Van de voorzitter. - Aquaria HS

Toelichting:
Maandblad nr. 5 29e Jaargang 2001/2002
Agenda voor de te houden hobbyavond op maandag 7 januari 2002
in de Reensche Compagnie, Tak van Poortvlietstraat 361, te Hoogezand
Aanvang 19.45 uur
A G E N D A
1. Opening
2. Ingekomen stukken en mededelingen
3. Uitslag huiskeuring door Marc Jansen.
4. Pauze met verloting
5. Vervolg punt 3
6. Prijsuitreiking
7. Sluiting
De uitslag huiskeuring behoeft geen nadere uitleg. We weten allemaal dat dit een zeer goed
bezette avond is, dus rekenen wij weer op een volle zaal. We zitten deze avond dan ook in de
grote zaal.
Namens alle medewerkers van de redaktie wensen wij u allen fijne feestdagen!
Van de voorzitter.
Het jaar loopt ten einde en dan blikken we weer even terug op het afgelopen seizoen. De
hobby-avonden werden goed bezocht en het gehalte van onze sprekers was naar mijn idee
hoog. Goede lezingen met uiteenlopende onderwerpen over onze hobby.
Ook hadden we voor het eerst een vijverkeuring, welke werd gehouden in de maand juni.
Toch wel verrassend hoe men met hun vijvers omgaat. De afmetingen lopen sterk uiteen,
maar ook met de omgeving valt veel te doen. De randverschijnselen komen hier sterk aan de
orde. Dus dit komend seizoen doorgaan op de ingeslagen weg en dan met veel meer
deelnemers aan de vijverkeuring meedoen.
Tevens werden in hobbyland evenementen of tentoonstellingen georganiseerd, welke onze

hobby in een positief daglicht stelden. Aan enkele evenementen hebben we als vereniging
deelgenomen. Leuke dagen om in contact te komen met mede-hobbyisten die je niet elke dag
tegenkomt.
In het volgend jaar starten we de uitslag van de huiskeuring, welke door Marc Jansen uit
Emmen zal worden gepresenteerd. De aquaria welke in onderhoud zijn bij Aquaria H-S
worden dit jaar gekeurd door Nomi Leuthollf. Zij zal dan ook vertellen welke bak dit jaar de
mooiste is. Alles zal op video en dia's worden opgenomen zodat we een scherp beeld krijgen
van de kwaliteit van de aquaria.
En als laatste wil ik allen die zich het afgelopen hebben ingezet voor de vereniging bedanken
voor het vele werk, we hopen ook dit jaar weer op uw medewerking.
Namens het bestuur wens ik u allen fijne Kerstdagen en Voorspoedig 2002.
Tot 8 Januari 2002 met de uitslag huiskeuring.
Hans Osendarp
Dhr. Koolwaay.
Als laatste hobbyavond van dit jaar kregen we een lezing door Dhr. Koolwaay die de diverse
soorten vivaria waarmee men de hobby bedrijft aan de hand van dia's de revue liet passeren.
Bij de aquaria wordt er een verdeling gemaakt tussen de gezelschaps- speciaal- en
zeewateraquaria. De rest van de vivaria zoals riparium, aquaterraria etc. valt onder de noemer
terraria. Aan de hand van de schitterende dia's kwamen alle categorieën aan bod en werd
verteld waar je op moet letten bij het inrichten en bevolken van zo'n vivarium. Wat hij
propagandeerde was dat je voordat je begint met het aanschaffen en inrichten voor jezelf de
afweging moet maken welke dieren je wilt gaan houden, heb je een bepaalde lievelings vis
dan moet je je vivarium, de inhoud, de medebewoners en de rest van de decoratie hierop
aanpassen.
Kijk voordat je bepaalde dieren aanschaft heel goed naar de eisen en de eigenschappen want
dit voorkomt zeer veel problemen. Een paar voorbeelden hiervan zijn; hoe groot wordt het
dier, is het een scholenvis of juist een solitair, is het agressief t.o.v. soortgenoten of juist
andere medebewoners, eet het b.v. planten of in zeewater lagere dieren, en zo zijn er
natuurlijk nog veel meer mogelijkheden te noemen.
