Dorpskrant Beesd Jaargang 2, Editie 6

Indrukwekkende stage in Oeganda
Wij zijn Esther Kroeze en Leonie van Weenen en we zitten in ons 3e jaar van
de opleiding verpleegkunde aan de Hogeschool Utrecht.
In het derde jaar moet je, je specialiseren in
een bepaalde richting, dit wordt ook wel je
minor genoemd. Wij hebben gekozen voor International
Health Studies, dat betekent dat je
stage gaat lopen in het buitenland. We konden
kiezen uit alle landen en wij hebben gekozen
voor Oeganda. 11 Maart was het eindelijk
zover, de reis kon beginnen! We zouden in totaal
11 weken in Oeganda verblijven.
De kliniek waar we stage moesten gaan lopen
is onderdeel van een bedrijf, genaamd Wagagai.
Dit is een grote kwekerij voor planten zoals
begonia’s en chrysanten. Dit bedrijf is door
Nederlanders opgezet in 1998, en heeft nu
1700 werknemers. Voor deze werknemers is er
sinds een aantal jaren een gezondheidskliniek
opgezet. In Nederland is het heel normaal dat je
zomaar naar een dokter kunt, of even langs het
ziekenhuis gaat. In Oeganda is
dit wel iets anders. Ze kennen
daar geen zorgverzekering,
dus alles moet handje contantje
betaald worden. Veel
mensen kunnen dit gewoon
niet betalen. Daarom hebben alle 1700 werknemers
van Wagagai, en al hun familie, recht
op gratis behandelingen en verzorging. Maar
er komen ook gewoon patiënten die niks met
het bedrijf te maken hebben, en die betalen wel
gewoon geld. Toen de kliniek (3 jaar geleden) is
16
opgericht, begon het allemaal heel kleinschalig,
met 1 verpleegkundige. Maar ondertussen
is het een klein ziekenhuis, met alles erop en
eraan. Sinds vorig jaar hebben
ze zelfs een operatiekamer.
In de kliniek hebben we veel
gezien, alles was mogelijk. We
hebben geassisteerd bij bevallingen
en konden meekijken bij operaties. Dit
is allemaal niet mogelijk als je in Nederland
bent. We keken onze ogen uit en hebben er
veel van geleerd. Als je de ziekenhuizen in Oeganda
vergelijkt met de ziekenhuizen in Nederland,
lijkt het hier in Nederland wel een hotel!
In Oeganda is er geen personeel dat voor
de maaltijden zorgt, of verpleegkundigen die
de patiënten wassen. Dat is daar allemaal de
taak van de familie of vrienden. Patiënten zitten
ook gerust een halve dag te wachten totdat
ze worden geholpen, en niemand die zeurt. En
na een opname in de kliniek gaan patiënten
naar de receptie om de rekening te betalen..
dat kunnen wij ons toch niet voorstellen!
En natuurlijk hebben we ook nog veel van het
land gezien. In de weekenden gingen we vaak