Diepput Echo 97-1 september 2009.pdf - Hvv

Jaargang 97 H No. 1 H september 2009
HVV 1 klaar voor de eerste klasse
Cricketers missen Play Off’s

2 Adv A4_nieuw.indd DIEPPUT 1 ECHO september 2009
26-08-2009 14:23:13

InHOUDsOPgavE
3 Adverteerdersindex
4 Van de redactie
5 Column van Thomas Reeve
6 Echootjes
8 Teleurstellend seizoen HCC 1
9 HCC 2 na vreemd seizoen veilig
11 HCC 3 kampioen
14 HCC-jeugd doet mee om de prijzen
15 Elftal in beeld: HCC U13-1
16 Cricket: de spelregels
16 HCC’ers op Prijstour
17 Typisch HC & VV
18 HVV klaar voor de eerste klasse
23 De hoogste jeugd van HVV
24 HVV XI 1983-2008
25 HC&VV’ers fietsen voor het goede
doel
29 HSRC de Diepput: één grote familie
31 Squashcompetitie 2009-2010
33 Tim Schouten met HTV naar Eredivisie
34 Uitslagen clubkampioenschappen
35 Jongensfinale wordt familiefeestje
36 Een brief uit Lucca
38 Familieberichten
aDvErTEErDErs-
InDEx
2 Koninklijke De Swart
10 Stills
22 Bazuin & Partners
28 Real Estate
32 Hodie Mihi
32 Uitvaartbloemist
39 Feetcomfort
39 PIMS Keukens
39 Minicards
40 Insinger de Beaufort
Coverfoto:
Derick Mekking heeft de score
geopend in de halve finale van
de nacompetitie tegen PFC (4-0).
Fotografie: Robert van Stuyvenberg.
InTErvIEw
21 Jan-Paul saeijs
De Paus van Southampton
Profvoetballer en voormalig HVV 1-speler
Jan-Paul Saeijs speelde vorig jaar korte
tijd in Engeland. Samen met coach Mark
Wotte beleefde hij, ondanks degradatie
naar de First Division, een prachtige tijd
in Southampton. Met als hoogtepunt
zijn vrije trap in de laatste minuut tegen
Watford.
UITgElICHT
12 Historische zege nederlands elftal
Sleutelrol Tom de Grooth
Drie HCC’ers stonden op het heilige
gras van Lord’s op het moment dat
het Nederlandse cricketteam historie
schreef. Op 5 juni 2009 versloeg
Nederland de Engelse profs in de eerste
WK Twenty20 wedstrijd. Hoofdrollen
waren er voor Tom de Grooth (49 runs)
en captain Jeroen Smits.
26 Terug naar het jaar 1962
Eindelijk revanche op Neptunus?
Bij de terugkeer in de eerste klasse
springen vooral de derby’s tegen onze
vermaarde tegenstanders Quick en VUC
in het oog. Maar er is nog een club
waarmee wij een bijzonder verleden
delen. Na 47 jaar kruist HVV weer de
degens met het Rotterdamse Neptunus.
30 sebastiaan weenink
Verloren zoon terug naar HSRC de Diepput
Na vier jaar afwezigheid keert
Sebastiaan Weenink terug naar zijn
roots. De nummer drie van Nederland
hoopt met teamgenoten Laurens Jan
Anjema en Rick Penders een plek in de
Play Off’s te veroveren. Ook gokt hij op
een plek in de finale van het Nederlands
kampioenschap.
september 2009 DIEPPUT ECHO
3

van de redactie
tekst roeland engelen
Wie schrijft die blijft. Als deze spreuk op
één vereniging van toepassing is, is het wel
de onze. Sinds 1898 brengen wij vrijwel
onafgebroken jubileumboeken uit. Ons
Clubblad, in 1979 omgedoopt tot Diepput
Echo, heeft ook de tand des tijds doorstaan
en gaat dit jaar zijn 97e jaargang in.
Met een nieuwe stijl (voor het eerst full
colour) en een enigszins gewijzigde redactionele
formule wil de nieuwe redactie de
geschiedenis van onze vereniging blijven
vastleggen. Maar er is nog een ander doel.
Wij zijn er van overtuigd dat regelmatige
verslaglegging over alles wat er speelt op
de Koninklijke HC & VV de band tussen de
leden van de verschillende afdelingen binnen
de vereniging kan vergroten.
De afdelingsstukken zullen daarom voor
een breder publiek toegankelijk worden
gemaakt. In dit eerste nummer staan wij
eenmalig stil bij de cricketregels, die niet
zo lastig zijn als u denkt, en die vreemde
puntentelling van de squashcompetitie.
Met de start van de voetbal- en squashcompetitie
voor de boeg, bespreken wij
uitgebreid de spelers en de kansen voor het
komende seizoen. En ook de meest succesvolle
tenniss(t)ers van dit jaar worden,
vlak voordat zij in winterslaap gaan, aan u
voorgesteld.
COlOFOn
HCC 1878 H HVV 1883 H HTV 1975 H HSRC 1978
Diepput Echo is het verenigingsorgaan
van de Koninklijke Haagse Cricket en
Voetbal Vereniging
Jaargang 97 H nummer 1 H september 2009
4 DIEPPUT ECHO september 2009
HCC 1 kende een teleurstellend seizoen en
miste de Play Off’s. Maar daar tegenover
staan het behoud van HCC 2, de titel voor
HCC 3 en een historische WK-zege van
het Nederlands elftal op Engeland, met
hoofdrollen voor HCC’ers Jeroen Smits
en Tom de Grooth. In dit nummer blikken
cricketredacteuren Robert Vermeulen en
Maurits Chabot uitgebreid terug op de ups
en downs van het cricketjaar 2009.
Hij was maar een blauwe maandag jeugdtrainer
van HVV, maar keek dagelijks zijn
ogen uit. In de paar weken in 1991 dat
de onlangs bij Scheveningen ontslagen
John Kila op de Diepput rondliep, sprak
hij regelmatig de gevleugelde woorden
“Dat is nou typisch HVV…”. Wat is er zo
typisch HC & VV? In deze rubriek gaan wij
op onderzoek uit. Voor het eerste nummer
begaf onze squashredactrice Heleen van
Raamsdonk zich in het hol van de leeuw:
de Vrijdagmiddagborrel. Een andere vaste
rubriek is het interview. Voetbalredacteuren
Frederick Mansell en Olivier Wijtenburg
ondernamen een reis van tweemaal drie
uur naar Heerlen om aldaar de ‘paus van
Southampton’ te interviewen.
Om dit blad te kunnen blijven vullen met
leuke anekdotes, interviews, verslagen en
foto’s, zijn wij echter voor een groot deel
ook van u afhankelijk. Neem bijvoorbeeld
de foto op de voorkant van deze Diepput
Echo. Daar viert Derick Mekking zijn treffer
in de halve finale van de nacompetitie tegen
PFC. Wij konden ons geen betere foto
voor het eerste nummer indenken. Derick
speelde ook het afgelopen seizoen weer een
zeer belangrijke rol in de historische promotie
naar de eerste klasse. Voor de volgende
nummers is de voorpagina nog helemaal
open. Daarom verzoeken wij u uw mooiste
Redactie adres
Van Hogenhoucklaan 37, 2596 TA
’s-Gravenhage, diepputecho@konhcvv.nl
Redactie
Roeland Engelen (hoofd- en eindredactie),
Maurits Chabot, Robert Vermeulen (cricket),
Frederick Mansell, Olivier Wijtenburg (voetbal),
Heleen van Raamsdonk (squash), John Verschragen
(beeldbewerking) en Rob Borgers (adviseur).
KalEnDEr
5 september Wake-up toernooi (squash)
23 september ALV HTV
23 november ALV Koninklijke HC & VV
8 december ALV HVV
14 december Kerstdiner HSRC De Diepput
18 december Kerstrally
20 december Deadline kopij Diepput Echo
25 december Kerstsixes
28 december It’s Kidztime (t/m 30 december)
31 december Fons Pasteur toernooi (squash)
(liefst staande) foto’s in te sturen naar ons
mailadres diepputecho@konhcvv.nl. Of het
nu van Dames 2 squash, de Vrijdagavond
Competitie of van HVV F12 is.
Gebruik dit mailadres ook als u bent
geslaagd, afgestudeerd of gepromoveerd,
een leuk bericht heeft dat bij de ‘Echootjes’
niet zou misstaan of als u een suggestie
heeft voor een historische wedstrijd of
gebeurtenis die u graag nader belicht zou
willen zien. In elk nummer besteden wij
aan één zo’n historisch moment aandacht.
Dit keer is het de wedstrijd HVV-Neptunus
uit 1962. Ook ingezonden stukken en
verslagen blijven van harte welkom.
Natuurlijk kunnen ook enthousiaste
schrijvers en schrijfsters die onze redactie
willen versterken zich aanmelden. In
het bijzonder zijn wij nog op zoek naar
een tennisredacteur en een (spotprent)
tekenaar. In dit nummer staat de legendarische,
in 1985 overleden, Otto Milo voor
het laatst op deze pagina. In zijn enigszins
bewerkte tekening zien wij de leeuw weer
een stapje verder naar boven klimmen.
Otto Milo maakte duizenden tekeningen
voor clubbladen en jubileumboeken. Nu
wordt het tijd dat zijn opvolger opstaat.
Wie neemt de tekenstift over?
De volgende Diepput Echo verschijnt eind
december 2009/begin januari 2010. Wij
wachten als redactie in spanning af en
wensen u veel leesplezier!
Advertenties
Martine Mulder (06-54645343),
Christophe Louwerens (06-53249923),
Allard Korthals Altes (06-55848953),
sponsoring@konhcvv.nl
Vormgeving en druk
Koninklijke De Swart, Den Haag

COlUMn
Tommie Holiday
tekst t h o m a s reeve
foto?
Het moet in 1994 zijn geweest dat ik voor het eerst het
boekje over Tommie Holiday ‘las’. Zuid Afrika was op
bezoek op de Diepput en ik was samen met Piet veel te
dure Vijanti handtekeningbatjes (30 gulden!) aan het verkopen
voor Chris Pringle, terwijl hijzelf biertjes weg zat te tikken in de
VIP-tent. We werden voor deze taak betaald in de vorm van drie
maantjes (eigen keuze met betrekking tot de kleur, dat dan weer
wél) en een sleutelhanger. Eén of andere filantropische meneer
van Rood en Wit zette een doos naast ons neer en vertelde ons
dat we boekjes weg mochten geven bij ieder verkocht batje.
Samen bladerden we een beetje door het boekje en het bleek te
gaan over een Nederlands jongetje – Tommie Holiday, held van het
verhaal – dat cricket leert tijdens een vakantie in Engeland. Hij is
gegrepen en verandert in een soort cricketdier uit de polder. Voor
ons was hij veel meer dan een stripfiguur. Hij was Piet en ik. Hij
was iedere Nederlandse cricketjongen. Hij gaf spreekbeurten over
cricket, speelde 40 wedstrijden per zomer, raakte gewond tijdens
een training en was zodoende stoer (het enige slordigheidje in het
boekje, cricket is gewoon niet zo stoer, zeker niet als je 12 bent).
Het einde is het allermooist. Tommie schopt het tot het
Nederlands XI en mag tegen Engeland een Test spelen op Lord’s.
Het speelde zich af in de toekomst, dus waren het de zonen van
Gower, Botham en Lamb die het opnamen tegen de zonen van
Gullit, Van Basten en Rijkaard, en uiteraard het talent bij uitstek
Holiday. De uitslag weet ik niet eens meer, alleen de droom al
om tegen Engeland te spelen op Lord’s was voldoende om ons
puberende crickethart sneller te doen kloppen.
London 5 juni 2009. Terwijl Nederland zich opmaakte om precies
dit te gaan doen probeerde ik op een feestje in Madrid het
Tommie Holiday fenomeen uit te leggen aan een Spanjaard die
verrassend pientere vragen stelde, zoals: “dus je kunt zoveel een-
Tommie de Grooth met de man of the match prijs.
tjes lopen als je wilt, zelfs tot het oneindige?” Theoretisch gezien
wel, maar dat gebeurt nooit, antwoordde ik. Hij was gefascineerd
door het feit dat je zoveel mogelijk runs kon lopen als je maar
wilde. Om hem enthousiast te houden, vertelde ik hem dat er ooit
in 1893 in Australië iemand 283 runs had gelopen nadat een bal
in een boom was blijven steken. Hij keek oprecht blij en wilde zich
aanmelden bij een cricketclub om juist dát record te verbreken.
Ik verdween af en toe van het feestje om op Cricinfo de wedstrijd
te volgen. En wat ik zag was Tommie Holiday in actie, in de vorm
van onze eigen Tom de Grooth. De tinto de verano steeg naar
mijn hoofd en ik werd lyrisch. Diezelfde Spanjaard moest het toen
doen met verhalen over Chris Pringle, Vijanti en maantjes. Nada.
Hoewel enthousiast, hij zal nooit maar dan ook iets van cricket
begrijpen. Dat is niet zo gek, ik begreep mezelf ook niet. Realiteit
en fictie werden met iedere reserve-sweep van ‘Tommie de Grooth
Holiday’ verenigd in een soort bizarre mengelmoes van spijkerhard,
stoer en tegelijkertijd ook oer-Hollandsch cricket.
De spreekwoordelijke Kookabura Bubble waar ik in zat kon door
niemand verstoord worden. Tommie de Grooth beleefde de
droom en verwezenlijkte die voor vele anderen. In de knotsgekke
laatste over van Stuart Broad – ja, de zoon van jaren 80 testcricketer
Chris, precies zoals voorspeld in het boekje – troefde
Nederland Engeland af, op Lord’s. Later zag ik op tv Hermes
DVS’er Pieter Seelaar een ‘Pierre van Hooijdonk’ vliegtuigduik
maken op het heilige Londense gras. Voetbaltaferelen op Lord’s,
met “Tommie de Grooth Holiday” als absoluut hoogtepunt.
Fantastisch, ik hoop dat ze hem een paar maantjes geven als
beloning. Of op z’n minst een Vijanti sleutelhanger.
Thomas Reeve, voormalig wicketkeeper van HCC 2 en
tweelingbroer van HCC-bowler Pieter, woont en werkt sinds
2006 in Madrid. In oktober van dit jaar verhuist hij naar
Brussel waar hij voor de Europese Commissie zal gaan werken
op het terrein van Institutionele Ontwikkeling.
september 2009 DIEPPUT ECHO
5

ECHOOTJEs
Een nieuwe
managementlaag
Naast de verenigingsmanager, is per
1 augustus jongstleden nu ook de
buffetmanager in onze vereniging geintroduceerd.
Yvonne van Gennep wordt
verantwoordelijk voor het totale beleid
van het buffet van de vereniging, waaronder
vallen de administratie van kasstromen
en de uitvoering van het inkoopbeleid.
Yvonne vervult haar managementtaak
op parttime basis
en rapporteert
aan de penningmeester
van het
Hoofdbestuur,
Arnold Noorduijn.
Zij blijft overigens
ook haar vrijwilligerstaken
voor
het HVV-bestuur
uitvoeren.
startnummer 40g409
Voor de derde keer volbracht onze
penningmeester Ruud Paardekooper,
zover bekend als enige HC & VV’er, de
Nijmeegse Vierdaagse. Hij liep de vier keer
veertig kilometer in totaal 38 uur. Door
een blaar op de eerste dag was het fysiek
zwaarder dan de eerdere edities. Maar
mentaal kreeg hij het in ieder geval niet zo
voor de kiezen als in 2008. “Toen had ik
een HVV-shirt aan gedaan en ben ik twee
dagen lang uitgescholden. De Vierdaagse
was natuurlijk in Nijmegen en de grote
rivaal is Vitesse uit Arnhem. Die spelen
ook in het geel/zwart…”
6 DIEPPUT ECHO september 2009
Eén keer te veel in
de sloot gegooid?
Ian Buruma behoort tot de honderd meest
invloedrijke intellectuelen ter wereld. Maar
ook internationaal gelauwerde publicisten
hebben jeugdtrauma’s, zo blijkt uit een
interview met NRC Handelsblad begin dit
jaar: “De Buruma’s waren niet onbemiddeld
en dus mocht Ian voetballen bij de
Koninklijke HC&VV, de Koninklijke Haagse
Cricket en Voetbal Vereniging. Een schoolvriendje,
zoon van een handelaar in vleeswaren,
kwam niet door de ballotage. Zijn
vader werd gezien als kleine middenstander,
en kleine middenstanders hadden in
de deftige club niets te zoeken. “Het was
geen sfeer waarin ik wilde blijven.” Als hij
tegenwoordig door Benoordenhout loopt,
valt hem op hoe weinig er in een halve
eeuw is veranderd. “Langs die sportvelden
zie ik nog steeds mensen met dezelfde
kleren en dezelfde habitus. Het zijn de
kinderen van de mensen die er destijds
rondliepen. Het is exclusief in de nietpositieve
zin, doortrokken van snobisme.
Ik speel al een tijdje met de gedachte te
schrijven over die wat besloten sfeer van
dat Den Haag.”
Mocht het zover komen dan zou het goed
zijn als Buruma niet alleen langs het veld
loopt, maar er ook eens naar binnen gaat.
En dan met iemand spreekt die de door
hem geschetste situatie zelf heeft meegemaakt,
maar nu weet hoe ook bij ons veel
(ten goede) is veranderd.
Hvv pinpas
Nog meer veranderingen bij het buffet.
Sinds enige tijd is het mogelijk te betalen
met een speciale, uiteraard geel-zwarte,
HVV-pas. Deze is te verkrijgen aan de
bar en bij contante betaling op te laden.
De ‘HVV pinpas’ wordt gesponsord door
hoofdsponsor Insinger de Beaufort en
Avery, leverancier van professionele
etiketten en kaartproducten.
Een verre reis
HCC 2-speler Arshad Purayil Rauf trouwde
op 3 juli 2009 in India. Naast de familie
Vermeulen, waren ook Karel en Robert
Kuipéri en Maurits ter Kuile aanwezig in
Cochin.
HC & vv op Twitter
“Penalty door Eric verzilverd! 2-1!!!”, verscheen
seconden nadat HVV 1 een voorsprong
had genomen in de finalewedstrijd
tegen DWS op de website van Twitter.
Een klein half uur later heeft HVV gewonnen
en ook dat staat direct, met een foto,
op internet. Twitter is een internetdienst
waarbij gebruikers korte berichtjes publiceren.
Iedere twitteraar kan op elk moment
van de dag in maximaal 140 tekens per
e-mail of sms meedelen waar hij/zij mee
bezig is, of wat hij/zij van plan is. En ook
de Koninklijke HC & VV heeft nu, beheerd
door onze webmaster Bas Tjiptawardana,
een Twitter account. Wilt u het laatste verenigingsnieuws
direct weten, volg dan ook
de website http://twitter.com/konhcvv.
afscheid Piëdro
Na vier jaar zich met hart en ziel te hebben
ingezet voor HSRC de Diepput gaat
Piedro Schweertman ons verlaten. In zijn
terugblik vertelt hij: “Door de ontwikkeling
die ik de laatste jaren heb gemaakt,
heb ik de beslissing genomen om voor een
ander team uit te komen volgend seizoen.
Dit was een moeilijke keuze, omdat ik me
heel erg thuis voel bij de Diepput. Maar
om mijn spel verder te kunnen ontwikkelen,
is het gevoelsmatig wel de juiste keuze.
Misschien kom ik ooit nog terug, wie
zal het zeggen. Maar op dit moment kan
ik alleen maar met heel veel plezier terug
kijken naar alle jaren dat ik in het shirt van
de Haagsche heb mogen spelen!”

