Programmaboek Giselle (PDF, 2.5 Mb) - Het Nationale Ballet

achel beaujean en igone de jongh
tijdens een repetitie van giselle
16
rachel beaujean
productie en additionele choreografie
Rachel Beaujean (Helmond, 1959) volgde haar balletopleiding aan het Koninklijk
Conservatorium in Den Haag. Sinds 1977 is zij verbonden aan Het Nationale
Ballet, waar ze in 1981 werd bevorderd tot tweede soliste. Tegenwoordig is
zij hoofd van de artistieke staf van het gezelschap.
Als danseres maakte Beaujean vooral naam met haar vertolkingen van
balletten van Hans van Manen. Ook was ze te zien in werken van Rudi
van Dantzig, Toer van Schayk en George Balanchine en danste ze opvallende
rollen in choreografieën van onder anderen William Forsythe,
Martha Graham en Edouard Lock. In het klassieke repertoire trad ze onder
meer op als Myrtha in Giselle en als Seringenfee in The Sleeping
Beauty.
In 1997 nam Beaujean afscheid van het danspodium met het voor haar en
Clint Farha gemaakte Sarcasmen van Hans van Manen. Aansluitend
werd ze tot balletmeester van Het Nationale Ballet benoemd. Sinds 2003
is ze hoofd van de artistieke staf van het gezelschap. Daarnaast maakte ze
voor de groep nieuwe producties van Les Sylphides (2004) en, samen met
Ricardo Bustamante, Giselle (2009). In seizoen 2012-2013 zal van haar
hand een nieuwe versie van Paquita te zien zijn.
Voor haar verdiensten als danseres werd Beaujean in 1993 onderscheiden
met de Gouden Theaterdansprijs van de Vereniging van Schouwburg- en
Concertgebouwdirecties en in 1995 met de Prijs van Verdienste van
Dansersfonds ‘79. Beaujean is bestuurslid van de Stichting Hans van
Manen en studeert over de hele wereld zijn balletten in.
ricardo bustamante
productie en additionele choreografie
Ricardo Bustamante (Medellin, Colombia, 1962) werd opgeleid aan de Academia
de Ballet de Medellin. Hij danste achtereenvolgens bij het Ballet de Caracas in
Venezuela en bij het San Francisco Ballet.
Op uitnodiging van Mikhail Baryshnikov maakte hij in 1985 de overstap
naar het American Ballet Theatre, waar hij in 1987 tot solist en in 1989 tot
principal werd benoemd. Bij dit gezelschap vertolkte Bustamante hoofdrollen
in alle grote klassieke balletten en trad hij op met beroemde partners als
Alexandra Ferri, Carla Fracci en Jekaterina Maximova. Daarnaast danste
Bustamante als gast bij onder meer het Ballet de La Scala in Milaan, Scottish
Ballet, Ballett der Deutsche Oper Berlin en het Pacific Nortwest Ballet. In
1988 toerde hij met een door Rudolf Nureyev samengestelde groep door
Amerika en Europa.
In 1994 werd Bustamante benoemd tot docent van de San Francisco Ballet
School. Vier jaar later werd hij artistiek directeur van het Ballet Teatro
Colon in Buenos Aires en in de periode 2000-2003 leidde hij het Ballet de
Santiago de Chile, waarvoor hij ook succesvolle eigen versies van De
Notenkraker en Le Corsaire maakte. Sinds 2004 is Bustamante opnieuw
aan het San Francisco Ballet verbonden, als balletmeester en eerste karakterdanser.
Hij heeft bij dit gezelschap een groot aantal klassieke balletten ingestudeerd
en werken van onder anderen George Balanchine, William
Forsythe, Hans van Manen en Jerome Robbins.
toer van schayk decor- en kostuumontwerp
Toer van Schayk (Amsterdam, 1936) kreeg zijn eerste balletlessen van Iraïl Gadeskov en werd
verder opgeleid door Sonia Gaskell. Van 1955 tot 1959 was hij verbonden aan Gaskells Nederlands
Ballet. Hij onderbrak zijn dansloopbaan om een opleiding tot beeldhouwer te volgen.
In 1965 keerde Van Schayk terug naar
Gaskell, die hem als solist aannam bij het inmiddels
opgerichte Nationale Ballet, waar
hij zich onderscheidde door zijn expressieve
en indringende vertolkingen. In 1971 debuteerde
hij als choreograaf met Onvoltooid
verleden tijd. Vijf jaar later werd hij benoemd
tot huischoreograaf van Het
Nationale Ballet, in welke functie hij meer
dan dertig balletten maakte.
Van Schayk geniet daarnaast ook grote bekendheid
als beeldend kunstenaar en behoort
– als vaste ontwerper van zijn eigen
balletten en die van Rudi van Dantzig – tot
de opmerkelijkste Nederlandse decor- en
kostuumontwerpers. In 2003 debuteerde hij
als decorontwerper bij het Engelse Royal
Ballet, in een nieuwe productie van Frederick
Ashtons Cinderella.
Hoewel Van Schayk in 2001 officieel met
pensioen ging, blijft zijn betrokkenheid bij
Het Nationale Ballet groot. Dit seizoen zijn
niet alleen zijn choreografieën (en ontwerpen
voor) De omkeerbaarheid van roest en
Notenkraker & Muizenkoning bij het gezelschap
te bewonderen, maar ook zijn decors
en kostuums voor Vier letzte Lieder, Het
Zwanenmeer en Giselle.
17