KV 01 22-09-2006.pdf - Kerkvenster

More documents

Recommendations

Info

18 Johanna Geertruida Bongen-Aalderinks geboren: 6 februari 1930 overleden: 1 september 2006 Hanneke werd geboren op 6 februari 1930 op ‘de Dammert’ in Sinderen. Ze vertelde vaak, dat ze samen met haar twee broers, een ontzettend fijne jeugd heeft gehad. Vooral zwemmen en schaatsen vond ze heel erg leuk. Ze ging naar de lagere school en na de oorlog naar de huishoudschool. Daar leerde ze onder andere koken en naaien, dit werden twee van haar grote hobby’s. Na de huishoudschool ging ze aan het werk, eerst bij een dominee en na verloop van tijd bij haar broer en schoonzus, op de boerderij ‘t Breukelaar. Ze deed er aan van alles mee: melken, hooi laden, noem maar op..... Daarnaast was er tijd voor haar grote hobby; naaien. Hiervoor volgde ze ook nog verschillende cursussen en met plezier naaide ze allerlei kledingstukken voor zichzelf, maar ook voor anderen. Op 3 juni 1960 trouwde Hanneke met Hendrik Bongen. Ze gingen wonen op de ‘Nieuwe Weversborg’ bij de ouders van haar man. Ze kregen twee kinderen en inmiddels twee kleinkinderen. Hanneke stond altijd voor iedereen klaar. Ze kon heerlijk koken; het eten werd altijd met veel plezier, zorg en aandacht bereid. Na de goede en gezonde jaren werd in 1968 bij Hanneke de ziekte van Crohn geconstateerd. Een chronische en slepende ziekte die haar leven steeds meer ging bepalen. De eerste jaren verliepen nog redelijk. De zorg voor haar gezinsleden en schoonouders ging gewoon door en de buitenwereld merkte er weinig van. Toch ging haar gezondheid langzaam maar zeker steeds verder achteruit. Erop uitgaan of bezoek ontvangen lukte niet meer. De laatste jaren speelde haar leven zich vooral af in de keuken en de kamer. Toch genoot ze van alles wat haar man, de kinderen en kleinkinderen deden. Ze keek ook altijd uit naar de zomer, dan kon ze buiten nog weer even genieten van de natuur. De laatste weken bracht ze vooral in bed door en op vrijdag 1 september blies zij haar laatste adem uit. M.J. KOOISTRA Steven Wicher de Jonge geboren 27 januari 1929 overleden 5 september 2006 Een aantal jaren geleden werd hij ernstig ziek. Door de behandeling die hij kreeg, is het nog een hele tijd goed gegaan. De laatste tijd had hij veel verzorging nodig. Hij was dankbaar voor alle zorg die hij kreeg. Steven is in Blokzijl geboren. Na zijn schooltijd heeft hij eerst nog een korte tijd bij zijn vader in de zaak gewerkt. Later ging hij leren voor onderwijzer. Steven kon heel goed overweg met kinderen. Hij wist ze altijd op de juiste manier aan te spreken. Vele jaren heeft hij in Lintelo aan de school gestaan. Hij werd altijd gerespecteerd. Hij had nog iets van de oude stijl van vroeger. Hij interesseerde zich voor geschiedenis en wiskunde. Hij was een belezen iemand. Daarbij was hij ook muzikaal. Steven was iemand die nooit op de voorgrond wilde staan, hij had een zacht karakter. Naar anderen toe was hij heel zorgzaam. Hij was al gauw bang dat hij een ander te kort deed. Hij hield van eenvoud en kon van de kleine dingen genieten. Hij had ook gevoel voor humor. Hij woonde naast de familie Rots. Toen zijn buurman op nog