BOND MOYZON

dit slechts, als reeds alle socialistische vereenigingen
luide hunne stem lieten hooren
en de pers en de openbare opinie
trachtten te winnen voor de zaak. De socialisten
hebben immer den huisarbeid afgeschilderd
als zijnde het middel om aan
de werklieden een onbeperkten arbeidsduur
op te leggen en om lage loonen te
betalen. De huisarbeid is een groot gevaar
voor het solidariteitsgevoel want hij schept
gebrek van voeding tusschen den arbeider,
wat wil zeggen, dat de werklieden hunne
belangen niet kunnen verdedigen, omdat
zij aan de willekeur van de patroons onderworpen
zijn. De huisnijverheid laat aan
de patroons toe af te zien van alle wetten
op de bescherming der arbeiders en levert
een bestendig gevaar op voor de maatschappelijke
positie der fabriek- en werkplaatsarbeiders,
want lage loonen buiten de
fabrieken kunnen inwerken op de loonen
betaald in deze.
Het geval met de handschoenenmaaksters
van Nederbrakel en omstreken is treffend.
Daar worden duizenden meisjes aan
het vervaardigen van handschoenen gebruikt,
tegen loonen, die de meest verachterde
volkeren zouden beschamen. Deze arbeidsters
hebben nog geene vakvereenigingen
hangen dus heel af van den wil
eeniger werkgevers. De slechte toestanden
heerschen in het vak en in Brussel en andere
steden, waar groote ateliers zijn, ondergaan
de werkers rechtstreeksch de gevolgen
ervan. Als er weinig vraag is van
wege de groote huizen, waaronder meest
de duitsche firma's, lijden deze ateliers er
het eerst door; want de huisarbeid is voordeeliger
(evenwel trager) voor de werkgevers.
Het is echter te hopen, dat de handschoenenmaaksters
kortelings hunne dwaling
zullen inzien en moedig de handen in
elkaar leggen om den strijd aan te gaan.
Maar wee hun, als zij zich laten vangen in
de netten, der katholieken, dan staan hun
alleen groote ontgoochelingen te wachten.
Katholieke syndikaten vermogen niets,
want zij liggen onder den duim der patroons
en der rijken, die in de Kamers
kampen tegen de arbeiderswetten. De socialistische
vakvereenigingen vermogen
alles, want zij zijn door en voor de werklieden
opgericht.
Isaï.
De Maatschappelijke
Verzekeringen.
(Vervolg)
De volgende volksvertegenwoordigers
stemden ja:
MM. Branquart, Brenez, Brunet, Caeluwaert,
Cavrot, Claes, Daens, Dauvister,
de Bethune, Debunne, Dujardin, Delporte,
Demblon, De Schutter, Destrée, D'Hauwer,
Döny, Donnay, Elbers, Feron, Flechet,
Fonteyne, Oalopin, Honinck, Hubin,
C. Huysmans, Jouret, Lambillotte,
Lamborelle, Lampens, Léonard, Mansart,
Maroille, Meysmans, Niezette, Pepin, Persoons,
Rens, Royer, Schinler, Sevrin, Terwagne,
Triau, Troclet, Van Damme, Vandervelde,
Vandewalle, Allard, Anseele,
Augusteyns, Bastien, Berloz, Bertrand en
Bologne.
Onthielden zich :
MM. Briard, Buisset, Cocq, Crick, Delvaux,
Devèxe, Giroul, Hymans, Jourez,
Lemonnier, Lorartd, Masson, Mechelynck,
Monville, Neujean, Ozeray, Pecher, Serrays,
Warocqué, Asou en Boel.
De regeering heeft door de meerderheid
een voorstel doen verwerpen van
M, Pecher, een pensioen van 360 franken
op 65 jaar. waarborgende aan de Belgen,
die vanaf 16-jarigen ouderdom onafgebroken
6 frank per Jaar zouden gestort hebben
1
In de overgangsbepalingen zegt het
ontwerp der regeering : « Eene jaarlijksche
vergoeding van 120 frank per jaar wordt
verleend aan alle Belgen hun verblijf houdende
in België, geboren vóór < 1 Januari
1913 » en « in nood verkeerende. »
Men weet hoe erbarmelijk de woorden
t in noodverkeerende » uitgelegd worden
dooi het koninklijk besluit. Ook stelde
gezel C. Huysmans voor ze te vervangen
door deze : < beschikkende over een inkomen
beneden de 600 frank, > en hij voegde
erbij, dat zoo de regeering het cijfer van
600 frank te hoog vindt, hij dat van 500
frank zou aannemen.
