Informatie over de Afrikaanse olifant - Diergaarde Blijdorp

Er is nog discussie over de hoeveelheid ondersoorten bij de Afrikaanse ondersoort. De
Afrikaanse bosolifant wordt sinds kort tot een hele eigen soort gerekend. Elke soort en
ondersoort heeft een iets ander uiterlijk en wordt genoemd naar het gebied waar ze
voorkomen: de savanne- of steppe-olifant (Loxodonta africana africana) van de open
grasvlakten, de bos- of woudolifant (Loxodoanta africana cyclotis) die in West- en Midden-
Afrika leeft en de woestijnolifant die in Namibië voorkomt.
De bosolifant is de kleinste soort en kan zich daardoor makkelijk tussen de bomen
bewegen. Zijn slagtanden zijn rechter dan de savanne-olifant en wijzen naar beneden. De
bosolifant heeft rondere oren (de naam ‘cyclotis’ betekent ‘rond-oor’).
De zeldzame woestijnolifant heeft langere poten dan de savanne-olifant. Woestijnolifanten
moeten ver lopen om voedsel en water te vinden, men vermoedt dat ze daarom langere
poten hebben dan de andere ondersoorten.
Huid
De olifanten hebben een huid van bijna 2 cm dik. Als ze het te warm krijgen wapperen ze
zichzelf koelte toe d.m.v. hun grote oren, zoeken de schaduw van een boom op, of nemen
een bad. In hun huidplooien blijven water en modder nog een tijdje hangen. Dit houdt de
olifant nog een tijdje fris. Modder- en stofbaden helpen ook tegen insekten.
De eigen kleur van de olifant is grijs, maar doordat ze modder- of stofbaden nemen,
hebben ze vaak de kleur van de bodem: rood, zwart, geel of grijs-wit.
Oren
Olifanten kunnen erg goed horen. Hun enorme oren, soms wel 2 meter lang, vangen het
gerommel van andere olifanten tot op een afstand van zo’n 8 km op.
De oren zijn heel belangrijk om af te koelen. Het bloed kan in de oren bijna 20 graden
dalen. Tevens zijn het een soort seinvlaggen. Als ze hun oren plat langs hun hoofd
houden, zijn ze bang. Zijn de oren helemaal uitgevouwen, pas dan maar op, want dan is
hij kwaad.
Gebit
De slagtanden van een olifant zijn twee snijtanden in de bovenkaak die hun hele leven
blijven doorgroeien met een snelheid van ongeveer 17 cm per jaar. Het zijn dus geen
hoektanden. Tweederde van de totale lengte van de tand is zichtbaar. Door gebruik slijten
de slagtanden. Ze gebruiken die tanden om er wortels mee op te graven, een gat te
graven om water te zoeken, een boom mee om te duwen, hun vijand mee te prikken, of
hun slurf erop te laten rusten.
Een olifant heeft 4 kiezen in zijn bek, die wel zo groot zijn als een baksteen. Een olifant
wisselt vijf keer van kiezen. De eerste is zo klein als een luciferdoosje. Wanneer hij al half
versleten is komt de volgende kies, die iets groter is, er al achter. Deze schuift de oude
kies er naar voren toe uit. Bij ons mensen komt de nieuwe kies onder de andere en duwt
hem er naar boven toe uit.
De olifant eet zo’n 18 uur per dag. De kiezen slijten langzaam weg doordat de olifant wel
honderd tot tweehonderd kilo groenvoer per dag eet, zoals gras, bladeren, kruiden,
vruchten, takken, schors, knollen en wortels, enz. . Als de laatste kies versleten is, is de
olifant meestal al zo’n 60 jaar oud en tegen het eind van zijn leven.
Slurf
De slurf vormt de bovenlip en neus van de olifant. De slurf is zeer gevoelig en zeer
belangrijk. Zonder de slurf is de olifant ten dode opgeschreven. Hij kan er mee eten,