Maart 2012 - Nederlands Vereniging In Karinthie

De Uitvlieger
Maart 2012
In deze aflevering:
Van de voorzitter, Colofon, Agenda.
Van de dubbelblije redactie.
Ontvangst bij Honorair-consul.
Uw ervaring/idee in de Uitvlieger.
Een gezellige nieuwjaarsborrel.
Nieuwe leden stellen zich voor.
Sinterklaas in Kärnten.
Daar is hij dan, Lukas!
Jazz improvisaties.
Eeuwig leven
De prachtige Oostenrijkse bergen.
Reanimatiecursus voor nvik leden.
Het zou zo maar kunnen!
100 IG-L.
Nieuw leven, nieuw begin.
Waszak.
Zuiderbuur Slovenie.

Van de voorzitter
Voor u ligt de goed gevulde nieuwe Uitvlieger. U hebt de
Uitvlieger per post ontvangen als u dat te kennen hebt
gegeven. Mocht er iets fout zijn gegaan of wilt u zich alsnog
opgeven voor de verzending per post, laat dat dan
even weten aan secretaris Hetty Zoomers.
secretaris@nvik.at !
De website van de NVIK kan beter bezocht worden.
Het bestuur wil de dienstverlening op de website
graag vergroten en het is dus van belang dat u kunt
inloggen op het door een wachtwoord beveiligde deel
van de website, waar informatie te vinden is dat alleen
voor de leden toegankelijk is.
Bent u uw inloggegevens kwijt dan kunt u zich nu opnieuw
registreren op de openingspagina van de website!
Verzin een nieuwe inlogcode en een wachtwoord
en u krijgt de benodigde bevestiging per omgaande
retour. Mocht dit niet lukken, laat u dat dan even weten?
voorzitter@nvik.at!
Wij ondersteunen graag de oproep van de redactie
voor het toezenden van tips en ervaringen van de leden.
Er komen in de Uitvlieger speciale rubrieken beschikbaar
voor het insturen van berichten die interessant
kunnen zijn voor de andere lezers.
Colofon
De Uitvlieger is een tijdschrift van de Neder-
landse Vereniging in Kärnten en verschijnt in
beginsel vier keer per jaar. De redactie wordt ge-
vormd door Hans van Leuven, Myrthe Koolhof,
Jasper Berkhout en Tom Zoomers
Redactie adres is Ottilie Von Herbert Weg 12,
9081 Reifnitz. E-mail adres is redactie@nvik.at.
Kopij voor de volgende uitgave a.u.b. voor
1 Juni 2012 insturen.
Pagina 2 - De Uitvlieger
Voor berichtgeving die veel plaats inneemt en gezien
inhoud wellicht beter op de website past kunnen korte
inleidingen,die verwijzen naar meer uitgebreide informatie
over een onderwerp dat op de website is of
wordt geplaatst, worden opgenomen.
Doel daarvan is om de krant nog interessanter te maken
dan ze nu al is en een betere integratie met de
website te realiseren. En u hoeft voor het insturen van
een bericht niet toe te treden tot de redactie van website
of Uitvlieger maar mag dat uiteraard wel.
Veel leesplezier!
Charley van Niehoff
Agenda
Viering Koninginnedag rond 30 april. Uitnodiging
volgt per email
Stammtische Villach, Feldkirchen, Millstatt,
St. Egyden zie website
Koffieochtenden Villach en Pörtschach zie
website www.nvik.at

Van een dubbelblije Redactie
Wij zijn sinds kort met zijn vieren: Tom Zoomers gaat
voor U de Uitvlieger mee verzorgen en ook in deze
uitgave vindt U bijdragen van zijn hand.
Ook zijn we blij dat een groot deel van de leden ervoor
heeft gekozen de Uitvlieger per post te ontvangen. De
reactie die we kregen van Jacqueline Leberl is natuurlijk
een enorme stimulans om op de ingeslagen weg
door te gaan. Als een pluim op de eigen hoed publiceren
we een deel van deze reactie maar wat graag in
het apart katern.
Sinds de laatste uitgave is er wel het een en ander gebeurd
in de vereniging waarover hier bericht wordt.
Het bezoek van Sinterklaas, de nieuwjaarsreceptie,
een bezoek van de Nederlandse consul uit Graz, Stammtische
en koffieochtenden, een reanimatiecursus.
Daarnaast is er natuurlijk weer de jeugdrubriek verzorgd
door Myrthe Koolhof en een verhaal en gedicht
van Danzig.
Het ledental van de vereniging groeit, vandaar deze
keer enkele introducties van nieuwe leden en ook nog
de vermelding van jongste en nog komende aanwinsten.
Monique van der Meer heeft haar ervaring met
het ter wereld brengen van zoon Lukas voor ons op
papier gezet. Dit kan ook nuttige informatie zijn voor
aanstaande moeders onder ons……….
Een aantal leden bezochten op 17 december een concert
van het quartet “Hoch4glanz” o.l.v. ons lid Leonard
Stijntjes in de Stift Ossiach, waarover Tom Zoomers
hier bericht. Tom heeft ook een nuttige tip over
het verkeersbord IGL.
Deze keer heeft de redactie geen briefwisseling ontvangen
tussen Mariet en Hannes, wellicht familieruzie?
Of gewoon te druk met andere dingen. Dat gebeurt
zelfs pensionado’s.
Mede naar aanleiding van het trieste ongeluk van
Prins Friso wordt ingegaan op de risico’s van onze
toch zo mooie bergwereld.
Pagina 3 - De Uitvlieger
Verder is er een informatief verhaal over buurland
Slovenië en de soms minder leuke houding van sommige
Karinthiërs tegenover hun zuiderburen.
Gezien de hoog opgelopen elfstedenkoorts begin dit
jaar in Nederland is een bijdrage over deze geweldige
tocht wel op zijn plaats.
Met deze gevarieerde inhoud hopen wij U veel leesplezier
te bezorgen, waarbij Jasper Berkhout weer zijn
creatieve kunnen heeft gebruikt U een en ander in een
mooie vorm te presenteren.
De volgende uitgaven van Uw Uitvlieger verschijnen
in juni, september en december. Pak de pen en stuur
iets naar ons bijvoorbeeld voor een van de rubrieken
die uit de brainstorming resulteren. Kopij wordt uiterlijk
op de eerste van de verschijningsmaanden, dus
uiterlijk 1 juni, 1september of 1 december verwacht bij
redactie@nvik.at
Hans van Leuven, Myrthe Koolhof, Jasper Berkhout & Tom
Zoomers
Lieve leden van het secretariaat en de redactie,
Het was een grote verrassing, de Uitvlieger per post te ontvangen.
Het is een groot verschil, de krant in handen te hebben
of in internet te lezen. Ik printte de meeste pagina’s wel
uit, maar het leesplezier van die losse blaadjes is niet te vergelijken
met de prachtige kwaliteit van dit gedrukte nummer.
Je kan merken dat het met liefde en veel inzet tot
stand gekomen is en zo een product verdient het dat de mensen
er gezellig voor gaan zitten om het te lezen. Het verhaal
en het gedichtvan Danzig bevielen me bijzonder goed.
Ik heb het er graag 5 euro contributie meer voor over en hopelijk
denken de anderen er ook zo over.
Ik wens jullie heel veel succes en …………
Met hartelijke groeten, Jacqueline Leberl