jonge leeftijd kwam te overlijden, heeft hij veel voor Margriet en haar kinderen mogen betekenen. Voor Sandra en Cindy werd hij een soort vaderfiguur: oom Steef. Steven werd deel van het gezin. Hij hielp de kinderen met huiswerk. Hij had altijd belangstelling voor hen. Hij vond het ook prachtig toen de kleinkinderen geboren werden. Hij was voor hen een lieve huisgenoot. Voor zijn familie was hij een lieve broer, zwager en oom. In de uitvaartdienst hebben we gelezen uit 2 Korinthiërs 4 en 5. Paulus schrijft dat wij vol goede moed mogen zijn. We mogen weten van een thuiskomst, van een eeuwig huis dat voor ons bereid is. Niet de dood zal het laatste zijn, maar de opstanding en het leven in het licht van God. In dat geloof hebben we van Steven afscheid genomen, dat zijn nabestaanden in dat geloof hun troost mogen vinden. W.H. EVERTS Johan Christiaan Ansink geboren: 2 juni 1934 overleden: 8 september 2006 Op 8 september overleed op 72-jarige leeftijd Johan Christiaan Ansink, Manschotplein 36. Hij werd geboren aan de Meiberg en verhuisde al jong naar de Koningsweg. Zijn ouders hadden een boerenbedrijf met daarnaast een vervoersbedrijf. Na zijn huwelijk in 1955, woonde het gezin eerst aan de Koningsweg bij zijn ouders en verhuisde later naar Lintelo. Daar had hij een grondwerken transportbedrijf. Later - na het overlijden van zijn vader - werd weer verhuisd naar het ouderlijk huis aan de Koningsweg. Naast zijn gezin en zijn werk hadden paarden zijn grote belangstelling. Daar heeft hij veel mee gewerkt. Die vormden als het ware, de rode draad in zijn leven. Ook had hij graag jeugd om zich heen. Deze trainde hij bijvoorbeeld bij het voetballen. Ook was hij betrokken bij het jeugdcentrum Ivarca, dat eerst achter zijn huis was. In 1994 moest hij zijn bedrijf opgeven en kwam hij, samen met zijn vrouw, aan het Manschotplein te wonen. De laatste jaren kenmerkten zich door ziekten die zijn lichaam langzaamaan sloopten. Actief als hij was, had hij er grote moeite mee dat hij steeds minder kon. Voor de zijnen, zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen heeft hij veel betekend. Zij bewaren goede herinneringen aan hem. ‘Veel heb je ons gegeven, veel heb je voor ons betekend’ zo stond er in de advertentie van de kleinkinderen. Moge God zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen sterken en nabij zijn. De begrafenis had plaats op 13 september, na een dienst van Woord en gebed. Hier lazen we Psalm 139: 1 - 10, waarin we over de beschermende hand van God over ons leven kunnen lezen, Zijn beschermende hand die zich zelfs uitstrekt tot in het dodenrijk, ja overal zal zijn beschermende hand ons vasthouden. In dat geloof namen we afscheid van Johan Ansink. A.J. YNTEMA Het enige houvast Wanneer je niet meer bidden kunt, en alles in je hart lijkt dood; wanneer je staat op ’t dode punt, en niemand weet iets van je nood, Wanneer je zoekt naar een houvast, – want God lijkt soms zo eindloos ver – Wanneer je moedeloos torst je last en aan je hemel blinkt geen ster, Wanneer de liefste mens ontviel, wanneer God vroeg je mooist bezit, Luister dan maar – en wacht – en kniel: ’t Is Gods Geest zelf, Die voor je bidt.