anjema wint achtste
Psa toernooi
Laurens Jan Anjema is er op 21 juni in geslaagd
om de Movida International 2009
op zijn naam te schrijven. In het Franse
Toulouse rekende de Nederlands kampioen
in de eindstrijd van het zogenaamde
PSA 1,5 Star toernooi af met Simon
Rosner (11-7, 9-11, 11-4, 11-6). Voor
Anjema was het voor het eerst sinds
februari 2008 dat hij een toernooi won
op de Professional Squash Association
(PSA) World Tour. Anjema staat nu dertiende
op de wereldranglijst.
gegoochel met cijfers
Wie op pagina 91 van het jubileumboek
‘Haagse Voetbal Vereniging 1883 - 2008’
de ledentallen bekijkt, ziet de indrukwekkende
groei van onze vereniging. Die
groei blijkt zelfs nog imposanter dan
de redactie ons wil doen geloven. Het
voetbalbestuur wees ons er op dat in
2007 onze vereniging namelijk al uit een
recordaantal van 659 jeugdvoetballertjes
bestond in plaats van de gemelde 477.
Het is maar dat u het weet.
Tim schouten winnaar
ww open
Voor het eerst in de geschiedenis heeft een
HTV’er het open toernooi op eigen terrein
in de hoogste categorie (3) gewonnen.
Tim Schouten was eind juli in de finale van
WW ’t Paviljoen Open in drie sets te sterk
voor Ron van de Weerd (6-7 6-3 6-3). In
de halve finale versloeg hij teamgenoot en
squashlid Rombert Anjema. Twee weken
eerder toonde juist Rombert zich de sterkste
in de finale van de OTC Open.
Hvv derde op
residentie-toernooi
Ter gelegenheid van het honderdjarig
bestaan van VUC kruisten de vier oudste
clubs van Den Haag op 16 augustus de
degens in het Residentie-toernooi. HVV
liet een goede indruk achter, hoewel de
eerste wedstrijd over tweemaal dertig
minuten werd verloren van competitiegenoot
VUC. Nadat Erik van Galen een
penalty miste, scoorde VUC enkele minuten
voor tijd 1-0. De strijd om de derde
sTEr
Als 17-jarige
veroverde Philip
van den Brandeler dit seizoen een
vaste plaats in HCC 1. In zijn allereerste
wedstrijd tegen VRA speelde hij
met 31 runs en 2 voor 5 een beslissende
rol. Met 185 runs (gemiddeld
30,8), waaronder 53 not out tegen
VCC was Philip in een matig draaiend
team de ster van het seizoen.
en vierde plaats met Quick leverde in de
reguliere speeltijd geen treffers op, maar
dat werd in de noodzakelijke strafschoppenreeks
meer dan goed gemaakt. Pas na
tien penalties aan beide kanten was de
strijd beslist: 10-9 voor HVV. VUC won
het eigen toernooi door HBS in de finale
met 2-0 te verslaan.
Club van 250
Sinds kort hangt in het clubhuis een bord
met spelers die 250 wedstrijden of meer
speelden voor HVV 1 en HCC 1 (en/
of voor HCC in de hoofdklasse). Het
bord is in de plaats gekomen van het
bord met 100 of meer caps voor HVV 1,
dat in verband met ruimtegebrek bij de
verbouwing van het clubhuis in 2007 is
verdwenen. Gelijktijdig met de productie
van het nieuwe bord, wist Derk Rijkens
(257 wedstrijden) als zestiende HCC’er de
magische grens van 250 duels te passeren.
Hij ontbreekt nog op het bord. En om in de
gaten te houden: Derick Mekking (322x
HVV 1) en Jeroen Smits (347x HCC 1)
beginnen voorzichtig de respectievelijke
recordhouders Frank Bijloos (394x HVV 1)
en Peter Entrop (372x HCC1) te naderen…
H H H Quotes H H H
“De mooiste club van Nederland vanwege
het sociale aspect, de warmte die de club
uitstraalt en het thuisgevoel. Iedereen
leeft met je mee. Ik woon al zeven jaar in
Utrecht, maar ik blijf bij mijn club. Er zijn
meer spelers die buiten de stad werken en
anderhalf uur in de file staan. In dat geval
gaan gewoon de gedachten op nul.”
Maurits Jongbloed over HVV in AD/
Haagsche Courant van 10 december 2008.
“Dat de jeugd van HVV mij destijds bij de
wedstrijd die HVV met 8-3 van ons won(!)
zowat de hele wedstrijd vervelende liedjes
toezong (Jansma-Jansma succes is niet te
koop) neem ik op de koop toe. … Feit is
en blijft dat ik sentimenteel ben en gek
op traditie en dat ik die bij HVV en Quick
oprecht terugvind.”
Sportpresentator en Alphense Boys
aanhanger Kees Jansma in Den Haag
Centraal van 22 mei 2009.
“Nooit vergeet ik dat oud-PSV voorzitter
Jacques Ruts mij eens een brief voorlas
die hij (hij was er totaal door verrast)
had ontvangen van het HVV-bestuur en
waarin de ‘Oude Haegsche’ PSV feliciteerde
met het feit dat de Eindhovenaren –
dat was eind jaren tachtig – qua landstitels
‘eindelijk’ op gelijke hoogte met HVV
waren gekomen.”
Voormalig betaald voetbal scheidsrechter
Mario van der Ende op de website van
Elf Voetbal (25 mei 2009).
“Dat was mijn cadeautje voor het
100-jarig bestaan van VUC.”
HVV-spits Erik van Galen over zijn gemiste
strafschop in de halve finale van het
Residentie-toernooi tegen VUC in AD/
Haagsche Courant van 17 augustus 2009.
“De Nederlandse supporters hebben ons
na de wedstrijd tegen Engeland groots
onthaald. Er hingen mensen huilend van
blijdschap om mijn nek. We zijn met ze
de pubs ingegaan, maar daar gingen om
middernacht de lichten aan. We zijn met
een groep supporters naar de bar van ons
hotel gegaan en volgens mij heeft die in
één avond een jaaromzet gehaald.”
Oranje-captain én HCC’er Jeroen Smits in
de Volkskrant na de historische zege op
Engeland van 5 juni 2009.
H H H H H H H H H
september 2009 DIEPPUT ECHO
7

IJKEns En EsMEIJEr nEMEn aFsCHEID
Teleurstellend seizoen HCC 1
Helaas heeft HCC 1 de successen van vorig jaar niet kunnen evenaren. Pakten wij vorig jaar nog de historische
‘dubbel’ (zowel Twenty20 Cup als landstitel), dit jaar miste HCC de Play Off’s. Toch zijn er ook lichtpuntjes.
tekst m a u r i t s c h a b o t foto’s d a a n r h i j n s b u r g e r
De grote vraag dit seizoen voor de
Nederlandse cricketwereld was vooral hoe
het kon dat een topteam als HCC 1 het
ene jaar de dubbel pakt en het jaar daarop
met lege handen (en zonder kwalificatie
voor de Play Off’s) staat. De Kroonelf
leek zich nimmer te kunnen herstellen
van de dramatische battingcollapses in
de openingswedstrijden tegen HBS (74
runs), Quick (70 runs) en VOC (128 runs).
Sterker nog, tot de een-na-laatste speeldag
was lijfsbehoud niet zeker. De twee nederlagen
tegen nummer laatst HBS vertellen
eigenlijk het verhaal van dit seizoen.
“Volgens mij is er sprake van een combinatie
van een aantal factoren”, vertelt captain
Feiko Kloppenburg. “Ten eerste hadden we
een coach (Chris Nevin) die een ongelukkig
seizoen heeft gehad en de verwachtingen
niet kon waarmaken. Daarnaast hebben
we spelers van het Nederlands elftal, die
niet helemaal hebben kunnen laten zien
waar ze toe in staat zijn”.
Kloppenburg doelt op batsman Tom de
Grooth, keeper Jeroen Smits en bowlers
Mark en Maurits Jonkman, die hun ongelofelijke
prestatie met Oranje niet konden
herhalen op de Nederlandse velden. “Het
Thijs Fischer was met 54 runs in 25 ballen in
de voorronde van de Twenty20 Cup tegen
Quick niet te stoppen.
8 DIEPPUT ECHO september 2009
seizoen is versluierd door de successen
van het Nederlands elftal,” vertelt Jeroen
Smits. “Ik heb op HCC- gebied onder mijn
kunnen gespeeld, kleurloos mee gehobbeld,
en daar baal ik van. Je moet de
kansen die je krijgt pakken en dat hebben
we niet gedaan.” Kloppenburg noemt nog
een derde reden. “De oudere, meer ervaren
spelers, konden net als de Nederlands
elftalspelers niet de doorslag geven. En
dat hadden we net nodig. Al met al was
het een collectief ondermaatse prestatie.”
Toch was het niet alleen maar kommer en
kwel. Bijzondere prestaties vielen er ook zeker
te noteren, zoals het openingspartnership
van 115 runs tussen Stephan Myburgh
(62 runs) en Thijs Fisher (74 runs) in de met
twee runs gewonnen uitwedstrijd tegen
Hermes DVS. Of het wonderbaarlijke herstel
tegen VRA, toen na een tussenstand
van 23 voor 5 alsnog een winnende score
van 167 runs werd neergezet, vooral dankzij
een wervelende innings van nummer
9 Loots (53 runs). Ook tegen VVV werd
twee keer zeer overtuigend gewonnen,
uit met 200 runs verschil door de enige
century van het seizoen van Nevin (101
not out) en thuis met 7 wickets dankzij een
fraai bowlingspel van Maurits Jonkman
(6 voor 22 in 7.4).
“Het was ook een heel leerzaam seizoen”,
vindt manager René Duit. “Ondanks vele
tegenslagen zijn we een echt team gebleven
en zijn we elkaar blijven steunen.”
Daarnaast heeft bowler Bernard Loots
indruk gemaakt met zijn uitstekende en
voor menig tegenstander onbespeelbare
bowlingactie. “Hij is, ondanks het feit wij
soms slecht cricket speelden, een constante
factor geweest, en dat is een knappe
prestatie”, aldus Smits. “Ik vind het nog
meevallen dat we op de vijfde plek zijn
geëindigd, in aanmerking nemend dat
we een coach hadden die niet uit de verf
kwam.”
Eén van de constante factoren in HCC 1,
Bernard Loots, neemt het wicket van Dostibatsman
Sajjad in de halve finale van de
Twenty20 Cup. Het duel ging in de laatste
over verrassend met één wicket verloren,
waardoor HCC de finale op eigen veld mis
loopt.
Van alle positieve punten is het meest
opvallend wel de stormachtige vooruitgang
die de jongere generatie geboekt
heeft, onder aanvoering van Philip van den
Brandeler. Hij is pas zeventien jaar, speelde
dit seizoen voor het eerst vast mee met
HCC 1 en heeft zowel met de bal als aan
bat diepe indruk gemaakt. Zo bouwde hij in
de laatste wedstrijd van het seizoen tegen
VCC een winnend partnership van 86 runs
op met (zijn voormalige coach) Tom de
Grooth, en bleef hij zelf (met zeven vieren
en twee zessen) 53 not out. Eerder al scoorde
hij 49 not out tegen HBS. “Philip slaat
de ballen naar Pakistan”, grapte Esmeijer.
“Als ik hem zo zie cricketen, krijg ik tranen
Stephan Myburgh en Feiko Kloppenburg
schreeuwen om een run out tegen
Excelsior’20.

in mijn ogen.” Ook captain Kloppenburg
spreekt zijn waardering over hem uit. “Die
jongen maakt op zijn zeventiende op prachtige
wijze zijn ‘fifty’, dat is waanzinnig. Hij
kan nog veel voor onze club betekenen.”
Naast Philip kwamen ook Bob Entrop, Thijs
Fischer en Olivier Klaus dit seizoen uit voor
het eerste. “De nieuwe garde heeft bewezen
het niveau aan te kunnen, en dat is een
goed teken”, vindt Smits.
Met het einde van het seizoen, stoppen
ook een aantal samenwerkingsverbanden.
Zo zal de Technische Commissie onder
leiding van Philip Nijgh en Fred Staal
volgend jaar een andere invulling krijgen,
en ook manager René Duit en organisatrice
Tessa van der Gun hebben aangegeven
het voor gezien te houden. Maar de
meest drastische verandering is toch het
afscheid dat HCC neemt van Derk Rijkens
en Jacob-Jan Esmeijer. Beide heren stop-
HCC 2 na vreemd seizoen veilig
tekst pieter reeve foto d a a n r h i j n s b u r g e r
Wat een vreemd seizoen was het voor
HCC 2 zeg. De statistici en lezers van de
scoreboeken zullen denken dat het niet zo
goed is gegaan vanwege de relatief vele
verlieswedstrijden. Maar wat weten zij er
nou van? Wat mij betreft was het een prima
seizoen! Bijvoorbeeld: Werner Erkelens
weet nu dat je NIET run out kan gaan als
de bal al voor vier is gegaan. Philip van
den Brandeler is dit seizoen opgeleid tot
speler van het Eerste en we hebben weer
eens een aantal wedstrijden met een
Entrop (Bob) gespeeld. Bovendien hebben
we bij tijd en wijlen goed bowlen en batten
gezien van Olivier Klaus. Bijvoorbeeld
toen hij Dosti verscheurde. De 94 runs van
Fred Bos tegen VOC was een geduldige,
haast ouderwetse innings.
Maar de wedstrijd die mij het meeste bij
zal blijven en die volgens mij tekenend is
voor ons seizoen als een geheel is die tegen
PDCCR uit. We scoorden er om en nabij de
220/4. De top order had ‘steady’ gebat en
hier en daar prachtige schoten gespeeld.
Aan het begin van onze bowling innings
ging het ons voor de wind en we waren
langzaam maar zeker de wedstrijd naar
ons toe aan het trekken. Toen kwam hun
nummer acht in en die sloeg er 82 runs
pen geheel met cricket (althans voorlopig).
Daarnaast zal ook Feiko Kloppenburg
waarschijnlijk niet meer voor het eerste,
maar voor het tweede uitkomen. Alle
drie kunnen ze tevreden terugkijken op
schitterende carrières. “Ik heb niet het
eeuwige (cricket)leven en er komt een dag
dat je moet zeggen: genoeg is genoeg”,
vertelt Esmeijer, die in de slotfase van het
seizoen nog een cruciale innings van 64
runs speelde tegen Hermes DVS. “Ik kan
terugblikken op dertig jaar mooi cricket.
Wij van HCC gingen met onze teamspirit
voor elkaar door het stof, en daarom is
HCC de mooiste club van Nederland. Ik
heb dan ook geen seconde spijt gehad
van mijn schitterende jaren bij HCC.”
Jacob-Jan, Derk en Feiko: namens de club
bedankt voor al het fraais en goeds dat
jullie de club hebben gebracht. Hopelijk
worden Van den Brandeler, Fischer, Entrop
bij in no-time. De bowlerij ging naar alle
hoeken van het veld en vanuit alle lijnen en
lengtes. Het was eigenlijk ongelooflijk. Hij
stal de wedstrijd uit onze handen en er was
weinig dat we er aan konden doen.
We hebben ook geleerd dat Thijs Fischer
soms lijkt te spelen op een andere pitch
dan de rest van de 21 spelers. Thijs staat
vrolijk boundaries te slaan en lijkt nergens
last van te hebben, terwijl alle andere
batsmen iedere bal weer moeite hebben
om niet uit te gaan. De 77 runs van Thijs
tegen Kampong thuis waren een lust voor
het oog en lieten zijn talent duidelijk zien.
Of we nu volgend seizoen in de hoofdklasse
of de eerste klasse spelen, we zullen
van dit seizoen veel geleerd hebben.
Naschrift redactie:
HCC 2 speelde zich op de allerlaatste
speeldag op de valreep alsnog veilig
doordat Sparta er tegen onze concurrent
Hercules in slaagde 9 runs in de laatste
over te maken. Door het betere onderlinge
resultaat tegen Hercules komt HCC
2 volgend jaar in de Hoofdklasse uit,
hetgeen neerkomt op handhaving in de
Eerste Klasse 2009.
en Klaus jullie opvolgers. HCC 1 heeft
naar eigen zeggen van de fouten geleerd,
nieuwe cricketers zijn opgestaan,
en volgend jaar zullen de Koninklijke
Cricketleeuwen hun krachten bundelen
om tot nieuwe successen te komen.
Eindstand Hoofdklasse
Excelsior’20 * 18 27
VOC * 18 27
VRA * 18 22
Quick * 18 21
HCC 18 18
Hermes DVS 18 18
ACC 18 16
VCC p/d 18 13
VVV ** 18 10
HBS ** 18 8
* Play Off’s, ** gedegradeerd,
p/d promotie/degradatie
Pieter Reeve (bowler), Wouter Erkelens
(wicketkeeper) en Bart Kuipéri juichen om
het wicket van deze Spartaan.
Eindstand Eerste Klasse
Rood en Wit p/d 18 32
Sparta 17 23
Bloemendaal 18 24
Kampong 18 20
Dosti 18 19
HCC 2 18 17
Hercules ** 18 17
VOC 2 18 10
PDCCR 17 9
Hilversum 18 7
p/d promotie/degradatie,
** gedegradeerd
september 2009 DIEPPUT ECHO
9

HCCclubblad252x182 13-08-2009 12:52 Page 1
10 DIEPPUT ECHO september 2009
Info Stills Nederland: 071 589 47 00 - Info Stills Belgie: ¨ 02 478 94 30
Stills concept store
Nationalestraat - Antwerpen
www.stills.eu

HCC 3 KaMPIOEn
Zonder één verliespunt naar
Overgangsklasse
tekst d i r k k a r s t e n foto foto? ????
Zonder tussenstop ging de HCC 3 trein naar de
Overgangsklasse. Het voelt goed om 2A te verlaten zonder
één verliespunt. Dit krijg je natuurlijk alleen maar voor
elkaar met een brede selectie; totaal 28 spelers zijn kampioen geworden.
Elke wedstrijd waren het weer andere spelers die de kar
trokken en de verantwoordelijkheid op zich namen. Er is echter
één persoon die elke week weer een grote bijdrage moest leveren
om een elftal bij elkaar te krijgen en het coachen op zich te
nemen: Maurits Overdijk. Het is niet makkelijk om elke week een
team op de mat te brengen. Gelukkig is er het vierde elftal waar
we uit kunnen putten, Jan Nuijten jij ook bedankt! Slechts één
wedstrijd kon Maurits Overdijk er niet bij zijn; vanuit Frankrijk
stond hij ons bij om een sterke selectie op de been te krijgen.
Een jaar waarin je kampioen wordt is altijd speciaal en alles lijkt te
lukken. Dan denk ik terug aan een vang van Rangu Silva op ons
kunstgras die zo mooi en moeilijk was. Zijn ellebogen hebben nog
weken opengelegen. Tegen Bloemendaal had Silva echt zijn dag
met 110 runs. Maurits ter Kuile die in de laatste wedstrijd tegen
VCC vanaf de eerste tot de laatste bal op de mat heeft gestaan.
Karel Kuipéri, Hugo Maaldrink en Jinagan Kanagasabapathy hebben
allen een keer vier wickets genomen in één wedstrijd en Max
Canters zelfs vijf tegen Rood en Wit. Luwe de Grooth heeft dit jaar
ongemerkt toch 15 wickets genomen en heel erg goed gebowld.
Gonzalo Bouter is een echte Derde-speler waar je altijd van op
aan kan, ik kan mij niet herinneren dat hij in alle jaren een keer
een wedstrijd heeft moeten missen. Een heel sterke individuele
instelling om zo goed mogelijk te bowlen. Ook dit jaar is dat weer
gelukt met 20 wickets in 97 overs.
‘Is beste teamgenoot!’
HCC 4 kwam dit jaar voor het eerst uit in de ZoMi
(Zondagmiddag) Competitie. De twee VRA teams waren
erg sterk, maar HCC 4 werd knap tweede. Jan Nuijten
heeft weer enorm veel tijd gestoken in het iedere week op
de been krijgen van een leuk team. Bijzondere prestaties
werden geleverd door Hamid Mir met een gemiddelde van
44,22 in 10 wedstrijden met een highest score van 121
runs en een nog spectaculairder gemiddelde van Willem de
Kempenaer van 199 in vier wedstrijden met een highest score
van 129 not out! De zeer positieve bijdrage van ‘Mijnheer
Chaudry’ binnen en buiten het veld werd weer bijzonder
gewaardeerd door een iedereen. “Is beste teamgenoot!”,
zoals Chaudry zou roepen!
De kampioenen op een rij. Achter: Rangu Silva, Maurits ter Kuile,
Karel Kuipéri, Dirk Karsten, Max Canters en Finbarr O’Halloran.
Voor: Jinagan Kanagasabapathy, Gonzalo Bouter, Luwe de Grooth,
Maurits Overdijk (captain) en Hugo Maaldrink. Op de foto ontbreken
Boudewijn van der Ark, Minne Marijnen en Piet Jan Trijzelaar.
Het is heerlijk om op een mooie zonnige dag te beginnen met
de spanning ‘gaan we weer winnen’. Zeker als je met Finbarr
O’Halloran in het veld staat, die het eerste half uur altijd heel erg
goed aanwezig is met flink veel enerverende en aanmoedigende
woorden. Het is opvallend om te zien dat een gewoon 2A-team
dat middelmatig mee deed werd omgebogen tot een kampioensteam.
De trein begon te rijden halverwege het seizoen van 2008,
toen Arnout van Lawick zich er mee ging bemoeien. Op het moment
dat Arnout niet meer met het voetbal in de weer is, steunt
hij ons op een fantastische manier waardoor wij meer met cricket
bezig kunnen zijn. Dit is top en werpt zijn vruchten af. Het was al
met al een heel erg gezellig jaar.
De trouwste supporter
‘Oma Bouter’ is al jaren de trouwste fan van haar kleinzoon
Gonzalo. Zij is dan ook dit seizoen bij iedere wedstrijd van
HCC 3 geweest. Mevrouw Elizabeth van den Oven, zoals zij
echt heet, is een kenner van het spel en moeder van de befaamde
León Bouter. Zij zit iedere wedstrijd steevast langs de
kant en houdt de verrichtingen
van Gonzalo en zijn teamgenoten
kritisch in het oog. Tijdens het
kampioensfeest, met bijbehorende
lunch, zat Oma Bouter vanzelfsprekend
gezellig met HCC 3
aan tafel en kreeg zij voor al haar
trouwe ondersteuning door de
jaren heen een mooie stoel van
het team cadeau. Gonzalo: “Als
ze er niet is, is het raar.” ‘Oma Bouter’.
september 2009 DIEPPUT ECHO
11

