Bax-shop magazine

SIGNATURE SOUNDS
Foals, The Maccabees, Two Door Cinema
Club en Bombay Bicycle Club, allemaal bands
die de sound van Kensington indirect hebben
beïnvloed. Eloi: “Dat zijn geen bands waar we
op lijken, maar ze doen wel heel interessante
dingen met hun sound en zijn op dat gebied wel
inspiratiebronnen.” Casper: “Een band als Foals
combineert puntigheid op een heel effectieve
manier met ruimtelijkheid. Naar zo’n type geluid
zijn wij ook steeds op zoek. We willen grootse
grooves. Maar qua gitaristen vind ik Chris
Urbanowicz, die bij de Editors heeft gezeten,
bijvoorbeeld heel tof. Hij gebruikt het reverbeffect
op een heel smaakvolle manier. Zo iemand
inspireert me om mijn eigen geluid te creëren.
Maar ik ga hem niet klakkeloos nadoen. Je wilt
een muzikant zijn met een eigen karakter, net
zoals je als mens een eigen karakter wilt hebben.
Daarom vind ik signature gitaren altijd maar
stom. Dat is al iemand anders zijn model. Maar
ik snap het ook weer wel dat mensen die dingen
kopen. Toen ik veertien was wilde ik ook een Tom
Delonge-gitaar, omdat ik fan was van Blink 182.
Als je thuis iemands partijen exact na wilt spelen
is het wel te gek, maar niet voor mensen die zelf
hun eigen muziek maken en daarmee willen
optreden.” Jan: “De gitaristen die hun naam aan
een gitaar verbinden, spelen zelf toch op een
iets ander model dan de signatures die ze in de
winkel verkopen. Het is altijd een slap aftreksel
van wat de artiest wilde.” Niles: “Precies. Zij
hebben de point-to-point hand wired amp en jij
krijgt de Chinese namaakrommel.”
ROLLADE
Kensington heeft zichzelf een ruimtelijke sound
aangemeten, die onder andere is ontstaan
uit intensief gebruik van delays. Eloi bezit
een Strymon Timeline-pedaal en Casper een
Eventide TimeFactor. “Daarmee kun je heel
veel presets programmeren”, aldus Casper. “Dat
doen wij ook, omdat we met clicktrack spelen en
de delays strak willen houden. We spelen ook
weleens zonder een click. Dat is best te doen. Je
moet dan niet helemaal over the top gaan, wil je
de boel een beetje onder controle houden.” Eloi:
“Het is heel erg cliché om te beginnen als een
rammelig britpopbandje. Maar naarmate je meer
speelt, ga je je meer verdiepen in pedaaltjes
en manieren waarop je je zang of gitaar kunt
vervormen, dan krijg je vanzelf een grotere
sound. Onze huidige sound, past bijvoorbeeld
niet meer in een Popronde-setting. Want een
stadionsound kun je niet in een heel kleine ruimte
vangen.” Casper: “Je kunt immers ook geen
rollade door je neusgat drukken, haha!”
Kensington speelt - op een enkele akoestische
set na - niet zonder effectpedalen. Naast delay,
zijn reverb en whammy namelijk twee belangrijke
elementen van het bandgeluid. Casper: “Soms
speel ik een riffje dat slechts uit twee tonen
bestaat. Als je die clean uitvoert, slaat het geluid
helemaal dood. Maar bouw je een heel geluid om
die twee tonen heen, dan kan het een krachtige
formule zijn. Voor onze riffs is dus de sound
soms belangrijker dan de partij. Daarom is het
onmogelijk om onze huidige sound na te bootsen
zonder effecten.”
Met een nieuwe tour in het verschiet, waarbij
Kensington Duitsland, België, Zwitserland en
Oostenrijk aandoet, moet er echter een priklijst
komen met alleen de broodnodige spullen.
Hoe minder spullen, hoe gemakkelijker (en
goedkoper) de band kan reizen. Casper: “Dat
betekent back to basics: geen in-ears, geen extra
kanalen. In de periode van ons debuutalbum
Borders [2010 - red.] hebben we ook zonder inears
gespeeld, dus we weten dat we het kunnen.”
Niles, de enige die echt aan de in-ears is
gekluisterd omdat hij samples aanstuurt: “Je
moet wel weer omschakelen. Je sluit jezelf met
in-ears als het ware op. Iedereen gaat op zijn
eigen eilandje spelen. Daardoor mis je onderlinge
wrijving. Ik moet bovendien de hele band naar
me toe trekken. Ik heb op mijn mix altijd zang
staan, maar vooral de bas staat heel hard, zodat
ik samen met Jan een front vorm. Het zorgt er
ook voor dat ik niet alleen maar strak op de click
let en er geen leven meer in de muziek zit.”