KERKINACTIE IN 2005 Jaarbericht 2005 Kerkinactie Missionair werk Kerkinactie gebruikt als uitgangspunt bij haar Missionair Werk de visienota Leren leven van de verwondering van de Protestantse Kerk in Nederland. We verlangen ernaar dat in Nederland een steeds groter wordende groep komt die het Evangelie hoort en gelooft. Voor hen willen wij open staan en kerk zijn. Open kerk Kerkinactie maakt materialen, die vormen van open kerk zijn stimuleren. Met Pinksteren maakten we een boekje Bezield! met inspirerende beelden en teksten, waarvan we 5.000 exemplaren verkochten. Voor de Open Monumentendag 2005 maakte Kerkinactie het cadeauboekje De kerk is open! Ruim 20.000 stuks werden door de kerken afgenomen en plaatselijk verspreid. Kerkelijk werk in een multiculturele samenleving In de huidige tijd zijn contacten met moslims belangrijk om onderling vertrouwen op te bouwen en te werken aan een leefbare en vreedzame samenleving. Migrantenkerken ontwikkelen in Nederland eigen vormen van missionair werk. Kerkinactie biedt ondersteuning aan hun wijze van kerk-zijn. Daarnaast zoeken we contact en samenwerking, omdat migrantenkerken ons op een nieuwe wijze leren kijken naar ons eigen geloof, bijvoorbeeld in groepen die intercultureel bijbel-lezen. In de jaarlijkse mailing besteedden we aandacht aan de verstaanbaarheid van het Evangelie. De Bijbel is in een andere tijd en cultuur geschreven. Je moet soms een vertaalslag maken om Gods Woord gemakkelijker op je eigen leven toe te kunnen passen. Deze vertaalslag is ook nodig om het Evangelie bekend te maken aan mensen die op afstand van kerk en geloof leven. De betrokkenheid van de achterban van dit thema is groot. In totaal bracht de mailing ruim 185.000 euro op. Armoede in Nederland Kerkinactie onderzocht in 2005 welke financiële hulp diaconieën van de Protestantse Kerk in Nederland bieden aan armen in Nederland. We wilden daarmee de inzet van diakenen bij armoedebestrijding in Nederland in beeld brengen en bereiken dat er meer aandacht voor armoede komt bij de politiek. Van de diaconieën blijkt 74 procent betrokken te zijn bij de ondersteuning van armen. Ze verstrekken giften (85 procent) en leningen (54 procent). Per diaconie gaat het gemiddeld om € 3175,-. Ook geven veel diaconieën hulp in natura (51 procent). Bovendien verwijzen en begeleiden ze mensen vaak naar instanties en helpen hen bij het gebruik maken van regelingen (52 procent). 38 procent van de diaconieën meldt dat hun hulpverlening bij armoede is toegenomen ten opzicht van het voorgaande jaar. Kerkinactie overhandigde dit rapport in juli 2005 aan minister De Geus (Sociale Zaken en Werkgelegenheid). Het NOS-Journaal, RTL 4, Hart van Nederland en RTV Utrecht deden hier verslag van. In het programma Netwerk volgde een vraaggesprek met de minister. Kerkinactie blijft met de overheid in gesprek over armoedebestrijding. In 2006 zullen we dit armoedeonderzoek herhalen om de ontwikkelingen te kunnen blijven volgen en zichtbaar te maken. In september werd een extra Diaconaats-mailing verstuurd naar donateurs van Kerkinactie. Hen werd gevraagd een gift te doen gelet op de tegenvallende inkomsten voor het binnenlandse diaconale werk in 2005. De mailing had als thema ’Zien we ze eigenlijk wel zitten’, hiermee doelend op mensen die aan de rand van de samenleving leven. Hierin vroegen we steun voor opvangcentra en inloophuizen. De opbrengst was bijna 90.000 euro! Evangelieverkondiging Kerkinactie ondersteunt partners bij het verspreiden van bijbels en christelijke literatuur, onder meer door samenwerking met het Nederlands Bijbelgenootschap (NBG). In 2005 is via het NBG 300.000 euro bijgedragen. Het Evangelie wordt altijd vertolkt in een specifieke situatie. Dit betekent soms letterlijk vertaalwerk, waarbij Kerkinactie via Wycliff betrokken is. Maar het gaat ook om