Niets hielp. De regeering en de meerderheid
verwierpen het amendement en de
tekst der regeering werd aangenomen.
En aldus is de poets gespeeld 1 Kortom
de houding der regeering in deze omstandigheid
is niet te verdedigen. Zij deed
millioenen op millioenen stemmen voor het
militarism, voor de door de hooge geldmannen
uitgeknepen Congoleesche onderneming,
zij trof nieuwe belastingen waarvan
nogmaals een groot deel zullen gedragen
worden door de werkende klasse, verder
verklaart zij de noodige middelen niet
heeft om aan de werklieden de zeer nederige
vergoeding van 1 frank per dag te
verzekeren.
Is dit niet schandelijk ? En gaan dezen
zich dit nogmaals laten gebeuren ? Gaan
zij niet gansch dit achteruitkruipend ras
wegvagen, dat hun afzweept en misprijst,
en slechts millioenen heeft om ze naar het
hoofd te werpen eener ikzuchtige en gemetende
groep van enkele machtigen ?
Weihoe, gij werklieden, voortbrengers
van allen overvloed, gij die meestendeels
ellendig leeft.die allerlei ontberingen onderstaan
hebt om uwe familie op te voeden,
omdat men voortdurend van de voortbrengst
van uwen arbeid een bovenmatig deel afnam
om het kapitalism vol te stoppen, gij
die aan de nijverheid armen geeft, gij die
tot in de laatste tijden alleen de persoonlijke
lasten van het militarism gedragen
hebt, u wil men den ongelukkigen frank
per dag weigeren, die uw dagelijksch brood
zou moeten waarborgen, wanneer de ouderdom
u uwe werkkrachten ontnomen zal
hebben.
Die schreeuwende onrechtvaardigheid
is het werk van zeer verkleefde volksvertegenwoordigers
der vette burgerij, die de
belangen miskennen der werkersklasse;
van volksvertegenwoordigers bedriegers
die het kosteloos pensioen van 1 frank
beloofden en zich gehaast hebben er tegen
te stemmen. Is het dan nog niet genoeg,
gaat de kruik eindelijk niet overloopen,
gaat de voortbrengersmassa nogmaals dien
hoon onzer regeerders aannemen, zich tevreden
stellen met den aanblik van het
festijn, met den mageren kost die men hen
overlaat, zooals men aan de honden een
been toewerpt.
Neen, dit mag niet. Ook zullen alle daglooners
zonder onderscheid zich ditmaal
nauw aaneensluiten om de hatelijke wetgevende
waninrichting bepaald neer te halen,
die sinds verscheidene jaren hen op ont
waardige wijze misleidt en voor den gek
houdt!
Werklieden, de Coöperatieve Is
uw eigen werk, maakt haar sterk
en machtig, met daar alles te
koopen wat gij noodig hebt,
Arrondissement
NIEUWS
Bim! Bom! Bom!
Art. 310 eens tegen
de patroons gekeerd!
i
De groote klok mag luiden
Korts na de werkstaking der handschoenmaaksters
van St-Maria-Audenhove en omstreken,
vereenigden de handschoenuitgevers
zich en besloten, in het vervolg geene
werksters meer te aanvaarden, welke hunnen
patroon verlieten, vooraleer zij die
werksters werkeloos hadden gesteld gedurende
een tijdstip van een tot drie maand,
dit op straf van boet voor den patroon die
aan die overeenkomst te kort bleef. Zoo
kwam het dat Louise Vandermeulen en
Emma De Poorter, van St-Martens-Lierde,
en Melanie Leclercq van Nederbrakel, die
om hunnen toestand te verbeteren, van patroon
wilden veranderen, er niet in gelukten
werk te krijgen.
De patroons bij welke zij zich aanboden
eischten dat hun oude patroons « een
briefken afleverden, bij welke zij hem toelieten,
zijne oude werksters te aanvaargen.
