Februari - Gemeente glabbeek

Mensen met een verhaal
19
Waarom is Glabbeek zo’n mooie gemeente om te wonen
Ik heb altijd graag in Glabbeek gewoond. De mensen zijn er altijd vriendelijk. Ik
heb in heel mijn leven niemand bedrogen en tegen niemand gelogen. Ik kon wel
genieten van het plagen van mensen, waar dan eens met gelachen werd. Elke
dag in het rusthuis Arcadia plaag ik de verpleegsters nog. Mijne jong, ik ben er 97
hoor! Mijn buren vanuit de Kromstraat waren echte vrienden. Nog altijd komen ze
me bezoeken en praten we over de twee koeien, of wat dacht ge anders!
broer Rist, Edmond
Wat boeide u in al die jaren
Natuurlijk mijn koeien en het echte boerenleven. Elke dag kwam de melkerij met
paard en kar de twee melkkruiken thuis ophalen.
De grootste passie van onze Rist was naar de hanengevechten gaan, maar ik heb
me daar maar één keer laten zien. Het leven thuis op de boerderij boeide me enorm en als ik naar de
foto hier op mijn kamertje in het rusthuis kijk met één van mijn prachtige koeien, dan pink ik soms wel
eens een traantje weg.
(Jef heeft het moeilijk)
Het mooiste moment
Mijn trouwdag in 1956. Op de dag van de trouw ben ik te voet met mijn koe van Kersbeek naar Glabbeek
gekomen. We zijn 44 jaar samen geweest.
Nog een mooi moment was dat de melkerij van Glabbeek me zei: “Jef uw melk doet 75, een getal dat
duidt op een zeer rijke melk”.
Het triestigste moment
Het verlies van mijn beide ouders. Mijn vrouw Rein is gestorven hier in het rusthuis
op 5 april 1999.
Een moeilijk moment was december 1996 toen we alles verkocht hebben om naar
het rusthuis te trekken. Een boerderijtje verlaten waar je dag in dag uit samen met
je vrouw en dieren gewerkt hebt is zeer moeilijk.( Jef pinkt een traantje weg)
Wat is er nog veranderd in Glabbeek
Als we vroeger naar de stad moesten, namen we de tram. De tramhalte was niet ver
van ons huis. Nu zijn er mensen met twee wagens, de wegen zijn aan het dichtslibben. Het verkeer is
veel drukker geworden dan vroeger. Ik woonde in de Kromstraat 18 waar het rustig was om te wonen en
er weinig verkeersoverlast was.
Alle kleine boerkes gaan er tussenuit en moeten plaats maken voor grote erven met hectaren grond en
tal van beesten. Lang leve de boerenstiel !!!
De familie van Jozef