De Koepel Kids en 'The Mechanic'

More documents

Recommendations

Info

Dit document is slechts voor archiefdoeleinden te gebruiken - Eigendom RACO Digital Designs Matchplaykampioenschappen 2010 Onder grote belangstelling van veel leden werden Elke Westenberg en Dirk Roest, beiden niet voor de eerste keer, matchplaykampioen van Golfclub de Koepel. Helaas, zo was het niet. Elke en Dirk werden wel beiden kampioen, maar de belangstelling van andere leden was dit jaar erg mager. De Wedstrijdcommissie lijkt zich te hebben neergelegd bij het feit, dat het merendeel van onze leden Golf meer ziet als recreatie dan als sport en dat lijkt zelfs te gelden voor veel commissieleden. Maar misschien was ook de vakantieperiode hier debet aan. Toch is het een vreemde gewaarwording te zien dat er tijdens dit kampioenschap andere spelers in de baan zijn die daar hun eigen ronde spelen. Aan de omstandigheden kan het niet hebben geleden, want die waren optimaal. De obligate complimenten aan het greenkeepersteam, die de baan weer zo goed hadden geprepareerd waren dan ook volkomen terecht en de bloemenhulde die runner-up Emilie aan Hennie Nijmeijer deed, door de door haar gewonnen bloemen traditioneel aan iemand anders te geven, was Hennie (en daarmee haar collega’s) van harte gegund. Ook het vertoonde spel in de halve en hele finale was spannend genoeg voor een groter publiek dan de handvol mensen die nu de spelers tijdens hun ronde volgden. De finale werd bij de dames gespeeld door Elke en Emilie, die dus door Elke op de 16e hole werd gewonnen. Beide speelsters haalden die finale relatief gemakkelijk, (Emilie won van Maria van Helden en Elke deed het zelfde met Päivi Schott) maar maakten er in hun onderlinge wedstrijd een prachtig spektakel van met spel op hoog niveau. Helaas zit er een groot gat tussen hen en de rest van de Koepelspeelsters. Bij de heren ligt dat gelukkig anders. Daar is het aantal feitelijke kanshebbers groter en zijn de wedstrijden ook vóór de finale al heel spannend. M.n. het gevecht in de halve finale tussen Martin Pluimers en Dirk Roest was zeker geen uitgemaakte zaak. En ook in de finale werd de wedstrijd pas op de 17e door Paul Scholten op Reimer gewonnen gegeven, toen Dirk voor birdie op de green lag, en hij met al vier slagen op grote afstand van de hole lag. Maar daar voor hadden beide spelers wisselend een voorsprong gehad. Vermeld moet worden dat good old Steinn Magnusson ook de halve finale haalde. De deelnemers verdienen het, maar je vraagt je wel af of iedereen zich realiseert hoeveel tijd de leden van de wedstrijdcommissie, bijgestaan door leden van de baancommissie en de handicap en regelcommissie, in de voorbereiding en de organisatie op de dagen zelf steken. Voor mij zijn ook zij Koepel kampioenen. Mary Verdam Professional Trophy Het regende. Het regende hard en het regende de hele middag. En het regende ook nog eens een heleboel No Returns. Slechts heel even scheen ergens de zon, met een prachtige regenboog, dat dan weer wel. Dank zij mijn flightgenote hadden wij er de moed nog een beetje ingehouden. Dat mocht wel een wondertje heten. De scores waren belabberd en sinds die middag steekt er nu het handvat van eens een prachtige paraplu, fier rechtop midden in de vijver tussen 14 en 15. De mijne! Die ging vanaf de green van de 3 e een heel eigen leven lijden maar moest dat met de verdrinkingsdood bekopen. Eén keer eerder heb ik een wedstrijd gespeeld onder zulke erbarmelijke omstandigheden. Dat was, ja- ren geleden, de Nieuwjaarswedstrijd. Mijn laatste. Sindsdien heb ik andere bezigheden op de zondagmiddag na 1 Januari. Misschien gaat dat met de Professional Trofye vanaf nu ook gebeuren. Regen kan niemand iets aan doen, dus flauw om daarom de pijp aan Maarten te geven. Aan de wedstrijdleiding op de dag zelf lag het ook niet. Het emfatisch vermogen was ruim voldoende. De kater kwam, met de mededeling dat de Vos 4 onder de baan had gespeeld. DRIE DAGEN EER- DER. Zonnetje scheen, windstil, graadje of 12. Overigens, natuurlijk wel een compliment voor Garry. Want het is een prachtig resultaat. Hulde voor degenen die onder deze omstandigheden de schade beperkt wisten te houden: Ans te Wierik (winnares) met -2, Elke Westenberg -4 en daarmee 2 e en Marian Weijschede, die 3 e werd. Degenen die de wedstrijd uitspeelden verdienen ook alle lof. Maar of dit een Vossenjacht was Er was eens een tijd dat het dringen geblazen was voor het inschrijfformulier. Het feest na afloop op het terras was luisterrijk. Kortom: een hoogtepunt van de wedstrijdkalender. Ik daag de Wedstrijdcommissie en de leden uit oude tijden te doen herleven Mary Verdam 8
