Daltoncontact_nr. 1-jrg 36 - Dalton Voorburg

dalton
contact
Colofon:
Dalton Contact
Jaargang 36
Nummer 1
september 2004
Oplage: 1000 exemplaren
Dalton Contact is
een uitgave van
Dalton Voorburg en de
oudervereniging van
deze school.
Redactieadres:
Dalton Contact
p/a Dalton Voorburg
Loolaan 125
2271 TM Voorburg
Tel. 070 - 3007700
Fax 070 - 3007777
e-mail brg@dalton-vatel.nl
Sluitingsdatum kopij
Dalton Contact 2:
15 oktober 2004
Redactie:
Geert van der Burg
Hanne Hoette
Vanessa Knegtmans-
Kerkhoven
Loïs Knötschke
Annemargreet de Rotte
Karlijn Vollebregt
Druk:
Repko Voorburg
Reeg’n, zun en
sterr’n veur 4V
Veel Drenths hebben we niet geleerd op het kamp, maar we hebben ons wél
verdiept in kamp Westerbork (op kamp, zou het toeval zijn?) en de Tweede
Wereldoorlog, de raadselen der planeten en de kunst van het debaten. En
natuurlijk hebben we vooral heel veel lol gehad. Groet’n!
In Hooghalen aangekomen, huurden we fietsen bij de plaatselijke fietsenmaker. Na wat
geklaag over te lage of te hoge zadels, geen handremmen en andere gebreken, fietsten we
naar herinneringscentrum Westerbork. Er werd ons nadrukkelijk gezegd dat we naar het
herinneringscentrum moesten fietsen, en niet naar het dorpje, aangezien er vorig jaar een
aantal mensen was verdwaald. We werden vriendelijk ontvangen door een man, door sommigen
stiekem “Frans Bauer” genoemd, die ons een interessante film liet zien over twee
vriendinnen in de Tweede Wereldoorlog. De zelfstandigheid druipt aan alle kanten van het
Daltonsysteem af, en zo ook op
dit kamp. In groepjes opgesplitst,
moesten we een aantal opdrachten
maken, terwijl we door het
herinneringscentrum liepen. Door
deze luister-, kijk- en leesopdrachten
kwamen we aardig
wat te weten over Westerbork en
de Tweede Wereldoorlog. Kees
(Koster), die het lesgeven even liet
zitten voor drie dagen, was met
ons mee en gaf een deel van de
groep een rondleiding door het
kamp, terwijl Heleen (McGillavry,
mentor 4V2) haar overvloed aan
geschiedeniskennis op een ander
deel van de groep losliet.
Winnares van de prijs voor de beste individuele debater
Lees verder op pagina 3.
tijdens het 4 VWO-project: Laura Sprenkels.
Foto: Onno Westerhout (4 VWO)
1

2
Agenda
September
maandag 27 : 20.00 uur: voorlichtingsavond ouders 3 VMBO
dinsdag 28 : 20.00 uur: voorlichtingsavond ouders 5 VWO;
vergadering Ouderraad
woensdag 29 : 20.00 uur: voorlichtingsavond ouders 2HA en
2G
Oktober
maandag 4 : 20.00 uur: voorlichtingsavond ouders 2 VMBO
dinsdag 5 : lessen starten om 11.10 uur i.v.m. docentenvergadering;
20.00 uur: voorlichtingsavond
ouders 1 e klassen
woensdag 6 : 20.00 uur: voorlichtingsavond ouders 4 HAVO
vrijdag 8 : LOB-dag 5 VWO
maandag 11 : 19.30 uur: vergadering Medezeggenschapsraad
op de locatie Dalton (deze
vergaderingen zijn openbaar, iedereen is dus
van harte welkom)
vrijdag 15 : uitreiking rapport I (klassen 1 t/m 3)
16 t/m 24 : herfstvakantie
dinsdag 26 : 19.00 uur: jaarvergadering en thema-avond
Oudervereniging
vrijdag 29 : 19.30 uur: Scorpio onderbouwfeest (1 e , 2 e en
3 e klassen)
November
maandag 1 : toetsweek 4 HAVO / 4 VWO / 5 VWO
(t/m 5-11)
dinsdag 2 : vanaf 19.00 uur: gesprekjes ouders/mentoren
klassen 1, 2 en 3
maandag 8 : toetsweek 4 VMBO / 5 HAVO / 6 VWO
(t/m 12-11); lessen eindigen 12.50 uur i.v.m.
docentenvergadering
Personalia
We verwelkomen de volgende nieuwe collega’s voor het
cursusjaar 2004-2005:
Mw. Mariska Hoorweg Scheikunde (zij was al als
TOA bij ons in dienst)
Hr. Wieger de Jong Techniek
Mw. Luci Lanz Frans (vervangster Corinne
Lutteken)
Hr. Frank Pranger Gymnastiek
Hr. Wouter Tinbergen Natuurkunde
Hr. Felix van Vugt KGL/Maatschappijleer
Wij prijzen ons gelukkig dat alle vacatures weer zijn vervuld
en wensen de nieuwkomers veel succes en plezier!
Nadat we afgelopen schooljaar afscheid hebben genomen
van locatiedirecteur mw. Riet Piket, zullen opnieuw twee
docenten met een langjarige staat van dienst ons verlaten.
