middels Kapsel imbricatie

VERSLAG KRUISBANDOPERATIE EN NAZORG BORA (6 + jaar)
middels Kapsel imbricatie
december 2008 - maart 2009
Onze vorige teef Jolly is eind 2005 en voorjaar 2006 tweemaal
achter elkaar geopereerd aan haar kruisbanden. Wij hebben daar
uitgebreid verslag over gedaan. Ook Bora heeft haar kruisband
gescheurd maar haar laten we opereren middels de klassieke
methode van kapsel imbricatie.
Onderstaand volgt het verslag van de periode voor de operatie tot
aan het moment dat ze hersteld is. Wij hopen met deze informatie
andere hondeneigenaren die met hetzelfde probleem
geconfronteerd worden, te helpen.
Bora is een herplaatser en wij kennen haar al van
regelmatige logeerpartijen vanaf voorjaar 2005. Toen was al
zichtbaar aan haar manier van lopen dat haar achterhand
niet haar sterkste kan is maar op haar eigen manier kon ze
goed vooruit.
09-09-2008 (3 maanden voor haar operatie)
Bora komt bij ons wonen na een uitgebreide check-up bij onze eigen dierenarts. Hij verklaart
haar gezond. Ze heeft goede heupen maar in haar linkerknie zat wat vocht wat een
ontstekingsreactie kan zijn. Dit weerhoudt ons er niet van om Bora aan te nemen als onze
nieuwe huisgenoot.
Oktober 2008
Bora heeft af en aan hele flinke bloedneuzen en krijgt ernstige bloedarmoede. Bij haar
worden twee rhinoscopieën uitgevoerd (middels een flexibele scope in de neus kijken). Er
wordt een verdachte plek gevonden die op een schimmelinfectie lijkt. Weefsel hiervan wordt
op kweek gezet maar er wordt geen vreemde schimmel of bacterie gevonden. Het lijkt al op
zijn retour. Ze krijgt extra vitamine A en E om de slijmvliezen over de bloedende plek gezond
te houden.
02-11-2008 (10 dagen voor haar operatie)
Bij thuiskomst loopt Bora erg krom en stijf. Ze piept zachtjes. Ook al geeft zij heel weinig
signalen af als er iets is, zien we toch duidelijk dat ze niet in orde is. We gaan naar de
dierenarts die haar helemaal onderzoekt. Er is niets in de buik of in de nek. Ze heeft geen
koorts. Haar linkerknie is wel wat overvuld en het zou slijtage kunnen zijn. Ze krijgt een
injectie metacam en dat moeten we een paar dagen proberen.
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 1/17

05-11-2008 (7 dagen voor haar operatie)
Bora jammerde wel wat vandaag maar er was niet direct iets bijzonders te zien. Toen ik thuis
kwam piepte ze echter wel en ze hield haar linker achterpoot omhoog. Het was direct
duidelijk: haar knie. Meteen naar de dierenarts die na onderzoek erg bedenkelijk keek toen
hij haar linkerpoot onderzocht. De onder- en bovenkant konden onafhankelijke van elkaar
bewogen worden en dat is een zeer sterk verdacht van een ruptuur van de voorste kruisband.
Alhoewel de definitieve diagnose gesteld moet worden aan de hand van röntgenfoto’s, hebben
wij ons er al bij neergelegd dat ze geopereerd moet worden. Onze dierenarts laat ons de
vrijheid welke operatie maar een TPLO kunnen zij in hun kliniek niet uitvoeren. Omdat Bora
zelden gekke bokkesprongen maakt en geen jonge dartele hond meer is, kiezen we ervoor om
haar bij onze eigen dierenarts te laten opereren via kapsel imbricatie. Hierbij wordt de
binnenste meniscus verwijderd en wordt de kniekapsel strak ingespannen waardoor deze niet
meer van zijn plaats kan. Er zal ongetwijfeld artrosevorming optreden maar dat is bij andere
operatiemethoden ook het geval. Bora is nu ook dichter bij huis en als er iets is, zijn we zo bij
de dierenarts.
Mocht deze constructie niet sterk genoeg zijn en het begeven, dan kan alsnog een TPLO
worden uitgevoerd.
07-12-2008 (5 dagen voor haar operatie)
Bora blijft goed op haar plaats liggen maar is ook meteen strompelend bij je als ze iets hoort
wat eten zou kunnen zijn. Het is moeilijk haar alleen achter te laten als we met de andere
honden gaan wandelen. Ze snapt nog niet dat dat het beste voor haar is. We willen de
belasting op haar goede poot zo laag mogelijk houden want beide kruisbanden scheuren zou ze
niet aan kunnen.
08-12-2008 (4 dagen voor haar operatie)
We proberen Bora aan een nieuw plekje te wennen in de huiskamer. Ze ligt heel graag in de
koele garage maar om haar daar nou dag en nacht de komende weken te laten liggen, is geen
optie en bovendien hebben we haar daar niet in het oog. Ze zal nu dus ook overdag binnen
moeten liggen. Voor Jolly hebben we destijds twee oude kindermatrasjes gebruikt en daar
gaat Bora goed op liggen.
10-12-2008 (2 dagen voor haar operatie)
Bij Jolly hebben we geen kap hoeven
gebruiken omdat ik zelf in die tijd thuis
was. Bora moet echter de eerste week na
de operatie en ook de kerstvakantie een
paar uur per dag alleen zijn. Nog niet zo
lang geleden hebben we een stoffen kap
aangeschaft. Het is niet zo’n stug geval
als bij de dierenarts maar eentje die je
ook nog om kunt slaan. We wennen Bora
er dagelijks vast een paar uurtjes aan
zodat het niet vreemd voor haar is.
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 2/17

