BALANS tijdschrift voor agogisch werk Het huis van zijn en leren zijn

tijdschrift voor agogisch werk BALANSten. Dit onderzoeken en daarop reflecteren is een belangrijkonderdeel binnen het groepsproces. De leercliënt moetonderscheid leren maken tussen wat deel uitmaakt van de reëlerelatie met de cliënt en wat bij hemzelf behoort. Wepogen deze kansen van overdracht die zich in de grote groepvoordoen aan te grijpen door de oude pijn die terug actueel werdaan te wenden en te komen tot een helende correctieve ervaring.6 n3. Co-therapieWij als co-therapeuten kiezen ervoor om de groep te begeleidenin co-therapie wat evenmin ‘vanzelfsprekend’ is. We tonen onsals co-groepstherapeuten in een ‘naakte kwetsbaarheid’, zoweltegenover mekaar als leertherapeuten als tegenover deleercliënten.Dat levert een aantal winstpunten op voor de leercliënten.Een eerste daarvan is dat ruime ervaring met verschillendeco-therapeutschappen ons leert dat co-therapie gelijke processenvertoont met een ‘goed-genoeg koppel’ zijn. Dit is nodig opdatdeze werkwijze vruchtbaar zou zijn voor de leercliënten. Hetvraagt om een ‘hechte samenwerkingsrelatie’. Wanneer deonderlinge verstandhouding goed zit kunnen de leerclientenoptimaal profiteren van ons ‘zijn als co-groepstherapeut’, ons‘samen-zijn’, hoe we ons verbinden met elkaar en de groep, ons‘rechtstreeks aanspreken en aangesproken worden’. Ze profiterenook van het meemaken van ons verschil in stijl, interventies,conceptualiseringen en zo meer. Door deze intense en diepgaandesamenwerkingsrelatie kunnen we als co-therapeuten het risiconemen om in aanwezigheid van de groep van mening, gevoel,gedacht te verschillen. De leercliënten zijn veelal getuige vaneen ‘zoekend’ co-therapeuten-koppel, die zich met zichzelf enmekaar verbinden.Als co-therapeuten laten we ook de verschillen in stijl enbenadering bestaan en dit stimuleert een goede cohesie en groepsklimaat.Voor de groep zijn we een model waaruit blijkt dat latenbestaan van verschillen in gevoel, denken en ervaren perspectievenopent en geenszins tot breuken hoeft te leiden. In breukenen onopgeloste conflicten zit voor velen van de leercliëntenherkenning vanuit hun geschiedenis en dus ook kansen in deleertherapie voor correctieve ervaringen. Leercliënten ervarendit vaak als een voorrecht.Dit aangaan en ‘rechtstreeks aanspreken en aangesprokenworden’ geeft daardoor ook hen zuurstof om zich te riskerenmet ons en de groep in het ‘hier-en-nu’, om het nadien tekunnen vertalen in het ‘daar-en-dan’ van hun professioneleen persoonlijke relaties.Fundamentaal respect, mekaar in elkaars waarde laten encomplementair werken is van uitermate groot belang. Wezenlijkhierin is het fundament van de ‘relationele betrouwbaarheid’.Uit ervaring blijkt dat deze getuigenissen een sterke impact tehebben op de leercliënt waar ‘het geraakt’ zijn op de voorgrondtreedt. Leercliënten worden ‘geraakt en aangeraakt in het zijn’ vande co-therapeuten en hun professionele relatie. Dit is gelijklopendmet een psychotherapie waar het verwoorden van de cliënt en detherapeut van dit ‘geraakt en aangeraakt worden’, van essentieelbelang is.Het is dan ook logisch dat we deze samenwerkingsrelatie tussenen na de sessies onder de loupe nemen en dat dit van primordiaalbelang is. Het zal u dan ook niet verbazen wanneer we zeggendat dit intense gesprekken oplevert over ons ‘professioneel zijn’.Een tweede voordeel van co-leertherapie zou je eenvoudigwegkunnen omschrijven als ‘met twee zien, voelen, denken en horenwe meer dan alleen’. Het is ook comfortabeler om even afstand tenemen en overzicht te houden over hetgeen gebeurt in de groepen dat te doen met een speciaal oor en oog voor de ‘overdracht enmogelijke tegenoverdracht’.De beide belangrijke posities die je als therapeut te combinerenhebt zijnde de ‘positie van het in dialoog aangaan’ en ‘de reflecterendepositie’, kunnen we indien wenselijk opsplitsen. Bovendienkan deze opsplitsing ook gebeuren ten behoeve van het individueelwerken met een leerclient en de aandacht voor het groepsproces.Deze wisselwerkingen geven de leercliënt de mogelijkheidveel ervaring op te doen met effecten en invloeden van desynchrone processen die stromen tijdens een sessie. Hiermeezal de leercliënt immers als therapeut veelvuldig geconfronteerdworden in zijn werk, vooral in partner-, gezins- en familiegesprekken.Kunnen zien wat er gebeurt op het niveau vanzowel de leercliënt, de subgroepen als de groep heeft een betereafstemming en aanpak als gevolg.Deze veelvuldige wissel van ‘in-zoomen en uit-zoomen op degroep en de leercliënt’ levert veelal een gevarieerd en werkzaamkleurenpallet van ervaringen op.Het vraagt evenwel van ons als leertherapeuten constantereflectie, alertheid en gedachtenordening om op de verschillendeniveaus haalbare werkhypothesen te formuleren in proces.Deze reflecties zijn een rode draad doorheen het gehele proceswaardoor de leertherapie een ‘maatwerk’ wordt.Dan komen we bij een derde voordeel. Aangezien we naast het‘verwoordingsproces’ aanzienlijke aandacht besteden aan het‘verbeeldingsproces’ is het co-therapeutschap ook daarom eenmeer dan wenselijke keuze. Wanneer we methodisch werkenmet oa. psychodrama, sculpting, groepsdrama is technisch het‘dubbelen’ van de protagonist ( de leerclient die aan het werk is)iets dat kan opgenomen worden door een van de leertherapeutenterwijl de andere de ‘director’ van het psychodrama is.Ook bij bewustzijnsoefeningen, geleide fantasieoefeningen,gewaarwordingsoefeningen is de ontdubbeling van onze rolleneen mooi en werkzaam gegeven.