Ook bij het kopen of zelf maken van b.v. een aquarium komt het een en ander kijken; hoe
staat het met de grootte in verhouding tot de omgeving (kamer), is de afwerking in harmonie
met de rest van de ruimte en de inrichting, maar vooral wat vind je zelf en/of je huisgenoten
mooi (want over smaak valt wel te praten maar niet te twisten).
Dhr. Koolwaay had naar mijn mening een prachtige lezing (een kwestie van smaak natuurlijk)
al is het als je al vele jaren de diverse lezingen meegemaakt hebt wel eens een herhaling van
wat er door een ander al eens is verteld. Toch zaten er in deze lezing weer dingen die je eens
doet nadenken over hoe je met de hobby bezig bent.
Ik wens iedereen gezellige feestdagen, een knallende jaarwisseling en een probleemloze €day.

Tot ziens in 2002.
Nico Bulthuis.
AQUARIA VATTENMUSEUM
Bovenstaande titel wekt bij u wellicht de indruk dat de schrijver in kennelijke staat was
tijdens het schrijven van dit stukje. Dit is echter niet het geval, het is Zweeds voor Aquaria en
watermuseum.
In de week van 19 tot 24 november moest ik voor mijn werk naar Stockholm en in de
beperkte vrije uurtjes heb ik naast het bekijken van de vele historische panden ook een bezoek
gebracht aan het Aquaria en watermuseum. Het museum ligt op een van de vele eilandjes
voor de kust van Stockholm en pompt honderdduizend liter zeewater per uur op uit de
Botnische Golf. Op deze wijze verkrijgt men een stromende rivier binnenin het museum
waarvan het water via een visladder weer terug stroomt in de Botnische Golf. De brochure
van het museum geeft aan dat de zeeforel vrij is om naar buiten te zwemmen en in het
museum terug te keren om te paaien. Of dit daadwerkelijk gebeurt weet ik niet, de
voorzieningen ervoor waren in ieder geval te bezichtigen.
Het museum is niet erg groot, maar er is genoeg te zien. Het museum gaat om tien uur open
en als ik er op dat tijdstip ben, ben ik de eerste bezoeker van die dag. In deze tijd van het jaar
zullen er wel niet veel toeristen meer zijn. Verder heeft het de afgelopen nacht gesneeuwd en
gevroren, hierdoor is het een glibberpartij om bij het museum te komen.
De kassa van het museum staat om een balie die wordt gevormd door een ingebouwd laag
aquarium waarin een aantal zoetwater roggen zwemmen.
Direct na de ingang loop je via een mooi nagebouwd tropisch regenwoud naar een mangrove
moeras. Vervolgens kom je bij het tropisch koraal rif en uiteindelijk bij noordelijke
bergstromen.
Met name het tropisch regenwoud is zeer mooi, het bestaat uit een grote vijver waarom heen
het tropisch regenwoud in de vorm van vele tropische planten en bomen is gesitueerd. Je loopt
via een echte hangbrug van touwen en slecht uitziende planken over de vijver heen. De
hangbrug deelt de vijver als het ware in tweeën, wat ook daadwerkelijk het geval is. Onder de
hangbrug vormt een glazen plaat de afscheiding tussen de beide vijverdelen. Als je de
hangbrug over bent loop je via een stenen trap enigszins naar beneden. Via een lager gelegen
ruimte kun je ook onder water kijken. Een enorme glazen wand geeft zicht op een grote groep
piranha's en een aantal enorme Colossoma macropomum (Pacu's) U weet wel die schijfronde
onderwater koeien, deze jongens waren zeer nieuwsgierig van aard en zwommen steeds naar
de plaats waar ik ging staan. Ze dachten zeker dat ik ze kwam voeren, een fikse teleurstelling
voor hen.