Gelukkig is Bora erg rustig onder alles en blijft ze ook goed op haar plek liggen. Wanneer ze
plast en poept is ons een raadsel want telkens als we haar naar buiten laten, draait ze snel
weer om zonder iets te doen. Ze moet wel een enorme blaas hebben.
11-12-2008 (1 dag voor haar operatie)
We hebben gisteren een hekje voor in de huiskamer gemaakt, net als de vorige keer, om Bora
te beschermen tegen al het “geweld” (de jonge, speelse teven) die we de komende maanden te
logeren krijgen. Zo kunnen we de logees toch blijven laten komen en heeft Bora haar eigen
veilige haven. De bestaande boekingen blijven bestaan maar tot en met half maart zullen we
geen extra honden aannemen. Zo krijgt Bora de gelegenheid om ook na haar operatie rustig
te revalideren.
12-12-2008 (de dag van haar operatie)
Ondanks dat we haar nog verschillende keren naar buiten doen, doet ze haar behoefte niet,
zelfs niet een plas. Dwingen kunnen we haar niet en daarom nemen we haar zo maar mee. We
wegen haar nog even voor de operatie: 41,8 kg; in 10 dagen tijd bijna een kilo afgevallen. Onze
eigen dierenarts vertelt vooraf aan de hand van een levensecht model van de knie wat hij
precies gaat doen. Grotendeels is het duidelijk maar de rest zien we wel. Het zal in ieder
geval heel anders zijn dan bij Jolly. We zijn nog even bij de prik en dan wordt ze
meegenomen. We laten haar in vertrouwde handen achter. Fijn is ook dat ze nu dichter bij
huis is, mocht er iets gebeuren. ’s Avonds
mogen we haar weer ophalen en krijgen de
röntgenfoto’s te zien die duidelijk
aantonen, tijdens een zogenaamde “stressopname”,
waarbij het onderbeen bewogen
wordt ten opzichte van het bovenbeen, dat
de voorste kruisband helemaal door is. Er
zit ook heel veel vocht in de knie wat duidt
op een flinke ontstekingsreactie. Wat
verder heel goed te zien is, dat het geen
mooie knie meer is: veel artrosevorming,
maar dat hadden we eigenlijk al verwacht.
Bora moet hier al veel langer last van gehad hebben maar dat hebben we altijd al gezien aan
haar manier van lopen.
Het was een hele klus haar te opereren, met name het verwijderen van de vele resten van de
“geëxplodeerde” kruisband. De binnenste ring van beide meniscussen is verwijderd -daar
zaten al scheurtjes in- en heeft verder ook weinig functie. Daarna is de kniekapsel
“ingesneden”, strak over de knie getrokken en met stevig hechtdraad vastgezet. Dit draad
wordt na een maand ongeveer door het lichaam opgenomen en dan moet alles weer netjes aan
elkaar zitten. Daarna is de bindweefsellaag en de huid daar weer overheen netjes in 4 lagen
gehecht waardoor de kans op ontstekingen ook wordt beperkt. Daar overheen is een
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 3/17

