Klik hier voor 46e editie april 2012 - Indo Privé

46 e editie: april 2012Laatste actuele nieuwtjes vanCelebraties en non celebraties uit deindische gemeenschapIndo Privé is een onafhankelijk niet politiek georiēnteerd blad, dient uitsluitend het wel en weevan de Indische gemeenschap en zijn sympathisanten.De redactie neemt geen enkele verantwoording voor de ingezonden stukken maar zal zo nodig dereacties naar de verantwoordelijke personen toe sturen.Het is niet toegestaan om zonder schriftelijke toestemming van de rechtmatige eigenaar of webmaster artikelenen/of publicaties van deze website te dupliceren, of te verspreiden

Indo Privé word gesponsord doorSir Winston Leisure CenterGen. Eisenhowerplein 27 • 2288 AH RijswijkTEL 070-3 192359 FAX 070-3192430info@sirwinston.nlFred LammersPostbus 243• 7600 AE AlmeloTEL 0546- 865811 gsm 06-20582405info@flamproductions.nlIndonesisch restaurant SarinahGoudenregenplein 4 • 2565 GJ Den HaagTEL 070-360 15 85info@sarinah.nluw gesprekspartnervoor al uwfeestelijke zaken enzakelijke feestenSpecialistin het organiserenvan evenementenin de Indonesische sfeerPasar MalamAssen/Hengelo/ArnhemToko /afhaalSpecialiteitenBuffetCateringKookworkshop

Pasar Malam Bagus ArnhemMaart roert zijn staart. Gelukkig viel het dit jaar echt mee wat storm, wind en regen betrof.Het weer was zo mooi dat velen het terrasje opzochten, om van het mooie weer te genieten.Dat pakken ze ons nooit meer af. Gelijk hebben ze, gezien het afgelopen jaar met de verregende zomermaanden. Dat hetafgelopen weekend het weer zo mooi was, konden de pasarorganisatoren helaas goed merken wat betreft het bezoekersaantal. Pasar Malam Bagus geldt normaal als een zeer goed bezocht evenement.Vrijdag was het zoals gewoonlijk zeer druk op de Molukse dag. Zaterdag goed gevuld, maar zondag een stuk minder dannormaal. “Danjil & Friends”, bekend van de Voice of Holland en “What a gig‟ trokken heel wat mensen naar de Rijnhalmet een geweldige optreden.Patty Crawfurd op solotour onder de naam “Ginger” toonde haar zangcapaciteit en verschillende genres en de CrazyRockers zorgden voor twee daverende shows. Ze namen een goede revanche op hun laatste optreden in Poeldijk. Toenspeelden ze muzikaal gezien ook goed, maar de Crazy Rockers fans zien hun idolen toch liever met hun oude soundi.p.v. in een nieuw jasje gestoken repertoire.” De hedendaagse sound horen we al elke dag, daar komen we niet voor”, iseen vaak gehoorde gezegde en zij zijn de consument.Zaterdag werd het bewijs geleverd dat ze het zeker nog niet afgeleerd hebben en Chris Latul speelde ook nu weer desterren van de hemel. Aan Woody, al bijna halverwege de 80 !!! was het niet te zien. Ed , Boy en Louis hadden er echt zinin en dan wordt het een spektakel.TheCrazy RockersLaten we hen en nog een paar andere 60 plus muzikanten a.u.b KOESTEREN, de spoeling wordt dunner en dunner, vanhen die nog het oude genre DURVEN te brengen. Over een paar jaar al, hopelijk langer, zullen we ze gaan missen….. endan over en uit met de Indorock….dat wordt vaak vergeten, maar wel mopperen als de band even minder speelt of nietzoals je het wilt horen.

Pasar Malam Bagus ArnhemDe zondag speelde Trio Jaya, oud bandleden van de vroeger bekende band The Sommerset hun heerlijke repertoire, omte genieten en zeker ook van het “Trio van Leewen.”De kraker van de dag was echter de countryformatie “Terry White Band” met zangeres Gerry en pedalsteelgitaristDennis Berkeley, beiden afkomstig uit de alom bekende voormalige Dixie Aces.Vooral de oude Wanda Jackson hits, “Right or wrong?” en “Let‟s have a party” werden door het publiek met eendaverend applaus begroet. Terry is weer helemaal terug van weggeweest.Voor de Indopubliek ‟n opluchting dat Terry toch ondanks hun hele nieuwe repertoire niet vergeet enkele nostalgischenummers in hun repertoire te houden.We hebben nog een paar Pasar Malams te gaan dit jaar….dus genieten, nu kan het nog ….!Armand Filon