In het ander deel van de vijver zwemmen drie Arowana's, twee Astronotus ocellatus en twee
hele grote meervallen. Wellicht kent u ze wel die meervallen met hun opvallende witte buik,
zwarte rug, bloedrode rugvin en staartvin. Verder zoals een goed meerval betaamt vele lange
baarddraden. De wetenschappelijke naam van deze meervallen is Pharactorephalus

hemiliopterus, waarvan alleen jonge dieren geschikt zijn voor het grotere (minimaal 150 cm
lang) huisaquarium. Bij een goede voeding groeien ze snel en kunnen maximaal 120 cm lang
worden. Zoals de meeste meervallen houden ook deze grote jongens van gedempt licht en
verschuilen ze zich graag tussen kienhoutwortels en grote stenen. Het zijn echte roofvissen,
die dus gevoerd moeten worden met wormen en vissen. Ook diepvriesvoer wordt door hen
gegeten.
Vervolgens kom je aan bij een soort van betonnen binnenvijver waarin de mangroven zijn
nagebouwd. In vergelijking met het geweldige tropische regenwoud doen de mangroven
amateuristisch aan. Tussen de luchtwortels zwemt een school schuttersvissen en op kienhout
zitten een aantal slijkspringers.
Het aardige bij het grote tropische zeerif is dat er een glazen gang is gebouwd dat deels door
het aquarium loopt. Voor kleine kinderen een ware uitdaging om hier doorheen te kruipen en
volledig omgeven te zijn door water en de mooist gekleurde tropische zeevissen.
Verder zijn er nog vele kleinere aquariums met vele tropische zeevissen. Dit is echter niet
mijn sterkste kant van onze hobby zodat ik u niet kan verblijden met hun namen.
Het koud water gedeelte viel mij tegen, er waren maar een paar vissen te zien. Volgens mij
waren het een aantal zeeforellen (kleintjes), verder veel snel stromend water en weinig te zien.
Als geheel een leuke ervaring en mocht u er eens in de buurt zijn, het adres van het museum
is: Djurgården, Falkenbergsgatan 2, 115 21 Stockholm.
Bart Vries
Appelslak vreet de rijstvelden van Vietnam
kaal
overgenomen uit: de Uitstromer
info.bron: de Volkskrant
'Mag ik raden om welke slak het gaat? Ik denk dat het een pomacae is' . Slakkendeskundige
dr. A de Winter uit Wageningen prikt meteen goed. Want de slak die in Vietnam de
rijstvelden in de Mekongdelta kaal vreet, is inderdaad de appelslak, een geslacht van grote
tropische slakken. Deze dieren zijn volgens de Winter in Japan al jaren een plaag en hebben
zich inmiddels over bijna heel Zuidoost-Azië verspreid.
Een krant uit Hanoi meldde dat de zogeheten gouden slak (pomacae pomacae sl), die zes jaar
geleden als delicatesse in Vietnam is geïntroduceerd, vorig najaar bij een overstroming uit de
kweekvijvers spoelden en inmiddels 31 duizend hectare heeft kaalgevreten. Vietnamese
biologen schijnen bij de introductie al gewaarschuwd te hebben voor de gevaren. Nadat de
eerste exemplaren ontsnapt waren, verbood de regering enkele jaren geleden, tevergeefs, de
slakkencultuur. Vorig jaar gaf de Vietnamese premier Vo Van Kiet persoonlijk opdracht de
kwekerijen te sluiten. Juist in die tijd deden zich de overstromingen voor.

De Winter kent de Vietnamese soort niet, evenmin als dr. E. Gittenberger van het Nationaal
Natuurhistorisch Museum in Leiden. Maar dat is niet vreemd, aldus de Winter. Het geslacht
pomacae telt veel soorten en ondersoorten. Hun gedrag is meestal hetzelfde. Het zijn grote
dieren met een slakkenhuis van vijf cm. doorsnee. Van oorsprong komen ze uit Zuid-
Amerika, met nam Argentinië.
Het zijn eigenlijk zoetwater slakken, maar ze leven volgens de Winter amfibisch. Ze houden
het dus ook op het land uit. Rijstvelden zijn ideaal voor ze, want die staan meestal onder
water. Vrouwtjeslakken leggen om de twee tot drie dagen ongeveer vijfhonderd eieren.
