Themadag Mensen met een verstandelijke ... - Marieke de Vrij
Themadag Mensen met een verstandelijke ... - Marieke de Vrij
Themadag Mensen met een verstandelijke ... - Marieke de Vrij
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Inleiding.<br />
Door Marl<strong>een</strong> Oosterhof, orthopedagoog.<br />
Welkom heet ik u allen op <strong>de</strong>ze lan<strong>de</strong>lijke themadag over zwakzinnigen. "Zwak" -<br />
"zinnig" betekent zwak <strong>met</strong> betrekking tot <strong>de</strong> mentale zintuigen en <strong>de</strong> intellectuele<br />
vermogens, daarom spreekt men ook vaak van verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapten. Het<br />
woord "geestelijk gehandicapt" wat in onze maatschappij ook wel gebruikt wordt voor<br />
<strong>de</strong>ze groep, gebruiken wij principieel nooit, omdat <strong>de</strong>ze term in wezen foutief is.<br />
Op geestelijk gebied is <strong>de</strong>ze groep niet gehandicapt, daarover zult u in <strong>de</strong> loop van<br />
<strong>de</strong>ze dag meer horen. Geestelijk gezien zijn sommige groepen zwakzinnigen zelfs<br />
ver<strong>de</strong>r dan wij, die niet verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapt heten: het is <strong>een</strong> keuze van <strong>de</strong><br />
geest om in <strong>de</strong>ze vorm te incarneren <strong>met</strong> het doel an<strong>de</strong>re zintuigen te ontwikkelen<br />
dan <strong>de</strong> mentale.<br />
Het gaat <strong>de</strong>ze dag over <strong>de</strong> inzichten vanuit <strong>de</strong> spirituele mensontwikkeling. In <strong>de</strong><br />
spirituele mensontwikkeling wordt het huidige leven gezien als <strong>een</strong> on<strong>de</strong>r<strong>de</strong>el van<br />
<strong>een</strong> grote individuele evolutionaire weg. Elk leven draagt bij tot ver<strong>de</strong>re<br />
bewustwording van <strong>de</strong> geest; elk leven heeft zo weer zijn eigen leer-aspecten.<br />
De vernieuwen<strong>de</strong> inzichten van <strong>de</strong>ze dag zijn vrijgegeven via <strong>Marieke</strong> <strong>de</strong> <strong>Vrij</strong>. Zij is<br />
mediamiek begaafd, zij staat in contact <strong>met</strong> vele begelei<strong>de</strong>rs uit <strong>de</strong> fijnstoffelijke<br />
wereld die zich bezig hou<strong>de</strong>n <strong>met</strong> <strong>de</strong> aar<strong>de</strong>-ontwikkeling. Meestal komt informatie vrij<br />
via <strong>Marieke</strong> door haar vragen te stellen over <strong>een</strong> bepaald on<strong>de</strong>rwerp. Het unieke van<br />
het on<strong>de</strong>rwerp verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapten en het syndroom van Down is dat <strong>de</strong><br />
begelei<strong>de</strong>rs van <strong>Marieke</strong> <strong>de</strong>ze informatie uit zichzelf hebben vrijgegeven. De re<strong>de</strong>n<br />
hiervoor is dat zij vin<strong>de</strong>n dat <strong>de</strong> <strong>verstan<strong>de</strong>lijke</strong> gehandicapte mens in <strong>de</strong>ze tijd<br />
verkommert binnen zijn bestaansrecht. Wij merken meer<strong>de</strong>re aspecten van hen niet<br />
op die bijzon<strong>de</strong>r zijn voor <strong>de</strong> huidige tijdsontwikkeling. Daardoor nemen ou<strong>de</strong>rs en<br />
omstan<strong>de</strong>rs beslissingen die het bestaansrecht van <strong>de</strong> verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapte<br />
doorbreken.<br />
Een leven als verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapte wordt vanuit <strong>de</strong>ze inzichten gezien als <strong>een</strong><br />
heel belangrijk ontwikkelingsstadium als <strong>de</strong> ziel zich wenst te verplaatsen naar <strong>een</strong><br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 1
nieuw bewustzijnsstadium. Door levens h<strong>een</strong> kunnen bepaal<strong>de</strong> patronen van<br />
gedachten en han<strong>de</strong>lingen in het auraveld ingeëtst raken, wat <strong>een</strong> ver<strong>de</strong>re voortgang<br />
in <strong>de</strong> eigen evolutie belemmert. Doordat het mentale sturen van je han<strong>de</strong>lingen<br />
afneemt als je verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapt bent, wor<strong>de</strong>n han<strong>de</strong>lingen opnieuw verricht<br />
maar nu vanuit diepvoelendheid.<br />
Kunt u zich voorstellen, dat er voor ons allemaal <strong>een</strong> moment kan aanbreken, dat er<br />
<strong>een</strong> perio<strong>de</strong> van all<strong>een</strong> diepvoelend kunnen zijn nodig is om werkelijk los te komen<br />
van te veel vastgeleg<strong>de</strong> gedachten- en han<strong>de</strong>lingspatronen? Volgens <strong>de</strong> begelei<strong>de</strong>rs<br />
van <strong>Marieke</strong> zijn we dus allemaal wel <strong>een</strong>s <strong>een</strong> leven mentaal weinig of niet alert,<br />
verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapt.<br />
Het leven als zwakzinnige biedt bij uitstek <strong>een</strong> ontwikkelingskans om <strong>de</strong> diepere<br />
gevoelszintuigen te ontwikkelen. U kunt het vergelijken <strong>met</strong> <strong>een</strong> leven als blin<strong>de</strong> of<br />
dove. Deze mensen ontwikkelen door hun handicap bepaal<strong>de</strong> zintuigen op <strong>een</strong><br />
diepere laag. Een <strong>verstan<strong>de</strong>lijke</strong> gehandicapte ontwikkelt <strong>met</strong> name <strong>de</strong> diepere<br />
gevoelszintuigen. Non-verbaal kunnen zij zich zeer fijngevoelig ontwikkelen omdat zij<br />
g<strong>een</strong> last hebben van mentale interpretaties en dankzij het feit dat niet verwacht<br />
wordt dat zij in hun han<strong>de</strong>lingen beantwoor<strong>de</strong>n aan wat "hoort".<br />
Ik ga geregeld om <strong>met</strong> jonge verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapte kin<strong>de</strong>ren. De communicatie<br />
vindt plaats via <strong>de</strong> gevoelszintuigen. Door <strong>de</strong> informatie die ik net schetste doe ik<br />
voor mezelf geregeld <strong>de</strong> volgen<strong>de</strong> oefening: trek je in gezelschap <strong>een</strong>s even in jezelf<br />
terug en stem je fijngevoelig af op alle energieën die <strong>een</strong>ie<strong>de</strong>r uitzendt. Let dan niet<br />
op <strong>de</strong> inhoud van <strong>de</strong> woor<strong>de</strong>n, maar op alles erom h<strong>een</strong>. Verbazend wat <strong>een</strong><br />
informatie je dan krijgt.<br />
U kunt zich nu vast het volgen<strong>de</strong> voorstellen: zo'n leven kan <strong>een</strong> evolutiesprong<br />
bewerkstellingen en gaat vaak vooraf aan incarnaties die veeleisend zijn qua zielerust,<br />
fijngevoeligheid en mildheid. Zo'n leven kan ook dienen als verwerkingsproces<br />
van veel pijnervaringen. (daarover straks bij <strong>de</strong> casuïstiek meer).<br />
Degenen die geïncarneerd zijn binnen het syndroom van Down hebben <strong>een</strong> geheel<br />
an<strong>de</strong>re zingeving dan die ik tot nu toe heb beschreven, daarover vertelt <strong>Marieke</strong><br />
straks meer.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 2
Enkele basisi<strong>de</strong>eën van <strong>de</strong>ze dag wil ik u noemen.<br />
De zwakzinnige mens is onvolkomen binnen zijn uitingen; dit wil echter niet zeggen<br />
dat <strong>de</strong>ze mens in wezen onvolkomen is.<br />
Door vroegtijdig aborteren wordt <strong>de</strong> mensheid als geheel <strong>de</strong> kans onthou<strong>de</strong>n om <strong>de</strong><br />
diepere gevoelszintuigen te ontwikkelen en om veeleisen<strong>de</strong> incarnaties <strong>met</strong><br />
voldoen<strong>de</strong> vooroefening te kunnen neerzetten. De begelei<strong>de</strong>rs van <strong>Marieke</strong> spreken<br />
dan ook over <strong>de</strong> hoogmoed van <strong>de</strong> mens in <strong>de</strong>ze. Deze hoogmoed, betitelt <strong>de</strong><br />
keuzes die <strong>de</strong> geest maakt als goed of slecht.<br />
Deze vernieuwen<strong>de</strong> inzichten spreken niet over retardatie, wat "achterblijven" wil<br />
zeggen, maar over <strong>een</strong> afwijkend patroon, niet min<strong>de</strong>r, maar an<strong>de</strong>rs.<br />
Als je vanuit <strong>de</strong>ze optiek kijkt en omgaat <strong>met</strong> zwakzinnige kin<strong>de</strong>ren, blijkt dat veel<br />
gedragsstoornissen van zwakzinnigen <strong>een</strong> signaal voor ons zijn dat ze zich verkeerd<br />
begrepen voelen en dat hun bestaansrecht bedreigd wordt. Je moet wel <strong>de</strong> kans<br />
krijgen die aspecten te ontwikkelen, waarvoor je <strong>de</strong> incarnatie was aangegaan.<br />
Veel behan<strong>de</strong>lingsprogramma's van zwakzinnigen zijn erop gericht ze wat min<strong>de</strong>r<br />
zwakzinnig te maken, om meer mentale sturing aan te brengen. Soms is dit<br />
noodzakelijk, als het om gevaren gaat kan je niet an<strong>de</strong>rs. Echter, waarom zou<strong>de</strong>n ze<br />
allerlei puzzeltjes moeten doen en gaan spelen <strong>met</strong> ons spelmateriaal? De<br />
casuïstiek zal laten zien, dat er g<strong>een</strong> verveling plaatsvindt en er veel spel mogelijk is<br />
op het zogenaam<strong>de</strong> "zijns"-niveau, waardoor ontwikkeld kan wor<strong>de</strong>n waarvoor <strong>de</strong><br />
incarnatie aangevangen was.<br />
Na mijn inleiding is het woord aan <strong>Marieke</strong> <strong>de</strong> <strong>Vrij</strong> om <strong>de</strong> diepere zingeving van<br />
<strong>de</strong>genen die geincarneerd zijn binnen het Syndroom van Down aan te geven.<br />
Daarna kom ik terug <strong>met</strong> casuïstiek over verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapte kin<strong>de</strong>ren.<br />
Karin Cuperus zal vervolgens ingaan op meervoudig zintuiglijk ontwikkeld zijn en <strong>de</strong><br />
stagnaties die hierin kunnen optre<strong>de</strong>n.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 3
Vanmiddag is er alle ruimte om in te gaan op wat bij u direct leeft over dit on<strong>de</strong>rwerp<br />
en daarna hopen we dat er enkelen van u zijn die <strong>de</strong>ze inzichten in <strong>de</strong> praktijk mee<br />
willen helpen toetsen, uitbouwen en on<strong>de</strong>rzoeken.<br />
Advies: als hetg<strong>een</strong> verteld wordt allemaal erg nieuw voor u is, probeert u het dan<br />
niet te mentaal alert te beluisteren. Neem all<strong>een</strong> op wat u wezenlijk herkent en kijk<br />
niet terug <strong>met</strong>: "Dat had ik dus an<strong>de</strong>rs moeten doen." Het hoort bij <strong>de</strong>ze tijd dat <strong>de</strong>ze<br />
kennis nu pas vrijgegeven wordt.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 4
"De wezenlijke zingeving die ten grondslag ligt aan hen<br />
die geïncarneerd zijn binnen het syndroom van Down."<br />
Door <strong>Marieke</strong> <strong>de</strong> <strong>Vrij</strong>.<br />
Ik voel dat het <strong>een</strong> van <strong>de</strong> belangrijkste opdrachten binnen mijn leven is om kennis<br />
door te geven over <strong>verstan<strong>de</strong>lijke</strong> handicaps en het Syndroom van Down (voorh<strong>een</strong><br />
het Mongooltje genoemd). Vanuit <strong>de</strong> onstoffelijke gebie<strong>de</strong>n is mij gevraagd kennis<br />
door te geven, gezien <strong>de</strong> hoge urgentie die dit on<strong>de</strong>rwerp heeft.<br />
Het is zo dat op wereldniveau ongelooflijk veel zielen, die bewust gekozen hebben te<br />
incarneren binnen het Syndroom van Down <strong>met</strong> <strong>een</strong> hoogverlichte opdracht,<br />
moedwillig door <strong>de</strong>r<strong>de</strong>n weerhou<strong>de</strong>n wor<strong>de</strong>n om hun incarnatie mogelijk te maken.<br />
In lan<strong>de</strong>n als China, maar ook <strong>de</strong> meer westerse culturen, heeft men <strong>de</strong> neiging<br />
kin<strong>de</strong>ren als <strong>de</strong>ze soms al bij voorbaat te aborteren.<br />
In <strong>de</strong> ziekezorg aan <strong>de</strong>ze kin<strong>de</strong>ren, zeker in <strong>de</strong> lan<strong>de</strong>n <strong>met</strong> wat min<strong>de</strong>r<br />
zorgmogelijkhe<strong>de</strong>n, wordt hen vaak medicatie onthou<strong>de</strong>n waardoor ze vervroegd<br />
overlij<strong>de</strong>n. Dat geeft <strong>een</strong> grote nood te zien in <strong>de</strong> geestelijke gebie<strong>de</strong>n, omdat <strong>de</strong>ze<br />
zielen <strong>met</strong> name incarneren om als kosmische antennestations op aar<strong>de</strong> geplaatst te<br />
wor<strong>de</strong>n. Ik spreek nu specifiek over het Syndroom van Down.<br />
De ontwikkeling, ook lichamelijk, van mensen die het Syndroom van Down hebben,<br />
is heel an<strong>de</strong>rs geaard dan onze gewone constitutie.<br />
Ook <strong>de</strong> chakra-ontwikkeling, en daardoor dus <strong>de</strong> ontwikkeling van hun auraveld, ziet<br />
er geheel an<strong>de</strong>rs uit. Voor mensen die thuis zijn in het aura-gebied kan ik <strong>een</strong> aantal<br />
opvallen<strong>de</strong> zaken benoemen.<br />
Ie<strong>de</strong>r mens heeft <strong>een</strong> kruinchakra, dat is <strong>een</strong> fijnstoffelijk trechter die energetischkosmische<br />
energieën naar binnen brengt, ook wel prana genoemd. Die wor<strong>de</strong>n via<br />
het ruggewervel-kanaal verspreid naar <strong>de</strong> chakra's op verschillen<strong>de</strong> plaatsen in het<br />
lichaam, en uitein<strong>de</strong>lijk wor<strong>de</strong>n <strong>de</strong> kosmische energieën geaard door <strong>de</strong> benen en<br />
<strong>de</strong> voetchakra's h<strong>een</strong>. De gewone chakra's lopen in <strong>een</strong> trechter het lichaam binnen<br />
en splitsen zich al heel snel naar het ruggewervel-kanaal toe.<br />
Bij mensen <strong>met</strong> het syndroom van Down valt het kruinchakra direct naar binnen op<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 5
het gehemelte, dat hiermee <strong>een</strong> opvangstation van kosmische signalen is gewor<strong>de</strong>n.<br />
Door <strong>de</strong> afwijken<strong>de</strong> vorm van <strong>de</strong> tong en <strong>de</strong> veran<strong>de</strong>r<strong>de</strong> kaakstand komt hierdoor <strong>de</strong><br />
huig omhoog, en <strong>de</strong> huig heeft <strong>een</strong> fijnstoffelijk verfijnd radarsysteem <strong>met</strong> het<br />
gehemelte en het kruinchakra.Ze hebben dus eigenlijk <strong>een</strong> directe opvang, <strong>met</strong> <strong>een</strong><br />
hoog opnamevermogen, van kosmische energieën. Ook <strong>de</strong> an<strong>de</strong>re chackra’s zijn<br />
ruimschalig van opzet.<br />
Ver<strong>de</strong>r is <strong>de</strong> vochthuishouding in hun lichaam geheel an<strong>de</strong>rs ontwikkeld dan bij ons.<br />
Wat ik waarneem is dat <strong>met</strong> name <strong>de</strong> vochthuishouding van het hersenvocht an<strong>de</strong>rs<br />
ontwikkeld is. Bij <strong>de</strong> haargrens is als het ware sprake van <strong>een</strong> 'verdiktere' vochtaanwezigheid.<br />
Het vocht in het hele lichaam is an<strong>de</strong>rs verspreid, <strong>met</strong> als gevolg dat het vocht in hun<br />
lichaam meeresonnerend is op <strong>de</strong> stralingen die ze ontvangen vanuit <strong>de</strong> kosmos.<br />
In het hersenvocht liggen bij ie<strong>de</strong>r mens mineralen opgeslagen. Waaron<strong>de</strong>r vormen<br />
van mineralen die op dit moment nog niet ont<strong>de</strong>kt kunnen wor<strong>de</strong>n en niet voorkomen<br />
in <strong>de</strong> aar<strong>de</strong>struktuur. Volgens <strong>de</strong> begelei<strong>de</strong>rs zijn er verbindingen van mineralen in<br />
het hersenvocht aanwezig die voorkomen binnen an<strong>de</strong>re planetaire stelsels en die<br />
maken dat wij <strong>met</strong> ons lichaam kosmische energieën kunnen ontvangen. Met name<br />
bij mensen <strong>met</strong> het syndroom van Down zijn <strong>de</strong>ze speciale mineralen versterkt<br />
aanwezig. Deze mensen wor<strong>de</strong>n ons geschònken, echt <strong>met</strong> <strong>een</strong> bedoeling.<br />
Hierover <strong>een</strong> klein stukje van <strong>de</strong> begelei<strong>de</strong>rs:<br />
“Het zijn verluchten<strong>de</strong> zielen die <strong>de</strong> ether van <strong>de</strong> aar<strong>de</strong> doen vervullen <strong>met</strong><br />
energieën van balans, die het mogelijk maken dat <strong>de</strong> aar<strong>de</strong>-ontwikkeling<br />
ingrijpend beïnvloed kan wor<strong>de</strong>n door hun vorm van aanwezigheid.<br />
Die is niet an<strong>de</strong>rsoortig te schenken dan mid<strong>de</strong>ls <strong>de</strong>ze vorm van incarnatie,<br />
daar zij an<strong>de</strong>rs teveel waargenomen zou<strong>de</strong>n wor<strong>de</strong>n op hun functie als<br />
geestelijk zeer hoogwaardig staand, en wij onszelf zeer klein zou<strong>de</strong>n achten in<br />
hun aanwezigheid.”<br />
Het zijn hoogverlichte zielen die het syndroom van Down uitbeel<strong>de</strong>n <strong>met</strong> <strong>een</strong> zeer<br />
grote innerlijke wijsheid. In het aura-veld neem je waar dat ze <strong>een</strong> hele ron<strong>de</strong><br />
energie hebben. Het auraveld is van nature overvol <strong>met</strong> volheid en heelheid op <strong>een</strong><br />
“zijns”-niveau. Er kunnen later verstoringen in ontstaan, dat zal ik straks uitleggen,<br />
maar <strong>de</strong> intentie is <strong>een</strong> hele volle, ron<strong>de</strong> uitstraling.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 6
In het gebied van <strong>de</strong> keel en het keelchakra is er <strong>een</strong> hele nauwe trechter waardoor<br />
<strong>de</strong> volheid van hun wijsheid die zij bij zich dragen, naar buiten kan in taal en in<br />
woordkeuze.<br />
Je dient het je voor te stellen als <strong>een</strong> vol opgeblazen ballon <strong>met</strong> maar <strong>een</strong> heel klein<br />
trechtertje om inzichtelijk, verwoordbaar, naar buiten te komen.<br />
Doordat zij van nature al behoorlijk uitgezuiver<strong>de</strong> zielen zijn, functioneren zij<br />
behoorlijk emotieloos wanneer ze gerespecteerd wor<strong>de</strong>n in hun zijns-aard. Als zij<br />
emoties kennen is het vaak ter ver<strong>de</strong>diging en behoeding van hun functie, van<br />
nature zijn ze vooral zijns-gericht.<br />
Zij zien zichzelf als evenwichtig en hun omgeving als uit balans.<br />
Zij verzorgen <strong>de</strong> weerkaatsing van <strong>de</strong> energiestraling die vanuit <strong>de</strong> kosmos naar <strong>de</strong><br />
aar<strong>de</strong> komt en zetten door hun aanwezigheid vernieuwing in. De uitstraling van <strong>de</strong>ze<br />
energie kan door hun hele auraveld naar buiten toe uitschijnen, als zij emotioneel<br />
goed in conditie zijn. Personen in hun omgeving wor<strong>de</strong>n menigmaal tot verhoog<strong>de</strong><br />
capaciteiten aangezet, want door hun aanwezigheid herinneren mensen die om hen<br />
h<strong>een</strong> zijn dieper <strong>de</strong> zijns-waar<strong>de</strong> van het leven.<br />
Deze incarnaties geschie<strong>de</strong>n vanuit dienstbaarheid, ze zijn het makkelijkst te<br />
vergelijken <strong>met</strong> <strong>een</strong> soort opvangstations op aar<strong>de</strong> die kosmische energieën naar<br />
het aar<strong>de</strong>-bewustzijn toehalen en dit non-verbaal, geestelijk, uitstralen. Dàt is hun<br />
functie, niet om zich bekend te maken.<br />
Er zijn an<strong>de</strong>r zielen, <strong>met</strong> ook hoog-verlichten<strong>de</strong> kwaliteiten, die zaken bekend dienen<br />
te maken, maar <strong>de</strong> zielen die incarneren in <strong>de</strong> vorm van mensen <strong>met</strong> het syndroom<br />
van Down doen dat dus ongezien. Dit <strong>met</strong> <strong>een</strong> re<strong>de</strong>n: zij die kennis uitgeven wor<strong>de</strong>n<br />
vaak mentaal aangevallen. Zij dienen beschermd te wor<strong>de</strong>n, omdat hun eerste<br />
opdracht is: uitstraling; en hun opdracht is het geheel, niet <strong>de</strong> enkeling. Mijn<br />
begelei<strong>de</strong>rs noemen dat <strong>een</strong> van <strong>de</strong> hoogste opdrachten die zielen kunnen kiezen<br />
om binnen <strong>de</strong> aar<strong>de</strong>-substantie te incarneren.<br />
Zij schenken min of meer ongekleur<strong>de</strong> energie. Emotie-loos.<br />
In zekere zin wordt <strong>de</strong> energie die door hun lichaam h<strong>een</strong> komt haast geslacht-loos<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 7
weer uitgezon<strong>de</strong>n. Wanneer je iemand ziet die het syndroom van Down heeft heb je<br />
dan ook eer<strong>de</strong>r <strong>de</strong> neiging hem te herkennen op het syndroom dan op z'n geslachtsi<strong>de</strong>ntiteit.<br />
Het is <strong>een</strong> behoorlijk neutrale energie, dus wat zij opvangen daar geven zij weinig<br />
kleuring aan naar buiten. (Als ìk energie opvang zal ik het meer vrouwelijk tonen, en<br />
<strong>een</strong> man meer mannelijk, maar zij hebben haast <strong>een</strong> geslacht-loze energieuitbreng).<br />
Het is zeer zeldzaam dat personen op aar<strong>de</strong> incarneren <strong>met</strong> <strong>een</strong>zelf<strong>de</strong> soort<br />
verschijnselen als het syndroom van Down, en niet <strong>de</strong>ze hoge geestelijke<br />
kenmerken in zich dragen.<br />
Dus in het algem<strong>een</strong> gesproken zijn haast allen die het syndroom van Down doen<br />
