Download hier de uitspraak - Rijdende Rechter

Zaaknummer:10425
Datum uitspraak: 19 oktober 2009
Plaats uitspraak: Zaandam
Bindend Advies
in het geschil tussen:
A. Siebenhaar
te Den Haag
verder te noemen: Siebenhaar,
tegen:
R. de Zwaan
te Den Haag
verder te noemen De Zwaan,
gegeven door mr. F.M. Visser, verder te noemen de rijdende rechter.
De procedure.
Partijen zijn schriftelijk overeengekomen dit geschil door middel van een
bindend advies op basis van het bindend advies reglement "De Rijdende Rechter"
editie september 2003 te laten beslechten.
De vordering van Siebenhaar is opgenomen in de bindend advies overeenkomst.
Daarin is ook een tegenvordering van De Zwaan opgenomen.

De rijdende rechter heeft kennis genomen van alle door partijen overgelegde
stukken.
Het geschil is behandeld op de hoorzitting van 18 september 2009, welke is
gehouden te Den Haag.
Partijen zijn behoorlijk opgeroepen voor de hoorzitting.
Als deskundige is benoemd de heer Huib Sneep.
Voorafgaande daaraan heeft de rijdende rechter zich begeven naar de in deze
procedure bedoelde tuinen en heeft hij deze in het bijzijn van partijen en de
deskundige bezichtigd. De deskundige heeft een boring gedaan bij een op of
nabij de kadastrale erfgrens staande boom. De kadastrale erfgrens is bij die
gelegenheid opgemeten door het kadaster (o.l.v. de heer Rijk van Ark). Partijen
zijn in de gelegenheid gesteld op- en aanmerkingen te maken.
Partijen zijn op de hoorzitting verschenen en hebben hun standpunten toegelicht.
De deskundige heeft mondeling verslag uitgebracht.
Als informant is gehoord de (mede)eigenares van het naast de woning van De
Zwaan gelegen woonhuis op nummer 132 (hierna: eigenares buurperceel
Fahrenheitstraat 132).
Hierna is de uitspraak bepaald op vandaag.
Vaststaande feiten.
In deze procedure mag van de volgende feiten worden uitgegaan, omdat deze
voldoende zijn komen vast te staan.
1. Siebenhaar is sinds 13 november 2006 eigenaar van een appartementsrecht
dat recht geeft op het uitsluitend gebruik van de benedenwoning met

aangrenzende achtertuin en toebehoren, gelegen aan de Valkenboslaan 232
te Den Haag, kadastraal bekend als Gemeente ’s-Gravenhage sectie AM,
nummer 7577 A-1.
2. De Zwaan is sinds 7 april 1995 eigenaar van de boven- en benedenwoning
met aangrenzende achtertuin en toebehoren, gelegen aan de
Fahrenheitstraat 126/128 te Den Haag, kadastraal bekend als Gemeente ’s-
Gravenhage, sectie AM nummer 2492.
3. De beide hiervoor bedoelde achtertuinen grenzen aan de achterzijde aan
elkaar. De feitelijke erfscheiding tussen beide percelen wordt gevormd
door een inmiddels sterk verwaarloosde schutting (verder te noemen: de
schutting). Deze loopt aan de kant van De Zwaan door tot op het
buurperceel Fahrenheitstraat 132. In 2007 heeft Siebenhaar aan haar kant
van deze schutting daartegen een houten raamwerk geplaatst.
4. Toen De Zwaan het hiervoor onder 2. bedoelde perceel had gekocht trof
hij in de achtertuin een stenen schuur aan. Het tussen de schutting en de
achtermuur van de schuur gelegen stukje grond was tot aan het dak van de
schuur gevuld met afval en verder vol gegroeid met klimop. Bedoeld
stukje grond kon, zij het met enige moeite, langs de schuur nog bereikt
worden.
5. In 2003 heeft De Zwaan de in zijn achtertuin gelegen stenen schuur
grotendeels afgebroken. De achtermuur bleef nog staan, maar is in 2009
afgebroken. Bij die laatste gelegenheid heeft hij het vrijkomende stukje
grond opgeruimd en vrijgemaakt van puin en begroeiing.
6. Op 9 mei 2009 (mondeling) en 13 mei 2009 (schriftelijk) heeft Siebenhaar
aan De Zwaan mondeling laten weten dat de kadastrale grens tussen hun
beider percelen volgens haar niet overeenkomt met de huidige
gebruiksgrens, aangegeven door de schutting, nu deze schutting 1 tot 1,5
meter te ver op haar grond staat. Zij heeft De Zwaan daarop vergeefs
gemaand mee te werken aan het plaatsen van een nieuwe schutting op de
kadastrale grens.
7. Vlakbij de hiervoor bedoelde kadastrale grens staat een boom, die zich
overigens kadastraal net op het buurperceel Fahrenheitstraat 132 bevindt.