De eerste melding dat de appelslak een plaag werd, komt volgens de Winter uit Japan en
dateert uit 1986. Ook daar vrat de als voedsel geïntroduceerde slak op grote schaal jonge
rijstplanten aan. De dieren worden volgens Gittenberger over de hele wereld verhandeld. Ook
in Nederland zijn ze af en toe in de dierenwinkels te koop.
In 1992 werd er een internationaal slakkencongres gehouden, waar een bioloog uit Hawaii
meedeelde dat de appelslak inmiddels een plaag was geworden in Taiwan, Japan, Filipijnen,
China, Vietnam, Thailand, Indonesië en Nieuw Guinea. Ze waren ook tot Hawaii
doorgedrongen, waarschijnlijk nadat ze uit een aquarium waren ontsnapt. Daar deden ze zich
te goed aan het oude cultuurgewas taro, waarvan de wortelstok wordt gegeten.
Uit Japan is bekend dat de slakken kool nog lekkerder vinden dan jonge rijstplantjes.
Gittenberger zegt van een aquariumhandelaar in Nederland gehoord te hebben dat sommige
klanten na aankoop van een appelslak boos terug kwamen. Want het dier had in een paar
dagen hun hele aquarium leeggegeten.
Volgens de Winter en Gittenberger is de gang van zaken met de appelslak een typisch
voorbeeld van faunavervalsing. Een diersoort belandt in een vreemde omgeving waar geen of
onvoldoende natuurlijke vijanden zijn, en ontwikkelt zich vervolgens tot een plaag. Iets
dergelijks is al tientallen jaren geleden gebeurd met de Afrikaanse reuzenslak die ook in Azië
werd geïntroduceerd en daar eveneens een plaag werd voor de landbouw, vooral in Indonesië.
Een ander voorbeeld is volgens Gittenberger de slak Theba pisana die oorspronkelijk alleen in
het westelijk deel van het Middellandse-zee gebied voorkwam, maar in de Verenigde Staten
terecht is gekomen. Daar heeft het dier zich ontwikkelt tot een plaag in citrusplantages.
Hetzelfde is in Israël gebeurd.
Kweek van Corydoras aeneus
overgenomen uit: Natuurvrienden uit Zwolle
auteur: Marcel Bennik
Een tijdje geleden stond een verslag van de kweek van corydoras aeneus in ons clubblad. Dit
was voor mij ondermeer de aanleiding om deze corydorassen te kopen. Bij het kweken met
deze vissen ben ik door dit artikel en door diverse boeken enigszins op het verkeerde been
gezet. Mijn eerste fout was steeds maar water verversen. Ik begon met 20% waterverversing
en eindigde met 60%. Een keer gaf dit een goed resultaat, maar ik merkte de afzetting te laat

op en er waren nog maar enkele eitjes te vinden. Daags na het water verversen moet men de
vissen gedurende enige tijd observeren, daar Corydorassen in de ochtend altijd druk zijn. Bij
de kweek van Corydorassen aeneus ligt het geheim in het voeren. Gewoon veel voeren. Ze
moeten net geen buikje krijgen. Het 'forellenvoer' dat de vereniging verkoopt is volgens mij
een prima basisvoer. Daarnaast geef ik ze nog pekelkreeftjes - hiermee komen ze beter op
kleur en worden ze actiever. - (ingevroren muggelarven - voer rustig een flinke portie waar ze
een paar uur aan kunnen zuigen - microaaltjes (een paar keer per week).Na flink voer en
matig waterverversen (ca. 10% per week), zijn de vissen in ruim een maand in topconditie.
Men hoeft nu alleen een keer flink water te verversen (20% of meer in een keer) en de
volgende dag begint het kuitschieten. Soms wachten ze niet eens op een waterverversing.
Waarschijnlijk is een redelijke waterstroming nog belangrijker dan waterverversing. Ik kweek
ze in het aquarium zelf. Dit geeft wel wat schade aan de planten, maar is het gemakkelijkst.
De temp. in de bak is ongeveer 23 gr.C. en bestaat uit Zwols leidingwater (DH 12) met een
hoge pH van 7 tot 8. De kweek van deze vissen is gemakkelijk. Je moet wat geduld hebben,
want de afzetting kun je niet afdwingen. Wil je een legsel opkweken, dan moet je de eieren uit
de bak halen. Corydorassen hebben de neiging om hun eigen eieren na het afzetten op te eten.
