www.niobe.eu - clubbladnr. <strong>September</strong> <strong>2012</strong> - paginanr. 20
Mijn Denemarken en Zweden tour naar de Partille. Toen ik vorig jaar (zie clubblad maart) op de Lundaspiele was, werd op de laatste dag de afspraak gemaakt om ook eens naar de Partille cup in Gotenburg (Zweden) te gaan. Nu kun je een dergelijke afspraak snel maken, het uitvoeren is andere koek. Ik heb begin maart mijn aanmelding ingeleverd en schrik niet; pas 10 juni kreeg ik bericht dat ook voor mij 'n plekje was gereserveerd. Ik heb toen met de campinggids in de hand een camping gezocht die binnen een half uur rijden van de accommodaties van het toernooi ligt en waarbij een strand aanwezig was. Het speurwerk leverde een camping op welke op 3 kwartier rijden ligt van de toernooilocaties. Maar wel verder voldoet aan alle voorwaarden die mij nog een stukje vakantie voor en na de Partillecup oplevert. Na wat trubbels met de caravan kon de reis beginnen. Donderdag 27 juni; het is prachtig weer, dus ik gooi het gas erop. Met diverse tussenstops heb ik die middag en avond 517 km gereden om vervolgens een rustplaats te vinden op een dik uur rijden van Denemarken. Op het moment dat ik stopte, regende het al. Een zoll-beambte, die controle deed op deze rustplaats, vertelde dat Duitsland net verloren had. Het leek wel de goden verzoeken. Er barstte een noodweer los, dat de hele nacht aanhield. Slapen lukte de eerste uren niet en ik werd de volgende morgen alweer vroeg wakker. Het was gelukkig inmiddels weer droog. Om half negen ‘s morgens reed ik in de stralende zon Denemarken binnen. Ineens was het gedaan met de zon. Onweersbuien bleven mij de hele dag volgen. Even later kwam ik nietsvermoedend door de tolpoort tussen Odense en Copenhagen. Voor de tweede keer die dag werd ik gestopt voor een controle door politieagenten. Mijn auto werd binnenstebuiten gekeerd en vervolgens was de caravan aan de beurt. Dit alles terwijl het vreselijk goot! In de tussentijd had een van de agenten contact gehad met de website van de Partille cup en wist, gezien de nieuwe kleding welke keurig gevouwen op het bed lag, dat ik het verhaal over de Partille cup en de wedstrijddagen nooit uit mijn duim had gezogen. Ook nu kon de hond, net als zijn Deense collega vanmorgen niets vinden. Na een gemeende handdruk en sorry van de douaniers (waarbij veel succes gewenst tijdens de Partille cup), kon ik mijn weg vervolgen. De reis verliep verder zonder problemen en om 5 uur ‘s avonds uur draaide ik de camping op. De Partille cup in vogelvlucht Maandagmorgen 1 juli, tijdens het boodschappen doen, kwam vanuit Gotenburg een telefoontje met de vraag: Hoe lang duurt het voor jou om in Heden te zijn, om samen met mijn collega’s van het Dutch-Swedish referee team mij aan te melden? Ik heb de boodschappen weggezet en ben naar Heden gereden, in één keer goed. De rest van de dag zijn wij in Gotenburg gebleven om met z’n allen lekker te eten en drinken bij een plaatselijke Pizzahut. Op dinsdag moest ik mij in alle vroegte, al voor 8.00 uur melden op Kviberg. Daar zou ik mijn tijdelijke collega van deze week ontmoeten. Die collega bleek onvindbaar. Of was het een computerfoutje? Feit blijft dat ik hem niet gezien heb en ook onze tijdelijke baas kon er niet over uit, omdat er wel een foto gemaakt was. Ik heb dus dinsdag, woensdag en donderdag in mijn eentje, onder de stralende zon 19 wedstrijden gefloten op de locaties Kviberg, Heden en Valhalla. Kviberg is qua aantal velden gelijk aan het pinkstertoernooi bij <strong>Niobe</strong>; 16 velden dus. Maar Heden dat