Werken in de bijstand.

ZE LIJKEN HET WEL BEST TE VINDEN
Jeffrey is 27 jaar en woont in Winschoten. Enkele maanden geleden belandde hij tot
zijn afgrijzen in de bijstand. Via werken met behoud van uitkering probeert hij inmiddels
aan de slag te komen, maar hij krijgt steeds vaker het gevoel dat het voor de
gemeente Oldambt alleen maar draait om de inleenvergoeding die zij voor hem
ontvangen.
“Er wordt gewoonweg geen rekening gehouden met mijn persoonlijke situatie. Ik heb
diverse diploma’s, waaronder die voor heftruckchauffeur en banketbakker. Ik doe op
dit moment simpel inpakwerk, waar ik mijn capaciteiten totaal niet kwijt kan. Maar ik
word gedwongen om dit te doen, anders wordt er gekort op mijn uitkering. Daar wordt
ook regelmatig mee gedreigd: ‘als je dit niet doet, dan krijg je geen geld meer’.”
Voor Jeffrey is het duidelijk dat de gemeente blij is om hem inpakwerk te laten doen,
waarvoor zij beloond worden. “Dit is regulier werk dat eerder door SW’ers werd
gedaan, dus de gemeente bespaart nu op de kosten. Ze zouden me eigenlijk richting
een andere baan moeten begeleiden, maar behalve het feit dat ze willen dat ik vier
sollicitaties brieven per week schrijf, doen ze daar niks aan.”
Bijkomend probleem is dat Jeffrey in een regio woont waar de werkloosheid op dit
moment enorm hoog is. “De verplichting om vier keer per week te solliciteren is
natuurlijk een mooi streven, maar er zijn gewoonweg geen vacatures. Je zou toch
verwachten dat de gemeente er dan alles aandeed om wel geschikte banen voor
uitkeringsgerechtigden te vinden? Maar het lijkt wel of ze het zo best vinden.”
Om toch maar aan het werk te komen, gaat Jeffrey langs alle uitzendbureaus in de
regio. Maar keer op keer vangt hij bot. “Nu heb ik misschien uitzicht op tijdelijk werk,
dat zou me uit deze uitzichtloze situatie helpen. Maar ik ben bang dat ik daarna weer
keihard terugval en weer aan de lopende band uitzichtloos inpakwerk moet doen.”
19