uitbeel<strong>de</strong>n hoog-verlichte zielen. Hoogverlichte mensen in het algem<strong>een</strong> hebben<br />
menigmaal doelen in <strong>de</strong> maatschappij of in genezing naar an<strong>de</strong>ren, maar mensen<br />
die het syndroom van Down uitbeel<strong>de</strong>n, hoeven slechts uit te stralen.<br />
Zij zijn diep zijns-bewust en niet doordàcht-bewust, zij ervaren vanuit zijn; en <strong>de</strong>nken<br />
zoals wij dat kennen is niet aan <strong>de</strong> or<strong>de</strong>. Zij ervaren en zij weten, voelen en <strong>de</strong>nken<br />
zijn <strong>een</strong> heelheid. Het ontbreken van <strong>een</strong> bovenmatige gedachtenlogica is voor hen<br />
<strong>een</strong> zegen.<br />
In eer<strong>de</strong>re levens, voordat <strong>een</strong> incarnatie als <strong>de</strong>ze aanving, zijn zij vaak al<br />
bovenmatig belast geweest door over<strong>de</strong>nkendheid van an<strong>de</strong>ren. Toen waren ze al<br />
aan het toegroeien naar zijns-bewustzijn; en dan wéét je, dan <strong>de</strong>nk je min<strong>de</strong>r.<br />
Een persoon <strong>met</strong> het syndroom van Down zal daarom zel<strong>de</strong>n uitgesproken<br />
raadgevingen schenken aan an<strong>de</strong>ren, hij laat slechts voelen, op <strong>een</strong> zachte,<br />
bewuste wijze, waardoor <strong>de</strong> an<strong>de</strong>r erváárt in plaats van zich gecorrigeerd weet. Zij<br />
beel<strong>de</strong>n daarmee óók <strong>een</strong> natuurlijke vorm van ne<strong>de</strong>righeid uit.<br />
Zij spelen ook niet, als ze jong zijn, zoals vele an<strong>de</strong>re kin<strong>de</strong>ren spelen, om zichzelf te<br />
leren kennen. Zij ervaren zichzelf al, zij zijn genietend, bewust-zijnd aanwezig. Het<br />
geeft <strong>een</strong> an<strong>de</strong>re, vollere energie-vibratie aan, zij zijn voldragen binnen <strong>de</strong><br />
elementen van zelf-bezieling.<br />
Wanneer <strong>de</strong>ze personen in hun geheel zichtbaar zou<strong>de</strong>n zijn voor ons in hun functie,<br />
dan zou<strong>de</strong>n wij ons zo klein achten omdat wij daar nog naar toe aan het groeien<br />
zijn.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 8
Zij zíjn er al.<br />
Door <strong>de</strong> geschie<strong>de</strong>nis h<strong>een</strong> is het eerbetoon aan mensen als <strong>de</strong>ze vervallen. All<strong>een</strong><br />
in zeer ou<strong>de</strong> culturen was men nog wetend van <strong>de</strong> bijzon<strong>de</strong>rheid van hen, van hun<br />
aard. Nu wor<strong>de</strong>n zij beschimpt, wor<strong>de</strong>n er collectief abortussen gepleegd, wor<strong>de</strong>n zij<br />
te weinig fijngevoelig aangeraakt en doordat zij langdurig ongezien verkeren tussen<br />
hen <strong>met</strong> wie zij vertoeven, ontwikkelen zij ziekten.<br />
Zij hebben soms ziekten ontwikkeld, zoals bijvoorbeeld plotselinge epilepsieaanvallen.<br />
Dit kan in sommige gevallen voorkomen om zich tij<strong>de</strong>lijk weer te ontdoen<br />
van alle aantasting. Door <strong>de</strong> epilepsie-aanval kunnen ze <strong>een</strong> verhoog<strong>de</strong> energiefrequentie<br />
opnemen, ze kunnen die in hun aura neerzetten om vervolgens meer<br />
weerbaar te kunnen zijn. Dus er ontwikkelen zich ook won<strong>de</strong>rlijke vormen van<br />
ziekten <strong>met</strong> <strong>een</strong> behoedingsfunctie naar hun opdracht toe.<br />
<strong>Mensen</strong> <strong>met</strong> het syndroom van Down vin<strong>de</strong>n er <strong>een</strong> diepe troost in elkan<strong>de</strong>rs hand<br />
vast te hou<strong>de</strong>n, non-verbaal te bevestigen wat ze wezenlijk doen. Daarin vertolken<br />
zij naar elkaar dat <strong>de</strong> wereld onkundig is van hun <strong>de</strong>skundigheid. Zij dienen zich te<br />
weren tegen <strong>een</strong> teveel aan indrukken van buitenaf die hun <strong>de</strong>skundigheid op dit<br />
gebied doet aantasten. Het <strong>met</strong> elkan<strong>de</strong>r in contact zijn is voor hen zeer heilzaam<br />
voor <strong>de</strong> uitoefening van hun opdracht.<br />
Het voorhoofdchakra is an<strong>de</strong>rs ontwikkeld dan bij <strong>de</strong> doorsnee mens. Het is min<strong>de</strong>r<br />
scherp omlijnd, dus <strong>de</strong> trechter is min<strong>de</strong>r scherp getekend, het is op <strong>een</strong> eigenzinnige<br />
wijze ontwikkeld. Het is meer flexibel, zachter en heel erg gericht op <strong>de</strong><br />
uitgaan<strong>de</strong> beweging, om heel fijngevoelig bijvoorbeeld <strong>de</strong> mimiek van mensen te<br />
aanschouwen. Ze kunnen alles opmaken uit je oogopslag, en hoe je je maar even<br />
beweegt. Ze kijken er dwars doorh<strong>een</strong>, hun voorhoofdchakra is daar helemaal op<br />
gericht.<br />
We had<strong>de</strong>n het net al even over <strong>de</strong> vochthuishouding, dit is <strong>een</strong><br />
geleidingsmechanisme, <strong>een</strong> antenne. De signalen die zij van buitenaf opnemen,<br />
vooral kosmisch gericht, wor<strong>de</strong>n via <strong>de</strong> vochthuishouding door het hele lichaam<br />
uitgestraald, waardoor ze als totaal lichaam beschikbaar zijn voor uitstraling. Ook <strong>de</strong><br />
mate van hun vochthuishouding maakt het mogelijk dat zij doorlaatbaar zijn, <strong>de</strong><br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 9
energieën kunnen in en uit, zij hou<strong>de</strong>n die als het ware niet vast.<br />
Mijn begelei<strong>de</strong>rs waarschuwen voor <strong>de</strong> huidige medische stand van zaken, waarin<br />
steeds meer '<strong>de</strong>skundigheid' verworven wordt in het herstellen van <strong>de</strong><br />
oorspronkelijke kenmerken van het syndroom van Down, om hen aan te passen aan<br />
onze verschijningsvorm.<br />
Zoals bijvoorbeeld <strong>de</strong> tongcorrectie, het in vorm snij<strong>de</strong>n (als ik het zo 'fris' mag<br />
noemen)van <strong>de</strong> tong om hen <strong>een</strong> 'gewoon' gezichtsuiterlijk te geven. Het wordt al op<br />
verschillen<strong>de</strong> plaatsen toegepast en je kunt je voorstellen, na wat ik hier benoemd<br />
heb, hoe het hele opvangsysteem, van het kruinchakra, <strong>de</strong> huig en het verhemelte,<br />
gewoon verruïneerd wor<strong>de</strong>n. Ze wor<strong>de</strong>n ontdaan van hun oorspronkelijke functie,<br />
van <strong>de</strong> re<strong>de</strong>n waarom zij geïncarneerd zijn.<br />
Ook, zeggen <strong>de</strong> begelei<strong>de</strong>rs, zijn op dit moment al meer zaken in ontwikkeling waar<br />
ze 'hun hart voor vasthou<strong>de</strong>n'.<br />
Hun voeten zijn wat sponziger, zachter van aard, ze staan wat min<strong>de</strong>r stevig op <strong>de</strong><br />
grond, en hebben <strong>een</strong> an<strong>de</strong>re bewegingsmotoriek. Ook hun lichamelijke structuren<br />
zijn ron<strong>de</strong>r, <strong>de</strong> benen, <strong>de</strong> houding in het slapen, etcetera, all<strong>een</strong> maar om <strong>de</strong><br />
rondheid, <strong>de</strong> heelheid van hun gaven uit te beel<strong>de</strong>n en hun speciale bevoegdheid te<br />
dienen; zij hebben ook in feite hun stilte voor hun eigen gewaarwordingen nodig.<br />
De veel verfijn<strong>de</strong>re structuur maakt dat zij het veelvoud opnemen van dat wat wij<br />
opnemen.<br />
Schreeuwerige kleuren zijn voor hen <strong>een</strong> last. Te grote en heftige gebaren zijn voor<br />
hen moeilijk op te nemen. Geluidsoverlast kunnen ze slecht verdragen. Deze<br />
mensen komen uitstekend tot hun recht in <strong>een</strong> zeer natuurlijke omgeving. Sommigen<br />
hebben behoefte aan <strong>een</strong> omgeving <strong>met</strong> amper materiaal daarin, aan lege ruimtes.<br />
An<strong>de</strong>ren voelen zich uitstekend in ruimtes <strong>met</strong> heel veel plantengroei. Het is <strong>een</strong><br />
zegen voor <strong>de</strong>ze mensen om in omgevingen te zijn waar veel natuurlijks is: dieren,<br />
planten, bloemen, water. Ze zijn er heel sterk in om zich daar prettig bij te voelen, en<br />
ook het zien van luchtpartijen doet hen goed.<br />
Het zijn verluchten<strong>de</strong> zielen en ze hebben veel vocht. De elementen water en lucht<br />
zijn voor hen heel erg gelei<strong>de</strong>nd in hun zijns-potentie.<br />
Hun kunstzinnigheid is bijzon<strong>de</strong>r, maar wordt door ons niet gewaar<strong>de</strong>erd. Zij maken<br />
expressies van <strong>een</strong> diepere zijnswerkelijkheid, min<strong>de</strong>r structuur-gevormd, en wij<br />
weten dat vaak niet te waar<strong>de</strong>ren en op waar<strong>de</strong> te schatten.<br />
Alle artikelen die zij maken hebben <strong>een</strong> verhoog<strong>de</strong> aura-uitstraling. Maar dat zie je<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 10
niet, dat dien je te voelen.<br />
Ze reageren gevoelig op klanken, ze zingen misschien niet in <strong>de</strong> maat of vals, naar<br />
onze normen, omdat ze hun stem niet kunnen aanhou<strong>de</strong>n. Ook het a<strong>de</strong>mhalingsritme<br />
is vaak verstoord bij hen. Met zang en neuriënd zichzelf naar buiten<br />
brengen is voor hen <strong>een</strong> lust en <strong>een</strong> zegen. Vooral <strong>met</strong> elkaar in verschei<strong>de</strong>nheid<br />
van gelui<strong>de</strong>n naar <strong>een</strong> climax toe werken, is extatisch. Dus geef daar aandacht aan.<br />
Ze hebben <strong>een</strong> grote behoefte om zaken na te luisteren die uitgesproken zijn. Zij<br />
kunnen zijn <strong>met</strong> <strong>de</strong> woor<strong>de</strong>n van an<strong>de</strong>ren en het na laten klinken in hun zijnsbewustzijn.<br />
In wezen hebben wij er te weinig erg in dat zij zulke goe<strong>de</strong> luisteraars<br />
zijn als er wezenlijk gesproken wordt, zij zijn zeer bijzon<strong>de</strong>r begaafd op het niveau<br />
van luisteren. All<strong>een</strong> als wij niet wézenlijk spreken, en er g<strong>een</strong> rekening mee hou<strong>de</strong>n<br />
dat zij zich verbaal niet op <strong>een</strong>zelf<strong>de</strong> wijze kunnen terug-geven, dan doen wij hen<br />
tekort binnen hun wezenlijk aanvoelend, en inluisterend vermogen.<br />
Als je ze wilt plaatsen in <strong>een</strong> klas, in <strong>een</strong> vorm van on<strong>de</strong>rwijs, dan is het voor hen fijn<br />
als ze voorin <strong>de</strong> klas zou<strong>de</strong>n mogen zitten, zodat ze niet teveel indrukken opnemen;<br />
dit vanwege hun over-alerte zintuiglijke gaven. Het fijnste is mid<strong>de</strong>n-voor in <strong>de</strong> klas,<br />
zodat ook <strong>de</strong> gelui<strong>de</strong>n gelijk-op <strong>de</strong> oren binnen kunnen komen.<br />
Te drukke kleuren dienen te wor<strong>de</strong>n verme<strong>de</strong>n. Alle volle, zachte pasteltinten zijn<br />
uitstekend geschikt voor hen, want dat is passend bij hun aura-veld. Ze zijn vol, en<br />
genuanceerd. Als ze zelf kiezen voor an<strong>de</strong>re kleuren, laat hen dan hun gang gaan,<br />
dan hebben ze dat even nodig, maar <strong>de</strong> licht volle, zachte pasteltinten zijn voor hen<br />
zeer geschikt. Dus bij het inrichten van ruimten kan je daar rekening mee hou<strong>de</strong>n.<br />
Het is belangrijk dat in <strong>de</strong> klas niet kriskras door elkaar gesproken wordt, dat is<br />
teveel voor hun zintuiglijke vermogens om op te nemen.<br />
Wézenlijk luisteren en omgaan <strong>met</strong> elkaar doet hen min<strong>de</strong>r vermoeien.<br />
In <strong>een</strong> van <strong>de</strong> allereerste channelingen die ik gedaan heb op het syndroom van<br />
Down, waarin ik kennis maakte <strong>met</strong> <strong>de</strong> an<strong>de</strong>rsoortige vochthuishouding en <strong>de</strong><br />
an<strong>de</strong>rsoortige lichaamsstructuren van hen, kreeg ik het beeld van <strong>de</strong> hand van <strong>de</strong><br />
mol. Een diertje dat on<strong>de</strong>r <strong>de</strong> aar<strong>de</strong> leeft en daar wezenlijke functies uitoefent; er is<br />
niemand die hem waarneemt, en on<strong>de</strong>rtussen doet hij z'n werk in al z'n<br />
begeesteringsdrift. De handpalm van <strong>de</strong> mol heeft blijkbaar synchroniciteit <strong>met</strong> <strong>de</strong><br />
mensen <strong>met</strong> het syndroom van Down.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 11
Dit is <strong>een</strong> voor mij heel belangrijk punt wat mij diep geraakt heeft. toen ik <strong>een</strong><br />
platgewalst babymolletje op <strong>een</strong> karrepad aantrof, waar all<strong>een</strong> het handje van in tact<br />
was en <strong>met</strong> open handpalm opgericht nog herkenbaar was. Dit beeld staat voor mij<br />
als symboliek voor al die ongeboren kin<strong>de</strong>ren <strong>met</strong> het syndroom van Down, die<br />
slechts wenste te komen om <strong>de</strong> mens- en <strong>de</strong> aar<strong>de</strong>-ontwikkeling vooruit te helpen en<br />
welke wij onwetend beroven van hun functie.<br />
Het is heel erg belangrijk dat <strong>de</strong>ze informatie doorkomt. Deze mensen kunnen niet<br />
zeggen wat ze doen, ze wéten wat ze doen. Ze hebben g<strong>een</strong> taaloverdracht,<br />
daarom dien, on<strong>de</strong>r an<strong>de</strong>ren, ik bemid<strong>de</strong>lend te zijn door te spreken namens hen.<br />
Massaal wor<strong>de</strong>n <strong>de</strong>ze mensen platgewalst, geaborteerd, niet welkom geheten.<br />
Ie<strong>de</strong>r<strong>een</strong> schiet, heel begrijpelijk, in proces als hij zo'n kindje krijgt, maar indien wij<br />
collectief niet weten hoe wezenlijk <strong>de</strong>ze kin<strong>de</strong>ren zijn voor <strong>de</strong> opdracht van <strong>de</strong> aar<strong>de</strong>,<br />
zolang kunnen wij ze niet ontvangen <strong>met</strong> <strong>een</strong> open hart.<br />
Daarom heb ik jullie nodig voor het mee-uitdragen van <strong>de</strong>ze kennis. Want we dienen<br />
te laten weten, echt op wereldniveau zeggen mijn begelei<strong>de</strong>rs, dat we onszelf binnen<br />
<strong>de</strong> aar<strong>de</strong>-ontwikkeling tekort doen wanneer <strong>de</strong>ze mensen collectief niet welkom zijn;<br />
en als ze wel geboren mogen wor<strong>de</strong>n, we ze zo zwaar belast door het leven laten<br />
gaan.<br />
Want zij zijn boodschappers van het kosmische licht, om ons bewust te doen maken<br />
binnen onze eigen individuele opdracht die we hier neerzetten. Door hun<br />
uitstralingsbevoegdheid herkennen wij uitein<strong>de</strong>lijk dieper onszelf.<br />
Ik wil het hierbij laten al is er veel meer kennis die ik kan vrijgeven.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 12
Marl<strong>een</strong> Oosterhof:<br />
Ik word toch altijd weer stil als ik <strong>de</strong>ze dingen hoor. Als ik dan <strong>met</strong> <strong>de</strong>ze 'nieuwe<br />
ogen' ga kijken dan vallen me steeds meer dingen op, en zeg ik: goh... het klopt. Ik<br />
wil het <strong>met</strong> u hebben over:<br />
IN DIALOOG: HET WONDER VAN "ANDERS" COMMUNICEREN.<br />
Ik werk als orthopedagoog in <strong>een</strong> multi-disciplinair on<strong>de</strong>rzoeks- en begeleidingsteam<br />
van kin<strong>de</strong>ren <strong>met</strong> ontwikkelingsstoornissen. <strong>Marieke</strong> en ik werken nu vier jaar samen<br />
en verdiepen ons in <strong>de</strong> belevingswereld van kin<strong>de</strong>ren <strong>met</strong> <strong>een</strong> afwijkend patroon. Ik<br />
heb in mijn werk eigenlijk all<strong>een</strong> <strong>met</strong> zwakzinnige kin<strong>de</strong>ren te maken als er<br />
gedragsproblemen zijn en men voor dit aspect advies en begeleiding vraagt. Ik heb<br />
ont<strong>de</strong>kt dat <strong>de</strong>ze gedragsproblemen verdwijnen als het kind zich gezien en begrepen<br />
voelt binnen zijn eigen wereld en er <strong>een</strong> dialoog tot stand kan komen <strong>met</strong> <strong>de</strong>genen<br />
om hem h<strong>een</strong>. Daarover gaat mijn verhaal.<br />
De casuïstiek die ik beschrijf is tot stand gekomen doordat ou<strong>de</strong>rs open ston<strong>de</strong>n<br />
voor vraagstelling aan <strong>Marieke</strong>. Het heeft hen zeer geholpen zelf wegen te vin<strong>de</strong>n<br />
om <strong>met</strong> hun kind om te gaan.<br />
U kunt het zich zo voorstellen: <strong>Marieke</strong> kan zich afstemmen op <strong>de</strong> belevingswereld<br />
van het kind. Wij vragen dan gewoon: wat gebeurt er als hij dat en dat doet, wat<br />
gebeurt er als hij die bui heeft, wat voelt hij dan, wat beleeft hij? Dan gaan we in <strong>de</strong><br />
praktijk kijken of het klopt als we ze gaan begelei<strong>de</strong>n op <strong>de</strong> manier die <strong>Marieke</strong><br />
aangeeft.<br />
THEO<br />
De eerste is Theo, hij is verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapt en spastisch. De ou<strong>de</strong>rs vragen:<br />
“In hoeverre begrijpt Theo situaties? Zijn er zintuigen die extra ontwikkeld kunnen<br />
wor<strong>de</strong>n?”<br />
De begelei<strong>de</strong>rs zeggen over zijn bijzon<strong>de</strong>re vaardighe<strong>de</strong>n: "Hij is luisterendgevoelig;<br />
hij heeft er bovenmatig plezier in, wanneer zaken zich springerig en<br />
levendig om hem h<strong>een</strong> doen bevin<strong>de</strong>n; alles wat beweging uitdrukt op <strong>een</strong> vrij<br />
ongebon<strong>de</strong>n wijze boeit hem bovenmatig, zoals insekten, lichtvlekjes in <strong>een</strong><br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 13
kamer, geluidjes. Hij kan hele kleine <strong>de</strong>tails daarvan waarnemen; dus<br />
bijvoorbeeld kleine insekten die om elkaar h<strong>een</strong> dwarrelen, stof<strong>de</strong>eltjes<br />
enzovoort" Je ziet ook dat Theo zielsgelukkig is, als hij tij<strong>de</strong>n kan kijken naar <strong>een</strong><br />
door <strong>de</strong> wind bewegen<strong>de</strong> boom voor het raam, stof<strong>de</strong>eltjes in <strong>een</strong> zonnelichtbun<strong>de</strong>l<br />
die in <strong>de</strong> kamer valt, allerlei an<strong>de</strong>re luchtvariaties on<strong>de</strong>r invloed van licht, vissen in<br />
<strong>een</strong> aquarium, hagedisjes in <strong>een</strong> terrarium enzovoort.<br />
Hij kan lichamelijk niets pakken <strong>met</strong> zijn han<strong>de</strong>n. De begelei<strong>de</strong>rs zeggen, dat hij in<br />
wezen pakt <strong>met</strong> zijn ogen en oren. Spel en ervaringen <strong>met</strong> <strong>de</strong>ze wereld doet dit kind<br />
op door hem in contact te brengen <strong>met</strong> het bovenstaan<strong>de</strong>, niet <strong>met</strong> kunstmatige<br />
mobiles, geluidsspeeltjes enzovoort. Hier heeft hij ook g<strong>een</strong> aandacht voor. Hij heeft<br />
wel aandacht voor <strong>de</strong> bewegingen van insekten, takken en bla<strong>de</strong>ren van bomen,<br />
vogelgelui<strong>de</strong>n en zo. De dialoog <strong>met</strong> hem is mogelijk via oogcontact. Herkenning<br />
vindt plaats als hij merkt dat je mee kunt gaan in wat hij ervaart om hem h<strong>een</strong>. Als je<br />
meekijkt naar <strong>de</strong> bewegingen van <strong>de</strong> stof<strong>de</strong>eltjes in <strong>de</strong> lichtstraal en je praat<br />
hierover, dan reageert hij blij.<br />
De intellectuele vermogens van Theo zijn volgens <strong>de</strong> begelei<strong>de</strong>rs on<strong>de</strong>rontwikkeld in<br />
dit leven, maar hij is in staat in dit leven <strong>een</strong> vorm van levendigheid te bereiken die<br />
veel mensen binnen hun normale staat niet kunnen bereiken, omdat zijn creatieve<br />
vaardighe<strong>de</strong>n onaangetast zijn op <strong>een</strong> zuiver niveau. Het is wellicht jammer, dat we<br />
niet weten hoe creatief hij bezig is <strong>met</strong> alles wat beweging uitdrukt op <strong>een</strong> vrije,<br />
ongebon<strong>de</strong>n wijze. Ik zie echter hoe levendig en gelukkig hij is, als hij hiermee bezig<br />
is. Ik kan me ook voorstellen, dat zo'n leven voorafgaat aan <strong>een</strong> leven als uitvin<strong>de</strong>r<br />
waarin je principes van natuurlijke bewegingsenergieën combineert <strong>met</strong> an<strong>de</strong>re<br />
zaken.<br />
Er zijn meer bijzon<strong>de</strong>re waarnemingen in dit kind. De ou<strong>de</strong>rs vroegen via <strong>Marieke</strong><br />
wat hij ervaart als hij zijn hoofd naar achteren strekt en gelukzalig naar het plafond<br />
kijkt? De begelei<strong>de</strong>rs zeggen hierover: "Hij geeft zich dan over aan ervaringen die<br />
voorbij tijd en ruimte plaats doen vin<strong>de</strong>n in hemzelf. Hij weet zich dan zeer<br />
verbon<strong>de</strong>n <strong>met</strong> vormen van energie die allesoverstrekkend zijn en die hem<br />
innerlijk bemoedigen om door te gaan."<br />
Het betekent naar mijn i<strong>de</strong>e, dat <strong>de</strong>ze incarnatie het voor hem mogelijk maakt zowel<br />
waarnemingen die bijzon<strong>de</strong>r van aard zijn in het hier en nu te hebben, als<br />
waarnemingen voorbij tijd en ruimte. Dui<strong>de</strong>lijk <strong>een</strong> zeer nieuw bewustzijnsstadium in<br />
<strong>een</strong> stoffelijk lichaam.<br />
Een incarnatie als <strong>de</strong>ze is vaak niet makkelijk voor <strong>de</strong> persoon zelf. Ook al zijn er,<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 14
door het mentaal niet alert kunnen zijn, aspecten afgesloten, doorvoeld wordt<br />