Ontvangst bij Honorair-consul
Door Tom Zoomers
Ambassades en consulaten vormen de bilaterale posten
in het buitenland. De medewerkers van deze posten
behartigen de Nederlandse belangen in het buitenland.
Maar ook het wel en wee van Nederlanders
die in het buitenland wonen of er op reis zijn, vormt
een belangrijk aandachtspunt voor de ambassades.
Voorts spelen ambassades een belangrijke rol op het
gebied van ontwikkelingssamenwerking en pers- en
culturele zaken. De consulaten zijn ondergeschikt
aan de ambassades en richten zich op meer specifieke
werkzaamheden.
In sommige landen of steden is een vertegenwoordiging
wel van belang, maar is het uitzenden van een
beroepskracht echter een te kostbare zaak. In zo’n geval
vraagt Nederland aan iemand ter plekke of hij de
functie van consul wil vervullen. Deze functionaris
krijgt geen salaris, alleen een vergoeding van de onkosten.
Het werk gebeurt voor ‘de eer’, vandaar de titel
“honorair” consul.
Naast de Nederlandse Ambassadeur in Wenen zijn er
in Oostenrijk een aantal honorair-consuls. In Graz,
Innsbruck, Salzburg, Linz en Bludenz.
Sedert 1 juli vorig jaar is de honorair-consul van Steiermark
tevens verantwoordelijk voor boven genoemde
taken in Karinthië. (was voorheen gevestigd in
Wolfsberg) Dit is de heer dr. Martin Piaty, advocaat te
Graz, die het bestuur en een aantal leden heeft uitgenodigd
voor een kennismakingsbijeenkomst.
In overleg met zijn secretaresse, mv Natalie Troppen
en mv Kyra Manders van de economische afdeling
van de Nederlandse ambassade in Wenen zijn plaats
en tijd bepaald en leden uitgenodigd om aanwezig
te willen zijn. Op 30 januari jl. zijn 14 leden van de
NVIK in de “Villacher Brauhof ” te Villach ontvangen
door de honorair-consul, de heer dr. Piaty. Tevens waren
hierbij aanwezig de plaatsvervangende ambassadeur
van Nederland vanuit Wenen de heer Dirk Jan
Kop en de hiervoor genoemde dames. Tevens was de
HRManager van Philips Klagenfurt, Mv Mag. Ilse Rapatz,
aanwezig.
Onder het genot van een drankje en een hapje, geheel
aangeboden door de honorair-consul, werd het een
gezellige en ook leerzame kennismakingsbijeenkomst.
Pagina 4 - De Uitvlieger
De plaatsvervangend ambassadeur, dhr Kop, hield
een kort welkomstwoord en gaf een korte uitleg over
taken en werkzaamheden van ambassade en consuls.
Vlnr.: Dhr Kop, Mv Troppen, Dhr Dr. Piaty, Dhr van Kessenich,
Vz NVIK Charley van Niehoff, Gottfried en Doortje
Wagner
Vlnr.: Monique en David Holwerda (met kinderen Dirk en
Ruben), Theo op ’t Land, Tom Zoomers, Claudia Michiels
van Kessenich, daarachter nauwelijks zichtbaar Mv Rapatz,
Kyra Manders, Dhr Kop
Wetenswaardigheden over het wonen en werken in
Karinthië werden uitgewisseld. De vertegenwoordiging
vanuit de NVIK bestond uit zowel werkende als
gepensioneerde leden. Hierdoor waren de gesprekken
zeer divers, informatief en leerzaam.

Uw ervaring/idee in de Uitvlieger
Een van de resultaten van de onlangs gehouden gedachtenwisseling over de toekomst van de Uitvlieger
is om vaste rubrieken te maken met een oproep aan leden voor het delen van eigen ervaring.
Iedereen heeft wel iets bijzonders zoals een leuk recept uit de Karintische keuken, een leuke wandeling
of fietstocht, een mooie of interessante misschien minder bekende bezienswaardigheid, een
leuk restaurant of een andere grappige of interessante ervaring. Via de Uitvlieger kan men ook
andere hiervan laten „smullen“.
Stuur Uw idee of ervaring in naar de redactie die daarmee in de toekomst de volgende rubrieken wil
vullen:
➢ Uit de keuken geklapt: (Karinthische) recepten
➢ Onderweg in Karinthië of omgeving: bezienswaardigeheden, fietsen, wandelen
➢ Lekker eten in Karinthië: bijzonder positieve ervaringen in restaurants
➢ Wetenswaardigheden: over de Karinthische cultuur,geschiedenis en gebruiken
Nog leuker is het als U er ook nog een of twee foto’s bij kan doen, maar dit is geen moeten.
Op verzoek van lezers wil bestuur en redactie ook proberen meer informatie te gaan verschaffen
die nuttig is voor ons naar Oostenrijk „uitgevlogen“ Nederlanders. Bijvoorbeeld op het gebied van
belasting, verzekering, erfrecht, en andere wet- en regelgeving.Het idee is om deze informatie ook
en in detail op de website te zetten met de hoofdpunten in de Uitvlieger met verwijzing naar de site.
Enkele van ons zullen op genoemde gebieden een eigen ervaring hebben. Ook hier weer het verzoek
aan U deze ervaring te delen ten nutte van de mede verenigingsleden. Mocht U „toneelkoorts“
hebben omdat U niet gewend bent Uw kennis op papier te zetten neem contact op met bestuur of
redactie die graag hun ondersteuning geven.
Kinderen en jongeren die al enige tijd in Karinthië zijn, zijn meestal al aardig geintegreerd en zullen
meer contact hebben met Oostenrijkse jongeren dan met andere „uitgevlogen“ jeugd. Deze
integratie verloopt bij de een anders als bij de ander. Ook hier weer onze oproep speciaal aan onze
jongeren de eigen ervaring te delen door hierover een kort stukje te schrijven.
Pagina 5 - De Uitvlieger
Werk mee aan de Uitvlieger!

