Februari - Gemeente glabbeek

18
Mensen met een verhaal
Interview
GlabbeKLAP sprak met Jozef Vanuytrecht
Dit interview vond plaats in december ‘07.
Helaas overleed Jozef op 4 januari 2008.
Kunt u even vertellen wie u bent en vanwaar de mensen u kennen of kenden
De mensen kennen mij als “Jef koei” omdat ik altijd praat over mijn koeien.
Ik ben dan ook altijd enorm fier geweest op mijn twee koeien, een witte
en een rode. De melk die zij produceerden was zeer rijk. Dit betekent dat
zij kwalitatief tot de beste melk behoorde. Op een dag kreeg ik te horen:
“Jef uw melk doet 75”. Het maakte mij echt fier op mijn beesten, die ik elke
dag met veel liefde verzorgde.
In het dorp vertelde men dat ik nooit een vrouw zou kunnen krijgen omdat
ik altijd over mijn koeien bezig was. Maar tijd bracht raad en op mijn 46ste
trouwde ik met Irène Nijs, die er toen 49 was. We hebben samen geen
kinderen.
Ik ben geboren in Kersbeek op 4 mei 1910. Van ons gezin van elf kinderen ben ik als enige nog in leven.
Van mijn derde tot mijn veertiende
liep ik school in het dorpsschooltje van Kersbeek. Op 14-jarige leeftijd kreeg ik een aanbieding om te
gaan werken op de boerderij van de familie Vanoverstijns. De eerste werkdag is me altijd bijgebleven. Ik
moest met twee paarden het land bewerken en vond dat de job van mijn leven.
Zes jaar later werd ik uitgenodigd om op het hof van baron De Turck bij “Van Innes”, te gaan werken. Dit
was een zeer groot erf waar ik me bezig hield met het verzorgen van koeien, paarden, schapen, kippen
en varkens. Ik mocht ook het akkerland bewerken met twee prachtige paarden. Ik was de vriend van de
talrijke dieren. Als ze me zagen was de vriendschap groot. In die tijd verdiende ik 2 frank per dag.
In 1956 ben ik getrouwd met Irène Nijs. We gingen wonen in de Kromstraat 18 te Glabbeek. Naast mijn
dagtaak als landbouwhelper hielp ik mijn vrouw met de zorgen van ons eigen kleine boerderijtje. Onze
twee koeien melken was een dagelijkse taak.
Welk Glabbeeks plekje roept speciale herinneringen bij u op
Het mooiste plekje van Glabbeek en omstreken was “Kromstraat 18”. De dieren, het
veld en het boerenleven waren alles voor mij. De kapel van de Heinkensberg roept
veel herinneringen op. In die tijd was de 15de augustus een grote feestdag. We gingen
naar de kapel en dronken na de viering een goede pint. Toen kwam er heel veel
volk naar onze prachtige kapel van den Heinkensberg in Wever.
De wekelijkse kaartavonden met de vrienden Fonne, Walter, Rist in de Glazuur
waren zeer mooie momenten.
Twee nichten en de moeder van Jef (midden)
Welke gebeurtenissen blijven jou bij
Van de eerste wereldoorlog is mij niets bijgebleven.
Tijdens de tweede wereldoorlog werden de mensen en de beesten weggehaald. We moesten in die periode
goed op de boerderij blijven. Er was armoede in die jaren!
Op een zekere dag zei de baron dat ik versleten was; hij vertelde
me dat het werk op de boerderij voor mij te zwaar werd. Ik plukte
gemakkelijk 100 kg pruimen per dag! “Versleten,” zei hij! Ik
antwoordde hem: “Doe het dan zelf”, en ik ben vertrokken. Weet
ge, ik plukte zelfs twee kistjes meer per dag dan twee vrouwen
van Glabbeek samen.
Ik heb 15 jaar mijn moeder thuis verzorgd.