ter<strong>de</strong>ge hoe <strong>de</strong> buitenwereld jou 'ziet' en op waar<strong>de</strong> schat. Illustratief hiervoor is het<br />
volgen<strong>de</strong>: Hij begint te huilen bij <strong>een</strong> liedje van Koos Alberts (Zijn het je ogen, is het<br />
je stem) en bij <strong>een</strong> liedje van Bou<strong>de</strong>wijn <strong>de</strong> Groot. Op <strong>de</strong> vraag, wat hij ervaart bij<br />
<strong>de</strong>ze liedjes, zeggen <strong>de</strong> begelei<strong>de</strong>rs: "Het is het verlangen om in zijn bijzon<strong>de</strong>rheid<br />
waargenomen te wor<strong>de</strong>n, en <strong>een</strong> voorverdriet in het innerlijk weten,<br />
dat dit niet immer zal geschie<strong>de</strong>n."<br />
Verdriet om niet waargenomen te wor<strong>de</strong>n in <strong>de</strong> eigenheid door <strong>de</strong> afwijken<strong>de</strong><br />
vormgeving komt geregeld terug in <strong>de</strong> casuïstiek. Mijn verhaal gaat over dialoog. De<br />
eigenheid kan ervaren wor<strong>de</strong>n als er <strong>een</strong> dialoog tot stand kan komen waarin je als<br />
verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapte voelt dat je er mag zijn in je vormgeving. Bij Theo is<br />
communicatie mogelijk via <strong>de</strong> ogen en via huidcontact, strelen, geluidjes, zingen,<br />
mee'kijken' door zijn ogen en oren en er blijk van geven hier het bijzon<strong>de</strong>re van in te<br />
zien. Voor ou<strong>de</strong>rs en omstan<strong>de</strong>rs wordt zo'n kind dan <strong>een</strong> geschenk om door hem<br />
ook <strong>een</strong> diepere vorm van fijnzintuiglijke waarneming te ontwikkelen.<br />
Via <strong>de</strong> ogen elkaar toespreken doen wij ook, meestal echter maar weinig, omdat we<br />
elkaar gevoelsmatig dan al snel te nabij komen. U kent <strong>de</strong> blik van verstandhouding<br />
of herkenning <strong>met</strong> <strong>een</strong> an<strong>de</strong>r, <strong>de</strong>ze geeft steun, maar lang voortdurend kan het te<br />
indringend wor<strong>de</strong>n, te nabij. Met Theo kan dit contact wel lang gehandhaafd wor<strong>de</strong>n<br />
zon<strong>de</strong>r je ongemakkelijk te voelen, op zijns-niveau is er namelijk rust. Dat vin<strong>de</strong>n wij<br />
nog weinig <strong>met</strong> elkaar en kunnen we leren in het contact <strong>met</strong> <strong>de</strong> zwakzinnige.<br />
SILVIA<br />
Een twee<strong>de</strong> casus gaat over Silvia.<br />
Ze is acht jaar en gediagnosticeerd als verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapt. Ze is min<strong>de</strong>r<br />
gehandicapt dan Theo want ze kan <strong>een</strong> beetje spreken. Ze is aangemeld omdat ze<br />
gedragsstoornissen heeft: ze heeft extreme buien, die wel <strong>een</strong> half uur aanhou<strong>de</strong>n,<br />
waarin ze schreeuwt, gilt, zichzelf bijt, spuugt en aan haar eigen haar trekt. Het is<br />
onhoudbaar voor <strong>de</strong> ou<strong>de</strong>rs.<br />
Silvia loopt gebogen en kijkt je soms even vluchtig aan, soms wat langer, maar ze<br />
staart je dan aan. Een herkenningsblik is niet te krijgen, wat bij Theo wel mogelijk is.<br />
Via oogcontact is er g<strong>een</strong> dialoog op gang te brengen, via aanraken is dit ook<br />
moeizaam, meestal weert ze het af. Via <strong>de</strong> taal evenmin, omdat ze slechts af en toe<br />
<strong>een</strong> paar woor<strong>de</strong>n zegt en nauwelijks reageert op an<strong>de</strong>rmans woor<strong>de</strong>n.<br />
De begelei<strong>de</strong>rs geven via <strong>Marieke</strong> aan, dat dit meisje innerlijk meer-wetend is dan ze<br />
doet voorkomen. De buien heeft ze op momenten waarop ze zich veronachtzaamd<br />
voelt; zij voelt dan dat ze dingen all<strong>een</strong> moet doen, op basis van verplichting of<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 15
verwachting van an<strong>de</strong>ren, zon<strong>de</strong>r zelf gezien te wor<strong>de</strong>n of er <strong>een</strong> stem in te mogen<br />
hebben. De begelei<strong>de</strong>rs geven aan, dat <strong>een</strong> dialoog mogelijk is mid<strong>de</strong>ls het haraniveau.<br />
Als je in haar ogen kijkt, dan moet je je gelijktijdig op <strong>een</strong> heel diep niveau energetisch<br />
afstemmen op het 'navel-gebied', tevens pak je daarbij haar han<strong>de</strong>n vast.<br />
(Dit wordt nu ook in <strong>de</strong> zaal <strong>met</strong> het publiek uitgeprobeerd door je eerst te<br />
concentreren op je eigen hara-gebied en daarna oog-contact te maken <strong>met</strong> je<br />
buurman/vrouw.)<br />
Ik toets dit natuurlijk in <strong>de</strong> praktijk. Ik merk dat ze zo al langdurig wezenlijk communiceert<br />
<strong>met</strong> haar konijn, hier kan ze wel <strong>een</strong> half uur voor staan en er is dan<br />
we<strong>de</strong>rkerig contact tussen het konijn en haar. Ik kijk af hoe ze dit doet, stem me af<br />
en merk dat ze dit ook doet via het haragebied en <strong>de</strong> ogen. Als ik rustig bij haar ga<br />
zitten, me energetisch op mijn en haar haragebied afstem, gebeurt het won<strong>de</strong>r, ze<br />
'voelt' dit kennelijk en schakelt over van het konijn naar mij. Mooi, dit toeval, want nu<br />
kan ik het <strong>met</strong><strong>een</strong> praktisch uitleggen aan <strong>de</strong> ou<strong>de</strong>rs.<br />
Moe<strong>de</strong>r verstaat dit direct en ontwikkelt <strong>met</strong> haar dochter op <strong>de</strong>ze manier <strong>een</strong><br />
communicatiepatroon, waarin haar dochter zich o.k. gaat voelen zoals ze is. Dit kind<br />
heeft dus in feite last van haar <strong>verstan<strong>de</strong>lijke</strong> handicap. Innerlijk is ze meer-wetend<br />
en komt in <strong>een</strong> gedrag van zelfbeklag en verzet terecht.<br />
Dit meisje heeft wel mogelijkhe<strong>de</strong>n, zij het binnen beperkte hersenfunctie. De<br />
begelei<strong>de</strong>rs geven aan, dat <strong>de</strong> hersenfunctie optimaal benut kan wor<strong>de</strong>n mid<strong>de</strong>ls het<br />
kind zintuiglijk actief te bena<strong>de</strong>ren en <strong>de</strong> begeleiding te richten op <strong>een</strong> meervoudig<br />
zintuiglijke ontwikkeling. Hierover spreekt Karen straks, zodat ik me all<strong>een</strong> beperk tot<br />
het won<strong>de</strong>r <strong>de</strong>r communicatie.<br />
Dit meisje blijkt, omdat ze meer-wetend is, ook zeer fijngevoelig voor het feit, dat<br />
an<strong>de</strong>ren haar bena<strong>de</strong>ren als an<strong>de</strong>rs, door woordkeus, aandacht en <strong>de</strong>rgelijke. Ze<br />
lijdt hieron<strong>de</strong>r, dit is ook te zien door haar gebogen houding en vluchtige contact<br />
dan. Dit nemen we tevens mee als toetsing en proberen het volgen<strong>de</strong> uit. We<br />
proberen wezenlijk contact te krijgen <strong>met</strong> haar via het hara-gebied, door gewoon te<br />
praten (g<strong>een</strong> <strong>een</strong>voudiger zinnen) en haar bij alles heel gelijkwaardig te betrekken.<br />
En zie: na enkele weken wordt ze spontaner, gaat meer rechtop lopen, kijkt je<br />
gewoon aan enzovoort.<br />
Voor dit meisje geldt dat ik mijn spreken niet moet ver<strong>een</strong>voudigen, maar uit an<strong>de</strong>re<br />
casuïstiek blijkt, dat het ook zo kan zijn, dat <strong>een</strong> kind zich juist miskend voelt als er<br />
op <strong>de</strong>ze manier gesproken wordt, omdat het accenten, herhaling en korte uitingen<br />
behoeft.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 16
Dit meisje heeft in vorige levens veel teleurstellingen gehad en is wat blijven steken<br />
in zelfbeklag. Daar begon ze dit leven ook weer mee, gaf ik al aan. Het huidige leven<br />
helpt haar afscheid te nemen van het zelfbeklag en zaken aan te gaan op basis van<br />
het zeker weten van dat wat ze aangaat. Ze leert zich stapje voor stapje wezenlijk<br />
zelf op te richten.<br />
Dit aspect kom ik erg veel tegen in casuïstiek waarbij <strong>een</strong> <strong>verstan<strong>de</strong>lijke</strong> handicap<br />
helpend is om pijnervaringen te verwerken. Het leren loslaten van pijn, teleurstelling,<br />
verdriet, wrok of woe<strong>de</strong> kan makkelijker als je mentaal niet zo alert bent, het kind<br />
leert zich <strong>met</strong> wezenlijke fijngevoelige zaken bezig te hou<strong>de</strong>n die zeer gelukmakend<br />
zijn.<br />
Het kan in het huidige leven ook voorkomen dat <strong>een</strong> kind na <strong>een</strong> trauma zich<br />
terugtrekt tot <strong>een</strong> autistisch en verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapt niveau. Dan zie je hetzelf<strong>de</strong><br />
proces.<br />
ACHMED<br />
Zo in het geval van Achmed, <strong>een</strong> Somalisch jongetje. Tot <strong>de</strong> leeftijd van twee jaar<br />
heeft hij zich normaal ontwikkeld, toen kwam <strong>de</strong> oorlog en heeft hij veel<br />
gruwelijkhe<strong>de</strong>n gezien, die hij niet kon begrijpen. Momenteel is hij 6 jaar en<br />
functioneert autistisch en zwakzinnig. Door <strong>de</strong> therapie mid<strong>de</strong>ls <strong>Marieke</strong>, in januari<br />
jongstle<strong>de</strong>n gestart, wordt hij nu steeds rustiger en min<strong>de</strong>r autistisch. Hij heeft vier<br />
jaren achter <strong>de</strong> rug van rondjes lopen, veel huilen en gillen, veel nachtmerries en hij<br />
heeft van al het meubilair in huis stukken afgebeten. Ik geef dit voorbeeld, omdat het<br />
bij verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapten ook kan voorkomen dat het leven dient als<br />
verwerking van pijnervaringen, zodat men dit soort gedrag te zien krijgt, all<strong>een</strong> ligt <strong>de</strong><br />
pijn dan vóór dit leven.<br />
Voor dit verhaal over <strong>de</strong> dialoog is het belangrijk, dat <strong>de</strong> begelei<strong>de</strong>rs vertel<strong>de</strong>n, dat<br />
hij <strong>de</strong> energie van woor<strong>de</strong>n wel kon opvangen en begrijpen als we steeds <strong>de</strong>zelf<strong>de</strong><br />
verhalen zou<strong>de</strong>n vertellen. Therapie beteken<strong>de</strong> uitleggen<strong>de</strong> verhalen vertellen over<br />
zijn huidige leven: eerst fijn lekker bij moe<strong>de</strong>r, toen kwam <strong>de</strong> oorlog <strong>met</strong> onbegrijpelijke<br />
zaken, volwassenen die angstig waren, hem sloegen omdat hij lawaai maakte<br />
als ze moesten on<strong>de</strong>rduiken, hem weerhiel<strong>de</strong>n van plaatsen waar mensen wer<strong>de</strong>n<br />
afgeslacht maar waar hij zelf wel persé naar toe wil<strong>de</strong>. Hij begreep het niet, daarom<br />
trok hij zich terug achter <strong>een</strong> gordijn van niets meer <strong>met</strong> <strong>de</strong>ze wereld te maken willen<br />
hebben.<br />
De dialoog van het via dit verhaal vertellen was <strong>de</strong> eerste keer al <strong>een</strong> won<strong>de</strong>rtje. Hij<br />
liep rondjes. Moe<strong>de</strong>r geloof<strong>de</strong> nog nauwelijks in <strong>de</strong>ze therapie. Ik vertel<strong>de</strong> het<br />
verhaal in het Engels, moe<strong>de</strong>r in het Somalisch en zie ..... halverwege het verhaal<br />
ging hij rustig op <strong>de</strong> vensterbank zitten en luister<strong>de</strong>. Aan het eind van het verhaal<br />
liep hij op zijn moe<strong>de</strong>r toe en gaf haar <strong>een</strong> zoen. Ontroerend. Voor moe<strong>de</strong>r was het 't<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 17
moment om in <strong>Marieke</strong> te gaan geloven en alles te doen wat aan therapie werd<br />
gegeven.<br />
Mij is wel dui<strong>de</strong>lijk gewor<strong>de</strong>n dat genezing van gedragsstoornissen (in feite jezelf niet<br />
begrijpen of je niet begrepen voelen, of het nog uitschreeuwen van ou<strong>de</strong> pijnen)<br />
plaats vindt als er momenten komen van diepe rust en je verbon<strong>de</strong>n of begrepen<br />
voelen. De non-verbale communicatie is essentieel, echter non-verbaal betekent<br />
niet, dat je g<strong>een</strong> gebruik maakt van woor<strong>de</strong>n. Van woor<strong>de</strong>n wor<strong>de</strong>n <strong>de</strong> wezenlijke<br />
aspecten en energieën begrepen.<br />
ANJA<br />
Een an<strong>de</strong>r voorbeeld is dat van Anja. Ze is bijna vier jaar en spreekt nog niet. Ze<br />
heeft nog g<strong>een</strong> taalbegrip en ook nauwelijks situatiebegrip. Je kunt wel 'taal'begrip<br />
ontwikkelen volgens <strong>de</strong> begelei<strong>de</strong>rs als je alles wat je vraagt vergezeld laat gaan van<br />
visualisatie van wat je bedoelt. Dus ze begrijpt niet <strong>de</strong> woor<strong>de</strong>n, maar <strong>de</strong> beel<strong>de</strong>n.<br />
Dit toetsen we in <strong>de</strong> praktijk. En ziedaar, Anja is nu zo ver, dat ze op <strong>de</strong>ze manier<br />
pakt wat je wil, 'begrijpt' wat er zal komen, en geniet van verhaaltjes die we zo<br />
vertellen. Ze lijkt soms zo <strong>de</strong> taal te begrijpen, maar dit is (nog) niet zo; visualiseer je<br />
er niet bij, dan begrijpt ze niets. Dit vind ik ook weer <strong>een</strong> won<strong>de</strong>r <strong>de</strong>r communicatie.<br />
Haar zintuig van beel<strong>de</strong>n opvangen en begrijpen is bijzon<strong>de</strong>r van aard en te<br />
ontwikkelen in <strong>de</strong> omgang.<br />
Bij veel casuïstiek over zwakzinnigen die pijnstukken uitwerken en<br />
gedragsproblemen laten zien, zie je aanvankelijk veel verzet en veel buien omdat ze<br />
<strong>de</strong>ze incarnatie niet wezenlijk accepteren, zich niet wezenlijk voorwaarts willen<br />
bewegen. De taak van ons als therapeuten is het dan ook om zodanig <strong>met</strong> hen te<br />
communiceren, dat ze innerlijk gaan begrijpen, dat het leven <strong>een</strong>voudiger is en zijn<br />
eigen alledaagse voorwaartse leerpunten heeft, als je het van harte aan wilt gaan en<br />
niet langer in <strong>de</strong> situatie wilt blijven waarin je zit. Ook bij het Somalische jongetje is<br />
hier het meeste tijd aan besteed. Hijzelf moest beseffen, dat wezenlijke voortgang<br />
mogelijk is als hij veran<strong>de</strong>ring wil. Nu volhard<strong>de</strong> hij in zijn rondjes lopen en buien,<br />
ook uit <strong>een</strong> soort wrok naar alles wat hem was overkomen. Het is mooi te zien, dat<br />
er nu mildheid voor in <strong>de</strong> plaats komt (en volgens <strong>de</strong> begelei<strong>de</strong>rs vergeving) nu hij<br />
rustiger wordt.<br />
In feite hebben we allemaal begelei<strong>de</strong>rs die ons kunnen helpen bij problemen, die<br />
ons richting kunnen geven. Dit is echter all<strong>een</strong> mogelijk als we onszelf openen, door<br />
het leven te nemen zoals het komt, en als we <strong>de</strong> intentie hebben voorwaarts te willen<br />
en vernieuwing te wensen. Als we vragen leren stellen, komen er antwoor<strong>de</strong>n. Veel<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 18
zwakzinnigen hebben fijnstoffelijke contacten. Echter, als er niemand uit je omgeving<br />
bevestigt wat je innerlijk waarneemt, is het moeilijk die richting te volgen. Het is<br />
belangrijk dat wij wezenlijk leren communiceren <strong>met</strong> onze verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapte<br />
me<strong>de</strong>mens, zodat we we<strong>de</strong>rzijds van elkaar kunnen leren.<br />
Het contact <strong>met</strong> verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapte kin<strong>de</strong>ren heeft mij tot nu toe geholpen<br />
om steeds subtieler te gaan waarnemen, zelf meer op gevoelsniveau te<br />
communiceren en er oog voor te krijgen hoe onzorgvuldig en gehaast wij die<br />
mentaal alert zijn normaliter <strong>met</strong> elkaar omgaan. Hiervoor wil ik hen bij <strong>de</strong>ze<br />
bedanken.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 19
De vijf zintuigen en het zes<strong>de</strong> zintuig.<br />
Door Karen Cuperus<br />
Ik wil beginnen <strong>met</strong> <strong>een</strong> sprookje dat ik hoor<strong>de</strong> naar aanleiding van <strong>een</strong> klein jongetje<br />
dat leer<strong>de</strong> tellen. Voor hem was dat niet zo makkelijk; bij <strong>de</strong> meeste kin<strong>de</strong>ren<br />
merk je in<strong>een</strong>s dat ze kunnen tellen terwijl niemand ze dat echt geleerd heeft, maar<br />
voor dit jongetje was het echt heel moeilijk. Het ging van: één, twee, drie ...en wat<br />
komt er dan ... oh ja, vier, vijf ... en terwijl hij echt nog niet kon tellen keek hij <strong>een</strong>s uit<br />
het raam en riep: "kom <strong>een</strong>s kijken, er lopen zeven hon<strong>de</strong>n op <strong>de</strong> stoep!" Ik zag het<br />
gebeuren, en merkte ook dat hij niet eerst nagedacht had.<br />
Ik heb dat aan mensen verteld en hoopte dat iemand mij dat uit kon leggen. <strong>Mensen</strong><br />
in <strong>de</strong> zwakzinnigenzorg herken<strong>de</strong>n het wel maar ze kon<strong>de</strong>n mij daar niet ver<strong>de</strong>r<br />
helpen om het te begrijpen. Tot ik bij <strong>een</strong> ou<strong>de</strong>re dame kwam die zei: dat doet me<br />
<strong>de</strong>nken aan het verhaal van <strong>de</strong> ou<strong>de</strong> tuinman en <strong>de</strong> koning.<br />
Het is <strong>een</strong> sprookje uit India:<br />
De tuinman kreeg van <strong>de</strong> koning <strong>de</strong> opdracht om <strong>de</strong> blaadjes van zijn lievelingsboom<br />
te tellen en zou daar rijkelijk voor beloond wor<strong>de</strong>n. Het leek hem eigenlijk niet zo'n<br />
probleem, maar <strong>de</strong> eerste keer raakte hij <strong>de</strong> tel kwijt; het was wat moeilijker dan hij<br />
dacht, maar hij begon vrolijk opnieuw. De twee<strong>de</strong> keer raakte hij natuurlijk ook <strong>de</strong> tel<br />
kwijt. Wel, dacht hij, drie keer is scheepsrecht, dus hij begon weer overnieuw. Na<br />
drie pogingen was het niet gelukt en was <strong>de</strong> tuinman moe<strong>de</strong>loos on<strong>de</strong>r <strong>de</strong> boom<br />
gaan zitten, hij kon <strong>de</strong> opdracht niet volbrengen. Toen hoor<strong>de</strong> hij <strong>een</strong> stem van heel<br />
erg daarboven komen, die vroeg: "Tuinman, wat is je probleem?" en toen <strong>de</strong> tuinman<br />
het uitgelegd had antwoord<strong>de</strong> <strong>de</strong> stem: "Maar dat is toch niet zo'n probl<strong>een</strong>, van<br />
hieruit kan ik makkelijk zien dat <strong>de</strong> boom zoveel blaadjes heeft". De tuinman<br />
spoed<strong>de</strong> zich verheugd naar <strong>de</strong> koning, on<strong>de</strong>rweg steeds dat aantal herhalend in<br />
zichzelf, bang om het alsnog te vergeten, om <strong>de</strong> uitslag mee te <strong>de</strong>len. Hij kwam bij<br />
<strong>de</strong> koning en vertel<strong>de</strong> wat hij wist, en werd rijkelijk beloond.<br />
Een sprookje verklaart niets, maar dit verhaal heeft me wel geholpen het één en<br />
an<strong>de</strong>r beter te begrijpen.<br />
Wanneer ik me <strong>de</strong> tuinman voorstel dan zie ik hem, <strong>met</strong> zijn basis geworteld in <strong>de</strong><br />
fysieke wereld waar hij <strong>de</strong> blaadjes van <strong>de</strong> boom waarneemt, <strong>de</strong> basis waarmee hij<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 20
in relatie staat tot <strong>de</strong>ze wereld; en in zijn <strong>de</strong>nken streeft hij naar boven, naar alles<br />
wat gekend, geweten kan wor<strong>de</strong>n. Zo ontstaat <strong>een</strong> driehoek <strong>met</strong> <strong>de</strong> punt naar<br />
boven.<br />
De stem uit <strong>de</strong> hemel kan ik me voorstellen <strong>met</strong> <strong>de</strong> basis in het al-weten<strong>de</strong>, alkennen<strong>de</strong>,<br />
al-voelen<strong>de</strong>, ernaar strevend om dit aan <strong>de</strong> mens door te geven. Zo<br />
ontstaat <strong>een</strong> driehoek <strong>met</strong> <strong>de</strong> punt naar bene<strong>de</strong>n. Er is niet veel fantasie voor nodig<br />
om je voor te stellen dat <strong>de</strong>ze twee driehoeken samenvloeien tot <strong>een</strong> zespuntige<br />
ster, die we kennen als <strong>de</strong> Davidster.<br />
De Davidster is <strong>een</strong> symbool, die in onze voorstelling streeft naar harmonie, dat wil<br />
zeggen <strong>met</strong> gelijke punten.<br />
Maar in <strong>de</strong> werkelijkheid van onze cultuur in <strong>de</strong>ze tijd is, <strong>de</strong>nk ik, onze Davidster niet<br />
zo harmonieus omdat het <strong>de</strong>nken, <strong>de</strong> ratio te nadrukkelijk aanwezig is. Dan ontstaat<br />
<strong>een</strong> Davidster <strong>met</strong> <strong>een</strong> grote on<strong>de</strong>rste driehoek in verhouding tot <strong>de</strong> bovenste<br />
driehoek.<br />
Het is misschien wel <strong>een</strong> van <strong>de</strong> grootste problemen voor mensen wiens grootste<br />
gave nu <strong>een</strong>maal niet hun <strong>verstan<strong>de</strong>lijke</strong> ontwikkeling is, dat we vanuit onze optiek,<br />
onze Davidster, naar hen kijken. We leven in <strong>een</strong> maatschappij van leren en<br />
diploma's en daar kunnen ze niet aan <strong>de</strong>elnemen. De begelei<strong>de</strong>rs van <strong>Marieke</strong> gebruiken<br />
voor hen <strong>de</strong> term 'ongedifferentieerd mentaal alert'.<br />
Ik herinner me <strong>een</strong> moe<strong>de</strong>r van <strong>een</strong> kindje <strong>met</strong> het syndroom van Down die op het<br />
