Wellness

22De Wellness Gids NUMMER 1 • 2011Meer kilo’s dan maanden...Afvallen vond ik niet zo nodig. Dat buikje, ach, dat hoort bij de leeftijd. Dacht ik, metmijn 55 jaar en 94 kilo. Hoe meer Peter, hoe beter. Toch? Al die dieetverhalen en -goeroes, ze konden me gestolen worden. Dat is trouwens nog steeds zo. Slank wordenuit een boek? Mooi niet. Bij reclames in die richting op televisie zap ik sowiesoaltijd weg.Toen kreeg ik Biolean-II van een vrouw uit Arnhem bij wie ik tijdens destorm van 18 op 19 januari 2007 in pension belandde. De laatste trein dienog had gereden, na diverse stops wegens omgevallen bomen op despoorbaan, was daar gestrand. Dat terzijde. Zat ik met een doos waarinveertien vreemde zakjes met pillen zaten. “Heb je ze al geprobeerd?”,vroeg de gulle geefster enkele dagen nadien door de telefoon. Nou, dathad ik niet. Snoep en drop had ik wel genomen in die dagen, zoals altijd.Tijdens autoritten was dat een automatisme: hand naar beneden en eengreep uit de zoetzak in het middenconsole...Terug naar de Biolean. Nee, tot nu toe niet geprobeerd. Om van het gezeuraf te zijn (zo vond ik, maar zei het anders), zou ik wel eens wat zakjeswegslikken, vier pillen per dag. Zo zou ik aantonen dat het niks voorstelt.Het liep anders. Ik kreeg meer energie, minder trek in koffie, liet zoetetroep in benzinestations gewoon liggen, taalde niet meer naar chips en/ofkoek. Ging grote hoeveelheden water drinken en - dat vooral - merkenPeter van der Rosdat mijn stofwisseling ‘prettiger’ werd. Een beter woord heb ik er nietvoor, want zo voelde het. Geen winderigheid meer, een vast tijdstip opde dag voor de (nu eindelijk normale) ontlasting en meer van die prettige‘bijverschijnselen’.Het mooiste komt nog. De weegschaal. Die begon terug te lopen zodra iker op stapte: van 94 naar 93,1 (na vier dagen); naar 92,4 (weer vijf dagenlater) en zelfs onder de 90 kilo na twee maanden. Toen ging het wat langzamer,maar ik voelde wel een goede balans naderen - in meer dan éénopzicht. Want na een half jaar, zo rond de zomer dus, kon ik 86 kilo als‘vast gewicht’ noteren.Nog een voordeel: ik kreeg meer zin in sporten. Nu is drie tot vier keer perweek naar de sportschool meer een wens dan een verplichting. Met mijn1.85 meter lengte en 85 kilo op de weegschaal heb ik mijn ideale gewichtbereikt. Die storm, al meer dan een jaar geleden, gaf me als bijverschijnseleen duw in de goede richting.O V E RG E W I C H T …“Het zit nu eenmaal in mijn genen dat ik dik ben”F I T E N S L A N KDit excuus voert menig zwaarlijvig persoon aan voor zijn of haar eetgewoonten.Dit twijfelachtige standpunt wordt mede ‘gevoed’ door een onderzoek in deVerenigde Staten. Uitkomst van deze studie, gepubliceerd in het blad AmericanJournal of Clinical Nutrition van februari 2008, is dat overgewicht voor 77 procentgenetisch bepaald zou zijn.Voor de resterende 23 procent is voeding de ‘boosdoener’. Het blad meldt nietde financiers van dit onderzoek, wel de titel er van: ‘Evidence for a strong geneticinfluence on childhood adiposity despite the force of the obseogenic environment’.Bewijs geleverd dus…Bron: Journal of Clinical Nutrition, February 2008