Op jacht met Weimaranerszie u denken "Dat wil niet zeggen dat ze erniet in zitten·. Nou ze waren er niet punt! Vooreen tweede beurt vond ik dit veld ook eenbeetje een aanfluiting.Om halfvijf keerden we terug naar café "HetHoekje". Aldaar bleek dat de heer Verkaik metToska een Eervolle Vermelding toebedeeldwas. Proficiat.Als jeugdwedstrijd hebben we optimaal kunnenprofiteren van de afwezigheid van deopenklasse, helaas voor Eyra en mij zonderfazant.Langs deze weg wil ik de jachthondencommissiein de personen van Van Gogh en Alsemgeestbedanken voor hun inzet om dezewedstrijd mogelijk te maken. Hopelijk zienEyra en ik u volgend jaar terug bij de oprenklasse.Verslag van de Jeugd najaarsveldwedstrijd in ZoutkampKunny Manting en Arie-Pieter Verl
Belevenissen<strong>Hond</strong>enleven'Kan jij de kinderen zondag meenemen??''Eigenlijk niet, ik ga naar de jonge hondendag en als ik ze ergens GEEN plezier meedoe, is het naar een hondenshow'.En waarom niet?? Volgens hen ga ik maarweer kletsen met Monique, ga ik kletsen metanderen. gaan Cheyenn en Sioux mee, is hetlang rijden .... Allemaal van die verschrikkelijkeevenementen voor mijn kinderen.In mijn hart neem ik ze graag mee, maarvoor hen is het niets.Maar hoe vertel ik mijn kinderen dat ze dezekeer mee moeten ... ? Een geweldig ideeschiet me te binnen ... ik ga ze de keus geven:Dus de volgende ochtend ... 'Jongens,óf jullie mogen met papa mee, maar die gaatheel erg veel wandelen en ook nog fietsen ófje kan met mij mee naar een show van deweimaraners. •... ~ t~<strong>De</strong> keus was al snel gemaakt, want wandelenentaffietsen is nóöóg erger. En het alternatiefwat ze zelf aanboden om alleen thuiste blijven, is geen sprake van op hun jongeleeftijd. Dus tas met genoeg te eten en drinkeningepakt, honden mee en op pad.Jammer dat de locatie van de jonge hondendagwas gewijzigd .. . <strong>De</strong> locatie in Rhenenvond ik juist zo geweldig en wilde dit graagaan mijn kindereen laten zien. Ik had ze aleerder verteld dat de 'bergen' daar geweldigmooi en hoog waren.Tja ... als je niet meer op vakantie gaat, rakenje maatstaven voor wat betreft sommigedingen wat vervreemd .. dus ... in Rhenen warenhet echte bergen voor mijLOmdat mijn dames niet meer bij de categorie'jonge honden' behoren, hoefde ik niet op tijdte komen, dus konden we wat later vertrekken.Onderweg, nog dichtbij huis een telefoontjevan Monique, 'ben je nog daar pas?', maarWSH Clubblad nr. 6 I december 2002Monique Jongenefengelukkig reed alles tamelijk snel aan en kwamenwe nog flink op tijd in Beusichem aan.Eerst op zoek naar Monique, haar vriend enKandor. Kandor gaf aardig blijk van herkenningtoen ie mijn dames zag.<strong>De</strong> opkomst was groot! Wat een hoop grijszeg. En wederom wilde ik eens flink rondkijkenwie wie is, en wederom is het er weerniet van gekomen. Eigenlijk veel te druk metgezellig kletsen en heen en weer lopen.Wonderlijk om telkens weer al die bekendente zien en te spreken. Blijft geweldig!!<strong>De</strong> kinderen hebben zich goed met elkaarvermaakt. Het lijkt wel alsof ze expres bepaaldedingen gaan doen, waarvan ze wetendat ik die reuze vervelend en irritant vind.Over 't algemeen waren ze niet echt vervelend,maar toch ....Hoewel ik vansommigen watverwij tendeblikken zag,heb ik latertoch ook welweer gehoorddat ze zo leukbezig waren.Gelukkig danmaar.Na een poosjete hebben gekletstzijn we- ·-naar buitengegaan. Evende honden debenen latenstrekken eneventueel watte doen.