dagverblijf naar me toe kwam om trots te vertellen dat haar zoontje zijn<br />
zwemdiploma had gehaald. Erg emotioneel voeg<strong>de</strong> zij eraan toe: "Dit is misschien<br />
wel het enige diploma dat hij in zijn leven zal halen." Vanuit die forse diplomadriehoek<br />
van onze Davidster kijken we naar onze speciale me<strong>de</strong>-mensen, en het<br />
enige wat ons opvalt is dat het topje van hun on<strong>de</strong>rste driehoek, waar ik me het<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 21
<strong>de</strong>nken voorstel, zo klein is. We noemen hen sinds <strong>een</strong> paar jaar 'verstan<strong>de</strong>lijk<br />
gehandicapt'.<br />
Tij<strong>de</strong>ns mijn studie werd nog gesproken over zwakzinnigen, ook <strong>met</strong> <strong>de</strong> betekenis<br />
van <strong>een</strong> geringe intelligentie.<br />
Ik zie professor Bastiaans nog staan- het on<strong>de</strong>rwerp zwakzinnigenzorg werd behan<strong>de</strong>ld<br />
bij <strong>de</strong> psychiatrie, wellicht stamt dat nog uit <strong>de</strong> tijd, eind vorige eeuw toen <strong>de</strong><br />
naam zwakzinnigen werd geintroduceerd ter on<strong>de</strong>rscheiding van <strong>de</strong> krankzinnigen,<br />
waarover tot die tijd uitsluitend gesproken werd- en hij schreef op het bord:<br />
Zwakzinnigen zijn on<strong>de</strong>r te ver<strong>de</strong>len in <strong>de</strong>biel, imbeciel en idioot. Bij elke groep<br />
hoor<strong>de</strong> <strong>een</strong> IQ. De ge<strong>met</strong>en intelligentie wordt ge<strong>de</strong>eld door <strong>de</strong> leeftijd en levert dan<br />
<strong>een</strong> quotient op die <strong>een</strong> maat is voor <strong>de</strong> intelligentie. Het gemid<strong>de</strong>l<strong>de</strong> IQ wordt per<br />
<strong>de</strong>finitie gesteld op 100. Daarboven zitten <strong>de</strong> knapperds, zo is voor het voortgezet<br />
on<strong>de</strong>rwijs <strong>een</strong> IQ van 120 <strong>de</strong> grens en Einstein had miscchien wel 140 of 150, en<br />
on<strong>de</strong>r <strong>de</strong> 100 <strong>de</strong> dommerds.<br />
Met dat beeld begon ik mijn werk in <strong>de</strong> zwakzinnigenzorg 20 jaar gele<strong>de</strong>n. Het is<br />
moeilijk om je voor te stellen wat je 20 jaar gele<strong>de</strong>n dacht, maar ik geloof echt dat ik<br />
dacht dat zwakzinnigen voornamelijk dom waren, gelukkig blijkt dat beeld veel<br />
gevarieer<strong>de</strong>r te zijn.<br />
Hoe meer kin<strong>de</strong>ren ik zag hoe meer mijn aandacht verschoof van <strong>de</strong> totale kleine<br />
<strong>de</strong>nk-driehoek naar <strong>de</strong> basis. De basis waarmee we in relatie staan tot <strong>de</strong> wereld.<br />
De basis waar we <strong>met</strong> <strong>de</strong> vijf zintuigen, <strong>de</strong> poorten van <strong>de</strong> ziel, <strong>de</strong> fysieke wereld<br />
ervaren en erin (motorisch) kunnen han<strong>de</strong>len.<br />
Een verschuiving overigens die niet all<strong>een</strong> iets te maken heeft <strong>met</strong> mijn ervaring,<br />
maar die all<strong>een</strong> mogelijk is in <strong>de</strong>ze tijd, in dit stadium van <strong>de</strong> mensheidsontwikkeling.<br />
Om dat dui<strong>de</strong>lijk te maken ben ik hiervoor ingegaan op <strong>de</strong> geschie<strong>de</strong>nis. Waar<br />
aanvankelijk all<strong>een</strong> gesproken werd over krankzinnigen, later over zwakzinnigen en<br />
sinds <strong>een</strong> paar jaar officieel over verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapten, daar zit <strong>een</strong><br />
bewustzijnsontwikkeling in, en in die ontwikkeling is het mogelijk nu ver<strong>de</strong>r te kijken -<br />
ons te verdiepen in <strong>de</strong> waarneming.<br />
Ik kan dat misschien dui<strong>de</strong>lijk maken aan <strong>de</strong> hand van <strong>een</strong> voorbeeld. Het niet<br />
kunnen leren lezen werd aanvankeling als dom gezien. Die kin<strong>de</strong>ren kon<strong>de</strong>n immers<br />
<strong>de</strong> lagere school niet doorlopen.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 22
Pas in 1976 versch<strong>een</strong> het eerste proefschrift waarin <strong>de</strong> intelligentie van<br />
dyslectische kin<strong>de</strong>ren werd on<strong>de</strong>rzocht en die bleek niet af te wijken van <strong>de</strong><br />
intelligentie van niet-dyslectische kin<strong>de</strong>ren. Daarna kon er veel genuanceer<strong>de</strong>r<br />
gekeken wor<strong>de</strong>n naar <strong>de</strong> werkelijke problematiek.<br />
Die ontwikkeling zie ik ook in <strong>de</strong> zwakzinnigenzorg nu, 20 jaar later. Waarmee ik niet<br />
wil zeggen dat <strong>de</strong> intelligentie, of <strong>de</strong> mentale alertheid niet afwijkt van an<strong>de</strong>re<br />
kin<strong>de</strong>ren, zoals bij dyslexie, maar wel dat we veel genuanceer<strong>de</strong>r kunnen kijken naar<br />
<strong>de</strong> senso-motoriek, <strong>de</strong> basis van <strong>de</strong> driehoek en <strong>de</strong> gedrags- en leerstoornissen<br />
kunnen begrijpen die daarmee samenhangen.<br />
Met het <strong>de</strong>nken halen we onze diploma's, behalve misschien ons zwemdiploma,<br />
maar <strong>de</strong> senso-motoriek heeft te maken <strong>met</strong> ons waarnemen en han<strong>de</strong>len in <strong>de</strong><br />
wereld, en of we daarmee in evenwicht zijn; en is dat niet veel belangrijker?<br />
Sensorische bijzon<strong>de</strong>rhe<strong>de</strong>n komen bij alle speciale kin<strong>de</strong>ren voor. Het is in <strong>de</strong><br />
eerste plaats belangrijk ze hierin te herkennen.<br />
Met sensomotoriek, of zintuigontwikkeling of sensorische integratie bedoel ik<br />
nadrukkelijk g<strong>een</strong> zintuigstoornissen zoals doofheid of blindheid, maar <strong>de</strong> manier<br />
waarop <strong>de</strong> zintuigen samenwerken om <strong>een</strong> beeld te geven van <strong>de</strong> buitenwereld,<br />
waarin we motorisch han<strong>de</strong>len. Overigens is ook communicatie zoals spreken,<br />
schrijven en zelfs oogcontact afhankelijk van <strong>de</strong> motoriek.<br />
Een an<strong>de</strong>re waarneming dan <strong>de</strong> onze - aannemend dat u en ik <strong>de</strong>zelf<strong>de</strong> waarneming<br />
hebben - is je ontzettend moeilijk voor te stellen, en toch is dat het probleem waar<br />
zwakzinnigen mee te maken hebben. We kunnen ons al moeilijk voorstellen wat het<br />
betekent om kleurenblind te zijn. Ik sprak <strong>een</strong>s iemand die zei dat witte rozen zijn<br />
lievelingsbloemen waren. Ik vond dat opmerkelijk omdat <strong>de</strong> meeste mensen hou<strong>de</strong>n<br />
van ro<strong>de</strong> rozen. Maar hij zei: "Van ro<strong>de</strong> rozen zie ik all<strong>een</strong> maar <strong>de</strong> vorm en niet <strong>de</strong><br />
kleur, want ik ben kleurenblind." Hij zag ook g<strong>een</strong> kersen hangen in <strong>een</strong> boom. Het is<br />
moeilijk om je voor te stellen hoe iemand die kleurenblind is <strong>de</strong> wereld ziet. Nu is<br />
kleurenblindheid niet invali<strong>de</strong>rend, maar nog moeilijker is het om je <strong>de</strong> waarneming<br />
voor te stellen van mensen waarbij <strong>de</strong> gestoor<strong>de</strong> of an<strong>de</strong>re waarneming wel tot<br />
problemen aanleiding geeft, zoals bijvoorbeeld het niet drie-dimensionaal zien, zoals<br />
bij het syndroom van Down voorkomt. Zij hebben g<strong>een</strong> diepte-zicht, en het is niet<br />
echt <strong>een</strong> probleem, maar het is wel heel an<strong>de</strong>rs.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 23
Tot nu toe heb ik gesproken over zintuigen, sensomotoriek en sensorische integratie<br />
zon<strong>de</strong>r het goed uit te leggen.<br />
Bij <strong>de</strong> geboorte zijn wel alle zintuigen ontwikkeld en, behalve <strong>de</strong> visus (het kunnen<br />
kijken) tij<strong>de</strong>ns <strong>de</strong> eerste weken, funktioneren ze ook, dat wil zeggen: ze geven<br />
informatie door aan het centrale zenuw stelsel, maar <strong>de</strong> informatie van <strong>de</strong> verschillen<strong>de</strong><br />
zintuigen werkt nog niet samen, integreert nog niet. De integratie vindt<br />
plaats tij<strong>de</strong>ns <strong>de</strong> eerste zeven levensjaren, en <strong>de</strong> wereld is <strong>de</strong> leerschool.<br />
De klassieke kin<strong>de</strong>rspelletjes zoals hinkelen, knikkeren, touwtje springen,<br />
blin<strong>de</strong>mannetje spelen zijn heel belangrijk voor <strong>de</strong> sensorische integratie, evenals <strong>de</strong><br />
speeltuin, waar kin<strong>de</strong>ren veel verschillen<strong>de</strong> zintuigprikkels krijgen op <strong>de</strong> schommel,<br />
het klimrek en <strong>de</strong> draaimolen. Geef dus gul aan Jantje Beton!<br />
In het verle<strong>de</strong>n wer<strong>de</strong>n baby's ingebakerd, dat is ook heel goed voor <strong>de</strong> sensorische<br />
integratie. Een van <strong>de</strong> belangrijkste verstoringen is dat kin<strong>de</strong>ren niet goed het<br />
verschil ervaren tussen <strong>de</strong> binnen- en buitenwereld, hun lichaam en <strong>de</strong> omgeving,<br />
<strong>met</strong> alle problemen van dien voor <strong>de</strong> ik-ontwikkeling.<br />
De kin<strong>de</strong>ren waar we vandaag over spreken vin<strong>de</strong>n het soms prettig om heel stevig<br />
ingestopt te wor<strong>de</strong>n, en donzen <strong>de</strong>kbed<strong>de</strong>n zijn dan g<strong>een</strong> eerste keus.<br />
Indien <strong>de</strong> sensorische integratie niet spontaan ontwikkelt, waaraan verschillen<strong>de</strong><br />
oorzaken ten grondslag kunnen liggen, dan is <strong>de</strong> sensomotoriek verstoord, want <strong>de</strong><br />
zintuigen vormen samen <strong>met</strong> <strong>de</strong> motoriek <strong>een</strong> stuursyst<strong>een</strong>, <strong>een</strong> cybernetisch<br />
systeem, waarbij <strong>de</strong> terugkoppeling plaats vindt door mid<strong>de</strong>l van <strong>de</strong> propioceptie.<br />
Ik wil hier niet te diep ingaan op <strong>de</strong> theorie, maar één van <strong>de</strong> belangrijke gevolgen is<br />
dat motorische han<strong>de</strong>lingen, zoals bijvoorbeeld lopen, fietsen, schrijven, maar ook<br />
veters knopen, niet kunnen automatiseren. Dat betekent dat kin<strong>de</strong>ren die motorische<br />
han<strong>de</strong>ling wel kunnen leren verrichten, maar die altijd <strong>met</strong> aandacht moeten uitvoeren.<br />
Dat betekent dat ze g<strong>een</strong> twee dingen tegelijk kunnen doen. Wij kunnen twee<br />
dingen tegelijk doen als <strong>een</strong> van bei<strong>de</strong> geautomatiseerd is, bijvoorbeeld fietsen en<br />
op het verkeer letten, en dat kan <strong>een</strong> probleem zijn bij slechte sensorische integratie<br />
Bij het project 'samen naar school' on<strong>de</strong>r het motto 'gewoon waar het kan en<br />
bijzon<strong>de</strong>r waar het moet' blijkt het bijzon<strong>de</strong>re meer te liggen op het gebied van <strong>de</strong><br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 24
senso-motoriek dan op het gebied van 'het niet mee kunnen komen' in <strong>de</strong> klas. De<br />
begelei<strong>de</strong>rs van <strong>Marieke</strong> geven daarvoor <strong>een</strong> paar hele leuke aanwijzingen (<strong>de</strong><br />
plaats van het kind in <strong>de</strong> klas, geluidsprikkels) en als <strong>een</strong> leerkracht daar inzicht in<br />
heeft kan het veel problemen voorkomen.<br />
Als verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapte kin<strong>de</strong>ren integreren in het basison<strong>de</strong>rwijs <strong>de</strong>nk ik dat<br />
het zorgvuldig moet wor<strong>de</strong>n begeleid.<br />
We spraken over <strong>de</strong> gevolgen van <strong>een</strong> sensorische integratie die zich niet spontaan<br />
ontwikkelt. Gelukkig zijn er ook mogelijkhe<strong>de</strong>n om integratie alsnog (soms<br />
ge<strong>de</strong>eltelijk) te laten plaatsvin<strong>de</strong>n. Deze inzichten zijn recentelijk ontwikkeld, dat wil<br />
zeggen in <strong>de</strong> afgelopen tientallen jaren, en zij maken gebruik van <strong>de</strong> genezen<strong>de</strong>,<br />
harmoniseren<strong>de</strong> kracht van <strong>de</strong> mens zelf. Dat vind ik heel belangrijk, want wat we<br />
vaak zien is dat er toch veel 'dressuur' plaatsvindt. In dressuur kan je heel veel<br />
aanleren, maar nooit in harmonie <strong>met</strong> het wezen van <strong>de</strong> mensen zelf. Wanneer je ze<br />
helpt in hun sensomotoriek, dat is hun eigen energie, hun eigen kracht, dan breng je<br />
ze in evenwicht <strong>met</strong> <strong>de</strong> buitenwereld. Daardoor kunnen ze makkelijker functioneren<br />
en makkelijker hun boodschap uitdragen; of hun zijn in <strong>een</strong> onvolmaakt lichaam.<br />
Ik wil<strong>de</strong> <strong>een</strong> paar <strong>met</strong>ho<strong>de</strong>s noemen om aan te geven in welke richting <strong>de</strong>ze zijn en<br />
om er iets bekendheid aan te geven.<br />
Als eerste noem ik <strong>de</strong> sensorische integratie volgens <strong>de</strong> <strong>met</strong>ho<strong>de</strong> Ayres, <strong>een</strong><br />
Amerikaanse ergotherapeute. De naam sensorische integratie is ook eigenlijk<br />
verbon<strong>de</strong>n aan <strong>de</strong> <strong>met</strong>ho<strong>de</strong> Ayres, maar ik gebruik hem zo graag voor <strong>de</strong> hele<br />
integratie.<br />
De Ayrestherapie heeft <strong>een</strong> goe<strong>de</strong> scr<strong>een</strong>ingstest ontwikkeld, waarbij <strong>de</strong> smaak en<br />
<strong>de</strong> reuk niet getest wor<strong>de</strong>n, maar wel het evenwicht en <strong>de</strong> proprioceptie, die ik<br />
eer<strong>de</strong>r al noem<strong>de</strong>. De proprioceptie geeft informatie over beweginsveran<strong>de</strong>ringen.<br />
Als ik mijn ogen sluit en mijn arm opsteek weet ik precies hoeveel vingers ik opsteek.<br />
Die informatie krijg ik van <strong>de</strong> receptoren van <strong>de</strong> proprioceptie die liggen in <strong>de</strong> spieren<br />
en <strong>de</strong> pezen. Uit <strong>de</strong> test kan blijken of bijvoorbeeld <strong>de</strong> proprioceptie gestoord is. Er<br />
zijn kin<strong>de</strong>ren die niet kunnen trappenlopen zon<strong>de</strong>r naar hun voeten te kijken omdat<br />
ze hun eigen voeten niet voelen. Bij sensorische integratiestoornissen komt zowel<br />
overgevoeligheid als on<strong>de</strong>rgevoeligheid voor, die kunnen bei<strong>de</strong> behan<strong>de</strong>ld wor<strong>de</strong>n.<br />
Overgevoeligheid zie je vaak bij <strong>de</strong> sensibiliteit zodat kin<strong>de</strong>ren hun kleren of<br />
schoenen niet verdragen en die voortdurend uittrekken. Dat doen ze niet omdat ze<br />
zo dom zijn of om <strong>de</strong> groepsleidster uit te dagen, zoals wel <strong>een</strong>s gedacht wordt.<br />
De Ne<strong>de</strong>rlandse opleiding is in Haarlem en verzorgt <strong>een</strong> applicatieopleiding voor<br />
ergotherapeuten, fysiotherapeuten en logopedisten. Er zijn <strong>de</strong> afgelopen 20 jaar<br />
hon<strong>de</strong>r<strong>de</strong>n therapeuten opgeleid, toch is het nog vrij onbekend.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 25
Ten twee<strong>de</strong> <strong>de</strong> osteopatie en craniosacraaltherapie, vaak in combinatie toegepast.<br />
Dit zijn subtiele behan<strong>de</strong>lings<strong>met</strong>ho<strong>de</strong>n die bij bovengenoem<strong>de</strong> toepassing gebruik<br />
maken van <strong>de</strong> beweeglijkheid van <strong>de</strong> verschillen<strong>de</strong> sche<strong>de</strong>lb<strong>een</strong><strong>de</strong>ren, waartussen<br />
<strong>de</strong> hersenzenuwen, <strong>de</strong> zintuigzenuwen, uittre<strong>de</strong>n, waarbij spanning op kan tre<strong>de</strong>n<br />
die sensorische integratie belemmert.<br />
Ik zal even <strong>een</strong> kleine uitleg geven: <strong>de</strong> sche<strong>de</strong>l is opgebouwd uit allemaal<br />
sche<strong>de</strong>lb<strong>een</strong><strong>de</strong>ren, in het leven<strong>de</strong> lichaam bewegen die sche<strong>de</strong>lb<strong>een</strong><strong>de</strong>ren ten<br />
opzichte van elkaar, <strong>met</strong> name op het ritme van het hersenvocht. Het hersenvocht<br />
heeft <strong>een</strong> ritme, ik heb het zelf gevoeld, en op dat ritme bewegen langzaam die<br />
sche<strong>de</strong>lb<strong>een</strong><strong>de</strong>ren. Die bewegen<strong>de</strong> sche<strong>de</strong>lb<strong>een</strong><strong>de</strong>ren zijn heel gevoelig tij<strong>de</strong>ns <strong>de</strong><br />
partus (uitdrijving tij<strong>de</strong>ns <strong>de</strong> geboorte) en kunnen daar vlug beschadigd wor<strong>de</strong>n. De<br />
zintuigzenuwen zijn hersenzenuwen, ze tre<strong>de</strong>n tussen die sche<strong>de</strong>l<strong>de</strong>len door naar<br />
buiten en zijn daardoor heel kwetsbaar, ze kunnen in <strong>de</strong> knel komen zodat niet meer<br />
<strong>de</strong> goe<strong>de</strong> boodschap doorgegeven wordt en er problemen ontstaan. De osteopaat of<br />
<strong>de</strong> craniosacraal-therapeut kan heel voorzichtig manipuleren en voelen waar <strong>de</strong><br />
spanningen zitten. Hij kan hele grote verbeteringen bewerkstelligen. Dat die<br />
zenuwen in <strong>de</strong> knel komen heeft niets te maken <strong>met</strong> <strong>de</strong> extra chromosoom van <strong>de</strong><br />
mensen <strong>met</strong> het syndroom van Down, hoewel <strong>de</strong>ze kin<strong>de</strong>ren kwetsbaar<strong>de</strong>r zijn bij <strong>de</strong><br />
partus. Je ziet wel meer complicaties optre<strong>de</strong>n die hun opdracht moeilijker maken.<br />
(<strong>Marieke</strong> vertelt dat ze <strong>een</strong> werkgroep osteopatie heeft opgericht om <strong>de</strong> kennis<br />
daarover te verruimen)<br />
Ten <strong>de</strong>r<strong>de</strong>: <strong>de</strong> funktionele opto<strong>met</strong>rie omdat <strong>de</strong> funktionele visus (het kijken) in <strong>de</strong><br />
sensomotoriek <strong>een</strong> belanrijke plaats inneemt. Bovendien gebruiken we hiervoor<br />
maar liefst 3 van <strong>de</strong> 12 hersenzenuwen. Hierbij is het wel belangrijk dat <strong>de</strong> training<br />
plaatsvindt binnen <strong>de</strong> visie van <strong>de</strong> totale sensomotorische ontwikkeling en zich niet<br />
beperkt tot bijvoorbeeld het afplakken van <strong>een</strong> oog.<br />
Ik heb hier bijzon<strong>de</strong>r kort stilgestaan bij bijzon<strong>de</strong>r belangrijke therapieën en ze<br />
daarmee tekort gedaan. Maar ik wil er graag ver<strong>de</strong>r op in gaan voor <strong>een</strong> ie<strong>de</strong>r die<br />
erin geinteresseerd is.<br />
Tenslotte zijn er nog enkele <strong>met</strong>ho<strong>de</strong>s, die ik medisch niet kan volgen maar waar ik<br />
wel resultaten van gezien heb, <strong>met</strong> betrekking tot het verkrijgen van meer evenwicht,<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 26
wat zich veelal uit in gedragsveran<strong>de</strong>ring. Ik noem hierbij bijvoorbeeld <strong>de</strong><br />
<strong>met</strong>amorfose massage. Bij <strong>de</strong> <strong>met</strong>amorfose massage heb ik toch wel hele bijzon<strong>de</strong>re<br />
dingen zien gebeuren en het leuke is dat <strong>de</strong> ou<strong>de</strong>rs of verzorgers het zelf<br />
kunnen doen.<br />
Intussen zijn we, door stil te staan bij <strong>de</strong> 5 zintuigen van <strong>de</strong> sensomotoriek, het<br />
zes<strong>de</strong> zintuig <strong>een</strong> beetje uit het oog verloren.<br />
Waar we ons <strong>de</strong> 5 grofstoffelijke zintuigen voorstel<strong>de</strong>n aan <strong>de</strong> basis van <strong>de</strong><br />
omhooggerichte driehoek, stel ik me <strong>de</strong> fijnstoffelijke zintuigen voor aan <strong>de</strong> basis van<br />
<strong>de</strong> omlaaggerichte driehoek. Ik heb ze symbolisch het 6e zintuig genoemd.<br />
Over het 6e zintuig kan ik niet <strong>met</strong> enige autoriteit spreken, maar ik weet dat het <strong>een</strong><br />
rol speelt in <strong>de</strong> harmonie van <strong>de</strong> Davidster.<br />
Het komt vaak voor dat <strong>de</strong> fijnzintuiglijke waarneming sterk ontwikkeld is bij zwakzinnigen.<br />
Hoewel ik over therapieën heb gesproken staat voor mij het uitgangspunt centraal<br />
dat ie<strong>de</strong>r mens goed is zoals hij is, en daarin herkend wil wor<strong>de</strong>n; en dat we dan<br />
vervolgens, als we meer inzicht krijgen in <strong>de</strong> specifieke bijzon<strong>de</strong>rhe<strong>de</strong>n, hen kunnen<br />
helpen in evenwicht te komen <strong>met</strong> <strong>de</strong> fysieke wereld waarin ze nu <strong>een</strong>maal leven.<br />
Onbesproken is gebleven wat er kan gebeuren <strong>met</strong> <strong>de</strong> on<strong>de</strong>rste driehoek wanneer<br />
<strong>de</strong> sensomotoriek ontwikkelt en als het ware <strong>de</strong> basis verbreedt. Dat dan <strong>de</strong> hele<br />
driehoek wel <strong>een</strong>s groter kan wor<strong>de</strong>n daar praten we maar niet over, want all<strong>een</strong> in<br />