Een gezellige nieuwjaarsborrel
Met echt hollandse hapjes.
Zondag 8 januari had de vereniging haar nieuwjaarsreceptie.
Ondanks de wat dunne opkomst was het heel
gezellig. Leuk was ook dat er aardig wat kinderen en
jongeren bij waren.
De voorzitter Charley van Niehoff hield een kort openingswoord
waarin hij memoreerde dat de vereniging
in 2011 afscheid heeft moeten nemen van Caroline Karner,
vanaf het begin actief lid van de vereniging en vroeg
om een ogenblik stilte.
Na de toast uitgebracht op een voorspoedig 2012 kon
iedereen gezellig bijpraten onder het genot van een
drankje.
De hollandse snacks bitterballen, frikandelletjes en kaas
vielen bij allen in de smaak. En zelfs de prikkers – de bekende
rood wit blauwe vlaggetjes- vonden gretig aftrek
bij sommige verzamelaars(ters).
Benieuwd waren de aanwezigen naar hoe het met Monique
van der Meer en haar op komst zijnde spruit ging.
Wel, het werken liet zij verstandig genoeg aan Martijn
en haar ouders over, maar zij kwam er natuurlijk ook bij
om te laten zien dat alles kits (of kids!) was.
Hans van Leuven
Pagina 6 - De Uitvlieger

Nieuwe leden stellen zich voor
De vereniging groeit gestaag zowel door de aanmelding
van nieuwe leden als ook door de uitbreiding
van gezinnen van bestaande leden. Zo mochten Monique
en Martijn van der Meer zich verheugen op de
komst van hun zoon Lukas. De redactie werd gemeld
dat Daphne Meixner zelfs een drieling op de wereld
heeft gezet. Nieuwe leden die zich in deze rubriek kort
voorstellen zijn Caroline en Sarah de Rooij, Jannes en
Tineke Bolhuis. Verder hebben zich aangemeld de familie
Hipp- Leeuwendaal uit Rotterdam en de familie
Boers uit Vorarlberg.
Hallo, ik ben Sarah de Rooij dochter van Caroline de
Rooij. Wij wonen pas sinds kort in Klagenfurt. Voordat
wij naar Klagenfurt zijn verhuisd hebben wij in
Wenen gewoond, waar ik geboren ben. Mijn moeder
woonde voordat ik ter wereld kwam al 10 jaar in Wenen.
Wij zijn naar Klagenfurt verhuisd omdat mijn
mama hier een baan heeft op het conservatorium.
Ze is daar zangdocente voor jazz en pop. Mijn mama
heeft meerdere cd’s gemaakt waaronder ook een kerst
cd voor de Nederlandse ambassade. Willen jullie meer
weten over de bezigheden van mijn moeder kijk dan
op www. carolinederooij. com of op myspace.com/carolinederooij.
Ik ben 1,5 jaar oud en verheug me er op kinderen van
mijn leeftijd te leren
kennen.
Groetjes Sarah en Caroline de Rooij
Pagina 7 - De Uitvlieger
Mijn naam is Jannes van Bolhuis. Ik kom uit Groningen
en ben vorig jaar september met mijn hond vertrokken
naar Slovenie en daarna naar Kärnten. Ik heb
door de muziek in de loop der jaren heel veel vrienden
gekregen in deze omgeving. Mijn vrouw en ik komen
al jaren in Begunje in Slovenië waar in Gasthaus Avsenik
wekelijks bekende Oberkrainermusici optreden.
Ik ben gezond maar wel zonder enige voorbereiding
met mijn hond Jaska hierheen vertrokken en ben door
vrienden en leden van de Hollandse Club enorm goed
opgevangen en geholpen. Van deze gelegenheid wil ik
gelijk gebruik maken om iedereen daarvoor heel hartelijk
te bedanken.
Inmiddels is ook mijn vrouw Tineke naar Karinthië
gekomen en wonen wij in Lind ob Velden am
Wörthersee.
Wij zitten hier in verband met onze liefde voor de
Oberkrainer- Blaas-en Volksmuziek precies op de
goede plek. Zelf speel ik als hobby de Steirische
Harmonika. Ik hoop ooit een keer een Stammtisch
op te luisteren met de muziek van mijn Steirische
Harmonika. De Sankt Egydenerhof van de familie
van der Meer is bij ons naast de deur.
Verder ben ik blij met de Hollandse vereniging hier
in Kärnten, die veel voor haar leden organiseert.
Hut ab.
Grüss Gott,
Jannes en Tineke van Bolhuis

Sinterklaas in Kärnten
Zaterdag 3 december was het dan zover. Zo’n 25 kinderen van de vereniging
waren met ouders en enkele oma’ en opa’s verzameld in de Sankt-Egydenerhof
en zagen vol verwachting uit naar de komst van de Sint. Het was
best spannend of hij wel op tijd zou komen. Het was voor de eerste keer dat
de Sint naar Sankt Egyden zou komen. En zijn paard zou hem niet kunnen
helpen dit keer. Het sinterklaas journaal van de Nederlandse televisie had
gemeld dat Amerigo al dagen zoek was. Voordeel was wel dat er geen sneeuw
lag en er een paar zwarte Pieten al aangekomen waren om met de kinderen
te tekenen .
En ja hoor, plotseling werd de Sint en drie Pieten ontdekt aan de overkant van
de straat. Zij waren duidelijk aan het zoeken. Ze keken rond, waarschijnlijk
op zoek naar de Nederlandse vlag. Toen de kinderen naar het raam liepen en
luidkeels riepen, hoorde de Sint of een van zijn Pieten dat en begonnen zij
wild te zwaaien, blij dat ze het gevonden hadden.
De voorzitter van de vereniging haastte zich naar de deur om de Sint te verwelkomen
en onder vrolijk en luid gezang kwam Sinterklaas de fraai versierde
zaal binnen. Nadat de voorzitter hem officieel welkom had geheten
nam de Sint plaats in een speciale zetel. Er waren wel zes zwarte Pieten meegekomen
die natuurlijk ook pepernoten ronddeelden.
De kinderen kwamen een voor een bij de Sint en kregen....nee, helaas geen
cadeau. Want wat was er namelijk gebeurd? Cadeaupiet was weer eens eigenwijs
geweest en was de weg kwijt geraakt. Daarom waren er geen cadeaus.
Wel had de Sint voor ieder kind niet alleen een vriendelijk woordje, maar
kregen zij van de Pieten ook een zakje met snoep en een chocolade letter.
Tussendoor zongen de kinderen liedjes en gingen samen met de Pieten en
enkele ouders dansen, waar de Sint zichtbaar van genoot.
Bij het lied “Sinterklaasje bonne bonne bonne “ gaf Peter Pleunis een eigen
versie ten beste wat Sint veel plezier deed.
Pagina 8 - De Uitvlieger