<strong>De</strong> kinderenhebben zichbuiten meerdan prima vermaakt,ondanksdat zetegen over mijhet tegendeelbeweerden .Rond de pau-.. ze zag ik zoveelhonden op het natuurgebied lopen, datik besloot daar ook heen te gaan. Alle hondenliepen los, dus ik liet Cheyenn en Siouxook los. Ze genoten zichtbaar. Trouwens, aldie grijze die daar rondhobbelden. <strong>De</strong> eenrende nog harder dan de ander. Een aantalging heerlijk het water in.Het weer was schitterend. Zo geweldig. Metde kinderen, gevolgd door de honden zijn wenaar een speelgebeuren gegaan en ben ikeen poos op een klimrek in de zon gaan zitten.<strong>De</strong> kinderen vermaakten zich opperbestmet een of andere waterbaan met zand ende honden renden overal heen. In het beginbleven ze keurig bij me, maar telkens gingenze verder en verder. Omdat ik natuurlijk ookniet wist hoe de omgeving erachter is, riep ikze steeds terug. Dat deden ze dan ook. prima.Een andere weimaraner passeerde ons. <strong>De</strong>zehond durfde eigenlijk niet het water in,maar ging nu heel voorzichtig pootje baden.Haar eigenaren waren heel verbaasd. Als ikdan Sioux zie, dat lijkt dan wel een waterrat.Die loopt te rennen in het water dat het eenlieve lust is. En 't maakt haar ook niet uit ofhet wat dieper is. Stokjes en stenen pakt zezo van de bodem. Die kop helemaal onderwater. Net een zwaan die de kop onder waterheeft.Na ongeveer een uur besloot ik om weer esterug te gaan. Onder groot protest van mijnkinderen, wiens zondag ik nu compleet hadverpest. Erger nog, ... ik had hun hele weekeindverziekt!Binnen bleek dat ik nog werd gezocht doormensen, die dachten dat ik al weg was. Maarnee ... veel te gezellig zo!Eind van de middag richting huis vertrokken.Een gezellige dag. Een hoop foto's gemaakt,genoten, velen gesproken en plezier gehad.Zeker weten!En mijn kinderen? Die hebben het ook naarhun zin gehad. Zij hebben zich eigenlijk geenmoment verveeld. Vooral de waterspeeltuinmaakte een hoop goed. En de honden, diehadden het in het natuurgebied heerlijk naarhun zin,.dus wat wil je nog meer?OK, nog mèèr wandelen!Dus spraken we af met Monique en Kandor.Monique woont vlakbij een heerlijke omgevingwaar de honden geweldig los kunnenzonder gevaar!<strong>De</strong> honden rennen daar dat het een lieve lustis.Monique had een balletje met een touwtjeeraan voor Kan meegenomen. Die vindt ditheerlijk om te doen.Bij een sloot met tamelijk mooi helder water,gooide Monique het ballelje het water in.Kandor die het water ook heerlijk vindt, ginger echter maar tot zijn buik in. Maar Cheyennen Sioux gaan verder. Cheyenn gaat zelfstelkens zwemmen om het balletje te halen.Keer op keer weer! Ik wist niet wat ik zag envond het gaaf en schitterend zoals ze ditdeed.Zodra ze dan terugzwom werd ze opgewachtdoor Sioux, die dan wel niet bang van wateris, maar (nog) niet gaat zwemmen en dieCheyenn dan heel ergerlijk in haar nek gingbijten of probeerde het touwtje van het balleljete pakken te krijgen en gezamenlijk eraangaan trekken, de een met het balletje in debek, de ander aan het touwtje.Vanwege die natte honden, die de voorkeureraan gaven zich uit te schudden in onze nabijheidwaren wij toch ook wel aan de nattekant. Vooral Monique, die het heel erg leukvond om het balletje steeds maar weer in hetwater te gooien en zodoende die uitschuddendehonden veel in haar nabijheid had!In het vorige clubblad schreef ik over despannende avonturen van mijn wegloophonden.Op het moment dat het blad naar dedrukker was ... honden weer weg!!Het zat me niet lekker, mijn verhaal eindigdemet 'ze leefden nog lang en gelukkig' en opdat moment waren ze weer weg! !.Wat een ellende. Door veelvuldig roepen enfluiten, kwamen ze tenslotte aangerend enstonden zwaar hijgend voor het hek te wachten.Op dat moment wist ik nog niet waar zedoor- of overheen gingen, maar heb Cheyennweer meegenomen, Sioux achter hethek achtergelaten en daar ging ze hoor ...Tussen de heg en het nieuwe hek door!Nu heb ik er een extra plank bij gemaakt enhet moet toch wel heel gek gaan, willen ze erwèèr tussenuit kunnen kruipen!5
Change language