HIsTOrIsCHE ZEgE nEDErlanDs CrICKETTEaM
sleutelrol Tom de grooth
Het Nederlands elftal uitzinnig van vreugde na de historische zege op Engeland.
Al het harde werk en persoonlijke opoffering van de spelers
van het Nederlands elftal werden beloond op die ene
avond in juni 2009, toen de cricketdwerg Nederland de
reus Engeland versloeg op de laatste bal van de wedstrijd
door een overthrow. Tussen hen drie van ‘onze jongens’.
tekst r o b e r t vermeulen
Dol van blijdschap renden spelers en begeleiders het heilige
gras van Lord’s op. Tussen hen waren drie HCC’ers,
Jeroen Smits, Tom de Grooth en Maurits Jonkman.
Jeroen was de trotse captain, Tom met 49 runs de Man of the
Match en Maurits een uitzinnige bankspeler. Waar de mannen in
Nederland een anoniem leven leiden, zijn hun namen wél bekend
in India, Engeland, Australië en de rest van de cricketwereld.
Het regende overal SMS’en vanuit het buitenland. Arshad Purayil,
oud speler van HCC 2 en HCC 3, stond op het moment van de
overwinning met zijn vrienden in een bar in Mumbai (Bombay)
en kon apetrots schreeuwen dat hij de HCC’ers persoonlijk kende
en op de foto stond met de Man of the Match. Oud-HCC coach
Neil McKenzie kon zijn lol niet op bij het zien van Tom en Jeroen
die stonden te dansen op het veld. Iedereen was zo blij om Tom te
zien bij de presentatie naast Nasser Hussain, met een glimlach op
zijn gezicht zoals wij hem nog nooit hadden gezien. Jeroen werd
geïnterviewd door Nasser Hussain als winnende captain en kwam
lekker zelfverzekerd over. Zeker de opmerking “Ik heb wel zin in
de finale, want dat is mijn verjaardag”, deed het erg goed. Dat zal
ze leren! Twee dagen daarna zat Tom als commentator naast Sir
Ian Botham bij Sky Sports om de wedstrijd Engeland – Pakistan te
bespreken. Weer waren wij trots op onze Tom.
Vóór de wedstrijd hadden de commentatoren op Sky Sports zich
tamelijk laagdunkend uitgelaten over de Nederlanders. In het
bijzonder waren de opmerkingen van Michael Atherton, oud
12 DIEPPUT ECHO september 2009
foto?
aanvoerder van Engeland en beroemd (Test)batsman, ongepast.
Hij wees op het kleine aantal spelers, het beperkte aantal
graspitches in Nederland en op het feit dat het merendeel van
de spelers amateur waren. Tussen de regels nog men lezen dat
hij het eigenlijk maar niets vond dat Engeland tegen zo’n land
moest spelen. “The butcher, the baker and the candlestick maker”,
zoals hij wat honend zei. Voor een man van zijn aanzien,
beschaafdheid en positie was dat niet zo’n gepaste opmerking,
zeker gezien hetgeen later zou gebeuren.
‘Toen ik eindelijk in de
kleedkamer kwam, was alle
champagne op’
Wie wel ontzettend leuk reageerde op het succes van Nederland
was David Lloyd ( beter bekend als ‘Bumble’). Hij riep enthousiast
dat de Nederlanders het uitstekend deden en dat ze hun
succes maar moesten genieten! “Well done lads! Good on you
The Netherlands!”. Ook Atherton moest na de wedstrijd samen
met Nick Knight erkennen dat Nederland ‘magnificent’ gespeeld
had en dat “they thoroughly deserved that win.”
Het verschil tussen de voltijds professionals van Engeland en de
amateurs van Nederland kan niet groter zijn. Paul Collingwood,
captain van Engeland voor de T20, kan zich volledig richten op
zijn sport en zijn rol als aanvoerder, ondersteund door een gigantisch
apparaat van de ECB. Jeroen Smits werkt gewoon voor zijn
boterham. Hij trainde de afgelopen jaren vijf keer per week in de
avonduren en in het weekeinde voor het Nederlands elftal en besteedde
al zijn vrije dagen aan wedstrijden, tours, toernooien en
kampioenschappen. Daarnaast moest hij zijn eigen bedrijf leiden
en tijd besteden aan zijn gezinsleven. Kim en de meiden hebben

ar weinig van Jeroen gezien de afgelopen jaren. Jeroen speelt
voor niets anders dan de (liefde voor de) sport en de eer om te
spelen voor je land.
Jeroen verkeerde naar eigen zeggen de hele dag al in een roes.
“De voorbereiding voor de wedstrijd was extreem hectisch, vooral
door alle media aandacht. Iedereen was zo geconcentreerd dat
er weinig tijd was om afgeleid te worden. Dat was wellicht maar
goed ook, anders was het resultaat wellicht anders geweest.
Toen de laatste run gerend werd door Ten Doeschate en Schiferli,
ontlaadde alle spanning zich. Daarna leek het wel of wij opeens
het middelpunt waren van hetgeen waar je vroeger zelf naar
keek op TV. Zoals het EK van 1988. Het was onwerkelijk.”
“Toen ik geïnterviewd werd bij de presentatie na de wedstrijd heb ik
niet nagedacht over het feit dat ik te zien was over de hele wereld.
Misschien baalde ik zelfs wel een beetje omdat ik wist dat ik de komende
anderhalf uur bezig zou zijn met interviews en dus niet naar
het team kon gaan om mee te feesten. Tegen de tijd dat ik in de
kleedkamer kwam was alle champagne op en was ik blij dat ik nog
ergens één biertje kon vinden. Toen we Lord’s verlieten wilde het
team met de bus naar het hotel om daar verder te feesten. Ik ben op
zoek gegaan naar Kim, die kennelijk met de rest van de Nederlandse
fans in een pub om de hoek van Lord’s terecht was gekomen. Daar
heb ik mij gemengd in de dolenthousiaste menigte Oranjefans. Dat
was echt super. De avond ging helaas te snel voorbij.”
Tom hoorde de dag voor de wedstrijd dat hij zou spelen. Men
moet kiezen tussen een extra bowler of een extra batsman. Het
werd het laatste. Dat betekende voor Tom zijn eerste optreden
in een ‘grote’ wedstrijd. Natuurlijk had hij eerder gespeeld in
het nationale elftal, maar nog nooit tijdens een groot toernooi
in het zicht van de wereld. In de dagen voor de wedstrijd was
de teamspirit uitstekend. In de teamkamer werd op vrijdag nog
hard geoefend om de meespelende buitenlandse Nederlanders,
waaronder Nannes en Ten Doeschate, het Wilhelmus te leren.
Dat zorgde al voor een mooie opbouw naar de wedstrijd. Er was
een gevoel dat er iets moois ging gebeuren.
Toen Engeland op een score van 164 runs gehouden werd had
het hele team een goed gevoel. Toen tijdens het batten ook nog
eens alles goed ging, kon het bijna niet meer mis gaan. De ontlading
was dan ook enorm toen de winst binnengehaald werd.
Samen met het team heeft Tom rond het veld van Lord’s gerend
en uitzinnig gefeest. Op tv was Tom ook springend van vreugde,
zwaaiend met zijn handen te zien. Tom hoorde bijna meteen
dat hij verwacht werd bij de presentatie. De presentatie hoorde
eigenlijk meteen te beginnen, maar men moest bijna 20 minuten
wachten op de feestende Nederlanders.
Tom had weinig benul van hetgeen om hem heen gebeurde; hij
leefde in een soort droom. Hij en Jeroen werden geïnterviewd
en kwamen daarom beiden laat voor de andere vieringen in de
kleedkamer. Tom had zijn hele leven naar dit moment toegeleefd,
waardoor het op dat moment toch nog normaal aanvoelde,
terwijl dat natuurlijk niet zo was. Het was onwerkelijk en
werkelijk tegelijkertijd. Een bizar gevoel. Na de wedstijd is Tom
met het team naar het hotel gegaan en heeft daar met ongeveer
200 fans tot 3 uur in hotelbar gefeest. Het was echt super.
Maurits Jonkman zat in de selectie van het Nederlands elftal,
maar wist van te voren dat de kans dat hij zou spelen klein zou
zijn. Alleen in geval van blessures, zou hij spelen. Hij genoot
echter met volle teugen van de ervaring en vond de sfeer in
het team uitstekend. Toen de Engelsen voortvarend begonnen,
schudde Lord’s op zijn grondvesten, toen Nederland sterk begon
was het stil. De Engelsen voelden al aankomen dat het mis kon
gaan. De laatste over stond het hele team gearmd langs de kant.
Toen de laatste run gelopen werd, rende iedereen door het dolle
het veld op en waren daarna ook niet van het veld te slaan. Het
Nederlands elftal verliet als laatste het veld en uiteindelijk Lord’s,
toen alles allang gesloten was. Wat een feest!
De Engelsen en de rest van de wereld zullen ‘onze jongens’ nooit
meer onderschatten.
Quotes
“It wasn’t quite the butcher, baker and candlestick-maker,
but it was the repo man, the restaurateur and the insurance
broker who embarrassed England in an astonishing start to
the World Twenty20. This was the greatest night in Dutch
cricketing history — and one of England’s worst.”
Voormalig Engeland-captain Michael Atherton in The Times
“England have had some bad days in one-day cricket, including
defeats by Zimbabwe and early exits from tournaments,
but none will have hurt like this humiliation. This was
like Stockport beating Manchester United in the FA Cup, or
a rocking horse winning the Grand National.”
The Daily Telegraph
“Clogs 1 Clots 0 … This defeat was embarrassing, terrible
and totally unexpected.”
The Sun
“His team suffered an opening day disaster at Lord’s yesterday
as they lost by four wickets to a rag-tag assortment of
Dutch cricketers made up of downhill skier, a debt collector
and a 37-year-old advertising executive. It’s lucky the Dutch
didn’t pick Burger King employee Mudassar Bukhari or
England could have made even more of a dog’s dinner of
their World Twenty20 campaign.”
The Telegraph over de Engelse captain Paul Collingwood
England have had some embarrassing moments in World
Cup cricket but none as embarrassing as this, coming on
their most famous of grounds...”
The Daily Express
“Never in the error-strewn history of English cricket, never in
the rich 195-year history of Lord’s, has there been a day as
dark. … Jeroen Smits, the cool and confident Dutch captain,
told us this might happen but none of us took him seriously.
We do know.”
The Daily Mail
september 2009 DIEPPUT ECHO
13

OOK HCC U15-1 KaMPIOEn
HCC-jeugd doet mee om de prijzen
Niet alleen U13-1 was dit seizoen namens HCC succesvol.
Helaas werd er in de finales vaak net niet gewonnen, maar
de HCC- jeugd draaide in ieder geval veelal mee aan de top.
tekst m a u r i t s c h a b o t foto’s a l w i n e o v e r d i j k
Dat ook ‘kleintjes’ goed kunnen cricketen,
werd dit seizoen bewezen door de jeugd
van HCC. Vele overwinningen werden geboekt
en menig tegenstander vreesde de
toorn van alles verslindende jonge HCCleeuwen.
Meerdere teams streden om het
landskampioenschap en op verschillende
fronten werd volgens voorzitter René
Smits en trainer Tom de Grooth vooruitgang
geboekt. “We hebben vele spelers
dit jaar zien groeien én aanstormende
talenten ontdekt.”
Een team waar ongetwijfeld talent aanwezig
is, is U9-2, dat na een mooi seizoen
tweede werd. Een van de andere succesvolle
teams was U10- 2. Het wist zich te
plaatsen voor de finale om het landskampioenschap,
maar verloor die helaas nipt.
Toch konden de spelers tevreden zijn met
een tweede plek. Ook U11- 1 slaagde erin
zich te kwalificeren voor de finale om het
landskampioenschap, maar greep in de
beslissende strijd eveneens net naast de
beker. Maakt niet uit, dan is er nog een
streven voor volgend seizoen: in plaats
van een finaleplek, de beker binnenhalen.
Naast U13-1 werd ook HCC U15-1
kampioen. Deze gemotiveerde jongens
handhaafden zich in de competitie als
Mauk Sewandono met de allroundersprijs
uit de U9-categorie.
14 DIEPPUT ECHO september 2009
middenmoter en sleepten prijzen in de
wacht op toernooien: ’s ochtends vertrokken
de jongens met lege handen, ’s avonds
kwamen ze terug met een beker en twaalf
medailles. De oudste leeftijdscategorie, U18,
moet bij het ter perse gaan van dit nummer
nog wedstrijden spelen, maar is óók nog
volop in de race voor het landelijke kampioenschap.
Dinsdag 25 augustus speelde het
de finale om het regionale kampioenschap
tegen Quick, bij winst plaatst het zich voor
de finale. Het Flamingotoernooi leverde dit
jaar geen succes op. HCC U19 werd in de
voorronde uitgeschakeld.
Naast de successen in competities en
bekertoernooien, werden ook binnen de
club zelf mooie activiteiten georganiseerd.
Zo ging U15 op tour naar het Engelse
Prijswinnaars HCC Jeugd
Naast de prijzen voor de verschillende
leeftijdscategorieën, werden ook een
drietal wisselprijzen uitgereikt. De
trainersprijs ging dit jaar naar Thomas
van Ham, die dag en nacht wilde trainen.
Mels Hartman begeleidde diverse
trainingen en kreeg voor zijn inzet voor
het jeugdcricket de Tonny de Beus prijs.
Maar de meest gevulde prijzenkast
staat toch wel in huize Overdijk. Niet
De coaches met de gelukkige overall prijswinnaars.
Tonny Staal (U13), Chris Nevin,
Hidde Overdijk (U13), Laurens Boissevain
(U11), Michael Watson, Tom de Grooth,
Floris de Lange (U13) en Stephan Myburgh.
Bradwell, en U18 naar Ipswich. Beide tours
stonden garant voor veel plezier en het
opdoen van nieuwe cricketkennis.
Batsman Bowler Fielder Allrounder
U9 Teije Nolen Pieter van den Assem Marc Smeekes Mauk Sewandono
U10 Willem Vos Max Furnee Sterre Kalis Boris Gorlee
U11 Sjoerd Hilarius Victor Barbosa Berend Hilberts Laurens Boissevain *
U13 Tonny Staal * Floris de Lange * Matthijs de Gooijer Hidde Overdijk
U15 Douwe Schoemaker Faissal Fayaz Axel Wind Ali Ahmed
U18 Willem de Kempenaer Hidde Nuijten Werner Erkelens * Philip van den Brandeler
* overall prijswinnaars
gevulde prijzenkast in huize Overdijk
alleen werd vader Maurits kampioen
met HCC 3, zoon Hidde won de Peter
Entrop Prijs (behendigheidswedstrijden),
werd kampioen met HCC U13, kreeg de
allroundersprijs in zijn leeftijdscategorie
en legde ook nog eens beslag op de
Van ’t Oever prijs. Die kreeg hij voor zijn
matchwinning 53 not out en vijf wickets
in de halve finale tegen Antwerpen.

ElFTal In BEElD: HCC U13-1 KaMPIOEn
“niets mooiers in cricket dan dit”
Als het op het binnenhalen van prijzen aankomt, is HCC
ongetwijfeld de grootste cricketclub van het land. Dit jaar boekte
onder andere U13-1 een droomresultaat. “Ik kan me niets
mooiers wensen”, straalde speler Hidde Overdijk na afloop.
tekst m a u r i t s c h a b o t foto’s r o l f va n r a a m s d o n k
Het was vanaf het begin van het jaar
voor HCC al duidelijk: U13-1 kon dit
seizoen ver komen, heel ver zelfs. In de
competitie wonnen de cricketvedettes alle
wedstrijden op twee na. Dit resulteerde in
een plek in de halve finale. Het zou een
internationale halve finale worden: de
tegenstanders kwamen uit Antwerpen. Er
mag dan af en toe gegniffeld worden over
Belgen, maar de jonge Leeuwen namen
het zekere voor het onzekere en zetten
een uitstekende score op het bord. In de
laatste over bleek dat Antwerpen akelig
dichtbij kon komen, maar net niet dichtbij
genoeg. “We hebben moeten vechten,
en zijn beloond,” lachte Floris de Lange
na afloop. Met de overwinning werd een
finaleplaats behaald. De finale, tegen en
op HBS…
“Toen ik hoorde dat we tegen HBS
moesten,” vertelt Overdijk, “was ik blij en
gespannen. Ik wilde wraak nemen op de
nederlaag die wij drie jaar eerder hadden
geleden in de competitie,” verklaarde hij.
Kijk, dat is pas een HCC’er: een nederlaag
tegen de Kraaien wordt áltijd onthouden
en gewroken.
Op de finaledag verzamelde de U13 al
vroeg, uitgerust met duizenden muesli-
Volkert Beerens pakt een vang op eigen
bowlen.
repen, en 25 red bulls verstopt in de
cricketbags. Niet alleen de cricketers waren
nerveus. Eigenlijk waren de ouders, au pairs
en butlers er veel erger aan toe. Vaders
hadden wallen onder de ogen, waren
gestresst en slingerden met hun Porsches
en Ferrari’s vervaarlijk over de weg richting
HBS, en de moeders konden van de
zenuwen hun lachen niet inhouden. Toch
kwamen de cricketsterren ongeschonden
aan, met alle oma’s, opa’s, buren, vrienden,
vaders, moeders, hondenuitlaters en
schoonmakers in hun kielzog.
Bij het zien van de pitch was alle stress
vergeten. De honderdvijftig toeschouwers
zagen prima batten van de cricketvedettes.
Uiteindelijk eindigde HCC op een
score van 131 all out. Fieldend zagen de
Koninklijke Leeuwen er subliem uit. Maar
‘om het spannend te maken’ lieten ze de
Kraaien dichtbij komen. Twee overs voor
het einde stond HBS op 125 voor 9… De
spanning was om te snijden. De jongens
in het veld hielden het hoofd koel, maar
de omstanders kregen toch bijna hartverzakkingen.
Er werd circa drie liter bij
elkaar gezweet, en onder aanvoering van
de immer enthousiaste Hubert Spoelstra
weerklonken nooit eerder vernomen aanmoedigende
oerkreten op HBS.
Misschien hielp dit wel, want de Kraaien
waren van hun stuk gebracht. Volkert
Beerens bowlde de tweede bal van de
29ste over en dacht eenvoudigweg “nu
moet het gebeuren,” zo vertelde hij later.
Resultaat? Clean bowled! HBS 125 all out,
HCC U13 landskampioen! De Koninklijke
kampioenen wisten niet hoe ze het hadden,
renden dolgelukkig door het veld, en
bedolven elkaar, met Beerens onderop.
Dit alles onder waanzinnig gejuich en
HCC U-13 kampioen. Achterste rij (v.l.n.r.):
Friso Spoelstra, Philippe Grevers, Daniël
Trijzelaar, Matthijs de Gooijer, Tonny Staal,
Hidde Overdijk, Volkert Beerens, Floris de
Lange, Pieter de Buck. Voorste rij (v.l.n.r.):
Reinier Kalis, Thomas van Ham, Sjoerd
Hilarius. Op de foto ontbreken: Bob Hilarius
(leider) en Michael Watson (coach).
gebulder van de HCC toeschouwers, dat
ongekende geluidsvolumes bereikte. “Te
gek,” juichte Beerens, met 4 wickets man
of the match, na afloop. “Er is in cricket
niets mooiers. Het ging door me heen:
Landskampioen!!! En toen ging ik rennen,”
glunderde Beerens.
Hidde Overdijk besloot de dag met de
woorden: “In cricket is landskampioen
worden het mooiste wat er is, en zeker
tegen HBS.”
Hidde Overdijk haalt voor de zoveelste keer
succesvol uit.
september 2009 DIEPPUT ECHO
15

