RoMeO Nieuws 2-2008 - Stichting RoMeO

pelt Wissel, nog niet bekomen van de schrik.
Hij kijkt op: Lijn Tien, hij staat frontaal voor de
oude stadstram… vanachter het glas dat de
buitenwereld van de bestuurder scheidt... kijkt
een lijkwit hologig bezweet gezicht hem aan
… de rechercheur kent hem, herkent dan zich
zelf… zijn hart klopt in zijn keel. In de verte valt
ergens een zwaar stuk gereedschap met veel
herrie op de grond. Goal!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!, gejuich
…istelrooij… één-nul, Nederland leidt!!!!!!!!
Pfff... wat doe ik hier, ik werk te hard geloof ik
…en te lang.
Wissel vermant zich, zijn oog richt zich op
het werkgat in de vloer waar los gereedschap
ligt... Er druppelt een lichtrode vloeistof vanonder
uit Lijn Tien het gat in. Bloed!… flitst het
door zijn hoofd.
Hij springt voor zijn postuur en toestand nog
redelijk vlot in het gat en gaat op de druppende
substantie af… alweer duidelijk maar nog weer
verder weg en zachter opnieuw Goal!!!!!!!!!!,
gejuich …Sneijder... twéé-nulll als in een reflex
draait hij nieuwsgierig zijn hoofd naar de deur
die echter het zicht op de buitenwereld en het
café ontneemt. Au!…een lichtflits, dan wordt
alles donker.
Hallo meneer... Wat is er aan de hand, wat
doet u hier? …zachte klappen op de wangen
van Wissel.
Een kop koud water over het gezicht met de
enorme bult. Langzaam wordt de wereld van
6
Wissel minder vaag… boven hem de man die
hem zojuist uit zijn bewusteloosheid heeft gewekt.
Hij ligt in het stof van een werkplaats,
tl-licht doet zeer aan zijn ogen, de gloeiende
pijn aan de bult en een dof gevoel in het hoofd.
Wie..wie bent U? Ik, ik ben Schindler, Schindler,
met sch..., ik ben een van de bestuurders
van de historische trams. Ik kom hier net binnen
rijden en zie U hier in dit gat liggen, werkelijk
niet alledaags. Dat bloed…mompelt Wissel.
Dat is geen bloed meneer, dat is rode lak,
er is kennelijk een potje omgevallen dat men
vergeten is op te ruimen.
Kom, voorzichtig, dan help ik u dit gat uit en
laat me even naar u kijken of u verder geen
schade hebt opgelopen, ik ben weliswaar
tandarts geweest maar heb ook nog wel wat
ander medisch verstand …
Rechercheur Wissel staat weer op de remisevloer.
De Romeo trambestuurder -in zijn werkzame
leven tandarts- vraagt hem aan te kijken
en te zeggen hoeveel vingers hij ziet…ehhh
elf nee ehh twee. Schindler: kent u die mop
van die naald en die speld die in het zwembad
lagen..zegt die naald ik ga eruit... waarom
vraagt de speld? Ik heb water in mijn oog!
Wissel lacht. U hebt uw gevoel voor humor
nog niet verloren en bent er goed van afgekomen
maar ik zou morgen toch nog even naar
de dokter gaan. En nu, nu pakken we op de
goede afloop een borrel in het café op de hoek
schuinover. Goed idee, sprak Wissel nog wat
onzeker.
Ze drongen zich het drukke overvolle café in.
Hé wat zie jij er uit ... zei een vrouw in Oranjeshirt
met de tattoo van een schedel op haar
linkerarm, ik zei toch dat het niet pluis is daarbinne...
waarom kijk je ook niet uit…ik hebt je
toch gewaarschuwd. Haar mond wijd open
ontlokt Schindler de uitspraak: werk genoeg
vanavond. Ohhhhhhhhhhhh de hele zaak
houdt de adem in wanneer een Italiaanse inzet
op de doellijn wordt gestopt... twee pils
voor ons roept Schindler en een borrel erbij,
we hebben het nodig. Een oorverdovend gejuich
neemt de volle caféruimte nog meer in
beslag...goalllllllllllllll, van Bronckhorst…ongelofelijk!
schreeuwt de commentator door de
zaak. Dan een schot, een knal, de vrouw met
de tattoo stort geschrokken in katzwijm in elkaar,
een champagnekurk tussen de tanden
geklemd. De glazen lopen vol met de schuimende
wijn, het bier wordt opzij gezet: Wissel
heft met zijn redder het glas op een enerverende,
spannende avond.
Paul P. Boute