<strong>de</strong> onvoorwaar<strong>de</strong>lijke lief<strong>de</strong> kan iemand uitgroeien tot z'n hoogste potentie.<br />
Nu ben ik niet hier op <strong>de</strong> kansel gaan staan om over onvoorwaar<strong>de</strong>lijke lief<strong>de</strong> te<br />
spreken. Toch is het <strong>de</strong> enige voorwaar<strong>de</strong> waarbinnen won<strong>de</strong>ren gebeuren - ook in<br />
<strong>de</strong> zwakzinnigenzorg.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 27
<strong>Marieke</strong> <strong>de</strong> <strong>Vrij</strong>:<br />
Het is zeer ongebruikelijk dat vanuit <strong>de</strong> geestelijke wereld informatie als <strong>de</strong>ze<br />
vrijgegeven wordt. Dat wordt gedaan <strong>met</strong> het oog op het feit dat er grote<br />
moeilijkhe<strong>de</strong>n te verwachten zijn en dat <strong>de</strong> aar<strong>de</strong>-ontwikkeling aan geestkracht te<br />
kort komt om op <strong>een</strong> goe<strong>de</strong> manier alle processen te doorstaan als <strong>de</strong>ze incarnaties<br />
er van weerhou<strong>de</strong>n wor<strong>de</strong>n om op aar<strong>de</strong> geboren te wor<strong>de</strong>n.<br />
Vragen uit <strong>de</strong> zaal.<br />
Vraag:<br />
Wat doen alcohol, drugs en tabak <strong>met</strong> mensen die het syndroom van Down<br />
uitbeel<strong>de</strong>n?<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Over alcohol is gezegd dat zij zich meer minzaam zullen openstellen, maar dat hun<br />
trillingsfrequentie min<strong>de</strong>r egaal rond zal blijven en zich min<strong>de</strong>r egaal naar buiten toe<br />
uitwerkt.<br />
Er zijn dan verstoringen in <strong>de</strong> energiefrequentiegolven.<br />
Bij drugs neem ik waar dat het kruinchakra bovenmatig wijd opengezet wordt, dat ze<br />
daardoor ook uit-zinnig kunnen wor<strong>de</strong>n, <strong>met</strong> als gevolg dat ze na<strong>de</strong>lig bezet zou<strong>de</strong>n<br />
kunnen wor<strong>de</strong>n door entiteiten (lagere geestelijke verschijningsvormen in <strong>de</strong> onstoffelijke<br />
wereld, die hen kunnen bezetten).<br />
En ten aanzien van tabak antwoor<strong>de</strong>n <strong>de</strong> begelei<strong>de</strong>rs als volgt: “Nerveuze<br />
han<strong>de</strong>lingen wor<strong>de</strong>n menigmaal geschonken vanuit zich innerlijk niet<br />
daadwerkelijk gezien voelen binnen hun han<strong>de</strong>lingsgerichtheid naar <strong>de</strong> aar<strong>de</strong><br />
toe.<br />
Waardoor het roken op zich voortkomt uit <strong>een</strong> nerveuze behoefte zichzelf<br />
gelijkwaardig te achten aan <strong>de</strong> an<strong>de</strong>r en zich niet wezenlijk begaanbaar achten<br />
voor <strong>de</strong> an<strong>de</strong>r om herkend te wor<strong>de</strong>n.”<br />
Het is <strong>een</strong> uitwerking, vaak, van niet-gezienheid.<br />
“Het is ook verdoezelend hun eigen onvermogen zich niet bekwaam te achten<br />
communicatief open te staan.”<br />
Ze kunnen allemaal niet goed communicatief overkomen, en <strong>de</strong> houding van het<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 28
oken verdoezelt dat onvermogen nog wat extra. Ze proberen dan <strong>een</strong> overbrugging<br />
te vin<strong>de</strong>n om erbij te horen.<br />
Nervositeit-vermin<strong>de</strong>rend werkt het op hen door, terwijl het <strong>de</strong> authentieke<br />
nervositeit, zich niet gezien weten, in stand houdt, het ontlaadt niet echt.<br />
Vraag:<br />
Wat is eigenlijk hun opdracht voor <strong>de</strong> wereld op 't moment, in dit tijdsbeeld nu er<br />
zoveel veran<strong>de</strong>ringen plaatsvin<strong>de</strong>n?<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
“Dat is <strong>de</strong>zelf<strong>de</strong> opdracht die al eeuwen gel<strong>de</strong>nd is”, zeggen mijn begelei<strong>de</strong>rs,<br />
“het doorsturen van kosmische energieën op <strong>een</strong> wijze die makkelijker<br />
opgenomen kan wor<strong>de</strong>n door mensen die op aar<strong>de</strong> actief zijn.”<br />
De directe kosmische straling die naar <strong>de</strong> aar<strong>de</strong> gaat kan maar door <strong>een</strong> enkeling<br />
geheel opgenomen wor<strong>de</strong>n zon<strong>de</strong>r persoonlijke scha<strong>de</strong> daarbij op te lopen. Ze<br />
zou<strong>de</strong>n enigszins verbran<strong>de</strong>n, op geestelijk niveau van <strong>de</strong> hele aura-ontwikkeling. Zij<br />
(<strong>de</strong> mensen <strong>met</strong> het syndroom van Down) zijn eigenlijk <strong>een</strong> soort sluis die die hele<br />
hoge energie-frequenties zon<strong>de</strong>r weerhouding kunnen doorlaten, waardoor het <strong>een</strong><br />
filtering on<strong>de</strong>rgaat, en na die filtering kunnen an<strong>de</strong>ren het makkelijker opnemen.<br />
Ie<strong>de</strong>r mens neemt kosmische straling op, maar <strong>de</strong> hele hoge energie-frequentie<br />
stoten wij nog af, daar kunnen we niet mee zijn, die botst op ons auraveld. Doordat<br />
het via hen wel opgenomen wordt en gefiltreerd weer naar buiten geschonken wordt,<br />
kunnen wij makkelijker ge<strong>de</strong>eltelijk die hoge trillingen absorberen. Dat is <strong>de</strong> functie<br />
die <strong>de</strong>ze personen zullen blijven hou<strong>de</strong>n. De zielen die kiezen voor <strong>de</strong>ze vorm van<br />
incarnatie vervullen <strong>de</strong>ze rol eigenlijk door <strong>de</strong> hele tijd van <strong>de</strong> menselijke evolutie<br />
h<strong>een</strong>.<br />
Vraag:<br />
Hebben zwakzinnigen <strong>de</strong>zelf<strong>de</strong> opdracht als mensen <strong>met</strong> het syndroom van Down?<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Wij hebben vijf groepen zwakzinnigen on<strong>de</strong>rschei<strong>de</strong>n, die zijn allemaal besproken<br />
door <strong>de</strong> begelei<strong>de</strong>rs.<br />
Aan het éne uiterste heb je <strong>de</strong> groep mensen die haast animaal leven, tot <strong>de</strong> vijf<strong>de</strong><br />
groep van heel hoogverlichte zielen die opgeleid wor<strong>de</strong>n mid<strong>de</strong>ls <strong>een</strong> leven als<br />
verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapte, in <strong>een</strong> innerlijke ontwikkeling die zij nodig hebben voor<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 29
<strong>een</strong> opvolgend leven.<br />
Een aantal eigenschappen die mij bijgebleven zijn, zijn bijvoorbeeld:<br />
Doordat zij zich niet kunnen uiten in rationele betogen, en zich verbaal vaak zeer<br />
slecht uitdrukken en taal vaak laten liggen, zijn zij heel veel kijkend, en opnemend en<br />
wachtend tot het goe<strong>de</strong> moment aanbreekt om werkelijk iets te doen of van zich te<br />
laten horen.<br />
Ze leren om te gaan <strong>met</strong> <strong>de</strong> <strong>een</strong>zaamheid, niet gezien te zijn in grote groepen<br />
mensen.<br />
Zo zijn er nog <strong>een</strong> aantal eigenschappen waar ze zeer bijzon<strong>de</strong>r in geschoold<br />
wor<strong>de</strong>n, <strong>met</strong> <strong>de</strong> bedoeling dat ze in <strong>een</strong> leven hierna zeer veerkrachtig kunnen<br />
starten, want <strong>een</strong>zaamheid hebben ze al verkend, genuanceerd leren kijken kunnen<br />
ze, ze weten te wachten op het juiste moment waarop gereageerd moet wor<strong>de</strong>n, en<br />
ze hebben langdurig gedachtenprocessen gehad hoe ze zich kunnen afstemmen op<br />
hun omgeving om toch iets zichtbaar te maken van hun belevingswereld.<br />
Ze hebben <strong>een</strong> heel langdurige innerlijke training gehad om in <strong>een</strong> leven daarna in<br />
<strong>een</strong> hele hoogwaardige opdracht te komen, en die opdracht wordt dan vaak<br />
maatschappelijk ingezet.<br />
Dat zijn <strong>de</strong> personen die zó begeesterd kunnen raken door wat ze te brengen<br />
hebben, dat ze het geduld hebben om in dat leven 50 jaar te wachten tot ze die éne<br />
daad kunnen doen.<br />
Daar zijn ze helemaal op voorbereid.<br />
Van <strong>de</strong> ene groep, <strong>de</strong> meer animale fase, tot aan die hoog-verlichten heb je allerlei<br />
schakeringen. <strong>Mensen</strong> in <strong>de</strong> meer animale fase zijn vaak zware innerlijke processen<br />
aan het uitwerken.<br />
Stel, dit geldt maar voor <strong>een</strong> bepaald <strong>de</strong>el van <strong>de</strong>ze mensen, dat je in vorige levens<br />
mentaal zo ver doorgeslagen bent, dat je an<strong>de</strong>ren keer op keer diep beschadigd<br />
hebt, en dat je ook zeer koud bent gewor<strong>de</strong>n in je gevoelsleven. Dan is <strong>de</strong> totale<br />
afhankelijkheid waarin je verkeert als je op dit hele primaire niveau leeft, <strong>met</strong> alle<br />
primaire driften nog in je actief, behoe<strong>de</strong>nd voor jou, dat je niet nog <strong>een</strong> keer uitslaat<br />
naar <strong>de</strong>r<strong>de</strong>n in <strong>een</strong> negatieve vernietigingsdrang.<br />
Door <strong>de</strong> langdurige gerektheid van dit lij<strong>de</strong>n leren zij langzaam-aan ervaren wat het<br />
is om bemind te wor<strong>de</strong>n, en te moeten wachten. Ze leren dat an<strong>de</strong>ren inschikkelijk<br />
naar hen zijn, dat ze niet kunnen koeionneren en comman<strong>de</strong>ren.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 30
Je moet je wel voorstellen dat <strong>de</strong> nuances enorm zijn, hoor, dit is dan maar <strong>een</strong> hele<br />
kleine groep. In dat hele scala, van verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapt zijn naar die heel hoog<br />
verlichte zielen die in opleiding zijn voor <strong>een</strong> speciale opdracht, zijn allerlei groepen,<br />
en in al die groepen heb je weer randverschijnselen.<br />
Je mag dus nooit iemand zomaar in gaan <strong>de</strong>len, dat zou echt totaal onjuist zijn.<br />
All<strong>een</strong> als ik innerlijk kijk kan ik zien of er <strong>een</strong> connectie is <strong>met</strong> eer<strong>de</strong>re levens, dan<br />
valt het heel erg op zijn plek waarom iemand <strong>een</strong> bepaal<strong>de</strong> staat van zijn heeft.<br />
Het is nooit <strong>de</strong> bedoeling om te straffen, of om iemand te dwingen, het staat allemaal<br />
in het teken van <strong>de</strong> innerlijke groei-ontwikkeling. In welke vorm je ook incarneert, het<br />
helpt altijd om je op <strong>een</strong> geestelijk niveau iets gewaar te laten wor<strong>de</strong>n wat nodig is<br />
voor je ver<strong>de</strong>rgaan<strong>de</strong> ontwikkeling.<br />
Er zitten vele zielen on<strong>de</strong>r die diep offeren, echt offeren op <strong>een</strong> geestelijk niveau,<br />
omdat ze bijvoorbeeld in <strong>de</strong> zintuigontwikkeling gaven aan het 'voorproduceren' zijn<br />
voor <strong>de</strong> toekomst, opdat in an<strong>de</strong>re mensen die gaven ook aangewakkerd gaan<br />
wor<strong>de</strong>n.<br />
Zij zijn in hun excentrieke vorm het energieveld van <strong>de</strong> aar<strong>de</strong> aan het verluchtigen<br />
<strong>met</strong> die bepaal<strong>de</strong> frequentie van mogelijkhe<strong>de</strong>n, zodat in <strong>de</strong> toekomst mensen<br />
makkelijker <strong>met</strong> dat soort frequenties van fijnzintuigelijke zintuigen overweg kunnen<br />
gaan.<br />
Zij botsen tegen het collectief van <strong>de</strong> ether op, omdat die nog niet die fijnstoffelijke<br />
trillingen aankan. Dat zijn vaak zware levens.<br />
Vraag:<br />
Is het dan altijd <strong>een</strong> geval van iets niet geleerd te hebben in <strong>een</strong> vorig leven, dat het<br />
leven steeds zwaar<strong>de</strong>r wordt?<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Dat geldt soms voor hele zware vormen wel, maar je moet het positief zien, als<br />
herkansingen, <strong>de</strong> mogelijkheid om te leren wat je hebt laten liggen in eer<strong>de</strong>re levens.<br />
<strong>Mensen</strong> <strong>met</strong> het syndroom van Down komen eigenlijk niet zozeer meer hier om er<br />
zelf iets van te leren, maar om lering te schenken.<br />
Ook wor<strong>de</strong>n personen nu geïncarneerd <strong>met</strong> bepaal<strong>de</strong> zintuiglijke gaven, die zeer<br />
afwijkend zijn van het algemene gedrag, om als het ware <strong>de</strong> energiefrequentie van<br />
<strong>de</strong> ether om <strong>de</strong> aar<strong>de</strong> h<strong>een</strong> te verhogen, zodat <strong>met</strong>tertijd in grotere getale mensen<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 31
kunnen incarneren <strong>met</strong> <strong>een</strong> bepaald vermogen wat nu nog niet gewoon is op aar<strong>de</strong>.<br />
Vrager:<br />
Dus het is eigenlijk belangrijk om in <strong>de</strong> buurt te zijn van die mensen? Dan is het dus<br />
eigenlijk <strong>een</strong> voor<strong>de</strong>el als je zo'n kind krijgt?<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Ja! Ik <strong>de</strong>nk dat het voor ou<strong>de</strong>rs heel moeilijk is om het zó te kunnen ervaren. Dat is<br />
ook <strong>de</strong> re<strong>de</strong>n waarom wij vaak niet mogen weten waarom er bepaal<strong>de</strong> handicaps<br />
zijn en bepaal<strong>de</strong> moeilijke situaties op aar<strong>de</strong>, omdat we dienen te leren in overgave<br />
te komen <strong>met</strong> wat het leven ons brengt. In actieve overgave, niet passief, maar zelfuitvin<strong>de</strong>nd<br />
wat er gebeurt.<br />
Vrager:<br />
Zo'n kind wordt dus eigenlijk gegeven omdat er iets fout dreigt te gaan?<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Ja, dat zie je goed.<br />
Ook op het gebied van lichamelijke handicaps ontvang ik op het moment allemaal<br />
channelingen. Waarom bepaal<strong>de</strong> lichamelijke handicaps er zijn, waarom mensen<br />
ermee geboren wor<strong>de</strong>n, waarom dat soms ontstaat tij<strong>de</strong>ns het leven, wat <strong>de</strong><br />
leerprocessen erachter zijn, of dat te maken heeft <strong>met</strong> het collectief bewustzijn en<br />
hoe we daar het beste mee overweg kunnen gaan.<br />
Weer <strong>met</strong> hetzelf<strong>de</strong> gegeven daarachter: omdat mensen op dit moment, rationeel<br />
<strong>de</strong>nkend, veel afkappen wat niet plaats mag vin<strong>de</strong>n (abortus is bijvoorbeeld <strong>een</strong> heel<br />
daadwerkelijke, zichtbare daad) ontnemen wij onszelf <strong>de</strong> kans om in contact te staan<br />
<strong>met</strong> 'gebrekkigheid'.<br />
Indien wij 'gebrekkigheid' mij<strong>de</strong>n, dan zijn we in wezen bang voor iets in onszelf.<br />
Vrager:<br />
Dan gaan we onze angsten uit <strong>de</strong> weg, en die moet je juist ìngaan<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Als wij leren om te gaan <strong>met</strong> wat daar buiten 'gebrekkig' is wor<strong>de</strong>n we zelf <strong>een</strong> beter<br />
mens, en scheppen we voor <strong>de</strong> an<strong>de</strong>re mens <strong>een</strong> kans om zichzelf te doorlichten in<br />
die bestaansvorm.<br />
Onze angst is zó drukkend op mensen <strong>met</strong> <strong>een</strong> bepaal<strong>de</strong> handicap dat zij als het<br />
ware al qua auraveld gaan in<strong>de</strong>uken door <strong>de</strong> angst die wij steeds hebben als we ze<br />
tegemoet tre<strong>de</strong>n.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 32
Vrager:<br />
Maar als we nu allemaal maar door blijven drukken .... dan gaat er iets gebeuren wat<br />
niet goed gaat, het is <strong>een</strong> waarschuwing. Dat is heel belangrijk.<br />
Vraag:<br />
Ik heb het gevoel dat je mensen <strong>met</strong> het syndroom van Down toch wel <strong>een</strong> beetje op<br />
<strong>een</strong> voetstuk plaatst.<br />
Ik ben ou<strong>de</strong>r van zo'n kind, en nog drie an<strong>de</strong>re dochters, en ik moet heel erg<br />
na<strong>de</strong>nken wat het betekent voor mij, omdat het nu wel herkenbaar is. Het is<br />
trouwens niet zo dat het mij onbekend is, ik zie het óók als iets bijzon<strong>de</strong>rs, maar wat<br />
betekent het voor mij om <strong>met</strong> haar om te gaan. Mag ik daar aan komen?<br />
Ze is <strong>een</strong> on<strong>de</strong>r<strong>de</strong>el van mijn gezin. Ze is bijzon<strong>de</strong>r, maar aan <strong>de</strong> an<strong>de</strong>re kant ook<br />
niet, want ze is <strong>een</strong> on<strong>de</strong>r<strong>de</strong>el van het geheel.<br />
En .... wat moet ik haar leren, en wat juist niet. Ze tekent ontzettend mooi. Ik vind<br />
niet dat ik haar dat hoef te leren, dat kan ze zelf al, maar er zijn an<strong>de</strong>re dingen<br />
waarvan ik toch wel graag wil dat ze het leert.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Wat ik zie is dat zij behoorlijk blijmoedig is, heel erg uitstralend. Er is nog heel veel<br />
onaangetaste spontaniteit, dus dat gaat heel goed, dat is <strong>een</strong> compliment waard. Ik<br />
zie ook dat ze heel lieftallig is in <strong>de</strong> manier waarop ze soms even <strong>een</strong> streling aan<br />
iemand geeft.<br />
Zij is bijzon<strong>de</strong>r getalenteerd om aan te geven dàt wat niet gezegd wordt, door<br />
gewoon te blijven kijken.<br />
Ze is voor jou, en soms misschien ook voor an<strong>de</strong>ren, zeer vermoeiend wanneer ze<br />
van alles ten beste wenst te geven en niemand heeft op dat moment behoefte om te<br />
luisteren of te kijken.<br />
En vooral, daar is eigenlijk jouw vraag op gestoeld: hoe moet ik daar dan mee<br />
omgaan?<br />
<strong>Mensen</strong> zoals zij zijn vaak gewend <strong>met</strong> weinig aandacht al genoegen te nemen.<br />
Als je haar, als ze zo extatisch is, vijf minuten aandacht geeft, dan zakt ze al in en<br />
dan weet ze dat ze het zo kan laten als die aandacht daarna teruggehou<strong>de</strong>n wordt.<br />
Je dient jezelf nooit op te zwepen tot gedrag dat voor jou te belastend is, zij dient<br />
ook in evenwicht te zijn <strong>met</strong> jou.<br />
Alle kennis die je hier krijgt is kennis die eeuwen niet beschikbaar is geweest, alle<br />
mensen zoals jouw dochter hebben daardoor heel lang ongezien geleefd. Men wist<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 33
niet dat ze bijzon<strong>de</strong>r waren.<br />
Nu je weet dat ze dus meer bijzon<strong>de</strong>r zijn dan ze er ogenschijnlijk uitzien, zou ik<br />
zeggen: berg het op in je herinnering, onthoud het in je hart en blijf jezelf.<br />
Kijk <strong>een</strong>s, doordat jij het innerlijk dieper kan beleven, wat het <strong>met</strong> haar doet.<br />
Ze zal diepere intimiteit <strong>met</strong> jou zoeken, in beperkt taalgebruik of door even haar<br />
hand op jouw hand te leggen, zo'n herkenningsseintje te geven van: we weten het<br />
wel.<br />
Dat is voldoen<strong>de</strong>. Je hoeft niet iets extra in het leven te roepen, behalve dat je<br />
bewuster bent. Je hoeft niet in<strong>een</strong>s van alles of zo.<br />
Het is <strong>een</strong> mooi meisje, <strong>met</strong> <strong>een</strong> heel sprankelend, bruisend, licht auraveld.<br />
Vrager:<br />
Zo ervaar ik het ook; en ik moet wel zeggen dat <strong>de</strong> mensen om haar h<strong>een</strong> haar ook<br />
als bijzon<strong>de</strong>r ervaren.<br />
Vraag:<br />
Ik heb <strong>een</strong> vraag over sexualiteit bij <strong>de</strong>ze mensen.<br />
Over hoe zij daar in staan en hoe je daar als begelei<strong>de</strong>r mee om kunt gaan.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Mijn begelei<strong>de</strong>rs zeggen: ”Zij zijn bijzon<strong>de</strong>r lief-gevoelig.” Ze hebben <strong>een</strong><br />
bijzon<strong>de</strong>re uitstraling wanneer ze elkaar bejegenen. Als buitenstaan<strong>de</strong>r zie je het al<br />
aankomen. De energieën glij<strong>de</strong>n naar elkaar toe en <strong>de</strong> bewegingen zijn net zo. Het<br />
lijkt bijna, net als bij dieren, <strong>een</strong> soort paringsdans, helemaal blij en opgewon<strong>de</strong>n zó<br />
om elkaar h<strong>een</strong>, en dan af en toe even aanraken ...en dan weer terug ...<br />
Ik spreek nu niet uit eigen ervaring, want ik heb in mijn hele kennissenkring niemand<br />
<strong>met</strong> het syndroom van Down.<br />
Als ze behoefte hebben aan meer intimiteit zie ik dat ze eerst hun b<strong>een</strong> even naar<br />
elkaar uitwerpen... even elkaar aanstoten van ... zullen we wat meer..., en als het<br />
dan gebeurt, dan heeft het <strong>een</strong> schóónheid van <strong>een</strong> innerlijk licht, waarin je ziet dat<br />
energieën moeiteloos in elkaar weven (op dit moment gaan <strong>de</strong> kerkklokken lui<strong>de</strong>n, er<br />
was <strong>een</strong> dopeling in <strong>de</strong> kerk, dus veel gelach in <strong>de</strong> zaal) en het heeft <strong>een</strong> puurheid<br />
van beleven zoals je die all<strong>een</strong> bij kin<strong>de</strong>ren kent wanneer ze elkaar onbezonnen<br />
aankijken. Onbezonnen <strong>met</strong> elkaar in erotiek gaan, dat doen zij.<br />
De klokken blijven nog even lui<strong>de</strong>n dus er is <strong>een</strong> stukje niet te verstaan op <strong>de</strong><br />
band.(Red.)<br />
Jij woont <strong>met</strong> <strong>een</strong> mannelijke mongool samen in één huis?<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 34
Vrager:<br />
Ik zie dat volwassenen (<strong>met</strong> het syndroom van Down) worstelen <strong>met</strong> hun sexualiteit<br />