» Dit briefken werd hun niet afgeleverd
en eindelijk bekenden de patroons,
dat het hun speet, maar dat zij haar niet
mochten aanvaarden van het bazensyndikaat
!
De werksters legden klacht neer bij het
parket van Audenaarde. Na een langdurig
en grondig onderzoek werden de heeren
Richard Reygaert, van Sotteghem, Oilbert
Deschampheleire, van Marten-Lierde, verwezen
ieder tot twee boeten van 50 fr. en
MM. Amedée De Bontridder, Irma Deprez
en Maria Van Elsuwé, van Nederbrakel,
werden verwezen ieder tot 50 fr. boet,
alles voorwaardelijk.
De genaamde Louise Vander Meulen,
Emma De Poorter en Melanie Leclercq,
voor welke Mr Alb. De Riemacker zich
aanstelde als burgerlijke partij, bekomen
ieder eene schadeloosstelling van 50 fr.
*
* #
Wij maken hier toch de opmerking dat,
voor eens dat art. 310 op patroons wordt
toegepast, het gerecht wollen handschoenentjes
heeft aangedaan.
Als 't werklieden geldt neemt ze kneukelijzers,
en bokt zij er ruw op los !
Stedelijk Nieuws
In ons hospitaal
Verledene week komt hier nogmaals een
groot schandaal te gebeuren.
Over eenige weken was eene vrouw
naar huis moeten gebracht worden van
haar werk door dat eene ziekte haar was
overgekomen. Gezien de groote armoede
welke in de vrouw haar huishouden heerschte,
was zij verplicht naar het hospitaal te
gaan.
Enkelen tijd nadien kregen hare drij
kinderen eene betrappelijke ziekte waardoor
men verplicht was hun ook naar het
hospitaal over te brengen.
Er is een spreekwoord dat zegt dat een
ongeluk nooit alleen komt, en waarachtig
met dit huishouden was het, het geval,
want pas waren moeder en de drij kinderen
in het hospitaal, of de vader welke sedert
jaren niet meer werken kan en onder
handen van eenen geneesheer is, moest er
ook naartoe als gevolg zijner ziekte welke
was toegenomen.
Daar lag nu gansch het armzalig huisgezin
in het hospitaal !
Groot was hunne verwondering toen zij
verleden week vernamen, dat zij allen zonder
uitzondering het hospitaal moesten
verlaten, alhoewel er nog groot gevaar bestond
voor de kinderen, en de vader een
bewijsschrift heeft van den geneesheer, dat
hij hoegenaamd niet werken kan of mag.
Zou men niet doodvallen als men zulks
moet onderstaan ?
Wat zegt gij daarvan beste lezers ?
Bestaat ons stedelijk hospitaal misschien
niet om de ziekelijke menschen te verzorgen,
en het noodige te verschaffen welke
hun toekomt ? Wij gelooven het voorzeker.
Maar de rijke heeren onzer stad, welke
zeer christelijk en katholiek zijn, maar die
geen armoede kennen en die als zij ziek
zijn naar het hospitaal niet zouden willen
of moeten gaan, die zeggen het anders.
Kunt gij niet voort in uw huishouden
en zijt gij ziek of genezen, en route, dat
kan hun weinig schelen, zij hebben toch
niets te kort want er ontbreekt hun geen
geld.
Dat zijn dan die katholieke heeren welke
in elke kiezing de menschen wijs maken
dat zij die en die verbetering gaan invoeren
maar eens de kiezing voorbij smijten
zij tot zelfs de zieken uit het hospitaal.
Grooter schandaal kan men niet uitdenken.
Tot de werklieden zeggen wij, dat er
nooit verbetering in hunnen toestand komen
zal, zoolang de socialisten hun medezeggingschap
en hun medebesturen niet
zullen hebben in de openbare besturen
zooals voor het hospitaal en alle andere
gestichten.
Daarom is het noodig in elke kiezing
voor de socialisten te stemmen, en goed te
onthouden de beestigheden welke de klerikale
stadhuisbazen hier uitsteken.
A.V.
Huisjesmelkers.
