ECV Nieuwsbrief 2012 nr.2 (8623.6kB)

Eén keer per maand, op vrijdagavond,
komen we samen met de ECV-gemeente
van Gent-Mariakerke voor een centrale
bijbelstudie. Bij ons blijven de mensen
lang babbelen na afloop van de zondagsamenkomst.
Dat is slechts één van de
aanzetten voor een diepere, onderlinge
betrokkenheid en zorg voor elkaar, verder
uitgewerkt in een goed uitgebouwde
ouderenwerking (de Gouden Leeftijd,
met eigen samenkomsten, bezoek en
praktische hulpverlening), huiskringen,
bidstonden aan huis, etc. Naast de zondagsschool
en tienersamenkomsten in
eigen kring, moedigen wij de kinderen
en tieners aan om zich aan te sluiten bij
de intergemeentelijke Timo-kids- en
Timo-youthwerking in het Gentse. De
jongeren zoeken spontaan contact met
jongeren van andere christengemeenschappen
in Gent, in zowel informele als
meer georganiseerde bijeenkomsten.
Wij zijn graag gangmaker voor het organiseren
van gemeenschappelijke zondagsamenkomsten
van twee of meerdere
gemeenten (uit het Gentse) en nodigen
dan ook regelmatig een gemeente uit
om bij ons te gast te zijn (cf. het verlangen
van de Heer Jezus in Johannes 17).
Wat doet ‘De Rots’ om de omgeving
te bereiken?
‘Dicht bij mensen, dicht bij de maatschappij,
dicht bij God’ is ons motto, bovenaan
vermeld op onze website. Die God is natuurlijk
tot ons gekomen in Jezus Christus.
En dus aan mensen, die interesse
betonen, zullen we bovenal ‘Christus’ verkondigen.
Momenteel staat er niet direct
een grote actie op de agenda. Toch is er
wel het verlangen en zoeken we naar mogelijkheden
om de interesse van mensen
voor het evangelie te wekken. Onze betrokkenheid
bij de vierdewereldwerking
van ‘De Helpende Hand’ (een samenwerkingsverband
van een tiental Gentse
christengemeenschappen) levert ook
steeds weer kansen tot liefdebetoon en
getuigenis van de hoop en de toekomst,
die wij in Christus hebben.
Kun je iets vertellen over de oudsten/leidinggevenden?
Momenteel hebben we een kerkraad – zo
heet het bij ons – van 5 mannen. Er zijn
twee oudsten of herder-leraars, die een
bijbelschool- , resp. ETF-opleiding achter
de rug hebben; daarnaast twee diakenen
en een assistent van de kerkraad. Bovendien
is een oud-lid van de kerkraad zeer
betrokken in het pastoraat binnen de
gemeente. De zondagsschool en tienersamenkomsten
worden geleid door geëngageerde
mannen en vrouwen, één van
hen volgt momenteel de ETS.
Waarom namen jullie het besluit om
lid te worden van de ECV-familie?
We willen in de eerste plaats afhankelijk
zijn van de Heer. Ons land is gezegend
met vele bijbelgetrouwe gemeenten.
Dat moeten we zien als een mogelijkheid
die de Heer biedt om elkaar op te
bouwen. Zo krijgen we, als (meestal)
kleine gemeenten, een ruimer aanbod
van vorming, onderwijs, gespecialiseerd
pastoraat, correctie, etc.
Zich formeel verbinden en engageren,
hoort daarbij. Aangezien we ons van harte
konden en kunnen scharen achter de
opdracht, de geloofsbelijdenis, de identiteit
en de werking van de ECV, is dit onze
keuze geworden. Bovendien herkennen
wij onszelf voor een stuk in de geschiedenis
van de ECV. Daarnaast bestaan al
vanaf de beginjaren van het gemeentestichtingswerk
van Richard Haverkamp
en zijn medewerkers in Oost-Vlaanderen,
talrijke connecties tussen vele gemeenteleden
van ‘De Rots’ en de ECV.
Hebben jullie bijzondere banden
met zendelingen of organisaties?
Met de familie Jan en Ans Poot, jarenlang
zendelingen in Thailand. Zij werkten
daar in het kader van de OZG (Overzeese
Zendingsgemeenschap / OMF
International). Hun jongste zoon, Karoen,
heeft nu de fakkel overgenomen.
We zijn ook redelijk nauw betrokken bij
5
het werk van Marleen Van de Voorde in
Korçë in Albanië, die zich daar inzet voor
christelijke bejaardenzorg (St. Hoop
voor Albanië / Kennedy Foundation).
Vorig schooljaar was een jonge onderwijzeres
uit de gemeente een jaar lang
betrokken bij ‘Home schooling’ en als
‘Tutor’ van kinderen van zendelingen
in een land in Centraal-Azië (People
International). Zij was daar ook in directe
zendingsprojecten ingeschakeld.
Momenteel zijn dit de belangrijkste projecten,
niet de enige, waarvoor we ons als
gemeente geëngageerd hebben.
Beleven jullie soms iets grappigs,
ontroerends? Anekdote?
Grappige en ontroerende momenten?
En of! God is een God van blijdschap en
van humor. Ontroerende momenten
zijn er steeds weer, wanneer we zien
hoe de Heer werkt in mensenlevens.
Een paar weken geleden kwam tegen het
einde van de zondagsamenkomst een
jonge vrouw uit Kirgizië (Centraal-Azië)
binnenwandelen. Ze woont reeds 5 jaar
in Wondelgem en studeert aan de Gentse
universiteit. Ze voelde van binnen een
enorme drang om binnen te komen, zei
ze. En wat ze in dat kwartiertje proefde –
o.a. een drietal liederen, waaronder een
paar liedjes die de kinderen een zuster,
die pas weduwe geworden was, toezongen,
en het gezellig met elkaar babbelen
direct na afloop – deed haar vol verwondering
zeggen: wat een warme band hebben
de mensen hier met elkaar en … al die
jonge mensen en kinderen, die er zijn!
(terwijl onze eigen focus vaak is dat we
een gemeente van overwegend grijsaards
aan het worden zijn!)