drukverband aangebracht die deze keer ook op haar bil is vastgeplakt wat het afzakken
voorkomt. Bora hoeft in principe geen kap om.
Toen ze werd gebracht, was ze nog behoorlijk suf en kon nog niet zelfstandig lopen. Ze moest
ondersteund worden met een handdoek onder haar buik. Verder heeft ze antibiotica
meegekregen en metacam die we al voor haar gebruiken.
Thuis was haar bedje al ingericht in haar mooi omheinde stukje van de huiskamer zodat er
geen drukke honden bij kunnen komen en ze zelf ook niet te ver aan de wandel kan.
Zodra ze eenmaal wat beter wakker was -en dat was al vrij snel-, was het samen met Happy
een appeltje eten. Drinken wilde ze niet.
We hebben ’s avonds laat nog een poging
gedaan haar op te laten staan, maar dat kan
ze niet zelfstandig. Toch maar weer met een
handdoek ondersteund en naar buiten gelokt
om haar behoefte te laten doen maar toen ze
op haar poot steunde, jankte ze van de pijn en
we hebben haar maar weer naar binnen gedaan
en op haar bedje gelegd. Ze heeft vrijwel de
hele nacht rustig liggen slapen met Happy aan
haar zij.
Over drie dagen moeten we even met haar terug voor een eerste controle en dan mag het
verband eraf. Na 10 dagen de volgende controle en de eindcontrole 6 weken na de operatie.
Als het goed is moet Bora al redelijk snel kunnen gaan lopen en dat mag met deze techniek
ook, anders dan bij de TPLO wat toch een soort van botbreuk is.
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 4/17

13-12-2008 (1 dag na haar operatie)
De nacht heeft ze redelijk rustig doorgebracht. Omdat ze wel goed eet, maar nauwelijks
drinkt, doen we water onder haar eten zodat ze toch voldoende vocht binnenkrijgt. Daarnaast
houdt ze gelukkig veel van fruit en een sappig appeltje, sinasappeltje of stukje meloen helpt
natuurlijk ook voor de vochthuishouding. En dan eindelijk, na waarschijnlijk zo’n 36 uur, doet
ze buiten haar eerste en ook meteen grote plas.
De rest van de dag staat ze af en toe op en loopt naar een andere hoek van de kamer om daar
te gaan liggen en loopt dan weer terug naar haar eigen bed. Ze gaat niet op haar geopereerde
poot liggen. Ze eet voldoende en snoept ook tussendoor maar verder doet ze deze dag
helemaal geen behoefte.
14-12-2008 (2 dagen na haar operatie)
Vannacht was ze iets onrustiger en stond regelmatig op van haar matrasje om een rondje te
draaien en weer te gaan liggen. Het leek alsof ze naar buiten moest maar eenmaal de riem
aangeklikt, ging ze toch weer stoïcijns liggen. Ze krijgt regelmatig een gevulde Kong en als die
van haar bedje rolt, staat ze ook op om hem
te gaan halen, om weer neer te ploffen met
de Kong stevig tussen haar voorpoten. Om
Bora te stimuleren toch meer op te staan,
geven we haar eten in haar voederbak. Ze
moet dan staand eten en dat gaat goed. En
dan eindelijk, na 2½ dag wil ze naar buiten
en draait ze een drol neer, helemaal zelfstandig,
zonder dat we haar hoeven te
ondersteunen met een handdoek. Dat is een
goed teken.
In de loop van de ochtend moesten we haar noodgedwongen
een paar uur alleen achterlaten omdat we wat andere dingen
moesten doen. We gingen ervan uit dat ze rustig zou blijven
slapen. Toen we echter terugkwamen, had ze de helft van
haar verband eraf gelikt en lag de wond vrij. De tape, die nog
aan de binnenkant van haar bil geplakt zat, hebben we met 1
ruk eraf gehaald, dat vond ze niet zo leuk, en de rest van het
verband om haar poot er ook maar meteen af geknipt. Het
zou er morgen toch al
afgaan. Omdat we niet
weten hoe lang ze al aan de
wond gezeten had, hebben
we die schoongemaakt met
badedas groen en hebben
haar toch maar de kap omgedaan om verdere schade te
voorkomen.
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 5/17