Wij hebben verleden week gezegd dat
wij op deze zaak zouden terug keeren.
Waarlijk als men eens nagaat wat deze heeren
doen met hunne huurders op dit oogenblik,
moeten wij het luidop schande spreken.
Van zoohaast er spraak is van eenigen
opslag van hunne kontributien, springen
zij bijna allen samen te paard, en slaan de
huurders dubbel en dik op.
Voor hun is eenen opslag van kontributien
altijd wel gekomen, want zij ontvangen
veel meer van hunne huurders en
doen altijd profijt, zou zulken toestand
moeten blijven geduld worden ?
Neen, want hij is niet uithoudbaar.
Ware het nog dat in evenredigheid de
loonen der werklieden stegen wij zouden
er nog een gedacht kunnen van maken,
maar het is juist het verkeerde, de prijzen
der eetwaren stijgen, en de krississen komen
nog op den hoop toe het laatste beetje
brood uit den mond der arme zwoegers
stelen. Is het dan niet te begrijpen dat
onvermijdelijk obstruktie moet uitbarsten
onder die arme loonslaven, welke van nu
reeds of niet meer weten van wat hout
pijlen gemaakt.
Het is op dit kritiek oogenblik niet meer
mogelijk voor eenen vader van familie
zich het noodige aan te schaffen voor het
levensonderhoud, en men komt dan nog
brutaal weg eischen, dat er maandelijks
zoo of zooveel meer zal moeten betaald
worden.
Dat is misbruik maken van de huurders
hunne goedheid en hun bestaan.
Of dat zal blijven duren valt zeer te
vreezen, want de overgroote klachten zijn
algemeen en terecht gegrond ook.
Maar hier ligt eene groote les voor de
bevolking in het algemeen.
Als men soms op huisbezoek gaat, en
spreekt tot den arbeidenden stand over
den gang der samenleving en den politieken
toestand, dan krijgt men somtijds voor
antwoord, ja het is waar alles gaat slecht,
maar wij trekken ons geen politiek aan.
Nochthans beste vrienden, de politiek is
innig verbonden aan hetgeen er nu gebeurd,
zoudt gij met ons niet denken, dat
de politieke wet zou moeten verbieden
van overdrevenen opslag te eischen van
wege de huisbazen ?
Is het de politiek niet, die alles zou
moeten beperken en regelen in het belang
van allen ?
Ja zeker, maar om dat te verkrijgen zult
gij u eerst even als wij met politiek moeten
bezighouden, en den weg verlaten der
onverschilligheid of afzien van te zeggen,
«laat gaan dat gaat, het kan mij niet schelen
».
Het is door de politieke wet, dat alles
moet bepaald en vastgesteld worden, en
het zal maar zijn, als gij zult begrepen
hebben, dat er in alle openbare lichamen
socialisten de macht moeten .vormen, dat
er een einde zal gesteld worden aan alle
rooverijen gelijk op welk gebied, nu gepleegd
door de finantiemannen en het
overheerschend gouddorstig kapitalisme.
Werkbroeders denkt daaraan, en steunt de
strijd der sociaal-demokraten, welke onophoudend
te velde trekken voor het welzijn
en de rechtvaardigheid van het volk.
A.V.
Met onweder van verleden Zondag/
Wie heeft er ooit zoo een onweder gezien
gevolgd van zoo een geweldige regenbui
! 't Was verschrikkelijk !
Overal konden de riolen het water niet
slikken en de storm was zoo geweldig,
dat er met gansche kwartieren huizen
overstroomd waren.
Wat geloop en geharrewar in de gebuurten
om het water buiten te krijgen,
en de meubeltjes ervan te bevrijden.
In sommige huizen was men verplicht
de beddingen uit te slaan, wilde men ze
door het water niet verslonden zien.
Zoo was het ook met alle andere meubelen.
Terwijl men nog overal naarstig aan het
vagen en wegkuischen is, brengt men ons
het treurig bericht dat twee treinen op
eikender zijn geloopen, en men bezig is
met de gekwetsten weg te dragen.
Wij spoeden ons ter plaats waar eene
ontzaglijke menigte zich verdringt en met
belangstelling de reddingswerken volgt.
