Klik hier voor 20e editie februari 2010 - Indo Privé

Rassenrellen of ordinaire buurtruzieBegin dit nieuwe jaar ben ik met stijgende verbazing opgeschrikt door rassenrellen ( in Culemborg) tussenMolukkers en Marokkanen. Kerstmis is amper een week voorbij en er is weer rotzooi, in onze kikkerlandje.Heel even gingen mijn gedachten terug naar Tempo dulu. In ons Indisch huisje aan de Jalan Bubulak 41, te Bogor(het voormalig Buitenzorg) was het daar ook niet altijd pais en vree.Als jongetje van 8 jaar oud, hoorde ik over en weer rumoerige scheldkanonnades in het bahasa Indonesia. Bij mijneerste aanblik op de voordeur opening van de galerij, zag ik mijn vader dreigend zwaaien met een Golok (een soortkapmes uit Jakarta). Ik vermoed dat het wapen bij zijn uitrusting toebehoorde, want hij was bewaker/opzichter opTanjong Priok (haven) te Jakarta. U begrijpt dat ik me hevig kapot schrok bij het eerste aanblik. Aan het eind vande galerij, zo‟n 20 meter verderop, stond voor de poortopening een Chinese man/slager ook bewapend, alleen meteen groot vlijmscherpe vleesmes.En waar ging het allemaal om, om een stuk bedorven vlees, wat mijn vader niet zinde.Angstig volgde ik het schouwspel vanachter een deurpost opening, het gebeuren gaande. Deze zielige vertoningduurde zeker 10 minuten, alvorens beide partijen afdropen. Het bleef gelukkig alleen bij scheldkanonnades…. (Tjinaloleng, makan babi sekaleng).In Indonesië, zijn Chinese mensen vaak ondernemers. Zij zijn degene die de economie draaiende houden. Dat maakthen niet altijd populair bij de lokale bevolking, zodat velen van hen, (uit zelf protectie) zich Indonesischeachternamen hebben aangemeten.Als Indische jongen had ik bij aankomst in Nederland (den Haag) ook zo de nodige problemen gekend Vecht,scheldpartijen en discriminatie waren meer regel dan uitzondering. De acceptatie had gewoon zijn tijd nodig. Hetpiepte en kraakte en moest van heel veel smeerolie voorzien worden alvorens acceptatie tot stand kwam.Ik heb niet de wijsheid in pacht, maar wil wel (uit ervaring) benadrukken, dat wij onze verantwoordelijkheid in onzemulticulturele samenleving ( die buitengewoon mooi en prachtig is) om altijd waakzaam, en ook alert en flexibelmoeten reageren op hedendaagse gebeurtenissen die nu eenmaal in onze maatschappij is gaan nestelen, en wordenveroorzaak door zaken als religie, vetes en misschien zelfs gekrengde trots, om die zo snel mogelijk in te dammen,om escalatie en stemmingmakerij te voorkomen.Zaak is onze emoties in toom te houden, en misschien die overbekende spiegel voor ons op te houden als het gaat omtolerantie, want laten we eerlijk zijn een agressieve klimaat; dat moeten wij weren en vooral niet willen, al was hetalleen maar omwille van onze kinderen.INDO CHRIS