15-12-2008 (3 dagen na haar operatie)
Vannacht had ze het wat moeilijk. Haar poot was stijf en pijnlijk en dat voelde ze bij het
opstaan. Omdat ze nog niet helemaal zeker op haar poten staat, maakte ze wat
ongecontroleerde bewegingen en botste ze met haar poot overal tegenaan.
Na haar ontbijt -ze stond toch overeind- hebben we haar meteen naar buiten gelaten en nu
poepte ze vrijwel meteen. Daarna hebben we haar voor het eerst een paar uur alleen moeten
laten (met de kap om uiteraard), dat ging goed.
Naarmate de dag vorderde, werd ze steeds
vrolijker. Wij hebben een stoffen kap, die je ook
een beetje om kunt slaan, maar dat konden we
maar beter niet meer doen want ze had toch een
omweg om de omgeslagen rand gevonden
waardoor ze bij haar wond kon komen en had er
weer aan gelikt. Dus maar weer helemaal opengeslagen.
’s Middags steunde ze zelfs al een
beetje op de poot. Tegen de avond moest ze voor
haar eerste controle naar de dierenarts en die
verbaasde zich erover dat Bora al op haar poot
stond. De wond was wat gezwollen, dat schijnt normaal te zijn, maar ze mocht nu zeker niet
meer daaraan likken. Met ether werden de restjes van de leukoplast er nog afgeweekt en ze
kreeg een verkoelende zalf op de geïrriteerde plekjes gesmeerd. Volgende controle weer over
een week, nog voor de kerstdagen.
16-12-2008 (4 dagen na haar operatie)
We hadden niet durven hopen dat het zo snel zo goed met haar zou gaan. Bora heeft de
eerste nacht zonder onze supervisie doorgebracht en dat ging heel goed. Ze lijkt steeds
opgewekter en lag al aan het hekje te wachten totdat we
met haar naar buiten gingen. In plaats van haar mee te
lokken, moeten we haar nu zelfs afremmen want ze wil veel
te snel. Haar aan de riem doen is dan ook absolute noodzaak.
Drinken doet ze nog steeds niet maar ze krijgt al het fruit
toegestopt waarin ook maar enigszins vocht zit om haar niet
uit te laten drogen. Ook haar brokken weken we in water
omdat eten iets is wat ze
waarschijnlijk haar hele leven
nog blijft doen.
Eén van de manieren om haar de kap af te doen en toch even zelf
iets anders te gaan doen, zonder op haar te hoeven letten, is haar
een groot bot geven; dan heeft ze helemaal geen oog meer voor
haar poot. Het duurt net lang genoeg om de benedenverdieping te
stofzuigen, 10 minuutjes.
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 6/17

Nu, na pas 4 dagen, is al goed te zien hoe snel de wond geneest met de MSM gel van Aloe
Vera, die wij gebruiken. Voor openen schaafwonden is dit een wondermiddel.
na 2 dagen na 3 dagen na 4 dagen
Gelukkig komt haar stoelgang ook weer wat regelmatiger op gang en poept ze vrijwel meteen
elke keer dat we haar buiten laten.
21-12-2008 (9 dagen na haar operatie)
De wond is mooi dicht en de haren beginnen alweer te groeien.
Bora wordt levendiger en is telkens erg blij als wij weer thuis
komen of überhaupt de kamer binnenkomen. Ze staat dan al te
trappelen van ongeduld. Ze belast haar poot zo nu en dan maar
huppelt toch ook veel op drie poten. Als ze erop staat, dan
heeft ze daar toch wel moeite mee maar we moeten niet
vergeten dat het pas ruim een week geleden is dat ze
geopereerd is. Drinken doet ze nog steeds niet, geen druppel,
althans niet uit haar drinkbak. Ik geef haar nu een paar keer
per dag een halve liter water met daarin gepureerd vlees uit een
zakje. Er zit dan een smaakje aan en dat lebbert ze goed naar
na 7 dagen
binnen. Tussendoor krijgt ze ook nog steeds sinasappeltjes,
meloen, appels en sappige vleestomaten want uitdrogen
mag ze niet. Helaas heeft ze ’s nachts (en ook overdag)
een paar keer binnen geplast en/of gepoept en ook
haar bedje is nat. Ik denk dat, zodra ze opstaat, ze
het al niet meer op kan houden, alhoewel we haar toch
vaak genoeg op een dag uitlaten. Ze kan al naar de
overkant van de weg lopen en terug al kost haar dat
best wel wat moeite. Verder begint ze zich een beetje
te vervelen maar we zijn zelf de komende twee weken
thuis dus dan heeft ze genoeg “aanspraak”.
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 7/17