het verbinden van de bijbelse verhalen met problemen van arme boeren, aids-patiënten of tienermoeders. In de Pinksterzendingweek van 2005 stond de Braziliaanse organisatie CEBI centraal. CEBI organiseert elk jaar honderden bijbelcursussen waar mensen ontdekken dat de Bijbel tot hen spreekt in hun eigen dagelijks leven. Vele honderden kerken collecteerden tijdens de Pinksterzendingsweek en zo’n 20.000 donateurs reageerden op de mailingactie. De opbrengst begroeg zo’n 620.000 euro, waarmee naast CEBI ook andere projectpartners hun waardevolle werk kunnen voortzetten. door KERKINACTIE, AFDELING COMMUNICATIE EN FONDSENWERVING Opleiding en toerusting 19 Om de uitdagingen van deze tijd aan te kunnen, is goed opgeleid kerkelijk kader belangrijk. Vrijwel nergens kunnen partnerkerken van Kerkinactie daarvoor een beroep doen op de overheid. Vandaar dat juist op dit terrein steun bij Kerkinactie wordt gezocht. Ongeveer de helft van het zendingsbudget werd daarvoor in 2005 bestemd. Het gaat daarbij niet alleen om financiële maar ook om personele ondersteuning (door bijvoorbeeld uitgezonden medewerkers). Het beleid van Kerkinactie is het aantal uitgezonden medewerkers te laten groeien tot ongeveer dertig. Niet alleen om daarmee een bijdrage te leveren aan het werk van partners overzee, maar ook om door persoonlijke ontmoeting en aanwezigheid de verbondenheid met onze kerken en donateurs in Nederland te vergroten. In 2005 werden in dit kader nieuwe overeenkomsten getekend met partners in Mozambique, Zambia, het eiland Nias in Indonesië en Oekraïne. Armoedebestrijding en gerechtigheid Kerkinactie probeert in haar werk een verbinding te leggen tussen het bestrijden van armoede en het bevorderen van gerechtigheid. Vrouwen die terugkeren uit de gedwongen prostitutie zijn niet gebaat bij betere rechtsbescherming alleen, maar moeten hun trauma’s verwerken, hun waardigheid hervinden en een vak leren om weer terug te kunnen keren in de maatschappij. In februari 2005 stond dit werk in Wit-Rusland centraal in de collecte, ruim duizend kerken collecteerden met als resultaat een opbrengst van bijna 280.000 euro. De bijbehorende mailing bracht zo’n 340.000 euro op. In de collecte voor het Werelddiaconaat in oktober 2005 stond het vredeswerk in Noord-Uganda centraal, met name het werk van drie vrouwenorganisaties. Ook was op dat moment een mailingactie van plaatselijke kerken in samenwerking met Kerkinactie; het resultaat was een opbrengst van 489.000 euro! Projectpartner Isis Wicce is begonnen aan een intensieve training van vrouwenvredesgroepen. Daarnaast voerde zij zeven onderzoeken uit naar de schendingen van vrouwenrechten in conflictsituaties in onder andere Kenia, Congo en Uganda. Partner Tewpa is volop bezig met het documenteren van de veiligheidssituaties in vluchtelingenkampen en radio-uitzendingen. Ook heeft Tewpa in 2005 vier workshops gegeven aan in totaal 72 plattelandsvrouwen over conflictmanagement, kennis van mensenrechten en andere vaardigheden waarmee zij een rol kunnen spelen in conflictbeheersing. Daarnaast trainde Tewpa 85 vrouwen in met name kennis van mensen- en vrouwenrechten. Kerkinactie steunde deze workshops. Partner Kiwepi, tot slot, ving ook in 2005 veel exkindsoldaten op en hielp hen in de terugkeer in de maatschappij.
Page 1 and 2: 1 NIEUWSBLAD VOOR DE PROTESTANTSE G
Page 3 and 4: Slechts een radertje in het grote u
Page 5 and 6: 5 Ehm.... naknaku! Naknaku is het s
Page 7 and 8: 7 Diaconie Tekst: Kees Veenstra Ker
Page 9 and 10: VIERING START PROTESTANTSE GEMEENTE
Page 11 and 12: Kerkdiensten Aalten 11 Oude Helenak
Page 13 and 14: ds. H.J. Zeldenrijk Wijk WEST Varss
Page 15 and 16: HOSPICEGROEP DE LELIE VERLEENT TERM
Page 17: Geleuf ’t noo maor! 17 ’t Is fe

KV 01 22-09-2006.pdf - Kerkvenster

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?