Rosé kalfsvlees met 1 ster - Beter Leven kenmerk ...

Rosé kalfsvlees met 1ster
Waarom krijgt dit rosé kalfsvlees het Beter Leven-kenmerk met 1 ster?
• De kalveren worden direct in groepen gehuisvest;
• Alle kalveren krijgen veel vezelrijk ruwvoer om normaal te herkauwen;
• Alle kalveren krijgen voer met voldoende ijzer voor een gezond Hb-gehalte;
• Alle kalveren krijgen in de toekomst een zachte ligplek;
• Het transport van jonge kalfjes naar de kalvermesterij duurt nooit langer dan 8 uur;
• Het transport naar het slachthuis duurt nooit langer dan 4;
• Het extra transport van start- naar afmestbedrijf wordt in vijf jaar afgebouwd.
Kort overzicht belangrijkste verschillen in welzijn tussen gangbare kalverhouderij en
kalverhouderij voor vlees met Beter Leven kenmerk van de Dierenbescherming met 1, 2 of 3
sterren
Aspect Gangbaar
Ruimte binnen 1,8m2 per kalf.
Huisvesting in
groep.
1 e 8 weken
mag
individueel.
Vloeruitvoering Volledig
rooster
1,8m2 per kalf. Bij
ver- en
nieuwbouw doch
uiterlijk 2025 2m2.
Huisvesting in
groep.
1 e 8 weken mag
individueel.
Volledig rooster.
Geleidelijke
invoering zachte
ligplek van rubber.
2m2 per kalf.
Huisvesting in
groep. 1 e 8
weken mag
individueel.
Min 50% dicht en
ingestrooid of
voorzien van
rubber mat.
Uitloop Geen Geen Verharde
buitenuitloop,
min 2m2 per kalf.
Voeding Kalvermelk en
vanaf 14
Kalvermelk en
min. 200 en vanaf
Minstens 50%
ruwvoer.
De 1 e 14 weken
2,5m2 per kalf in
groep op stro.
Daarna 4m2 per
kalf.
Min 50% dicht en
met stro of
vergelijkbaar
materiaal.
Vanaf 14 weken
weidegang.
Na 14 weken
volledig over op

Aspect Gangbaar
dagen min 100
en vanaf 15
weken min
250 gram
ruwvoer.
Bloedijzergehalte Onvoldoende,
bloedarmoede.
Transport Geen
tijdslimiet.
15 weken min 500
gram ruwvoer
Voldoende, geen
bloedarmoede.
Naar de boerderij
max 8 uur, naar
het slachthuis
max. 4 uur.
Ruim voldoende,
geen
bloedarmoede.
Naar de
boerderij max 8
uur, naar het
slachthuis max.
4 uur.
ruwvoer.
Ruim voldoende,
geen
bloedarmoede.
Naar de
boerderij max 8
uur, naar het
slachthuis max.
4 uur.
Toelichting op het dierenwelzijn bij rosé kalfsvlees met 1 ster
Naast kalverhouderij voor de productie van blank kalfsvlees is er ook kalverhouderij voor de
productie van z.g. rosé kalfsvlees. Voor rosé kalfsvlees wordt het ijzergehalte in de voeding
niet kunstmatig verlaagd en is er daardoor vrijwel geen risico op bloedarmoede. Het vlees
van deze kalveren kleurt daarom rosé. Vandaar de naam rosé.
De kalveren worden direct in groepen gehuisvest
Wettelijk is het toegestaan kalveren de eerste acht
levensweken individueel te huisvesten, mits er wel
onderling zicht en lichamelijk contact mogelijk is. In de
blankvleeskalverhouderij worden de kalfjes op grond
van deze regels als ze op een leeftijd van 14 dagen
op het kalverbedrijf arriveren de eerste zes weken
individueel gehuisvest. In de rosé kalverhouderij doet
men dit niet. Daar worden de kalfjes vanaf aankomst
op het kalverbedrijf op een leeftijd van 14 dagen direct
in groepen gehouden. De kalfjes hebben daardoor
meer bewegingsruimte.
Alle kalveren krijgen veel vezelrijk ruwvoer om normaal te herkauwen
In de blankvleeskalverhouderij krijgen de kalveren
hun hele leven een dieet met veel melk, aangevuld
met afgepaste hoeveelheden ruwvoer. In de rosé
kalvermesterij worden de kalfjes op een leeftijd van 8
a 9 weken gespeend (d.w.z. zeggen dat de melkgift
wordt gestopt), waarna de dieren nog uitsluitend
ruwvoer krijgen, aangevuld met bijproducten zoals
bierborstel en aardappelzetmeel. Dit rantsoen heeft

