Klik hier voor 35e editie april 2011 - Indo Privé

35 e editie: mei 2011
Laatste actuele nieuwtjes van
Celebraties en non celebraties
uit de indische gemeenschap
Indo Privé is een onafhankelijk niet politiek georiēnteerd blad, dient uitsluitend het wel en wee
van de Indische gemeenschap en zijn sympathisanten.
De redactie neemt geen enkele verantwoording voor de ingezonden stukken maar zal zo nodig de
reacties naar de verantwoordelijke personen toe sturen.
Het is niet toegestaan om zonder schriftelijke toestemming van de rechtmatige eigenaar of webmaster artikelen
en/of publicaties van deze website te dupliceren, of te verspreiden

De grote zaal van het Paard van
Troje was 25 april voller dan ooit
tijdens de lange Paasavond
waarop de Haagse popscene
terugblikt op de jaren zestig van
de vorige eeuw. Trouwe fans van
het eerste uur leggen zichtbaar
meer gewicht in de schaal dan toen
- gelukkig is hun enthousiasme er
evenmin schrieler op geworden.
Geestelijk vader en (pro)motor van
het unieke feest is Radio Westpresentator
Hans Rouw, destijds en
nog altijd actief deelgenoot van de
geneugten die Beatstad Den Haag al
vele decennia biedt. Hij heeft de
indrukwekkende line-up voor de
Haagse Beatreünie verzorgd met
maar liefst zestien optredens.
Alle bands krijgen drie nummers de
gelegenheid om te tonen of de tijd
hen en hun hits een beetje genadig is
geweest. Lang niet iedereen heeft
even hard gerepeteerd. Een enkeling
moet zich door wat onwennigheid
heenslaan, maar een kniesoor die
daar op let. Klemmender vraag is of
de Haagse popscene nu werkelijk
zo‟n mannenwereld was? Keer op
keer vult het podium zich met veelal
in het zwart gehulde mannen op
puntschoenen.
Haagse Beatreünie 25-04-2011
Eddy C on Stage
Eddy‟s Interview met omroep West
Hans Vermeulen, Susy en Harry Ballemaker

Pas bij de vijfde act van Eddy C Showband schuiven de achtergrondvocalen - dat dan weer wel - het podium op in
de gedaante van twee vrouwen in het wit. Eddy Chatelin maakt show met verve. Optreden en muziek zijn een
tweede natuur; hij werd op zijn vijftiende als jongste bandlid sologitarist van The Crazy Rockers en speelde ook
bij The Tielman Brothers. Deze beide Indorock bands maken deel uit van het stevige fundament voor The Hague
Rock City, waar iedere straat in de jaren zestig „ongelogen waar‟ zijn eigen bandje had! Eddy draagt zowaar
sportschoenen met luchtkussens die ook de zaal doen opveren. De eerste tropisch magische tonen van de Band
roepen David Lynch-achtige beelden op, die na verloop van tijd overgaan in ouderwets stevige rock „n‟ roll met
vingervlugge acties van de gitaarmannen. Eddy‟s jonge side kick deinst niet terug voor enig voetenwerk op de
gitaar en à la Jimi weet hij feilloos door te spelen met het instrument op zijn rug. Dit helpt de zaal over zijn
koudwatervrees.
Remy
Eddy C
Glenn
Bron: 3VOOR12 Den Haag, de Haagse afdeling van VPRO's 3VOOR12
Roy
Stella
Fred en Ed

Er is maar weinig dansvloer als je gelijk sardientjes tegen elkaar staat aangedrukt, maar er ontstaat toch enige deining.
Gelukkig weet Rudy Bennett, op goedgekozen witte punters, dit momentum vast te houden. Hij doet er nog een schepje
bovenop, adequaat ondersteund door zanger Hans van Pol. Het onvergankelijke „Wasted words‟ uit 1965 van Rudy‟s The
Motions, nog altijd goed voor een riante top-2000 notering, gaat er in als koek.Wanneer het podium tijdens de dweilpauzes
rijp wordt gemaakt voor een volgend optreden, klinkt aangename muziek van andere grote (niet-Haagse, maar je kan niet
alles hebben) helden als The Who, Cream, Eric Burdon & The Animals, Beach Boys, Stevie Winwood‟s Traffic, James
Brown, Procol Harum en gelukkig ook Julie Driscoll en Marianne Faithfull. De vervlogen tijdgeest wordt overtuigend
teruggeroepen, waarbij vooral Lovin‟ Spoonful‟s „Summer in the city‟ de zwoele paasavond op het lijf geschreven is. En
oh oh, wat is Den Haag toch blij met The Clarks. Good old Micha, de twee Peters en Jan pakken lekker door met „Shake,
rattle an‟ roll‟. Niemand neemt Micha de vraag kwalijk: „Zijn er ook ouderen in de zaal?‟ Generatiegenoten onder elkaar.
Dat denkt ook Frans Krassenburg die met The Clarks nummers van zijn oude bandje The Golden Earrings (tot 1967) zingt
als: „That day‟ en „Sound of the screaming day‟. „La, la, la-la-la-laa‟ zingt het publiek Paard-breed mee!
The Incrowd is een gaaf stelletje goed ingespeelde musici, ze klinken alsof ze nog dagelijks met elkaar op het podium
staan. Bij de Ode aan Mariska Veres wordt vooral Mariska zelf node gemist - het maakt eens te meer duidelijk hoe
bepalend een goede zanger(es) voor een band is. Hans van Eijk, het twaalfde optreden, draagt het nummer „Africa‟ uit
1963 op aan „de opa‟s en oma‟s in de zaal‟, die dit genadeloos afstraffen door aan een gestage uittocht te beginnen.
Met alle respect en waardering voor de enorme inzet en organisatie die een dergelijk mammoetevenement vergt, zijn toch
wat kanttekeningen te plaatsen. De afstemming met live-uitzending op de radio levert enige verwarring en vertraging op;
zes uur concert aaneen rekt bovendien de spanningsboog danig uit. Misschien ooit een reprise in gecomprimeerde vorm?
Buiten op straat wordt - hoe kan ‟t anders - uitgebreid nagepraat over vroeger en nu. En in onversneden Haags
understatement klinkt om half drie „s nachts: „Oude wijn in oude zakken, maar goed binnen te houden.‟ So, they want
more!
Van de zes uur durende optredens van The Scarlets, The Limits, Levy Joe, The Nicols, Eddy C. Showband, Rudy Bennett &
Band, The Clarks & Frans Krassenburg, The Incrowd, René, Renée & The Alligators, Ode aan Mariska (Veres), The
Magic Strangers, Hans van Eijk & Groep, The Electric Guitars, Will Matla Band, Hans Vermeulen & the Rest, en de
Reünie Band met Cesar Zuiderwijk wordt donderdag 5 mei op TV West een tweeënhalf uur durende concertregistratie
uitgezonden.
Bron: 3VOOR12 Den Haag, de Haagse afdeling van VPRO's 3VOOR12