De eieren worden bij voorkeur onder een blad afgezet. Bij mij werden ze hoofdzakelijk op de
bladeren van het Belgisch groen afgezet en een enkele keer op een slaplantje en op de
voorruit. Nu had ik gelezen dat men de eieren van de voorruit af kan halen met een
scheermes. Dus ik aan de gang met een scheermes. Van de zeven eieren die nog op de ruit
zaten kon ik er drie oogsten. De volgende poging met het scheermes leverde de opbrengst ven
1 ei op. Dus de rest maar laten zitten.. De eieren zijn in de loop van de dag visvoer geworden.
(Een opmerking voor Killy-houders; Mijn Aphyosemion australe's aten lekker mee). Na de
bladeren met eieren geplukt te hebben, heb ik de eieren op een drinkglas gekleefd en in een
kleiner aquarium geplaatst. Goed doorluchten is nu belangrijk voor een goed
zuurstofvoorziening en men heeft dan ook minder kans op schimmel. De eieren komen bij 23
gr. C. in drie dagen uit. Dit was veel sneller dan ik had verwachten. De opkweek bestaat uit:
na 2 a 3 dagen voeren met pekelkreeftjes, na een week dit menu aanvullen met microazijnaaltjes.
Na 3 weken kunnen ook fijngesneden rode muggelarven (en/of tubifex) extra
gegeven worden. De eerste 5 a 6 weken eten ze geen droogvoer! Geef ze dit ook niet eerder,
want voor je het weet heb je een ammoniakvergiftiging. De vissen zijn na 6 weken ca 2 cm
groot en beginnen droogvoer te eten. Het beste is elke dag 10 tot 20% water te verversen. In
het begin gebruik ik altijd mijn aquariumwater uit de grote bak, daar hiervan de temp. en
andere eigenschappen stabieler zijn dan van schoon leidingwater. De vissen leven bij 22 - 23
gr.C. en gewoon leidingwater. Tenslotte nog iets over het kuitschieten. Dit is een interessant
gebeuren. De mannetjes zwemmen druk achter het vrouwtje met kuit aan. Ze duwen haar in
de buikstreek. Het vrouwtje duwt terug en probeert te ontkomen. Na dit voorspel gaat het
vrouwtje op de grond liggen en schuift een van de mannetjes voor het vrouwtje. Met zijn
borstvin haakt hij achter de baarddraden van het vrouwtje, waarna (of waardoor) het vrouwtje
tegen zijn buikstreek aandrukt. Het mannetje geeft daarbij sperma af, waarna het vrouwtje de
eieren een voor een uitstoot. Drie tot dertien eieren, die worden opgevangen in een door de
beide buikvinnen gevormd "tasje". Het vrouwtje schuifelt daarna door de wolk sperma, blijft
wat liggen, vooral aan het eind van de afzetting. De mannetjes gunnen haar even rust en
daarna begint het jagen weer van voren af aan. Het vrouwtje zoekt nu een plaatsje voor de
eieren, kijkt of deze schoon is en kleeft daar de eieren aan vast. Dit alles terwijl de mannetjes
haar amper rust gunnen. Hierdoor verliest ze ook menig eitje. Na het afzetten snuffelen ze wat
op de plaats rond en ontdekken een lekker maaltje. Weg eieren! (In de natuur zal dit wel
anders gaan). Als je nu tussendoor eten geeft, wat echt wel nodig is, vergeet het vrouwtje de
eieren af te zetten. Onder het eten verliest ze vaak een voor een de eieren. De mannetjes zetten

haar nu ook niet tot afzetten, want eerst moet er gegeten worden. Het afzetten gebeurt om de
10 a 15 minuten. Het begint om 8 uur en duurt tot 11 uur.