De spelregels
tekst m a u r i t s c h a b o t foto d a a n r h i j n s b u r g e r
Cricket wordt gespeeld door twee teams van elf spelers. De sport
wordt gespeeld op een veld met een rechthoekige pitch in het
midden. Aan ieder uiteinde van de pitch staat een wicket. De
wedstrijd bestaat uit twee helften,waarin de beide teams om de
beurt batten of fielden.
Batten betekent dat je aan slag bent, met twee spelers van je
team, en probeert runs te maken. De batsman die voor het wicket
staat, zal proberen de bal weg te slaan. Als dat lukt zetten de
beide batsmen het op een lopen. Als ze allebei het andere wicket
bereiken, is er een run gescoord. Hij kan ook de bal in één keer
over de grond of door de lucht het veld uitslaan. Dat heet een
‘boundary’. Doet een batsman dit zonder dat de bal stuitert, telt
het voor zes runs. Als de bal wel stuitert, telt dit voor 4 runs.
De fieldende partij heeft een aantal bowlers, die om de beurt
zes ballen in de richting van een wicket gooien. Het doel van de
elf fielders is om de runs van de batsman te beperken. En het
andere doel is om de batsman uit te maken, bijvoorbeeld door de
bal te vangen of door de bal tegen het wicket te gooien tijdens
het ‘runnen’.
Gaat een batsman uit, dan wordt deze vervangen door een volgende.
Tot er geen tweetal meer over is. Dat heet all out. Vaak duurt
het lang voordat een elftal all out is. Daarom worden de gewone
competitiewedstrijden in Nederland beperkt tot 50 overs. Bij de
populaire Twenty20 variant krijgen allebei de partijen 20 overs, dus
20 x 6 ballen toebedeeld. Na een korte pauze draaien de rollen om.
Wie uiteindelijk de meeste runs heeft gescoord is de winnaar.
HCC’ers op Prijstour
tekst m a u r i t s c h a b o t
Niet alleen het Nederlands elftal heeft dit jaar succes geboekt
in Engeland. Ook de U18 van HCC boekte er goede resultaten.
Het ging voor een tour 4 dagen naar Engeland. Er werden drie
wedstrijden gespeeld, en vele prijzen gewonnen.
Na aankomst in het hotel in Ipswich, werd op de wijze zoals we
dat gewend zijn van elke echte HCC’er de hele dag genoten
van het zwembad, de jacuzzi, de sauna en de hete stoomcabine.
Deze huiselijke taferelen die enkelen thuis zo goed kennen, bleek
ons goed te doen: de eerste tegenstander werd volledig verschrompeld.
Zelf maakten we mede dankzij Chris Wilkes’ century
(107), 182 runs uit 30 overs. De Engelsen bowlden we 102 all
out. De sfeer in het hotel was top. Vooral de prestatie van onze
Australische gastspeler Chris werd gevierd, jammer alleen dat de
gasten in de kamers rondom ons graag wilden slapen. Een dag
later kregen we het moeilijker, en verloren we, maar dat werd na
de derde wedstrijd snel vergeten: ook die wonnen we. Kortom,
twee van de drie wedstrijden gewonnen, en dit werd uitbundig
gevierd.
16 DIEPPUT ECHO september 2009
Bowled! HCC’er Pieter Reeve bowlt het wicket van deze Excelsior’20
speler Ahmad omver.
5 manieren om een batsman
uit te krijgen
Run out De twee batsmen zijn aan het lopen in een poging
een run te maken. Voordat één van hen aan de overkant
is, heeft een fielder daar het wicket met de bal geraakt.
Stumped De batsman stapt uit om de bal te slaan en mist.
Hij is uit zijn vak en de wicketkeeper tikt vliegensvlug met de
bal het wicket aan.
Bowled De bowler werpt de bal en die raakt het wicket.
Caught De batsman slaat de bal en een fielder vangt de bal
zonder dat deze de grond heeft geraakt.
Leg Before Wicket (LBW) De bowler werpt de bal en die
raakt het been van de batsman, en wel in zo’n richting dat
de bal anders het wicket zou hebben geraakt.
Los van het cricket groeide de tour in korte tijd uit tot een legendarisch
plezierspektakel. Alleen al op de nachtboot vlogen ballen
als raketten tussen de slaapcabines, de gokmachines spogen een
stroom gewonnen geld de gokhallen door, het buitendek werd
gebruikt als stadion, en de gangen werden onveilig gemaakt met
keiharde muziek. Na half drie ’s nachts waren de winkels, restaurants,
bioscopen en barren gesloten: de HCC’ers hadden het rijk
voor zich alleen. En daar werd gebruik van gemaakt. De vlag van
onze club werd gehesen, alles stond in no-time op z’n kop. Dat
de boot überhaupt bleef drijven mag een godswonder worden
genoemd. Het hoogtepunt werd om half zes ’s ochtends bereikt,
toen slechts 53 prijzen werden uitgereikt, uiteenlopend van ‘best
batter’ tot ‘best beer buyer award’.
Nadat we de nacht hadden overgeslagen was iedereen het er
over eens dat dit de leukste, gezelligste, en grappigste groep
cricketers ooit was, dat HCC de meest succesvolle club van
Europa en omstreken was, en dat de tour de meest geslaagde en
briljante, mooiste en succesvolste (cricket)reis ooit was.

DE vrIJDagMIDDagBOrrEl
“U spreekt met het antwoordapparaat van HVV.
Uw man is net naar huis.”
Sinds jaar en dag is de vrijdagmiddagborrel
op HVV een traditie. Een
groep heren aan de bar met in de ene
hand een jonge jenever en in de andere
een biertje. Oude verhalen worden
opgehaald en er wordt gelachen
alsof de anekdote voor de eerste keer
wordt verteld. Voor één keer deelden
zij hun vrijdagmiddaggeheimen met
een vrouw.
tekst heleen va n r a a m s d o n k
foto roeland engelen
Vanaf een uur of 17.00 dienen de
eerste heren zich aan. Klaar voor
het weekend. Ook het thuisfront
weet dat dit een mannenaangelegenheid
is. Peter de Rotte verklaart dat er vreemd
wordt opgekeken als je niet gaat. En Gijs
ter Kuile voegt daar met een knipoog
aan toe dat het zelfs is opgenomen in de
huwelijkse voorwaarden. Maar wat maakt
deze borrel nou zo bijzonder? Diederik
Kalis licht een tipje van de sluier op. “We
kennen elkaar door en door. Je kunt er
jaren tussenuit zijn, maar je wordt altijd
weer met open armen ontvangen. Elke
zondag hebben wij ons vaste stekje achter
de goal om HVV 1 aan te moedigen.
Zowel bij uit- als thuiswedstrijden zijn we
erbij. Dat schept een band.”
Een vast ritueel tijdens deze bijzondere
borrel is het kopstootje. “Wij zijn met
HVV de grootste afnemers van jenever!”,
oppert Diederik. Er heerst nog wat ongeloof
bij Hubo Vermeulen, maar de heren
van de vrijdagmiddagborrel weten het
zeker en zo ontstaat de eerste discussie.
Een van de vele die er die avond gevoerd
zullen gaan worden. De verhalen gaan
over het algemeen helemaal nergens over.
“En dat houden we graag zo”, lacht Gijs.
“Het is een moment van ontspanning na
een drukke werkweek”.
De anekdotes over de vrouwen die bellen
waar hun man blijft, zijn talloos. Zo ook
de smoesjes. Veters strikken (lees: verstoppen)
achter de bar, nog één biertje en de
grap van Fred Beekman over het antwoordapparaat
met de standaard bood-
schap: “U spreekt met het antwoordapparaat
van HVV. Uw man is net naar
huis”, had zomaar waar gebeurd kunnen
zijn. En aan het einde van de avond vindt
eenieder weer zijn weg huiswaarts. Maar
hoe gretig de alcoholische versnaperingen
ook worden genuttigd, allen beweren ze
met droge ogen dat niemand zwalkend
naar huis gaat.
Met weemoed wordt ook regelmatig
teruggedacht aan de heren die de
vrijdagmiddagborrel hebben uitgevonden.
Jan Schutter, Dirk de Kater, Ben de
Bruin, Hans Rijkens, Hans Snoeck en Jan
Mekking blijven er door de verhalen die
wekelijks worden opgehaald nog altijd een
beetje bij, maar de barkruk blijft leeg en
dat doet pijn.
De lege plekken worden langzaam opgevuld
door de nieuwe generatie. Hun
borrelhoek bevindt zich buiten in het
zonnetje. Alex Jongebreur is er op vrijdagmiddag
als een van de eersten. “Dit is
de start van de stapavond. En als we naar
de heren aan de bar kijken, is het tevens
een voorbode van hoe we hier later staan
met z’n allen. Je kan het eigenlijk als een
investering zien.” Waar de oude garde
herinneringen van vroeger ophaalt, deelt
de jongere generatie de belevenissen
TYPIsCH HC & vv
Ook in vakantietijd weet een - enigszins uitgedunde - groep borrelaars op vrijdag het
clubhuis te vinden.
van alledag met elkaar. Alex Adam: “De
kinderen worden besproken, maar ook
het werk en de blessures.” Dit alles onder
het genot van een biertje. De schatting
van het aantal biertjes op een avond ligt
op 10. Het is in ieder geval een mooi rond
getal, maar komt nog niet in de buurt van
de hoeveelheden die de oudere generatie
nuttigt. Reinier Bijloos beseft dat daar nog
heel wat jaartjes van oefening aan vooraf
gaan. “Het tempo van de oude garde ligt
nog iets te hoog. Als je hier begint met
borrelen, krijg je het later op de avond
nog lastig.” Ook Taco Platenburg herkent
dit dilemma. “Je moet niet na achten nog
een afspraak hebben.”
De verschillen tussen de oude en nieuwe
generatie zijn zichtbaar, maar op een
goede manier. En elke generatie heeft
haar eigen verhalen. Peter de Rotte oppert
aan het eind van het gesprek: “Als
je echt alles over de vrijdagavond wilt
weten, moet je het aan Rien van den
Bergh vragen. Hij is een bindende factor
in het geheel. Eigenlijk zou hij een boek
moeten schrijven over de gebeurtenissen
op HVV.” Waarop Erik Smits als een wijs
barman lachend antwoordt: “Je kan hem
beter geen boek laten schrijven…”. En zo
blijft het mysterie rondom de vrijdagmiddagborrel
in stand.
september 2009 DIEPPUT ECHO
17

sEIZOEn 2009-2010
Hvv klaar voor de eerste klasse
Vorig seizoen promoveerde HVV 1 naar de eerste klasse.
In deze Diepput Echo blikken wij kort terug op het afgelopen
jaar en kijken we vooruit naar het aankomende.
tekst frederick mansell en olivier w i j t e n b u r g foto h a n s willink
Het is 2 juni 2009, een historische
dag voor HVV. Voor het eerst
sinds 77 jaar mag de Koninklijke
uit Den Haag zich weer een eersteklasser
noemen. Een verrassende derde plaats in
de competitie geeft HVV het recht op het
spelen van nacompetitie. Daarin winnen
de Kroonleeuwen van SCO ’63 en PFC,
maar verliest het voor 2500 toeschouwers
de finale van Quick. HVV krijgt echter een
herkansing in een tweede finale tegen het
roemruchte DWS uit Amsterdam. Pas na
120 minuten zijn de kaarten geschud, 3-1.
HVV promoveert.
Maar hoe historisch is de promotie naar
de eerste klasse eigenlijk? Het is misschien
wat kort door de bocht om te stellen
dat HVV door de promotie terug is op
hetzelfde niveau als 1931-1932. Toen
speelde HVV in ’s lands hoogste klasse,
tegenwoordig in de op drie na hoogste
klasse. Deze classificatie lijkt echter ook
de verhoudingen niet juist weer te geven.
78 Jaar geleden kende ons land slechts
510 voetbalclubs, waarvan er liefst vijftig
(10%) in de eerste klasse speelden.
Vandaag de dag telt Nederland ongeveer
2700 clubs, waarvan er 1234 hoger spelen
dan HVV (5%), 132 op hetzelfde niveau
(5%) en de rest (90%) dus lager. Zowel in
1932, als tegenwoordig, behoort HVV dus
tot de beste 10% van het land. En binnen
die 10% is HVV een van de weinige clubs
die haar spelers niet betaalt. Dus historisch?
U mag het zeggen.
Wat kunnen we van HVV verwachten in
die top van het Nederlandse amateurvoetbal?
Hoofdtrainer Kees Mol denkt dat het
een zwaar en lastig seizoen gaat worden.
“De doelstellingen zijn handhaving in de
eerste klasse en promotie van het tweede
elftal. Vooral dat laatste is belangrijk voor
de aansluiting vanuit de jeugd en om het
gat tussen een en twee niet te groot te
maken.”
Ook aanvoerder Erik van Galen is van
mening dat HVV een zwaar seizoen
statistieken seizoen 2008-2009
Trainingsopkomst: 78% (seizoen 2007-2008 72%)
Minst aantal trainingen gemist: T. Walhain en A. Levert (3)
Meeste doelpunten: Derick Mekking 12
Meeste assists: Derick Mekking 8
Grootste overwinning: Alphense Boys thuis 8-3
Grootste nederlaag: ADO Den Haag uit 6-1
Kampioen: Alphense Boys
Promotie: Alphense Boys, Quick, HVV
Meeste toeschouwers: 2500 (HVV-Quick 24-05-2009)
Doelsaldo: +13 (seizoen 2007-2008 -17)
Doelpunten voor: 45 (2,4 per wedstrijd)
Doelpunten tegen: 32 (1,4 per wedstrijd)
Hoogste positie: 1
Laagste positie: 4
18 DIEPPUT ECHO september 2009
tegemoet gaat. “Maar”, zegt hij, “daar
staat tegenover dat we in een heel leuke
poule spelen met mooie tegenstanders.”
Daarmee doelt Van Galen op de stadsderby’s
tegen Quick en VUC, die op het
programma staan. De ‘Haantjes’ zijn we
de afgelopen jaren vaak tegengekomen,
maar de laatste competitiewedstrijd tegen
VUC dateert uit het jaar 2000. Een andere
club waar HVV in het verleden verhitte
duels mee uitvocht, Neptunus, mogen wij
dit jaar voor het eerst sinds 1962 weer
verwelkomen op de Diepput. Trainer Mol
verwacht dat de strijd bovenin de eerste
klasse zal gaan tussen bovengenoemde
‘mooie tegenstanders’ en acht ook
Alphense Boys niet kansloos voor de titel.
De doelstelling van HVV is handhaving.
Groot geluk voor de Diepputbewoners is,
dat vanaf volgend seizoen (2010-2011) een
Topklasse voor de amateurs wordt ingevoerd.
Om die reden geldt er een versoepelde
degradatieregeling en een versnelde
doorstroming van onder. De eerste drie
ploegen uit de eerste klasse promoveren
naar de hoofdklasse en er degradeert
slechts één team rechtstreeks. De ploeg die
voorlaatste eindigt, speelt nacompetitie tegen
degradatie. De kans op klassebehoud is
dus aanzienlijk groter. ‘Met heel veel geluk
zou je zelfs kunnen promoveren,’ aldus een
optimistische Mol. Dat zou ook nog kunnen
via de nacompetitie, waar drie (vervangende)
periodekampioenen zich voor plaatsen.
Ondanks de versnelde doorstroming naar
de hoofdklasse lijkt een promotie voor
HVV 1 zeer onwaarschijnlijk. Minder
onwaarschijnlijk en zeer wenselijk, zou een
promotie van het tweede elftal naar de
reserve eerste klasse zijn. HVV 2 verloor
vorig seizoen geen enkele wedstrijd in de

Achterste rij: Arnout van Lawick (leider HVV 1), Olivier Zwolsman, Erik van Galen, Maurits Jongbloed, Eelco Riemersma, Arthur Levert,
Dennis Levert, Clemens Levert, Louis Dutilh, Dennis Piekhaar, Tim Conijn en Zen Trip.
Middelste rij: Ronald Kres (leider en assistent-scheidsrechter HVV 2), Wouter Rog (verzorger HVV 1), Hans Bal (trainer HVV 2), Evert Jelgerhuis
Swildens (assistent-scheidsrechter HVV 1), Wouter Smit, Laurens van der Harst, Morad Azerki, Lucas van Rossem, Dustin Giel, Tommy
Verhey, Sanjesh Goeptar, Fred van de Poll, Diederik Voskamp, Alon Levin, Kees Mol (trainer HVV 1), Eric Scheepe (leider HVV 2) en Frank
Bijloos (voorzitter Technische Commissie).
Voorste rij: Loek van Noord (fysiotherapeut), Ewald Agaton (verzorger HVV 2), Martijn Lips, Frederick Mansell, Derick Mekking, Daniël
Voskamp, Reinier Bijloos, Peter-Paul de Rotte, Jochem van Hessen, Josse Andriesen, Martijn Wols en Alexander van Hessen.
Op de foto ontbreken: Jaap Akerboom, Zev Davidson, Maarten van der Flier, Patrick van ‘t Hoff, Martijn van Loenen, Frank de Peijper en
Aad Buitendijk (keeperstrainer).
competitie, maar promoveerde niet. Een
fikse domper. Vooral omdat het gat tussen
de competitie waarin het eerste uitkomt en
die waarin het tweede uitkomt, nog groter
is geworden. Aanvoerder van het tweede,
Reinier Bijloos, verwacht dat het niveauverschil
pas later in het seizoen een negatieve
uitwerking heeft, wanneer er veel blessures
of schorsingen zijn (of lustrumreizen).
In de breedte is HVV dit jaar namelijk
niet vooruit gegaan. Een aantal spelers,
waaronder Bas Conradi, hebben besloten
hun heil elders te zoeken. Marnix van
der Gun is gestopt en Midas Walhain
op wereldreis. Gelukkig heeft de selectie
dit jaar ook een aantal nieuwe gezichten
en een ook een oude bekende, de
van Wilhelmus teruggekeerde Sanjesh
Goeptar, mogen verwelkomen. Van
buitenaf komen spits Morad Azerki
(Vredenburch), middenvelder Dustin Giel
(HBS 2,3) en de 36-jarige voormalige
HBS 1-speler Frank de Peijper. Uit de
jeugd maken Frederik van der Poll (na
een jaar reizen) en Laurens van der Harst
de overstap naar de HVV-selectie. Zen
Trip, vorig jaar clubtopscorer met liefst
veertig doelpunten en Tim Conijn komen
over uit HVV 3. Tenslotte heeft HVV
een nieuwe verzorger gevonden in de
persoon van Wouter Rog. En als we de
verhalen mogen geloven rent hij de 100
meter in 10,4 seconden. Diepput Dakje,
houd uw stopwatch in de aanslag!
Op 9 september staat de eerste competitiewedstrijd
voor de Kroonelf op het
programma, op eigen terrein tegen SJC. In
de derde speelronde speelt HVV de eerste
stadsderby. Op de Diepput is VUC dan de
tegenstander. Voor trainer Kees Mol en
aanvoerder Erik van Galen een bijzondere
ontmoeting, aangezien beide heren ooit
voor de ‘Pinquïns’ uitkwamen. Erik speelde
twaalf seizoenen op Sportpark ’t Loo en is
zelfs nog niet-spelend lid bij VUC. “HVV-
VUC is voor mij een heel mooie wedstrijd
natuurlijk. Ik ben een VUC’er, maar voel
me een HVV’er”, zegt Van Galen.
Mol, die naast speler ook trainer is geweest
bij VUC, kijkt ook uit naar de wedstrijden
tegen zijn oude club: “Ik heb een
geweldige tijd gehad bij VUC en spelen
op hun sfeervolle hoofdveld is altijd weer
een beleving.”
Ook voor Derick Mekking, die aan zijn
veertiende seizoen voor HVV 1 begint,
zal de eerste klasse een hele beleving
worden. Hij had niet verwacht ooit nog
zo hoog te spelen en beloofde prompt om
dit jaar geen training te missen. Ondanks
de sterke competitie meent Derick dat
een plekje in de middenmoot haalbaar is
voor dit team. Leider Arnout van Lawick
steunt hem daarin: “Iedereen dacht dat de
tweede klasse al te hoog was voor HVV
en kijk nu eens. Alles is mogelijk...”
Competitieprogramma
6 september HVV – SJC
13 september RKAVV – HVV
20 september HVV – VUC
27 september Quick – HVV
4 oktober HVV – TOGB
11 oktober Neptunus – HVV
18 oktober DHC – HVV
1 november HVV – Alphense Boys
8 november JHR – HVV
15 november HVV – Leonidas
29 november Nieuwenhoorn – HVV
6 december SJC – HVV
13 december HVV – RKAVV
31 januari HVV – Quick
7 februari VUC – HVV
28 februari TOGB – HVV
7 maart HVV – Neptunus
14 maart HVV – DHC
28 maart Alphense Boys – HVV
11 april HVV – JHR
25 april Leonidas – HVV
2 mei HVV – Nieuwenhoorn
september 2009 DIEPPUT ECHO
19

