Impost 37 (3 MB PDF) - Belasting & douane museum

periode ook geworden. Je moet er lang op wachten, maar het
komt wel.’
In zijn tijd als inspecteur hielp hij al veel kunstenaars bij het
invullen van hun belastingbiljet. Hij hanteerde daarbij dezelfde
voorwaarden als hij later als adviseur zou doen. ‘Het ging
allemaal volgens de regels. Voor handigheidjes was geen
plaats. Iedereen moest een behoorlijke administratie overleggen.
Wie dat niet wilde of niet kon die hielp ik niet. Ik was
eigenlijk altijd bezig met kunstenaars zakelijk een beetje op
te voeden. Dat was hard nodig, want de meesten lieten het
op dat gebied helemaal afweten. En daardoor liepen ze ook
bepaalde fiscale ondernemersaftrekken mis.’
Zoete inval
Na zijn pensionering begon hij zijn eigen adviespraktijk. ‘In
het begin was het elk jaar in maart bij ons thuis een zoete
inval. Dan kwam iedereen met z’n aangiftebiljet naar me toe.
Soms moesten ze op elkaar wachten. Dan zat de huiskamer
vol. Het kwam wel voor dat iemand een gitaar bij zich had.
Dan werd dus het echt gezellig. Later verzorgde ik ook voorlichting
en gastcolleges op Kunstacademies en kunstenaarsbijeenkomsten.’
Nu, op z’n zesenzeventigste, helpt hij nog steeds een aantal
kunstenaars. Zijn tarief doet onwezenlijk aan: twaalf euro. ‘Ik
hoef er niet aan te verdienen. Meestal combineer ik het met
een dagje ergens op bezoek gaan. Ik kan vaak gratis reizen
met de trein. Mijn cliënten zijn hoofdzakelijk mensen die een
vaste baan van twee of drie dagen hebben als docent aan een
Hogeschool voor de Kunsten en die voor de rest van hun tijd
zelf schilderen of beeldhouwen. Sommigen zijn heel bekend
in Nederland; de meesten exposeren met enige regelmaat.
Ze hebben één gemeenschappelijk kenmerk: de combinatie
van doceren en zelfstandig werken levert te weinig op.’
Geen zelfstandigenaftrek
Hij geeft een voorbeeld van de fiscale problemen waarmee
hij geconfronteerd wordt. ‘Eén van mijn cliënten is een vrouw
die werkt met materiaal van overleden dieren, bijvoorbeeld
met vleugeltjes van vogels. Ingewikkeld, zeker als het om
wettelijk beschermde dieren gaat. Dan moet je eerst langs de
politie, want zonder vergunning mag je zo’n dier niet in je
bezit hebben. En natuurlijk heb je allerlei preparatieproblemen.
Een tijdje terug kreeg ze belastingcontrole en als resultaat
daarvan moest ze dertigduizend euro nabetalen. Onder meer
werd de zelfstandigenaftrek geweigerd, omdat ze niet aan
het urencriterium zou voldoen. We zijn toen gaan praten met
de inspecteur, maar die was niet te vermurwen. Alleen als
13
mijn cliënte met een gedetailleerd
overzicht zou komen
waarin van dag tot dag en van
uur tot uur gespecificeerd werd vermeld welke beroepsmatige
werkzaamheden ze had verricht zou haar recht op
zelfstandigenaftrek opnieuw bekeken worden. Dat heeft ze
gedaan. Weken heeft ze eraan gewerkt en het was ook grafisch
gezien een prachtig geheel. De inspecteur verwierp het
echter, met als motivering dat niemand zich dat achteraf allemaal
goed kan herinneren. Absurd natuurlijk, want ze had
zelf om zo’n overzicht gevraagd. Voor ons bleef er toen niets
anders over dan naar de rechter te stappen. De zitting is
inmiddels geweest; we wachten op de uitspraak.’
Dagje uit
Procederen heeft Dirk Stigter als teamleider altijd met plezier
gedaan. ‘In de eerste jaren kwam het incidenteel voor, maar
op het laatst had ik gemiddeld elke drie weken een procedure.
Natuurlijk begon ik er alleen aan als ik een redelijke kans
op succes had. Maar als dat het geval was dan was de zitting
voor mij een dagje uit. Even weg van kantoor. Ik denk dat ik
vrij veel zaken heb gewonnen. Maar het gebeurde wel dat je
zeker dacht dat je zou gaan winnen en dan verloor je op alle
punten. Andersom kwam ook voor: dat je weinig hoopvol naar
het Hof ging, maar dat je alle gelijk van de wereld kreeg.’
Vak bijhouden
Het vak is in de loop van de tijd geweldig veranderd, vindt
hij. ‘Alleen al het aantal ambtenaren: dat is zoveel groter dan
in mijn tijd. En daarnaast de inhoud. Toen ik begon stond
alles over de inkomstenbelasting in één boek, een uitgave
van uitgeverij Noorduyn. Af en toe kwamen er wat velletjes
met wijzigingen: die moest je dan zelf invoegen. Nu heb je
over de IB al gauw een meter verschillende boeken.’
Hij leest nog elke week de BNB (maandblad Beslissingen in
belastingzaken Nederlandse Belastingrechtspraak) in de
bibliotheek in Haarlem. ‘Alleen de uitspraken over mijn vakgebied
hoor. Maar zo hou ik het nog een beetje bij.’
Op z’n plaats
Hij is nooit – zoals zoveel collega’s – door een belastingadvieskantoor
benaderd met de vraag of hij voor een overstap
voelde. ‘Daar zat ik ook helemaal niet op te wachten.
En als het wel gebeurd was dan had ik het niet gedaan.
Bij de Belastingdienst heb ik me altijd op m’n plaats gevoeld.’
Henk Bergman