overgenomen uit: de Uitstromer
auteur: Wilfried Gyselaers
Stofwisseling in het aquarium
Een van de voornaamste reden, waarom het aquarium de mens steeds heeft weten te
fascineren is, omdat het leeft. Het aquarium leeft, omdat het boordevol leven zit: de vissen
glijden in sierlijke kronkels door het water heen, de planten spreiden hun bladeren ten toon in
volle kleurenpracht en hier en daar schuift een slak onverstoorbaar over een steen. Er is echter
een natuurwet die zegt: "daar waar leven is, is automatisch de dood". Dus ook in het
aquarium: een plant doet haar uiterste best om zo dicht mogelijk bij het licht te komen en
hierbij verwaarloost ze haar onderste bladeren, die dan ook spoedig afvallen. Daarnaast staat
er een te verslijmen, omdat de temperatuur voor haar niet optimaal te noemen is. Een vis
krijgt een ziekte te pakken en sterft ergens in een verloren hoekje, terwijl zijn soortgenoten de
dag druk in de weer zijn hun buikje te vullen, maar ook om ze weer te legen. Blad, vis, en
uitscheidingsstoffen zinken alle naar de bodem en zouden daar op den duur een enorme hoop
gaan vormen, mochten ze niet worden aangepakt door afbraakbacteriën, wier functie
werkelijk van onschatbare waarde is.
Kringloop
Men kan zonder twijfel stellen dat, zouden deze bacteriën er niet zijn, er op aarde geen leven
mogelijk zou zijn. Zij immers vormen de basis van de kringloop van de stof. Een kringloop
waarvan elk levend wezen afhankelijk is, of het nu een plant, een dier of een mens is; het
ontstaan en het vervallen van het voedsel zitten erin verpakt. In ons aquarium verloopt deze
kringloop als volgt. Zoals eerder reeds geschreven liggen dode bladeren en gestorven vissen
en uitscheidingsstoffen op de bodem. De afbraakbacteriën vormen deze stoffen om tot
enkelvoudige stoffen, die als voeding dienen voor planten en algen. Vooral deze laatste
worden door de kleinere vissoorten graag gegeten, maar deze vallen zelf ten prooi aan de
grotere vissoorten. Beiden scheiden ze echter mest en urine uit, die samen met bladeren en de
dode vissen de afvalstoffen gaan vormen, die door de bacteriën kunnen worden omgezet.
Zoals je ziet, is dit een kringloop, waarvan elke schakel onontbeerlijk is voor het goed
functioneren van een aquarium. Trouwens, niet alleen in het aquarium gebeurt dit, in de vrije
natuur verloopt dit proces op dezelfde wijze. In de lucht, op het land, in het water, overal is
het precies eender en ieder levend wezen, ook de mens, heeft er deel aan.
Onwelriekend
Laten we nu even nader gaan bekijken hoe de bacteriën stoffen kunnen afbreken en omzetten.
Een organisme dat afsterft en naar de bodem zinkt, wordt na enige tijd aangetast door
rottingsbacterien (Urobacterien). Deze breken het af tot onwelriekende stoffen, waarvan
ammoniak en zwavelstof de voornaamste zijn. De ammoniak wordt "aangegrepen" door
andere bacteriën (in Europa Nitrosomonus in Amerika Nitrosoccus), die er nitriet van maken.
Dit gebeurt door verbranding van de ammoniak, waardoor er energie vrijkomt. Deze wordt
door de bacteriën aangewend om uit koolzuur en water suiker op te bouwen, waarmee zij
zichzelf voeden (chemosynthese). De nitriet wordt op zijn beurt weer aangegrepen door weer

een andere groep bacteriën (nitrobacterie), die het omzetten in nitraat (salpeter), een stof die
door de planten rechtstreeks kan worden opgenomen. De omzetting gebeurt op bijna
gelijkwaardige wijze als hierboven vermeld. De zwavelwaterstof wordt door twee soorten
bacteriën verbrand. De eerste groep zijn purperbacterien, die een kleurstof bevatten, waarmee
ze in staat zijn aan fotosynthese te doen. Men kan het vergelijken met de chlorofylkorrels,
waarmee planten aan fotocynthese doen. Als de purperbacterien genoeg licht ontvangen,
kunnen ze de zwavelwaterstof in verbinding met zuurstof omzetten in zwavelzuur. Dit
vermengt zich met andere stoffen in het water en vormt zouten, die rechtstreeks door planten
kunnen worden opgenomen. De tweede groep bacteriën zijn de "beggiatoa", die de
zwavelwaterstof omzetten in water en vrije zwavel. Deze zwavel wordt dan weer verder
verbrand tot zwavelzuurzouten.
