nr 3 - NGV Afdeling Zeeland - Nederlandse Genealogische Vereniging

Ferrie Moubis vertelt over zijn zoektocht in de afgelopen dertig jaar naar de geschiedenis
van de familie Moubis.
Dertig jaar geleden, in 1981, werd mijn zoon geboren. Een week later was ik op
bezoek bij een oom om de felicitaties bij de geboorte van onze eerste in ontvangst
te nemen. Het gesprek kwam op de stamboom van de familie en hij bleek
een prachtige getekende stamboom uit het begin van de vorige eeuw te hebben.
Een dergelijk familiestuk was natuurlijk niet te leen en dus maakte ik 36 foto’s.
Een week later werd mijn oom dood in de keuken gevonden en zijn voormalige
echtgenote stuurde de stamboom samen met een pak van 25cm oude foto’s naar
de jongste zoon in Nieuw Zeeland. Verder weg kon niet. Ik heb de negatieven ingeraamd
en met de diaprojector heb ik dagenlang alle 221 namen genoteerd. In
de jaren daarna verzamelde ik al pratende met familie, bidprentjes, foto’s en andere
documenten. Ik kwam in contact met de voorzitter van de heemkundige
kring van het stadje Breyell (D), net
over de grens bij Venlo. Hij bleek een
boek geschreven te hebben over
Breyell (D) en het naburige Schaag
(D) waar de familie Moubis vandaan
komt. Enkele maanden later bezorgde
hij mij informatie over de vijf generaties
die aan de oudste van de
stamboom vooraf gingen. In 1986
kreeg ik door een toeval een enorme
verzameling oude documenten, foto’s
en 327 bidprentjes van familiele-
het Moubis-haus in Schaag
den. Grootouders, overgrootouders, betovergrootouders,
ik had bidprentjes tot 1835 (overleden).
Mijn betovergrootvader Mathis Moubis vertrok vanuit
het Duitse achterland naar de Maas om handel te drijven.
Hij vestigde zich in 1831 in Steyl bij Tegelen en
dreef een bloeiende handel in koloniale waren. Bij de
stapel papieren die ik kreeg zat nog een boekje waarin
zijn recettes extraordinaires (buitengewone inkomsten)
waren genoteerd. Een lastig kriebelhandschrift maar
dankbare bron van informatie over het reilen en zeilen
van Mathis Moubis. Matthias Moubis
Zijn zoon Jos (1844-1925) werd priester. In 1872 vertrok hij naar Canada als missionaris.
10 jaar later keerde hij ziek terug om de rest van zijn leven als rector in
het klooster van de zusters Ursulinen in Tegelen te slijten. In 1904 richtte rector
Moubis een stichting op die als doelstelling heeft “het verlenen van studiebeurzen
aan de afstammellingen van Mathias Moubis en Antonetta Canoy “. Sinds 1983
ben ik bestuurslid/ beheerder van deze stichting en ik ben dus uit hoofde van mijn
functie verplicht om de familiestamboom bij te houden. Jaarlijks profiteren een
- 6 -