Privacy bij ICT in de zorg - College bescherming persoonsgegevens

Normen voor ICT in de zorg
68
Zie T.F.M. Hooghiemstra,
‘Patiënten- en zorgverlenersidentificatie’,
in: J.K.M.Gevers
e.a., Juridische aspecten van
EPD’s. ZonMw, 2002 [nog te
verschijnen].
69
Zie voor meer informatie
over biometrische toepassingen
in relatie tot privacy:
R. Hes, T.F.M. Hooghiemstra
en J.J. Borking, At face value, on
biometrical identification and
privacy. A&V 15, Den Haag,
Registratiekamer, september
1999 en T.F.M. Hooghiemstra,
‘Biometrie en privacy: kansen
en bedreigingen’, (Smart)Cards
in Business, nummer 1, 2001,
p.38-39.
Privacy bij ICT
in de zorg
Hoofdstuk 2
In beide groepen werden de patiënten geïdentificeerd door een patiëntnummer,
echter ongelijk aan elkaar. Dit betekent dat er op het niveau van de database
geen relatie gelegd kon worden tussen de gegevens in de twee groepen. Het
resultaat hiervan was dat een gebruiker die niet langs een geautoriseerde weg
toegang had weten te krijgen tot deze database, geen samenhangende verzameling
van gegevens aantrof.
Bij het ontwerpen van de systematiek van de patiëntnummers is in het eerste
domein gekozen voor een systeem van volgnummers. Het patiëntnummer in het
tweede domein wordt verkregen door encryptie van dit volgnummer. Het
gebruikte encryptieprotocol maakt het ook mogelijk het oorspronkelijke patiëntnummer
te decrypten. De encryptie of decryptie vinden plaats binnen de toepassingssoftware.
Het protocol maakt gebruik van een encryptiesleutel. Deze
sleutel wordt verstrekt, bij voorkeur door een TTP, eerst nadat de identiteit van
de gebruiker van de toepassing is vastgesteld.
2.11.Normen voor een elektronische identiteitsinfrastructuur68
Voor een goede hulpverlening is het van belang dat gegevens over één en
dezelfde patiënt met elkaar in verband kunnen worden gebracht zonder dat
daarbij verwarring optreedt met gegevens van een ander. Daarnaast moet
bepaald worden of de zorgverlener op het geëigende moment bevoegd is om
toegang te krijgen tot patiëntengegevens. Het vaststellen of verifiëren van de
identiteit of authenticiteit kan op verschillende manieren. De meest voorkomende
vormen zijn een nummer van de patiënt en een wachtwoord of een
pasje voor de zorgverlener. Een andere mogelijkheid is het gebruik van biometrie.
Bij biometrie gaat het om een verzameling van technieken gebaseerd op
het meten en reeds weten van kenmerken die uniek kunnen worden toegeschreven
aan de drager daarvan. Bijvoorbeeld via het scannen van vingers,
handen of de iris van een oog. De biometrische kenmerken worden omgezet in
een template (een soort binaire streepjescode) waarmee een volgende meting
van hetzelfde biometrische kenmerk wordt vergeleken. Biometrische kenmerken
zijn persoonsgebonden en daardoor is identificatie en/of verificatie van
patiënten en zorgverleners met behulp van biometrie op termijn wellicht een
alternatief voor de nummers en wachtwoorden die nu gebruikt worden. 69
Eerst worden de verschillende soorten patiëntnummers besproken.
Patiëntnummers zijn persoonsnummers en persoonsnummers zijn persoonsgegevens.
In de WBP wordt in diverse bepalingen specifiek voor persoonsnummers
nadere aandacht gevraagd. Op grond van artikel 24, eerste lid, WBP is
gebruik van wettelijk voorgeschreven nummers slechts toegestaan binnen het
gesloten stelsel dat daartoe is vastgesteld. Voorbeelden van wettelijk voorgeschreven
nummers zijn het sofi- en het A-nummer. Beide nummers worden in
het navolgende toegelicht, evenals nog drie andere soorten (niet wettelijke)
patiëntnummers.
Bij de vijf te bespreken patiëntnummers is het steeds van belang de reikwijdte
te bepalen. Voor welke (zorg)voorzieningen zal het gelden? In ieder geval dient
de vraag beantwoord te worden wie van deze gezondheidsnummers gebruik
mogen en moeten maken.
Het sofi-nummer
Het sofi-nummer is opgezet als een doelgebonden persoonsnummer voor
gebruik binnen bepaalde sectoren voor de belastingheffing en de uitvoering van
de sociale zekerheidswetgeving. Het nummer heeft in dat kader eveneens een
< VORIGE INHOUD VOLGENDE >
48