Per 1 oktober gaat dhr. Ben Toledo, al 29 jaar docent
Natuurkunde, met pensioen. En, als het lukt om voor die tijd
een vervanger te vinden, gaat per diezelfde datum ook
docent Lichamelijke Oefening dhr. Humphrey van Haver
van zijn pensioen genieten. Hij is 37 jaar aan de school
verbonden geweest. Wij danken beide docenten voor hun
inzet en betrokkenheid en wensen hen nog een flink aantal
jaren plezier en gezondheid.
VAN DE RECTOR
Mogen we u
bij de voornaam
noemen?
Dit jaar mag ik weer eens geschiedenis geven aan
een brugklas. Niet zo lang geleden had ik nog
5 havo, maar voor mijn laatste ervaring met een
brugklas moet ik terug naar 1991. Tot nu toe is het
een feest, moet ik zeggen.
Mijn eerste les in 1C. Het is even wennen, maar natuurlijk
het meest voor de kinderen. Van hun mentor Maurice Visser
hadden ze de tip meegekregen om aan elke docent maar te
vragen hoe ze zich het best konden gedragen. De eerste
vraag: “Mag je een pet op in de klas?”. Mijn standaard antwoord:
“Een heer draagt in gezelschap van dames geen
hoofddeksel!” Daar hadden ze nog nooit van gehoord en
mijn eerste lesje in etiquette was een feit. Volgende vraag:
“Mogen we u bij de voornaam noemen?”
Ja, daar zat ik. Mijn premier heeft gezegd dat hier de verloedering
van ons maatschappelijk verkeer mee begint en
de vorige dag had een journaliste een afspraak voor een
interview gemaakt om hierover van gedachten te wisselen
ten behoeve van een artikel in een onderwijsblad.
Toen zij mij benaderde met de vraag of ik hierop zou willen
reageren, heb ik haar uitgenodigd. Onze school staat bol van
jij en jouw. Er zijn maar een paar leraren die nog met de
achternaam worden aangesproken; zij hebben dat ook
nadrukkelijk kenbaar gemaakt. Het is voor onze leerlingen
geen probleem.
Maar dan nu de effecten van die in de ogen van bepaalde
personen verwerpelijke omgangsvormen. De vrijdag van de
eerste week op school was het hondenweer. De hele dag
regende het pijpenstelen en de leerlingen bleven dus massaal
binnen. Aan het eind van de dag constateerden Gijs,
Leon en Mervin, onze conciërges, dat er nauwelijks een
papiertje in de hal en de kantine te bespeuren was. Een
groot compliment aan de leerlingen. Blijkbaar is er zoveel
zelfdiscipline dat zij het kunnen opbrengen om hun rommel
in de afvalbakken te gooien. Over normbesef gesproken. Dat
wilde ik die journaliste laten zien.
De vraag of het tutoyeren van leraren door leerlingen een
symptoom is van de verloedering, kan ik niet beantwoorden.

Ik ken een verhaal van een brugklasser van een andere
school, die blij was dat hij naar de tweede ging. Dan kon
hij nu op zijn beurt bruggers van de trappen duwen en
aan hun rugtassen trekken. Hij zat op een school waar de
kinderen keurig “u” en “meneer” zeiden.
Ik denk dat mensen als premier Balkenende, die zijn opgegroeid
in een bepaald milieu, zich niet kunnen voorstellen
hoe het is om kinderen eigen verantwoordelijkheid te geven.
Ook als het gaat om goede omgangsvormen.
O ja, mijn antwoord op de laatste vraag van de leerlingen
van 1C. Ik zei: “Je mag me noemen zoals je denkt dat bij
mij past, als je maar nooit mijn
voornaam over de gang schreeuwt
als je me nodig hebt.
En hoe spreken ze me nu aan?
Met “meneer”, “meester”, “u”, “je”,
zoals het uitkomt. Als mijn voornaam
al klinkt, veranderen ze dat
gauw. Blijkbaar vinden ze dat het
niet bij me past. Ik vind het prima,
want respect voelen we allemaal.
Dick van Hennik, leraar
Vervolg van pagina 1.
Reeg’n, zun en
sterr’n veur 4V
Het moment van de waarheid: hoe zelfstandig is een daltonleerling?
Inderdaad, we spreken hier over het uitdelen van
de kaarten om de weg naar ons verblijf in Ansen te vinden.
Om het nog leuker te maken de vraag: “Hoe zelfstandig is
een daltonLERAAR?” Een aantal leerlingen besloot om twee
leraren, die immers al vaker over de “Drentheïsche” zandweggetjes
hadden gefietst, te volgen... om vervolgens 20
kilometer (!) om te fietsen door the middle of nowhere in de
regen! Toen zij om 6 uur kletsnat, onderkoeld en vermoeid
de boerderij binnensjokten zat de rest (Heleen wist wél de
weg) droog, warm en uitgerust naar TMF te kijken.
Die avond werden de voorbereidingen getroffen voor het
Lagerhuis-debat, dat de volgende morgen gehouden zou
worden. Stellingen werden gegeven en argumenten werden
bedacht. Ook leerde Kees ons verschillende tactieken om de
tegenstander (figuurlijk!) de grond in te boren.
