Woonmode zomer 2008 - Magazine Werken in Wonen

40
Tips:
- Kén uw rechten en die van
de klant. Een juridisch fout
standpunt heeft deze ondernemer
600 euro behandelingskosten
plus zeventig
euro klachtengeld van de
consument extra gekost.
- Het beperken van de
wettelijke rechten van
consumenten in algemene
voorwaarden of garantievoorwaarden
is verboden.
Nederlandse leveranciers
mogen dit ook niet, en als
ze het toch doen, is het
artikel uit de voorwaarden
vernietigbaar. Als buitenlandse
leveranciers het
doen is dat weliswaar niet
verboden, maar de detaillist
heeft er geen houvast
aan, want voor hem geldt
de Nederlandse wet.
woonwerk juni • 2008
het geschil
Het geschil
Schiet mij maar lek
Medio 2000 koopt de heer De Wit een waterbed. Na bijna vijf jaar gaat het matras lek.
Het matras wordt netjes vervangen conform de fabrieksgarantie en ondernemer Eversen
rekent 115 euro als bijdrage in de voorrijkosten. Overdonderd door de servicemonteur
betaalt mevrouw De Wit dit bedrag, maar haar echtgenoot is het daarmee volledig oneens.
Hij schrijft een brief waarin hij het bedrag probeert terug te vorderen. ‘Vijf jaar garantie is
vijf jaar garantie’, vindt hij.
Diverse brieven van zijn advocaat later is het bedrag nog steeds niet terugbetaald door
Eversen. Hij besluit zonder advocaat door te gaan, de kosten wegen niet op tegen de baten.
Door ziekte blijft de kwestie een aantal maanden liggen, maar dan pakt De Wit de draad weer
op: een laatste brief wordt aan Eversen gestuurd en als dat ook geen reactie oplevert schakelt
hij de Geschillencommissie Wonen in.
‘U zult wel denken’, begint De Wit zijn toelichting op de zitting, ‘wat doet die man een hoop
moeite, maar het gaat mij om het principe. Volgens mij is er sprake van een onverschuldigde
betaling en ik wil dat geld gewoon terug hebben, daar heb ik recht op!’ Eversen heeft
geen gebruik gemaakt van de mogelijkheid om op de zitting zijn weerwoord te geven. Wel
schrijft hij de commissie een brief met het volgende standpunt: ‘In de fabrieksgarantie staat
overduidelijk dat de garantie uitsluitend de lasnaden of het materiaal van de watermatras
betreft. Dus níet op de arbeid, dat is duidelijk. De heer De Wit had dus kunnen weten dat de
vervanging van de watermatras, wat best arbeidsintensief is, niet gratis was.’ De voorzitter
vraagt nog aan De Wit waarom zijn vrouw geen “betaling onder protest” op de kwitantie had
genoteerd. ‘Zij was totaal overdonderd. Het was kiezen of delen: of meteen betalen, of een
schuldbekentenis tekenen. Misschien begrijpt u nu dat dit mede mijn reden is om er werk van
te maken, ik vind het een schandalige gang van zaken!’ aldus De Wit.
De commissie had meerdere redenen om de klacht van de klant te honoreren. Allereerst
stonden er in de garantiebepalingen van de fabrikant diverse artikelen die in strijd met de
Nederlandse wet zijn. Het uitsluiten of beperken van rechten van consumenten is namelijk
verboden. Daarnaast mocht Eversen door het uitblijven van een reactie op zijn afwijzing er niet
vanuit gaan dat de consument zijn vordering had laten rusten. De verjaringstermijn voor een
vordering op grond van onverschuldigde betaling is vijf jaar.
De klacht werd dan ook gegrond verklaard en Eversen diende de 115 euro terug te betalen.