en dat ze zich in eerste instantie <strong>met</strong> hun gevoelens naar 'gewone' mensen richten,<br />
in dit geval hun begeleiding of <strong>de</strong> stagiaires, en niet naar hun soortgenoten.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
“Zij zijn bewogen zichzelf naar buiten te brengen op <strong>een</strong> wijze die in het zicht<br />
loopt, wanneer zij plezier verwachten.<br />
En wanneer zij dus personen ontmoeten waarvan je re<strong>de</strong>lijkerwijs kan<br />
aannemen dat het om <strong>een</strong> uitje gaat dan zijn ze zeer begeesterend binnen<br />
ontmoetingsdrang.<br />
Ze zijn fijngevoelig <strong>met</strong> aanrakingen <strong>met</strong> on<strong>de</strong>rbrekingen omdat ze voelen dat<br />
mensen niet lang <strong>de</strong>ze aanrakingen aankunnen.”<br />
Wat je dan ziet is dat ze vaak heel vluchtig aanraken, om <strong>de</strong> intimiteit niet te hoog op<br />
te laten lopen, omdat ze voelen dat ze an<strong>de</strong>rs <strong>de</strong> an<strong>de</strong>r in verlegenheid brengen.<br />
All<strong>een</strong> bijvoorbeeld in het geval van contact <strong>met</strong> <strong>een</strong> moe<strong>de</strong>r zullen ze dat misschien<br />
niet schuwen en langdurig lichamelijk contact zoeken.<br />
Vraag:<br />
Wat is <strong>de</strong> geestelijke betekenis van <strong>de</strong> hartafwijkingen die mensen <strong>met</strong> het<br />
syndroom van Down vaak hebben? Daardoor hebben ze vaak <strong>een</strong> zware start van<br />
hun leven en ze overlij<strong>de</strong>n er ook vaak aan, en hebben hierdoor <strong>een</strong> kort leven.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Het is niet <strong>de</strong> bedoeling dat <strong>de</strong>ze mensen oud wor<strong>de</strong>n, want hun taak is zo zwaar<br />
dat het voor hen onmenselijk zou zijn om te lang te leven.<br />
Zij incarneren in <strong>een</strong> menselijk lichaam, ze wor<strong>de</strong>n geboren uit <strong>een</strong> moe<strong>de</strong>r die<br />
menigmaal min<strong>de</strong>r fijn-zintuiglijk, min<strong>de</strong>r onstoffelijk is dan zij. Dat houdt in dat hun<br />
lichaam 'geweven' wordt <strong>met</strong> het materiaal van <strong>de</strong> moe<strong>de</strong>r, mèt <strong>de</strong> familiekenmerken<br />
die daarin liggen.<br />
De ziel die dat stoffelijk lichaam bewoont is van <strong>een</strong> veel hogere gesteldheid dan het<br />
lichaampje waarmee in aanvang <strong>de</strong> baby geboren wordt.<br />
Daar het hun opdracht is om voortdurend geestelijke energieën te zuiveren en<br />
vertaalbaar over te dragen naar <strong>de</strong> mensen <strong>met</strong> wie ze verbon<strong>de</strong>n zijn, en ook naar<br />
<strong>de</strong> aar<strong>de</strong> als geheel, vraagt dat heel veel van hun constitutie.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 35
Die enorm fijnstoffelijke energieën hebben te maken <strong>met</strong> <strong>de</strong> doorgangssluis van <strong>de</strong><br />
meer verdichte materie van hun stoffelijk lichaam. Een heel bewogen, geestelijke,<br />
lichte ziel zit in <strong>een</strong> lichaam dat al <strong>een</strong> behoorlijke energiefrequentie heeft, maar<br />
natuurlijk niet on-aards is. Met name aan het hele hart-gebied wordt veel gevraagd;<br />
het moet het bloed rondpompen, <strong>de</strong> levenskracht vitaliseren in <strong>de</strong> uitgaan<strong>de</strong><br />
beweging en vervolgens alle teleurstellingen die ze binnenkrijgen van niet gezien<br />
wor<strong>de</strong>n moeten verwerken.<br />
Het véél, onbezonnen, niet-bedachte lief<strong>de</strong> uitschenken en vaak kritiek terug<br />
ontvangen, maakt dat er veel fricties ontstaan in het hele hartgebeuren omdat <strong>de</strong><br />
motoriek niet flexibel genoeg blijvend onbezonnen kan functioneren.<br />
Dàt maakt dat er hartzwakte ontstaat. De bloedpomping door <strong>de</strong> a<strong>de</strong>ren geschiedt<br />
bij hen min<strong>de</strong>r gecontroleerd en regelmatig pulserend. Indien <strong>de</strong> bloeddoorpomping<br />
niet voldoen<strong>de</strong> pulserend geschiedt ontstaat makkelijker weefselbeschadiging el<strong>de</strong>rs<br />
in het lichaam, omdat <strong>de</strong> rek van <strong>de</strong> wan<strong>de</strong>n min<strong>de</strong>r elastisch wordt. Het één heeft<br />
weer gevolg voor het an<strong>de</strong>r.<br />
Net zoals het meer vocht in het lichaam hebben ook consequenties heeft.<br />
Vraag:<br />
Ik zou dit kunnen begrijpen als je dit ontwikkelt in <strong>de</strong> loop van je leven. Maar als je er<br />
mee geboren wordt... dan vind ik het moeilijk.<br />
En, dat was ook <strong>een</strong> beetje mijn vraag van daarstraks, moet je daar áánkomen?<br />
Wanneer moet er wat aan gebeuren?<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Ik krijg <strong>de</strong> laatste tijd meer informatie omdat in <strong>de</strong>ze tijd in <strong>een</strong> verhoogd tempo hoge<br />
zielen gaan incarneren om <strong>de</strong> aar<strong>de</strong> bijstand te verlenen. Dat zijn allemaal<br />
hoogverlichte persoonlijkhe<strong>de</strong>n die in <strong>een</strong> stoffelijk lichaam incarneren <strong>met</strong> <strong>een</strong> te<br />
lage trillingsfrequentie.<br />
Mijn begelei<strong>de</strong>rs verwachten in <strong>de</strong>ze tijd veel problemen die daardoor ontstaan, en<br />
gaan binnenkort therapieën doorgeven aan mij om die <strong>met</strong> osteopaten en artsen en<br />
paranormale genezers te gaan bespreken om zielen die in <strong>een</strong> lichaampje incarneren<br />
dat <strong>een</strong> lagere energiefrequentie heeft dan het geestelijk wezen, te helpen het<br />
lichaam zo snel mogelijk in <strong>een</strong> hogere energiefrequentie te krijgen. Lukt dat niet,<br />
dan lopen ze lichamelijke of geestelijke scha<strong>de</strong> op.<br />
Bij het syndroom van Down zijn het hoogverlichte zielen in <strong>een</strong> lichaampje in<br />
aanvang <strong>met</strong> <strong>een</strong> te lage energiefrequentie, ze dienen zelf het lichaam op te gaan<br />
la<strong>de</strong>n, en dat valt niet mee.<br />
De hartontwikkeling is al bij <strong>de</strong> geboorte niet geheel uitgekristalliseerd op <strong>de</strong> gewone<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 36
manier, en je kunt je voorstellen dat <strong>de</strong> problemen daar al begonnen zijn.<br />
Er incarneren dus hoge zielen op dit moment, <strong>met</strong> lichamelijke afwijkingen omdat het<br />
stoffelijk lichaam die hoge energie niet kan trekken.<br />
We willen proberen <strong>de</strong> komen<strong>de</strong> jaren therapeuten op te lei<strong>de</strong>n, zodat, wanneer we<br />
vermoe<strong>de</strong>n dat het om <strong>een</strong> hele hoge incarnatie gaat <strong>met</strong> <strong>een</strong> lichaamsfrequentie<br />
die te laag is, we therapieën ontwikkelen om zo snel mogelijk binnen die eerste twee<br />
jaar die energiefrequentie omhoog te trekken, zodat er zo min mogelijk<br />
uitvalsverschijnselen komen.<br />
Vraag:<br />
Is het <strong>een</strong> gunstige ontwikkeling dat kin<strong>de</strong>ren <strong>met</strong> het syndroom van Down<br />
leerprogramma's aangereikt krijgen om ze voor henzelf wat beter te laten<br />
functioneren, of zou je dat eigenlijk niet moeten doen?<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Er zijn zaken aan te leren, maar die dienen vermenselijking voor te staan. Niet<br />
immer het meer technisch kunnen begrijpen hoe zaken hier gaan<strong>de</strong> zijn op<br />
aar<strong>de</strong>.<br />
Natuurlijk dienen ze geholpen te wor<strong>de</strong>n om veilig <strong>een</strong> straat over te kunnen steken,<br />
ik kan daar therapieën voor channelen. Waar het om gaat is dat wij ze niet willen<br />
optrekken naar ons niveau, maar ze respecteren in hun zijns-gewaarwording en in<br />
hun an<strong>de</strong>rsoortige zintuiglijke ontwikkeling en hen steunen om <strong>een</strong> brug te kunnen<br />
maken naar ons toe in <strong>een</strong> vertaling van zíjn.<br />
Dat hoeft dus niet altijd verbaal te zijn, maar wij helpen ze bijvoorbeeld al<br />
bovenmatig door ze in <strong>een</strong> natuurlijke omgeving te plaatsen, want waar ze voor<br />
geïncarneerd zijn kan daar moeitelozer actief zijn.<br />
We helpen ze door wézenlijk te luisteren als ze ons iets proberen te zeggen.<br />
We helpen ze door, wanneer ze intimiteit <strong>met</strong> ons zoeken, niet te schichtig te zijn.<br />
Wanneer we daar leerprogramma's voor maken, voor ou<strong>de</strong>rs, hulpverleners en<br />
kin<strong>de</strong>ren, dan zijn we lerend bezig.<br />
Indien we bezig zijn ze mentaal bere<strong>de</strong>neerbaar beter sommen te kunnen laten<br />
optellen, en hun handschrift te verfijnen, etcetera; waardoor bijvoorbeeld <strong>de</strong><br />
energieën min<strong>de</strong>r makkelijk door zou<strong>de</strong>n kunnen stromen, dan gaan we tegen hun<br />
opdracht in.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 37
Daarom is het zo belangrijk dat <strong>de</strong> basis hun opdracht is, en dat we vanuit die<br />
opdracht gaan kijken wat haalbaar voor <strong>de</strong>ze kin<strong>de</strong>ren is om in hun ontwikkeling zich<br />
al of niet zichtbaar te maken. Dit voor zover hun opdracht dat toestaat.<br />
Ik herinner jullie nog even aan dat grote auraveld, als <strong>een</strong> grote opgeblazen ballon<br />
<strong>met</strong> licht, <strong>met</strong> zó'n klein trechtertje, dat heeft <strong>een</strong> bedoeling. Het heeft <strong>een</strong> bedoeling<br />
voor <strong>de</strong> mens, omdat, als we echt zou<strong>de</strong>n zien wie zij zijn dan zou<strong>de</strong>n wij ons niet<br />
meer gewoon gedragen.<br />
Vrager:<br />
Ik doel<strong>de</strong> <strong>met</strong> name op het meer verbaal maken, daar zijn die programma's op<br />
gericht.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Ik heb wel gechanneld op logopedie, en gehoord hoe belangrijk <strong>de</strong> ron<strong>de</strong> klanken<br />
zijn.<br />
Het spelen<strong>de</strong>rwijs aanhou<strong>de</strong>n van ron<strong>de</strong> klanken is bij jonge kin<strong>de</strong>ren <strong>een</strong> genot, <strong>de</strong><br />
taalontwikkeling komt dan makkelijker op gang.<br />
Het neuriën van klanken is veelzeggend en veelbetekenend op <strong>een</strong> niveau van<br />
kennisoverdracht, want in klankoverdracht breng je al meer gegevens mee.<br />
Bewegingen, gebarentaal, is zeer veelzeggend. Als je goed leert kijken naar hoe ze<br />
zich bewegen, dan zeggen ze zoveel.<br />
Wat belangrijk is, is dat er scholingsmogelijkhe<strong>de</strong>n komen, om zowel via logopedie<br />
op <strong>een</strong> natuurlijke manier bij hen aan te sluiten, als in gebarentaal weer leren<br />
wezenlijk te kijken. Dat is wat Marl<strong>een</strong> zei, je leert steeds scherpgevoeliger te kijken,<br />
je kijkt niet zoals je gewoon kijkt.<br />
Vraag:<br />
In hoeverre gaat <strong>de</strong> eurithmie van <strong>de</strong> antroposofie hierop in, omdat <strong>de</strong>ze <strong>met</strong><br />
klanken en <strong>met</strong> gebaren werkt.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
De eurithmie gaat er zeer ver op in en wel omdat wanneer klankoverdracht en<br />
gebaar wor<strong>de</strong>n gecombineerd, het elkaar versterkt.<br />
In het verle<strong>de</strong>n is hierover al veel kennisoverdracht geweest door mensen die<br />
hetzelf<strong>de</strong> soort werk doen als ik. Rudolf Steiner heeft op zijn manier al stukken<br />
kennis daarover gegeven.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 38
Vraag:<br />
U had het over het doorsturen van kosmische energie. Nu ben ik kortgele<strong>de</strong>n in<br />
aanraking gekomen <strong>met</strong> chakrahealing, die kan maken dat je problemen makkelijker<br />
kon verwerken. De therapie is ook gedaan <strong>met</strong> mijn dochtertje <strong>met</strong> Down-syndroom,<br />
in <strong>de</strong> hoop (dachten wij) dat ze meer energie zou hebben om <strong>de</strong> dingen aan te<br />
kunnen en te verwerken, maar ook in leerprocessen, enzovoort. Zou dit nou juist<br />
verkeerd of juist goed geweest zijn?<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Ik zal eerst algem<strong>een</strong> antwoor<strong>de</strong>n.<br />
Chakra-healing gegeven aan personen <strong>met</strong> het syndroom van Down is vaak<br />
onjuist, omdat <strong>de</strong> genezer <strong>een</strong> lagere energiefrequentie heeft dan hij die hij<br />
wenst te genezen. Dat is punt één.<br />
Zij die hiertoe wel opgeleid zijn, zijn zelf zeer hoogbegaafd en geestelijk open. Zij<br />
zijn innerlijk bekend <strong>met</strong> vele fasen van ontwikkeling die in het syndroom van Down<br />
liggen, omdat ze die persoonlijk kennen. Mijn begelei<strong>de</strong>rs spreken er over, dat<br />
bijvoorbeeld <strong>de</strong>len van hun ontwikkeling synchroon lopen. Dan heb je <strong>een</strong> eigen<br />
herkenbaarheid, waardoor <strong>de</strong> energieën makkelijker gelijkwaardig zijn.<br />
<strong>Marieke</strong> haar begelei<strong>de</strong>rs gaan hier als volgt op in:<br />
“Zij die healing geven vanuit voorbedachte ra<strong>de</strong>, doen meer scha<strong>de</strong> dan goed.<br />
Wat wezenlijk belangrijk is, en dat kan <strong>een</strong>ie<strong>de</strong>r leren, is <strong>de</strong> persoon die het<br />
syndroom van Down uitbeeldt, gerust te stellen over z'n aanwezigheid op<br />
aar<strong>de</strong>. Te laten weten dat hij gewenst is. En dat, ook al kan men niet geheel <strong>de</strong><br />
re<strong>de</strong>n doorgron<strong>de</strong>n van zijn verblijf hier op aar<strong>de</strong>, men hem wezenlijk welkom<br />
heet. Bemoediging kan uitgedrukt wor<strong>de</strong>n door licht-gevoelig <strong>een</strong> arm om <strong>de</strong><br />
schou<strong>de</strong>r h<strong>een</strong> te slaan.”<br />
Dat is niet voor niets genoemd: licht-gevoelig, zij zijn zo fijnstoffelijk qua belevingsveld,<br />
dat wanneer je je arm er te zwaar op laat leunen het bij hen onbehaaglijk voelt.<br />
Zo licht als zij jou aanraken, dien je hen ook aan te raken. Dat is <strong>de</strong> energiefrequentie<br />
waarop zij opereren.<br />
Nu kijk ik specifiek naar jouw dochter.<br />
Zij heeft zich niet helemaal gewillig gegeven tij<strong>de</strong>ns <strong>de</strong> healing, zij heeft zich<br />
enigszins beschut en dat dient gerespecteerd te wor<strong>de</strong>n. Het lijkt of ze daarna wat<br />
meer uitgea<strong>de</strong>md heeft, wat meer gegaapt misschien, alsof er <strong>een</strong> stukje spanning<br />
van haar af gevallen was. Er is g<strong>een</strong> wezenlijke veran<strong>de</strong>ring op gang gekomen, wat<br />
wel <strong>de</strong> bedoeling was. Ik zou zeggen: laat haar maar lekker <strong>met</strong> rust. Als je wilt dat<br />
ze spanning ontlaadt, laat haar dan dagelijks in <strong>een</strong> voetenbadje zitten <strong>met</strong> lauwwarm<br />
water, dat trekt <strong>de</strong> gespannen energie naar bene<strong>de</strong>n. Ze is zo fijngevoelig; ze<br />
geeft vanzelf die spanningsenergie af aan het water, en dat mag je dan weggooien.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 39
Vooral in <strong>de</strong> zomertijd: heel veel waterba<strong>de</strong>n, dat is i<strong>de</strong>aal voor hen om spanning los<br />
te laten.<br />
Vraag:<br />
Het gaat over mijn broers en zussen, daar wil<strong>de</strong> ik <strong>een</strong> vraag over stellen. ..... Wat is<br />
nu eigenlijk hun opdracht .... het is g<strong>een</strong> syndroom van Down, maar het is <strong>een</strong><br />
beschadiging in <strong>de</strong> kleine hersenen, is ons verteld. Ze zijn geestelijk en lichamelijk<br />
gehandicapt en zij gaan, naarmate zij ou<strong>de</strong>r wor<strong>de</strong>n, lichamelijk achteruit. Wat doe ik<br />
er dan mee?<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Als ik mij goed herinner waren jullie <strong>met</strong> 4 kin<strong>de</strong>ren, waarvan 3 kin<strong>de</strong>ren zwakzinnig<br />
zijn. Wat ik ook begreep, dat vond ik <strong>een</strong> heel mooi, is dat jouw moe<strong>de</strong>r tot nu toe<br />
voor <strong>de</strong> 3 zwakzinnigen gezorgd heeft. Nu ze ou<strong>de</strong>r wor<strong>de</strong>n weet zij echter niet goed<br />
wat ze moet doen.<br />
Zij opereren vanuit gem<strong>een</strong>schapszin, hebben <strong>een</strong> sterke bewogenheid naar elkaar<br />
en zijn zeer aanvullend. (Je zou ze bijvoorbeeld symbolisch als één lichaam kunnen<br />
zien <strong>met</strong> drie paar armen en drie paar benen). Er is <strong>een</strong> versmelting van hun<br />
energieën gaan<strong>de</strong> op <strong>een</strong> zeer ongewone wijze, die uiterlijk niet waar te nemen is,<br />
all<strong>een</strong> maar op het niveau van (hel<strong>de</strong>r) 'schouwen'. Het is enigszins herkenbaar door<br />
<strong>de</strong> manier waarop zij instemmend knikken wanneer één van hen iets zegt en allen<br />
het daar àltijd mee <strong>een</strong>s. Zij kennen in wezen elkaar gedachtengangen, ze zijn<br />
bijzon<strong>de</strong>r gevoelig-alert; wanneer één van hen zich enigszins ongemakkelijk<br />
beweegt, dan gaan zij aanvullend gedrag teweeg brengen. Wanneer één van <strong>de</strong> drie<br />
niet lekker zit dan komt <strong>de</strong> an<strong>de</strong>r, zon<strong>de</strong>r dat <strong>de</strong> één er ook maar iets van zegt, al<br />
<strong>met</strong> <strong>een</strong> kussentje aanlopen. Dàt moet je je erbij voorstellen.<br />
Ik vermoed dat zij, doordat zij zo gericht op elkaar gekomen zijn, <strong>met</strong>tertijd ook<br />
gericht op elkaar <strong>met</strong>tertijd zullen gaan. Het klinkt misschien gek, maar dat is voor<br />
hen zeer heilzaam.<br />
Zij zijn zó nauw op elkaar aangesloten, dat als één van <strong>de</strong> drie sterft, dan zal dat<br />
het gevoel geven nog maar twee paar armen te hebben, en je had er toch drie? En<br />
als dan <strong>de</strong> twee<strong>de</strong> sterft dan heb je nog maar één paar armen en wat heb je aan<br />
één paar als je er normaal gesproken drie hebt. Zo'n <strong>een</strong>heid in leven zijn zij.<br />
Zij hebben <strong>met</strong> elkaar ontegenzeglijk <strong>een</strong> grote opdracht, die niet alléén te volvoeren<br />
is.<br />
Ik ga vragen wat hun opdracht was. Als ik het mag weten, want er is natuurlijk, ook<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 40
daar, <strong>een</strong> grens van wat mag en wat niet mag in kennis vrijgeven.<br />
Het is haast aandoenlijk om te zien;<br />
Wat ik waarneem is dat zij alle drie eer<strong>de</strong>re levens hebben gehad waar zij elkan<strong>de</strong>r<br />
al ken<strong>de</strong>n, zij waren allemaal snel bevoegd tot han<strong>de</strong>len en had<strong>de</strong>n moeite <strong>met</strong> rust<br />
hou<strong>de</strong>n (dat is dus wel <strong>een</strong> an<strong>de</strong>r leven, hè, waar ik nu over spreek). Zij hebben zich<br />
vaak vergist in <strong>de</strong> uitkomst van zaken die zij teweeg brachten, en waren vervolgens<br />
zo teleurgesteld dat zij besloten hebben om <strong>met</strong> elkan<strong>de</strong>r te voorkomen dat zij<br />
opnieuw te snel-bewegend zou<strong>de</strong>n zijn. Zij wensten te oefenen in zelfrust nemen en<br />
zij zou<strong>de</strong>n wezenlijk meer bestu<strong>de</strong>rend willen zijn naar <strong>de</strong> mens als geheel.<br />
Zij hebben, ik zou haast zeggen als <strong>een</strong> groepsproject, gekozen om <strong>de</strong>ze incarnatie<br />
<strong>met</strong> elkan<strong>de</strong>r aan te gaan, waardoor hun geestelijk zijn bijzon<strong>de</strong>r in evenwicht aan<br />
het raken is. Wat zij in dat eer<strong>de</strong>re leven overhaastten, dat is al teruggenomen. De<br />
bezinningskracht is al heel diep geworteld, dus dat hebben zij al gewonnen, en <strong>de</strong><br />
wijze waarop zij zich nu nog scholen is vooral naar buiten kijkend, scherp<br />
opnemend.<br />
Ik zie dat zij, bij wijze van spreken, vaak bemoedigend <strong>een</strong> knikje geven naar<br />
mensen.<br />
Zij grijpen niet meer in en zijn, in vergelijking <strong>met</strong> het vorige leven, niet meer<br />
overregelend en hebben <strong>een</strong> bemoedigen<strong>de</strong> uitstraling naar dat wat <strong>met</strong> hen ìs. Zij<br />
hebben <strong>een</strong> enorm innerlijk werk gedaan, maar, zeggen mijn begelei<strong>de</strong>rs ook; er<br />
heeft <strong>een</strong> hele positieve keuze aan ten grondslag gelegen, <strong>een</strong> hele grote<br />
bereidwilligheid om <strong>de</strong>ze gaven te veroveren, en van daaruit is hen <strong>de</strong>ze vorm van<br />
incarnatie geschonken.<br />
Dus zij hebben al eer<strong>de</strong>r <strong>met</strong> elkaar, <strong>met</strong> zijn drieën, te maken gehad. Het thema is<br />
toen geweest 'overhaasting, verkeer<strong>de</strong> beslissingen nemen en daar vanuit<br />
teleurstelling', zij wensen daarvan te leren en wensen dus heel positief bewust<br />
zichzelf te scholen, en hebben dat gedaan. De rijping die zij nu nog on<strong>de</strong>rgaan is:<br />
vooral bemoedigend uit te stralen naar hun omgeving.<br />
Kan je je nog herinneren of ze misschien, toen zij heel jong waren, nog sneller<br />
bewegend in alles waren dan <strong>de</strong> doorsnee kin<strong>de</strong>ren <strong>met</strong> zelf<strong>de</strong> aandoeningen? Want<br />
