Uitgave 1 / 2013 Editor: dr. M.D. Njoo - Huidarts.com

18 Kompakt
Dermatologie - Uitgave 1 / 2013
Meta-analyse van de effectiviteit van psychologische behandelingen van volwassenen met huidaandoeningen
Praatjes blijken niet altijd jeukstillend
Huidaandoeningen kunnen worden gekoppeld
aan verhoogde niveaus van psychologische
morbiditeit, wat de noodzaak
van psychologische behandelingen suggereert.
Er zijn enkele specifieke behandelingen
ontwikkeld, zoals gewoonteverandering.
De auteurs kenden geen
systematische review van de effectiviteit
van psychologische behandelingen. Zij
evalueerden systematisch behandelingen
die ontworpen waren voor de verbetering
van huidaandoeningen en de aanpassing
aan huidaandoeningen bij volwassenen.
Voor dit doel werden databases, archieven
en citaties doorzocht. Studies werden geselecteerd
als de betrokken deelnemers
een psychologische behandeling hadden
gekregen (met uitzondering van opvoedkundige
adviezen en complementaire therapieën)
of een vergelijkbare aandoening
hadden, en als er uitkomsten waren bepaald
die relevant zijn voor de huidaandoening.
Op deze basis werden 22 studies
geselecteerd. De omvang van de effecten
bij iedere behandeling werden doorgerekend
en er werd een cijfer gecodeerd voor
het aantal potentiële moderatoren van de
efficiëntie van de behandeling.
Psychologische behandelingen bleken een
matig effect te hebben op huidaandoeningen
(g=0,54). Het type huidaandoening,
het tijdstip van de steekproef, het type behandeling,
het tijdsinterval tussen het
einde van de behandeling en de follow-up,
en het type uitkomstmaat waren mede bepalend
voor het effect van de behandelingen
op de uitkomsten. Zo hadden bijvoorbeeld
interventies een matig effect op de
ernst van de huidaandoening (g=0,40) en
psychosociale uitkomsten (g=0,53). Op
jeuk/krabben hadden de behandelingen
een matig tot groot effect (g=0,67). Psychologische
behandelingen bleken goed
voor patiënten met huidaandoeningen.
Meer onderzoek is nodig om de variatie en
focus van de beschikbare psychologische
behandelingen uit te breiden. Er is ook onderzoek
nodig naar de voordelen van zulke
behandelingen op langere termijn.
Auteur: Lavda AC, Webb TL, Thompson AR.
Adres: The Department of Psychology, University
of Sheffield, Sheffield, U.K.
Studie: A meta-analysis of the effectiveness
of psychological interventions for adults
with skin conditions
Bron: Br J Dermatol.2012 Nov;167(5):970-9.
doi: 10.1111/j.1365-2133.2012.11183.x. Epub
2012 Aug 27
Website: onlinelibrary.wiley.com
Rituximab therapie voor de behandeling van autoimmuun pemphigus
Intermitterende infusies leiden tot langdurige remissies
Rituximab induceert depletie van B-cellen
en is gebleken efficiënt te zijn in de
behandeling van antilichaam-gemedieerde
auto-immuunziektes. Uit studies
van kleine series patiënten met pemphigus
is gebleken dat behandeling met rituximab
een significante verbetering in de
aandoening geeft. Er bestaan echter verschillen
in criteria voor opname van patiënten
in het onderzoek, behandelprotocollen
en follow-up, wat het moeilijk
maakt om uniforme conclusies te trekken.
In dit onderzoek werd de efficiëntie en tolerabiliteit
van rituximab onderzocht als
adjuvante therapie naast corticosteroïden
in de behandeling van pemphigus. In
totaal werden 42 patiënten met pemphigus
behandeld met rituximab-infusie en gevolgd
gedurende maximaal 5 jaar. Er werden
geen additionele immunosuppressiva
gebruikt. Het gebruik van steroïden werd
snel gereduceerd. Uitkomstmaten waren
het aandeel patiënten met een volledige
respons met op-en-af therapie, discontinueringsrate
van corticosteroïden binnen
6 maanden, duur van de remissie, tijd tot
een relaps, en optreden van ongewenste
bijwerkingen.
Van de 42 patiënten bereikte 36 een volledige
respons met on or off therapie (86%;
95% BI 75%-96%); zij stopten binnen 6
maanden met steroïden na de inductietherapie.
Bij 6 patiënten trad een volledige
respons op zonder therapie met een additionele
infusie van rituximab 6 maanden
na de initiële behandeling. Bij 20 patiënten
kwamen 34 recidieven voor na 8
tot 64 maanden. Elk recidief werd behandeld
met rituximab (500 mg) zonder corticosteroïden,
wat een nieuwe volledige respons
induceerde. Er werden geen ernstige
bijwerkingen waargenomen. Het ontbreken
van een controlegroep was een beperking.
De conclusie is dat rituximab therapie een
langdurige klinische remissie induceert
bij patiënten met pemphigus. Combinatie
met andere immunosuppressiva is niet nodig.
Recidieven kunnen desgewenst worden
behandeld met aanvullende infusies
met rituximab.
Auteur: Cianchini G, Lupi F, Masini C, Corona
R, Puddu P, De Pità O.
Adres: Department of Immunodermatology,
Istituto Dermopatico dell‘Immacolata, Istituto
di Ricovero e Cura a Carattere Scientifico
(IRCCS), Rome, Italië g.cianchini@idi.it
Studie: Therapy with rituximab for autoimmune
pemphigus: results from a singlecenter
observational study on 42 cases with
long-term follow-up
Bron: J Am Acad Dermatol. 2012
Oct;67(4):617-22. doi: 10.1016/j.
jaad.2011.11.007. Epub 2012 Jan 13
Website: www.jaad.com