november 2013 - GZB

groeten uit de filippijnenIljo de Keijzer geeft les op een bijbelschool die theologisch afstandsonderwijs (TEE)geeft aan predikanten en kerkelijk werkers in afgelegen provincies op de Filippijnen.Vaak zijn zij niet in staat om zelf naar een bijbelschool te gaan. Via de cursussen van debijbelschool kunnen zij toch worden opgeleid voor hun werk in de kerk. Iljo laat ons kennismakenmet Senen Rejano, één van de TEE-studenten, predikant in Macalelon in deprovincie Quezon.groeten uit belgië8 9Het Bijbelhuis in Antwerpen-Noord is een thuis voor christenen en moslims uit de wijk.Er worden allerlei activiteiten voor jong en oud georganiseerd waarbij de Bijbel centraalstaat. Ernst van Velzen is evangelist en teamleider van het Bijbelhuis, zijn vrouw Theradoet vrouwenwerk. We maken kennis met Nail Ökmen, bezoeker van het Bijbelhuis.Heiko Strietman, vrijwilliger in het Bijbelhuis, interviewde hem.SENEN REJANO (LINKS),FILIPPIJNS PREDIKANT,TIJDENS EEN TEE-CURSUS“Ik wil rijk“Ik kongeen neemeer zeggentegen God”Waarom volg je de cursussenvan de bijbelschool?“Omdat ik meer wilde wetenover Gods Woord. Door decursussen begrijpen we dingenbeter waardoor we ze ookweer makkelijker kunnendoorgeven.”Hoe ben je christen geworden?“De vrouw van de predikant uiteen naburig dorp heeft tweejaar lang bijbelstudies bij onsthuis gehouden. In het begindeed ik altijd net of ik sliep,maar uiteindelijk drong dewaarheid toch tot me door enin mei 1990 ben ik gedoopt.”En toen ben je predikantgeworden?“Eigenlijk wist ik al een heletijd dat God me riep. Er waseen tekort aan predikantenen mensen zeiden dat ik eengave had voor het werk in dekerk. Maar ik was visser en datverdiende goed. Ik wilde datwerk niet opgeven.Maar een paar jaar latergebeurde er iets wat allesveranderde. Ik was aan hetvissen en sloeg een vis aan dehaak die zoveel kracht haddat hij me overboord trok. Hetvisdraad zat om mijn pols, dusik kon mezelf niet losmaken.De andere vissers wisten zekerdat ik verdronken was en badenalleen tot God dat ze mijnlichaam mochten vinden. Maartoen ze me vonden, leefde iknog. Ik kwam bij bewustzijnen na een week was ik weer fitgenoeg om te gaan vissen. Hetvoelde alsof ik van God eentweede leven had gekregen. Ikkon geen nee meer tegen Hemzeggen. Mijn vrouw en ik zijneen jaar naar een bijbelschoolgegaan, maar konden deopleiding niet afmaken. Toenkwam de mogelijkheid om meete doen met de TEE-cursus.Op dat moment had de kerk inons dorp nog maar vijf leden.God zegende mijn werk. Deafgelopen jaren zijn er 120mensen gedoopt. Zoals overalop het platteland verdwijnener veel mensen naar de grotestad, maar nog steeds hebbenwe zo’n 50, 60 mensen in dekerk. Elke zondagmiddag gaanwe naar twee andere gebiedenwaar we nieuwe gemeentenaan het stichten zijn.Wat zijn je plannen voor detoekomst?“Ik hoop samen met mijnvrouw nog veel kerken testichten. Op dit moment zijnwe bezig met het trainen vanleiders in onze kerk. Daarnahopen we hier weg te gaan omfulltime aan de slag te gaan inde twee kerken die we aan hetstichten zijn.”Iljo de KeijzerNAIL ÖKMEN, BEZOEKERVAN HET BIJBELHUIS INANTWERPEN-NOORDKijk ook eens opwww.bijbelhuisantwerpen.beNail Ökmen ziet drieëntwintig jaar geledenhet levenslicht in Mersin, Turkije. Het is eenmoderne stad, net zoals Ankara. Nail groeitop in een rustige wijk. Die rust wordt op eengegeven moment verstoord door extremistischemoslims. De familie van Nail is christen. Datblijft niet onopgemerkt en de extremisten stellenNail en zijn familie voor de keuze: of je wordtmoslim of je vertrekt. De hele familie vertrekt enverspreidt zich over Europa.Nail gaat aanvankelijk zonder zijn ouders naarEuropa. Niet veel later volgen zij ook. Ze trekkenin bij familie in Brussel. Die helpen het gezin aaneen verblijfsvergunning. Het hele proces duurtongeveer zeven jaar. Nail en zijn ouders verhuizennaar Antwerpen-Noord.In 2009 komt Nail in contact met het Bijbelhuis.Nail is verliefd op een meisje en hoort via viadat zij wekelijks naar het Bijbelhuis gaat. “Eerstging ik voor haar, maar ik voelde me er gelijkthuis.” Hij besluit om vaker te gaan. “Het is heelgek, maar na een paar keer vergat ik gewoon datmeisje. Ik begon mij te interesseren in de verdiepingvan het geloof. Ik ging in de Bijbel lezen. Ikdenk dat God het zo heeft geleid.”Terugkijkend vindt Nail het nog altijd bijzonderdat hij op deze manier in het Bijbelhuis terechtis gekomen. “Voordat ik in het Bijbelhuis kwam,geloofde ik al wel, maar ik bad nooit en las ookniet in de Bijbel. In het Bijbelhuis heb ik geleerdwat bidden is en hoe je zo je relatie met Godworden.Rijk in hetgeloof”kunt versterken.” De rol van het Bijbelhuis in hetleven van Nail is heel helder. “Kort en krachtiggezegd heeft het Bijbelhuis mij verdieping inhet geloof gegeven. Tegelijk heb ik ook geleerdrespect te hebben voor andere geloven. Doorwat ik had meegemaakt met extremistischemoslims vertrouwde ik moslims in het algemeenniet en zag ik ze niet als mensen. Maar door mijntijd in het Bijbelhuis ben ik het verschil tussen‘gewone’ moslims en extremistische moslimsgaan inzien. Als moslims respect hebben voormij, dan heb ik dat ook voor hen. Dat vind ik heelerg waardevol!”Op de vraag hoe hij zijn toekomst ziet , blijft heteven stil. “Ik wil rijk worden. Rijk in het geloof. Ikwil graag leven als een christen, en hoop dat ikmijn geloof nog krachtiger kan maken. Dat lijktmij het allermooiste en daar ga ik ook mijn bestvoor doen.”Ernst en Thera van Velzen en hunkinderen, evangelisten in het Bijbelhuis