(10) september.pdf - AV Zuidwal

Actieve vrijwilligers aan het woord...
ATSE SPOOR: ìIk ben niet eens lid van Zuidwalî constateert hij vrolijk, ìmaar toch heb ik het geschopt tot
microfonist.î
Atse Spoor neemt op verzoek van Martin Poort, zijn voorganger
in deze rubriek, op een zonnige nazomerdag de tijd om te
vertellen over zijn activiteiten als vrijwilliger bij Zuidwal. Atse
Spoor woonde tot zijn twaalfde in Venezuela. Daarna verhuisde
hij naar Huizen en woonde later in Blaricum. Hij is nu gepensioneerd
na een loopbaan in het onderwijs. Als leerkracht
van de Violenschool was hij betrokken bij de oprichting van
een internationale Engelstalige afdeling van deze Hilversumse
basisschool (daarvan later directeur). Toen zijn beide kinderen,
inmiddels 34 en 32 jaar, bij Zuidwal gingen sporten, had hij
niet veel zin om groepjes te begeleiden: ìop school was ik
immers al de hele week met kinderen bezig. Maar als ouder
van twee Zuidwal pupillen wil je natuurlijk graag meehelpen,
dus ze mochten me altijd bellen voor hand- en spandiensten
op de baan. Natuurlijk wilde ik die lat terughangen of het
zand aanharken.î Hij werd na diverse cursussen tenslotte ook
jurylid en microfonist: ìafgelopen voorjaar nog bij de Trappenbergloop
en bij de SAM, de School Atletiek Middag.
Het leuke is dat je samenwerkt met een groepje companen.
Zo zat ik met mensen als Fred Steutel, Martin Poort, Fred
Huiskes en Gert Holla in de WOC (Wedstrijd Organisatie
Commissie). Dat was prettig gezelschap en het had niets met
het onderwijs te maken. Samen met Bart de Jong en Wim
Boeren heb ik de microfonistencursus gevolgd. Uiteindelijk
doe ik dat nu het vaakst, al heb ik wel gezegd dat ze langzamerhand maar eens naar een opvolger moeten
uitkijken. Daarom heb ik het vorige clubkampioenschap en de Trappenbergloop al samen gedaan met Erik
Leeflang.
Als vereniging vind ik Zuidwal enorm gezellig, met als meerwaarde een lichte ësociale dwangí om actief te
zijn, in de kantine of bij de training. Dat vind ik een voordeel. De activiteiten voelen als ëeen dagje uití. Je
bent de hele dag buiten en steeds lekker bezig. Bovendien help je de mensen van de club. Behalve van ons
ouderen wordt er ook een bijdrage verwacht van de jeugd. Veel van die 16- tot 19-jarigen haken af,
ondanks hun talent, omdat ze in hun vrije tijd geld willen verdienen om hun uitgaansleven te kunnen
bekostigen. Bovendien kost het uitgaansgedrag veel energie, zodat er vaak weinig animo meer is om te
gaan sporten. Dat vind ik jammer.
Soms ben ik ëcommissaris van vertrekí geweest. Dat betekent dat je uitvoering geeft aan de indeling zoals
die is gemaakt: welke atleet gaat in welke baan lopen, zodat die zich goed kan voorbereiden. Leuke
bezigheid, totdat het gaat regenen. Als microfonist kan ik dan wel eens even schuilen, maar de atleten en
de c.v.v. moeten blijven want de wedstrijd gaat altijd door. Bij de laatste WKL was ik verkeersregelaar en
bij de cross en wegwedstrijd weer jurylid. Ik word dus overal ingezet, net zoals het uitkomt.
Atse Spoor is zelf geen hardloper. Vroeger heeft hij een periode getennist. Tien jaar geleden is hij begonnen
met golf: ìde mooiste golfcourse van de wereld ligt op Bali, en ik heb daar gespeeld. Daarnaast maakt hij
even spectaculaire als verre reizen, zoals afgelopen jaar in het Andesgebergte in Peru. De rest van zijn tijd
is hij de toegewijde grootvader van twee kleindochters.
De volgende in deze rubriek moet Wim Boeren zijn, omdat ook hij al een lange tijd als vrijwilliger bezig is
en daar credits voor verdient.
18 31 e jaargang nr. 10 / september 2012