22-12-2008 (10 dagen na haar operatie)
Vandaag is Bora op tweede controle geweest en de dierenarts was erg tevreden. De wond is
heel mooi dicht en de knie voelt “droog” aan, dus geen ontstekingen. Hij keek er ook van op
dat Bora nu al op de poot steunt. Er is 1 borghechting uitgehaald, de rest van de hechtingen is
onderhuids en zal vanzelf oplossen. Er zijn helemaal geen tekenen van uitdroging. Volgende
controle is over 5 weken en daarna mogen we met haar ofwel naar de fysiotherapeut, of we
proberen zelf haar goed te laten bewegen.
In de middag heeft Bora ziekenbezoek gehad van
haar vorige bazinnetje met zoontje en heeft ze nog
een lekker bot gekregen. Eerder vanmiddag hebben
we haar een kwart watermeloen gegeven. Afkluiven
was er niet bij, het ging met huid en haar naar
binnen.
27-12-2008 (15 dagen na haar operatie)
Bora is de kerstdagen goed doorgekomen. Ze drinkt
nu ook af en toe uit haar drinkbak maar het liefste uit de vijver. Dat zal voorlopig niet meer
gaan omdat alles stijf bevroren is. Het
afscheidingshekje hebben we tijdelijk
weggehaald voor de kerst maar moeten dat
toch weer terugplaatsen omdat Bora té
enthousiast is en teveel door de kamer en
keuken gaat huppelen terwijl ze nog veel moet
rusten. En bovendien wordt haar bedje dan
niet meer ingepikt door Kyra die dat ook wel
een hele fijne slaapplaats vindt. De wond is
heel mooi gesloten maar de dierenartsrg heeft
de zwart/witte tekening een beetje laten
verspringen. Als de haren weer teruggegroeid
zijn, zie je daar echter niets meer van. Ze likt nog af en toe aan de wond maar veel kan ze
niet meer kapot maken en de kap kan vanaf nu ook afblijven.
Het lopen buiten lijkt nog wat moeizaam te gaan maar als we dit vergelijken met de filmpjes
die we kort na haar operatie gemaakt hebben, dan gaat het eigenlijk al best goed. Er is wel
duidelijk te zien dat haar spieren beginnen af te nemen. Ze heeft nog maar een heel dun
billetje. Hoe vaker we haar kunnen aansporen om korte stukjes mee naar buiten te gaan, hoe
beter natuurlijk maar ze is wel snel moe.
Ze doet ook vaker haar behoefte binnen. Om de paar dagen vinden we een drol in de kamer
en/of is haar bed nat terwijl ze toch voldoende naar buiten wordt gelaten. Het begint eerder
op een gedragsprobleem te lijken dan op een medische oorzaak en we weten niet goed hoe we
dit op moeten lossen.
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 8/17

31-12-2008 (19 dagen na haar operatie)
Voor de afwisseling hebben we Bora vandaag mee naar het veld genomen. Niet te voet
natuurlijk, maar met de auto. Ze heeft er altijd echter al een handje van gehad om heel
plotseling in de auto te springen omdat ze blijkbaar niet graag opgetild wordt. We moeten er
dus heel alert op zijn haar goed vast te houden met de riem en haar met twee personen op te
tillen zodra ze aanstalten wil maken om in de auto te springen. Op die manier moet je al bijna
met drieën zijn om haar op die manier mee te nemen.
Na drie weken binnen te hebben gelegen, vond ze het wel prettig even in een andere omgeving
te zijn. De wond is prachtig genezen en is al bijna achter haar nieuwe vacht verdwenen.
05-01-2009 (24 dagen na haar operatie)
Vandaag lag er een dik pak sneeuw buiten en, alhoewel Bora niet
zoveel van kou houdt aan haar kale pootje, vond ze de sneeuw wel
heel leuk en zeker koekjes zoeken onder de sneeuw.
verschijnen.
Ondanks de gladde ondergrond
kan ze er verrassend
goed op lopen (en een sprintje
trekken).
Haar vacht begint nu dof te
worden, gevolgen van de narcose
maar dat moet weer mooi
terugkomen. Aan haar billetjes zie je al het krulhaar
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 9/17

We zijn al aan het informeren naar fysio- en eventueel ook aquatherapie maar hoe dat
praktisch moet, daar denken we nog over na want ze kan nog niet gemakkelijk in de auto mee.
Daarvoor moet je al met zijn tweeën zijn of ze moet over de loopplank lopen en daar heeft ze
een hekel aan. De komende dagen gaan we proberen haar hierop te trainen, nog op een vlakke
ondergrond. Uiteindelijk zal ze de plank toch nodig hebben want ze zal niet meer zelf in de
auto kunnen springen.
17-01-2009 (36 dagen na haar operatie)
Net als Jolly, begint ook Bora het uiterlijk van een bodybuilder te krijgen. De voorpoten
breed uitstaand en stevige schouders. Ze is nu al lange tijd binnen en krijgt het moeilijk als
we haar telkens thuis moeten laten zodra we met de andere
honden gaan wandelen en daarom mocht ze vandaag voor het
eerst mee op een wandeling in de auto. Gewoon een kort stukje
lopen met Bora zodat ze het gevoel heeft dat ze er ook even uit
is. Over ruim een week heeft ze haar laatste controle bij de DA
en als ze groen licht krijgt, gaan we ook meteen de dag erna met
haar naar de fysiotherapeut. Vanaf dat moment is het veel zelf
oefenen en opvoeren van de tijdsduur van de wandeling.
20-01-2009 (39 dagen na haar operatie)
We zitten nu op zo’n 200 meter met de wandeling. Het lijkt niet
veel maar Bora is snel buiten adem. Als we te ver lopen, dan kan
ze niet meer terug. Maar het gaat elke dag beter en verder dus
dat is een goed teken. Normaal blijft ze netjes naast je lopen
maar als ze er genoeg van heeft rent ze ook zo weer terug naar de voordeur om maar zo snel
mogelijk weer binnen te zijn. Aan de riem houden is daarom nog een must.
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 10/17