En toen… na het ontbijt was hét (beruchte) moment waar
iedere leerling voor vreesde of naar uitzag aangebroken! Na
de intro’s van Jos en Heleen “van Dam” die niet zo oud
waren als wij, ging 4V verhitte discussies over onder andere
tattoo’s, winkeldieven en leerlingmentoren niet uit de weg!
De jury, bestaande uit Maaike, Kjeld, Myora, Job en Pia, reikte
3 prijzen uit aan een elite van de Debaters. Zo won Laura
S. de prijs voor “Beste debater”, Onno de prijs voor
“grootste grappenmaker” en ging het team 4V1a er met de
teamzege vandoor.
Gelukkig hadden we na het debat genoeg tijd voor onszelf
en een beetje gezelschap. 4V splitste zich op in groepjes die
gingen zwemmen, skaten, fietsen of luieren op de boerderij,
maar om kwart voor 5 werden we herenigd door het gezamenlijke
avondeten. Dit viel zo vroeg uit, omdat we die
avond om 7 uur verwacht werden in het Planetron in Dwingeloo.
Het regende alweer, waar niet iedereen blij mee was,
aangezien we nu genoodzaakt waren door de stromende
regen naar het Planetron te fietsen. De leerlingen met regenpak
gniffelden zachtjes en diegenen zonder wensten dat zij
ook hun regenpak mee hadden genomen.
Na dit verfrissende ritje op de fiets door de regen, kwamen
we aan bij het Planetron, waar wij de sterrenhemel konden
bewonderen. De grappige medewerker van het Planetron
leidde ons rond langs de sterren via een simulator, zo liet hij
ons De Grote Beer zien, maar ook het zelfverzonnen sterrenbeeld
“De Vlieger”. We konden ons erg gelukkig prijzen toen
we de pukkelige zon mochten bewonderen tijdens de film
“Solarmax”. Het was aanzienlijk koud in de bioscoop, en
toen we een drankje aangeboden kregen, stortten veel mensen
zich dan ook op de warme chocolademelk. Toen we
terugkwamen, was “De Grote Zaal” van de boerderij omgebouwd
tot een dansvloer.
Daisy, Vidar, Jorinde en Burcu moesten de volgende dag
vroeg op om op tijd in Delft aan te komen voor het Introductieproject.
De rest kon lekker tot half 8 in bed blijven liggen
en nadat de fietsen teruggebracht waren in Hooghalen, werd
de maag gevuld met overheerlijke pannenkoeken. Zonder
onderbrekingen in bijvoorbeeld de vorm van files kwam de
bus met daarin zo’n 50 vermoeide 4V-ers aan op het Dalton.
Burcu Yavuz en Fenna van der Grient, 4 VWO
Thema-avond
van de
Oudervereniging
Namens de ouderraad vestig ik uw aandacht
op de algemene ledenvergadering van de
oudervereniging die
dinsdagavond 26 oktober a.s.
gehouden wordt. Aansluitend op deze vergadering
verzorgt de ouderraad een thema-avond
over “Veiligheid in en om de school”.
Graag nodigen wij u uit om deze avond bij te wonen.
Wij denken dat dit een onderwerp is waar veel ouders
over nadenken en waarover misschien vragen bestaan
die tijdens deze avond beantwoord kunnen worden.
Er zal een panel aanwezig zijn met deskundigen die
ieder vanuit hun vakgebied ervaring hebben met dit
onderwerp en uw vragen graag zullen beantwoorden.
De stukken voor deze avond zult u in oktober persoonlijk
thuis ontvangen.
Loïs Knötschke
3

4
Omdat ondergetekende de school gaat verlaten,
mijn jongste dochter heeft haar Dalton-loopbaan
afgesloten, valt hem de eer te beurt bij wijze van
afscheid dit stukje te schrijven.
Het bestuur van de oudervereniging, de ouderraad, is druk
doende de jaarvergadering en de bijbehorende themaavond
voor te bereiden. De stukken voor de vergadering en
de uitnodiging voor de thema-avond worden u, via een
aparte zending, begin oktober toegezonden. Eén onderwerp,
dat daarin wordt aangesneden wil ik nu alvast behandelen:
Een oproep aan de leden om zich kandidaat te stellen
voor het bestuur van de oudervereniging en voor de
oudergeleding van de medezeggenschapsraad. Wij, de
bestuursleden, vragen u, leden van de vereniging, serieus te
overwegen zich beschikbaar te stellen als bestuurslid of
medezeggenschapsraadslid. Dus denk nu niet: “De school
draait ook wel zonder mij” of “er zijn nog zoveel andere
ouders”, want dat zou jammer zijn, maar vraagt u zich af of
u wel argumenten heeft om zich niet beschikbaar te stellen.
Bedenk: vele handen maken licht werk.
Ik hoop u in groten getale te ontmoeten bij de jaarvergadering.
Wim Peters, penningmeester.
Uit de ouderraad
Na jarenlange dienst neemt Wim Peters, de trouwe
en toegewijde penningmeester van de oudervereniging,
afscheid. Wim heeft naast zijn algemene
penningmeesterschap o.m. zitting gehad in het
Boekenfonds, de Redactie van Dalton Contact en
de Medezeggenschapsraad.