Rick Berger presenteert nieuwe CD
”Since you came into my World….!”
Op de Pasar Malam Rijswijk kwam ik Rick en Petra Berger tegen.
Natuurlijk had Rick zijn nieuwe Cd bij zich en signeerde hij ook de hoes.
Rick, de zanger van de Rythm Strings maakte zon 50 jaar geleden alweer furore met zijn band maar bleef nog altijd de
zelfde spontane bescheiden Rick die voor een ieder de tijd neemt.
Thuis gekomen heb ik eerst de inlay met aandacht gelezen en dit pakte me al in.
Zoals hij schreef, had hij met zijn bandjes de Rythm Strings en Royal Six reeds 3 mooie cover CD‟s gemaakt. Maar
zijn droom was altijd een CD met eigen nummers te schrijven…….origineel zijn…
Dat is nu precies wat ik toen ook gedaan heb met de zelfde intentie alleen met het grote verschil,
dat Rick een muzikant is met 50 jaar muziekervaring en ik totaal niet.
Rick ik kan er veeeeel van leren ( en dat doe ik graag) G R A N D I O O S!!!
Het is toch verschrikkelijk mooi te zien dat iemand die zo lang in de muziek heeft gezeten en geen actief muzikant is,
het aan durft, zijn droom alsnog waar te maken èn hoe!
Zeer positief bedoelt “op z‟n ouwe dag” zo is het toch, als je al jaren AOW- er bent en en uit liefde voor je vrouw
een cd gaat maken en hierin je dankbaarheid en liefde laat blijken op zo‟n mooie wijze via je hobby, muziek, dat
dwingt in mijn ogen alleen respect en waardering af, toch…
“Since you came into my World” een alles zeggende titel…..
de titel van de Cd, opgedragen aan zijn vrouw Petra…
11 van de 18 zijn eigen nummers, eigen gevoelens, rechtstreeks uit het hart geschreven en gezongen,
hartverwarmend en origineel…wat zal Petra trots zijn!
Een Cd om vooral ook goed naar de teksten te luisteren.
Ook alle lof aan Harold Roso voor zijn heel mooi ingespeelde muziek, arrangementen en backing vocals en Patty
Crawfurd met het duet nummer Teluk Bayur.

Rick Berger presenteert nieuwe CD
De Cd bevat een zeer variabel repertoire van mooie Ballades,
Country en Jive/Rock and Roll.
Voor elk wat wils en zeker een aanrader. Voor iedere Indomusic minnend verzamelaar
zal het niet misstaan deze CD in zijn collectie te hebben tussen alle welbekende
Indo en Molukumuzikanten.
Natuurlijk is deze Cd te bestellen via: ehberger@planet.nl
Petra je heb ‟n man om trots op te zij.
Rick en 0 Harold, ik hoop dat jullie er een vervolg aan geven, Chapeau
Armand Filon

Van Indorocker tot uitgever
Heel vaak hoor je de, met jaloezie gelardeerde uitspraak, dat de meeste Indorockers
(1960-1963) niets in het leven bereikt hebben. Van uit mijn optie, is deze uitspraak op
zijn zachts uitgedrukt wel wat ongenuanceerd. Goed…misschien hebben ze door eigen
onverschilligheid en door desinteresse van de media hun stempel niet echt op de
popmuziek kunnen drukken… Nou en?
Maar ondanks alle ellende en tegenslagen, is het een paar van deze oude rockhelden
toch gelukt, zich aan het moeras van de Duitse naoorlogse rock-„n-rollscene te
ontworstelen. Ze hebben een redelijk tot goede plek in de maatschappij weten te
veroveren.
Een daarvan is de veelzijdige Robby Latuperisa, van de roemruchte Javalins, die
samen met zijn vrouw Elke,
de uitgeverij ella Verlag, in Keulen bestiert.
Sinds kort hebben ze besloten een poging te wagen de Nederlandse tijdschriftenmarkt
op te gaan met het blad Duitsland magazine.
Het vakantietijdschrift zal vier keer per jaar verschijnen.
Duitsland is een zwaar onderschatte vakantie bestemming. Maar recent onderzoek
heeft uitgewezen, dat dit land langzaam maar zeker qua accommodatie,
natuurschoonheid, gastronomie en prijs kwaliteitverhoudingen, gerenommeerde
vakantie landen als Frankrijk en Spanje naar de kroon steekt.
Het tijdschrift Duitsland magazine geeft gedetailleerde en betrouwbare informatie en
aanbevelingen, begeleid door mooie foto‟s van de meest uiteenlopende gebieden, over
de mogelijkheden een prachtige vakantie in het
„‟Land der Mitte‟‟ te genieten.
Ook voor Indo‟s die de verhalen over Indorock alleen maar van horen zeggen kennen is
het de moeite waard het spoor van deze miskende rock- profeten te volgen en steden
als Frankfurt, München, Berlijn, Keulen of Düsseldorf, waar ze hun successen
boekten, persoonlijk te bezoeken.
Saillant detail : Een andere oude held, Drs. Woody Brunings, van de nog steeds
optredende „‟The Crazy Rockers‟‟, verzorgt de vertalingen voor Duitsland
magazine. Woody en Robby kennen elkaar al vanaf hun jeugd. Nu ze de leeftijd “der
Wijzen‟‟ bereikt hebben ontstaat er een hernieuwde kennismaking. Zo onvoorspelbaar
kan het in het leven gaan.
Redactie Indo Privé