Pagina 9 - De Uitvlieger
Rebecca Leitner kreeg een geweldig applaus toen zij op verzoek van de
Sint een radslag deed. Een van de Pieten liet dat niet op zich zitten en ook
hij kreeg de handen op elkaar met een fraaie radslag. Twee ander Pieten
kondigden aan op hun handen te kunnen staan wat de Sint niet wilde
geloven. Maar inderdaad ............het lukte, maar wel met een trucje.
Ook Hannah Hoffman – zes jaar jong- deed voor de Sint een radslag en
legde uit dat een bar niet alleen iets voor papa’s en mama’s is om iets te
drinken, maar ook een stang voor balletoefeningen.
Er waren enkele kinderen die de Sint vertelden dat zij op muziekles zaten,
zoals voor gitaar en viool. Waarop de Sint hun vroeg goed te oefenen
zodat zij in de toekomst voor hem zouden kunnen spelen.
In de tussentijd kreeg mobielpiet een telefoontje van cadeaupiet. Deze
had eindelijk de weg naar Egyderhof gevonden en kwam eraan. Nadat de
kinderen nog hadden gezongen en gedanst kon Sinterklaas alle kinderen
met hulp van de Pieten blij maken met een cadeau uit de grote zak.
De Sint moest nog naar andere plaatsen en beloofde dat hij alle moeite
zou doen ook volgend jaar weer naar Karinthië te komen. Na een dankwoord
van de voorzitter vertrok de Sint vergezeld van zijn zes Pieten,
terwijl de kinderen en hun ouders “Dag Sinterklaasje” zongen.
Al met al een geslaagd bezoek ook dankzij de ondersteuning van Yfette
Brouwer, Marijke Streefkerk, Claudia Michels van Kessenich, Yvonne
Overtoom, hulpvaardige ouders en het team van Sankt Egydenerhof.

Daar is hij dan, Lukas!
Koninginnedag met de NVIK, 1 Mei 2011, de dag dat
ik wist dat in zwanger was! Volgens alle berekeningen
is de uitgerekende datum vrijdag 13 Januari 2012. Een
spannende periode breekt er aan. Het gaat allemaal
toch net even iets anders als in Nederland. Zo wordt
je in Nederland begeleidt door de verloskundige, hier
in Oostenrijk loop je bij de Frauenarzt, tot de 38e
week. In die week heb je een afspraak in het betreffende
ziekenhuis waar je wilt bevallen. Hier worden
alle gegevens opgenomen, en daarnaast worden de bekende
onderzoeken gedaan. Echo, CTG om het hartje
van het kindje te controleren, bloed, urine etc. Aan
de hand van de uitslagen wordt er afgesproken om,
op de uitgerekende datum weer op controle te komen,
mits de baby zich nog niet heeft aangediend. Indien je
vliezen breken, of je hebt gedurend een uur constante
weeën om de 5 minuten, dan moet je naar het ziekenhuis
toekomen.
Bij mij liep het helaas wat anders dan gepland. In de
nacht van maandag 9 januari op 10 januari kreeg ik
weeën. Het waren helaas maar voorweeën, maar het
rommelde wel al gelukkig. Op woensdag 11 januari
vertrouwde ik het niet helemaal, en ben ik naar het
ziekenhuis gegaan. Mijn bloedwaardes waren niet
in orde, en ik moest een nachtje blijven. Donderdag
mocht ik weer naar huis, de waardes waren weer gezakt.
Wel moest ik maandag 16 januari terugkomen,
daar mijn vruchtwater niet helemaal in orde meer
was, en het leek alsof het minder werd.
Maandag 16 januari bleek dit inderdaad ook zo te zijn,
en de artsen maakten zich wat zorgen. Inmiddels was
ik 3 dagen over tijd, en vonden ze het hoogste tijd dat
onze kleine man maar uit mamma’s buik mocht komen.
De gyneacoloog besloot om direct te beginnen
met inleiden. Helaas zette dit geen zoden aan de dijk,
en verstreek de maandag zonder dat ik onze kleine
man in mijn armen had. Dinsdag kreeg ik weeënopwekkers
via het infuus en ik zou diezelfde middag
mamma zijn! Helaas liep dit ook niet zoals gepland,
want ik kreeg wel weeën, maar niet genoeg om te bevallen.
Lichamelijk was ik er dan ook klaar mee, toen uiteindelijk
het infuus uitgezet werd, en ik nog steeds kindloos
was. Mijn gevoel zei me dan ook dat er iets niet
goed was, en ik heb de artsen gevraagd om een keizersnee.
Pagina 10 - De Uitvlieger
Woensdag 18 januari werd ik om 6 uur gewekt na een
heerlijke nacht slapen. Ik werd klaargemaakt voor de
operatiekamer, spannend! Martijn mocht zich ook
gaan klaarmaken, want hij zou bij de bevalling zijn.
Hij mocht pas de OK binnen als de ruggenprik gezet
was. Daar zit je dan, met je dikke buik, in de houding
voor de ruggenprik. De anesthesist heeft 5 keer geprobeerd
de ruggenprik te zetten, maar helaas lukte
het niet. Wat er toen gebeurde weet ik niet meer. Ik
kreeg een kapje op mijn neus, en weg was ik! Martijn
stond maar te wachten, en inmiddels vlogen de
mensen hem voorbij in allerijl. Uiteindelijk werd hem
in vogelvlucht verteld dat ik een algehele narcose had
gehad, en dat hij niet naar binnen mocht. Om 08.45
uur zag Martijn de kinderarts met onze kleine man
naar buiten komen, en 5 minuten later had hij onze
zoon dan eindelijk zelf in zijn armen!
De verloskundige had een foto van Martijn en Lukas
boven mijn bed gehangen, zodat ik die als eerste zag
toen ik bijkwam. Omdat ik alleen in de verkoeverkamer
lag, mocht Martijn met onze zoon, Lukas, naar
mij toe. Dit was de eerste keer dat ik mijn zoon zag!
Wat een prachtig ventje! Dit was zo ongeveer 2 uur
nadat Lukas ter wereld kwam.
s Middags op de afdeling kwamen opa en oma natuurlijk
vol trots op bezoek. Ik had het geluk dat in het
LKH Villach de mogelijkheid bestaat dat de pappa’s
ook in het ziekenhuis blijven nadat het kindje geboren
is. Dit gaf mij een hoop steun.
Ik had er erg tegenop gezien, maar het is me enorm
meegevallen. In het ziekenhuis werd ik perfect behandeld
door de artsen en door de verpleging, en ik kan
alleen maar positief terugdenken aan deze ervaring!
18 Jan. 2012
3550 gram
54 Cm

