Fysieke Belasting - Arbocatalogus SW

Voor zittend werk geldt dat de werkzaamheden binnen handbereik moeten zijn en dat de
werkhoogte van de werkplek is afgestemd op de medewerker. Verder moet de ruimte onder het
werkblad voldoende zijn. Standaard kantoorstoelen moeten een in hoogte verstelbare zitting
hebben met een bereik van tenminste 41 tot 53 cm hoogte. De zitdiepte moet verstelbaar zijn van
40 tot 44 cm. De rugleuning is tenminste 37 cm hoog. Armsteunen moeten verstelbaar zijn tussen
tenminste 20 en 27 cm. Voor medewerkers met fysieke beperkingen en een lichaamslengte, die
buiten de normale toleranties vallen (< 157 cm en > 188 cm), geldt bovenstaande maatvoering niet
altijd. Zij hebben vaak aangepaste stoelen nodig om op verantwoordde wijze te kunnen werken.
Werkplekken, waarbij zittend wordt gewerkt (o.a. kantoren, balie, werkplaatsen), moeten voldoen
aan de normen NEN-EN 1335-1:2000 en NEN 2441:2002. Voetensteunen moeten voldoen aan een
instelbereik van 35 tot 47 cm onder de zitting van de stoel en afmetingen hebben voor de breedte
≥45cm en de diepte ≥35cm.
Van iedere werkplek wordt ten aanzien van fysieke belasting in de RI&E een beoordeling gemaakt
op ergonomische aspecten. Ook fysische factoren moeten worden beoordeeld. Aan de hand hiervan
kan de arbeidsplaats worden aangepast aan de mogelijkheden en/of beperkingen van de
medewerker.
Voor risicovolle werkplekken wordt een specifieke risico inventarisatie gemaakt. Dit betekent:
• Zorgen voor een juiste afstemming tussen belasting en belastbaarheid;
• Zorgen voor het aanbieden van een bestaand hulpmiddel;
• Zonodig het (laten) ontwerpen en (laten) fabriceren van een nieuw hulpmiddel, dat de
werkzaamheden comfortabel, gezond, veilig en efficiënt moet laten verlopen.
Aan de hand van de specifieke risico inventarisatie kan de werkplek of kunnen de werkzaamheden
worden aangepast aan de mogelijkheden en/of beperkingen van de medewerker.
Tip: Door een SW bedrijf is aan de hand de arbowetgeving gecontroleerd, waaraan een
standaardwerkplek in ieder geval moet voldoen. Mochten er specifieke, op de medewerker
gerichte aanpassingen nodig zijn, dan wordt de eigen Technische Dienst ingeschakeld, die zorg
draagt voor alle aanpassingen aan werkplekken en de fabricage van hulpmiddelen. Binnen het
bedrijf en bij de Arbodienst is kennis op het gebied van ergonomie aanwezig. Veel van de
hulpmiddelen en aanpassingen kunnen daarom in eigen beheer worden uitgevoerd. Voor meer
complexe aanpassingen wordt de hulp van derden ingeroepen.
7.4 RI&E en plan van aanpak (Arbowet art. 5, Arbobesluit art. 5.3b en art. 5.9).
Maatregelen komen voort uit de Risico Inventarisatie en Evaluatie (RI&E), waarin fysieke
belasting één van de arbo thema’s is en het bijbehorende plan van aanpak. Het is belangrijk om
kennis te hebben van de risico’s op het gebied van fysieke belasting in een bedrijf. Zo kan gericht
worden gezocht naar oplossingen om de arbeidsomstandigheden op dit gebied te verbeteren.
Hiervoor is een RI&E een uitstekend instrument en verplicht in het kader van de Arbo wetgeving.
Een RI&E en het bijbehorende plan van aanpak kunnen door het bedrijf zelf worden opgesteld,
maar ook door een derde partij. De RI&E moet echter altijd getoetst worden door een
gecertificeerde deskundige (die al dan niet aan het bedrijf verbonden is) of door een gecertificeerde
arbodienst.
De maatregelen, die genomen moeten worden om fysieke overbelasting te bestrijden, fysieke
belasting te beperken of schade als gevolg van fysische factoren te voorkomen, zijn opgenomen in
het plan van aanpak. Het plan van aanpak moet altijd actueel zijn en periodiek worden getoetst. In
het plan van aanpak staat:
• Welke verbeteringen er doorgevoerd moeten worden
17