nr. 2 - KGK Deinze

3825
Chanterie (noot 46)
Dat het gezin Frans Chanterie-Schaubroeck pas in oktober 1945 naar Petegem op het
Kouterke (Kortrijksesteenweg 59) kwam wonen, staat aldus in het bevolkingsregister van
Petegem vermeld, maar dat blijkt niet te stroken met de werkelijkheid. Dat is allicht te wijten
aan het feit dat Petegem met ingang van 1 juli 1942 bij Deinze werd aangehecht en vanaf die
datum geen eigen bevolkingsregister meer mocht bijhouden (de wijzigingen in het
bevolkingsverloop werden blijkbaar pas later, in de loop van 1945, weer ingevoerd!). Naar
verluidt kwam het gezin van het echtpaar Chanterie reeds in het voorjaar 1942 op Petegem-
Kouterke wonen; hun zoon Frans (later Jezuïet geworden) werd aldaar geboren op 4 juni
1942, slechts enkele weken vóór de gemeente Petegem (tijdelijk, en op uitstel) ophield te
bestaan.
Remi Boeckaert (noot 54)
Hij was gehuwd, niet met Louise Maria Lust (°1915; nu in “Veilige Have”, Aalter), zoals in het
artikel verkeerdelijk vermeld staat, maar wel met Louisa’s jongere zuster Jeanne Germaine
(°1922; nu verblijvend in een bejaardenhome in Sint-Laureins). Jeanne Lust gaf in de
oorlogsjaren (1942-1943) dansles bij de Deinse afdeling van VIVO (Vlaams Instituut
Volksopvoeding).
Gesloten huizen (noot 76)
Dat Duitse officieren en/of soldaten in hotels verbleven en restaurants, cafés of andere
gelegenheden met publieke toegang bezochten, was uiteraard niet te vermijden. Deze
allusie op hun aanwezigheid in “gesloten huizen” verwijst allicht niet zozeer naar de
gedwongen inkwartiering van militairen in privéwoningen; maar wel naar het feit dat zij daar
in sommige gevallen zelfs hartelijk welkom waren (bij feestjes en dgl., waar ook wel
gemusiceerd en gedanst werd); dit laatste bleef natuurlijk niet onopgemerkt en wekte
vanzelfsprekend de nodige wrevel en achterdocht op.
De commissaris-generaal van den Dries (noot 81)
Mogelijk een allusie naar de man die de Deinse politiecommissaris Alois Meersschaert, na
diens afzetting (en internering in de citadel van Hoei!) in de zomer van 1942 heeft opgevolgd,
m.n. de Ledebergse politieagent Armand Pelfrène (°1917), die toen op de Dries woonde,
waar hij later een schilderszaak begon (in de jaren ’70 woonde hij daar in Lentelaan 19). Zie
hierover: Geschiedenis van Deinze, dl. 2, p. 130. Niet te verwarren echter met de Deinse
socialistische vakverbondsman Roger Pelfrène (weerstander bij het O.F.), die in april 1945
overleed in het concentratiekamp van Dora/Nordhausen (zie Geschiedenis van Deinze, dl. 2,
2005, pp.137 en 141).
Kakkebroekstraat nr. 7 (noot 82)
Verwijst mogelijk naar een of andere, toen reëel bestaande “kinderkribbe” (als een soort
“Kinderwelzijn”-avant-la lettre), waar de toekomstige en/of pasbevallen moeders terecht
konden voor hulp en advies. Mogelijk was die raadpleging gevestigd op een adres met een 7
als huisnummer (maar in precies welke straat dan). “De Pulle” kan hier dus niet bedoeld
zijn, want de oostzijde van de straat heeft pare huisnummers.
André Kinet (noot 86)
Over zoon André Kinet (1925-1985) schreef ik (p. 3769-3770): “Er werd achteraf gezegd dat
hij ‘bij het Verzet’ zou geweest zijn, maar details daarvan zijn niet bekend”. Hij heeft
inderdaad deel uitgemaakt van de Deinse “Witte Brigade” (Geheim Leger - Schuiloord
Taling-B) van Joseph Versichele; zijn directe sectieoverste daarin was René Van Hove
(°Petegem 1909), spoorwegarbeider. André Kinet werd o.m. ingezet als bewaker van de
gedetineerden in “Volder’s Molen”; hij was erbij toen daar, op een van eerste dagen kort na
de Bevrijding, een van de opgepakten, m.n. de Dentergemse onderwijzer Matton (vader van
de latere RUG-professor Jef Matton), door een per ongeluk afgeschoten kogel van een
machinegeweer getroffen werd. Maar de kogel kwam eerst op diens portefeuille terecht,
hetgeen hem, ondanks verwonding, toch het leven redde. Voor deze verwonding moest later
door de Weerstand, bij uitspraak van de Rechtbank, een schadevergoeding betaald worden
(*). Wie van onze lezers belangstelt in een foto van de Deinse Witte Brigade, met cdt.