Jazz improvisaties door
“Hoch4glanz”
Door Tom Zoomers
Op 17 december j.l. verzorgde het quartet “Hoch-
4glanz” o.l.v. ons NVIK lid Leonard Stijntjes een fantastisch
mooie muziek uitvoering in de Stift Ossiach.
In de Stift Ossiach, waar de CMA Carinthische Musikakademie
is gevestigd, wordt het hele jaar door
concerten gegeven, zeer specialistische cursussen
voor (vaak beroeps) musici vanuit de gehele wereld
verzorgd en tentoonstellingen van onderscheidenlijke
kunstenaars gepresenteerd.
In de Adventperiode voor de Kerstdagen 2011 werd
er ieder weekend wel een bijzonder concert georganiseerd
met voor de echte liefhebbers van jazz dus het
optreden van “Hoch4glanz”
Hoch4glanz heeft een geheel eigen muziekfilosofie
welke zij op hun eigen website www.hoch4glanz.at uit
de doeken doen.
Alhoewel ik geen echte muziekkenner ben, maar wel
weet wat ik mooi vind, heb ik van het begin tot eind
volop genoten van de heerlijke muziek welke deze 4
musici in hart en nieren ten besten gaven. Lichte ontspannende
jazzmuziek, vol improvisaties en fantastische
solo’s door iedere musicus afzonderlijk.
Hans Lassnig speelde trompet en Flügelhorn (bugel);
Michael Sanitz elektrische basgitaar en akoestische
gitaar; Michael Blasge o.a. vibrafoon, marimbafoon,
accordeon, en Leonard Stijntjes percussie (= allerlei
vormen van slagwerk op uiteenlopende instrumenten/attributen)
Alhoewel de ambiance voor hun muziek niet helemaal
optimaal was, vanwege de wat stijve voor de CMA
vaste theaterzaal opstelling, kwam hun muziek door
de geweldige mooie akoestiek van de zaal en hun individuele
klasse zeer goed tot zijn recht. Hierbij technisch
ondersteund door hun vaste geluidstechnicus.
Het enthousiaste publiek (de zaal was voor zo’n 80 %
goed gevuld) gaf hen regelmatig tijdens en vooral na
hun optreden een ovationeel applaus.
Een bezoek aan een uitvoering door “hoch4glanz” is
niet alleen een aanrader voor liefhebbers van dit genre,
maar ook een aanrader voor muziekliefhebbers in
het algemeen.
Pagina 11 - De Uitvlieger
eeuwig leven
ik doe alsof
maar toch
ik doe alsof
ik eeuwig leven zal
ik doe alsof
maar toch
ik doe alsof
ik het niet weet
maar ergens is een eind
wat vast staat
wat ik zeker weet
vast en zeker
tot dat moment
zal ik kunst denken
zal ik kunst maken
zal ik kunst beleven
zal ik kunst drinken
verzwelgen
Danzig
GEZOCHT: IN KARINTHIE WOONACHTIGE NE-
DERLANDSE JONGERE TUSSEN 15 EN 25 JAAR.
TER VERSTERKING VAN DE REDACTIE.
PROFIEL:
- spreekt en schrijft nog een beetje Nederlands
- vindt het leuk om iets voor andere Nederlandse
jongeren in Oostenrijk te doen
- staat het wel aan in het redactieteam mee te werken
en daar eigen ideëen en initiatieven in te brengen
- heeft de mogelijkheid vier keer per jaar een tot twee
dagen voor de Uitvlieger te werken
INFORMATIE EN CONTACT: Myrthe Koolhof
(jongere; 0650- 2896780) of Hans van Leuven (doet
soms zo; 0664-73767393; leubon@aon.at)

De prachtige Oostenrijkse bergen
Door Hans van Leuven
Het ongeluk van Prins Friso, de dood van een
12 jarig Hongaars meisje op de Gerlitzen en het
dodelijk ongeluk van een 51 jarige Nederlander
op een sleeplift in het skigebied van Weissbriach
bracht het helaas deze winter weer heel dichtbij:
het risico dat soms verbonden is aan het genieten
van de mooie bergwereld in Oostenrijk.
Het gebeurt niet alleen „off piste“, het gebeurt
ook niet alleen door roekeloos gedrag van jongeren
wat soms in „Hütteklatsch“ te horen is.
Natuurlijk kan je je afvragen hoe zou het gegaan
zijn als…. de prins niet alleen een pieper maar
ook een ski airbag had gedragen, als de verongelukte
man een helm gedragen had, als dat meisje
op de babylift helling was gebleven, als….
Sinds twee jaar ski ik met helm, waarom? Omdat
ik steeds meer opmerkingen naar mijn met
fraaie muts bedekte kop gegooid kreeg dat zonder
helm skieën onverantwoord was en bepaald
geen goed voorbeeld voor kinderen. En inderdaad
mijn kleinkinderen moesten wel onder de
helm als ze bij ons kwamen skieën. Dus heb ik
mezelf, en mijn familie overtuigd een skihelm
te gaan dragen. Bleek best licht te zijn, lekker te
dragen en de verwachte hoofdpijn kwam alleen
na het apres ski.
Vroeger gingen we ook “off piste”, heerlijk in
de tiefschnee je eigen spoor trekken. Wel eens
geschrokken toen we in het gebied van Obertauern
een lawine naar beneden hoorde komen
en iets verderop ineens een heleboel mensen in
een enorme massa sneeuw zagen prikken. En
nu lees ik dat zelfs een lawine deskundige in dit
gebied verongelukt is. Misschien hebben we gewoon
geluk of een goede engelbewaarder gehad.
Ook herinner ik me dat dochter Annemiek
toen zes jaar oud en net haar eerste skiklasje
achter de rug, het helemaal niet leuk vond dat
zij niet eens voorop mocht. We waren toen op
onze laatste skivacantiedag met zijn viertjes op
de redelijke vlakke Gerlosplatte. Haar twee jaar
oudere broer die al voor zijn derde jaar een klas
had gedaan mocht wel af en toe voorop. Toch
wel erg oneerlijk, of?
Pagina 12 - De Uitvlieger