Ook heeft hij vele jaren meegewerkt aan de organisatie van
de beroepenmarkt. Hem was nooit iets teveel. De andere
leden van de ouderraad, het bestuur van de oudervereniging,
konden altijd een beroep doen op zijn hulpvaardigheid.
In zijn lunchpauze uitnodigingen voor een jaarvergadering/
thema-avond vouwen, in enveloppen stoppen en
van een port-betaald-stempel voorzien, was voor Wim een
doodnormale zaak. En door zijn lange bestuursperiode was
Wim erg ingevoerd in schoolzaken, wat voor ons erg handig
was.
U begrijpt dat Wims vertrek wel een aderlating is.
Wim, dank je wel voor je inzet! We zullen je missen!
Namens de ouderraad en alle ouders van de school,
Ingrid Nelson, voorzitter ouderraad
De begeleiding van topsporters
Sinds het schooljaar 2001-2002 bestaat op het Dalton
de mogelijkheid om getalenteerde sporters
extra begeleiding te bieden. Leerlingen die in aanmerking
willen komen voor deze begeleiding moeten
voldoen aan een aantal criteria, zoals:
• voldoende trainingsuren maken
• sport bedrijven op een niveau behorend tot de top
van Nederland in een bepaalde leeftijdsklasse
• motivatie om zelfstandig te werken
De sporter zal individueel begeleid worden door een
coach, maar blijft daarnaast gewoon deel uit maken
van zijn/haar eigen klas met een mentor.
De coach zorgt op school voor het contact met de collega’s
en leerlingen. Per leerling kan een aangepast rooster worden
samengesteld, waarbij rekening zal worden gehouden met
trainingsuren, wedstrijden en toernooien. Intensief contact
met collega’s is hierbij noodzakelijk om ervoor te zorgen dat
de leerling via ingedikte leerlijnen, goed gebruik van daltonuren
en eventueel uitgestelde proefwerken, aan de vereiste
schoolprestaties voldoet.
Daarnaast zal de coach frequent contact hebben met
ouders, trainers en sportverenigingen, zodat er een goed
beeld ontstaat over de vorderingen van de leerling, zowel op
sportgebied als op schoolgebied. De sporter die qua schoolen/of
sportprestaties achterblijft, kan geen beroep meer
doen op de topsportbegeleiding.
In het eerste jaar bestond de groep uit slechts 8 leerlingen,
terwijl dit schooljaar zo’n 25 leerlingen gebruik maken van
deze faciliteiten. De instroom van nieuwe topsporters vindt
niet alleen in het eerste jaar plaats, maar er zijn ook leerlingen
van andere scholen die gebruik willen maken van de
faciliteiten en instromen in het tweede, derde of vierde jaar.
De grootste groep topsporters speelt tennis, maar ook sporten
als hockey, handbal, basketbal, zwemmen en taekwondo
zijn vertegenwoordigd. Vooral bij tennis wordt tijdens schooluren
getraind; alle gemiste uren worden in de daltonuren
ingehaald via een opgesteld schema.
Na drie jaar begeleiding van topsporters mag je wel spreken
van een succes; de leerlingen zijn enthousiast en de schoolen
sportresultaten zijn goed. Ook van de leerkrachten hoor je
veel positieve geluiden, ondanks het feit dat het voor hen
veel extra werk meebrengt. Het is duidelijk dat zonder hun
medewerking dit alles niet te realiseren is.
Wim van Renesse van Duivenbode, begeleider topsportgroep

(G) OLD
In de rubriek (G)OLD kunt U de ‘gouden’ ervaringen en herinneringen aan onze school
lezen van oud-leerlingen. Deze keer is er weliswaar sprake van een zeer “verse” oudleerling,
maar we wilden u Mariekes lofzang toch niet onthouden.
Bijdragen van oud-leerlingen en suggesties voor oud-leerlingen die een bijdrage
zouden kunnen leveren zijn van harte welkom bij de redactie.
Studententijd versus Daltontijd
Na ruim drie maanden vakantie - waarvan ik vond dat ik ‘m
ook écht verdiend had - gaat het gewone leven weer beginnen.
Met dit ‘gewone leven’ bedoel ik eigenlijk een heel
ánder leven. Het studentenleven. En bij het noemen van dit
woord, zo heb ik gemerkt, krijg ik steeds reacties die op hetzelfde
neerkomen: “Je studententijd is de beste tijd van je
leven!”.
Hartstikke fijn hoor, en tijdens de eerste introductieperiode in
Utrecht heb ik dan ook te pas en te onpas aan mijn medeeerstejaars
gevraagd of zij zich ook al zo bijzonder gelukkig
voelden. Pas na vier nachten (zo goed als slapeloos, waarvan
onze ouders maar liever geloven dat het door de spanning
kwam) kreeg ik geïrriteerde blikken toegeworpen.
Zes jaar geleden kwam ik naar het Dalton. Heel makkelijk
eigenlijk, want mijn grote zus zat daar ook al. Ik weet nog
welke tas ik had, welke schoenen en welke vriendinnetjes. Ik
weet ook nog heel goed hoe gefrustreerd ik was tijdens het
eerstejaars introductiekamp, omdat we tot na elven ’s
avonds aan taken (-) moesten werken. Natuurlijk was er ook
een heuse disco en een bonte avond. Ik werd deze week
nog pijnlijk herinnerd aan het gewéldige dansje dat die
avond mede door mij werd opgevoerd. Opvallend, hoe goed
het geheugen van sommige klasgenoten is...