Dit document is slechts voor archiefdoeleinden te gebruiken - Eigendom RACO Digital Designs Belevenissen van een marshal Het is de commissie weer gelukt om ook voor het tweede deel van dit jaar ervoor te zorgen dat er marshals in de baan zijn. Dat is nog een heel gepuzzel. Alle marshals (24) geven ruim van te voren aan Bert Bakker door wanneer zij beschikbaar zijn. Gebleken is dat steeds meer marshals van het leven genieten en er op uit trekken en met vakantie gaan. (Geef ze eens ongelijk). Kortom het probleem om elke dag een marshal in de baan te hebben wordt groter. Om te voorkomen dat de frequentie van marshal-zijn te groot wordt, streven we ernaar om het aantal uit te breiden naar 28. Uitgaand van de stelregel waar ik mee ben opgevoed “lid-zijn van een vereniging sluit vrijblijvendheid uit” hebben we er vertrouwen in dat we ons doel zullen bereiken. Mijn persoonlijke beleving van marshal-zijn zal ik u niet onthouden. Misschien kan het een aanleiding zijn om met de marshal-commissie in contact te treden omdat u overweegt eventueel beschikbaar te zijn voor deze functie. Gelet op het feit dat ik nog actief deel neem aan het arbeidsproces ben ik meestal in het weekend aan de beurt ……nee …….. zeker niet de klos. Voordat ik dienst heb, bestudeer ik eerst thuis de website van De Koepel. Met name de baanbezetting is van belang. Zijn er wedstrijden of bijzondere groepen aanwezig, hoeveel introducés/greenfeespelers komen er etc. Dan ga ik vol goede moed naar de baan. Zodra ik op de parkeerplaats kom, krijg ik al een aardige indruk van de bezetting. Gelukkig kan ik de auto meteen vooraan parkeren. Ik meld mij bij Marjan die een keurig lijstje van introducés en gastspelers voor mij heeft afgedrukt met exact daarop hun starttijden. (Dat is erg handig want dan zorg ik dat ik rond die tijden ook op Tee 1 ben om me voor te stellen en een praatje te maken). Nadat Marjan mijn mobiele telefoonnummer heeft genoteerd haal ik achter de bar de sleutel van de commissiekamer op. Daar pak ik de sleutel van de marshalcar en wandel ik naar de overkapping waar de handicarts staan. Inmiddels heb ik mijn pasfoto met daaronder vetgedrukt MARSHAL om mijn nek hangen: nu ben ik officieel marshal van dienst. Even het slot van het stuur halen, stekker eruit en karren maar. Mochten er bij TEE 1 al wat mensen staan te wachten dan ga ik kijken wat ik voor hen kan betekenen. Misschien is hole 9 helemaal leeg en kunnen ze op TEE 10 starten als ze dat wensen. Als dat het geval is, meld ik bij de mensen die van 8 naar 9 gaan “let op er zit nu een andere flight met mijn toestemming voor u”. Wel zeg ik meteen tegen die starters op 10 dat ze geen standing hebben als ze na 18 weer op hole 1 verder gaan. Na deze klus geklaard te hebben ga ik meteen in omgekeerde volgorde de baan afrijden om een goede indruk van de baanbezetting te hebben. Dus van 18 naar 1. Met deze gegevens in mijn hoofd weet ik waar eventuele knelpunten zijn en waar ik misschien op een vriendelijke manier trage flights zal aansporen aansluiting te houden met de flight voor hen of snel opkomende flghts achter hen door te laten. Dan bij Rita, Jolijn, Marjan of Gea een lekker kopje koffie halen. Wanneer het aantal spelers toe neemt en bij hole 1 een rij wachtenden ontstaat, ga ik aan wat spelende flights vragen wat hun plannen zijn; willen ze 9, 12 of 18 holes spelen. En dat is leuk, want dan kan ik, terwijl er op hole 9 nog gespeeld wordt, wachtende spelers bij hole 1 verrassen door te zeggen dat ze van mij op 10 mogen starten. En dan de opmerking: “Maar marshal, er komt een flight op hole 9 aan, dan mag je toch niet op 10 starten”. Als ik dan uitleg dat ik weet dat de mensen op 9 van plan zijn te stoppen, krijg ik te horen: “Dat maak je bij andere clubs niet mee…. een meedenkende marshal”! Dat is toch kicken of niet. Namens de marshals Jan Dronkert D NATEURS GEZ CHT (voor slechts € 20,- per jaar) De Koepel heeft de beschikking over 4 Handicarts en dat aantal zal uitgebreid worden naar 5 karren. We doen een dringende oproep aan alle medegolfers om donateur te worden van de Handicartstichting. Opgave bij de handicartcommissie bestaande uit Hans van den Elst, Hans Nieuwenhuis en Wisse Wester. Alvast bedankt namens onze minder valide clubleden. 9
Page 1 and 2: Dit document is slechts voor archie
Page 9: Dit document is slechts voor archie
Page 23 and 24: goed op weg Dit document is slechts

De Koepel Kids en 'The Mechanic'

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?