Woonwijk Fascinatio 10 jaar - CapelseWijken.Nl

Bewoners-
verhaal
Erasmus Universiteit
Vanaf het balkon stonden mijn man en ik te genieten. Te genieten van de vreemde en
totaal andere sfeer, als waar we vandaan kwamen.
Tja, meer dan twintig jaar op
een véél te klein flatje, zónder
een tuintje, of iets wat daar op
mocht lijken én een veel te klein
balkonnetje op het noorden, dat
komt een mens op den duur
niet echt ten goede...
We gooiden onze blik over de
wijdsheid vóór ons. Wat dacht
je, bijvoorbeeld, van dat g-r-ot-e
gebouw aan de horizon?.
Ja, na één jaar hier te hebben
gewoond, begonnen ze aan
het tweede gedeelte van de 1e
Octaviolaan. Maar voordat díe
‘fatale’ ingreep zou plaatsvinden,
was het hier nog zand, een
héérlijke kale vlakte. Bij zonsondergang
wist je helemáál niet
waar je het had. Maar, wanneer
die vuurbol ons ging verlaten,
liet hij een onuitsprekelijke
gloedvolle en indrukwekkende
kleurenschouwspel achter, óp,
je begrijpt het al, dat mooie,
hoge gebouw, DE ERASMUS
UNIVERSITEIT! “‘t ERASMUS
staat weer in de fik”, zei ik dan,
wegdromend met een beetje
WIST U DAT...
De oudste bewoner, in mei 2012, 89 jaar
is. Op 1 januari 2012 de wijk nog maar
2.865 inwoners telde. Een half jaar later
dit al weer 2.924 is!
- Het leven in... -
heimwee naar Rotterdam. Bij
mistige weersomstandigheden
zag je niet veel, sterker, je zag
helemaal níets. Tja, dat kun je
óók meemaken. Het was niet
altijd feest...! In geval van mist
zag je weliswaar geen ERAS-
MUS, maar liep je bijvoorbeeld
als in een droom over die kale
zandvlakte. Maar dat even
terzijde... Ik moet u zeggen: een
héél bijzondere ervaring. Uniek,
mag ik wel zeggen.
Een ander interessant aspect
kwam hier ook min of meer om
de hoek kijken, namelijk onze
band met Rotterdam, oftewel
“Rotjeknor”. We zijn in hart en
nieren Rotterdammers, maar
vinden het overigens een lot
uit de loterij, nú, in deze fase
van ons leven, híer te mogen
wonen.
Stonden wij dus op het balkon
(lager is niet denkbaar en biedt
tevens deze gewaarwording
niet) dan zeiden we terecht:
“Hier moeten we nú van genieten,
over een jaar ben je dit
- - 55 --
kwijt”. En inderdaad is het heien
voor de tweede helft van de 1e
Octaviolaan na ongeveer een
jaar begonnen. Aanvankelijk
vonden we het jammer, hoewel
het gehei, hoe vreemd ook of
zelfs afwijkend, als muziek in de
oren klonk. Het zand had ook
zijn negatieve kanten! Overal, in
en buiten het huis kon je korreltjes
zand vinden.
DE ERASMUS UNIVERSITEIT
staat nog gewoon waar die
staat en de straat is nu dus wel
klaar. We hebben inmiddels
alweer negen jaar fijne buren
tegenover ons. En het ERAS-
MUS? Dat zie je niet meer! Er is
inmiddels zóveel moois en meer
bijgebouwd. En dat maakt het
dan weer goed, vinden wij,
snap je?
Els Middelburg