die snelbewegendheid zit soms nog tot <strong>een</strong> jaar of 11, 12 in hun motoriek?<br />
Vrager:<br />
Bij mijn jongste broer kan ik het er wel mee <strong>een</strong>s zijn, maar voor <strong>de</strong> an<strong>de</strong>ren geldt dit<br />
niet zo.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 41
<strong>Marieke</strong>:<br />
Ook vraag je waarom jij <strong>de</strong> enige bent die als 7-maands kindje geboren is en dus<br />
niet zwakzinnig was. Ben jij het eerste kindje geweest?<br />
Vrager:<br />
Het <strong>de</strong>r<strong>de</strong>.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Jij bent heel erg gekomen om evenwicht te scheppen. Ik zal vragen hoe dat<br />
bedoeld wordt.<br />
Jouw moe<strong>de</strong>r is altijd zeer toegankelijk geweest, ook naar jouw an<strong>de</strong>re broers. Zijn<br />
het allemaal broers?<br />
Vrager:<br />
Twee broers en <strong>een</strong> zus.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Het was voor haar <strong>een</strong> opluchting, <strong>een</strong> kind dat wat min<strong>de</strong>r bijzon<strong>de</strong>re zorg vroeg<br />
om zich h<strong>een</strong> te ervaren, één waarvan je gewoon kon genieten, zon<strong>de</strong>r gedachten<br />
over <strong>de</strong> toekomst van welke problemen het allemaal nog zou geven. Dat jij geboren<br />
werd heeft in jouw huiselijke omstandighe<strong>de</strong>n voor evenwicht gezorgd, alsof jij elke<br />
keer even <strong>de</strong> a<strong>de</strong>mpauze tussendoor was. Ik zal kijken waarom jij daarvoor gekozen<br />
hebt, dat is niet zon<strong>de</strong>r re<strong>de</strong>n.<br />
Jij bent in eer<strong>de</strong>re levens altijd bijzon<strong>de</strong>r begaafd geweest om je naar an<strong>de</strong>re toe uit<br />
te drukken, maar soms had je tè overdreven bemoeienis <strong>met</strong> <strong>de</strong>r<strong>de</strong>n. Mid<strong>de</strong>ls jouw<br />
gezinssituatie heb je het overdrevene er af kunnen halen omdat het voor jou gewoon<br />
werd dat ie<strong>de</strong>r<strong>een</strong> wel wat had. Om die re<strong>de</strong>n ben jij nu nog altijd zeer bewogen naar<br />
<strong>de</strong>r<strong>de</strong>n, en moet je soms op je han<strong>de</strong>n gaan zitten om niet direct van alles te<br />
regelen, maar die gedrevenheid zoals in het vorige leven, van die overdreven<br />
moedwilligheid en dan gewoon g<strong>een</strong> minuut kunnen wachten, dat is er af.<br />
Feitelijk hebben jouw gezinsle<strong>de</strong>n daarbij geholpen, want jij was van nature in dat<br />
eer<strong>de</strong>re leven veel gewaar van wat noodzakelijk was, maar dat moest ook allemaal<br />
snel verlopen. Jij hebt enigszins <strong>een</strong> eigenschap gehad zoals jouw broers en jouw<br />
zus, maar an<strong>de</strong>rs ontwikkeld, in eerste instantie meer gericht op goed-doenerij; bij<br />
hen was het meer op snelwillendheid gericht. Jullie hou<strong>de</strong>n elkan<strong>de</strong>r in evenwicht,<br />
maar het is alsof jullie <strong>met</strong> elkaar het grootste project gehàd hebben aan innerlijke<br />
lering, het is alsof <strong>de</strong> zwaarte er van af mag vallen.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 42
Vraag:<br />
In alles wat je tot nu toe hebt verteld over het syndroom van Down en zwakzinnigen,<br />
herken ik mijzelf heel erg, all<strong>een</strong> zit ik niet in zo'n lijf. Ik werk <strong>met</strong> meervoudige-,<br />
visueel gehandicapten en voel mij vaak eer<strong>de</strong>r aan hun kant staan dan aan <strong>de</strong> kant<br />
van mijn collega's. Kan je er iets over zeggen?<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
In het algem<strong>een</strong> gesproken zie ik dat mensen die langdurig omgaan <strong>met</strong> mensen<br />
<strong>met</strong> het syndroom van Down vaak zelf ook heel speciaal begaafd zijn, want er is al<br />
<strong>een</strong> aantrekkingskracht tussen hen en zij die het syndroom van Down uitbeel<strong>de</strong>n.<br />
Vaak gaat het om fijnzinnige mensen, in het algem<strong>een</strong> rijk getalenteerd binnen hun<br />
gevoelsleven, maar die nog schroom hebben om het te uiten. De herkenning is er<br />
doordat zij ook <strong>een</strong> bepaal<strong>de</strong> volheid in zichzelf ervaren, maar vaak 'onhandig' zijn<br />
hoe ze dit naar buiten kunnen brengen. Daar ben jij er één van. Ik ga ver<strong>de</strong>r kijken.<br />
Jij hebt langdurig zaken verzwegen die in jou gaan<strong>de</strong> waren, binnen meer<strong>de</strong>re<br />
levens. Jij hebt je meer toekijkend gedragen en op <strong>een</strong> niveau van beschouwing ben<br />
je innerlijk volwassen gewor<strong>de</strong>n, maar nog net niet voldoen<strong>de</strong> om het naar buiten te<br />
brengen.<br />
Ik zal proberen uit te leggen wat ik zie.<br />
Jij hebt levens gehad, in vaak niet al te makkelijke omstandighe<strong>de</strong>n, waarin je veel<br />
waargenomen hebt. Uit die ervaringen heb je leringen opgenomen voor het<br />
algem<strong>een</strong> nut, dàt is gerijpt van binnen, dat is klaar; maar <strong>de</strong> moed om het krachtig<br />
naar buiten te schenken; daar ligt <strong>een</strong> dilemma. Daarin voel je je, ik zou haast<br />
zeggen, zoals die grote ballon vol <strong>met</strong> energie en dat smalle trechtertje. Je hebt<br />
zoiets van: hoe verzamel ik <strong>de</strong> moed en <strong>de</strong> kracht om dat wat ik wel wéét hier naar<br />
buiten te brengen. Zij scholen jou in <strong>de</strong> rust en <strong>de</strong> <strong>een</strong>voud, in het niet betweterig<br />
zaken naar buiten brengen maar binnen stille <strong>een</strong>voud zijn <strong>met</strong> wat ìs, en om te<br />
schenken op het moment dat jij innerlijk rijp bent om het te tonen.<br />
Je hoeft je niet te overhaasten, zeggen mijn begelei<strong>de</strong>rs, heb geduld <strong>met</strong> je eigen<br />
proces. De levens van beproevingen hebben gemaakt dat je in zeker zin<br />
terughou<strong>de</strong>nd bent gewor<strong>de</strong>n, en zwijgzaamheid ontstond gezien <strong>de</strong> vervolging die<br />
vroeger optrad na zichzelf kenbaar maken.<br />
<strong>Mensen</strong> zoals ik doen dat nu wel, dat diepe weten ligt in je, al in meer<strong>de</strong>re levens<br />
vaak, maar ik weet ook wat het is om bijvoorbeeld ter dood gebracht te wor<strong>de</strong>n in<br />
an<strong>de</strong>re levens hiervoor.<br />
Zo zie je bij veel mensen die in hun weten dieper uitgekristalliseerd zijn, zeker als<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 43
dat weten al oud is, dat zij hun beproevingen hebben gehad en hun beschadigingen.<br />
Je dient altijd <strong>de</strong> tijd en <strong>de</strong> rust te nemen om in die ontwikkeling zo ver te komen dat<br />
je weer vrij durft te functioneren. Je stoot namelijk tegen het collectief bewustzijn op,<br />
dat verkeert in <strong>een</strong> an<strong>de</strong>re belevings<strong>een</strong>heid, en dat wat je brengt zijn an<strong>de</strong>ren zich<br />
vaak niet bewust.<br />
Dus als je iets naar buiten brengt kan je weerstand verwachten.<br />
Bij jou voelt het alsof <strong>de</strong> tijd nog niet optimaal rijp is om te brengen wat jij weet en dat<br />
het nog geruime tijd nodig heeft. Maar zij, die het syndroom van Down hebben en<br />
ook an<strong>de</strong>re personen die jij ontmoet <strong>met</strong> bepaal<strong>de</strong> geestelijke gesteldhe<strong>de</strong>n, zijn<br />
voor jou <strong>een</strong> soort voorbo<strong>de</strong>, <strong>een</strong> voorbereiding, om straks innerlijk vanuit gezag te<br />
kunnen spreken, vanuit <strong>de</strong> <strong>een</strong>voud en ne<strong>de</strong>righeid en niet vanuit betweterigheid.<br />
Vraag:<br />
Ik werk <strong>met</strong> zwakzinnigen, op mijn werk hebben wij <strong>een</strong> meisje dat ontzettend<br />
agressief kan reageren. Dat kan ik dan eigenlijk heel moeilijk doorbreken. Wat kan ik<br />
misschien voor haar betekenen?<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Hoe oud is zij nu?<br />
Vrager:<br />
Rond <strong>de</strong> 28 jaar.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Het is alsof zij spastische bewegingen heeft. Alsof er ook veel van dìt is......<br />
Dan heb ik <strong>de</strong> goe<strong>de</strong> vrouw voor mij.<br />
Het beeld is heel agressief, <strong>de</strong> energie zit heel erg verstopt op nek en schou<strong>de</strong>rs, het<br />
spraakorgaan en <strong>de</strong> kaken zijn verstijfd, het is dìt ......, er zit veel felheid in <strong>de</strong> ogen,<br />
zachtminnendheid vind je er niet meer terug.<br />
De agressie zit voor mijn gevoel in <strong>de</strong> 'weke' on<strong>de</strong>rbenen. Ik weet niet of ze letterlijk<br />
week zijn, maar <strong>de</strong> agressie zit er. Die komt er niet in kracht uit en daarom zie ik <strong>de</strong><br />
on<strong>de</strong>rbenen als week, want <strong>de</strong> agressiet hangt er. Er is te weinig echt stuwends in<br />
beweging. Zij is heel onrustig in <strong>de</strong> hele bewegingsritmiek, er zijn veel bonken<strong>de</strong> en<br />
trekken<strong>de</strong> bewegingen, er zit veel ingehou<strong>de</strong>n woe<strong>de</strong>. Ik ga kijken waar dit vandaan<br />
komt.<br />
Het eerste beeld wat ik waarneem is dat toen zij jonger was zij vaak hardhandig<br />
vastgepakt is bij <strong>de</strong> polsen, en ik vermoed ook bij <strong>de</strong> enkels. Ook is zij vaak van<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 44
achteren vastgehou<strong>de</strong>n <strong>met</strong> twee armen híér en dan werd ze zó naar achteren<br />
getrokken. Zij heeft zich verzet, maar daar is g<strong>een</strong> gehoor aan gegeven.<br />
Haar huid is al vanaf <strong>de</strong> aanvang van haar geboorte over-prikkeld, dus overzintuiglijk<br />
aanwezig. Elke hardhandige beweging, wat voor ons misschien gewoon aanraken is,<br />
brengt voor haar al haast <strong>een</strong> bombar<strong>de</strong>ment aan gevoelens teweeg. Het hele<br />
huidoppervlak is verstijfd van onwelwillendheid om nog aangeraakt te wor<strong>de</strong>n.<br />
Je moet je voorstellen, als dìt (<strong>een</strong> hand gewoon op <strong>de</strong> arm leggen) al <strong>een</strong><br />
bombar<strong>de</strong>ment is voordat zij <strong>de</strong>ze leeftijd bereikte, hoeveel bombar<strong>de</strong>menten heeft<br />
zij dan al niet gehad? Ook is er <strong>een</strong> enorme onwelwillendheid naar <strong>de</strong> omgeving toe.<br />
Ontlading dient heel rustig plaats te vin<strong>de</strong>n op <strong>een</strong> niveau dat zij aan kan. Belangrijk<br />
is om als zij er niet om vraagt haar niet aan te raken en alle echt nodige<br />
aanrakingen super subtiel te doen, omdat <strong>de</strong> huid totaal gealarmeerd is inmid<strong>de</strong>ls.<br />
De makkelijkste plek voor ontlading is in warm water, zon<strong>de</strong>r huidcontact <strong>met</strong> <strong>een</strong><br />
an<strong>de</strong>r. Haar benen stretchen op <strong>een</strong> natuurlijke manier zou kunnen helpen, maar<br />
niet mid<strong>de</strong>ls tussenkomst van <strong>de</strong>r<strong>de</strong>n. Dus dat moet haast binnen <strong>een</strong> spel waarin zij<br />
zich uitgenodigd voelt om haar benen te stretchen.<br />
Aan lanterfanten heeft zij <strong>een</strong> godsgruwelijke hekel, als zij niet gelijk krijgt wat zij wil<br />
dan barst <strong>de</strong> hel los, volgens mij. Klopt dat?<br />
Deze persoon is wel spraakzaam, klopt dat? Nee. Oh, want <strong>de</strong> energie is heel erg<br />
uitstotend, dus ik vertaal dat als spraakzaam.<br />
Ik zie het eruit vliegen. Daar haar huid oversensorisch ontwikkeld is mag zij vanaf nu<br />
tot in <strong>de</strong> verre toekomst all<strong>een</strong> maar heel licht-gevoelig aangeraakt wor<strong>de</strong>n, want<br />
aanraken geeft <strong>een</strong> enorme resonantie door het hele lichaam. Zij heeft ongelooflijk<br />
veel waterba<strong>de</strong>n nodig en je kan haar, als zij dat lekker vindt, <strong>met</strong> <strong>de</strong> voeten in water<br />
zetten. En haar voorlopig <strong>met</strong> rust laten.<br />
Dan zie ik het volgen<strong>de</strong> beeld: je laat haar <strong>met</strong> rust, en dan voel je continu<br />
priemen<strong>de</strong> ogen in je rug, dat voelt ook niet al te lekker. Maar dat is wat het ìs.<br />
Indien ze weet dat zij contact dient te zoeken, en dat ze lichtgevoelig aangeraakt<br />
wordt, en dat men haar láát in plaats van haar dwingt, en dat eten opgenomen wordt<br />
naar gelang <strong>de</strong> eigen behoefte etcetera, pas dàn zal zij na verloop van tijd gaan<br />
ontspannen.<br />
Wat ik ook zie, dat zie je soms ook bij het syndroom van Down; is dat als zij het<br />
moeilijk hebben of zij schrikken plotseling, dan trekken zij hun voetjes gebogen, mijn<br />
begelei<strong>de</strong>rs noemen dat dan alsof zij zich luchtdicht vacuüm zuigen aan <strong>de</strong> aar<strong>de</strong> en<br />
dan komt <strong>de</strong> lucht iets zo meer naar voren** en dan staan zij schrap. Zij vluchten dan<br />
ook niet voor gevaar, zij staan vastgekleefd.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 45
Vrager:<br />
Ze zit meestal, zij kan niet meer lopen.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Zij heeft ook heel erg .... <strong>een</strong> soort spasmen van ... <strong>de</strong> schrik maakt haar niet mobiel,<br />
die schrik is 'verstijvend'. Dus al die kleine schrikjes van al die jaren maken dat <strong>de</strong><br />
hele mobiliteit dichtgeklapt is en zij is vastgenageld.<br />
Vrager:<br />
Zij gaat ook altijd heel erg bonken <strong>met</strong> haar hoofd, als zij <strong>de</strong> kans krijgt.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Ik zal er naar kijken, want an<strong>de</strong>rs kan zij hersenscha<strong>de</strong> oplopen.<br />
Het eerste beeld wat ik krijg is, ik vermoed dat dat <strong>een</strong> algemener beeld is: híér,<br />
achter (<strong>Marieke</strong> wijst naar <strong>een</strong> plek on<strong>de</strong>raan <strong>de</strong> sche<strong>de</strong>l), daar heb je <strong>de</strong> kleine<br />
hersenen liggen, die hebben te maken <strong>met</strong> je verwerkingsgebied. Wanneer zaken<br />
haast niet meer te verwerken zijn gaan veel mensen <strong>een</strong> druk voelen bij hun kleine<br />
hersenen.<br />
Je dient het je zó voor te stellen: zij is overvol aan zaken die niet verwerkt zijn; en<br />
wanneer je ruw bonkt, steeds je hoofd zó naar achteren gooit, dan zou je dit gebied<br />
haast willen ontla<strong>de</strong>n.<br />
Iemand <strong>met</strong> 'genezen<strong>de</strong> han<strong>de</strong>n' kan bij <strong>de</strong>ze persoon <strong>de</strong> zwaarste geblokkeer<strong>de</strong><br />
energie langzaam wat los weken en uit het auraveld halen, maar puur intuïtief en<br />
niet <strong>met</strong> dwang. Dat mag bij <strong>de</strong>ze vrouw, het is echter verschillend om wie het gaat.<br />
Je dient je eigen hand te voelen komen, je dient het aanzuigen te voelen en het later<br />
weer los te laten. Er mag g<strong>een</strong> milli<strong>met</strong>er mentale sturing in die hand liggen, an<strong>de</strong>rs<br />
kan je niet zuiver hiermee omgaan.<br />
Dáár, door dat bonken, probeert zij die ontlading te weeg te brengen. Als iemand<br />
haar op dat moment zacht bij <strong>de</strong> enkels zou vasthou<strong>de</strong>n dan stopt zij <strong>met</strong> het<br />
schud<strong>de</strong>n van haar hoofd (dus dat kan je misschien proberen), ze wordt afgeleid van<br />
<strong>de</strong>ze beweging, want ie<strong>de</strong>re aanraking is bij haar al heel veel. Dus als iemand haar<br />
bij haar enkels vasthoudt dan leert zij spanning meer door <strong>de</strong> benen en voeten af te<br />
voeren.<br />
Vraag:<br />
Ik wil graag <strong>een</strong> vraag stellen over mijn dochter die bijna 18 jaar is, en vanaf<br />
november niet meer naar school gaat. Sinds an<strong>de</strong>rhalf jaar merk ik dat zij toch net<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 46
<strong>een</strong> beetje an<strong>de</strong>rs is dan an<strong>de</strong>re kin<strong>de</strong>ren. Het is zó moeilijk aan te geven dat het<br />
eigenlijk tot nu toe door niemand echt is opgepikt.<br />
Het is vrij moeilijk om gerichte vragen te be<strong>de</strong>nken, omdat het zo veel is, maar wat ik<br />
voornamelijk nu wil weten is of zij <strong>een</strong> bepaald hersenletsel heeft waar ik ooit nog<br />
iets aan kan doen, of dat ik haar gewoon in haar groei moet laten zodat zij kan<br />
wor<strong>de</strong>n wie zij is. Zij is van school af en het is háár vraag .... voor het eerst dat zij<br />
iets wil<strong>de</strong> omdat zij voelt dat zij an<strong>de</strong>rs <strong>de</strong>nkt dan an<strong>de</strong>re kin<strong>de</strong>ren. Daarom vraag ik<br />
mij af of ik iets kan doen<br />
Zij kan niet zo snel informatie verwerken, terwijl zij niet dom is, en zij krijgt daar <strong>een</strong><br />
grote frustratie van: ik weet het allemaal wel, maar zij zien het niet en ik kan het niet<br />
uitdrukken. Zij kan dus niet verschillen<strong>de</strong> vakken tegelijk leren, daarom is ze nu van<br />
school af. Ze probeert toch te gaan, maar zij voelt zich dan <strong>een</strong> buitenstaan<strong>de</strong>r.<br />
Ie<strong>de</strong>r<strong>een</strong> is wel aardig en ze zit op <strong>een</strong> school waar het kan, maar zij kan het niet en<br />
ze zit nu in <strong>een</strong> gat. Ik weet niet hoe ik haar nog helpen kan, ik weet all<strong>een</strong> dat ze nu<br />
rust moet krijgen. Ze begint al op te knappen, maar is er na die rust nog iets, of <strong>een</strong><br />
<strong>met</strong>ho<strong>de</strong> die haar kan helpen, of is het all<strong>een</strong> maar ver<strong>de</strong>r ontwikkelen op eigen<br />
kracht en <strong>een</strong> plek vin<strong>de</strong>n voor haarzelf?<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Ik heb het gevoel dat het voor haar heel heilzaam is als zij <strong>een</strong> keer all<strong>een</strong> of samen<br />
<strong>met</strong> jou voor <strong>een</strong> persoonlijk consult zou willen komen. Dat voelt het beste.<br />
Vrager:<br />
Dat is iets wat zij op het moment absoluut niet wil, niet kan, geloof ik. Ze zegt: "ik kan<br />
het niet verklaren, dus maar niet".<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Misschien is ze er over <strong>een</strong> tijdje aan toe. Ik zal kijken wat ik nu wel mag zeggen,<br />
maar het voelt alsof er meer is dan dat ik in <strong>de</strong>ze paar minuten kan zeggen.<br />
Zij is warmhartig, zelf-belevend, innerlijk volwassen. Dat bemoeilijkt haar gang naar<br />
buiten toe, daar velen om haar h<strong>een</strong> dit niet innerlijk reeds bereikt hebben. Daardoor<br />
voelt zij in <strong>de</strong> ontmoeting <strong>met</strong> an<strong>de</strong>ren immer <strong>een</strong> gemis. Zij opent zich innerlijk en is<br />
toegankelijk voor hen die zij ontmoet, zij heeft echter maar weinig <strong>de</strong> ervaring dat<br />
an<strong>de</strong>ren haar even toegankelijk ontmoeten. Dat maakt dat <strong>de</strong> pijn van het nietgezien-zijn,<br />
van zich niet wezenlijk innerlijk bloot kunnen geven, voor haar als <strong>een</strong><br />
belasting doorwerkt. Voor haar helpt het daarom om haar geluk te proeven binnen<br />
vrije expressie, bijvoorbeeld dans en in het beleven van eigen belevingsvormen, het<br />
op zichzelf staan en in zichzelf genietend zijn<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 47
Hoewel zij op dit moment mid<strong>de</strong>ls taal zich niet geheel kan uiten is dat tij<strong>de</strong>lijk van<br />
aard. Wanneer zij ou<strong>de</strong>r wordt zal zij <strong>de</strong> woor<strong>de</strong>n vin<strong>de</strong>n om zich kenbaar te maken<br />
aan hen die net zo als zij ontwikkeld zijn en ook nu nog niet gezien wor<strong>de</strong>n.<br />
Wezenlijke belangstelling in haar koesteren is daarom essentieel, wetend dat <strong>de</strong><br />
huidige fase voorbij zal gaan en dat wat aan zal breken meer vervullend is dan wat<br />
<strong>een</strong>s was. Zij dient moed te hou<strong>de</strong>n en door te gaan haar zelf te bekennen, want<br />
daarin ligt haar kracht.<br />
Vraag:<br />
Ik wil niet te veel zeggen, maar ik krijg signalen van mijn dochter <strong>met</strong> het Down<br />
syndroom, in relatie tot haar va<strong>de</strong>r. Nu wil<strong>de</strong> ik vragen, ik weet niet of ik het zo mag<br />
stellen, of jij daar iets bij voelt. Een soort bevestiging. Daarom zeg ik zelf niet te veel.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Je wilt van mij maar <strong>een</strong> kort antwoord?<br />
Vrager:<br />
Zij zendt signalen uit die iets zeggen, over <strong>de</strong> relatie <strong>met</strong> haar va<strong>de</strong>r. Ik wil vragen<br />
hoe ik daar op in moet spelen.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Het beeld wat ik ontvang, als ik het goed interpreteer, is dat <strong>de</strong> va<strong>de</strong>r veel aandacht<br />
vraagt, en zich soms wat onvolkomen gedraagt omdat hij <strong>een</strong> drang heeft om gezien<br />
te wor<strong>de</strong>n. Dat maakt jouw dochter besluiteloos in wat zij hem wel en wat zij hem<br />
niet dient te schenken. In die besluiteloosheid zoekt zij steun bij jou. Wat voor jou<br />