Van de 2 e tot de 5 e ging alles zoals het ging, ik werkte hard
en ging steeds met goede cijfers over. Toen ik na de 5 e klas
dacht het ergste wel gehad te hebben, viel dat even vies
tegen. Achteraf gezien is het allemaal wél heel snel gegaan,
maar zo zag het er eerst niet uit. Voor mij is het laatste jaar
een jaar geweest van stress, hard werken, in het honderd
gelopen planningen, frustraties en tranen.
Een beetje hulp kon ik wel gebruiken soms. En die heb ik
gekregen: van mijn ouders, zus en vrienden, maar ook van
een aantal geweldige docenten, die je er doorheen kunnen
slepen met een inzet alsof ze zélf nog examen moeten doen.
Zoals Jos Remijn, bij wie het Dalton-uur altijd zo vol zit dat je
wel eens 59 minuten moet wachten tot je eindelijk je zéér
wiskundig-verantwoorde vraag kunt stellen. Ben je dan eenmaal
aan de beurt, dan zal Jos je na een minuut ook niet
afkappen, omdat het uur eigenlijk voorbij is. Hij doet keihard
z’n best, net zolang tot je het hélemaal doorhebt.
En zelfs als je er vervolgens achterkomt dat het antwoord
gewoon in je boek staat, zal Jos nooit laten doorschemeren
dat je zojuist zijn kostbare pauzetijd hebt verspild aan een
bijzonder onsnuggere vraag.......
Zulke onsnuggere vragen had ik vast ook wel eens bij biologie,
dat ik van Marianne Heiman had dit jaar. Over Marianne
niets dan lof, een geweldige docente en mentrix ook nog.
Iemand bij wie je de neiging krijgt om over je meest persoonlijke
problemen te gaan praten, ook al hebben ze níets met
bio te maken. En als het dan toevallig wel om bio gaat, lijkt
ze bijna alles te weten, van klonen tot bacteriën. Over bacteriën
ging ook mijn profielwerkstuk, en deze ‘beestjes’ kweken
is werkelijk het smerigste en tegelijkertijd het leukste dat
ik ooit bij biologie heb gedaan. Daarvoor wil ik naast Marianne
ook Mariska heel erg bedanken!
Aan alle leerlingen zou ik willen vragen of ze alsjeblíeft lief
willen zijn voor Marianne, want dat verdient ze gewoon!
En Pia Crul verdient gewoon erg veel respect. Tuurlijk, alle
docenten verdienen superveel respect, dus ook die héle
véle anderen die ik hier niet noem. Maar ik denk dat zeker
Pia dit te weinig krijgt. Ook wel een beetje logisch, als je de
taak van de Grote Boosdoener op je neemt. Een klein geel
memoblaadje met daarop de korte mededeling: “Ma 7:30
melden” maakt niemand erg populair. Maar als ze er nu eens
níet zou zijn? Dan zouden we haar hartstikke missen! Bovendien
is Pia ook degene bij wie je terecht kan met problemen,
stress en..... als je het goed aanpakt kun je van haar zelfs
legaal vrij krijgen.
Ondanks dat het een spannend examenjaar was, was het
voor mij ook een ontzettend léuk jaar. Ik denk zelfs het allerléukste
jaar: Het hele jaar door lachen en leren met je klasgenoten
en in de spannendste periode van het jaar, tussen
examen en uitslag, met eenentwintig van hen op vakantie
gaan. Zien wie je echte vrienden zijn. En zelfs terwijl zij jou al
weken níet meer zien -“alarmfase C: wegens ernstige examendrukte
ben ik tijdelijk niet beschikbaar”- staan ze achter
je alsof ze zeker weten dat je de wereld gaat veroveren. En
dan ook nog eens verliefd worden, wat natuurlijk baggerslecht
getimed is, halverwege in het examenjaar, maar oh zo
heerlijk. Er keihard voor gaan en dan slagen. Die trotse blik
van je ouders zien. Helemaal niets meer te wensen hebben
en ineens overdreven blij zijn met je zelf. Maar maak je geen
zorgen, dat laatste gaat vanzelf weer over......
Dit is dan ook niet een eerbetoon aan mezelf.
Vooral wil ik hiermee álle (echt álle) mensen van het Dalton,
mijn geweldige vrienden en klasgenoten bedanken.
augustus 2004, Marieke ten Velde, vorig jaar 6V2
5

6
De Taalwerkgroep
De Taalwerkgroep houdt zich bezig met taalproblemen
van allerlei aard bij leerlingen. Dit kunnen problemen
zijn ten gevolge van dyslexie, maar ook leerlingen
zonder dyslexie kunnen moeilijkheden
ondervinden bij leesvaardigheid. Dit uit zich vaak in
teleurstellende resultaten bij de talen, maar ook bij
vakken zoals aardrijkskunde en geschiedenis. Hierbij
is het probleem vaak het moeilijk kunnen onderscheiden
van hoofd- en bijzaken.
