inleiding van de heer Peeters - Bisdom Rotterdam

4
dagelijkse pastorale zorg op zich nemen. Motto: het geheel is zo sterk als de onderliggende
delen. In het beste geval is dat een eenheid in verscheidenheid.
De pastoraatgroep heeft bij dit alles een belangrijke functie, zij is een uitdrukking van het
zelfdragend vermogen van een parochiekern. Waar het pastoraal team voor het geheel staat
en dat overziet, daar staat de pastoraatgroep voor de locale kern. De pastoraatgroep heeft
een grote rol in de bereikbaarheid en de herkenbaarheid van de pastorale zorg ter plaatse. Zij
zal in toenemende mate voor velen het gezicht van een parochiekern worden, borg staan
voor een vorm van pastorale nabijheid. De Kaderregeling voor Pastoraatgroepen in het Bisdom
Rotterdam bepaalt dat de pastoraatgroep deelneemt in de uitoefening van de pastorale zorg
en het pastoraal team adviseert over het pastoraal beleid. Zij is verbonden met de
missionaire opdracht van de Kerk en stimuleert andere parochianen daarin ook hun
verantwoordelijkheid te nemen. Hoezeer de pastoraatgroep daarmee een plaats heeft in het
hart van een gemeenschap blijkt wel uit het feit dat de leden benoemd worden door de
bisschop.
Met dit alles is de pastoraatgroep geen pastoraal team. Dat onderscheid moet helder blijven.
De pastorale beroepskrachten vervullen hun opdracht weliswaar -doorgaans- in een team,
maar op basis van een ambtshalve en dus persoonlijke zending door de bisschop. Bij een
pastoraatsgroep wordt toch meer het collectief benadrukt. Ieder lid krijgt een eigen
benoeming, maar het gezag en het leiderschap hangt aan de groep als zodanig. De insteek
ambtshalve maakt dat de pastor en het pastoraal team bovendien als het ‘tegenover’ van de
gemeenschap moet worden gezien. De pastoraatsgroep vindt zijn taak en charisma veel meer
vanuit de gemeenschap.
Tegen deze achtergrond is het dienstig de taakomschrijving van de pastoraatgroep, zoals die
in de uitnodiging voor vanochtend staat vermeld, opnieuw naar voren te halen. De
pastoraatgroep kan “een belangrijke rol vervullen met name in coördinerende zin, door het
signaleren en bespreken van pastorale behoeften, noden en wensen; het voorbereiden en (doen)
uitvoeren van pastoraal beleid; het ontwerpen en helpen opzetten van pastorale projecten en
activiteiten, juist ook met het oog op de ontwikkeling van de missionaire dynamiek...”. De
pastoraatgroep coördineert en adviseert dus, is een uitvoeringsorgaan en een adviesorgaan.
Let wel, zij heeft daarmee niet alleen de taak, als ik het wat kort door de bocht mag
formuleren, om op de winkel te passen, maar om in een parochiekern ook kansen te
ontdekken en mogelijkheden te creëren voor de missionaire dynamiek. Onze omgeving
verandert voortdurend, geloven is geen statisch gebeuren maar een werkwoord, dat
meedeint met de omgeving waarin dat geloven handen en voeten krijgt. Constructief én
kritisch, want wij blijven excentriekelingen. De pastoraatgroep draagt daarmee actief bij aan
het op het spoor komen van nieuwe kansen voor het Evangelie. Hoe dat kan is afhankelijk
van de context waarin dat gebeurt en die is in een stad als Rotterdam anders dan in een dorp
als Noorden.
Leden van de pastoraatgroep kennen hun parochiekern goed, weten wat er leeft in de
goegemeente. Zij stellen zich toegankelijk op, open en uitnodigend. En met diezelfde
houding staan zij in het geloof. Daarom is de pastoraatgroep een werk-groep, een groep met
durf en creativiteit, en weet zij zich, al is het maar soms en even, boven zichzelf uitgetild. Zij
vormt iets van het dragend midden van een locale kern. Ik zou ze gloeikern willen noemen.
Pastoraatgroepen zijn gloeikernen. Er smeult iets, er gloeit langzaam iets op wat licht en
warmte kan geven. Zij lichten op opdat anderen licht en lucht krijgen. En dat alles natuurlijk
met vallen en opstaan.
En misschien denkt U nu wel: gaat dat nog steeds over mij? Ik ben mij ervan bewust dat ik
een sterk ideaaltypische omschrijving van een pastoraatgroep geef. De werkelijkheid is meer