Jan-PaUl saEIJs
De paus van southampton
In de zomer van 1997 zoekt de 18-jarige HVV’er Jan-Paul Saeijs
het profavontuur. Via ADO Den Haag en Roda JC komt hij
terecht bij Southampton FC. Op een terras in het centrum van
Heerlen vertelt Jan-Paul over zijn Engelse avontuur.
tekst frederick mansell en olivier w i j t e n b u r g
“SAEIJS MATTERS”, kopt de Daily Echo
daags na de transfer van Jan-Paul Saeijs
naar ‘The Saints’. Op supporterswebsites
van de club uit de Engelse havenstad
circuleren al snel de eerste foto’s van hun
nieuwe aanwinst. Zo ook een foto van
de seizoensafsluiting bij Roda JC, waarbij
traditiegetrouw de selectie het opneemt
tegen het personeel. Jan-Paul Saeijs,
verkleed als Sinterklaas, fungeert die wedstrijd
als scheidsrechter. De verschijning als
Goedheiligman leidt in Engeland al snel
tot zijn nieuwe bijnaam. Vanaf de eerste
training wordt onder aanvoering van de
keeperstrainer naar de foto gerefereerd:
“He Pope, are you gonna save us?” Nog
geen dag een Saint, maar al wel een Pope;
het kan snel gaan.
Jan-Paul Saeijs met trainer en stapmaat
Mark Wotte.
20 DIEPPUT ECHO september 2009
foto’s?
Southamptons thuishaven, het St. Mary’s
Stadium, maakt direct indruk op Jan-Paul.
“Hier kan ik wel goed spelen”, zegt hij
met kippenvel op zijn armen tegen Mark
Wotte, die hem drie dagen daarvoor
belde met het voorstel bij Southampton
FC te komen voetballen. Jan-Paul, die
altijd al te kennen had gegeven dolgraag
in Engeland te willen spelen, hoeft daar
geen moment over na te denken. “Ik
mag hopen dat je hier goed gaat spelen,
want we kunnen je goed gebruiken”, was
Wottes repliek. Daar was geen woord van
gelogen. The Saints verkeerden in acuut
degradatiegevaar.
‘Op HVV heb je
vrienden, in de
voetballerij niet’
Het was een hectisch begin voor the
Pope in Engeland. Na slechts één training
vraagt trainer Jan Poortvliet of Saeijs
in de basis wil starten. Met een nodige
portie Haagse bluf antwoordt de oud-
HVV’er: “Ik speel, het kan me helemaal
niets schelen, ik ken die gasten toch
niet.” Het is een harde wereld en Saeijs
lijkt zich daar uiterst bewust van. “Op
HVV heb je vrienden, in de voetballerij
niet”, zegt hij stellig.
Zijn nieuwe collega’s zouden dan geen
vrienden worden, maar de juiste naam
bij het juiste hoofd is ook in de voetballerij
een noodzaak. En daarom liep
Saeijs tijdens de rit naar Barnsley door
de spelersbus met in zijn ene hand de
Paspoort
Naam: Jan-Paul Saeijs
Geboren: 20 juni 1978 te Den
Haag
Relatie: getrouwd met Linda
Club: Roda JC
Gewicht: 81 kilo
Lengte: 190 cm
Positie: verdediger
Vorige clubs: HBS, HVV, ADO Den
Haag, Southampton
Wedstrijden
HVV 1: 23, 10 doelpunten
Southampton: 20, 2 doelpunten
spelersfoto’s en in zijn andere de opstelling,
zoekend naar juiste combinaties. De
dag erna winnen The Saints onverdiend
met 0-1 en Saeijs kent alle namen. “Het
ging perfect”, aldus Jan-Paul, “totdat
ene Wotton inviel. Die had ik dus nog
niet geleerd…”
De verschillen tussen het Engelse en het
Nederlandse voetbal tekenen zich al gauw
af. Met twee wedstrijden per week ligt
de nadruk in Engeland meer op herstellen
dan op het trainen. Dinsdag uitgezonderd,
waar zware krachttrainingen op het
programma staan. Om de wedstrijden en
trainingen heen is alles tot in de puntjes
geregeld. Zo slaapt de selectie van een club
uit het Championship in de voorbereiding
op een wedstrijd in de mooiste hotels, ligt
de kleding bij de trainingen gestreken klaar
en worden de schoenen van selectiespelers
gepoetst door jeugdelftallen. “Lijkt me
trouwens geen slecht idee dat de A1 van
HVV leert poetsen”, oppert Saeijs serieus.

Jan-Paul Saeijs heeft gescoord voor Southampton
In Southampton woont Saeijs met onder
anderen Mark Wotte en Dean Gorré in
een appartementencomplex met uitzicht
op de haven. Maar niet zozeer het
uitzicht doet de heren voetballers deugd,
maar wel het stadsleven vlak onder het
appartement. Een verdieping lager ligt
links de Pianobar en rechts de Banana
Warfbar. Oftewel: “Links eten, rechts
drinken.” Twee weken na Saeijs’ transfer
naar Southampton, dient Poortvliet zijn
ontslag in en wordt stapmaatje Wotte de
hoofdtrainer. “Door onze bezoekjes aan
de Banana Warfbar, werd ik al snel the
trainers son”, lacht Saeijs.
Eat football, sleep football, drink football
is een juiste weergave van het leven in
Southampton. De intense beleving van de
wedstrijden ten opzichte van Roda JC is
een verademing. Menig keer staat Saeijs
met knikkende knieën in de spelerstunnel
te luisteren naar de clubliederen bij aanvang
van een wedstrijd. En hoewel bijna
alle wedstrijden een bijzonder verhaal met
zich meedragen is de uitwedstrijd tegen
Watford zonder twijfel het persoonlijk
hoogtepunt van The Pope.
Drie uur voor de wedstrijd hoort de
selectie van The Saints dat ze 10 punten
in mindering krijgen wegens financieel
wanbeleid van de club. Degradatie lijkt
nu zo goed als zeker, dus met hangende
koppies gaan de meeste spelers het veld
op. Niet Jan-Paul Saeijs. In de eerste helft
kopt de Hagenaar de 0-1 binnen en vlak
voor tijd, in de 89e minuut, scoort Saeijs
uit een schitterende vrije trap de 2-2*.
“Iedereen werd gek”, aldus Saeijs, die
in zijn enthousiasme tijdens het vertellen
dezelfde bewegingen maakt als na het
maken van de tweede goal.
Het gelijke spel mag uiteindelijk niet
baten. The Saints degraderen naar de
First Division. Door die degradatie heeft
hij zich deze zomer weer moeten melden
bij Roda JC; geen Southampton, maar
Kerkrade. Na geproefd te hebben aan het
Engels voetbal wil Saeijs zo snel moge-
‘Lijkt me geen slecht
idee dat de A1 van
HVV leert poetsen’
lijk terug. De interesse is aanwezig maar
zoals een ervaren prof betaamt noemt
Saeijs geen namen. Een jaar of vier ziet
hij zichzelf nog voetballen om vervolgens
het bedrijf Frame Sport, een leverancier in
sport- en bedrijfskleding, van oud-HVV
trainer Frans Meurs over te nemen. Of
dat gepaard gaat met een terugkeer bij
HVV laat hij in het midden. “Maar als ik
door voetbal dan ongetwijfeld op HVV”,
eindigt Saeijs op pauselijke wijze.
* De vrije trap is te bekijken op
www.youtube.nl, zoekopdracht:
Saints v Watford 2-2 FreeKick.
Paspoort
Naam: Southampton Football
Club
Bijnaam: The Saints
Opgericht: 1885, als St. Mary’s
YMA
Stadion: St. Mary’s Stadium,
Southampton
Capaciteit: 32.689
Competitie: League One
Clubkleuren: rood/wit
Prijzen: FA-Cup 1976
september 2009 DIEPPUT ECHO
21

22 DIEPPUT ECHO september 2009

wIE, waar, wannEEr
De hoogste jeugd van Hvv
De selectie van HVV 1 bestaat voor
het overgrote deel uit spelers die de
(volledige) jeugdopleiding van HVV
doorliepen. Die opleiding is daarom
van groot belang. Maar hoe staat
het er voor met onze hoogste jeugd?
Wat zijn de prognoses en op welke
spelers moeten wij extra letten?
tekst frederick mansell en
olivier w i j t e n b u r g
foto?
Dames en heren, uw zaterdagmorgen
begint vanaf heden vroeg. Onze F1, onder
aanvoering van Peter Entrop, trapt om 9.45
uur stipt af in de hoogste, eerste, klasse.
De trainer is een groot voorstander van het
welbekende 1-3-3 systeem met aanvallende
backs en een inschuivende middenachter. De
trainingen zijn gericht op zowel de vooruitgang
van het team, als het individu. Peter
heeft de beschikking over een ruime selectie
en een “steengoed F2”. Wel waarschuwt
Peter zijn spelertjes voor de vrijdagavond:
“twee pilsjes en dan op tijd naar bed”.
Na de wedstrijd van onze jongste talenten,
kunt u snel naar het clubhuis voor een kop
koffie. U zult zich echter moeten haasten,
want de E1 van trainer André van Dam
heeft zich zojuist omgekleed en staat te popelen
om hun kunsten in de hoofdklasse te
vertonen. Met aantrekkelijke tegenstanders
als ADO Den Haag, Excelsior, Feyenoord,
Quick en HBS voorziet de trainer een leuke
competitie. “We verdedigen en vallen aan
als een team en bewegen als zodanig over
het veld”, zegt André.
Bestelt u gerust een broodje warm vlees
bij Ton tijdens de warming-up van onze
D1. Maar wees er op tijd bij als de 4-3-3
formatie van Dick Maalssen in geel-zwart
wedstrijdtricot het veld betreedt. De D1
speelt dit jaar in de eerste klasse en de eerstejaars
D’tjes debuteren op een heel veld.
Een uitgelezen mogelijkheid voor u om de
supertalenten van de talenten te onderscheiden.
Vooral de derby tegen VUC D1
belooft de moeite waard te worden.
De C1 van trainer Jimmy Visser is ambitieus
en gaat voor promotie naar de
De jeugd van HVV is klaar voor het nieuwe seizoen.
hoofdklasse. Want, zo meent Visser: “Een
aantal spelers is het niveau van de eerste
klasse duidelijk ontstegen.” Hij ziet ook
zeker kansen voor zijn spelers om HVV 1 te
halen, maar dan zullen de selectie jeugdelftallen
echt op een hoger niveau moeten
spelen. “Het gat met het eerste wordt wel
heel groot”, zegt Jimmy. De trainer wil dit
jaar “op zijn Italiaans” gaan spelen.
Misschien tegen uw verwachting in,
speelt de B1 van trainer Frank van Boekel
vroeger dan de C1. U zal “een zeer
technische ploeg met in ieder geval een
sterke, ervaren verdediging en een snel
spitsenduo” het veld zien betreden. De B1
denkt zich dit jaar te kunnen gaan mengen
in de strijd om het kampioenschap en
hoopt binnen drie jaar in de hoofdklasse
te spelen. De trainer is zeer uitgesproken
over de spelers die u komend seizoen
zullen verbazen: Sebastiaan Renshof, Nils
Castelein en Douwe Schoemaker. Of deze
spelers ooit klaar zullen zijn voor het HVV
1, “hangt natuurlijk af van vele factoren.”
Onze hoogste jeugd, de A1 van trainer
André van Dam, zal uw voetbalzaterdag afsluiten.
In een poule met fysiek sterke ploegen,
hoopt Van Dam op een eindklassering
bij de bovenste drie. Komend jaar zullen er
zes spelers zijn, die voor een maand of 3
tot 5 naar het buitenland gaan in verband
met studie of een (wereld)reis. Moeilijke
omstandigheden voor een trainer. “Je kan
je voorstellen dat dit wel enige invloed zal
hebben op zaken als vorm en wedstrijdritme.”
Het aankomende seizoen moeten we
zeker letten op Max Kranendijk en keeper
Colby Harmon. Er zullen volgens de trainer
ook zeker een aantal spelers gaan doorstromen
naar de selectie van HVV 1&2,
waaronder Jaap Potuyt en Tim van Alphen.
Wat betreft het eventuele uitgaansgedrag
van zijn spelers op de vrijdagavond zegt
Van Dam: “Als trainer constateer je vrij snel
of een speler is uitgeweest en neem je aan
de hand daarvan een beslissing! Elke speler
stelt eigenlijk zichzelf op… of niet!”
Na de wedstrijd van de A1 zit de vijf reeds
in de klok en heeft u menig talent zien
langskomen, maar er zullen nog vele zijn
die aan het oog ontrokken bleven. Vandaar
dat wij in de volgende Diepput Echo meer
aandacht zullen besteden aan nog niet
ontdekte jeugdspelers en -elftallen. Toch
hopen wij ook, dat u deze jeugdspelers
zelf wilt gaan ontdekken. Dus komt op uw
vrije zaterdag naar de Diepput en brul onze
jeugd naar een hoger niveau. Tot zaterdag!
Team Klasse Voorkeurstijd
A1 1e klasse 14.30 uur
B1 1e klasse 12.15 uur
C1 1e klasse 14.30 uur
D1 1e klasse 12.30 uur
E1 hoofdklasse 10.45 uur
F1 1e klasse 9.45 uur
september 2009 DIEPPUT ECHO
23

Hvv xI 1983-2008
“authentiek en herkenbaar”
Binnenkort wordt het sterrenteam van HVV uit de periode 1983-2008 bekend gemaakt.
Wij spraken met initiatiefnemer Marnix van der Gun in de hoop op een tipje van de sluier.
tekst frederick mansell beeldbewerking j o h n v e r s c h r a g e n
153 Wedstrijden speelde Marnix van der Gun voor HVV 1, waarin
hij 89 maal doel trof. Marnix, die vorig jaar vader werd, besloot na
de promotie naar de eerste klasse te stoppen met selectievoetbal.
Wel blijft de oer-HVV’er achter de schermen op diverse fronten
actief. Zo komt het initiatief voor het HVV elftal van 1983-2008
van hem. Dat elftal wordt bijna bekend gemaakt.
Op de website www.konhcvv.nl konden wij elke week de keuze
van een HVV-coryfee voor zijn HVV-elftal van de periode 1983-
2008 bekijken. Uit die verzameling elftallen wordt uiteindelijk
één team samengesteld en dat elftal wordt op de diës op 4 oktober
aanstaande na de thuiswedstrijd van HVV 1 tegen TOGB in
ons clubhuis bekend gemaakt. “We gaan er een grote happening
van maken”, aldus organisator Marnix van der Gun.
Van der Gun wil de bekendmaking van het elftal combineren met
een reünie van oud-eerste elftalspelers. Als start van een nieuwe
Dan proberen wij het maar zelf. De redactie van de Diepput Echo
neemt alvast een voorschot op de bekendmaking en heeft zijn eigen
Superelf samengesteld.
24 DIEPPUT ECHO september 2009
traditie. “Zoiets moet er gewoon zijn. Het lijkt mij passend om
elk jaar op de diës bij elkaar te komen. Zo kan je laten zien dat er
op hoog niveau gepresteerd kan worden, terwijl de HVV-cultuur
bewaakt blijft.”
Over het HVV elftal 1983-2008 hult Marnix zich nog in nevelen.
“Het elftal is bekend, maar we houden iedereen in spanning”,
zegt hij op plagerige toon. Geen tipje van de sluier dus. Dan
moeten we zelf maar op onderzoek uit. In de archieven van de
website staan immers alle elftallen met kanshebbers.
Op doel zal de strijd gaan tussen Ronald Gebhard en Daniël
Voskamp. De backposities zullen zeer waarschijnlijk worden
ingenomen door Baldwin Poolman en Ton ‘Gilette’ Levert,
maar Adrian Smith is een gevaarlijke outsider. Voor de centrale
verdedigingposities en het gehele middenveld heerst er weinig
overeenstemming. Ouwehand, Zwolsman, Jongbloed en Entrop
zijn kanshebbers voor centraal achterin, maar ook Van den Oever
en Louwerens lijken niet kansloos. Voor het middenveld zijn er
kandidaten te over: Maphar, Louwerens (multi-inzetbaar dus),
Erik Smits, Van Rossem, Slager, Lex van der Gun, Keane, Simon
en Rijkens. Zegt u het maar.
Voorin zijn er slechts een aantal gegadigden voor een basisplaats.
Om Derick Mekking kunnen we niet heen. Die speelt. Daarnaast
maken Frank Bijloos, Marc van Loenen en Marnix van der Gun
een goede kans. Op de vraag of Marnix zelf speelt, antwoordt
hij: “Daar kan ik niets over loslaten. Als ik er één bekend maak,
dan kan ik net zo goed het gehele elftal prijsgeven. Maar het mag
duidelijk zijn dat het een herkenbaar, authentiek HVV-elftal is.”.
Mysterie rond de verkiezing van het elftal van de afgelopen 25
jaar dus. Open is Marnix wel over een ander idee. Er moet een alternatief
komen voor het groene bord met namen van spelers die
meer dan 100 wedstrijden voor HVV 1 hebben gespeeld, dat na
de verbouwing uit het clubhuis is verdwenen. “Het bord leefde erg
in de selectie. Het was een mooi doel om ook jouw naam op dat
bord te krijgen. Het had dus zeker een positief effect op HVV 1 en
spelers hadden het er veelvuldig over in de kleedkamer. Nu is dat
dus een stuk minder. Olivier Zwolsman en ik vinden het weghalen
van het bord doodzonde.” Het duo heeft daarom voorgesteld om
naambordjes te laten maken van alle spelers die meer dan honderd
wedstrijden voor HVV 1 hebben gespeeld en deze in de balustrade
van het clubhuis te schroeven. Een mooi initiatief.
Of Marnix binnenkort zijn eigen naamplaatje mag bevestigen,
valt nog te bezien. “Ik ben pas 31, wie weet gaat het weer kriebelen.
Als mijn broer Cedric naar HVV komt, zou ik het overwegen.
Zeker ook om kans te kunnen maken voor het HVV XI van
de komende 25 jaar.”
Als ons ooit gevraagd wordt om het HVV-elftal 2008-2033
samen te stellen, dan kunnen we nu alvast een tipje van onze
sluier oplichten. Voorin spelen de gebroeders Van der Gun. De
rest hoort u op de diës van onze vereniging in het jaar 2034.

