Grenzen-in-het-geding-digitaal-spread

VOORWOORD
‘‘Jongeren zijn net aliens, je moet wachten tot ze
geland zijn”, zegt een Slachtofferhulpmedewerker
in dit boek. Ze bedoelt het natuurlijk gekscherend,
maar tegelijkertijd zit er wel een kern van waarheid
in. De wereld van officiële instanties en die
van jongeren liggen natuurlijk geen lichtjaren
ver uit elkaar maar ze maken wel moeilijk
contact. Die afstand overbruggen is een lastige
opgave, zo is onze ervaring. En Slachtofferhulp
Nederland staat daarin ongetwijfeld niet alleen.
In onderzoek, beleid en praktijk is lang niet zo
veel aandacht voor jonge slachtoffers als voor
jonge daders. Terwijl jongeren meer dan mensen
in andere leeftijdsgroepen het risico lopen om
slachtoffer te worden van een misdrijf of
ongeval. Tegelijkertijd doen ze minder vaak een
beroep op justitiële en hulpverleningsinstanties, echte namen) voor de openheid waarmee zij
om bijvoorbeeld aangifte te doen of praktische, hun ervaringen als slachtoffer hebben gedeeld.
emotionele en juridische steun te vragen.
Zij gunnen ons een blik in de beleving en
betekenisgeving van slachtofferschap in de
‘Jongeren en slachtofferschap’ is dan ook een jongerenwereld.
thema dat alle aandacht waard is. Vandaar dat
Slachtofferhulp Nederland het heeft gekozen als Daarnaast wil ik Harry Crielaars, Victor Jammers
onderwerp voor haar jaarlijkse symposium in en Alex Sas bedanken voor het meedenken
het kader van de Europese Dag van het
Slachtoffer. Inmiddels is het zo’n beetje traditie
over en meelezen van dit boek. Zonder Sarah
6 7
Pennington de Jongh en Dana Weistra was
geworden om tijdens dat symposium een boek deel 2 er niet geweest. Zij hebben een
te presenteren. Dit jaar hebben we een extra belangrijke bijdrage geleverd aan de uitvoering
dikke en mooi vormgegeven publicatie gemaakt, van het panelonderzoek en de analyse van de
hopend op een breed en belangstellend
resultaten. Amal Boukarfada is – net als
lezers publiek.
voorgaande jaren – mijn steun en toeverlaat
geweest vanaf het moment dat het boek alleen
Een boek schrijf je nooit alleen. Allereerst wil ik nog bestond uit prille ideeën en een werktitel.
de mensen bedanken die we hebben mogen Zij heeft mede ervoor gezorgd dat dit boek zo’n
interviewen. Het waren leuke, inspirerende, mooie uitgave is geworden.
leerzame en soms ook emotionele gesprekken
die een schat aan materiaal hebben opgeleverd. Utrecht, 21 januari 2015
Nina, Marieke, Joey, Koen en Katie wil ik vooral Sonja Leferink
noemen (al zijn het om privacyredenen niet hun