Reisverslag Chinareis 2004 - Gonneke Huizing

zen comfortabel in een vierpersoonscabine met redelijk zachte bedden.
Achter onze wagon is een restauratiewagon en daarachter allemaal wagons
met stoelen. Voor ons zijn acht wagons met zogenaamde hard sleepers.
Myrthe vindt dat we
een gezellig kamertje
hebben. Bijna aangekomen
in Chengdu
vragen we met handen
en voeten het
adres van ons hotel in
het Chinees op te
schrijven zodat een
taxichauffeur weet
waar hij ons naar toe
moet brengen. Dat
lukt.
Sichuan is ongeveer zo groot als Frankrijk en Chengdu wordt de vierde
stad van China genoemd met ongeveer twaalf miljoen inwoners. De stad is
sinds ons bezoek in 1997 duidelijk een stuk rijker geworden, we zien veel
westerse merken in de winkels, maar ook het aantal bedelaars is toegenomen.
Vanuit Guiyang is het ons met Chinese hulp gelukt een afspraak te maken
met de directrice van het kindertehuis waar Myrthe woonde voor zij door
ons mee werd genomen naar Nederland. Bij de bevestiging vanuit het hotel
van die afspraak blijkt dat het kindertehuis nu een ander adres heeft, ongeveer
een uur rijden uit het centrum. Het oude gebouw is afgebroken en
met steun van de stad en de partij, aldus de directrice, is er een prachtig
nieuw gebouw neergezet waar voor honderden kinderen wordt gezorgd.
Het ziet er zeer goed uit en we begrijpen waarom men trots is dit aan ons
te laten zien. Er zijn veel verzorgsters en er is in ruime mate speelgoed
aanwezig. Bij het zien van de zalen met bedjes met baby’s er in gaat er wel
wat door ons heen. We spreken met de medewerkster waar we destijds
contact mee hadden en het weerzien is vrolijk. Met steun van diverse kanten
draaien er programma’s onder meer voor begeleiding van kinderen met
een geestelijke handicap. We zien dat kinderen met een hazenlip daaraan
zijn geopereerd. Kortom onze indruk van de kwaliteit van dit tehuis is goed.
Men vindt het ook leuk Myrthe weer te zien en te horen hoe het haar nu
gaat. Dat is zeker een aspect dat bij adopties niet moet worden vergeten.