PETEr HODEs FIETsT van CaÏrO naar KaaPsTaD
“Ik ben een huis-, tuin- en keukenfietser”
Peter Hodes is sinds 1956 lid van HVV, en heeft een gouden Diepputhart. Op zich is je leven dan al geslaagd.
Maar Hodes wilde verder, letterlijk. Hij pakte de fiets, en fietste in Afrika 11.483 kilometer, van Caïro naar Kaapstad.
tekst m a u r i t s c h a b o t
foto?
Hoe kwam HVV’er Peter Hodes op
het idee om zeventien wekenlang te
fietsen, via tien landen heel Afrika
te doorkruisen, 11,5 duizend kilometer
te fietsen, en 8000 euro op te halen voor
het goede doel Malaria No More? Is dat
voor een zestigjarige man niet iets te veel
gevraagd? “Als iemand mij 10 jaar geleden
had gezegd dat ik van Caïro naar Kaapstad
zou fietsen, had ik gedacht dat hij een gaatje
in zijn hoofd had,” lacht Hodes. “Maar ik
zag een artikel over de Tour d’Afrique, een
jaarlijkse fietstour die georganiseerd wordt.
Via deelname kon je geld inzamelen voor
het goede doel. Ik dacht er een tijdje over
na, schreef me in, en in september 2008
moest ik betalen. Ik drukte op de enterknop,
en dacht: Shit, nu ben ik de klos.”
Hodes ging een tocht tegemoet waarin
hij met stenen bekogeld zou worden door
Ethiopische locals, waarin hij ten val zou
komen, waarin hij lekke banden zou oplopen,
waarin hij naar eigen zeggen ‘niet te
eten vlees’ zou moeten eten bij maaltijden
die ‘niet door je strot te krijgen’ waren, en
hij zou ‘van zweet de tent uit drijven’. Hoe
bereid je je op een dergelijke onderneming
voor? “Eigenlijk heb ik me niet voorbereid,”
vertelt Hodes. “Ik fiets sinds tien jaar bijna
alles. Afstanden onder de 25 kilometer fiets
ik sowieso, en ik doe wekelijks met vrienden
een paar uurtjes 70 à 80 kilometer. Ik
heb namelijk zoiets van: zit toch niet altijd
met je kont in de auto! Als je beweegt,
voel je je veel lekkerder! Bovendien moet je
eindeloos klungelen met files en stoplichten.
Wandelen gaat echter te langzaam, en
fietsen is dus de gulden middenweg! Ik fiets
dus heel veel, en voelde me daardoor voor
ik wegging fit. Ik had me nog wel voorgenomen
om te stoppen met drinken, maar
dat is er op HVV een beetje bij ingeschoten,”
vertelt Hodes lachend.
Wel of niet voorbereid, de tocht werd een
van de mooiste belevenissen die hij tot nu
toe meemaakte. “Je wordt teruggeworpen
naar de basics, en ik heb het niet altijd
gemakkelijk gehad. Er waren periodes dat
ik zes à zeven dagen achter elkaar niet kon
douchen, terwijl ik de hele middag in 44
graden had gefietst. Tweemaal heb ik toen
uitdrogingsverschijnselen gehad. Ik dronk
zeven liter water aan één stuk door, en
moest niet eens naar de wc! Ik dacht: Shit!
Waar ben ik mee bezig, is dit wel gezond?
Toen begreep ik dat het in Afrika niet
anders was dan op HVV: gewoon doordrinken,
ook al heb je geen dorst…” voegt
Hodes lachend toe. Hij was 120 dagen
weg, waarvan 99 fietsdagen. “Gemiddeld
moest ik per dag zeven uur fietsen en 120
km afleggen. Maar er zaten bergetappes
bij van 80 km, en langeafstandsetappes
van 220 km op één dag. Het zwaarst waren
de bergetappes. Het hoogtepunt was
toen ik na 3,5 maand eenzaam fietsen mijn
zoon terugzag in Windhoek, die me daar
opwachtte. De laatste 1700 kilometer heb
ik samen met hem gefietst, geweldig.”
Hodes beschouwde zichzelf dus niet als
topfietser, maar reed wel door heel Afrika,
en haalde daarmee duizenden euro’s binnen
voor het goede doel. Met dit geld zijn
inmiddels 2240 kinderen gered van malaria.
“Ik vind dat je in je leven iets bizars moet
doen. Ik ben geen topfietser, maar ik heb
wel iets prachtigs meegemaakt. Mensen
kunnen meer dan ze denken.” Moraal van
het verhaal: geef niet te snel op, er valt
meer uit het leven te halen dan je vermoedt.
Paspoort
Naam: Peter Hodes
Geboortedatum: 12 november 1948
Privé: samenwonend met
Martine Mulder
Beroep: bezig met
Footbalance, producent
van custom
made inlegzolen
Lekke banden: “Heel weinig. Laatst
na 18.400 kilometer
voor het eerst eentje
op mijn witte fiets.”
1.101 kilometer door
latijns amerika
Niet alleen Peter Hodes zamelde in
verre oorden op de fiets geld in voor
het goede doel. Ook Christophe
Louwerens, speler van HVV 5 en
oud-aanvoerder van de Kroonelf,
legde samen met Will Price in januari
van dit jaar 1.101 kilometer af tussen
Panama City en Managua (Nicaragua).
Daarmee haalden zij ruim tienduizend
euro op voor KWF Kankerbestrijding en
Casa Alianza, een organisatie die zich
bezighoudt met de bescherming van
straatkinderen en hun wederopname in
de maatschappij. “Na afloop kwamen
de kinderen ons bedanken. Dat wij
konden zien waar wij het voor hadden
gedaan en aan hun opvang konden
bijdragen, was de mooiste ervaring van
de hele reis. Maar ook bijzonder was
dat wij op plekken zijn geweest waar
je door deze andere manier van reizen
anders nooit zou zijn gekomen.”
september 2009 DIEPPUT ECHO
25

TErUg naar HET Jaar… 1962
Eindelijk revanche op neptunus?
Bij de terugkeer in de eerste klasse springen vooral de derby’s
tegen onze vermaarde tegenstanders Quick en VUC in het oog.
Maar er is nog een club waarmee wij een bijzonder verleden delen.
Na 47 jaar kruist HVV weer de degens met het Rotterdamse
Neptunus. En daarmee hebben wij nog een appeltje te schillen.
tekst roeland engelen illustraties j o h n v e r s c h r a g e n
Jeroen Dankelman kan het niet geloven. Berti le Roy scoort in eigen doel en zet Neptunus op voorsprong (1944).
Het is zonder twijfel de meest beschreven wedstrijd in de
geschiedenis van HVV. Op 30 april 1944 spelen HVV
en Neptunus in het stadion van Sparta de derde en
beslissende wedstrijd om promotie naar de eerste klasse, op dat
moment het hoogste niveau van Nederland. Het verloop van de
wedstrijd kan voor HVV niet dramatischer. Na het missen van
een strafschop en het uitvallen van de voortreffelijke back Dof
Gentis wordt de pech voor HVV misschien wel het best geïllustreerd
door de foto waarop doelman Jeroen Dankelman met zijn
handen naar zijn hoofd grijpt als Berti le Roy ook nog in eigen
doel scoort. HVV verliest met 3-1 en dichterbij het allerhoogste
niveau zijn wij nooit meer geweest.
Achttien jaar later strijdt HVV tegen een historische degradatie
naar de derde klasse. En daartegen moet diezelfde Jeroen
Dankelman ons behoeden. Als ‘mental coach’ wordt hij aan de
technische staf toegevoegd na een dramatische competitiestart
met 2 punten uit 8 wedstrijden. En hij vervult zijn taak met verve.
Na zijn aantreden pakt HVV weer punten, 10 uit 13 duels om
precies te zijn. Op de één-na-laatste speeldag wordt eindelijk de
26 DIEPPUT ECHO september 2009
foto’s?
nummer voorlaatst, Papendrecht, achterhaald. “Dankelman riep
ons geregeld op zaterdag bijeen voor een bespreking. Dan kwam
er zó’n geweldige speech, dat je direct je voetbalkleren wilde
aantrekken en het veld op wilde rennen. Dankelman kon je enorm
goed motiveren”, zegt Fred Beekman nu, zevenenveertig jaar na
dato. Hij is op 20 mei 1962 achttien jaar en één van de spelers in
de beslissende wedstrijd op de Diepput tegen… Neptunus. Een
wedstrijd die gewonnen moet worden om niet afhankelijk te zijn
van het resultaat van Papendrecht, dat op gelijke hoogte staat.
Dat Dankelman zijn taak serieus neemt, blijkt wel uit de brief
die vier dagen voor de wedstrijd bij de spelers in de bus valt. Hij
opent met “We leven nog!!” en wijdt daarna twee A4-tjes aan
de eigen tactiek en opstelling (“die geheim is en blijft en ook
niet aan de pers wordt medegedeeld”) en de strijdwijze van de
tegenstander en hoe die te bespelen. “Neptunus speelt altijd bikkelhard.
… Kijk naar de bal en ga er met je hele gewicht tegen
aan. Fair en hard! … Wij moeten die bal eerder hebben en die
bal eerder schoppen dan de vijand. Besteedt aan de vijandelijke
spelers geen aandacht, die je aan de bal en aan het spel moet
wijden. Geen energie verlies!!”

Een deel van de brief die Jeroen Dankelman daags voor de wedstrijd
tegen Neptunus (1962) naar de Kroonleeuwen stuurde.
De woorden van Dankelman hebben effect en HVV speelt voor
een duizendkoppige menigte, tegen de koploper nota bene, een
uitstekende eerste helft. In de tweede helft heeft Neptunus de
overhand en alleen de in grote vorm verkerende doelman Gerrit
van Laer kan de 0-0 stand op het scorebord houden. Tot HVV
nog een keer uitvalt. “Na ongeveer 25 minuten omspeelt Cees
Stol handig de uitgelopen keeper en plaatste van vlakbij onder
een scherpe hoek de bal over de binnenkant van de paal in het
net. Goal!”, meldt ons clubblad.
Maar het luide gejuich verstomt als even later, na protesten van
Neptunus-spelers, scheidsrechter Kraay uit Edam alsnog fluit
en een vrije tap tegen HVV geeft. Midvoor Peter Buys, die was
meegelopen en de bal na het passeren van de lijn nog aanraakt,
zou buitenspel hebben gestaan. Het doelpunt wordt afgekeurd.
Een nieuwe kans krijgen wij niet meer, het blijft gelijk.
Papendrecht wint wel en dus degradeert HVV. Tenminste zo lijkt
het. Want direct na de wedstrijd laat aanvoerder Van de Weg in
het bijzijn van de aanvoerder van Neptunus en de scheidsrechter
weten een officieel protest in te dienen bij de Spelregel- en
Protestcommissie tegen het afgekeurde doelpunt.
Het klinkt heden ten dage vreemd, maar in die tijd werden protesten
tegen genomen beslissingen wel degelijk in behandeling genomen
en ook zo nu en dan toegekend, met gewijzigde uitslagen tot
gevolg. En het protest van HVV was zeker kansrijk omdat meerdere
getuigen, waaronder enkele KNVB-notabelen, hadden gezien dat
Peter Buys de bal pas 30 centimeter na het passeren van de doellijn
aanraakte. Van (hinderlijk) buitenspel kon daarom geen sprake zijn.
Wat volgt is een even bizar als langdurig gevecht aan de groene
tafel. De Protestcommissie stelt na een zitting in het Rijnhotel
in Rotterdam vast dat het doelpunt inderdaad niet in buitenspelpositie
is gemaakt, maar moet het protest toch afwijzen
omdat scheidsrechter Kraay én Neptunus verklaren dat al
gefloten is vóórdat de bal de doellijn passeerde. Omdat dan het
spel gestaakt is, kan de goal niet meer worden toegekend. Die
verklaring staat zo haaks op de werkelijkheid dat HVV de KNVB
verzoekt een commissie in te stellen die moet onderzoeken of de
scheidsrechter inderdaad wel heeft gefloten.
Het is inmiddels 2 juli als de ingestelde Commissie van
Onderzoek in Café Restaurant Kroon aan het Spui alle getuigen
kan horen. Ondertussen traint HVV gewoon door. Bij toekenning
van het protest moet immers nog een beslissingswedstrijd tegen
Papendrecht gespeeld worden. De uitspraak laat tot 1 augustus
op zich wachten. Dan laat de commissie weten dat het van oordeel
is, dat “niet is gefloten voor een overtreding voordat de bal
het doelvlak was gepasseerd” en dat dit mogelijke ‘nieuwe feit’
aan de Protestcommissie kan worden voorgelegd.
De beslissing toont het gelijk van HVV aan, maar gelijk hebben is
in dit geval iets anders dan het krijgen. Als de nieuwe competitie
bijna van start is gegaan en HVV tevergeefs heeft verzocht het
derde klasse duel met Alphia uit te stellen (immers, wij wanen
ons nog steeds tweedeklasser), laat de Protestcommissie op 4
september (!) weten zich niet aan de conclusie van de Commissie
van Onderzoek gebonden te voelen en deze naast zich neer te
leggen. Een spoedtelegram naar het bestuur van de KNVB haalt
niets meer uit.
Maar de KNVB beseft wel dat het zaakje stinkt. De grensrechter
van Neptunus wordt levenslang geschorst en de scheidsrechter
staat ook enige tijd op non-actief. HVV moet echter vier dagen
na de uitspraak ‘gewoon’ beginnen in de derde klasse. Het moet
de eerste keer zijn dat een club onder protest een wedstrijd wint.
De Kroonleeuwen zegevieren met 3-1 over Alphia. Niet lang
daarna is het afgelopen met de protesten. “Iedereen protesteerde
maar en er waren veel gekleurde verhalen. Het werd
zo ingewikkeld, vooral in de eindfase van de competitie, dat
de Protestcommissie een of twee jaar later werd opgeheven”,
aldus Cees Meijer, in die tijd voorzitter van HVV én lid van de
Protestcommissie.
Het is de laatste keer dat wij Neptunus als tegenstander in de
competitie treffen. De Rotterdammers worden door het 0-0
gelijkspel gedeeld kampioen, maar missen promotie in het beslissingsduel
tegen Overmaas. Een aantal jaar later promoveren de
Rotterdammers alsnog naar de eerste klasse. Ze bereiken zelfs
de hoofdklasse, die in 1974 wordt ingevoerd, en behoren tot op
heden – ondanks een paar jaartjes in de tweede klasse – steevast
tot de topclubs van het amateurvoetbal in de regio.
Nu wij na 47 jaar weer hetzelfde niveau hebben bereikt, is het
hoog tijd om de rekening van 1944 en 1962 te vereffenen.
Wellicht dat de Kroonleeuwen daarbij het laatste advies van
Jeroen Dankelman kunnen gebruiken: “Zoals gezegd zal het fel
en hard gaan. Zo speelt Neptunus nu eenmaal en H.V.V. heeft
dat herhaaldelijk aan den lijve ondervonden. Lok het echter nooit
naar je toe door met een bal te gaan staan wiebelen.”
Hét moment. De bal is al over de lijn als Peter Buys hem dieper het
net inschopt. Toch wordt het doelpunt afgekeurd.
september 2009 DIEPPUT ECHO
27

(ver)koop (ver)huur taxaties beleggingen consultancy
Betrokken | Betrouwbaar | Bewezen
Henriëtte van Keulen Nelleke Fruijtier
Cindy Wisse
Lars Olie
Herman Kastelein
REAL ESTATE PARTNERS BV
makelaars | taxateurs
28 DIEPPUT ECHO september 2009
Laan van Meerdervoort 12b
2517 AJ Den Haag
www.real-estatepartners.nl

HsrC DE DIEPPUT: één grOTE FaMIlIE
“succesvolle jeugd is de droom
van iedereen”
Tijdens de clubkampioenschappen op 4 april jl. heeft
voorzitter Robert de Groot het stokje overgedragen aan
zijn opvolger André Driessen. Na vier jaar hard werken,
voor en achter de schermen, is het aan André nu de taak
om de afdeling Squash te vertegenwoordigen.
tekst en foto heleen va n r a a m s d o n k
Al vanaf 1989 draait André mee als trouwe squasher bij De
Diepput. Toen hij vier jaar geleden voor zijn werk naar
Madrid vertrok, was De Diepput nog een klein, knus en
kneuterig clubje. Maar omdat het voortbestaan van de club onzeker
was geworden, moest men op zoek naar een geschikte club om
mee samen te gaan. “Ik heb hiervoor het eerste zaadje gelegd”,
vertelt André. Nadat de fusie tussen de clubs HSRC en De Diepput
was beklonken, was het aan Robert de taak om de fusie verder
vorm te geven. Maar dat was niet de enige doelstelling waar hij
zich in de afgelopen jaren hard voor heeft gemaakt. Daarnaast had
het bestuur de intentie om het ledenaantal stabiel te houden, de
eredivisie structureel te kunnen blijven financieren en als laatste de
jeugd een belangrijkere plek te geven binnen de club.
“Alleen de laatste doelstelling is zo gezegd mislukt”, concludeert
Robert. “De jeugd is er wel, en de trainer ook, maar om de jeugd
te kunnen laten groeien, is veel begeleiding nodig en daar schort
het helaas aan”. Deze doelstelling blijft daarom nog hoog op het
prioriteitenlijstje staan van André. De nieuwe voorzitter vult aan:
“Succesvolle jeugd is de droom van iedereen. Daarom blijven we
ons inzetten om het jeugdsquash op poten te krijgen. Hiervoor
moeten er eigenlijk drie tot vier mensen beschikbaar zijn voor
begeleiding en om bijvoorbeeld te rijden van en naar toernooien.
Ouders en vrijwilligers zijn hierbij onmisbaar.”
Overige aandachtspunten die André meeneemt in zijn nieuwe rol
als voorzitter zijn het ledenaantal, een squashbaan met tribune
en een ventilatiesysteem door het hele gebouw. Met name over
de vraag hoe het ledental uitgebreid kan worden, heeft hij al wat
ideeën gevormd. “Momenteel zitten we op ongeveer 210 leden.
Kijkend naar de leeftijd zien we dat 40% hiervan in de categorie
45+ valt. Hier valt dus nog een grote slag te slaan. Om de
Paspoort:
Naam: André Driessen
Geboortedatum: 25 juni 1961
Privé: Soltero, is ook mijn competitie ‘alias’
Beroep: Ambtenaar ministerie van
Buitenlandse Zaken
Squashspecialiteit: Vooral veel rennen
André Driessen (voor) en Robert de Groot (achter) in actie.
vereniging meer te verjongen, willen we ons gaan richten op de
studenten. Die zijn er voldoende in Den Haag, nu is het zaak om
ze bekend te maken met en enthousiast te maken voor HSRC de
Diepput. We zijn de oudste club van Nederland (1938), spelen
als enige Haagse club in de bondscompetitie en we hebben veel
te bieden op het gebied van activiteiten en speelmogelijkheden.”
Robert geeft daarnaast aan dat er ook een grote verbondenheid is
tussen junioren en senioren en er hangt echt een familie-gevoel.”
Dit blijkt bijvoorbeeld ook uit de herrezen clubavond. Deze was
een paar jaar geleden een zachte dood gestorven, maar is dit jaar
nieuw leven ingeblazen. “Het is fantastisch dat de clubavond weer
terug is”, zegt André. “Elke twee weken spelen en eten er 15 tot
20 mensen. Daarnaast is ook het enthousiasme voor het Kerstdiner,
het Fons Pasteur-toernooi en de clubkampioenschappen enorm.”
Beide heren willen daarbij gelijk aangeven dat dit laat zien hoe
belangrijk het is om het met z’n allen te doen. Je hebt een goed
bestuur nodig, maar ook een competitieleider voor de reguliere
competitie en de eredivisie, een evenementencommissie, een
webredacteur, een trainer, etc. “Een team binnen en buiten de
club is onmisbaar”, benadrukt Robert. En hij kan het weten na
vier jaar voorzitterschap. Dit is dan ook een van de punten die hij
wil meegeven aan André. “Daarnaast is ervaring en enthousiasme
van belang, maar dat zit wel goed bij hem.” En hoe ziet André zelf
zijn nieuwe functie? “Ik ben een fanatiek squashliefhebber en een
echt verenigingsmens. Daarnaast ben ik bekend met bestuurlijke
processen, maar ik vind het vooral heel leuk om te doen.”
Paspoort:
Naam: Robert de Groot
Geboortedatum: 22 september 1961
Privé: Getrouwd met Marjolijn den Boer,
3 kinderen
Beroep: Rijksambtenaar
Squashspecialiteit: Backhand boast lob
september 2009 DIEPPUT ECHO
29

