Publicatie: Nazorg, onze zorg - Veiligheidshuis.nl

Plenaire slotsessie:
volop vragen
Na de workshops zwengelt dagvoorzitter Karel van
Duijvenbooden de discussie aan. Hij legt de
aanwezigen twee vragen voor: wat gaat er goed en
wat moet beter? Pascal Zegers (Humanitas,
workshop ‘Nazorg aan vrouwen met kinderen’)
vertelt: “Knelpunt is de onzichtbaarheid van
gedetineerde moeders. Per jaar zitten 3.000
vrouwen in detentie. Daarvan is 70% moeder.
Als een moeder wordt gedetineerd, geeft dat vaak
grote problemen met de kinderen. Zij lopen dan
een verhoogd risico op uitval in de maatschappij.
Veel meer dan wanneer hun vader in detentie zou
zitten. Bovendien gaat het vaak om eenoudergezinnen.
De problematiek achter een vrouw met
kinderen krijgt tijdens en na detentie veel te weinig
aandacht. Er wordt gemeld dat er kinderen zijn,
maar daar blijft het bij.”
Meer oog nodig voor gedetineerde moeders
Wie moet zo’n situatie nou melden en waar? Bij Bureau Jeugdzorg?
Bij de Raad voor de Kinderbescherming? Een medewerkster van de
gemeente Cranendonck vertelt dat ze nog nooit een melding van een
MMD’er heeft gezien. Zegers: “Dat bedoel ik nou. Er is veel onduidelijk,
de informatie-uitwisseling is niet goed en niemand is - of voelt - zich
verantwoordelijk. Wat goed gaat, of in ieder geval beter dan voorheen,
is de samenwerking tussen MMD’ers en gemeenten. Maar helaas zijn
er weinig mogelijkheden om iets voor gedetineerde moeders te doen
tijdens de detentie. Je zou in vrouweninrichtingen iemand moeten
hebben die zich buigt over de problematiek van moeders in detentie.
Die is er niet.”
Een MMD’er bevestigt dit en zegt: “Als er problemen zijn, schakelen
we Gezin in Balans* in. Maar als de kinderen thuis zijn, is het moeilijk.
Moeders zeggen vaak: ‘mijn kinderen zitten bij oma’, maar niemand
checkt dat en niemand controleert of ze daar goed zitten.” Volgens
Koby Kooijmans (Veiligheidshuis regio Eindhoven) is zoiets een taak
voor Bureau Jeugdzorg – overigens niet aanwezig op het congres.
Sommige aanwezigen denken hier anders over. Zegers. “Voordat de
opvang daadwerkelijk in gang wordt gezet halen verschillende
instanties vaak de schouders op als iemand vraagt wiens verantwoordelijkheid
het is.” Iemand in de zaal merkt op dat iedereen een
melding kan doen bij Bureau Jeugdzorg. Iemand anders vraagt:
“Moet er niet een toeziend voogd zijn als een van de ouders
wegvalt?” Dat blijkt inderdaad het geval, maar in de praktijk werkt
het zo niet, aldus een aantal aanwezigen.
Langere stok
Jos van Lokven (Dienst Justitiële Inrichtingen Vught, workshop
veelplegers) heeft beroepshalve veel ervaring opgedaan met
veelplegers en met de ISD-maatregel. “De ISD heeft de ketensamenwerking
in een stroomversnelling gebracht. Er gaat veel goed, maar
er zijn ook aandachtspunten. Na twee jaar ISD is het justitiële kader
eraf en valt het geld voor nazorg weg. Dat is niet goed; er zou geld
moeten komen voor langere zorg. Verder: er hangen heel veel
professionals rond de ISD’ers. Het is de moeite waard te onderzoeken
* Een project van Humanitas; zie www.gezin-in-balans.nl
54 55