officieel orgaan van de afdeling parachutespringen koninklijke ...

TEKST & FOTO’S: JARNO CORDIA
SION - SWISS
Alweer een dikke maand bezig met 2011,
en nog steeds een volledig blanco logboek.
Gelukkig was er daar een weekend
met mooi weer, en konden we in België
voorzichtig enkele leuke sprongen maken. Maar
voor zowel Costyn als mij stonden onze ogen
vooral gericht op het weekend van 5-6 februari.
We waren vanuit de Zwitserse organisatie
gevraagd om die kant op te komen om enkele
ervaren wingsuit piloten op te leiden tot coaches
welke ook rst ight courses mogen geven.
Zoals veel andere disciplines in onze sport, is er
ook op het vlak van wingsuit vliegen en instructie
steeds meer kennis en ervaring aanwezig, en
komen verschillende organisaties met meer regels
en eisen. Een goede zaak, daar terugkijkend
op de afgelopen jaren de meeste ongevallen in
wingsuit vliegen gerelateerd waren aan mensen
welke met gebrekkige ervaring (minder dan de
gevraagde 200 sprongen) door daartoe niet
opgeleide coaches getraind werden voor hun
eerste wingsuit sprong. Het is geen raketwetenschap,
maar er zijn enkele basis dingen welke
zeker in een opleiding gecoverd moeten worden
aangaande het te vliegen parcours, lichaamshouding
en de toevoegingen welke een wingsuit
heeft op bestaande nood procedures.
Vanuit de Fabrikant Phoenix-Fly zijn wij nauw
betrokken geweest bij het verder ontwikkelen
van de huidige opleiding tot wingsuit coach. Voor
mensen welke minimaal 100 wingsuit sprongen
hebben, is er dan een intensief weekend waarbij
er ruime aandacht wordt besteed aan zowel de
theorie aspecten als praktische eisen.
In het theorie gedeelte leren de nieuwe coaches
hoe ze een leerling briefen. Hierbij is vooral
herhaling een grote factor, waardoor leerlingen
de stof vrij makkelijk herinneren en geen dingen
vergeten. Dit gedeelte van de opleiding is vooral
veel praten, en luisteren naar brie ngs welke de
nieuwe coaches geven.
Mensen die mij kennen zullen bevestigen dat
(veel) praten sowieso nooit echt een probleem is
voor mij, maar toch zijn de examen sprongen het
leukste aspect van de opleiding. Gezien het grote
aantal nieuwe coaches welke in een weekend
opgeleid moesten worden, was Costyn mee
om bij het praktijk gedeelte te helpen. Hierbij
speelden wij beiden voor de nieuwe coaches als
‘leerling from hell’ een nieuwe wingsuit vlieger
welke gebriefd en in vrijeval op verantwoorde
wijze gevolgd en gecorrigeerd moeten worden.
Het leukste aspect aan deze sprongen is het
bewust fouten maken in ons vliegen, zoals verkeerde
houding bij de oefen-pulls, verkeerde
navigatie, in de verkeerde richting zitten bij exit
enz. enz. Een soort samenvatting van de foutjes
welke we ook vaak zien bij de echte leerlingen
welke wij opleiden.
In voorgaande opleiden waren er wel eens potentiële
coaches welke voor deze examensprongen
niet slaagden, maar in dit geval kwamen alle
zes de springers er ongeslagen uit en konden
we na anderhalve dag (en nacht) bezig zijn ze
de papieren in laten vullen en patches overhandigen
welke de status van wingsuit coach
o ceel maakte.
En toen was er tijd om te genieten!
De zondag was nog niet compleet voorbij, dus er
werd een speciale sprong georganiseerd waarbij
we als groep op 4 kilometer, ongeveer 1500
meter boven de top van een berg uitstappen
en de gehele sprong op deze hoogte langs de
berg richting de vallei vliegen. Het uitzicht tijdens
deze sprong was ongelofelijk. De dropzone in
Sion ligt middenin een vallei, met daaromheen
hoge bergen, en in de verte zelfs de Mnt Blanc
zichtbaar. De temperatuur was erg lekker en
stond zelfs T-shirts toe midden op de dag. En
ook in wingsuit vliegend boven de besneeuwde
bergtoppen was het comfortabel qua temperatuur.
Erg jammer voor de vele Nederlanders welke
in het vliegtuig zaten op de heenweg om een
weekend te gaan skiën of snowboarden, maar
fantastisch als je voor het springen die kant op
bent gekomen. Er werd ook qua performance
goed gevlogen, wat zorgde voor een vrijeval
welke dik over de twee minuten ging. Des te
meer tijd om van het uitzicht te genieten.
Na deze fantastische sprong was er nog tijd
voor een laatste sunset sprong, waarna we
langzaam onze spullen weer in konden gaan
pakken. Hierna moesten we verplicht nog een
paar wijntjes doen, welke die dag gescoord
waren met de Zwitserse variant op de bier-lijn.
Als je dan toch in Zwitserland bent, is natuurlijk
ook het eten van Raclette (aardappeltjes
en andere kleine knabbels, gedrenkt in hete
gesmolten kaas) een verplicht nummertje, en
veel te laat gingen we uiteindelijk huiswaarts. Na
slechts een uur of vier slapen konden we richting
het nabij gelegen vliegveld van Genève, om zo
maandag morgen vroeg weer op Schiphol te
staan en met een inke hoofdpijn door gebrek
aan slaap rechtstreeks door te gaan richting werk.
Al met al erg veel gedaan in slechts een weekend,
en de dropzone in Sion is er zeker een waar we
komende zomer nog een keer met een groepje
wingsuit vliegers heen willen om mooie scenic
jumps te maken en voor iedereen die ene
foto te scoren welke groot boven de bank kan
hangen thuis.
Als je interesse hebt om ook het wingsuit vliegen
eens te proberen, video’s wilt zien van Zwitserland,
of zin hebt om met ons mee te gaan naar een
van de vele buitenlandse bestemmingen, kijk dan
eens op onze website: www. ylikebrick.com
29