Uitgemoord
Zoals je ziet, vervullen de afbraakbacteriën een enorm belangrijke functie in het aquarium; je
zou ze als het ware de "weldoeners van de glazen bak" kunnen noemen. Hoe vaak worden ze
echter niet met miljoenen tegelijk uitgemoord, wanneer de aquarist voor een ziekte geen
betere oplossing ziet dan de bak propvol chemische produkten te gooien. Anderzijds is ook
weer niet goed deze bacteriën volledig vrij spel te geven, zoals dit gebeurt wanneer het water
nooit wordt ververst. Zij vermenigvuldigen zich dan erg snel en gaan de stoffen, die normaal
als voedsel voor de planten moeten dienen, zelf opeten. Deze laatste hebben dan een tekort en
gaan spoedig beginnen weg te kwijnen. Hoe onlogisch klinkt de bewering dat de aquarist niets
hoeft te weten over microben en bacteriën. Immers, het is zijn taak het evenwicht, dat wordt
gecreëerd door deze kleine diertjes, te bewaren en te beveiligen, een taak die niet altijd even
gemakkelijk is. Een goed aquarist zal deze taak niet beschouwen als een last, maar als een
uitdaging die werkelijk de moeite is om een doorgewinterde aquarist te worden.
Voor u gelezen in: De Siervis
Auteur: W. Boekema.
Plant van de maand
Dwerg Amazoneplant
De plant luistert naar de wetenschappelijke naam van: Echinodorus latifolius. De Nederlandse
benaming is Dwerg Amazoneplant.
De plant behoort tot de familie der Alismataceae. Het verspreidingsgebied ligt in Columbia en
Rio Magdalena en in de gebieden rond de Grote Oceaan.
Deze plant wordt de laatste jaren weer wat vaker in onze aquaria gehouden. Een paar jaar
geleden was hij bijna geheel uit onze hobby verdwenen. Vaak kwam dit doordat de plant als
die het naar zijn zin had nogal eens ging woekeren. Tegenwoordig kunnen we dit met wat
andere belichting aardig binnen de perken houden.
Bij een goede belichting wordt een Echinodorus latifolius niet hoger dan zo'n 8 cm. Terwijl
elke plant, mits goed uitgegroeid, ongeveer 10 bladeren heeft die in de breedte variëren van 4
tot 8 mm. De bladeren zijn lichtgroen van kleur en hebben een sterk afgetekend
nervenstructuur.
Een goede belichting zorgt ervoor dat de plant mooie rozetten vormt, terwijl de bladeren bijna

horizontaal groeien, en een zeer dicht bladendek vormen.
Op een gegeven moment zien we bijna geen bodem meer. Dit komt mede door de manier van
vermeerdering.
Onder aan de plant bij de wortelaanzet ontstaan uitlopers die vaak over de bodem
voortkruipen en na circa 4 cm. weer een nieuw plantje laat ontstaan.
Deze uitlopers kunnen enorm lang worden en aan een uitloper kunnen wel 12 tot 15 nieuwe
plantjes komen. Soms zitten er wel 4 a 5 uitlopers aan een plant.
Nu hoor ik u al roepen dat deze net als vroeger nogal neigt te gaan woekeren, maar wees niet
getreurd, uw vissen zorgen er wel voor dat dit wel meevalt. Want vooral de jonge plantjes
worden door vele vissen als dankbare aanvulling op hun voeding gezien.
En mocht u toch teveel krijgen, welnu; binnen de vereniging zijn er vast en zeker nog een
hoop liefhebbers, dus de eerste jaren kunt u wel verder. De Echinodorus heeft om te groeien
een fijne, luchtige bodem nodig met klei en wat turf. De temperatuur mag variëren tussen de
24 en 28 graden Celsius.