slaat alles, daar liggen gewoon 30 velden. Daar lopen alleen al 120 scheidsrechters rond. Op Valhalla en Overåsvallen waren 6 velden. Op de laatste accommodatie ben ik niet geweest. Wat valt op aan het Scandinavische handbal? Ik heb natuurlijk in Lund (Zweden) een voorproefje gehad. Daar heb ik vier dagen scheidsrechters mogen begeleiden. Mijn Nederlands collega’s maakten zich tot wel zorgen: kon ik dit wel allemaal volgen? Maar Mats en Peter, de scheidsrechtersbazen van de Partillecup, wilden met eigen ogen aanschouwen of een scheidsrechter een wedstrijd in de hand kon houden. Nou ik ben dat kunstje nog niet verleerd en had eigenlijk geen problemen. Of het zouden coaches moeten zijn die denken dat ze in de Europacup spelen. Het handbal is heel technisch en sneller en harder. Opvallend is de stevige aanpak en de bijzondere warming-ups, tot regendans toe. Er is een hogere acceptatie, maar tegelijkertijd veel te veel afwijking van 3mafstandregel bij vrije worpen en de verbazing als dat gecorrigeerd en bestraft wordt. Gele kaarten worden met hand opsteken geaccepteerd. Dat geldt meestal ook voor de 2 minuten bestraffing, behalve als er duwtjes in de rug zijn gegeven of het om shirtje trekken gaat. Duwen op het lichaam waarbij de tegenstander zij/haar controle verliest, daarbij is men zich dikwijls van geen kwaad bewust. Omdat in Zweden normaal gesproken op alle niveaus koppel wordt gefloten, zou je zeggen dat dit laatste er ook wel in wordt gebracht, maar dat is echt niet overal zo. Op vrijdag hebben Mats en Peter mij voor een andere uitdaging geplaatst. Ik werd de hele dag gekoppeld aan een jonge (19 jaar) Zweedse, genaamd Rebbecca, om haar wat gereedschap mee te geven in haar nog zeer prille scheidsrechterscarrière. De dag begon onder de stralende zon, maar ergens halverwege begon het te stortregenen en dat bleef tot aan de laatste ronde van de dag duren. Tijdens een wedstrijd van de Brabant selectie, welke wij deze dag ook eens mochten fluiten, werd snel duidelijk dat zij ondanks haar jonge leeftijd heel goed wist waar de grens van 2 minuten straf en rood lag. Na een paar minuten gaf zij een speler direct rood, omdat hij een andere speler van achter dusdanig had geduwd dat hij door controleverlies erg geblesseerd raakte. Het gevolg hiervan: een totaal door het lint gaande coach van de overtreder. Die coach werd direct na afloop van de wedstrijd door mij ook nog eens op direct rood getrakteerd, omdat hij het nodig vond om in het Duits eerst Rebbeca en vervolgens mij de huid vol te schelden. Het team van deze opmerkelijke coach verloor met 4 doelpunten verschil. De coach mocht zich de rest van de dag niet meer bij zijn team voegen. Op zaterdag was ik vrij, maar stond toch al weer heel vroeg op Valhalla en Heden om het laatste stukje van mijn begeleidingswerk nog tot een goed einde te brengen: het kijken naar weer een jong Brabants scheidsrechterskoppel. Door persoonlijke omstandigheden op het thuisfront, kan ik het echter niet opgebracht krijgen om de finale in het Scandinavium te bekijken. Om drie uur ’s middags ging ik terug naar de camping voor nog wat vrije dagen. Tot slot Ik heb ondanks alles echt kunnen genieten van al mooie momenten overdag. Helaas de contacten met het thuisfront brachten mij weer steeds terug in de realiteit. Ook de mooie feesten heb ik aan mij voorbij laten gaan. Wat rest zijn foto’s van Heden en Valhalla zaterdag 7 juli <strong>2012</strong>en zondag 29 juli Gerard. Volgende halte: Tilburg www.niobe.eu - clubbladnr. <strong>September</strong> <strong>2012</strong> - paginanr. 21