inhoud vkf contact 14- oktober- november- december 2005

Geschiedenis van het karate (2)
De introductie in Japan
In ons eerste artikel over de geschiedenis van het karate hadden we het kort over de ontwikkeling van
Tote of Te (de Hand) op het eiland Okinawa en de eerste grote demonstratie door grootmeester Gichin
Funakoshi in Tokio (1922). In dit artikel hebben we het over de eerste jaren na de demonstratie van
1922 en baseren we ons op het boek Koshiki no Kata van Roland Habersetzer.
De demonstratie van mei 1922 betekende niet alleen voor het karate een doorbraak, maar ook voor
Gichin Funakoshi zelf. Hij publiceerde in november 1922 zijn eerste boek waarin hij de principes van
het karate uitlegde, Ryu Kyu Kempo Karate. Ryukyu verwijst naar de oude naam van Okinawa voor
de Japanse shogun deze eilanden in de vijftiende eeuw in handen kreeg. Kempo is de “weg van de
vuist”.
Funakoshi had het voordeel dat hij niet alleen een expert was in karate, maar ook leraar in de Japanse
taal en perfect op de hoogte van de juiste sociale omgangsvormen. Hij was met andere woorden
bijzonder geschikt om op te treden als ambassadeur van het karate op het vasteland van Japan.
Funakoshi gaf talrijke demonstraties en had bijzonder succes in het opzetten van universitaire clubs. In
1924 stichtte hij de eerste universitaire club, in 1926 startte hij een club aan de universiteit van Tokio.
In 1930 waren er in Tokio alleen al een tiental dojo’s actief.
Het onderricht was toen geheel gebaseerd op de kata’s en hun bunkai (interpretatie van de
bewegingen, oefeningen op basis van de kata). Principieel duurde het aanleren van een kata drie jaar
(hito kata san men). Aanvankelijk verzette Funakoshi zich fel tegen het vrije vechten (jyu kumite) en
weigerde zelfs nog les te geven in een dojo die hier in 1927 al begon mee te experimenteren. In 1930
begon evenwel ook de universiteit van Tokio te experimenteren en gebruikte ze hierbij elementen van
het kendo-uniform als bescherming bij niet-gecontroleerde vrije aanvallen. De grootmeester zou niet
in staat zijn de evolutie naar het jyu kumite te stoppen.
De ontwikkeling van het Japanse karate gebeurde in een omgeving die steeds nationalistischer werd.
Funakoshi speelde hier handig op in door zijn vechtmethode in 1929 om te dopen tot Dai Nippon
Kempo Karatedo, de “vuistmethode en weg van de lege hand van Groot Japan”. De experts op
Okinawa waren over deze naamgeving niet te spreken. Voor Funakoshi was het evenwel van belang
op deze manier karate te laten erkennen net zoals judo, kendo, aikido en andere disciplines door de
Butokukai, de vereniging van Japanse traditionele krijgskunsten.
Enkele atleten aan het woord:
??????????????????????????????
17
Roland Legrand
Vrijsen
Sarah:
Ik heb besloten om vanaf heden een punt te zetten achter mijn internationale karatecarrière omwille
van werksomstandigheden.
Toch zou ik iedereen willen bedanken die in mij heeft geloofd en mij heeft geselecteerd voor grote
buitenlandse tornooien.
Het laatste anderhalf jaar is de werking binnen de VKF enorm veranderd, en dit in positieve zin! De
vele kumitetrainingen in Berchem, de individuele kata trainingen in Mollem, de opsplitsing van A en B
atleten… Voor mezelf merkte ik dat dit systeem van werken goed was. Mijn kata’s waren gewoon veel
beter geworden, niet alleen in België maar ook op internationaal niveau kwam ik al een aantal rondes
verder. Door de powertraining in Mollem werd ik ook veel explosiever en sneller in het kumite. Ik vind
persoonlijk dat de werking van vandaag, gewoon moet verder gezet worden naar de toekomst toe.
Ik zou iedereen die mij heeft geholpen willen bedanken voor het geduld en de tijd die ze in mij
gestoken hebben.