zoveel droge stof en vezels dat het meermagige stelsel van het kalf en het herkauwgedrag
zich normaal ontwikkelen, zodat er weinig of geen risico is dat de kalveren afwijkend gedrag
zoals schijnherkauwen en tongrollen, of afwijkingen aan het verteringsstelsel zoals diarree
en maagzweren vertonen.
Alle kalveren krijgen voer met voldoende ijzer voor een gezond hemoglobinegehalte
In de gangbare blankvleeskalverhouderij wordt het ijzergehalte kunstmatig laag gehouden en
aan het eind van de mestperiode verminderd om het vlees blank te kleuren. Het gevolg van
het afbouwen van het ijzer in het voer is dat de kalveren in de gevarenzone van
bloedarmoede komen en dat een deel van de kalfjes ziek wordt van de bloedarmoede. In de
rosévleeskalverhouderij krijgen de kalveren een dieet dat voornamelijk uit ruwvoer eventueel
aangevuld met wat bijproducten bestaat. Dit rantsoen heeft een normaal ijzergehalte en
rosékalveren ontwikkelen daardoor normale hemoglobinegehalten met een daarbij
behorende (licht)rode vleeskleur, zodat er weinig of geen risico is dat de kalveren aan
bloedarmoede lijden.
Alle kalveren krijgen in de toekomst een zachte ligplek
De kalveren in de vleeskalverhouderij liggen op een hardhouten
roostervloer. Zwaardere runderen zouden op zo’n vloer klauw- en
pootproblemen krijgen en een verstoord liggedrag vertonen. Maar ook
voor de lichtere kalveren is zo’n vloer verre van comfortabel.
Het mooiste zou zijn ze een strobed te geven om op te liggen, maar dat
zien de veehouders niet zitten omdat het extra werk en kosten met zich
meebrengt, en als je het stro niet regelmatig ververst leidt dit tot een
ongezonde smeerboel.
Ook een rubber mat of rubber toplaag op de vloer zou het comfort van
de kalfjes al aanzienlijk kunnen verbeteren. Uit eerdere proeven is bekend dat de kalveren
allemaal op het rubber gaan liggen.
De Dierenbescherming heeft afgesproken dat er nader onderzoek komt naar een zachte
ligplek voor de kalfjes. Momenteel loopt dit wetenschappelijk onderzoek. Vervolgens wordt
deze zachte ligplek ingevoerd in 5 jaar bij 25%, in 10 jaar bij 50% en in 15 jaar bij 100% van
de kalverhouders.
Het transport van jonge kalfjes naar de kalvermesterij duurt nooit langer dan 8 uur
In Nederland worden jaarlijks maar liefst 1,4 miljoen
kalveren gemest en geslacht. Nauwelijks de helft van
deze kalveren komt van melkveebedrijven uit eigen
land. De rest komt uit andere Europese landen. Naast
dichtbijgelegen landen als België en Duitsland komen
de kalveren ook van verder weg gelegen landen als
Ierland en in toenemende mate Polen en de Baltische
staten.
De pasgeboren kalveren gaan al op een leeftijd van
14 dagen op transport. Hun ziekteafweersysteem is
dan nog niet volledig ontwikkeld, ze kunnen hun
lichaamstemperatuur nog niet goed op peil houden,

ij onvoldoende ruimte gaan de kalveren minder liggen en vallen vaker om, en alle nieuwe
ervaringen rond het transport leiden tot veel stress, dikwijls gewichtsverlies en soms zelfs
sterfte.
Voor kalveren die voor het Beter Leven-kenmerk worden gehouden heeft de
Dierenbescherming afgesproken dat de reis nooit langer dan 8 uur oftewel ongeveer 500
kilometer mag duren.
Het transport van de kalveren naar het slachthuis duurt nooit langer dan 4 uur
Na 8 tot 10 maanden in de rosévleeskalverhouderij gaan ze op transport naar het slachthuis.
De dieren zijn nu weliswaar wat groter en sterker, maar nog steeds is het transport zeer
stressvol en kunnen ze omvallen en elkaar betrappen. De Dierenbescherming heeft geregeld
dat de rit naar het slachthuis nooit langer duurt dan 4 uur.
Het extra transport van start- naar afmestbedrijf wordt in vijf jaar afgebouwd
In de rosévleeskalverhouderij komt het veel voor dat kalveren eerst twee maanden naar een
z.g. opstartbedrijf gaan, waar de kalfjes een dieet van melk en een toenemende hoeveelheid
ruwvoer krijgen. Na 2 maanden worden ze dan gespeend (ze krijgen geen melk meer) en
gaan naar een z.g. afmestbedrijf. Dit betekent dat deze kalveren niet twee maal (van
boerderij van geboorte naar de kalverhouderij en vandaar naar het slachthuis)
getransporteerd worden, maar drie maal. Een extra transport betekent extra stress en extra
risico op verwondingen en ziektes. Vandaar dat de Dierenbescherming afgesproken heeft
dat het extra transport geschrapt wordt door opstart- en afmestfase niet over twee bedrijven
te verdelen maar op één bedrijf te concentreren. Waar dit nog niet het geval is moet dit
uiterlijk 2016 wel zo zijn.