Van haar litteken is niets meer te zien, het is nu helemaal begroeid met haren en de rest
begint ook al wat bij te komen.
Als het goed weer is, mag Bora al een paar uurtjes buiten liggen en die verandering van
omgeving vindt ze wel fijn. Happy gaat er lekker langs liggen. Om haar nog meer te stimuleren
om te lopen en wat korte stukjes te sprinten, gooien we buiten koekjes neer. Bora is gek op
eten en zorgt er wel voor dat ze snel genoeg is zodat niemand al het lekkers voor haar neus
wegkaapt. Die drang kunnen we nu goed gebruiken.
Het enige wat ze nog steeds doet is binnen poepen en plassen. Hoe vaak dat gebeurt, kunnen
we niet precies zeggen want ze eet haar eigen ontlasting op dus het kan best vaker
voorkomen dan wij weten.
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 11/17

26-01-2009 (45 dagen na haar operatie)
De laatste controle bij de dierenarts en alles is goed. Er zit een kleine “kraak” in de knie maar
die schijnt Bora niet te deren. We hebben meteen haar nagels nog laten knippen want door
het niet lopen, slijten ze ook niet. Ze is anderhalve kilo aangekomen in 6 weken.
27-01-2009 (46 dagen na haar operatie)
We laten er geen gras over groeien en hebben meteen vandaag een consult ingepland bij
fysiotherapeute Hélène in Veldhoven. T.z.t. willen we met Bora nog aquatherapie gaan doen
maar ze is niet zo dol op water en denken dat het beter is eerst met fysio te starten en
proberen haar conditie weer op peil te brengen voordat ze de waterbak ingaat want dat is
best inspannend voor een hond.
Het begin van de behandeling liet ze goed over zich heen gaan. Het gewricht werd iets uit
elkaar getrokken, waardoor de spanning op de knie vermindert. Daarna werd haar knie
ingepakt en met een sonopuls werden er stroompjes doorheen gestuurd om de doorbloeding in
het gebied te bevorderen. Als laatste werd haar rug nog behandeld maar daarbij was ze een
stuk onrustiger als teken dat daar toch wel gevoelige stukken tussen zitten.
We hebben een aantal thuisoefeningen meegekregen, vooral
om de coördinatie in haar poot en balans in haar lichaam terug
te krijgen. Verder moeten we veel met haar lopen, korte
stukjes langzaam en stukjes wat sneller. We denken een 4-tal
behandelingen nodig te hebben voordat ze naar aquatherapie
kan.
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 12/17

28-01-2009 (47 dagen na haar operatie)
Om Bora gemakkelijker te vervoeren naar de
fysio, en ook om haar later weer mee te kunnen
nemen op wandelingen met de auto, heb ik de
passagiersstoel uit mijn auto laten verwijderen.
Bora is namelijk bang van de loopplank en haar
over de hoge kofferbak te tillen, en haar er daar
ook weer uit te tillen, is voor mij alleen niet te
doen. Voorin kan ze zelf gemakkelijk in- en
uitstappen en zit ze ook meer op haar gemak.
Een simpele, maar effectieve oplossing.
29-01-2009 (48 dagen na haar operatie)
Nu er weer ruimte is in de auto en ze er gemakkelijk in kan,
neem ik haar vandaag een keertje mee samen met de andere
honden, niet al te ver weg en een relatief kort stukje wandelen.
Haar gisteren verworven plekje in de auto neemt ze opeens wel
heel erg ruim want ze schoof meteen door naar de
bestuurdersstoel. En als je daar eenmaal op zit, valt het niet
meer mee je om te draaien en op je eigen plekje te gaan liggen.
Ze genoot er zichtbaar van om eens andere geurtjes op te
snuiven en in het zonnetje te lopen. Regelmatig een zitstop
onderweg en weer verder lopen.
10-02-2009 (60 dagen na haar operatie)
Bora heeft inmiddels 3 fysiotherapiesessies achter de rug. Ze lijkt er wel baat bij te hebben
want direct na de behandeling loopt ze steviger naar de auto. De meegekregen oefeningen
kunnen we niet bij haar uitvoeren want ze loopt steeds weg zodra je haar b.v. voor een
oefening alleen op haar geopereerde poot wilt laten staan. Kennelijk vindt ze dat nog niet
prettig of doet het haar pijn. Ze gaat dan meteen liggen om te voorkomen dat je het nog een
keer kunt doen. De wandelingen zijn inmiddels opgevoerd tot een kleine kilometer in een
tempo dat ze zelf aan kan. Ze hijgt wel veel onderweg en of dat nou van de pijn is of door een
slechte conditie, dat weten we niet.
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 13/17