Wanneer resultaten achterblijven bij de geleverde prestaties,
wordt de leerling aangemeld bij de taalwerkgroep. Dit
gebeurt via de mentor. In de eerste en tweede klassen worden
spel- en leescursussen aangeboden. Vanaf de derde
klassen spitst de hulp zich toe op leesvaardigheid, waarbij
blijkt dat vooral de moderne vreemde talen problemen
geven. Door het aanleren van de juiste vaardigheden en het
verminderen van blokkades, die zich dan al fors ontwikkeld
kunnen hebben, krijgt de leerling meer zelfvertrouwen in het
aanpakken van grote stukken tekst.
In de eerste klassen wordt de taalhulp gegeven door Jankees
Polderman en Jan van Os, die vooral steun geven bij
hun vak: Nederlands. In de tweede klassen spitst de hulp
zich al meer toe op de moderne vreemde talen en wordt hij
gegeven door docent Duits Rob Smets. In de derde klassen
en bovenbouw biedt ondergetekende leesvaardigheid en
studievaardigheid aan.
De Taalwerkgroep wordt ondersteund door psychologe
Sylvia van der Wilt en remedial teacher Sandra Geenen.
De werkgroep houdt zich op de hoogte van de laatste ontwikkelingen
op dit gebied door middel van vakliteratuur en
cursussen. Tijdens de cursussen komt duidelijk naar voren,
dat ook op andere scholen van voortgezet onderwijs grote
belangstelling bestaat voor het geven van taalondersteuning.
In veel gevallen is dit echter nog niet van de grond gekomen.
Wij zijn er dan ook trots op, dat bij ons op het Dalton taalhulp
al enige jaren als heel vanzelfsprekend wordt ervaren.
Hetty Brand, docente Engels en lid van de taalwerkgroep
Dalton compact
In deze rubriek besteden wij in korte berichten aandacht aan
gebeurtenissen in en rond de school en aan andere gebeurtenissen
waarbij leerlingen, personeelsleden, ouders en oudleerlingen
zijn betrokken. Bijdragen zijn van harte welkom bij
de redactie.
- Redactie Dalton Contact verder uitgebreid
Met de komst van Vanessa Knegtmans-Kerkhoven naar de
redactie van Dalton Contact is de redactie van het blad dat u
nu in handen heeft, ondanks het recente vertrek van twee
vaste redactieleden (Wim Peters en Alois van Leusden) weer
behoorlijk op sterkte. Vanessa brengt bovendien de nodige
ervaring op het gebied van het maken van een tijdschrift met
zich mee. Wij wensen haar een plezierige tijd in onze gelederen.
De volledige samenstelling van de redactie vindt u in het
colofon op de eerste pagina.
- Dalton Contact voortaan ook volledig on-line
In het verleden kon u, als lezer van Dalton Contact, een
gemist artikel of een stuk uit een oud nummer al terugzoeken
op Internet. Het tijdschrift werd daar echter aangeboden
zonder enige opmaak. Daar komt met ingang van dit eerste
nummer verandering in. Voortaan kunt u een week na publicatie
het nummer in zijn volledige opmaak terugvinden op de
website van de school: www.daltonvoorburg.nl. Daar zal
ieder verschenen nummer in een zogeheten PDF-file geruime
tijd bewaard worden. Dit biedt bovendien de mogelijkheid
aan geïnteresseerden die het blad niet automatisch ontvangen
om het toch te lezen, eventueel in zelfgedrukte vorm.
- Bezuiniging op Dalton Contact via website
De afgelopen jaren is het maken van Dalton Contact regelmatig
te duur uitgevallen. Dit blad wordt grotendeels betaald
uit het budget van de Oudervereniging. De post voor Dalton
Contact werd de afgelopen jaren nogal eens overschreden,
omdat er veel kopij was, die wij u niet wilden onthouden. Dit
jaar denken we een oplossing voor dit probleem gevonden
te hebben door het Internet iets creatiever te gaan gebruiken.
Onder de kop Dalton Contact Extra vindt u voortaan op
de website van de school artikelen die geen plaatsje meer
konden krijgen in het kort daarvoor verschenen nummer. Bij
dit eerste nummer hebben we de rubriek “Een dag uit het
leven van…” een plekje op de site gegeven. Kijkt u, als u
volledig geïnformeerd wilt blijven, regelmatig op de website
van de school.
- Nog meer nieuwe service op de website van
de school
Als extra dienstverlening voor de ouders is er op de website
van Dalton Voorburg door de webmaster een nieuwe service
gemaakt. Onder de rubriek “Ouders” vindt u voortaan in het
linkermenu ook een knopje “Alles op een rij per klas”. Onder
deze knop vindt u per klas keurig alle belangrijke informatie
gerangschikt, zoals data van voorlichtingsavonden, mentoren
en overgangsnormen.
- Goedkope literatuur en andere producten via school
Als jaren biedt de sectie Nederlands aan het begin van ieder
schooljaar de mogelijkheid om via school literaire boeken en
andere producten te bestellen. Weliswaar gaat het hier om
een commerciële activiteit van een aantal uitgevers en zit er
voor de school zelf nauwelijks enig voordeel aan het aanbieden
van deze producten vast, maar de sectie Nederlands
vindt de boeken van een dermate goede kwaliteit voor een
aantrekkelijke prijs, dat ze zich graag voor het karretje van
de uitgevers laat spannen. Behalve boeken voor het onderdeel
Literatuur voor Nederlands, kunt u onder andere ook
Engelse literaire pockets, video’s en luisterboeken via de
sectie Nederlands bestellen. Dat alles op alle niveaus. Geïnteresseerde
leerlingen konden een folder meenemen. Heeft u
de folder niet gezien en heeft u toch belangstelling? Vraagt u
er via uw zoon of dochter nog even naar.