Pagina 13 - De Uitvlieger
Dus papa zegt : ok maar wel rustig aan. Wou ze waarschijnlijk
ook, maar plotseling ging het sneller en sneller en kon
ze niet meer stoppen, een enorme duikeling en toen liggen
gebleven in een houding die het ergste deed vermoeden.
Ik was er binnen enkele tellen bij net als een man die het
had zien gebeuren. Wat een opluchting dat ze niets had gebroken
! Annemieks huilen was als muziek in mijn oren
(was anders niet zo!). Ik voelde me wel verantwoordelijk
en ook dom dat ik had toegegeven. Een trauma heb ik er
echt niet aan overgehouden maar nu ik hoorde van het
twaalfjarig meisje kwamen de beelden wel terug. En ook
als kleinzoon Max die met zijn negen jaar goed skiet en
best wel voorzichtig is maar toch ook graag voorop wil, is
opa niet helemaal op zijn gemak en denkt hij teug aan het
voorval met de eigen dochter.
Maar de risico’s zijn er ook bij het wandelen in de bergen.
Vooral in het voorjaar als paden en hellingen nog nat en
glad zijn, of na een natte periode in de zomer. En ook in
de kleurenpracht van de herfst als er wel al bladeren zijn
afgevallen moet men oppassen.
Ik heb heel wat wandelingen gemaakt. Vroeger had ik mijn
hond mee en nu natuurlijk de mobieltelefoon. Niet overal
maar op veel plekken in de bergen krijg je ontvangst (of
beter gezegd een uitgang). Ik ben eens – toen ik een tocht
op de Wendelstein in Beieeren maakte - zo’n twintig meter
naar beneden gerutsjt. Mijn maat die me wilde helpen
overkwam hetzelfde. Behalve schrammen, pijn en kapotte
kleren was er niets aan de hand. We kwamen uiteindelijk
heelhuids beneden. Konden thuis natuurlijk niet verbergen
wat er was gebeurd. Misschien dat daarom dat mijn
lieve vrouw Mien mij liever niet meer alleen laat gaan. Zo
zie je maar: ieder nadeel heb zijn voordeel.
ALS EEN KÄRNTNER ZEGT…….
…Ich komme zu dir obba ... dan woont hij ofwel hoger op
de berg of boven je in de flat
…ich komme zu dir aufe dan woont hij beneden jou
…ich komme umme zu dir in Reifnitz…dan woont hij aan
de andere kant van de Wörthersee
…ich gehe eine…dan gaat hij naar de stad
…ich gehe ausse…dan gaat hij verder weg, Karinthië uit
Hebt U ook typisch Kärntenerische uitdrukkingen? Stuur
even een mailtje naar redactie@nvik.at

Reanimatiecursus voor nvik leden.
Door Martijn van der Meer
Op 5 januari 2012 hebben Martijn en Monique van
der Meer in samenwerking met G&G Opleidingen en
de Nvik een reanimatie cursus georganiseerd.
We staan er niet echt bij stil, tot dat het vaak te laat
is en men plots met een reanimatie geconfonteerd
wordt. Op zo een moment ben je blij als je weet wat je
moet doen.
Dit alles is aan bod gekomen tijdens de cursus die
door Guus & Gre van der Velden is gegeven.
Om tien uur hebben we elkaar getroffen in Gasthof
St. Egydenerhof en zijn natuurlijk met een kopje koffie
begonnen. Vervolgens zijn we met de cursus aangevangen
en heeft de instructeur ons eerst een stukje
theorie gegeven. Wist u dat de overlevingskans bij een
hartstilstand normaal maar 10% bedraagd als er alleen
een ambulance ter plaatse komt en dit verhoogd
naar 20% als er door omstanders gereanimeerd kan
worden? Dit is natuurlijk niet veel. Maar tijdens de
cursus is er ook het gebruik van een AED (Automatische
Externe Defibrillator) aan bod gekomen. Met
het gebruik van de AED verhoogd de overlevingskans
naar 70%!
Naast het stuk theorie hebben we vooral veel praktijk
oefeningen gedaan, zodat je de theorie meteen in
praktijk kan brengen. Dit ging in mooie kleine stappen
en elk stukje praktijk werd steeds iets meer uitgebreid
tot dat we alles onder knie hadden. Van het vragen
om hulp, de ademhalingscontrole, het reanimeren
tot het aansluiten en bedienen van de AED.
Aan het eind van de cursus heeft elke cursist de kennis
om een naaste, gast of een onbekende te kunnen reanimeren
en een AED te bedienen. Elke cursist heeft
dan ook een Europees erkend Certifikaat behaald.
Deze leervolle dag is afgesloten met een heerlijke
3-gangen lunch.
Volgend jaar zal er weer een cursus gegeven worden
en voor degenen die dit jaar al een certifikaat behaald
hebben, zal er een herhaling komen. Mocht u overwegen
een AED aan te schaffen, dan kunt u contact
opnemen met Martijn van der Meer (martijn@stegydenerhof.com)
Voor leden van de Nvik hebben wij
speciale prijzen kunnen afsluiten met de leverancier.
Pagina 14 - De Uitvlieger

Het zou zo maar kunnen!
Door Tom Zoomers
De Tocht der Tochten
Het is vroeg in de ochtend, een uur of vier.
De wekker gaat.
Het is steenkoud en aarde donker.
Een graadje of 15 zal het wel vriezen denk ik!
Mijn vrouw verklaart me voor gek en draait zich nog
eens lekker om.
Al tijdens die beweging snurkt ze alweer lekker en
luidruchtig verder.
Ik sta op uit mijn warme bed om voor het eerst van
mijn leven te beginnen aan de tocht der tochten;
Let wel DE Elfstedentocht, welke na veel twijfel en uitstel
uiteindelijk toch is uitgeschreven.
Zelfs de hardnekkigste wakken hebben de strijd tegen
de aanhoudende vorst opgegeven.
Men zegt dat de gemiddelde ijsdikte nog nooit zo dik
is geweest.
Ik ga me douchen, doe iets gemakkelijks aan en voel
me daarna een stuk frisser. Ik neem een stevig ontbijt
van yoghurt en muesli en een kop warme thee.
Ik zet de thermostaat van de centrale verwarming op
twintig, zet de koffiepot en de televisie aan.
Mooi, ik ben precies op tijd……………; ik ben er echt
klaar voor:
De Tocht der Tochten mag van mij beginnen!!!!!!!!!!
IG-L
Pagina 15 - De Uitvlieger
Door Tom Zoomers
Weet u wat dit verkeersbord met onderliggende afkorting betekent?
In Oostenrijk rijdend de A10, Tauernautobahn ten zuiden van Salzburg
ziet u op electronische signaleringsborden de volgende tekst geprojecteerd:
IG-L onder de aanduiding van 100km als maximum snelheid. Ik heb me
geruime tijd afgevraagd wat dat nou betekende.
Na enig zoekwerk op internet vond ik de betekenis van IG-L
Immissionsschutzgesetz-Luft
Dit is een wettelijke maatregeling van de Oostenrijkse wetgever om de schadelijke
uitstoot van auto’s binnen bepaalde perken te houden en heeft dus te
maken met luchtvervuiling.
Wanneer men op dit gedeelte van de autobahn te hard rijdt krijgt men niet
alleen de boete voor te hard rijden, maar ook een boete omdat men de lucht
extra vervuild. Hierdoor kan de boete oplopen tot wel 2000 euro! Er wordt
op dit traject dan ook veelvuldig op snelheid gecontroleerd.
Een gewaarschuwd mens telt voor twee dus het devies: “Niet te hard rijden
op dit met deze aanduiding gekenmerkt stuk autobahn.
Het is maar dat men het weet