verloren zoon terug naar HsrC de Diepput
Na vier jaar afwezigheid keert Sebastiaan Weenink
(22) terug naar zijn roots. Reden voor Heleen van
Raamsdonk hem eens aan de tand te voelen.
Sebastiaan, wij hebben je gemist, jij ons ook?
Sebastiaan: “Na een jaar in Utrecht te hebben gespeeld en
drie jaar voor Squash Beverwijk, ben ik blij dat ik weer voor
mijn oude, vertrouwde club kan spelen. Er komen weer allemaal
herinneringen boven, ik heb vroeger heel wat uurtjes op deze
banen doorgebracht.”
Met de competitie in het vooruitzicht heb je ook nog
vele uren te gaan...
Sebastiaan: “Ik heb veel zin om komend seizoen in een team
met LJ (Laurens Jan Anjema) en Rick (Penders) op hoog niveau
mee te doen in de competitie. Het is bijzonder dat we een heel
Nederlands team hebben en ik denk zeker dat we kans maken
op een plek in de Play Off’s.”
Wat is jouw specialiteit op de baan?
Sebastiaan: “Ik ben een counter-attacker. Ik spreid de ballen
goed over de baan en benut de open ruimtes. Daarnaast heb
ik spelinzicht; ik zie wat mijn tegenstander gaat spelen en kan
daar snel op anticiperen.”
Met een beetje geluk?
Sebastiaan: “Ik weet niet of je geluk kunt hebben. Je krijgt wat
je toekomt en als je iets wilt bereiken, moet je er hard voor
werken.”
Breng je extra ervaring mee bij deze rentree?
Sebastiaan: “Afgelopen jaar heb ik gemerkt hoe kostbaar je
lichaam is. In februari 2008 is tijdens een wedstrijd mijn knieschijf
gedisloceerd. Hierdoor mocht ik twee maanden niet bewegen.
Als je niet kan doen wat je het liefste zou willen doen, besef je
Het dagboek van Cor Mouw
Als je oude leden van De Diepput naar de
clubavond vraagt, beginnen hun ogen te
glimmen. De clubavond op maandagavond
stond gelijk aan een avond vol gezelligheid.
Beetje eten, beetje spelen, en een goede
borrel om het af te sluiten. Maar het animo
werd in de loop der jaren steeds minder,
totdat de clubavond alleen nog in de herinneringen
bestond. Maar Cor Mouw heeft
met al zijn enthousiasme de clubavond
nieuw leven ingeblazen. Hieronder zijn
verslag:
Augustus 2008. Dit was de maand waarin
ik het idee begon uit te werken om de
clubavond terug te laten keren op HSRC
de Diepput. Aan de hand van een mailtje
30 DIEPPUT ECHO september 2009
richting onze leden onderzocht ik eerst of
er überhaupt wel animo was. De reacties
waren overweldigend! Ik moest dus aan de
slag. Uit de reacties bleek dat de er geen
behoefte was aan een wekelijks samenzijn.
Vandaar dat er gekozen werd voor de eerste
en derde maandagavond van de maand.
Ook werd afgesproken dat er vanaf 20.45
uur gezamenlijk gegeten kon worden. De
testperiode van een half jaar kon beginnen.
September 2008. De eerste clubavond
sinds jaren was weer een feit. Opkomst:
19 spelers en 15 deelnemers aan de eerste
maaltijd. Een succes, daar was iedereen
het over eens. Gelukkig bleef het aantal
deelnemers constant. De proefperiode
Sebastiaan Weenink (foto: Squashweb.nl)
pas hoe kwetsbaar je lichaam is. Gelukkig ben ik nu zo goed als
hersteld, maar de ervaring van rust houden en acht uur lang naar
het plafond staren, blijft me altijd bij.”
Wat gaan we verder nog van je horen?
Sebastiaan: “Allereerst wil ik mijn opleiding Grafisch Vormgeven
afronden. Daarna ga ik me volledig focussen op squash. Ik
hoor thuis bij de top 4 van Nederland en komend Nederlands
Kampioenschap ga ik voor een plek in de finale. En met de
komende clubkampioenschappen op HSRC de Diepput ben
ik er natuurlijk weer bij!”
werd omgezet in een vaste clubavond,
van te voren aangekondigd op de website.
Het heeft ons zeker reeds een viertal
nieuwe leden opgeleverd en veel leuke
tafelgesprekken.
Juni 2009. De BBQ op 29 juni als afsluiting
van het clubavondseizoen werd erg druk
bezocht. De stemming bij de 34 aanwezigen
zat er goed in en er werd tevens stil
gestaan bij het gegeven dat wij nu een
vol seizoen hebben gedraaid. We kunnen
met recht zeggen dat er een hechte club
is ontstaan. De eerstvolgende clubavond
van het nieuwe seizoen is op 7 september
(je weet wel: de eerste maandagavond
van de maand).

sQUasHCOMPETITIE 2009-2010
“we gaan voor een plek in de Play Off’s”
tekst heleen va n r a a m s d o n k foto’s squashweb.n l
HSRC de Diepput stond vorig competitieseizoen
voortdurend op de eerste of
tweede plaats. Een plek in de Play Off’s
en mogelijk zelfs het landskampioenschap
leek binnen handbereik. Helaas gooide
een zware blessure van kopman Laurens
Jan Anjema roet in het eten. HSRC de
Diepput werd uiteindelijk 3e in de eredivisie.
Maar: nieuwe ronde, nieuwe kansen!
Met het vertrek van Piedro Schweertman
en Tom Hoevenaars en de terugkeer van
Sebastiaan Weenink is er weer een nieuw,
aansprekend team gevormd. Met dank
aan Business club De Groote Haagsche,
J.G. Remijnse Holding B.V. en Punt van de
Weert Belastingadviseurs zal het kernteam
volledig bestaan uit Nederlandse spelers,
een unicum in de squash eredivisie. En
waar nodig zal wat buitenlandse steun
worden ingevlogen. Even voorstellen, het
kernteam van HSRC de Diepput:
Naam: Laurens Jan Anjema
Geboortedatum: 1-12-1982
Hoogste ranking: Nederlands kampioen,
13e wereldranglijst
Geheime wapen: power & fit!
Doel: top-10 op de wereldranglijst
Naam: Sebastiaan Weenink
Geboortedatum: 27-8-1986
Hoogste ranking: 3e van Nederland
Geheime wapen: toverballen!
Doel: succesvol 1e jaar als professional
Naam: Rick Penders
Geboortedatum: 13-2-1992
Hoogste ranking: Regerend Nederlands
jeugdkampioen onder 19 jaar
Geheime wapen: de achtermuur is je beste
vriend voor een sterke verdediging!
Doel: ervaring opdoen en de top van
Nederland bereiken
Daarnaast zullen er eventueel nog een
aantal wedstrijden worden gespeeld door
John Rooney (nr. 86 van de wereld, nr. 2
van Ierland), Yann Perrin (nr. 68 van de
wereld), Rombert Anjema en Jarmo van
der Seijp.
Bij de thuiswedstrijden zullen de wedstrijden
voorafgegaan worden door een diner
in het clubhuis. Zo is iedereen in de gelegenheid
met een goed gevulde maag het
team aan te moedigen. De beste 4 teams
gaan naar de Play Off’s om daar te strijden
om het landskampioenschap. “Hoewel er
dit jaar erg sterke teams meedoen, is een
plek in de Play Off’s zeker haalbaar”,
aldus Otto le Grand, teammanager van
HSRC de Diepput.
Teams eredivisie
Victoria (Rotterdam)
Centre Court (Wijk bij Duurstede)
Beverwijk
All-Inn (Utrecht)
HSRC De Diepput
Meersquash (Hoofddorp)
Almere (titelverdediger)
Zwolle
Competitieregels
Er wordt gespeeld volgens het
internationale PAR-systeem (Point
A Rally) tot 11 punten, best of
5 games. Dit betekent dat elk punt
telt. Deze puntentelling is een aantal
jaar geleden geïntroduceerd om de
wedstrijden wat attractiever te maken
en sneller te laten verlopen. Bij
10-10 wordt er doorgespeeld totdat
er 2 punten verschil zijn. Er worden
3 partijen op een avond gespeeld
en elke gewonnen game levert
het team één punt op. De overall
winnaar krijgt 3 bonuspunten.
september 2009 DIEPPUT ECHO
31

Hodie Mihi Cras Tibi
Begrafenissen Crematies
est. 1934
Hodie Mihi, Cras Tibi
is gespecialiseerd in uitvaarten volgens persoonlijke wens.
Uw wensen kunnen in ons archief worden vastgelegd.
Wij bieden een uitvaartverzekering en beschikken
over rouw- en ontvangkamers in de gehele regio 's-Gravenhage.
www.hodiemihi.nl
Wilt u adverteren
in de Diepput Echo?
Stuur dan een e-mail naar:
sponsoring@konhcvv.nl
De sponsorcommissie:
Martine Mulder (06-54645343)
Allard Korthals Altes (06-55848953)
Christophe Louwerens (06-53249923)
Kantoor: Jan van Nassaustraat 110, 's-Gravenhage
24 uur per dag bereikbaar: 070-3246651
32 DIEPPUT ECHO september 2009

TIM sCHOUTEn MET HTv naar ErEDIvIsIE
“Bijna professioneel tennis met
een biertje in je linkerhand”
Lang stond HTV bekend als een ‘kroeg met banen’, waar vooral voor de lol
tennis werd gespeeld. Maar sinds dit jaar is alles anders. HTV 1 werd met
overmacht kampioen in de hoofdklasse en speelt volgend jaar op het allerhoogste
zaterdagniveau: de Eredivisie. Blikvanger van het kampioensteam
is de voormalige nummer 38 van Nederland, Tim Schouten.
tekst roeland engelen foto r i c h a r d vissers
Tim, hoe verliep jouw tenniscarrière?
Tim: “Ik ben op mijn zevende begonnen
met schooltennis. Ik bleek een aardige bal
te kunnen slaan en op mijn 11e was ik
kampioen van Nederland bij de jongens
tot en met twaalf jaar. Ook in de leeftijdscategorieën
daarboven hoorde ik bij
de beste twee, van mijn 18e tot mijn 21e
zat ik in Jong Oranje. Volgens de kenners
“had ik het in me”. Ik wilde zelf ook prof
worden, maar werd door een elleboogblessure
gedwongen te stoppen. Ik liep er
al mee rond sinds mijn vijftiende, vermoedelijk
na een val van de brommer. In mijn
elleboog heb ik nu geen kraakbeen meer.”
Je bent op HTV geïntroduceerd als
de enige Nederlander die ooit van
de nummer één van de wereld,
Roger Federer, heeft gewonnen.
Wat is daarvan waar?
Tim: “Of ik de enige ben, zou ik niet
weten. In de jeugd hebben misschien
meer Nederlanders van hem gewonnen,
tot en met zestien jaar was hij nog niet
heel bijzonder. Ik speelde op mijn vijftiende
tegen hem in een toernooi van de
Europese landenteams in Polen. Hij was
toen veertien jaar en ik won in drie sets.
Mijn coach Michiel Schapers zag toen
wel gelijk dat hij een grote toekomst had.
Drie jaar geleden wilde ik een foto van
hem nemen op het ABN AMRO toernooi
in Rotterdam. Toen ik mijn camera weg
deed, vroeg hij “Are you still playing?”.
En nu dan op HTV.
Tim: “Ik was al van plan weg te gaan bij
Leeuwenbergh en kende hier Christophe
Louwerens. Na het open toernooi heb ik
aangegeven dat ik hier wilde spelen. Mijn
prioriteiten liggen niet meer bij tennis
en ik wist dat dit een gezellige club was.
Bovendien is het een uitdaging om hier
iets moois te beginnen.”
Karel de Jong clubkampioen
In afwezigheid van de sterren uit het
eerste team mocht favoriet Karel de Jong
(HTV 2) zich tot clubkampioen kronen.
Alleen in de halve finale ondervond hij
flinke tegenstand van Alex Adam, die in
de derde set met 7-5 ten onder ging. De
finale tegen Cees Bos (HTV 4) besliste
Karel met 6-1 6-1 in zijn voordeel. De
damesenkelfinale was een stuk spannender:
Barbara Jansen klopte daarin Martine
Mulder met 6-4 in de derde set.
De damesdubbelfinale tussen Aletta
de Groot/Ella Verschragen en Bonnie
Mulder/Meike Sanders begon met een fles
champagne op de baan. Die viel duidelijk
beter bij het laatste koppel, dat slechts
twee games hoefde af te staan. Ook de
mannenfinale was tamelijk eenzijdig. Cees
Bos en Gijs Postma versloegen Lex Peeters
en Maarten van Sittert met 6-2 6-2. De
mixeddubbel prijs ging bijna traditioneel
naar Gerrit Ros en Jeanette Dewaerheijt.
Tim Schouten stijlvol in actie.
Wat verwacht je van de Eredivisie
volgend jaar?
Tim: “Vanuit de club is gezelligheid de insteek,
het is een leuke bijkomstigheid dat
we op een aardig niveau kunnen spelen.
Bij HTV wordt bijna professioneel tennis
gespeeld, met een biertje in je linkerhand.
Ik verwacht niet dat wij kampioen
worden, maar een plaats bij de eerste vier
moet mogelijk zijn.”
Paspoort
Naam: Tim Schouten
Geboortedatum: 28 april 1980
Privé: getrouwd met Esther
Beroep: accountmanager bij Station to Station, een bedrijfsonderdeel
van KPN dat scholen ondersteunt bij de ICT-infrastructuur
Hoogste ATP ranking: 1291
De sfeer zit er goed in voorafgaande aan
de damesdubbelfinale. Van links naar
rechts: Aletta de Groot, Ella Verschragen,
Bonnie Mulder en Meike Sanders.
september 2009 DIEPPUT ECHO
33

HTv Clans 2009
Wat was het weer leuk om de clans te leiden.
We hadden dit jaar 2 groepen van 6
kinderen, die we drie kwartier met bal en
racket bezig hielden. Het was heerlijk om
elke week de vrolijke en blije gezichten
van “onze” kinderen te zien. Alles is aan
bod gekomen: forehand, backhand, volley
en de service. De service was nog wel een
beetje lastig.
Een les zag er als volgt uit: eerst moest iedereen
een rondje om een baan lopen om
alle spieren even op te warmen. Daarna
moest iedereen in een rij gaan staan. En
alle kinderen kregen ieder een forehand
en een backhand aangespeeld. Daarna
moest je naar het net lopen om een volley
te ontvangen. Na nog een aantal baloefeningen,
zoals een zachte forehand slaan
en dan een harde forehand, kwamen de
spelletjes aan bod.
Gevangenisje was de favoriet. Dit spel
houdt in dat ieder om de beurt een bal
mag slaan en dat deze bal in moet zijn. Als
je de bal goed hebt geslagen mag je in het
spel blijven, als je de bal niet goed hebt
geslagen moet je naar de overkant van de
baan waar de ballen werden aan gegooid.
Hier moet je proberen de ballen die de
kinderen slaan die nog in het spelletje zijn
te vangen. Als je de bal gevangen hebt
dan mag je weer in het spel. Ook spelletjes
als Rackettikkertje, Reis om de wereld
en Lijnenspel waren erg populair.
Ook hebben we een les gespendeerd aan
alle spelregels en hoe je te gedragen op
de tennisbaan. Zo hebben we de kinderen
bijvoorbeeld geleerd dat je niet mag
schreeuwen op de tennisbaan en dat het
eigenlijk hoort dat je de kleuren blauw en
wit draagt.
We hebben veel plezier gehad met de
kinderen, een heleboel talentjes gespot
die als ze goed hun best doen later zich
kunnen ontpoppen als een echte Federer
of Sharapova.
We zien weer erg uit naar volgend jaar. En
we hopen alle kinderen ook!
Auke van Braam Houckgeest en
Emmelie Valkenburgh
34 DIEPPUT ECHO september 2009
Finalisten clubkampioenschappen
Heren Enkel A: Heren Enkel B: Dames Enkel A: Dames Enkel B:
1. Karel de Jong 1. Alex van Dijk 1. Barbara Jansen 1. Vanessa Monfils
2. Cees Bos 2. Maarten van Sittert 2. Martine Mulder 2. Pauline Huygens
Heren Dubbel A: Heren Dubbel B:
1. Cees Bos en Gijs Postma 1. Job Gerretzen en Niels Politiek
2. Lex Peeters en Maarten van Sittert 2. Joachim Ansorge en Koen Delen
Dames Dubbel A: Dames Dubbel B:
1. Bonnie Mulder en Meike Sanders 1. Trudy Janssen en Carine Nabuurs
2. Aletta de Groot en Ella Verschragen 2. Hélène Hammerstein en Els de Muinck
Mixed Dubbel A: Mixed Dubbel B:
1. Gerrit Ros en Jeanette Dewaerheijt 1. Rik Bekkers en Valeria Lamers
2. Raymond Davies en Ella Verschragen 2. J.M. Morales en J.G.M. Raven
Finalisten clubkampioenschappen jeugd
Jongens Enkel I: Jongens Enkel II: Meisjes Enkel I: Meisjes Enkel II:
1. Christian Politiek 1. Christian Politiek 1. Lisa Maxwell 1. Noémi Los
2. Niels Politiek 2. Koen Gerla 2. Emmelie Valkenburgh 2. Sterre Kalis
Jongens Dubbel I: Jongens Dubbel II:
1. Tijmen van Well en Daniël Valkenburgh 1. Koen Gerla en Reinier Kalis
2. Pablo Raven en Eric Hartsema 2. Tim Rademaker en Chris Bello
Finalisten troostrondes
Jongens Enkel I: Jongens Enkel II: Meisjes Enkel I: Meisjes Enkel II:
1. Dirk Lina 1. Tim Rademaker 1. Noémi Los 1. Bibi Bloem
2. Jeroen Ottevanger 2. Juliard Donkersgoed
Jongens Dubbel I: Jongens Dubbel II:
1. Job Gerretzen en Marko Teodosijevic 1. Rein Postma en Tim Bekema
2. Max en Floppy Doeksen 2. Rolf en Mark Rademaker