Vanaf eind deze week krijgen we weer logé’s die veel fitter zijn dan Bora en daardoor kunnen
we haar niet telkens meer meenemen met de wandelingen met de logeerhonden. Ze kan het
tempo en de afstand niet bijbenen. Belangrijk is wel om diverse keren per dag met haar een
stuk te gaan wandelen want haar gewrichten mogen niet verstijven.
17-02-2009 (67 dagen na haar operatie)
De fysiotherapeute vond het goed om nu al de aquatherapie met Bora te starten en vandaag
was de grote dag voor haar. Ze heeft een bloedhekel aan water en daarom was het nog even
spannend hoe ze deze nieuwe therapie zou ervaren. Na een korte checkup door de dierenarts
waar de aquatherapie gegeven wordt, mocht ze mee naar de voor mij al bekende ruimte.
We hebben eerst geprobeerd Bora met een haffel koekjes in de bak te lokken maar ze had
snel door dat we wat van plan waren en draaide meteen om. Bij een tweede poging ging het
met iets straffere hand en voordat ze het wist zat ze erin en ging de voorkant dicht. Toen er
water in de bak werd gelaten, heeft ze een hele tijd met een van haar voorpoten omhoog
gestaan; het liefst had ze 4 haar
poten opgetild om maar uit het water
te blijven. Haar staart hield ze in het
begin ook nog krampachtig boven de
waterlijn maar zodra het waternivo
tot het midden van haar lijf was
gestegen, liet ze die toch zakken.
Het aanzetten van de loopband was
ook nog spannend want ze wist niet
goed wat ze moest doen en keek een
beetje beknepen. Uiteindelijk begon
ze toch te lopen, eerst nog
voorzichtig, maar daarna al wat
zelfverzekerder. Op mijn verzoek werd de band in een wat hoger tempo gezet omdat ik weet
dat ze dat prettiger vindt. Nadeel daarvan is wel dat ze het niet zo lang volhoudt maar 8
minuten voor de eerste keer, is helemaal niet verkeerd.
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 14/17

De komende dagen zal ze best wel wat spierpijn hebben en wat stijf zijn maar regelmatig
oefenen in de waterbak zorgt ervoor dat ze haar poten wat beter en gelijkmatiger gaat
belasten. Het beste is om dit 2-3x per week te doen. Nu nog kijken waar we de tijd vandaan
halen.
20-02-2009 (70 dagen na haar operatie)
De tweede aquatherapie. Bora gaat, zoals verwacht, niet vanzelf in de bak. Zelfs een appeltje,
waar ze zo dol op is, kon haar niet bewegen om de loopband op te lopen. Met een kontje geven
ging het uiteindelijk wel. Maar toen er een redelijk lang telefoontje bij de assistente
tussendoor kwam, ging ze uiteindelijk maar zitten. Dat wachten is funest voor haar en ze
raakt er alleen maar meer gestresst van. Uiteindelijk heeft ze toch nog ongeveer dezelfde
tijd als de vorige keer in het water gelopen maar het is moeilijk om aan te zien dat ze het zo
zwaar heeft met lopen. Uren daarna, toen ze weer thuis was, liep ze weer op 3 poten. We
hebben een maandabonnement genomen –het is toch al niet goedkoop- maar twijfelen eraan of
we er goed aan doen om deze aquatherapie door te zetten. Het kost haar zichtbaar veel
inspanning.
24-02-2009 (74 dagen na haar operatie)
De fysiotherapeut heeft ook gezien dat Bora een stuk slechter loopt en haar geopereerde
poot zoveel mogelijk probeert te ontlasten. Zij vond het beter om voorlopig te stoppen met
de aquatraining en een bezoekje te brengen aan de dierenarts om te laten voelen of hij
dezelfde speling in de knie voelt als zij zelf. Dit zou eigenlijk niet moeten kunnen tenzij Bora
een verkeerde beweging heeft gemaakt.
25-02-2009 (75 dagen na haar operatie)
We hebben onze dierenarts bezocht voor een checkup. Bora’s knie was stabiel genoeg voor
zover die knie dat kan zijn met haar historie van artrose. Het kan zijn dat er deeltjes van het
kraakbeen afbreken die in het kniegewricht gaan rondzwerven en zo pijn veroorzaken. Het
verwijderen hiervan doet meestal meer kwaad dan goed en bovendien willen we haar niet nog
een operatie laten ondergaan. Juist door belastend te lopen zou het gewricht weer enigszins
gladgemalen moeten worden waardoor uiteindelijk de pijn zou moeten verdwijnen.
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 15/17