BADKUIPSOUND
Eloi: “In mijn hoofd moet echt een megaproductie
klinken. Ik gooi overal heel veel reverb op en
houd het drumstel heel strak. De hihat en de
snare moet ik heel duidelijk horen zodat ik de
weg niet kwijt raak, maar verder heeft mijn mix
echt zo’n ‘woah’-effect.” Niles: “Jij houdt wel van
de badkuipsound ja!” Eloi: “Ik zing er veel beter
door. Het lijkt misschien een soort verdoezeling
voor mezelf. Maar doordat ik denk dat ik heel
goed zing, ga ik ook daadwerkelijk beter zingen.
Reverb betekent ruimte voor mijn zang. Ik kan
niet droog inzingen bijvoorbeeld. De ‘verb’ geeft
dat extra wow-gevoel.”
Jan is op dit moment de enige die met wedges
speelt. “Ik houd ervan om een muur van lage
tonen achter me te hebben en de muziek te
voelen. Toen ik dat voor het eerst deed terwijl
de rest in-ears droeg, hoorde ik ineens dat het
helemaal stil was op het podium. Onbewust had
ik al die jaren bepaalde dingen van hun wedges
meegepakt. Dus moest ik mijn monitormix
helemaal anders afstellen. Elk ding wat ik moet
horen, moet ik aan de monitorman vragen. Mijn
mix is dus vooral ingewikkelder geworden. Maar
na een druk festivalseizoen staat hij gelukkig wel
helemaal, haha!”
ONDER DRUK
Eind november gaat de Kensington de studio in
voor de opvolger van Vultures. Ook de planning
voor volgend jaar is al gemaakt. Eloi: “We hebben
toch te maken met een platenmaatschappij en
een manager, die het album op een bepaalde tijd
willen hebben. We willen echter niets afraffelen
en nemen dan ook de tijd om een vette plaat te
schrijven. Daarbij houden we wel rekening met
een bepaalde tijdsdruk.” Casper: “We werken
beter met een deadline. Dat werkt gewoon als
een stok achter de deur. Let Go en Home Again,
onze grootste hits, hebben we bijvoorbeeld
allebei in een heel korte tijd geschreven. Ik weet
niet of het per se onze beste nummers zijn, maar
het succes van die songs bewijst wel dat we
onder druk kunnen presteren.”
Borders werd grotendeels opgenomen in
Engeland en Vultures in zijn geheel in Berlijn.
Ook voor de nog titelloze derde plaat zal naar het
buitenland worden uitgeweken. “Om de simpele
reden dat daar de mensen zitten met wie we
willen werken”, aldus Eloi. “Ik kan ook veel beter
presteren als we in het buitenland opnemen”,
voegt Niles daaraan toe. “Ik trek het gewoon niet
goed als ik weer naar huis kan en met de shit van
de dagelijkse sleur om moet gaan. Ik wil niet uit
het ritme van die opnames gehaald worden.”
EXCELLENT
Eloi, Casper, Jan en Niles kunnen sinds een half
jaar van hun muziek leven. Niles: “Superrelaxed
hè? Je moet wel behoorlijk ver komen wil je op
dat punt belanden. We hadden al 3FM Awards
gewonnen en stonden op grote festivals. Pas
daarna konden we de huur met onze muziek
betalen.” Casper: “Maar het is ook weer niet
zo dat we meteen de Excellent-producten van
de Albert Heijn konden halen.” Eloi: “Nadat we
op eigen kracht Tivoli de Oudegracht hadden
uitverkocht, moest ik ook gewoon terug naar
mijn ouders. Daar zit je dan hoor... Vooral als
ik na een drukke toer een paar dagen vrij heb,
ga ik de eerste avonden uit. Gewoon om dat
adrenalinepeil hoog te houden. Daarna ga ik echt
kapot. Het kost me meestal een paar dagen om
over de spanning van een tour heen te komen.”
Niles is een drummer die letterlijk heel veel waarde
aan een vast ritme hecht. “Ik kan heel moeilijk
met die pieken en dalen van het muzikantschap
omgaan. Ik kan er zelfs depressief van worden.
De onregelmatige eettijden, het slaaptekort en al
dat soort dingen nekken mij nog het meest. En