- Introductietijd vrij soepel verlopen
Mede dankzij vooral gunstige weersomstandigheden zijn in
de eerste weken van het schooljaar de verschillende introductieactiviteiten
soepel verlopen. Er is onder andere gewandeld
in de Ardennen, gestept in Noordwijk, aan taken
gewerkt in Delft en gedebatteerd in Drenthe. Zie voor een
verslag van dat laatste project het artikel elders in dit nummer.
De nieuwe leerlingen Jelt en Julius uit klas 1D hard aan het
werk tijdens het introductieproject van de eerste klassen.
Foto: Ella van der Burg-Dam
3 VMBO op de step langs de Noordwijkse vloedlijn.
Foto: Ineke Verpoorten
- Voorlichtingsavonden weer van start
Al in de tweede schoolweek vond de eerste voorlichtingsavond
plaats. U wordt op deze avonden nog eens extra
geïnformeerd over de gang van zaken in de klas van uw zoon
en/of dochter. Bovendien bieden dergelijke avonden een
goede mogelijkheid om eens nader kennis te maken met de
mentor van uw zoon/dochter. Houdt u de data van de voorlichtingsavonden
dus goed in de gaten. U vindt ze in de
agenda voorin ieder nummer van Dalton Contact, op de
website (ook bij “Alles op een rij per klas”) en in het programmaboekje
dat u aan het begin van het schooljaar heeft
ontvangen.
Geert van der Burg
Zevenklapper
Er heerst een ontspannen sfeer in het Kruithuis in
Delft, waar de nieuwe brugklassers hun introductietijd
doorbrengen. Als Jan Barning, coördinator 1 e klassen,
met enige trots een rondleiding door het 17 e eeuwse
complex geeft, zien we groepjes leerlingen binnen
rustig aan het werk (“dalton-uur, hè”), terwijl anderen
buiten in de vijver een vlot aan het verslepen zijn, of
rondlopen in de tuin.
Die rust zal later op de middag wel verdwijnen gezien
de activiteit die dan op het programma staat.
Daar in dat torentje, doen we vanmiddag een zoekspel, à la
Fort Boyard. Ze kunnen dan door vragen te beantwoorden
een sleutel verdienen die op een kistje past. Daar zitten dan
bv. vrijkaartjes voor een soosavond in. Maar als ze die antwoorden
niet weten, zullen ze de sleutel uit het water moeten
vissen….
Tijdens de mentorlessen op school borduren jullie
voort op wat hier als kennismaking is gestart?
Hier is het eerste doel kennismaken met elkaar. En je kunt
kinderen op heel simpele manieren met elkaar in contact
brengen, bijvoorbeeld door de kleur van de schoenen of de
ogen te koppelen, of de grootte van de handen. In de mentorlessen
gaan we dan verder in op: “Hoe ga je met elkaar
om?” Daarbij gebruiken we sinds een paar jaar de methode
“Leefstijl” . Vooral Ben Wester had veel materiaal verzameld
voor de mentorlessen, maar er zat niet echt één lijn in.
“Leefstijl” sluit aan bij dit materiaal. De mentoren zijn op cursus
gegaan, en hoewel sommigen ook twijfels hadden, zag
iedereen wel de link met wat we eerst deden. De kunst is om
de kinderen het gevoel te geven dat ze als groep iets hebben
bereikt, zonder dat je te erg het “tsjakka-gevoel” oproept, of
gevoelens te diep gaat aanboren. Het goede aan “Leefstijl”
vind ik dat je het niet rigide hoeft toe te passen, maar het
kunt gebruiken op de manier die bij jou als mentor past.
Als brugklascoördinator heb je alle eersteklassers
onder je hoede?
Ja, en het is een prachtbaan. Ik ben graag met kinderen
binnen de muren van mijn lokaal bezig, maar bemoei me ook
graag ergens mee, ben eigenwijs en heb ook graag dat dingen
gaan zoals ik wil. Dus ik vind het heel leuk dat ik buiten
mijn lokaal, en zelfs buiten de school, met collega’s van
andere scholen en basisscholen iets mag zeggen. Sinds dit
schooljaar, heeft Ben Wester de zorg voor de tweede klassen
overgenomen. Dat is wel heel prettig, want de zorg voor 400
eerste- en tweedeklassers én 200 nieuwe brugklassers
brengt veel werk met zich mee. Alleen al de voorlichtingsavonden,
dat is gewoon erg veel. Het begint al met het ronselen
van nieuwe leerlingen, op de basisscholen. We krijgen
nu leerlingen van zo’n 60 scholen uit de regio, dus moet ik
een selectie maken. Ik richt mijn aandacht vooral op scholen
waarvan ik vind dat we meer kinderen zouden kunnen krijgen,
dat is een grote uitdaging. Als ik op de basisscholen
goed voorwerk heb verricht, ouders en kinderen enthousiast
heb gemaakt, moet het op de Open Dagen heel druk zijn.