Reacties
Vind het gepast, om de redactie te bedanken voor INDO PRIVE ! Geniet telkens van die verhalen van weleer.
Ik ken Holland of Nederland eigenlijk maar kort. In mei 1954 uit Nw. Guinea naar Nederland gekomen op weg naar
Korea. Jammer, Korea is toen niet doorgegaan….zij staakten het vuren! November 1955 na veel geharrewar met het
Departement van Oorlog toen….uitgezonden naar Suriname en met wat onderbrekingen(opleidingen, etc) gediend bij
de Troepenmacht in Suriname (TRIS). In november 1975 terug naar Nederland. Nog 13 jaar hier gediend,toen
geëmigreerd naar Frans Guyana en in 1991 weer terug in Nederland. Nog een jaar in de Antillen “rondgekeken” en
toen…toen begon Indonesië aan mij te trekken!! 1993….back home, met een rugzak zwervend door Singapore,
Bali en Java. Daarna enkele jaren als gids/toerleider tot en met 2004 . Daarna 1 tot 2x per jaar naar ZO. Azië met
familie en straks in juli 2011 met gezin en familie voor de 19 e keer naar de Gordel van Smaragd ! Ja, no place like
home….maar voor mij is het gewoon…”pulang Kampung”! Zonnige dagen gewenst….salam hangat.
Ernst Verdier
====================================================================================
Hallo Eddy,
Ik geniet van de oude herinneringen. Ava gebouw en het Zuiderpark etc was ik vaak te vinden.
Met vriendelijke groeten,
Harry Ballemaker
====================================================================================
Hoi lieve mensen,
Velen onder jullie hebben mij gevraagd hoe het precies met Andy Tielman zijn ziekte zit. Carl Gasper ( vaste gitarist
van Andy ) kwam het eerst naar buiten met het bericht dat Andy helaas nierkanker heeft en dat de doktoren er niks
meer aan kunnen doen en dit bericht komt uit het blad STORY.
Helaas is dit heel erg triest om dit te vernemen en wie weet wat voor plannen Andy in vooruitzichten nog heeft. Hij
hoopt zijn 75ste verjaardag in de maand Mei nog met zijn gezin te kunnen vieren en laten we hopen dat zijn wens nog
vervuld wordt. We wensen zijn vrouw Carmen en zijn dochter Loraine heel veel sterkte.
Ga naar onderstaande link voor het hele artikel
http://www.bullitcountry.nl/Agenda/Ongeneeslijke%20ziekt%20Andy%20Tielman.pdf
Gr.Edu Schalk

Armand Filon op bezoek bij Gerda
Begin dit jaar sprak ik Gerda, de ex vrouw van Andy Tielman, die me vertelde dat ze naar Indonesië ging om haar
vrienden weer op te zoeken waar ze onder meer door Rio Dalimonthee was uitgenodigd. Vroeg haar meteen of ik een
stukje over haar vakantie en verblijf bij Rio, ook voor mij een bekende, mocht schrijven.
Nu is het dan eindelijk zover en maken we er een gezellige onder onsje van, met er tussen door een lekker, uiteraard
door haar zelf gemaakte hapjes, want Gerda is zoals bekend een uitmuntende gastvrouw.
De inrichting van haar stijlvolle appartement getuigt van een goede smaak. Zij weet de Indonesische, Europese en
Amerikaanse inrichting tot een harmonieus geheel samen te smeden. Gerda was net terug van een aangename
vakantie in Indonesië en omdat ze beloofd had wat lekkernijen mee te nemen stond ik binnen de kortste keren met
een beetje knorrende maag, bij haar op de stoep. Dat zullen diegenen die bekend zijn met haar kookkunsten wel
begrijpen.
Ook had ik haar oude dvd‟s meegegeven voor Rio uit de tijd, toen hij in de band van Oscar Rexhäuser, the Hot
Jumpers, onder meer met Ben Poetiray zat. Gerda heeft drie hele leuk dagen bij Rio en zijn vrouw Nungki
doorgebracht, die haar heel gastvrij onthaald en verwend hebben. Rio zit, volgens zeggen, nog volop in de muziek en
is met zijn band the Time Travellers een graag geziene gast op de Indonesische TV. Hij heeft haar overal
meegesleept. Zij heeft daardoor heel veel oude kennissen ontmoet uit de tijd toen ze nog met haar toenmalige
echtgenoot in Jakarta verbleef. Ook musici uit de Indonesische muziekwereld en zelfs uit Nederland kwam ze weer
tegen. Heel wat oude, bijna vergeten verhalen kwamen van uit de vergetelheid bovendrijven. Het viel haar op hoe
gauw de werkelijke gebeurtenissen door de jaren heen verdraaid en later door de onwetende massa als „‟waarheid‟‟
geaccepteerd worden. Ja…. ze is zelf heel anders over bepaalde gebeurtenissen gaan denken, zegt ze.
Bijzonder onder de indruk was Gerda van Awan, die heel wat projecten op zijn naam heeft staan.
Awan schijnt een hele goede vriend van Rio te zijn. Zijn band G-Pluck geniet grote bekendheid met hun Beatles act.
Wat locaties betreft lopen wij hier een straatlengte achter op het gebied van luxe hotels en dansgelegenheden. In een
van de voor Europese begrippen grote bijkamers van Awan‟s woning is er gelegenheid, om de nummers voor hun
show voor te bereiden. De kamer leek wel een dancing. Alle instrumenten en randapparatuur staan er. Nico Fioole, zag
ze met de flair van 20 jaar terug, als herboren zingen in het Hard Rock Café. Rio soleert de sterren van de hemel en
Awan lijkt met zijn viool bas Paul Mc Cartney himself, terwijl Ferry de Fretes geniet van een cendol. Rio en Awan
lieten Gerda het uitgaansleven van het hyper moderne Jakarta zien. Dat is uitzonderlijk, want als vrouw alleen lukt je
dat in dit land natuurlijk niet.
Van een welverdiende rust genoot ze in Bandung bij de bekende zangeres Evie Mariani, die ook op de TongTong
Fair in 2008 te bewonderen was.
Deze vakantie was voor Gerda speciaal, daar zij veel oude bekenden had ontmoet van zo‟n 20 a 30 jaren geleden. Met
Indonesië heeft ze altijd een speciale band gehad.