belangrijk is is <strong>met</strong> haar te bespreken dat alle uitgaan<strong>de</strong> gebaren, van wie dan ook<br />
naar <strong>een</strong> an<strong>de</strong>r, altijd door jezelf bepaald dienen te zijn. Ook al heeft <strong>de</strong> an<strong>de</strong>r <strong>een</strong><br />
grote behoefte aan gezien wor<strong>de</strong>n of aan aangeraakt wor<strong>de</strong>n, dat kan niet<br />
geschonken wor<strong>de</strong>n als je je daar innerlijk van weerhou<strong>de</strong>n voelt. Het helpt haar<br />
door er open over te communiceren, over hoe jij dat doet als iemand je heel erg<br />
aardig en lief vindt, wat doe je als hij bij je wil komen maar je hebt g<strong>een</strong> behoefte<br />
bijvoorbeeld; of door dat te vertalen naar an<strong>de</strong>rsoortige situaties in <strong>de</strong> maatschappij,<br />
zodat ze haar plek daarin kan vin<strong>de</strong>n. Zij heeft '<strong>een</strong> spiegel' nodig om te weten: hoe<br />
dien ik mij dan te gedragen?<br />
Vrager:<br />
Mag ik iets concreets daarin zeggen? Ik weet niet of ik het zo mag vragen hoor, of<br />
dat <strong>de</strong> bedoeling is, maar zie je, ik krijg veel signalen die dui<strong>de</strong>n op incest, en dat ze<br />
vrijpartijen meemaakt. Misschien bedoel je dat <strong>met</strong> zoveel woor<strong>de</strong>n<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 48
<strong>Marieke</strong>:<br />
Wat ik zie is dat <strong>de</strong> va<strong>de</strong>r te weinig energetisch rekening houdt <strong>met</strong> haar behoeftes,<br />
en zich dus erg letterlijk te veel opdringt. Ik heb <strong>een</strong> soort schroom om dan ver<strong>de</strong>r te<br />
kijken, maar het feit dat hij zich opdringt is onzorgvuldig. Jouw dochter kan zich bij<br />
doorvragen verbaal uiten over dat wat gebeurt.<br />
Wat voor jou dus belangrijk is, is dat je haar laat zien dat opdringerigheid niet<br />
beantwoord hoeft te wor<strong>de</strong>n, en dan kan je vragen: "Hoe zou je het willen doen? en<br />
...hoe <strong>de</strong>ed je het daarvoor?". Zij verstaat je namelijk wel, zij weet wat je bedoelt. Je<br />
kan ook eventueel vragen of zij het tekenend vertelt. Zij zoekt steun bij jou, dat kan ik<br />
dui<strong>de</strong>lijk zien. Het gaat erom waaruit die steun kan bestaan en of je daar eventueel<br />
hulp bij nodig hebt van iemand, laat jezelf eventueel begelei<strong>de</strong>n.<br />
Vraag:<br />
Mijn vraag gaat over mijn dochtertje. Als ik bij haar op bezoek kom dan is zij vreselijk<br />
vrolijk, en in<strong>een</strong>s wil zij beginnen te huilen, maar dat doet zij niet. Waar doet zij dat<br />
voor? Waarom wil zij huilen en wat moet ik er mee?<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Hoe oud is zij?<br />
Vrager:<br />
32 jaar.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Het beeld wat ik krijg is dat zij angstig is, en bang is om gezien te wor<strong>de</strong>n. Het zou<br />
mij niet verbazen (misschien kan u dat bevestigen?) dat uw dochter enigszins<br />
hel<strong>de</strong>rziend is en in ruimtes gestaltes waarneemt. Heeft u daar ooit iets van<br />
gemerkt?<br />
Vrager:<br />
Nee.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Het beeld dat ik ontvang is dat zij híér naar binnen keert en wil huilen, en dan<br />
in<strong>een</strong>s dìt heeft<br />
Vrager:<br />
Dan kijkt zij naar mij, ja.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 49
<strong>Marieke</strong>:<br />
Ja, maar zij kijkt ook langs u, hoor, niet all<strong>een</strong> naar u ... alsof er dan iets achter u is.<br />
Vrager :<br />
Heel ver ...<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
En dan stokt zij. Alsof ze niet mag huilen. Ik vermoed dat zij in die eterische<br />
gebie<strong>de</strong>n iets waarneemt, in <strong>de</strong> vorm van <strong>een</strong> entiteit die voor haar onprettig<br />
aandoet, waardoor zij zich bekeken voelt. Wanneer zij zich wil laten zien aan u, dan<br />
voelt zij zich geregistreerd in die onstoffelijke gebie<strong>de</strong>n, ze voelt zich bekeken en<br />
durft zich niet meer helemaal te tonen.<br />
Ik zal kijken wat voor werk er nodig is. Uw dochter verblijft in <strong>een</strong> tehuis?<br />
Vrager:<br />
Ja.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Dat is ook <strong>een</strong> beeld wat ik er bij krijg, maar ik check het voor <strong>de</strong> zekerheid. In dat<br />
tehuis, is daar op dit moment (dat is mijn beleving) veel onrust?<br />
Vrager:<br />
De laatste tijd wel, ja.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Dat is namelijk wat ik zie, <strong>de</strong> atmosfeer is niet optimaal.<br />
De beleving die ik er van heb, is dat veel mensen die in <strong>de</strong> verzorging werkzaam<br />
zijn, al langdurig zwaar belast en oververmoeid zijn. Er zijn strubbelingen gaan<strong>de</strong><br />
van allerlei aard en veel zaken wor<strong>de</strong>n niet uitgesproken naar <strong>de</strong> leiding van het<br />
tehuis. Doordat het onuitgesprokene soms wel ge<strong>de</strong>eld wordt <strong>met</strong> <strong>een</strong> aantal<br />
mensen is er <strong>een</strong> soort energie aan het ontstaan die naar <strong>een</strong> climax leidt. Het is<br />
alsof <strong>de</strong> ongerechtigdheid, het niet mogen werken zoals je wilt, het oververmoeid<br />
zijn, <strong>de</strong> waarschijnlijk te lage betalingen, zo'n hele cluster van zaken, het werken<br />
daar voor <strong>de</strong> mensen zelf, pijnlijk maakt. Zij kùnnen niet meer doen dan er gebeurt<br />
en het verstoort henzelf ook. Die energie van onbalans straalt uit naar <strong>de</strong><br />
onstoffelijke wereld, waar soms onstoffelijke verschijningen zijn die gewoon min<strong>de</strong>r<br />
prettig aanvoelen.<br />
Jouw dochter is vrij sensitief, die voelt dat en die ziet het ook voor <strong>een</strong> <strong>de</strong>el volgens<br />
mij. Ze voelt zich dan bekeken en weet er niet goed raad mee, laat staan dat ze weet<br />
hoe ze het benoemen moet. Wat voor haar heel belangrijk is is dat er gewoon rust<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 50
op <strong>de</strong> af<strong>de</strong>ling komt. Men kan <strong>met</strong> <strong>de</strong>ze mensen heel veel naar buiten gaan, <strong>de</strong><br />
natuur in, zodat ze zich weer wat sterker voelen wor<strong>de</strong>n en ook het personeel even<br />
wat lucht heeft. Ik hoop dat het dan wat min<strong>de</strong>r wordt. Belangrijk is dat <strong>de</strong><br />
spanningen min<strong>de</strong>r wor<strong>de</strong>n in het huis zelf, en dat is niet <strong>een</strong> zaak van jouw dochter,<br />
maar van het hele instituut.<br />
Vrager:<br />
Wat moet ìk daar mee doen?<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Ik zal kijken wat u daar persoonlijk aan kan doen.<br />
Neem haar wat meer mee <strong>de</strong> natuur in, u heeft kans dat zij dan nog <strong>een</strong>s gaat huilen<br />
en dat zij dan wat makkelijker door durft te huilen. Ze is erg toe aan verzetjes, leuke<br />
dingen doen, gewoon even iets heel an<strong>de</strong>rs. Dus misschien dat u of iemand in uw<br />
familie op dat gebied iets kan doen, gewoon haar even mee nemen naar hele<br />
an<strong>de</strong>rsoortige dingen.<br />
Vrager:<br />
Dat is moeilijk natuurlijk. Ze is voor mij alléén te zwaar<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Zij is voor u all<strong>een</strong> te zwaar, dan is het in<strong>de</strong>rdaad moeilijk. Ik zal kijken wat u in het<br />
huis zelf kan doen. Als zij plat in bed ligt <strong>met</strong> <strong>een</strong> <strong>de</strong>ken tot over haar schou<strong>de</strong>rs dan<br />
kunt u in <strong>een</strong> stoel vóór haar gaan zitten. Als u haar rechtstreeks aankijkt dan<br />
belemmert u door uw rug het uitzicht naar <strong>de</strong> kamer. Dan is zij min<strong>de</strong>r angstig want<br />
dan ziet zij min<strong>de</strong>r.<br />
Vrager:<br />
Dus ik moet meer vóór haar gaan zitten?<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Ja, op zo'n moment wel. Uw dochter is fijnstoffelijk open in waarnemingen .......<br />
Vrager:<br />
Nu heb ik nog <strong>een</strong> vraag. Dat gaat over mijn oudste dochter, die heeft zes jaar terug<br />
<strong>een</strong> miskraam gehad en zij voel<strong>de</strong> voor die tijd al dat die baby niet helemaal goed<br />
was. Heeft die baby dan iets van <strong>een</strong> vorig leven afgemaakt, had het daar mee te<br />
maken of niet? Dit omdat zij voel<strong>de</strong> dat het kind niet helemaal volwaardig was.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 51
<strong>Marieke</strong>:<br />
Ik krijg nu g<strong>een</strong> informaties door, het is ook niet belangrijk op dit moment, zeggen<br />
mijn begelei<strong>de</strong>rs, <strong>de</strong> relatie tot het vorige leven van het kindje. Wat ik wel voel is <strong>een</strong><br />
hele vredige atmosfeer waar het kindje nu is; het is heel vredig en heel prachtig, ik<br />
kan niet an<strong>de</strong>rs zeggen. Een hele bijzon<strong>de</strong>re atmosfeer. Deze zwangerschap heeft<br />
uw dochter rustiger gemaakt.<br />
Het punt is dat <strong>de</strong>ze kortduren<strong>de</strong> zwangerschap uw dochter heeft geleerd het leven<br />
zelf wat meer te accepteren. Zij is op zich iemand die graag zaken in <strong>de</strong> hand wil<br />
hebben, en dit kan je niet in <strong>de</strong> hand hebben. Deze ervaring is voor haar heel<br />
ongewoon geweest; 'iets niet in <strong>de</strong> hand te hebben'. Doordat het kindje, wat<br />
inmid<strong>de</strong>ls niet meer bij haar is, in feite nog <strong>een</strong> soort geestelijke verbinding <strong>met</strong> haar<br />
heeft, en er <strong>een</strong> enorme vre<strong>de</strong> hangt om dit kindje, om <strong>de</strong>ze ziel h<strong>een</strong>, leert zij te<br />
ervaren dat het leven niet altijd bestuurbaar is. Dat is bij ie<strong>de</strong>re miskraam totaal<br />
verschillend, ik spreek nu all<strong>een</strong> over háár dochter.<br />
Matti speelt <strong>een</strong> stuk muziek op <strong>de</strong> harp, zodat ie<strong>de</strong>r<strong>een</strong> even 'op a<strong>de</strong>m kan komen'.<br />
Marl<strong>een</strong>:<br />
Doe jij dat ook bij jouw zwakzinnige kin<strong>de</strong>ren, dat harp spelen?<br />
Matti:<br />
Soms, als ik <strong>een</strong> keer <strong>een</strong> auto kan lenen, normaal doe ik dat <strong>met</strong> trein en bus.<br />
Marl<strong>een</strong>:<br />
En daar reageren zij op, het is heel mooi!<br />
Matti:<br />
Ik werk <strong>met</strong> ze op <strong>een</strong> kwekerijtje. Bij ons in <strong>de</strong> gem<strong>een</strong>schap wor<strong>de</strong>n vaak<br />
concerten gegeven, harp en fluit, pianoconcerten, zang. Dus er is bij ons heel veel<br />
waar<strong>de</strong>ring voor muziek. Wij hebben ook bewoners, dus verstan<strong>de</strong>lijk<br />
gehandicapten, die ontzettend mooi piano spelen en lier en zo.<br />
Marl<strong>een</strong>:<br />
Die kunnen we misschien wel <strong>een</strong>s uitnodigen voor <strong>een</strong> concert samen <strong>met</strong> jou?<br />
Matti:<br />
Dat is heel mooi, ja.<br />
<strong>Marieke</strong>:<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 52
Mijn begelei<strong>de</strong>rs hebben regelmatig benoemd, zo tussen al <strong>de</strong> channelingen in, dat<br />
er, in mij en nog meer mensen in <strong>de</strong>ze tijd die <strong>een</strong> bepaal<strong>de</strong> taak hebben,<br />
vergelijkbare eigenschappen liggen. Vermoe<strong>de</strong>lijk is <strong>een</strong> van <strong>de</strong> re<strong>de</strong>nen waarom ìk<br />
<strong>de</strong>ze informatie doorgeef dat er nog gelijkenis is. Ik dacht vanochtend toen ik<br />
wegging: zij die het syndroom van Down uitbeel<strong>de</strong>n kunnen zich niet vertolken in wat<br />
zij weten.<br />
<strong>Mensen</strong> die mij langer kennen, en zien hoe ik werk, zien inmid<strong>de</strong>ls dat, terwijl het<br />
uiterlijk niet registreerbaar is waar ik mijn kennis vandaan haal, ik van alles weet. En<br />
waar ik het vandaan pluk? ... Je kan er g<strong>een</strong> vinger op leggen, maar het ìs er. Dat<br />
geldt ook voor mensen <strong>met</strong> het syndroom van Down.<br />
Doordat ik mij vertaalbaar uit kan drukken, dat kan ik pas nu ik begin 40 ben, na heel<br />
lang het allemaal wel geweten te hebben, <strong>de</strong>ze kennis vrijgeven. Ik had nog g<strong>een</strong><br />
vorm om het naar buiten te brengen, al ken<strong>de</strong> ik op <strong>een</strong> innerlijk niveau van beleving<br />
vermoe<strong>de</strong>lijk toch verschillen<strong>de</strong> facetten die zij ook kennen.<br />
Ik had gedacht <strong>een</strong> gedicht voor te lezen over die belevingswereld, als afronding. Ik<br />
wil Corma vragen daarna <strong>een</strong> afsluitend lied te zingen, ook vanuit dat gevoel. Ik kan<br />
niet spreken namens het syndroom van Down, maar er zijn wel vormen van<br />
gelijkenis.<br />
Ik heb dit gedicht zes jaar gele<strong>de</strong>n geschreven; het heet: "<strong>Mensen</strong> van morgen"<br />
<strong>Mensen</strong> van morgen<br />
Er zijn altijd mensen geweest van morgen ......<br />
die in hun individuele gang<br />
<strong>de</strong> menselijk evolutie optrekken<br />
naar bestaansvormen nog onbekend.<br />
Maar na zovele levens al gestaan te hebben<br />
in <strong>een</strong> voorhoe<strong>de</strong> van dienst,<br />
aan <strong>een</strong> wereld die nog geboren dient te wor<strong>de</strong>n<br />
is het vroedvrouwschap mij soms teveel.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 53
Wens ik te verkeren slechts in het he<strong>de</strong>n<br />
aan<strong>een</strong>gesloten <strong>met</strong> waar an<strong>de</strong>ren zijn.<br />
Niet immer <strong>een</strong> voorloper te wezen<br />
nog niet algem<strong>een</strong> begrepen in <strong>de</strong>ze tijd.<br />
<strong>Marieke</strong> <strong>de</strong> <strong>Vrij</strong>.<br />
Als je het syndroom van Down hebt ben je, als je jeugdig bent, nog re<strong>de</strong>lijk spontaan<br />
en ontvankelijk. Maar als je dit al 30 of 40 jaar uitbeeldt, hoe voel je je dan? Is het<br />
vroedvrouwschap je dan niet te zwaar?<br />
Nu <strong>een</strong> afsluitend gedicht. Dit heb ik geschreven naar mij zelf toe, maar ik zal <strong>de</strong><br />
woor<strong>de</strong>n ombuigen en ze naar hen toe uitspreken. Het gedicht heette; "Geef mij <strong>de</strong><br />
kracht", ik noem het nu: " Geef hen <strong>de</strong> kracht".<br />
Geef hen <strong>de</strong> kracht<br />
Geef hen <strong>de</strong> kracht zichzelf te zijn<br />
te vertrouwen op wat zich in diepte laat kennen.<br />
Zodat zij hier doorh<strong>een</strong> gegaan zijnd<br />
mogen rusten in het tij<strong>de</strong>loze.<br />
Wetend dat zij nagelaten hebben in <strong>de</strong> tijd<br />
dat wat zij voorbij <strong>de</strong> tijd gevon<strong>de</strong>n hebben.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 54
Geef hen <strong>de</strong> kans en <strong>de</strong> innerlijke rust<br />
dit te mogen klaren<br />
ook al vraagt hen dit somtijds meer<br />
dan dat zij lijken te kunnen dragen.<br />
<strong>Marieke</strong> <strong>de</strong> <strong>Vrij</strong>.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 55
Corma besluit <strong>met</strong>:<br />
Mijn enig kracht<br />
Mijn enig kracht is om hel<strong>de</strong>r te blijven<br />
in <strong>de</strong> keuze waarvoor ik sta<br />
Mijn enige kracht is om hel<strong>de</strong>r te blijven<br />
in <strong>de</strong> keuze waarvoor ik sta<br />
Zichtbaar op te komen in spreken en in han<strong>de</strong>len<br />
zichtbaar op te komen voor dat wat in mijn ogen onrecht is<br />
In <strong>de</strong> hoop dat wat ik spiegel<br />
zichtbaar wordt voor <strong>de</strong> an<strong>de</strong>r<br />
In <strong>de</strong> hoop dat wat ik spiegel<br />
zichtbaar wordt voor <strong>de</strong> an<strong>de</strong>r<br />
En zo niet dan niet op te lossen<br />
in <strong>de</strong> kleurloze massa<br />
En zo niet dan niet op te lossen<br />
maar trouw te blijven,<br />
trouw te blijven aan mijn diepste overtuiging<br />
Mijn enige kracht is om hel<strong>de</strong>r te blijven<br />
in <strong>de</strong> keuze waarvoor ik sta<br />
<strong>Marieke</strong> <strong>de</strong> <strong>Vrij</strong>.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag. 56
Bijlage:<br />
Wie is <strong>Marieke</strong> <strong>de</strong> <strong>Vrij</strong>?<br />
<strong>Marieke</strong> is al langdurig in staat, mid<strong>de</strong>ls hel<strong>de</strong>re bewoordingen, licht te werpen op levensvragen<br />
van grote individuele en maatschappelijke betekenis. Via haar mogelijkheid zich te<br />
verbin<strong>de</strong>n <strong>met</strong> <strong>de</strong> ongeziene wereld, kan zij haar hel<strong>de</strong>re vermogens benutten ten gunste<br />
van velen. Zij wenst zich dienstbaar op te stellen om, door uitbreiding van <strong>de</strong> bestaan<strong>de</strong><br />
kennis, via haar inspiraties maatschappelijke veran<strong>de</strong>ring vorm te geven en vernieuwing te<br />
initiëren op vele terreinen.<br />
Zij werkt samen op vele maatschappelijke terreinen, <strong>met</strong> mensen die in hun vakgebied <strong>de</strong><br />
spirituele inzichten willen toetsen die via <strong>de</strong> begelei<strong>de</strong>rs van <strong>Marieke</strong> vrijgegeven wor<strong>de</strong>n.<br />
Een opsomming van enkele maatschappelijke gebie<strong>de</strong>n waar momenteel samenwerkingen<br />
in plaatsvin<strong>de</strong>n: orthopedagogiek, psychiatrie, criminaliteit, management, euthanasie,<br />
verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapten, waaron<strong>de</strong>r het syndroom van Down, vermoeidheidsziekten,<br />
waterzuivering, ontwikkelingssamenwerking en rassenverschillen, lichaamsgerichte therapieën.<br />
Wie is Marl<strong>een</strong> Oosterhof.<br />
Marl<strong>een</strong> Oosterhof is werkzaam als orthopedagoog-logopedist in <strong>een</strong> reguliere instelling<br />
voor jeugdgezondheidszorg. Zij geeft leiding aan <strong>een</strong> multi-disciplinair on<strong>de</strong>rzoeks- en<br />
begeleidingsteam van 0-12 jarigen.<br />
Zij is altijd al heel wetenschappelijk geïnteresseerd geweest. Zij merkte, dat bij ongeveer<br />
15% van <strong>de</strong> aangemel<strong>de</strong> kin<strong>de</strong>ren <strong>de</strong> huidige diagnostiek en therapieën van orthopedagogiek<br />
en kin<strong>de</strong>rpsychiatrie ontoereikend waren en vond antwoor<strong>de</strong>n in <strong>de</strong> spirituele pedagogiek.<br />
Zij is <strong>een</strong> on<strong>de</strong>rzoek gestart <strong>met</strong> <strong>Marieke</strong> <strong>de</strong> <strong>Vrij</strong> naar achtergron<strong>de</strong>n van <strong>de</strong><br />
problematiek van bovengenoem<strong>de</strong> groep kin<strong>de</strong>ren. Als ou<strong>de</strong>rs hiervoor openstaan, wordt<br />
hun kind betrokken in het on<strong>de</strong>rzoek. <strong>Marieke</strong> kan zich hel<strong>de</strong>r afstemmen op <strong>de</strong> kin<strong>de</strong>ren en<br />
zo ontstaat casuïstiek, zoals beschreven op <strong>de</strong>ze themadag. De informatie via <strong>Marieke</strong> <strong>de</strong><br />
<strong>Vrij</strong> verkregen wordt als hypothese gebruikt en getoetst in <strong>de</strong> praktijk. Het hypothesetoetsen<strong>de</strong><br />
mo<strong>de</strong>l van <strong>de</strong> gewone wetenschap wordt ver<strong>de</strong>r gebruikt.<br />
Het is uitermate boeiend om ontwikkelingsstoornissen vanuit <strong>de</strong> hoek van <strong>de</strong> spirituele kant<br />
te on<strong>de</strong>rzoeken, waar zij gezien wor<strong>de</strong>n als ontwikkelingskansen ter balansering van te<br />
<strong>een</strong>zijdige of te onbewuste eer<strong>de</strong>re levensprocessen.<br />
Wie is Karen Cuperus.<br />
Karen Cuperus is arts en heeft veel ervaring <strong>met</strong> verstan<strong>de</strong>lijk gehandicapten. Zij is<br />
bijzon<strong>de</strong>r geïnteresseerd in <strong>de</strong> zintuigontwikkeling. Zij doet hier on<strong>de</strong>rzoek naar.<br />
Wat is Stichting MV4.<br />
MV4 is <strong>de</strong> werknaam van Stichting Maatschappelijke Vernieuwing, Vormgeving vanuit <strong>Vrij</strong>e<br />
Verbinding. Deze Stichting is opgericht vanuit het belang om <strong>de</strong> werkzaamhe<strong>de</strong>n van<br />
<strong>Marieke</strong> te on<strong>de</strong>rsteunen. Er is veel geld en inzet nodig om alle kennis die via <strong>Marieke</strong> ter<br />
beschikking komt in <strong>de</strong> praktijk te toetsen en voor archief en publicatie geschikt te maken.<br />
Mocht dit themaboekje u inspireren, wordt dan donateur van stichting MV4. Stort <strong>een</strong> gift<br />
(fiscaal aftrekbaar) op nummer: 21.21.76.498 van <strong>de</strong> Triodosbank te Zeist of op giro<br />
7409374 t.n.v. Stichting MV4. U ontvangt dan 2 maal per jaar onze Nieuwsbrief en u wordt<br />
op <strong>de</strong> hoogte gehou<strong>de</strong>n van <strong>de</strong> activiteiten van <strong>Marieke</strong> <strong>de</strong> <strong>Vrij</strong>.<br />
Voor informatie kunt u bellen <strong>met</strong> het secretariaat van <strong>de</strong> Stichting:<br />
075-6350586 of 0162-403080.<br />
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag.
Zwakzinnigen, <strong>met</strong> speciale aandacht voor het syndroom van Down, 30 maart 1996. pag.