De vordering van Siebenhaar.
Siebenhaar vordert kort gezegd dat de rijdende rechter voor recht verklaart, dat
het exclusieve gebruik van het in geschil zijnde stukje grond tussen de bestaande
schutting en de kadastrale grens haar als appartementseigenaar toekomt en dat De
Zwaan wordt verplicht om medewerking te verlenen aan het, al dan niet op
gezamenlijke kosten, oprichten van een nieuwe schutting op deze kadastrale
grens.
De tegenvordering vordering van De Zwaan.
De Zwaan vordert kort gezegd dat de rijdende rechter voor recht verklaart dat het
in geschil zijnde stukje grond tussen de bestaande schutting en de kadastrale
grens hem in eigendom toebehoort. Mocht deze vordering niet toewijsbaar
blijken, dan wil De Zwaan dat Siebenhaar wordt verplicht om een vergoeding
groot € 750,-- te betalen voor de door hem op dat stukje grond verrichte
opruimwerkzaamheden en kosten van afvoer.
Standpunten van partijen.
Het standpunt van Siebenhaar komt kort samengevat en voor zover thans van
belang op het volgende neer.
De kadastrale grens komt overeen met de werkelijke eigendomsverhoudingen.
Dat betekent dat het betwiste stukje grond aan Siebenhaar toekomt. Siebenhaar
wil een en ander bevestigd zien door het plaatsen van een nieuwe schutting op of
tegen de kadastrale grens.
Tevens wil Siebenhaar dat De Zwaan de hiervoor onder 7. bedoelde boom
verwijdert, omdat deze te dicht op de grens tussen beide percelen staat.
Siebenhaar wil wel een redelijk deel van de door De Zwaan gemaakte
opruimkosten betalen.

Het standpunt van De Zwaan komt kort samengevat en voor zover thans van
belang op het volgende neer.
Als de bestaande schutting al niet op de kadastrale grens mocht blijken te staan,
dan beroept De Zwaan zich op verjaring. Het betwiste stukje grond is immers al
zo lang in bezit van hem en zijn rechtsvoorgangers, dat de eigendom daarvan aan
hem toekomt. De hiervoor onder 7. bedoelde boom, die in de zienswijze van
Siebenhaar op of tegen de kadastrale grens staat, is al zo oud, dat het niet anders
kan dan dat dáár vroeger in elk geval geen schutting heeft gestaan. De bestaande
schutting heeft altijd de grens tussen beide percelen aangegeven. Dat heeft
Siebenhaar eerder eigenlijk zelf ook wel erkend, door daartegen een houten
raamwerk te plaatsen. De eigenares van het buurperceel Fahrenheitstraat 132 is in
1985 eigenaar daarvan geworden. Volgens haar stond de bestaande schutting er
toen al.
Mocht het betwiste stukje grond toch aan Siebenhaar worden toegewezen, dan
wil De Zwaan dat Siebenhaar meebetaalt aan het opruimen daarvan: arbeidsloon
en kosten afvoer.
De kadastrale meting.
Zoals blijkt uit de kadastrale meting behoort het betwiste stukje grond inderdaad
tot het perceel van Siebenhaar.
Beoordeling van het geschil.
Inleiding.
De kadastrale grens is na uitmeting door het kadaster voldoende komen vast te
staan. Volgens die meting behoort het betwiste stukje grond tot het perceel van
Siebenhaar. Daarmee is het pleit echter niet beslecht.
In de regel komt de kadastrale grens tussen twee percelen grond weliswaar
overeen met de werkelijke eigendomsverhoudingen, maar niet altijd. Het is