Hier is zij met Andy op 31december 1977 in het huwelijk getreden. Op 7 januari 1978
vond de kerkelijke inzegening in de voormalige Willemskerk plaats vertelde ze. Er waren
heel veel op die dag aanwezig, prominenten zoals wijlen Paatje Hoegeng, de Generaal
van Politie van de hele archipel, de overbekende zangers wijlen Broery Marantika en
Bram Aceh en nog vele anderen.
Naar aanleiding van dit verhaal, vroeg ik of ze nog foto‟s had van hun huwelijk. Ze
aarzelde enige tijd. Zulke foto‟s konden wel eens veel moois, maar ook veel verborgen
leed oproepen. Ik moest even wachten want ze had ze ergens ver weg opgeborgen en
nooit meer bekeken. Ik was er erg nieuwsgierig naar, want ik had veel over deze zangers
gehoord, vooral Broery, die Aku Jatuh Cinta van Rinto Harahap wereldwijd bekend
maakte.
Het wachten was wel de moeite waard, want uit haar kelder kwamen ook nog oude
geluidsbandjes tevoorschijn van unieke thuisopnames waar Andy geweldige imitaties van
verschillende bekende zangers deed. Maar het meest heb ik om de imitatie van Mao Tse
Thung en Jantje van de hoek in het gebroken Nederlands gelachen, had het nooit achter
hem gezocht, wat ‟n geweldig artiest en imitator.
Papperassen, aktes, prularia en oude singles waar menig verzamelaar van zal watertanden,
zoals de single “ Mama Papa Twist” waar de Crazy Rockers een dikke hit mee
scoorden. Het origineel is van Andy maar zoals het in die tijd vaak gebeurde, werd er
onderling veel van elkaar gepikt en wierp het bij dit nummer voor de Crazy Rockers
goede vruchten af.
“Tammy”, gezongen o.a. de wereld beroemde Amerikaanse zanger Andy (Williams),
helemaal grijs gedraaid klonk heel even, maar nu door Andy gezongen, daar op de
zevende verdieping In Rotterdam. Ondanks de ruis bracht het toch zijn charme en
herinneringen met zich mee. Bijzonder detail is, dat Tammy jaren lang de bijnaam voor
Gerda was.
Ik had wel eens gehoord, dat ze een niet onverdienstelijke zangeres was. Dat werd nu
bevestigd bij het horen van duetjes met Andy. Ze vertelde me over haar 10 jaren vol ups
and downs in o.a. Duitsland en Zwitserland, toen ze met de band optrad. Ze vertelde
van hun knus ingerichte huisje in het Limburgse Brunssum.

Nico, Rio en Awan
Gerda en Awan
Evie
Nu nog, heeft Gerda contact met veel muzikanten van de verschillende Tielman
formaties. Allemaal jongens, die ervoor gezorgd hebben, dat de naam, na de roemruchte
vier Tielman Brothers, nog lang in allerlei combinaties kon voortbestaan. Om maar
enkele meewerkers te noemen: jongens als Robby Latuperisa, Harry Berg, Hans
Bax,Eddy Chatelin, Franky Luyten, Benny Poetiray, wie eigenlijk niet. Zij heeft ook nog
steeds contact met gemeenschappelijke oude vrienden, zoals Dolf de Vries en Edu
Schalk. Het is een lust voor het oor om van hen de „‟Echte verhalen‟‟ te horen. En die
staan vaak heel ver van de door media en sommige verzamelaars verzonnen
oppervlakkige sprookjes.
Bij het opruimen van de foto‟s van tafel kwam onder een paar reclame folders het
bekende “mooie verhalenblad Story‟‟ te voorschijn. Gerda keek ons veelzeggend aan.
Ja, ja zuchtte zij, zo kan het in het leven gaan. Dit is toch een ontluisterende situatie
waarin je komt te verkeren? Ondanks alles, zou ik willen, dat er op de een of andere
manier een mogelijkheid tot genezing zou bestaan. Ik had deze man, met zo‟n turbulent
verleden en met wie ik 10 lange jaren lief en leed heb gedeeld, van harte een rustige oude
dag gegund, samen met zijn dochter en zijn partner.
Ik had maar een keer in 1983, toen ik met Andy tijdens onze vakantie in Jakarta
logeerde, de twijfelachtige eer zijn huidige partner, die destijds in Hotel Menteng
logeerde te ontmoeten. Dit ligt midden in Jakarta …. niet in de jungle, in zoverre je op
Java van een jungle kunt spreken. Andy wenst ze het allerbeste toe in deze moeilijkste
fase van zijn leven. Hij heeft vaak grote problemen het hoofd kunnen bieden. Ik hoop ik
dat hij de dans weer eens zal ontspringen.
Ondertussen begint de lucht van verse jambal roti en sambal gandaria, die Gerda even
er tussen door aan ‟t oeleken is onze reukorganen en magen te prikkelen. Haar laksa
smaakte voortreffelijk.
Dat Gerda een koningin op straat en een prinses in de keuken is, weet menig bevriende
fijnproever. Ook Elke en Robby Latuperisa uit Keulen zijn haar “keukenfans”.
Het was fantastisch, zoveel insite information te horen van iemand die zo dichtbij een
geweldig
artiest stond, interessante verhalen kon vertellen wat ze samen hebben meegemaakt èn
bovendien daarbij nog heerlijk kan koken ook……
Armand Filon

Maart 2011 Kuta Bali
Via de tamtam op het Oranjeplein (voor niet ingewijden: een verzameling warungs op het strand in Kuta, waar de
Indo's graag hun lunch nuttigen) hoorde ik dat Rolf Kneefel (ex Intruder!!!) op woensdagavond een linedance avond
organiseert, waar Ilse iedereen die dat wil linedancelessen geeft. Maar ook op zaterdagavond dansavondjes organiseert
in hotel Jepun, waar hij dan als discjockey optreedt.
Dus de eerste de beste zaterdag op naar hotel Jepun en wat een verrassing!!!!! Daar waren ook Frankie Luijten (zonder
duiten, zoals hij zelf zegt) en Nico Fioole, beide Indorock ikonen uit het verre verleden. Frankie natuurlijk van de
Tielman Brothers en later de Timebreakers en Nico van de Black Dynamites. Natuurlijk hebben zij ook nog wat
gezongen en wat een volume en wat een krachtige stemmen!!! waar je hier in Nederland ziet, dat de zangers en
zangeressen de microfoon zowat opeten, kunnen zij nog makkelijk de microfoon op 20 cm afstand houden en toch een
volle en warme sound geven.
Later op de avond heeft Nico zelfs acapella Amapola ten gehore bracht!!!! Geweldig!!!!!
Natuurlijk ook veel gesproken over de tijd in Den Haag, de Embers Club, de Dierentuin, het AVA gebouw, de
rolschaatsbaan Zuiderpark en alle andere Indorock plekken waar het toen allemaal gebeurde!!! Ook natuurlijk over
Dolf de Vries, Boy van der Voet, Hans Bax, Robby Boekholt en ja natuurlijk over Eddy Chatelin, Oscar Rexhauser
alle andere Indorock coryfeeen.
Vanzelfsprekend alle andere zaterdag weer naar Rolf, waar Nico helaas terug moest naar Jakarta, maar Frankie nog
iedere zaterdag voor ons heeft gezongen.
Al met al een geweldige vakantie en niet in het minst door het weerzien met Frankie en Nico!!!!!
Ron van Reijn

