KV 01 22-09-2006.pdf - Kerkvenster

18
Johanna Geertruida Bongen-Aalderinks
geboren: 6 februari 1930
overleden: 1 september 2006
Hanneke werd geboren op 6 februari 1930 op
‘de Dammert’ in Sinderen. Ze vertelde vaak, dat
ze samen met haar twee broers, een ontzettend
fijne jeugd heeft gehad. Vooral zwemmen en
schaatsen vond ze heel erg leuk. Ze ging naar de
lagere school en na de oorlog naar de huishoudschool.
Daar leerde ze onder andere koken en
naaien, dit werden twee van haar grote hobby’s.
Na de huishoudschool ging ze aan het werk, eerst
bij een dominee en na verloop van tijd bij haar
broer en schoonzus, op de boerderij ‘t Breukelaar.
Ze deed er aan van alles mee: melken, hooi
laden, noem maar op..... Daarnaast was er tijd
voor haar grote hobby; naaien. Hiervoor volgde
ze ook nog verschillende cursussen en met plezier
naaide ze allerlei kledingstukken voor zichzelf,
maar ook voor anderen.
Op 3 juni 1960 trouwde Hanneke met Hendrik
Bongen. Ze gingen wonen op de ‘Nieuwe
Weversborg’ bij de ouders van haar man. Ze
kregen twee kinderen en inmiddels twee kleinkinderen.
Hanneke stond altijd voor iedereen klaar.
Ze kon heerlijk koken; het eten werd altijd met
veel plezier, zorg en aandacht bereid. Na de goede
en gezonde jaren werd in 1968 bij Hanneke de
ziekte van Crohn geconstateerd. Een chronische
en slepende ziekte die haar leven steeds meer ging
bepalen. De eerste jaren verliepen nog redelijk.
De zorg voor haar gezinsleden en schoonouders
ging gewoon door en de buitenwereld merkte
er weinig van. Toch ging haar gezondheid langzaam
maar zeker steeds verder achteruit. Erop
uitgaan of bezoek ontvangen lukte niet meer. De
laatste jaren speelde haar leven zich vooral af in de
keuken en de kamer. Toch genoot ze van alles wat
haar man, de kinderen en kleinkinderen deden.
Ze keek ook altijd uit naar de zomer, dan kon ze
buiten nog weer even genieten van de natuur. De
laatste weken bracht ze vooral in bed door en op
vrijdag 1 september blies zij haar laatste adem uit.
M.J. KOOISTRA
Steven Wicher de Jonge
geboren 27 januari 1929
overleden 5 september 2006
Een aantal jaren geleden werd hij ernstig ziek.
Door de behandeling die hij kreeg, is het nog een
hele tijd goed gegaan. De laatste tijd had hij veel
verzorging nodig. Hij was dankbaar voor alle zorg
die hij kreeg. Steven is in Blokzijl geboren. Na zijn
schooltijd heeft hij eerst nog een korte tijd bij zijn
vader in de zaak gewerkt. Later ging hij leren voor
onderwijzer. Steven kon heel goed overweg met
kinderen. Hij wist ze altijd op de juiste manier aan
te spreken. Vele jaren heeft hij in Lintelo aan de
school gestaan. Hij werd altijd gerespecteerd. Hij
had nog iets van de oude stijl van vroeger. Hij interesseerde
zich voor geschiedenis en wiskunde.
Hij was een belezen iemand.
Daarbij was hij ook muzikaal. Steven was iemand
die nooit op de voorgrond wilde staan, hij had
een zacht karakter. Naar anderen toe was hij heel
zorgzaam. Hij was al gauw bang dat hij een ander
te kort deed. Hij hield van eenvoud en kon van de
kleine dingen genieten. Hij had ook gevoel voor
humor. Hij woonde naast de familie Rots.
Toen zijn buurman op nog jonge leeftijd kwam te
overlijden, heeft hij veel voor Margriet en haar
kinderen mogen betekenen. Voor Sandra en
Cindy werd hij een soort vaderfiguur: oom Steef.
Steven werd deel van het gezin. Hij hielp de kinderen
met huiswerk. Hij had altijd belangstelling
voor hen.
Hij vond het ook prachtig toen de kleinkinderen
geboren werden. Hij was voor hen een lieve huisgenoot.
Voor zijn familie was hij een lieve broer,
zwager en oom. In de uitvaartdienst hebben we
gelezen uit 2 Korinthiërs 4 en 5. Paulus schrijft dat
wij vol goede moed mogen zijn.
We mogen weten van een thuiskomst, van een
eeuwig huis dat voor ons bereid is.
Niet de dood zal het laatste zijn, maar de opstanding
en het leven in het licht van God. In dat
geloof hebben we van Steven afscheid genomen,
dat zijn nabestaanden in dat geloof hun troost
mogen vinden.
W.H. EVERTS
Johan Christiaan Ansink
geboren: 2 juni 1934
overleden: 8 september 2006
Op 8 september overleed op 72-jarige leeftijd
Johan Christiaan Ansink, Manschotplein 36. Hij
werd geboren aan de Meiberg en verhuisde al
jong naar de Koningsweg. Zijn ouders hadden een
boerenbedrijf met daarnaast een vervoersbedrijf.
Na zijn huwelijk in 1955, woonde het gezin eerst
aan de Koningsweg bij zijn ouders en verhuisde
later naar Lintelo. Daar had hij een grondwerken
transportbedrijf.
Later - na het overlijden van zijn vader - werd
weer verhuisd naar het ouderlijk huis aan de
Koningsweg. Naast zijn gezin en zijn werk hadden
paarden zijn grote belangstelling. Daar heeft hij
veel mee gewerkt. Die vormden als het ware, de
rode draad in zijn leven.
Ook had hij graag jeugd om zich heen. Deze
trainde hij bijvoorbeeld bij het voetballen. Ook
was hij betrokken bij het jeugdcentrum Ivarca,
dat eerst achter zijn huis was. In 1994 moest hij
zijn bedrijf opgeven en kwam hij, samen met zijn
vrouw, aan het Manschotplein te wonen.
De laatste jaren kenmerkten zich door ziekten
die zijn lichaam langzaamaan sloopten. Actief als
hij was, had hij er grote moeite mee dat hij steeds
minder kon. Voor de zijnen, zijn vrouw, kinderen
en kleinkinderen heeft hij veel betekend. Zij
bewaren goede herinneringen aan hem. ‘Veel heb
je ons gegeven, veel heb je voor ons betekend’ zo
stond er in de advertentie van de kleinkinderen.
Moge God zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen
sterken en nabij zijn. De begrafenis had plaats
op 13 september, na een dienst van Woord en
gebed.
Hier lazen we Psalm 139: 1 - 10, waarin we over
de beschermende hand van God over ons leven
kunnen lezen, Zijn beschermende hand die zich
zelfs uitstrekt tot in het dodenrijk, ja overal zal
zijn beschermende hand ons vasthouden. In dat
geloof namen we afscheid van Johan Ansink.
A.J. YNTEMA
Het enige houvast
Wanneer je niet meer bidden kunt,
en alles in je hart lijkt dood;
wanneer je staat op ’t dode punt,
en niemand weet iets van je nood,
Wanneer je zoekt naar een houvast,
– want God lijkt soms zo eindloos ver –
Wanneer je moedeloos torst je last
en aan je hemel blinkt geen ster,
Wanneer de liefste mens ontviel,
wanneer God vroeg je mooist bezit,
Luister dan maar – en wacht – en kniel:
’t Is Gods Geest zelf, Die voor je bidt.