Jongensfinale wordt familiefeestje
tekst roeland engelen met dank aan l o n i va n b r a a m h o u c k g e e s t
De finale jongens van de clubkampioenschappen was wel een
heel bijzondere: de broers Christian en Niels Politiek stonden
tegenover elkaar. En dat maakte de beide spelers natuurlijk extra
zenuwachtig. Niels: “Het is anders als je tegen je broertje speelt.
Ik wilde absoluut niet verliezen en daarom werd ik ook een paar
keer boos op de baan.”
Want het gebeurde toch, Christian won met de duidelijke cijfers
6-3 6-1. Het 11-jarige HTV talent heeft sinds dit seizoen de
kracht om zijn 14-jarige broer te verslaan. En ook de juiste tactiek.
“Ik ben sneller en heb gewoon alles terug gebracht”, zegt
Christian. Net als zijn grote idool Rafael Nadal in wiens voetsporen
hij ooit hoopt te treden. Sinds een jaar heeft hij bondstraining
en hij oefent inmiddels vier keer in de week. Zijn droom is dan
ook proftennisser te worden.
Naast de ‘grote’ finales werden op zondag 28 juni 2009 ook de
Mini Clubkampioenschappen voor spelertjes van 6 tot 9 jaar afgewerkt.
De aanwezige vaders en moeders werden ingeschakeld
om te helpen bij het tellen. Winnaars werden Mark Brocklebank
en Fenne Rijkens. Net als de winnaars van de JCK kregen zij als
extra prijs een uur training aangeboden door de Tennisschool.
lisa en Emmelie willen meer
tegenstanders
Op de basisschool was het precies andersom. Emmelie
Valkenburgh won in de finale van de clubkampioenschappen
van Lisa Maxwell. Nu kreeg Lisa
(14) haar kans op revanche tegen haar
15-jarige vriendin. Het werd 6-1 6-4.
“Wij zitten al jaren op dezelfde les én in
hetzelfde competitieteam. Wij gunden
daarom elkaar de winst”, zei Lisa na
afloop. Emmelie: “Met zes meisjes in
het competitieteam hebben wij altijd
veel lol. Het is jammer dat er niet meer
meisjes op HTV spelen. Ik zou tegen alle
Lisa Maxwell. meisjes willen zeggen, kom naar HTV!”
De overmacht
waarmee Christian
zowel het toernooi
voor basisscholieren
(één game tegen in
vier wedstrijden) als
het toernooi voor
middelbare scholieren
won, belooft
in ieder geval veel
voor de toekomst.
Al geeft hij zelf meteen
toe dat het ook
aan de enigszins
beperkte tegenstand
ligt. Naast
HTV speelt Christian
daarom ook op de Christian (links) en Niels Politiek.
Metselaars. “Daar
spelen meer kinderen van mijn niveau en heb ik in Jos Koemans
een heel goede trainer.” “Ik hoop dat op HTV nu ook betere
kinderen komen te spelen nu de heren van HTV 1 naar de
Eredivisie zijn gepromoveerd”, vult broer Niels aan. Want
als middenvelders van respectievelijk HVV C2 (Niels) en D2
(Christian) zijn zij wel nauw aan de vereniging verbonden.
Alsof acht uur per week training nog niet genoeg is, kreeg
Christian van Tennisschool Jan de Rook twee uur privétraining
aangeboden voor de winst van de categorieën Jongens I en
Jongens II. Ook Lisa Maxwell (winnares Meisjes I) en Noémi Los
(winnares Meisjes II) kregen diezelfde prijs uit handen van
Alex Luneman.
Ook twee prijzen voor noémi los
Niet alleen Christian Politiek ging
met twee prijzen naar huis. De 12jarige
Noémi Los won bij de meisjes
zowel het toernooi voor basisscholieren
als de verliezersronde voor
de middelbare scholieren. De finale
won ze met 6-2 6-3 van Sterre
Kalis. “Ik was de oudste deelnemer
en kende al mijn tegenstanders. Ik
dacht dan ook dat ik een goede
kans had om te winnen”, aldus
Noémi, die voor de tweede achtereenvolgende
keer jeugdkampioen
in de categorie meisjes II werd. Een
derde keer gaat er niet komen,
want volgend jaar gaat Noémi naar
Sorghvliet en zal ze alleen nog bij de
middelbare scholieren meespelen.
Noémi Los.
september 2009 DIEPPUT ECHO
35

EEn BrIEF UIT lUCCa
De aartsengel van de onschuldigen
Volgend jaar is het precies honderd jaar geleden dat HVV kampioen
van Nederland werd. Het zou mij niks verbazen als er een brief
op de Van Hogenhoucklaan wordt bezorgd van ‘a lover of football
and inhabitant in Lucca’, Gabriele Degl’ Innocenti.
tekst en foto frederick mansell
Het is een zonnige juliochtend in
Firenze en de stad komt op gang.
Op z’n Italiaans. Kunstenaars
lopen met hun handel naar de grotere
pleinen, de koffiebarretjes zijn gevuld en
het verkeer is een chaos. Tussen de auto’s
slingeren tal van vespa’s zich door de
drukte, begeleid door agressief toeterende
autobestuurders, die daarnaast met overdreven
handgebaren hun mening kracht
bij zetten. In het trotste hart van Italië
gaat het al heel lang zo. Voor mij is het
nog wennen. Op mijn fiets word ik duidelijk
niet gewaardeerd op de Florentijnse
wegen.
Ik ben op weg naar het station Santa
Maria Novelle. Vanaf daar begint mijn
zoektocht naar antwoorden. Naar het
Toscaanse stadje Lucca om precies te
zijn. Daar hoop ik hém te ontmoeten, de
mysterieuze Italiaanse brievenschrijver
Gabrielle Degl’ Innocenti.
In april 2007 krijgt HVV een brief uit Italië.
De heer Degl’ Innocenti feliciteert de club
in gebrekkig Engels met het behalen van
het landskampioenschap, precies honderd
jaar geleden. De brief looft in opmerkelijk
detail de prestaties van HVV’s eerste
elftal tegen HFC Haarlem (5-3) en PEC
Enschede (4-1) in het jaar 1907. De brief
en enveloppe zijn ingescand terug te vinden
in het jubileumboek ‘125 jaar HVV’.
De Italiaan laat op de achterkant van de
enveloppe zijn naam en adres achter. Hij
is een ‘lover of football and inhabitant in
Lucca’. Maar wie is deze Gabriele Degl’
Innocenti toch en wat beweegt hem
tot het schrijven van een brief naar het
‘nietige’ HVV?
36 DIEPPUT ECHO september 2009
Gabriele en zijn mamma
Op station Santa Maria Novelle ontmoet
ik een vriend, Niels. Hij kwam zelf ooit
voor een andere Haagse club uit, spelend
in een zwart shirt. Ondanks dat gegeven
mag ik hem graag. Het is een avonturier
en ook hij is benieuwd naar de brievenschrijver
van Lucca. Met onze fietsen
naast ons in de trein, proberen we ons een
voorstelling te maken van hetgeen ons te
wachten staat. Vinden we straks een kluizenaar,
of juist een opgewekte jongeman
met een vreemde passie? Woont de beste
man in een rijtjeshuis, ingericht als voetbalbibliotheek
of in een simpele boerderij
waar toevallig een Nederlandse voetbalalmanak
ligt? En het allerbelangrijkst: is
de heer Degl’ Innocenti wel thuis?
‘Stazione di Lucca’, kunnen we nog net
opmaken uit de ietwat fascistisch klinkende
intercom. Even later staan we buiten, pal
voor de stadsmuur van Lucca. Het stadion
van AS Lucchese Libertas ligt rechts van de
stadsmuur, zo wist ik, en blijkt het bezoeken
waard. Een klein stadionnetje uit de
jaren dertig. Mussolini is er nog net niet
te horen – tot ongenoegen van een groot
deel van de plaatselijke bevolking overigens.

We vervolgen onze reis over de Fiume
Serchio het Toscaanse heuvelland in.
Tussen de olijfbomen en wijngaarden ligt
de Via della Billona. Op nummer 1885/F
moet Gabriele wonen. Het huis is moeilijk
te vinden, maar via een onverhard pad
komen we aan op onze bestemming; een
oud landhuisje met een slecht onderhouden
tuin en een overleden hooischuur.
De luiken van de ramen zijn dicht en er is
geen bel te bekennen.
Een twijfelachtig “Buongiorno?”, is de
beste opening die in mij opkomt. Ik klop
op een van de luiken en wacht. “Chi e?”,
hoor ik iemand aan de andere kant vragen.
Het is de stem van een oude dame,
duidelijk niet iemand die Gabriele heet.
Ze lijkt totaal verrast door dit zondagse
bezoek. De vrouw komt naar buiten, getooid
in een bloemetjesjurk. Ze lijkt net uit
een Bertolli-reclame te zijn gestapt. In mijn
beste Italiaans probeer ik de absurde situatie
en reden van ons bezoek uit te leggen.
Ze begrijpt het direct en roept naar
boven. “Gabriele!?”. Hij is er! Niels en ik
horen iemand op de eerste etage vluchtig
een wc doortrekken en direct daarop
snelle stappen op een trap. Daar is hij
dan, Gabriele Degl’ Innocenti. Een kleine
rasechte Italiaan van het land; donkere
ogen, donker haar en volle wenkbrauwen.
Zijn ogen stralen trots achter een zwart
brilletje en het kuiltje in zijn wang geeft
hem iets aandoenlijks. Ik geef hem een
jaar of veertig.
Het Bertolli-dametje blijkt zijn moeder te
zijn en samen wonen ze daar, aan de rand
van Lucca. Gabriele voelt zich duidelijk
wat ongemakkelijk door ons plotse bezoek
en begint, gevoed door een enorme portie
enthousiasme en emotie, in het wilde weg
over willekeurige voetbalwedstrijden uit
het verleden te praten. Op de spaarzame
momenten van rust en stilte probeer ik de
reden van ons bezoek uit te leggen. De
beste man raakt zichtbaar geëmotioneerd
en vertelt.
“Voetbal is mijn passie, mijn vrouw, mijn
kind, voetbal is mijn leven. Ik schrijf brieven
naar Brazilië, Argentinië, Hongarije,
België, Engeland, Nederland en nog veel
meer landen. Binnenkort wordt Feyenoord
honderd jaar en ze krijgen van mij een
brief. Vaak krijg ik brieven terug van
aangeschreven clubs, soms een shirt en af
en toe een jubileumboek. Maar nog nooit
heeft iemand de moeite genomen om mij
te bezoeken. Jullie zijn de eerste.”
Zijn trotse oogjes verraden veel van zijn
blijdschap. We zijn dus de eerste bezoekers
aan de Via della Billona. Terwijl
Gabriele een nieuw verhaal begint over de
in 1966 gespeelde wedstrijd tussen Ajax
en Liverpool in de mist en mij elke keer
stevig vastpakt als hij de naam Cruijff of
Swart noemt, geeft het Niels en mij de
gelegenheid over deze bizarre situatie na
te denken.
Gabriele Degl’ Innocenti is voor mij de personificatie
van het Italiaanse leven. Toen ik
net in Italië kwam wonen werd mij geleerd
dat het Italiaanse leven uit drie hoofdzaken
bestaat: la mamma, il calcio e la fede.
Moeder, voetbal en het geloof. Plek 1 staat
vast, dat is zonder twijfel mamma. Voetbal
en het geloof strijden om plek 2.
Dat voetbal zo belangrijk is in Italië, heeft
vooral een politieke oorzaak. Al in de tijd
van Julius Caesar waren de machthebbers
zo sluw om grote volksspelen te organiseren.
Zo hield het volk zich niet bezig met
belangrijkere zaken als politiek en mensenrechten.
De parallel met het heden is
gemakkelijk te trekken. Voetbal is voor het
volk een belangrijke afleiding om zich niet
met de politieke malaise bezig te houden
en tegelijkertijd een instrument voor de
machthebbers (lees: Berlusconi) om het
volk dom en onwetend te houden.
Dat kan ik Gabriele natuurlijk niet
uitleggen. Ook niet dat hij voor mij de
personificatie is van het Italiaanse leven.
Maar een volwassen man die nog steeds
bij zijn ‘mamma’ woont, slechts schrijft
en spreekt over voetbal en vrij vertaald
‘Aartsengel van de Onschuldigen’ heet,
komt toch wel heel dichtbij de omschrijving
van een echte Italiaan.
Nadat we nog enkele wedstrijdverslagen
hebben moeten aanhoren in de ‘tuin’
worden we binnengelaten. De Aarstengel
laat ons zijn boekenkast vol voetbalalmanakken
zien. De rest van de informatie
vindt hij op het internet. Een onverharde
weg naar zijn huis, maar wel internet...
Het is blijkbaar de wereld van nu, infrastructuren
veranderen. Ook laat hij ons
jubileumboeken zien die (voornamelijk
Italiaanse) voetbalclubs hem cadeau hebben
gedaan. Geen Nederlands boek nog.
De kampioenschappen van HVV in een
Italiaanse voetbalalmanak.
In de Nederlandse voetbalalmanak van
Gabriele tel ik slechts acht keer de naam
van HVV. Hem wijzend op zijn gebrekkige
almanak doet hem duidelijk zeer en met
zwarte pen schrijft hij landskampioen schap
nummer negen (1891) en tien (1896) keurig
bij. Nu weten ze dat dus ook in Lucca.
Wanneer ik Gabriele vraag welke club hij
zelf support, knikt hij hoofdschuddend.
Hij houdt van voetbal, historie en verhalen
uit vervlogen tijden, niet zozeer van clubs.
Om zijn woorden kracht bij te zetten,
geeft hij ons een boek. Een boek dat hij
zelf heeft geschreven; ‘Note del Calciofilo
II’, ofwel ‘notities van een voetballofiel
II’, opgedragen aan zijn moeder (op plek
1...), zijn vader en alle voetballofielen.
In zijn boek staan uiteenlopende verhalen
van spelers, wedstrijden en kampioenschappen.
Op de samenhang is geen pijl
te trekken en elk hoofdstuk behandelt tot
in het kleinste detail het gekozen onderwerp.
Het boek weerspiegelt eigenlijk ons
bezoekje, waar Gabriele ook in het wilde
weg en in uiterste precisie verslag deed van
wedstrijden en spelers. ‘Note del calciofilo
deel I’ had hij niet meer te vergeven, maar
deel III zou hij ons spoedig sturen. Nadat
Gabriele iets in de omslag van zijn cadeau
had geschreven, was het tijd om afscheid
te nemen. Een lange terugtocht wachtte en
Niels en ik hadden genoeg te bespreken.
Na een vreemd emotioneel afscheid van
iemand die wij twee uur daarvoor nog niet
kenden, stapten wij op onze fietsjes. Over
de onverharde weg, de Fiume Serchio en
door het Toscaanse heuvelland terug naar
de bewoonde wereld.
september 2009 DIEPPUT ECHO
37

tekst lex va n d e r g u n
Jan Anthony Mekking werd geboren op
8 september 1943 en bracht de eerste
jaren van zijn leven door in Londen, omdat
zijn vader bij de marine werkte en daar gestationeerd
was. Toen de bombardementen
op Londen te hevig werden,verhuisde
hij met zijn moeder en haar beste vriendin
met 2 dochters, Marina en Lindy van der
Eb, naar Schotland. Marina en Lindy zijn
op HVV beter bekend als Marina Immink
en Lindy Naudin ten Cate.
Terug in Nederland werd Jan kort na het
overlijden van zijn vader lid van HVV in
1951 en daarna haast automatisch lid van
HCC. Hij was een talentvol voetballer en cricketer en speelde
altijd in de hoogste elftallen van de beide afdelingen. In 1963
was hij aanvoerder van de jeugdtour naar Engeland waar hij
op het prachtige veld van de St.Edmundsschool in Canterbury
een legendarische 90 not out scoorde en zo, in de korte tijd
die de Engelsen het HCC team had toebedeeld, de overwinning
binnen haalde. Ik ben daar niet bij geweest en heb dit van
anderen gehoord die er wel bij waren. Jan sprak nooit over zijn
prestaties.
Op 14-jarige leeftijd debuteerde hij in HCC 2 dat in die tijd
jaarlijks met HCC 1 strijd leverde om het kampioenschap van
Nederland. Net 18 jaar oud volgde het debuut in HVV 1. Hij
speelde voor beide afdelingen ‘slechts’ 35 wedstrijden in de
Kroonelf. Na de middelbare school ging Jan in dienst en kwam
terecht bij de mariniers, waarvoor hij ook de officiersopleiding
volgde. Hij werd uitgezonden naar “de West” en bracht enige
jaren door op Aruba en Curaçao.
gEBOrEn
Tijl Marius Sillevis
Zoon van Roderik en Dorien Sillevis-
Peeters, broertje van Jip
Geboren op 22 juli 2009 te Zell am See,
Oostenrijk
38 DIEPPUT ECHO september 2009
Jan Mekking
1943 - 2009
gETrOUwD
Michiel Jongebreur en
Caroline Brunting
Getrouwd op 6 juni 2009 te Cabris,
Frankrijk
Na terugkomst waren Jan zijn sportieve
aspiraties verdwenen en speelde hij nog
1x voor HVV 1. Hij speelde voor HCC 3
en is daar ook enige tijd aanvoerder van
geweest. Lang speelde hij in de voetbalveteranen
op zaterdagmiddag o.l.v. de onvergetelijke
Lex von Oven. Later is hij nog
een aantal jaren leider geweest van een
jeugdelftal: C1 en B1, met sterren zoals
Robin Ouwehand, Wulf van Alkemade en
Eduard Lugard. Ook is hij nog even leider
geweest van HVV 1 in de tijd van Rob
Wijnstok als trainer.
Als een recht geaard HVV’er volgde hij al
jaren de uit- en thuiswedstrijden van HVV 1,
maar nadat zijn zoon Derick zijn debuut
maakte in het eerste heeft hij, uiteraard met Liesbeth aan zijn
zijde, geen wedstrijd gemist. Apetrots was hij dat zijn zoon de
motor is van het ‘eerste’. Ook was hij een regelmatig bezoeker
van de woensdag-, vrijdag-, zaterdag- en zondagmiddagborrel.
Jan had voor velen een niet bekende passie, namelijk tuinieren.
Hij had groene vingers, hetgeen duidelijk zichtbaar was in de
prachtige achtertuin aan de Breitnerlaan en het familie huis
in Frankrijk. Ongeveer 10 jaar geleden heeft Jan het golfspel
opgepakt en is eerst lid geweest van Groen Geel en de laatste
jaren van Groenendael. Voor beide verenigingen is hij lid geweest
van de groencommissie en was hij dagelijks te vinden
op of rond de baan.
Jan was niet zo’n prater, je hoorde hem niet zoveel, maar als
hij lachte.... dan wist iedereen dat hij er was. Een rasechte
HVV’er is van ons heen gegaan. Jan, rust zacht.
OvErlEDEn
Jan Anthony Mekking
Overleden op 21 juni 2009 op 65-jarige
leeftijd
Nettie Levert - Engelbregt
Overleden op 12 augustus 2009 op
86-jarige leefijd
Geef uw familieberichten, eventueel
met begeleidende foto, door via
het e-mail adres van de redactie:
diepputecho@konhcvv.nl.

GRATIS VOETANALYSE
De basis van uw lichaamshouding zijn uw voeten. Meer dan 75% van
de bevolking heeft in mindere of meerdere mate een verkeerde voetstand
(overpronatie, doorgezakte voeten, vermoeide voeten etc.) met als resultaat
klachten met betrekking tot enkels, knieën, heupen en onderrug.
Een gratis voetanalyse toont glashelder aan hoe de stand van uw voeten is.
FOOTBALANCE “CUSTOM MADE” INLEGZOOLTJES
BINNEN 10 MINUTEN MEE NAAR HUIS! VOOR €69,95
De binnenzolen met thermoplastische binnenlaag worden verwarmd, de
voet wordt door de Footbalance specialist in de juiste positie gebracht.
Vanuit deze gecorrigeerde stand wordt de zool om de voet gevormd.
Analyse en productie nemen niet meer dan 10 minuten in beslag.
Footbalance zooltjes verhelpen en voorkomen niet alleen klachten
maar zijn ook zeer comfortabel.
FEETCOMFORT, SUMATRASTRAAT 344, DEN HAAG
www.footbalance.com
KOM LANGS OF BEL VOOR EEN AFSPRAAK: 070-3318986
PIMS KEUKENS
Direct, snel uit Duitsland geleverd en
geïnstalleerd. Alle Duitse merken zoals Nobilia,
Nolte, Alno, Hebaform, Ballerina en Rotpunkt.
Van kunststof- tot granieten werkblad met
apparatuur wat u maar wenst van Bosch,
Bauknecht, Neff, Miele, Whirlpool, Schock,
Siemens ed. Alles met volledige fabrieks garantie!
Voor een vrijblijvende afspraak komen wij
graag bij u langs.
Voor informatie bel
Ronny Wisbrun 070 328 18 96 of 06 53 137 421 www.pimskeukens.nl
’
’
ADVERTEREN?
Tel: 070-3249362
’
Via de Minicards display presenteert u zich
opvallend bij uw doelgroep.
All-in product: vormgeving, onbeperkt druk-
’
werk en continue distributie.
Uw Minicard is altijd verkrijgbaar:
7 dagen per week en 24 uur per dag.
’
Eenvoudig mee
te nemen in
portemonnee of
-
borstzak!
’
Minicards Zuid-Holland
Benoordenhoutseweg 23
Meet eenvoudig
2596 BA Den Haag
uw respons!
zuidholland@minicards.com
’
www.minicards.com
september 2009 DIEPPUT ECHO
39

HET
ONGEWONE
GEWOON
MAKEN
www.insingerdebeaufort.com