Herinneringen aan de Embersclub
Hello everyone. Groetjes uit California waar ik nog vaak terugdenk aan mijn jeugd in Den
Haag tijdens de Golden Era van Rock „n Roll. En nu, een halve eeuw later, wens ik julie een
happy reunie toe met een kleine anecdote from those happy and simpler days in de Embers
club. Met name: Het zoeken naar “Apache”, 1960
Hiermee wil ik het niet over de Indianen hebben, maar dat populaire instrumentale lied van
Jerry Lordan (1934 -1995) die toen door de band “The Shadows” werd gelanceerd en meteen
in de tophits kwam.
“Apache” wordt nu nog steeds beschouwd als in the top 100 Greatest Guitar Tracks.
Voor mij heeft dit lied een stempel in mijn geheugen gedrukt waar ik nog steeds aan denk als
ik het hoor. Dit geldt weliswaar ook voor andere liedjes die gevoelsmatig herrineringen
opwekken aan bepaalde momenten van heugelijke bezigheden. Zij het happy of met een
“achy breaky heart”.
Op die manier heeft “Apache”, en onder meer ook “Once”, van Embers alumnus Rob
Boekholt, voor mij een speciale connection met onze Embers Club in 1960. Daar hingen wij
een keer rond toen we besloten ergens wat te eten te zoeken. In die dagen was het echt zoeken
want alle snackbars waren al vroeg dicht.
Ik kan me nog herinneren dat een stel jongens uit “the gang” op een avond hebben ingebroken
bij een kaas winkel omdat ze zin hadden in iets hartigs. Zo bont heb ik het nooit gemaakt.
Op die bewuste Embers avond hebben wij ons in een overvol Volks Wagentje gepropt, guitaar
tussen de benen, toen iemad voorstelde dat er in Schevingen nog een patat tent open was.
Zo gezegt, zo gedaan. Ergens bij de Gevers
Deynootplein hebben wij dus patat gegeten
en toen de gitaar te voorschijn gehaald
want we waren op een musikale missie.

De luxe van tafels en stoelen hadden we niet, dus dan maar op de stoeprand zitten of djonkok met een sjekkie terwijl
we uitpluizden hoe “Apache” gespeeld moest worden. Eerst naar de juiste accoorden zoeken en dan de beste finger
zettingen voor de melodie van de solo. Daarna werden alle fragmenten aan elkaar geregen. Alles op gehoor en
geheugen. Bladmuziek kwam altijd hopeloos veel later en bovendien was muziek lezen geen vereiste bij ons Indo‟s.
De termen “Pentatonic scales” and “movable chord shapes” zouden bij ons alleen maar perplexe gezichts
uitdrukkingen opwekken. “Als maar geef geluid, toch?”
Het is dit tafereeltje op die zwoele zomer avond, zittend op dat stoeprandje in Schevingen wat me voor de geest komt
als ik de beat en de rifs van “Apache” weer hoor. Toen, als een nogal doelloze teenager, gedogen in gezelschap van
entertainers die zich later ontplooiden als bij de beste en bekendste onder ons.
Thanks for the memory.
Bill Keasberry,
California.
Herinneringen aan de Embersclub

2. Herinneringen aan de Embersclub
Wie heeft toen in 1960 ooit gedacht dat die kleine Embers club in den Haag eens bij zo velen herinneringen zou
opwekken die zo sterk aan het hart liggen om na een halve eeuw nog reunies te organiseren.
Die kleine Embers club was niet de enige zaal waar veel van de Haagse Indo‟s naar toe gingen om te rock‟n roll‟n.
Het was wel de enige plaats waar onze “dansans” niet georganiseerd of aangekondigt hoefden te worden. Het was een
spontane hang-out voor djago‟s en de vele meisjes die voor "muurbloempjes" het "jiven" een genot maakten om naar
te kijken. Wij die muziek speelden voelden het aan als een waardering voor onze inspanning, uitgedrukt in zweet en
plezier.
De beter “geassimileerde” Indo‟s kwamen daar niet. Die noemden ons de buaja‟s. Maar dat was voor ons jongeren
juist de aantrekking. “Rebels without a cause.” Dat waren wij.
De V.I.N. was darentegen wel georganiseerd en dus een trapje hoger. Het was dan ook beter gelegen aan de Laan van
Meerderveurt, met zachte r. Die zaal werd op den duur ook te klein en dus moesten onze kumpulans verhuisd worden
naar andere lokaties.
De Houtrust Rotonde en Zuiderpark rolschaats kantine waren er een paar.
AVA,Sherezade,Galeries en Pam-Pam waren toen nog niet in beeld.
Enkele erg heugelijke uitjes waren georganiseerd door “Tjalie”Robinson, in de Haagse Dierentuin met optreden van
Tjoh de Fretes, De Tieleman Brothers, de Hot Jumpers, en een Hawaiian dans groep. George de Fretes speelde niet
met de Hawaaian Minsterls, maar met een jazzy/bleus formatie waarbij hij trompet en saxofoon speelde, want "Tjoh"
was een multi talented instrumentalist en zanger, en een hele goede ook. Maar dat is bij de meesten van ons wel
bekend. Hij was van vele Embers leden een persoonlijke vriend die ondanks zijn roem geen pretenties had en vaak een
hapje mee at van wat de tafel ook schafte.
In die dagen had de Haagse Dierentuin geen dieren meer, maar soms wel “beesten”, met name de voorheen
omschreven buaja‟s. Het begon al bij de ingang waar wij probeerden te srobot. (binnenkomen zonder kaartje.) De
grootste buaja‟s werden oogluikend toegelaten in de hoop dat ze geen knokpartijen zouden beginnen. Maar ja, dat zou
een inbreuk zijn op onze Indo traditie.
Als ze alleen maar niet met stoelen gingen gooien! Het srobotten ging gemakkelijker als je laat kwam. Dus de routine
was eerst bij de Embers fuifen, en ondertussen horen of er ergens anders wat te vieren was, en ja hoor, in de Haagse
dierentuin was een koempoelan die opgeluisterd werd door de reeds eerder genoemde formaties.
Met lede ogen zagen meneer en mevrouw Timmer de Embers club leeg lopen allemaal richting de Haagse Dierentuin
en daar aangekomen werd de “srobot”techniek toegepast
zonder enige problemen. Dit deden we, omdat wij niet zoveel geld hadden om tegelijk kaartjes en consumptie te
bekostigen, en dorst heb je altijd, dus daar kozen we voor.
Zoals gewoonlijk waren o.a. Jackie van Rooyen en Andre Swensen van de partij.

