Rapport cultuurhistorisch onderzoek, september 2007 - Spaarnwoude

Aanpassingen in de loop der tijden, tot aan de opheffing behoren
wel tot het systeem, omdat deze ten doel strekten de defensieve
taken beter te kunnen vervullen. Met het opheffen van de Stelling
als defensie-systeem is het monument als het ware gefixeerd in
de laatste staat van functioneren. Binnen die laatste staat was
bebouwing van de Stelling tussen de linies absoluut ondenkbaar.
Vanuit het oogpunt van bescherming van het werelderfgoed
vormt het opslagcomplex daarmee een inbreuk op de
belangrijkste waarden van de Stelling. Overigens geldt dit alle
eventuele toekomstige bebouwing. Het is niet gezegd dat niets
mogelijk is, maar naarmate bebouwing en hoog opgaand groen
meer ruimte innemen, is er minder samenhang binnen de
Stelling.
Vanuit de belangenweging tussen Stelling en depot ligt het
zwaartepunt dus bij de Stelling.
Echter het depot dient ook op de intrinsieke kwaliteiten
stedenbouwkundig en landschappelijk beoordeeld te worden.
Deze zijn echter niet dusdanig dat sprake is van een bijzonder
waardevol complex. Aanleg en aanplant, alsmede de bebouwing
zijn puur functioneel en missen onderscheidende kenmerken,
behalve de soberheid, eigen aan het Nederlandse leger. Echter,
door het de beëindiging van de Koude Oorlog en andere globale
ontwikkelingen zijn al diverse opslagterreinen geruimd.
Dergelijke complexen uit deze periode zijn ondertussen
zeldzaam geworden.
Positie bij Spaarndam voor en na de aanleg van het depot.
N →
N →
20