Pantservoertuigen van 17(NL) MECHBAT GFPI in Bosnië - Museum ...

Geachteregimentsgenoten,
Sinds het uitkomen van het december nummer
van de Vaandeldrager is er weer veel gebeurd.
Van de belangrijkste zaken wil ik U, vanuit het
verre Bosnië, via deze weg deelgenoot maken.
Ondanks dat het toch een beetje vreemd was
om weer even terug te zijn in Oirschot, vond ik
het heerlijk om (samen met mijn echtgenote)
weer even in uw midden te zijn op de regimentsjaardag
jl, 11 januari. Het was ook fijn
om te constateren dat u allen het goed maakte
en dat de kameraadschapen gezelligheid in onze
regimentsmess 'Congleton' weer als van
ouds was.
Ook wil ik alle 'briefschrijvers' bedanken voor de
fuselierspost, dat is voor ons een belangrijk
contact met u als thuisfront (maar dat weet u
op z'n minst zo goed als wij). Voorzover er niet
persoonlijk is teruggeschreven: 'bedankt, wij
vonden en vinden het leuk'.
Er wordt hier nog steeds van hoog tot laag
hard en heel enthousiast gewerkt en de sfeer is
heel goed! Verder hebben wij over bezoek niet
te klagen, bijna alle hoogwaardigheidsbekleders
die enige relatie met ons bataljon hebben, zijn
op bezoek geweest of komen binnenkort. Deze
bezoekenzijn stuk voor stuk nuttig, maar vooral
ook genoeglijk en vaak ook gezellig geweest.
Vooral natuurlijk het bezoek van onze Generaal
Hemmes (samen met Commandant 13 Mechbrig
Brigade-generaal Van Diepenbrugge en
Brigade-adjudant De Bresser). Verder wil ik
ook van deze gelegenheid gebruik maken om u
wat diepgaander te informeren over ons werk
hier in Bosnië.
Waarom is er nog een Nederlands bataljon
in Bosnië Herzegovina; het is er toch
rustig?
8
VAN DE REGIMENTS-
COMMANDANT
Volo et Valeo
Deze vraag wordt mij veelvuldig gesteld door
vertegenwoordigers van de Nederlandse media
en andere Nederlanders. Bovendien krijgen wij
de indruk uit bezoekenen andere contacten dat
ook onze landmacht en luchtmacht collegae
niet veel beeld en geluid hebben bij onze taak
hier. Daarom leek het mij een goed idee om in
een korte beschouwing antwoord op deze vraag
te geven.
Ten eerste wordt er vaak verwonderd gekeken
als wordt verteld dat er nog steeds een Nederlands
bataljon aanwezig is, bestaande uit circa
1100 mannen en vrouwen. Doordat er (gelukkig)
weinig spectaculairs gebeurd, wordt er
maar weinig aandacht aan deze eenheid besteed
in de media. Is dat dan nog wel nodig,
zo'n grote eenheid in Bosnië, zou een tweede
vraag kunnen zijn. In centraal Bosnië is nu
ruim drie jaar een Nederlands bataljon aanwezig;
eerst als Implementation Force (IFOR) van
de vredesakkoorden van Dayton en momenteel
als Stabilisation Force (SFOR).De opdracht van
het bataljon luidt: "Het garanderen van de rust
en de vrede in het gebied van verantwoordelijkheid"
en "Het assisteren bij de (civiele) wederopbouw
van Bosnië".
Daarnaast hebben wij de opdracht van onze
divisiecommandant (UK) Major General Watt
ook 'intelligence' als deel van onze missie te beschouwen.
Naast de beantwoording van bovenstaande
vragen, brengen wij nog de navolgende
bijzondere aspecten van ons optreden in
Bosnië voor het voetlicht: internationale samenwerking,
civiel-militaire samenwerking en
omgaan met de media.
Gebied van verantwoordelijkheid.
Onze Area of Operations (AO) omvat circa 3000
km2; van noord naar zuid circa 95 km en van
oost naar west ruim 30 km; dat is bijna de op-