Die dag kregen ze samen een argument met de barkeeper waarbij klapjes werden uitgedeeld en iedereen zich mee
ging bemoeien. Jackie was een slimme jongen en hem kennende zou ik bijna zweren dat hij die rel heeft uitgelokt
zodat hij dan ongemerkt achter de bar kon glippen om daar alle bitterballen en kroketjes in zijn zakken te steken.
Buiten liet hij al grinnikend zijn buit zien en goedgeefs als hij was deelde hij het lekkers uit. Onze aimabele
flierefluiter deelde bijna alles met z‟n vrienden,maar verwachte ook dat als hij je nodig heeft jij er ook voor hem
bent,en dat vind ik niet meer als redelijk.
Jackie‟s motto was “MTD”(Makan Tidur Djalan) oftewel Eten Slapen Uitgaan(lopen).
Doen waar je zin in hebt,en deze levenswijze had hij nog lang volgehouden.
Helaas is hij toch nog te jong overleden,maar hij blijft voor mij, en vele jongens die hem gekend hebben een uniek
persoon,die wij niet zo gauw zullen vergeten.
( Voor anderen is het jammer dat men Jackie niet persoonlijk gekend heeft om de humor van dit verhaal te
appricieren)
Eens heb ik Jackie een complimentje gemaakt voor zijn mooie shirt, die hij toen prompt uit deed en aan mij gaf. Het is
een van mijn favoriete shirts geweest die ik tot de draad toe heb afgedragen. Al wist ik in mijn achterhoofd wel dat
iemand anders ernaar liep te zoeken.
Jackie en Andre, we miss you and your mischief!
Ook Andre Swensen was zo‟n uniek persoon “Allee Allee”was zijn beroemde Yell.
Ik wil nog wat namen toevoegen van "jongens"die niet meer in ons midden zijn:Tjoh de Fretes(we luisteren nog steeds
naar je), Boy van der Voet, Lesley Brangert , Eddy “Skinnie Minnie” Haighton, Sammy Poetiray , Ricky (Ekky)
Bacas, Rudy Pirulli en ook de jongens die genoemd zijn in 't verslag van Lange Hans, voor al deze "Djago's"........
Wij zullen jullie nooit vergeten!
Ronny Robert,
Rijswijk.
2. Herinneringen aan de Embersclub

Sieg,embers club was voor wij daar kwamen een judo school van die heer die daar woont en van wie die school is.
Hij heeft toen een dans zaal er van gemaakt omdat er geen geld zat in die judo beweging. Het waren toen allemaal
blanda's die daar kwamen en als ik mij niet vergist waren de eerste indo's die daar kwamen Jackie v Rooyen, kleine
Vick, Walojan (die hier in Santa Cruz woont) Willy Pelanapotel enz. Die meisjes werden allemaal gek op de indo
jongens,de Hollandse jongens werden jaloers er kwamen vecht partijen, versterking gehaald en de blanda's er uit
gegooid. Dit is wat ik weet van de club. Ik heb met Frits Michon geregeld contact, hij heeft mij gisteren nog gebeld.
Hij zit in Vancouver, BC, Canada. Ik moet jullie allemaal de groeten geven als ik naar die reunion ga. Na zijn grote
operatie kan hij niet meer ver reizen (five bypass plus twee kleppen vernieuwd)
Daar wonen ook Sasiah Brangert en Boetje Schad, maar deze laatste is al vijf jaren terug overleden.
Sieg, als ik naar dat etentje kom moet je mij wel de naam en het adres geven waar het gehouden word
,don't forget!
Saul
3. Herinneringen aan de Embersclub

Op 7 en 8 mei vindt in thema Dierenpark Taman Indonesia de 'Pasar Siang' plaats, een cultureel programma voor het
hele gezin rond Indonesië. Deze gezellige, speelse pasar kwam tot stand door samenwerking tussen diverse regionale
organisaties met als doel het publiek te laten kennismaken met diverse facetten van de kleurrijke Indonesische cultuur.
Vanaf 10.00 tot 18.00 uur zijn er doorlopend activiteiten zoals een kleine gezellige Indonesische markt,
dansvoorstellingen en uiteraard heerlijke muziek. Op de pasar kunt u genieten van Indonesische hapjes en drankjes,
Indische massage, wayangtheater, Balinese en Javaanse dans, mini cursus Bahasa Indonesia en allerlei exotische
kunstprodukten. Voor de kinderen zijn diverse activiteiten georganiseerd zoals workshops Balinese dans, wayang kulit
(schimmenspel) en verkleden als Indonesische prinses.
De Pasar Siang, het jaarlijks terugkerend buitenevenement in dierenpark Taman Indonesia (Kop van Overijssel), heeft
sinds 2006 een regionaal programma met Indische en Indonesische activiteiten. Met de Pasar Siang willen we de
Indische cultuur extra aandacht geven, en hen positief belichten aan de bezoekers.
De entree tot het dierenpark en de pasar kost €7,50, kinderen €5,00
Voor meer informatie kijk op www.pasar-siang.nl
Artiesten
Pasar Siang; dé gezelligste Indische markt in het Noorden
kantjil en de
tijger
Moluccas Zwingers
In de tuin wordt poëzie verzorgt door Tjeerd Lighthart en kan er een snelcursus Bahasa Indonesia gevolgd worden.
Zondag verzorgt het zilveren lichtje een wayangvoorstelling van kantjil en de tijger. Bali Ayu Budaya vormen een
prachtig Balinees dansduo in de Joglo. Op zaterdag zal de Djembe groep Bisegno uit Zuidveen een trommelend
spektakel laten zien en kunt je genieten van de live band uit Hoogeveen, de Moluccas Zwingers. Zij spelen Krontjong
met een twist uit Hawai!
Op zondag is er echte traditionele krontjong muziek van de 9koppige Krontjong Toegoe Modern en geeft de
dansgroep Dwi Bumi naast prachtige dansvoorstellingen ook educatieve dansworkshops voor zowel kinderen als
volwassenen.