immers heel wel mogelijk dat die kadastrale grens niet (meer) juist is,
bijvoorbeeld doordat een stukje grond inmiddels door verjaring van eigenaar is
veranderd, zonder dat deze wijziging kadastraal is verwerkt.
Daarom moet allereerst worden onderzocht of het betwiste stukje grond door
verjaring eigendom is geworden van De Zwaan. In dat verband kennen we de 10-
jarige en de 20-jarige verjaringstermijn.
Verjaringstermijn van 10 jaren.
Als gevolg van het bepaalde in artikel 3.99 van het Burgerlijk Wetboek wordt de
eigendom van een onroerende zaak, zoals een stuk grond, door verjaring
verkregen, door een onafgebroken bezit te goeder trouw voor de duur van 10
jaar, welke verjaringstermijn begint te lopen de dag na de aanvang van het bezit
(art. 3.101 van het Burgerlijk Wetboek).
De rijdende rechter stelt om te beginnen vast dat De Zwaan in elk geval vanaf
1995, toen hij eigenaar werd, het bezit van het betwiste stukje grond heeft gehad.
Het lag aan zijn kant van de schutting, was alleen voor hem toegankelijk en werd
alleen daadwerkelijk door hem gebruikt. Dat dit gebruik zich beperkte tot de
opslag van het zich daar bevindende afval, doet daar niet aan af.
Vervolgens komt aan de orde de vraag, of De Zwaan bij de aanvang van zijn
bezit van dat stukje grond te goeder trouw was. Goede trouw is gedefinieerd in
art. 3.118 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek en wordt als gevolg van lid 3
vermoed aanwezig te zijn, nu het ontbreken daarvan moet worden bewezen.
Voor een geldig beroep op de goede trouw is in dit geval niet nodig dat de
kadastrale kaart door De Zwaan werd geraadpleegd, nu de bestaande situatie ter
plaatse daartoe in redelijkheid geen aanleiding gaf. De bestaande schutting werd
door de (opvolgende) buren kennelijk als grensscheiding erkend. Uit niets viel
voor De Zwaan af te leiden dat deze schutting op de verkeerde plek stond. Ook
Siebenhaar heeft daaraan aanvankelijk niet getwijfeld, door tegen de bestaande
schutting een raamwerk te plaatsen.

Artikel 3.23 van het Burgerlijk Wetboek, dat ervan uitgaat dat een beroep op de
goede trouw niet opgaat voor zover men de werkelijke situatie had kunnen
kennen uit de openbare registers, is in het onderhavige geval niet van belang. De
kadastrale kaart, die kadastrale grens weergeeft, maakt immers geen onderdeel uit
van deze openbare registers.
Het voorgaande voert tot de slotsom, dat De Zwaan door een onafgebroken bezit
te goeder trouw van meer dan 10 jaren eigenaar is geworden van het betwiste
stukje grond.
Verjaringstermijn van 20 jaren.
Indien de hiervoor bedoelde goede trouw mocht ontbreken, dan geldt een
verjaringstermijn van 20 jaren; zie de artikelen 3.306 en 105 van het Burgerlijk
Wetboek. Daarbij geldt dat een lopende verjaring door opvolgende bezitters
wordt voortgezet.
Voldoende is komen vast te staan dat de bestaande schutting daar al in 1985
stond en dat het betwiste stukje grond in elk geval toen al in bezit was genomen
door de toenmalige eigenaar van het perceel van De Zwaan. De rijdende rechter
hecht in dat verband geloof aan de verklaring met die strekking van de eigenares
van het buurperceel Fahrenheitstraat 132. De overgelegde schriftelijke verklaring
van R.J.W. van de Merwe kan, voor zover deze al met het voorgaande in
tegenspraak mocht zijn, niet tot een andere conclusie leiden.
Naar het oordeel van de rijdende rechter moet dit tot de slotsom leiden dat het
recht van Siebenhaar, dan wel haar rechtsvoorganger(s), om een einde te maken
aan het bezit van het betwiste stukje grond door De Zwaan en diens
rechtsvoorgangers uiterlijk in 2005 is verjaard, zodat De Zwaan ook op die grond
als eigenaar daarvan moet worden aangemerkt.
Bijkomende kwesties.
Nu de hiervoor onder 7. bedoelde boom zich niet in de tuin van De Zwaan

evindt, kan hij reeds daarom niet worden verplicht om deze weg te halen.
Hoewel terzake geen vordering is ingesteld, hebben partijen wellicht toch
behoefte aan een antwoord op de vraag, wie moet betalen voor het vervangen van
de bestaande schutting. Het antwoord op die vraag is te vinden in artikel 5.49 lid
1 van het Burgerlijk Wetboek. Nu de bestaande schutting, zoals hiervoor is
vastgesteld, op de grens tussen beide erven is gebouwd, wordt deze aangemerkt
als scheidsmuur in de zin van laatstgenoemde wetsbepaling en moeten
Siebenhaar en De Zwaan ieder voor de helft bijdragen in de kosten daarvan.
Samenvatting.
Nu De Zwaan als eigenaar van het betwiste stukje grond moet worden
aangemerkt, behoort als volgt te worden beslist.
B E S L I S S I N G
Voor wat betreft de tegenvordering van De Zwaan.
Voor recht wordt verklaard dat het in deze procedure bedoelde, tussen partijen
betwiste stukje grond, in eigendom toebehoort aan De Zwaan.
Voor wat betreft de vordering van Siebenhaar.
De vordering van Siebenhaar wordt afgewezen.
Dit bindend advies is gegeven door mr. F.M. Visser als rijdende rechter en
uitgesproken te Zaandam op 19 oktober 2009.
Bindend Adviseur
Secretaris
Mr. F.M. Visser
Mr. S.T. Terstegge