De Koepel Kids en 'The Mechanic'

Dit document is slechts voor archiefdoeleinden te gebruiken - Eigendom RACO Digital Designs
Matchplaykampioenschappen 2010
Onder grote belangstelling van veel leden werden Elke Westenberg en Dirk
Roest, beiden niet voor de eerste keer, matchplaykampioen van Golfclub de
Koepel.
Helaas, zo was het niet.
Elke en Dirk werden wel beiden
kampioen, maar de belangstelling
van andere leden was dit jaar erg
mager.
De Wedstrijdcommissie lijkt zich
te hebben neergelegd bij het feit,
dat het merendeel van onze leden
Golf meer ziet als recreatie dan als
sport en dat lijkt zelfs te gelden
voor veel commissieleden. Maar misschien
was ook de vakantieperiode
hier debet aan.
Toch is het een vreemde gewaarwording
te zien dat er tijdens dit
kampioenschap andere spelers in de
baan zijn die daar hun eigen ronde
spelen.
Aan de omstandigheden kan het
niet hebben geleden, want die waren
optimaal.
De obligate complimenten aan
het greenkeepersteam, die de baan
weer zo goed hadden geprepareerd
waren dan ook volkomen terecht
en de bloemenhulde die runner-up
Emilie aan Hennie Nijmeijer deed,
door de door haar gewonnen bloemen
traditioneel aan iemand anders
te geven, was Hennie (en daarmee
haar collega’s) van harte gegund.
Ook het vertoonde spel in de halve
en hele finale was spannend genoeg
voor een groter publiek dan de
handvol mensen die nu de spelers tijdens
hun ronde volgden.
De finale werd bij de dames gespeeld
door Elke en Emilie, die dus
door Elke op de 16e hole werd gewonnen.
Beide speelsters haalden
die finale relatief gemakkelijk, (Emilie
won van Maria van Helden en Elke
deed het zelfde met Päivi Schott)
maar maakten er in hun onderlinge
wedstrijd een prachtig spektakel
van met spel op hoog niveau. Helaas
zit er een groot gat tussen hen en de
rest van de Koepelspeelsters. Bij de
heren ligt dat gelukkig anders.
Daar is het aantal feitelijke kanshebbers
groter en zijn de wedstrijden
ook vóór de finale al heel spannend.
M.n. het gevecht in de halve
finale tussen Martin Pluimers en
Dirk Roest was zeker geen uitgemaakte
zaak. En ook in de finale
werd de wedstrijd pas op de 17e
door Paul Scholten op Reimer gewonnen
gegeven, toen Dirk voor
birdie op de green lag, en hij met
al vier slagen op grote afstand van
de hole lag. Maar daar voor hadden
beide spelers wisselend een
voorsprong gehad. Vermeld moet
worden dat good old Steinn Magnusson
ook de halve finale haalde.
De deelnemers verdienen het, maar
je vraagt je wel af of iedereen zich
realiseert hoeveel tijd de leden van
de wedstrijdcommissie, bijgestaan
door leden van de baancommissie
en de handicap en regelcommissie,
in de voorbereiding en de organisatie
op de dagen zelf steken.
Voor mij zijn ook zij
Koepel kampioenen. Mary Verdam
Professional Trophy
Het regende. Het regende hard en het regende de hele middag. En het regende
ook nog eens een heleboel No Returns.
Slechts heel even scheen ergens de
zon, met een prachtige regenboog,
dat dan weer wel.
Dank zij mijn flightgenote hadden
wij er de moed nog een beetje ingehouden.
Dat mocht wel een wondertje
heten. De scores waren belabberd
en sinds die middag steekt er nu het
handvat van eens een prachtige paraplu,
fier rechtop midden in de vijver
tussen 14 en 15. De mijne!
Die ging vanaf de green van de
3 e een heel eigen leven lijden maar
moest dat met de verdrinkingsdood
bekopen.
Eén keer eerder heb ik een wedstrijd
gespeeld onder zulke erbarmelijke
omstandigheden. Dat was, ja-
ren geleden, de Nieuwjaarswedstrijd.
Mijn laatste. Sindsdien heb ik andere
bezigheden op de zondagmiddag na
1 Januari.
Misschien gaat dat met de Professional
Trofye vanaf nu ook gebeuren.
Regen kan niemand iets aan doen,
dus flauw om daarom de pijp aan
Maarten te geven.
Aan de wedstrijdleiding op de dag
zelf lag het ook niet. Het emfatisch
vermogen was ruim voldoende.
De kater kwam, met de mededeling
dat de Vos 4 onder de baan
had gespeeld. DRIE DAGEN EER-
DER. Zonnetje scheen, windstil,
graadje of 12. Overigens, natuurlijk
wel een compliment voor Garry.
Want het is een prachtig resultaat.
Hulde voor degenen die onder deze
omstandigheden de schade beperkt
wisten te houden: Ans te Wierik (winnares)
met -2, Elke Westenberg -4 en
daarmee 2 e en Marian Weijschede,
die 3 e werd.
Degenen die de wedstrijd uitspeelden
verdienen ook alle lof.
Maar of dit een Vossenjacht was
Er was eens een tijd dat het dringen
geblazen was voor het inschrijfformulier.
Het feest na afloop op het terras
was luisterrijk. Kortom: een hoogtepunt
van de wedstrijdkalender.
Ik daag de Wedstrijdcommissie
en de leden uit oude tijden te doen
herleven
Mary Verdam
8