7

8
Die Open Dagen vind ik zó spannend. Iedereen is van tevoren
toch wat zenuwachtig, maar op de dag zelf lijkt alles
door ‘n soort magie binnen het team, op zijn plaats te vallen.
En als het goed is, komen de inschrijvingen dan wel. Dit jaar
hebben we voor ’t eerst de meeste bruggers van heel
Voorburg, iets waar Riet altijd naar streefde, is dus ook
nog gelukt!
Als coördinator maak je van dichtbij mee dat taken
verschuiven. Wat vind je daarvan?
We zullen toegaan naar een vrij kleine schoolleiding die
wordt ondersteund door afdelingsleiders, de coördinatoren.
En die taakverschuiving gaat nog verder. Er zullen steeds
meer taken van de leiding bij docenten komen te liggen. Die
zullen dan weer meer moeten steunen op onderwijsassistenten.
En dat allemaal onder het motto “Hoe kan ik met minder
geld hetzelfde, maar liefst nog meer doen?” Pure bezuiniging
dus! De afgelopen 30 jaar is het onderwijs afgebroken en het
zal een hoop kosten om dat weer goed te krijgen! Ik ben
eigenlijk erg ouderwets, van mij mogen we weer terug naar
minder vakken, die versnippering, daar kun je niets mee. Met
een VWO-diploma moet je toch een taal kunnen spreken!
Je hebt hier op school als een van de eersten de boel
op ICT-gebied aangezwengeld?
Voor mijn eigen kinderen vond ik dat ik in een vroeg stadium
die slag moest maken. Want als ik dat niet op tijd zou doen,
zouden zij ook met een achterstand zitten. Dus heb ik toen
een klein computertje gekocht, met zo’n cassettebandje erin.
Dat stond dan een kwartier te piepen en te laden en dan kon
je er ’n spelletje mee doen. Daar hebben mijn kinderen van
kleins af aan mee gespeeld en ze hebben er wel profijt van
gehad. Ik ben geen freak, maar vind de computer wel een
handig communicatiemiddel. Toen ik coördinator werd, wilde
ik graag per mail communiceren. Dat gebeurde toen nog
niet. Ik heb iedereen een mailtje gestuurd en een briefje in de
postvakjes gedaan: “Je hebt mail”. Zo is dat toen gaan rollen.
Nu doen we heel veel per mail, het is overzichtelijk en je
kunt het opslaan of actie ondernemen. Zelfs de leerlingen
krijgen nu een eigen mailadres, de praktijk zal uitwijzen wat
het toevoegt, voor mijn vak is me dat nog niet zo duidelijk.
Maar Dalton Voorburg heeft echt een voorsprong op ICTgebied
en er zijn collega’s die nu veel verder zijn dan ik.
Maken jullie als tekendocenten ook gebruik van de
computer?
Als je ’t mij vraagt, zijn we hier niet vroeg genoeg mee begonnen.
Maar vooral Simon (Konings) is er verder in doorgegaan.
Hij gebruikt voor CKV in de bovenbouw verschillende
programma’s om bijvoorbeeld foto’s te bewerken. Soms
zitten zijn leerlingen bij mij in het lokaal en kijk ik nieuwsgierig
mee wat ze aan het doen zijn. In de eerste en tweede
klassen gebruik ik de computer wel in combinatie met een
digitale camera. Als het kinderen niet lukt om een hand met
een bal erin na te tekenen, maak ik een foto, dan zien ze
het op het platte vlak. Ook afbeeldingen opzoeken of opslaan
werkt goed. Zo heb ik een aantal foto’s van zonsondergangen.
Die kleuren, dat is bijna abstract en dat laat
zien dat er meer is dan het stereotiepe plaatje van de zon die
in de zee zakt.
Je ziet veel andere middelbare scholen, hebt ook op
Dalton Den Haag gewerkt. Je zegt zelf dat je die andere
scholen ook goed vindt. Wat maakt het Dalton Voorburg
voor jou dan anders?
Wij hebben een open, hecht en goed team, dat vind ik nog
steeds de kracht van de school. Men kan heftig mopperen,
het grondig met elkaar oneens zijn, zonder ruzie te krijgen.
Dat is toch de cultuur van een school. Wat ik ook belangrijk
vind, is dat een docent niet iets op de spits mag drijven.
Wel zeggen tegen een leerling dat iets moet gebeuren, maar
ondertussen altijd de deur op een kiertje zetten, zodat je de
leerling die iets absoluut niet voor elkaar krijgt, toch een uitweg
biedt. Daardoor bereik je als docent uiteindelijk toch je
doel, maar met respect voor de leerling. We zijn toch een
school die genuanceerd kijkt naar de individuele leerling.
Dat vind ik belangrijk en ik ben daarom dan ook blij dat er
geïnvesteerd is in het gebouw. Ik vind de nieuwe gevel mooi,
maar het is vooral hoopgevend, want dan blijft die Daltonschool
toch de komende 20 jaar staan!
Dat zullen veel mensen beamen, Jan. Bedankt voor het
interview.
Karlijn Vollebregt
Portret
Jan Barning bewijst dat hij volledig geautomatiseerd is. Dit zelfportret
werd door deze tekenleraar duidelijk met een digitale
camera gemaakt.
Foto: Jan Barning