ingezonden

Oude rockfilosofen.
Tijdens een optreden voor de Indische gemeenschap in Arnhem liep ik Indo icoon Oscar (von) Rexhäuser, tegen het
lijf. Hij had zich onder het publiek begeven, om te zien of er nog schokkende dingen te beleven waren op
Indogebied. Hij had helaas weer weinig schokkends gezien, beweerde hij. Na een hartelijke begroeting, gaven we er
beide blijk van, behoefte te hebben ons aan de voortdurende belangstelling van het massaal aanwezige publiek te
onttrekken en ergens in een stil hoekje een drankje te nemen en een beetje bij te praten.
“ De enige twee dingen van jou, waar ik jaloers op ben‟‟,begon Oscar de dialoog,‟‟ zijn op de eerste plaats jouw
haren en op de tweede plaats jouw stem. Voor de rest ben je oninteressant. Ik zou jou bovendien geen seconde met
mijn vriendin alleen durven te vertrouwen, Heer Speedy Gonzales. Daarom stuur ik Coby nu ook liever weg om een
beetje te belanja, op eigen kosten natuurlijk peh‟‟ „‟O.K. ouwe jonge , counterde ik‟‟ ik vind jou ook een
sympathieke en vooral trouwhartige knul, maar Ik merk dat jij nog steeds het projecteren niet verleerd hebt , ofte
wel: Zoals waard nja is, si gast hij vertrouwt. Volgens mij je hebt schijt, dat jouw vriendin mij zo nadrukkelijk
complimenteerde met mijn optreden.‟‟ „‟Welk optreden dan, heb je opgetreden?‟‟ schamperde de oude vos.
Goed, deze sneren over en weer waren de prelude voor een geanimeerd gesprek tussen Oscar en mij. We lieten even
de hatelijke grappen achterwege en informeerden belangstellend naar elkaars gezondheid, want op onze leeftijd mag
je blij zijn, als je het einde van zo‟n passar haalt.. toch?
‟‟Dat is waar, de een na de andere‟‟ grondlegger‟‟ gaat of is op weg naar de eeuwige jachtvelden.‟‟ Wij zijn zowat de
laatsten van een generatie van Indo- bikkels. De generaties daarna lijken steeds meer op getransformeerde belanda‟s,
die alleen de Indo uithangen, als het hun zo uitkomt, inclusief ingestudeerde bahassa woordjes‟‟. „‟ Ja, Os, misschien
zijn we te oud voor dit circus, om deze show te begrijpen‟‟, antwoordde ik terwijl ik mijn blik over het gemier van
het publiek liet dwalen.
„‟ Maar even serieus, wat denk je, si Petrus hij laat ons de hemel in of niet?‟‟ „‟Nou Wood ik weet, dat ik er wel in
kom, maar bij jou weet ik het nog niet zo zeker‟‟
„‟Jij met jouw staat van dienst in de hemel?‟‟, kom nou Os, wees realistisch‟‟ „‟Ons bestaan is afhankelijk van
kosmische wetten, beweer jij toch? Daarbij krijg je altijd op een gegeven moment de rekening gepresenteerd ‟‟ „‟Ja
dat weet ik, antwoordt Os, maar mijn rekening is al bijna afbetaald”.
„‟Laten we eerlijk zijn Wood, we zijn altijd schooiers geweest, maar in de grond van ons hart zijn wij toch lieverds?”
„‟Vooral voor die paar vrouwen, die in ons leven de revue passeerden.‟‟ Waarom spreek jij van „‟wij‟‟ eerste persoon
meervoud ?‟‟ Os keek mij hoofdschuddend aan. „‟ Wood jij bent nog steeds de opperschooier‟‟ “Je bent weer aan het
projecteren Rexhäuser‟‟ verdedigde ik mij.
„‟Maar vertel eens, hoe wil jij het klaarspelen om in de hemel te komen? God weet en ziet alles‟‟.

Oude rockfilosofen.
‟‟ Kijk‟‟, begon Oscar zijn betoog. „‟Petrus, de bureaucraat, zal als ik aanklop, eerst zijn boeken raadplegen. Daarin
staat natuurlijk nog een kleine rekening open . Maar als hij mij voor zo‟n futiliteit naar de hel verwijst, vraag ik
onmiddellijk audiëntie aan bij onze schepper peh, niet te lang, on-midde-lijk!!. Dat kan Petrus mij in al zijn
goedheid gewoon niet weigeren. Als ik voor de schepper sta en hij naar mijn motivatie , voor lidmaatschap van
zaligheid vraagt, zal ik eerst vragen of de engelen de echo uitschakelen. Want volgens mij in de hemel akoestiek hij
is erg hol deze. En wattemeer, als de engelen tijdens mijn toespraak gaan close-harmoniën (tegenwoordig in de mode
geloof ik), Heer nja hij verstaat niets, dus liever echo af. Ik zal het volgende ter verdediging aandragen: „‟Heer U
heeft mij naar uw beeld en gelijkenis geschapen, dus mijn gedrag was op aarde dienovereenkomstig.‟‟ Van schrik,
hij valt bijna van troon en ik krijg lidmaatschap der zaligen wegens bewezen diensten op aarde.” „‟Bovendien zal ik
hem, als ik tenminste eerst aankom, Hem over jou gedrag inlichten.‟‟
„‟Nou beste Os, ik denk dat ik, ondanks jouw pogingen mij daar onderuit te halen, al heel gauw jouw image bij de
engelen in een ander hemellicht zal plaatsen vriend. Alleen ik heb gehoord, dat ze geslachtloos zijn, saaie lol seh”
‘’Ik zal ter verdediging het volgende aandragen’’: Lieve Heer U heeft mij dyslectisch geschapen, waardoor
ik uw gebod:’’Gaat heen en vermenigvuldigt U” abusievelijk gelezen heb als :’’Vermenigvuldigt U en gaat
heen” Poort nja hij zwaait gelijk open’’. ‘’Daar heb je niet van terug vriend” ‘’ Wood je hebt mij verslagen’’.
We filosofeerden nog even verder over leven, dood en Indo‟s, toen Os mijn diepgaande filosofische overwegingen
onderbrak, naar mij toe boog en tussen zijn tanden siste: ‟‟Niet direct kijken, rechts achter je”. Aduuuuh haar pantat,
niet van deze wereld meer, al kost het mij mijn pacemaker betul.‟‟ Zo onopvallend mogelijk (anders verlegen toch)
keek ik over mijn rechter schouder en keek recht tegen en paar goed gevulde Jeans aan. De bilpartij was inderdaad
anatomisch bijna niet verantwoord. „‟Os , zo komen we nooit in de hemel jonge‟‟ probeerde ik ons op het rechte pad
te houden. „‟Echt wel, dit is toch onschuldig, maar ik ken er een, die nooit in de hemel komt en die ken jij ook‟‟
„‟Wie dan, je maakt mij nieuwsgierig”. „‟Si Ed‟‟. „‟Oh die, stil stil water diep…..‟‟Juist, die‟‟. Voor hem heb ik aan
Mephisto de opdracht gegeven het hellevuur extra hoog op te poken.‟‟
Woody B

