Flandrien bedwingt Tourmalet - Grinta!

de tour 2010 verkend |
Een 46x25 vlot rondtrappen is geen
sinecure. Net voorbij Barèges, er ligt
nog tien kilometer klimwerk voor de
boeg, krijgt Dieter het wat moeilijker.
De steiltegraad van de Tourmalet eist
zijn tol. De logica zelve natuurlijk.
Toch doet hij het meer dan behoorlijk.
Onverstoorbaar slingert hij zich verder
naar de top. Als een slang zigzagt
hij over de steilste pentes. Het blijft
regenen. Zelfs iets harder nu. Er is
niemand. Alleen de fietser en de berg.
En een kudde koeien dat de vreemde
passant in die gekke wollen leeuwentrui
aanstaart. Mopperen doet Dieter
niet. Nooit. Geconcentreerd tuurt hij
voor zich uit. Soms zoekt hij de top.
“Hoeveel kilometer is het nog?” Het
zijn er vijf.
Nog meer respect
Die laatste vijf kilometer zijn net de
zwaarste. ‘Courage! Ce n’est pas loin!’,
roept een chauffeur Dieter toe wanneer
die hem met de wagen voorbij
rijdt. “Ik heb geen keuze. Ik moet
door”, zegt Dieter. “Tijdens de Ronde
van Vlaanderen vraag ik me soms ook
af: hoe geraak ik na 240 km nog relatief
gezwind die Muur van Geraards-
bergen boven met een fiets van 15 kilo?
Welnu, ik heb totaal geen idee hoe ik
dat doe. Het is alsof ik met deze fiets
méér kan afzien, alsof ik bereid ben te
aanvaarden dat ik evenveel moet af-
zien als Lucien en zijn collega’s toen.”
Na anderhalf uur neemt Dieter aan de
laatste steile bocht van de Tourmalet.
Het doet pijn. De koude, de vochtig-
heid, het moordverzet, de steiltegraad:
het begint nu te wegen. Toch perst
hij er nog een sprintje uit richting ‘Le
Géant’, het grote fietsstandbeeld op de
top van de Tourmalet.
> Die coureurs van
toen moeten toch
enorm sterke beren
zijn geweest. <
“De fiets heeft het toch maar gehaald”,
is het eerste wat Dieter uitbrengt.
“Zo ben ik: het materiaal komt
voor mij op de eerste plaats. Mijn
fietsen zijn als kinderen voor mij”,
lacht hij. “Ik sta er altijd van versteld
hoe goed dat frame, die houten wielen
en alle andere onderdelen dit soort
beproevingen overleven.” Ook Dieter
zelf heeft het dus overleefd. Meer nog,
hij is heel fris. “De laatste kilometers
waren echt lastig maar ik heb vandaag
bewezen dat ik het kon. Zonder
specifieke training want het was de
eerste keer dat ik met deze fiets een
col beklom. Laat staan een col van
dit kaliber. Het opent perspectieven.
Want stel dat ik erop ga trainen… Ik
weet nu al dat ik ooit de hele etappe
uit 1926 zal fietsen. Tussen Bayonne
en Luchon over Aubisque, Tourmalet,
Aspin en Peyresourde. Een uidaging,
ja. Maar het moet fantastisch zijn.”
Dieter ventileert zijn stoute plannen
in het café dat op de top van de
Tourmalet verdwaalde en verkleumde
fietsers opvangt. Lucien Buysse bestelde
in 1926 24 eieren, zoog die leeg
en was meteen weer opgekikkerd. Wij
houden het op een ‘Menu Cyclo’ voor
10 euro: een pastabord en een cola. De
wanden ademen nostalgie met talrijke
> Lengte: 18,7 meter
> Gem. stijging: 7,7 %
> Max. stijging: 10%
5%
7%
Barèges, 1.220 m
8%
7%
7,5%
7,5%
7%
7% 8% 7%
foto’s van hoe het er toen, in de tijd
toen de dieren nog spraken, aan toe
moet zijn gegaan. Dieter wordt er stil
van. “Ik heb vandaag nog véél meer
respect gekregen voor wat die mannen
toen presteerden. Man, wat had ik
graag in die tijd gekoerst.”
8%
9,5%
8%
9%
8,5%
7,5%
8,5%
9,5%
0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 km
Luz St. Sauveur,
710 m
Col du Tourmalet,
2.115 m
>
Grinta! | 49