Men kondigt ons een 8 tal gekwetsten
aan, waaronder zeer erge, welke door de
dokters de noodige zorgen werden toegediend.
Twee wagons staan gansch ineengedrongen,
terwijl een derde gansch verwrongen
taast. De eerste twee zijn totaal in splintert
geslagen. De oorzaak der ramp is te wijten
aan het verwoestend onweder, welke juist
op dit oogenblik in zijne volle hevigheid
was. Den trein komende van Kortrijk had
eenige meters voor het signaal stilstand
moeten nemen.
Enkele minuten na de aankomst van dien
trein komt er gewoonlijk eenen van Doornijk
op dezelfde lijn, ongelukkiglijk kon den
machinist op den trein van Doornijk niet
bemerken, door de hevige duisternis, dat
den trein van Kortrijk daar stond die voor
gevolg had, dat den anderen met groot
geweld achteraan botste op den trein van
Kortrijk.
De schuld is dus aan niemand anders te
wijten dan aan het vreeselijk onweder en
den geweldigen regen die hooren en zien
belette voor elkeen op dit oogenblik.
Men begrijpt gemakkelijk den angst en
de paniek welke heerschte onder de reizigers
en men mag van geluk spreken dat
er geen doodelijke ongelukken te betreuren
zijn.
, Tot laat in den avond was er drukke beweging
rond de plaats der ramp, en gansche
massa's volk zag men er nog naartoe gaan.
BERICHT
Het Schepencollege van Ronse bericht
zijne onderhoorigen dat er zal overgegaan
worden tot de herziening der kiezerslijsten
van 1 Juli tot 31 Augustus 1914.
Het verzoekt alle burgers hunne rechten
te doen gelden. Men mag zich alle
werkdagen aanbieden op het eerste bureel
van het stadhuis van 9 tot 12 uur en van
2 tot 4 uur.
De lijsten zullen voorwaardelijk gesloten
worden den 31 Oogst 1914 en zullen
ter inzage liggen van het publiek van 30
September 1914 tot 31 Januari 1915.
De Burgemeester en Schepenen
De Sekretaris, Dr O. Delghust.
F. Pot.
Aan de leden der Soc.
Textielvereeniging.
In de laatste betaling van het werkloozenfonds
hebben wij ondervonden dat vele
leden deelmakende van het werkloozenfonds
nog niet eens hun reglement kennen
alhoewel het reeds verscheidene maanden
is besproken geweest en gestemd op de
laatste algemeene vergadering, door al de
aanwezige leden, ook daarbij heeft iederlid
zijn reglement ten huize ontvangen, 't Is
altijd te betreuren als er eene algemeene
vergadering plaats heeft dat alle leden niet
tegenwoordig zijn, daar waar hunne belangen
moeten besproken worden.
Op Zondag 5 Juli om 3 uur stipt grijpt
nogmaals een algemeene vergadering plaats
alwaar alle leden hun gedacht mogen zeggen
over het reglement.
Vergeet niet leden dat het werkloozenfonds
een afzonderlijke kas is, waar gij
slechts eene geringe bijdrage betaalt, waardoor
gij dan ook niet te overgroote voordeelen
kunt genieten. Maar waaruit wij al
het mogelijke putten om u tijdens werkloosheid
vergoeding te kunnen schenken.
De Soc. Vakvereeniging.
Stryd voor Recht.
Elkeen zal zich nog herinneren, van de
voorstellen gedaan door het syndikaat der
patroons, om de verlofdagen der Kermis
te veranderen, waarop het soc. syndikaat
in akkoord met hare leden het voorstel
wilde aannemen, wanneer de patroons
hun voorstel aannamen, den eerste Mei als
verlofdag in het reglement bij te voegen.
De patroons verwierpen het voorstel der
.werklieden, en van daar misnoegdheid bij
de werklieden, welke in alle geval zich
moesten nederig buigen voor de grillen van
eenige trotsche patroons, dit toch door de
schuld der werklieden zelf, door hun tegemakelijk
te laten verdeden, en het voorbeeld
niet te volgen der heeren werkgevers.
Maar toch moeten wij bekennen dat er
geene dagen te veel verlof bestaan, want bij
den huidigen krisis die van dag tot dag