Rechtzaak moord op Ron Makadoero
Gisteren heeft er een 1e zitting plaatsvonden van het Gerechtshof in de rechtszaak tegen de dader van de moord op
Ron. Het was nog geen inhoudelijke zitting maar een regiezitting. Een regiezitting wil zeggen dat het Hof
bekendmaakt wat het hoger beroep van de verdediging inhoudt, of er wederom getuigen worden gehoord en zo ja wie,
welke eisen de verdediging t.a.v. het hoger beroep heeft ingediend, wat de advocaat-generaal (de aanklager) daarop
heeft ingebracht en wat het Hof over dat alles uiteindelijk beslist.
Zoals jullie weten is de verdediging in hoger beroep gegaan tegen “moord met voorbedachten rade” en is de eis
“doodslag wegens ontoerekeningsvatbaarheid door gebruik van het middel Seroxat”. In hun eis wil de verdediging op
alle terreinen nieuwe getuigedeskundigen (met naam en toenaam genoemd). De verdediging vertelde tijdens de zitting
gisteren dat de dader vorig jaar juni (2010) een TIA heeft gehad en in september een hersenbloeding. Van een
hersenscan tijdens de behandeling bleek er een oud lidteken in z‟n hersens te zitten. Dit zou kunnen betekenen dat de
dader reeds eerder (onbewust) een mankement heeft gehad - óf een lichte TIA óf een lichte hersenbloeding - en dat het
gebruik van o.a. Seroxat daarna een negatieve invloed zou kunnen hebben gehad op het functioneren van zijn hersens.
De verdediging zegt dat de resultaten van nieuwe getuigedeskundigen zullen bewijzen dat de dader
ontoerekeningsvatbaar was tijdens het plegen van de moord en dat het dus doodslag was i.p.v. “met voorbedachten
rade”. Het uiteindelijke doel van de verdediging is dus vermindering van straf.
De aanklager is het daarmee niet eens omdat de verdediging niet voldoende heeft kunnen bewijzen dat de voorgaande
getuigedeskundigen (w.o. een psychiater en een toxicoloog) hun werk niet goed hebben gedaan danwel niet voldoende
deskundigheid hadden en dat de dader jarenlang normaal heeft gefunctioneerd gezien zijn werkzaamheden als
rijksambtenaar. De aanklager eist dat de dader een intensief psychiatrisch onderzoek ondergaat in het Pieter Baan
Centrum (6 tot 7 weken) en dat ene Sylvia van Wettem opnieuw wordt gehoord. Sylvia van Wettem is een vriendin
van de dader, die tijdens de verhoren van het rechercheteam destijds heeft verklaard dat zij op de hoogte was van de
moordplannen van de dader (dat had hij haar verteld).
Uiteindelijk heeft het Hof beslist dat van alle getuigedeskundigen die de verdediging wil inbrengen vooralsnog slechts
1 is toegestaan. De betreffende man schijnt een bekende psychiater en tevens toxicoloog te zijn die zijn sporen in
diverse grote rechtszaken reeds heeft verdiend. Het Hof is akkoord gegaan met de eis van de aanklager om de dader
een intensief onderzoek te laten ondergaan in het Pieter Baan Centrum en dat Sylvia van Wettem opnieuw zal worden
gehoord (ter zitting).
De rechtszaak is voorlopig voor 3 maanden aangehouden. We horen dan of alle onderzoeken zijn afgesloten en zo ja
wanneer de inhoudelijke zitting plaatsvindt. Als over 3 maanden nog niet álle resultaten van de onderzoeken bekend
zijn dan wordt de zaak wéér voor 3 maanden aangehouden. Kortom, de hele zaak kan nog een poos duren.
Afschuwelijk!
Ien

Wie is een Indo ?
Op 17 augustus 1945 riepen Soekarno en Hatta in Nederlands-Indië de republiek Indonesia
uit, terwijl het toen officieel nog een kolonie was.
Dat leidde tot koortsachtig politiek overleg en een aantal bloedige militaire acties. Op 27
december 1949 werd Indonesië officieel onafhankelijk.
Er volgde een lang proces van losmaking, tot eind jaren zestig. In die kwarteeuw verlieten
meer dan 300.000 Nederlanders de voormalige kolonie om zich in Nederland te vestigen.
Het ging om Nederlanders van uitsluitend Europese afkomst én om Nederlanders van
gemengd Europees-Aziatische afkomst - in de koloniale tijd Indo’s geheten.
Zij behoorden tot verschillende categorieën, met uiteenlopende achtergronden. De eerste
categorie repatrieerde naar het vaderland, dus keerde letterlijk terug na een lang verblijf in
de kolonie.
De tweede categorie werd als Nederlander in de kolonie geboren, maar had nooit eerder in
het vaderland overzee gewoond.
De derde categorie was Indonesisch staatsburger geworden, warga negara, maar kreeg
daar later spijt van.
Deze zogeheten spijtoptanten namen alsnog de boot – of het vliegtuig – naar het Westen.
In de loop van de naoorlogse jaren is de term ‘Indische Nederlander’ ingeburgerd geraakt
voor alle migranten die na de oorlog van Indië, dan wel Indonesië naar Nederland zijn
gekomen.
Bron: vijfeeuwenmigratie
http://www.vijfeeuwenmigratie.nl/

Redactie medewerkers :
Drs. W. Brunings
R. Simons
Armand Filon
Indo Privé steunpunt : Edu Schalk
Directeur en supervisor: E. B. Chatelin
Indo PRIVÉ
tot ziens
Heeft u nog interessante nieuwtjes die het waard zijn om gelezen te worden,
stuur ze dan naar onze redactie.
indoprive@gmail.com