Vervolg: nieuw leven, nieuw begin
Door: Myrthe Koolhof
Laura heeft haar leven in Nederland achtergelaten en
gaat nu met haar ouders en hun hond Jea een nieuw
leven beginnen in Oostenrijk.
Laura is met haar ouders aangekomen bij het huis wat
hun nieuwe huis moet worden. Tot Laura’s schrik is
het huis niet wat ze verwacht had. Het is oud en verwaarloosd.
Overal zitten spinnenwebben en muizen
en de meubels die er nog staan zijn stuk en het ziet
eruit of iemand alles om heeft gegooid om naar iets te
zoeken. Als Laura haar slaapkamer ziet, dringt het tot
haar door, wat voor moois ze allemaal heeft moeten
achterlaten voor dit krot. Met deze gedachte rent ze
hard het huis uit en de tranen rollen over haar wangen.
Laura’s moeder ziet na een kleine zoektocht haar
dochter met rood doorgelopen ogen op een bankje
zitten met Jea die haar probeert te troosten. „Laura!“
zegt haar moeder. Laura kijkt op en dan neemt
de woede het over. Laura begint te schreeuwen: „Hoe
kunnen jullie mij zoiets aandoen? Jullie halen mij uit
mijn mooie leventje bij mijn vrienden vandaan om in
zo’n krot te gaan wonen.
Waar hebben jullie je verstand gelaten? Waarom hebben
jullie het mij niet voor die tijd verteld?“ Laura
borrelt van woede en zelfs Jea heeft zich uit angst onder
het bankje verstopt. Laura’s moeder laat haar even
haar gang gaan totdat Laura weer in tranen uitbarst.
Ze slaat haar armen om Laura heen en wiegt haar
heen en weer. „Het komt allemaal goed“ sust ze. „Hoe
kan zoiets goed komen.“ reageert Laura op een mopperige
toon. „Probeer niet alles gelijk negatief te bekijken,
voordat je gevraagd hebt wat de bedoeling is.“
Laura kijkt haar moeder een beetje verbaasd aan. „We
hebben hele mooie plannen gemaakt voor het huis en
het word helemaal opgeknapt“ Vertelt haar moeder
verder. „Dan nog, jullie hadden me ook wel wat meer
kunnen vertellen.
Of mij op z’n minst mij mee kunnen nemen toen jullie
het huis gingen bezichtigen“ zegt Laura,
Pagina 16 - De Uitvlieger
maar haar toon is al wat minder geirriteerd en Jea
durft weer voorzichtig onder het bankje vandaan te
komen. „Misschien heb je ook wel gelijk,“ zegt haar
moeder. „maar jij had ook wat meer kunnen vragen!
Dus we zijn allebei een beetje schuldig toch?“ „Ja, misschien
wel“ antwoord Laura en staart naar de grond.
„Krijg ik nog een knuffel?“ vraagt haar moeder met
een glimlach en Laura laat zich in de armen van haar
moeder vallen. ‚Dat voelde even goed om alles eruit te
gooien‘ denkt Laura.
Jea legt haar hoofd op Laura’s schoot en kijkt met vragende
oogjes naar haar, want ze snapt het allemaal
niet meer. Daardoor krijgt Laura weer een glimlach
op haar gezicht en aait Jea over haar hoofd. Dan staan
ze op om weer op weg te gaan naar het huis. Jea springt
vrolijk naast hun door het gras en met haar neus probeert
zij alle sporen te ruiken om elk nieuw dingetje
in zich op te nemen.
Bij het huis aangekomen zit Laura’s vader al klaar met
zijn laptop. „Hé kleintje van me, kom eens naast me
zitten“ zegt hij. Laura heeft er een hekel aan als hij
haar kleintje noemt. Ze is niet klein meer, ze begint al
een echte vrouw te worden. Maar toch neemt ze naast
haar vader plaats. „Ik zal je nu eens laten zien hoe het
allemaal gaat worden.“ Haar vader heeft mooie 3D tekeningen
van het hele huis. Hij legt uit dat het huis
van boven tot onder gestript gaat worden. Alle oude
meubels, oude vloeren, oude ramen, oude gordijnen,
echt alles wordt verwijderd. Dan zal alles opnieuw opgebouwd
worden. Er worden muren doorgebroken en
opnieuw geschilderd.
De vloeren worden vernieuwd en er komen goede ramen
in, zodat het in de winter niet al te koud zal zijn.
Op de tekeningen ziet alles er prachtig uit en Laura
is dan toch wel een beetje trots op haar ouders en
vindt het nu toch niet meer zo erg om hier te zijn. Het
leukste van alles is nog, dat ze een inloopkast op haar
kamer krijgt. Daarmee hebben haar ouders haar toch
wel helemaal tevreden gesteld en kan haar nieuwe leventje
hier in dit mooie Oostenrijk beginnen!