Als ze niet loopt, bouwt ze geen spiermassa meer op en kunnen haar poten haar uiteindelijk
niet meer overeind houden. De aquatherapie is zeker niet verkeerd maar eerder bedoeld om
haar gewrichten niet te laten verstijven en om haar conditie wat op te vijzelen. Maar we gaan
daar voorlopig mee stoppen en zullen in de plaats daarvan wat meerdere keren per dag korte
stukken belast gaan lopen, zoveel als ze zelf aan kan.
Overstap op een andere of sterkere pijnstilling wilde de DA niet aan omdat dat de genezing
juist in de weg zou staan. Daarom wel gewoon doorgaan met de metacam. We hebben Bora ook
meteen gewogen en ze is inmiddels 45 kg. Omdat Hills J/D Jolly destijds goed geholpen
heeft, zullen we voor Bora ook op dit voer overstappen. Er is een speciale variant Hills J/D
reduced calorie wat tevens gewichtsreducerend is. Het maakt Bora helemaal niet uit wat ze
eet, ze schrokt toch alles naar binnen wat voor haar neus wordt gezet. Het gaat dus niet om
de smaak maar om de voedingswaarde in het product.
08-03-2009 (86 dagen na haar operatie)
Bora heeft een 5-tal fysiosessies achter de rug. Haar poot laat ze goed masseren maar haar
rug is een stuk gevoeliger en tijdens de behandeling blijft ze dan ook maar moeilijk liggen. Als
je Bora ziet lopen, zie je duidelijk dat die rug bij elke stap ook een opdonder meekrijgt. We
hebben wat oefeningen meegekregen voor haar coordinatiegevoel. Daarbij moet ze over of op
een opstapje lopen waarbij ze na moet denken welke poot ze als eerste zal gebruiken.
Lang nadenken hoeft ze niet, want als ze 1 hindernis heeft gehad, gaat ze er meestal snel
naast liggen, dat is niet zo vermoeiend.
Verder is het advies haar in beweging te houden en we lopen nu vaker per dag hele korte
stukjes met haar. Dat lijkt iets te helpen al gaat ze eigenlijk meteen al zitten als je even niet
doorloopt of stopt met wandelen. ’s Avonds is ze nog maar met moeite te motiveren op te
staan voor een rondje door de tuin. Het grote voordeel echter is dat ze stapelgek is op appels
en als we die her en der verstoppen, moet ze wel opstaan en lopen zonder dat we haar hoeven
te dwingen.
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 16/17

De fysiotherapie wordt vanaf nu teruggebracht tot 1x/2 weken. Eens kijken hoe dat gaat.
Om haar gewrichten verder te ondersteunen
geven we haar ook “Doils joint” bij haar voer.
Of het nu ligt aan haar nieuwe voer of de
aandacht, ze begint er steeds beter uit te zien.
Ondanks de ongemakken blijft Bora een vrolijke
hond die niks leuker vindt dan knuffelen.
Inmiddels komen de eerste lentezonnestraaltjes
door en je ziet haar gewoon genieten.
31-03-2009 (110 dagen na haar operatie)
Na 7 fysiosessies zijn we ermee gestopt. We zien eigenlijk geen vooruitgang meer. Bora lijkt
iets steviger te staan op haar poten maar we verwachten zelf niet dat dit nog verder zal
verbeteren. We betrekken haar nog zoveel mogelijk in de wandelingen en activiteiten met de
andere honden maar dagjes uit zijn te vermoeiend voor haar. Ze gaat dan uit logeren.
Indien wij in de toekomst nogmaals geconfronteerd zouden worden met een kruisbandruptuur,
dan zouden wij toch weer kiezen voor de TPLO methode, ook gezien de ervaringen van andere
bernereigenaren. De operatie zelf is zwaarder maar het herstel gaat sneller. Wij hebben de
pech met Bora dat ze al een stuk ouder is dan Jolly destijds en dat Bora uiteraard al veel
arthrose heeft.
We hopen dat Bora nog even
bij ons blijft maar wanneer
wij merken dat het voor haar
te zwaar wordt of als we
denken dat ze teveel pijn gaat
krijgen, dan zullen wij
uiteraard de meest dierwaardige
beslissing moeten
nemen.
We sluiten haar periode
omtrent de kruisbandruptuur
hiermee af.
Bora Kruisband I (dec. 2008 - mrt. 2009) pag. 17/17