S.P.A.A. Nieuws Juli 2012Jan Uitgeest, de beheerder en tevens strandjuttervertelde ons een aantal prachtige verhalen en toondediverse gejutte voorwerpen. De uitleg was zeeramusant en er werd veel gelachen. Na afloop van zijnverhaal konden we de drie schuren met spullen en hetbuitenterrein bekijken. Intussen kregen we koffie/thee eneen koek aangeboden.Het was intussen weer tijd geworden om naar de bootte gaan voor de terugreis. Onze gids, die ons een zeerplezierig verblijf had bezorgd, verliet ons daar weer. Deterugvaart was om 16.00 uur.Op het vasteland hebben we weer een prachtige routegereden. Iedereen keek onderweg zijn ogen uit. Onsdoel was Venhuizen, waar we bij “Party World Center”een diner kregen aangeboden. Dit diner was erg goedverzorgd. Er was zowel vlees als vis voor de liefhebbers.Dit diner was een zeer geslaagd sluitstuk van eengeweldige dag.De terugrit naar Amsterdam volgde. Het lukte een aantalmensen niet meer om de ogen open te houden. Vermoeidmaar zeer voldaan kwamen we zo rond 21.00 uur bijPTO aan. Er werd hartelijk afscheid van elkaar genomen,waarna ieder huiswaarts keerde.Hulde en zeer veel dank komt toe aan diegenen diedeze dag mogelijk hebben gemaakt. We hopen dat we devolgende keer met twee of meer bussen kunnen gaan. Wijbehoren zelf tot de wat meer jongere leden van de <strong>SPAA</strong>en hopen de volgende keer ook wat meer leeftijdgenotentegen te komen.Je bent beter af in de soos van de <strong>SPAA</strong>20
S.P.A.A. Nieuws Juli 2012Vreemde vogels A.Baantjer (†)Aan elk politiebureau verschijnen met korte of langetussenpozen mannen en vrouwen, die de recherche demeest onzinnige verhalen doen. Het zijn meest zwakbegaafde lieden, die fantasie en werkelijkheid niet meervan elkaar kunnen onderscheiden.Ze brengen de rechercheur die hun verhalen moetaanho ren, dikwijls in verlegenheid. Hij weet uit ervaring,dat de werkelijkheid nog onwaarschijnlijker kan zijn dande stout ste fantasie. Daarom staat hij vaak in tweestrijd.Wanneer hij een verhaal eenvoudig als dwaas terzijdeschuift, dan loopt hij de kans dat hem de bittersteverwijten worden gemaakt als achteraf blijkt, dat hetdwaze verhaal toch op waarheid berustte.En wanneer hij op een dwaas verhaal ernstig ingaaten het gehele apparaat in werking stelt, dan bestaater de mogelijk heid dat hij zich voor het verdere levenbelachelijk maakt, want zijn collega’s hebben doorgaanseen goed geheugen. Om zich zelf te beschermen hebbende rechercheurs aan de meeste bureaus een mapaangelegd, waarin al die mannen en vrouwen met hundwaze verhalen zijn opgenomen. Op de omslag van diemap staat ‘Vreemde vogels’. Wat denkt u van een lief ouddametje, dat zeker eens in de veertien dagen — nu alvier jaar lang — bij ons komt en dan beleefd en uiterstvriendelijk vraagt wanneer nu eindelijk die dertien lijkenuit haar keldertje worden gehaald. ‘Ze beginnen nu tochecht te ruiken...’ Of van een veertigjarige ongetrouwdejuffrouw, die eenmaal in de maand verschijnt en zich danbeklaagt over ‘die man aan de overkant van de straat’,die met grote schijnwerpers in haar slaapkamer schijnt.De stralen kan men wel niet zien, maar ze dringen dooralles heen . . . zelfs door haar kleren. Alleen ijzer biedtvoldoende bescherming. Daarom schuift ze om haarkuisheid te bewaren voor het slapen gaan een stukplaatijzer tussen de dekens. ‘Die man moet nu eindelijkeens ophouden. Het ligt zo ongemakkelijk . . . ‘Of van eenman, die slechts zo nu en dan verschijnt en steeds verteltdat hij Adolf Hitler in de stad is tegengeko men, compleetmet snor. `Ja, echt, ik heb hem ditmaal duidelijk gezien.Ik herkende hem direct. Hij zat in een snackbar en ateen broodje tartaar . . . ‘Of van een flink uit de kluitengewassen werkman, die ons minstens tweemaal in deweek zijn twaalfuurtje brengt met de mededeling, dat zijnvrouw hem weer eens heeft willen vergiftigen. ‘Ik merktehet direct. De jam had weer zo’n bittere smaak... ‘Of vaneen meest vreemd uitgedoste bejaarde met glinste rendeoogjes, die achter elk open raam een moord ziet plegenen steeds gruwelijker details bedenkt . .Vreemde vogels. .. ik zou nog een poosje kunnen doorgaan.Hun fantasie is oneindig en hun aantal neemt toe. ..jaar op jaar. Het valt al niet meer mee om de map doorte worstelen. Op een dag zal hij te dik zijn.Antwoord op uw vraagGeachte Ton van der Erve,In het door mijn man (ik ook een beetje) graag gelezen S.p.a.a. nieuws verzocht U opgave van een mail adres.Mijn man is goed met een pen maar loopt met een grote boog om de computer heen.Zo heb ik de taak op me genomen om aan Uw verzoek te voldoen. Het adres is ampostma@hotmail.comHet huisadres van mijn man is R.Postma Heerenhage 428 8446 D L Heerenveen.Een paar mopjes van Bram kan ik best gebruiken in het huisorgaan wat hier maandelijks verschijnt.Als hij het niet goed vindt vertelt hij het maar dan praten we er nog eens over.U vroeg om een reactie of het blad op prijs wordt gesteld en ook wordt gelezen. Als het op de deurmat valt wordt hetuitgeplozen. Van degene die in de redactie zitten ken ik alleen Tjeerd van Wieringen,wij woonden ook aan het Ijsbaanpad inAmsterdam Onze kleinzoon heeft het stokje van zijn opa overgenomen. Hij was hoofdagent maar is nu in Australië om wat vande wereld te zien. Wat zijn plannen zijn weet ik niet, dat vertelt hij zijn oude oma niet. Jullie maken best een aardig blad metelkaar,ik weet uit ervaring dat het een grote klus is die te weinig mensen moet worden gedaan. Mijn man is voor 90 procentdoof. hij verstaat mij goed korte zinnen en niet te moeilijk. Hij leest graag we gaan niet veel op stap en mijn mobiliteit is slecht.Zo ver wat nieuws uit het Noorden van een mooi stekje.Hartelijke groeten ook namens mijn man.annie m. postma-nieveenEen te leuk stukje om het niet te plaatsen.Het doet je als bestuur goed te lezen dat het<strong>SPAA</strong> Nieuws ook werkelijk wordt gelezen.21
Change language