2007 - Het Geluk van Lingewaard

Labyrintproject
Pannerdensch kanaal
De vorm
De klassieke labyrintvorm is al 4000 jaar bekend. Het komt voor in o.a. Brazilië,
Arizona, IJsland, Scandinavië, Kreta, India, Sumatra, Rusland. Hoewel ertussen
deze gebieden weinig of geen uitwisseling plaats zal hebben gehad zijn de
labyrintvormen toch identiek.
Labyrint als metafoor
Het labyrint is een metafoor voor de levensweg van de mens. Niet te verwarren
met een doolhof. Bij een doolhof moeten er steeds keuzes worden gemaakt
welk pad je kiest. Als je slim bent kom je in het midden uit.
Het labyrint kent slecht één pad, kronkelend, linksom, rechtsom, uiteindelijk
leidend naar het centrum, van waaruit dezelfde weg weer terug wordt gegaan.
Een labyrint lopen is een vorm van meditatie: je kunt alles loslaten, je hoeft alleen
maar tussen de lijnen te lopen, het centreert en daarmee kan er een sterk
contact ontstaan met het innerlijk van de loper. Wanneer de geest, de ratio
waarmee de controle wordt uitgeoefend, losgelaten kan worden, kan men in
contact komen met de intuïtie, daar waar de innerlijke wijsheid ligt opgeslagen.
Persoonlijke zoektocht is van alle tijden
Aloude levens- en zingevingvragen werden in het labyrint uitgewerkt.
Veel kerken en kathedralen hadden in de vroeg middeleeuwen een labyrintvorm
in de vloer liggen. Dagelijks of wekelijks liepen veel mensen het labyrint
om tot rust te komen en antwoorden te krijgen op persoonlijke vragen.
De middeleeuwse mens was erg spiritueel ingesteld, in contact met de persoonlijke
en universele energie. De rooms-katholieke kerk vond dit bedreigend
en liet veel labyrinten in de late middeleeuwen slopen. In de kathedralen van
Charters en Amiens zijn ze bewaard gebleven.
Relatie met het Pannerdensch kanaal
300 jaar geleden werd het Pannerdensch kanaal gegraven. Een belangrijke
verbinding tussen de twee grote rivieren – levensaders van Nederland. Noodzakelijk
voor de waterhuishouding, maar ook als middel van vervoer. Belangrijk
voor de aanvoer van goederen – energie. Maar ook bedoelt als bescherming.
Het labyrint is gebouwd met stenen van de steenfabriek. De grondstof is klei,
het materiaal voor de steenfabrieken welke al eeuwen in de uiterwaarden
aanwezig zijn.
Marjo Wiltingh De fascinatie voor het lopen van een labyrint is het ervaren als een vorm
van meditatie. Wanneer ik naar binnen loop neem ik iets mee waar ik afscheid van wil nemen,
ik draag het bij mij in mijn hoofd en soms heb ik iets in mijn handen wat ik als ritueel
in de kern kan achterlaten. Terwijl ik naar binnen loop en de dwalingen links en rechtsom
maak, overdenk ik nog eens dat waar ik afscheid van wil nemen, het waarom en hoe het
was, maar ook hoe het zal zijn om het niet meer met mij mee te dragen. In het midden
komt het afscheid ritueel, ik leg het neer en spreek uit wat ik er nog over wil zeggen. Draai
mij om en loop terug, voel mij als een nieuwgeborene, verwachtingsvol meander ik de weg
naar buiten met weer nieuwe kansen te gaan. Leven!
Meindert Rudolphi Mijn bewondering voor labyrinten is de afgelopen 5 jaar waarin ik
me met dit fenomeen bezig houd alleen maar groter geworden. Ik bouw labyrinten, loop
ze, alleen of met groepen. Een labyrint doet iets met je, althans wanneer je je daar voor
open kan stellen. Het kan emoties bij je oproepen of je juist tot rust brengen. Bij mijzelf
heeft het mijn vertrouwen in de zaken waar ik me mee bezig houd erg versterkt. Een
labyrint is voor mij een energetisch geheim. Op twee nivo’s ben je met energie bezig: Het
labyrint centreert erg sterk dat wil zeggen dat je in contact komt met je eigen kern of wat
er op dat moment bij je speelt. Buiten je zelf is er ook sprake van een andere energie: de
universele energie In het labyrint kan ik de dagelijkse beslommeringen van mij af laten
glijden. Ik ervaar daar iets van die onuitputtelijke bron van universele energie.
Het labyrint is een weldaad voor de ogen,
Een stuk verlichting voor de ziel
En een heilig raadsel voor de geest.