Waszak
Op de boerderij, een klein bedoeninkje, met wat koetjes,
varkens en wat kippen woonde sinds jaar en dag
een weduwnaar met zijn zoon. Ze bewerkten het land
en verzorgden de dieren. Godsvruchtige en hard werkende
mannen waaraan de wereld voorbij ging. Moeder
was reeds lang gestorven. Aan de zoon zat geen
vrouwenvlees. Ging niet uit, vroeg naar bed en vroeg
uit de veren. Op hoogtij dagen bijvoorbeeld als het
hooi droog binnen was gekomen, als de rogge van het
land was, als het geslachte varken op de ladder hing
dronken vader en zoon wel eens een brandewijntje,
maar alles met mate. De mannen waren zuinig.
Het huishouden ging op de gelijke kleinschalige manier.
Eenvoudig koken van zelfverbouwde aardappelen
en wat groente. Van poetsen kwam ook weinig
terecht. Gezelligheid ontbrak in het huis. Ze leefden
in de keuken, in de stal en op het land. Je speurde het
ontbreken van een huisvrouw op de boerderij.
Wassen van hun kleren en beddengoed deden ze niet.
Dat ging naar een wasserij. Eens in de zoveel weken
kwam brachten ze hun waszak waarin alles verzameld
was maar een depot in het dorp. Regelmaat in
het wegbrengen van de vuile was en het halen van de
schone zat er niet in. Als ze niets meer schoon hadden
om aan te trekken dan werd met tegenzin de volle zak
weggebracht.
Als er geen schone kleren meer op de plank lagen en
het tijd werd dat ze een verschoning aantrokken, dan
gebeurde het nog wel eens dat de één of de andere de
waszak omkeerde en er de minst vuile onderbroek of
hemd uitviste om aan te trekken.
Jaren ging dat zo door. Nooit waren ze ziek. Bezoek
kwam er nauwelijks of het moet van de kerk geweest
zijn. Bezoek zou niet aangenaam zijn want vader en
zoon droegen een luchtje bij zich van zweet en noeste
arbeid.
Vader stierf. Het boerderijtje kwam in de ruilverkaveling.
Het huisje werd gerenoveerd door stadse lieden
met groene gummi laarzen en een Landrover.
Wat er van de zoon is terechtgekomen heb ik nooit
meer vernomen.
Danzig
Pagina 17 - De Uitvlieger

ZUIDERBUUR SLOVENIË: MO
MAAR SLOVENEN HELAAS N
GELIEFD BIJ SOMMIGE KAR
Door: Hans van Leuven
Voor sommige van ons is het minder dan een half uur
voor anderen een uur en je zit in Slovenie. Vele van
ons zullen Bled (in het duits „Velden“!) aan de voet
van de Julische Alpen en zijn meer met de Maria kerk
op een eiland in het meer en/of het kasteel Grimschitz
bezocht hebben.
Waarschijnlijk historisch gegroeid is het negatieve
beeld dat soms Karinthiërs van de Slovenen hebben
en uitspreken.
Toen ik laatst naar aanleiding van het verhaal van Jannes
Bolhuis over de Oberkrainer muziek in Slovenië
sprak kreeg ik te horen: „dat is onze muziek dat hebben
deze jugo’s van ons gestolen“. En dat is slechts een
voorbeeld. Feit is dat de provincie Kranjska (Krain
in het Duits) in Noord Slovenië tot 1002 tot het hertogdom
Karinthië behoorde en tot het einde van het
Habsburgse rijk tot „Oostenrijk“ behoorde .
Pagina 18 - De Uitvlieger
Ook de jarenlange „Ortstafelstreit“ heeft tot vaak verkeerde
sentimenten bijgedragen. Vaak worden de Slovenen
als „jugo’s“ betiteld (alsof joegoslaven slechte
mensen zouden zijn).
Dat terwijl het land al meer als twintig jaar onafhankelijk
is van Joegoslavië.
Joegoslavië bestond sinds 1945 uit de zes deelrepublieken
Servië, Slovenië, Kroatië,Bosnië-Herzegovina,
Macedonië en Montenegro en de provincie Kosovo.
Na de omwenteling in Oost Europa in 1989 werd de
roep naar onafhankelijk in de deelrepublieken luider
en werden referenda gehouden. Ook in Slovenië waar
een grote meerderheid voor onafhankelijkheid koos.
Op 26 juni 1991 werd het uitroepen van de onafhankelijkheid
in de Sloveense hoofdstad Ljubljana groots
gevierd, waarbij ook de toenmalige Landeshauptmann
van Karinthië Zernatto aanwezig was.

OI LAND
IET ERG
INTHIERS.
De volgende dag was het wel schrikken voor de bevolking
in Oostenrijk met name voor de mensen in
Karinthië en Stiermarken. De centrale macht in Belgrado
had besloten de onafhankelijkheid te verhinderen
en zette zijn leger in. De Slovenen boden heftige
weerstand en mede door morele steun uit Oostenrijk
(!) dat eigen troepen na de grensgebieden stuurde
trokken de regeringstroepen zich na tien dagen terug.
Oostenrijk had in Europa aangedrongen op erkenning
van Slovenië, even later gevolgd door Duitsland.
De Europese Unie ( en ook Nederland) stonden eerst
niet bepaald positief tegen een uiteenvallen van Joegoslavië.
Maar ondanks de negatieve gevoelens van met name
Karinthiërs heeft Oostenrijk bijgedragen aan het tot
stand komen van het huidige Slovenië.
Pagina 19 - De Uitvlieger
Op 8 october 1991 werd de republiek Slovenië een
feit. Sinds 2004 maakt Slovenië deel uit van de Europese
Unie en in 2007 werd de Euro ingevoerd en vielen
de grenscontroles met Oostenrijk weg onder het
zogenaamde Verdrag van Schengen.
Waar ik vroeger als ik in Slovenië en/of Kroatië ging
zeilen een paar keer uren oponthoud had is het nu
heel wat prettiger reizen. Wij gaan regelmatig naar
Ljubljana oftewel Laibach waar het heel gezellig toeven
is op de vele terrassen langs de door de binnenstad
stromende Ljubljanica. Als je daar met een biertje
of wijntje tussen de vele jonge mensen zit is het
nauwelijks voorstelbaar dat nog niet zolang geleden
een ook grotere oorlog dreigde in dit land en dat sommige
Karinthiërs nog negatieve gevoelens jegens Slovenen
hebben.

Sich wie neu geboren fühlen!
AlphAFloAting gmbh
9081 Reifnitz
Ottilie-von-Herbert-Weg 6
T: 04273 23400
F: 04273 23400-15
E: office@alphafloating.at
I: www.alphafloating.at
Pagina 20 - De Uitvlieger
Alphafloating
Chinesische AnMo Massage
Chakra Harmonisierung
Jadesteinliege
Seminare
Renate Sandhofer
Mobil: +43 (0) 664 2818670
Helmut Steinbacher
Mobil: +43 (0) 664 2430377