Ron Flohr in de lappenmandNa kantje boord te hebben gelegen herstelde Ron 5 jaar geleden van eenlongtumor, een reis naar Thailand voor hem en zijn vrouw Mary stondgepland. Allerlei bijverschijnselen traden op door de chemo, mijnechtgenoot maakte ijs Shanghai voor Ron om hem dat verbrand gevoel inzijn slokdarm te doen weg halen waar hij ook vreselijk van genoot wantsteeds weer had hij het over dat ijs wat hem zo opluchtte als hij ‘s nachtsniet kon slapen, zat hij aan het ijs.Hij stopte ook na 3 x chemo i.p.v. 4 x, het hoefde van hem niet meer, was zwak maar ging toch op reis weliswaar werdhij vervoerd in een rolstoel maar hij knapte in de vakantie zienderogen op. Het mooie weer en dus de zon was zijnmedicijn. Ron is een erg gelovig mens en houdt hij zich vast aan het geloof. Hij stopte volledig met muziek maken endoet veel voor de kerk, hij ziet dat als „zijn roeping‟ het geloof uitdragen, waar hij altijd voor gevraagd wordt. En dathij kankervrij is, is het werk van God en in ruil daarvoor had hij ook zijn muziek opgegeven. Ron heeft nooit gerooktmaar als muzikant op het podium ademde hij toch altijd die rook in waar voorheen in de zalen wel gerookt mochtworden. Het ging hem verder goed af en was hij De Heer ook dankbaar hiervoor dat kun je altijd horen aan zijnuitspraken. De behandelende artsen en verplegend personeel vonden dit dan ook een mysterie dat hij toen wasopgegeven nu weer kankervrij is en zagen Ron ook altijd graag terug als hij voor een controle kwam.Ron inmiddels 76 jaar, volgde ondertussen een computercursus en werd er handig in en kon hij zo ook naar muziekluisteren evenals zijn favoriet radioprogramma Tempo Dulu waar hij regelmatig naar zijn eigen muziek luistert,verzoekjes aangevraagd door zijn kennissen en gedraaid door omroepster Francine. Ron zelf speelde Hawaiiansteelgitaar.De laatste vakantie, afgelopen januari had Ron pech en werd de laatste dagen van de vakantie ziek, kreegademhalingsmoeilijkheden en werd op de airport met een rolstoel vervoerd naar de gate en op Schiphol aangekomenwerd Ron onmiddellijk per ambulance vervoerd naar het VU waarbij na enig onderzoek de legionellabacterie werdgeconstateerd. Gelukkig dat hun zoon Michael deze vakantie mee was en kon hij zijn ouders bij de terugreisbegeleiden.Na 3 weken vakantie werd het nog eens 3 weken ziekenhuis waar hij het zo beu was en naar huis wilde. Maar degenezing liep thuis gestaag. En nu na weer 3 weken is Ron weer opgenomen in het Amphia in Breda met eenlongontsteking.Uiteraard komt Ron hier van bovenop zodat hij thuis weer kan genieten van zijn gezin zijn kinderen, kleinkinderen ende kleinste dingen om hem heen en zegt hij zelf dat zijn missie hier nog niet is volbracht.Vivienne Cooke

Elke Zondag bij de VPRO op Nederland 2.Van Dis in IndonesiëSamen met regisseur Hans Pool gaat Van Dis in acht afleveringen op zoek naar zijn eigen verleden, en desporen die Nederland in Indonesië heeft achtergelaten. Leeft de Nederlandse aanwezigheid daar nog? Watis de nawerking van generaties studenten die Nederlands gingen studeren? Hoe zien de Indonesiërs onsvandaag? Van Dis praat niet louter met geleerden en historici, maar vooral ook met tweede- en derdegeneratiegenoten die van huis uit herinneringen hebben aan de Nederlandse tijd. Hiervoor leerde hij speciaalBahassa. De serie bevat een schat aan nooit eerder getoond archiefmateriaal van Beeld en Geluid en uitJakarta.Uitzending vanaf zondag 4 maart, ca. 20.25 uur, Nederland 2 (4, 11, 18, 25 mrt en 1, 8,15 en 22 april 2012)Van Dis is de zoon van een Indische Nederlander die een relatie kreeg met een Nederlandse die in Indiëwoonde en daar al drie dochters had van haar eerste man, een militair bij het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger. Na zijn gruwelijke dood - hij werd onthoofd tijdens de Japanse bezetting - belandde ze in eeninterneringskamp. Daar ontmoette ze haar nieuwe man vertrokken ze samen naar Nederland, waar Van Disin 1946 werd geboren. Pas nu zijn moeder op 100-jarige leeftijd is overleden, achtte hij de tijd rijp voor eenlang bezoek aan het land. ‘In Nederland was ik nooit bruin genoeg, maar daar hoorde ik er ineens bij.’

The Young SistersJullie zien een vrij recente gekleurde foto waar Evelyn en ik met de gezusters Willy & Nel de Jong opstaan ennog een familie lid. We waren op uitnodiging van hun oom met 8 man gaan eten in een gezellig IndischRestaurant genaamd Rumah Dani te Etten-Leur. Dit was weer een ontmoeting na vele jaren en als je danelkaar weer ziet dan is de tijd te kort om alle anekdoten naar voren te halen, maar in de korte tijd dat we bijelkaar waren was het super, lachen, gieren en brullen. Uiteindelijk waren wij jeugdvrienden en hoeoeoe. Hetwaren onvergetelijke grandioze jeugd jaren die we met elkaar hadden, om nooit te vergeten. Het is debedoeling dat jullie zich ook nog kunnen herinneren hoe die tijd was met het zien van de foto uit de jaren ’60van The Young Sisters en het filmpje van een TV uitzending met de alom bekende Rudie Carell show. Dit istoch fantastisch, wetende dat Nel de moeder is van de alom bekende zangeres Maxine die in 1996 Nederlandheeft vertegenwoordigd bij het Song Festival (De eerste keer ) in een duet met Franklin Brown. En als julliewillen weten hoe Young zij nu zijn dan zeg ik maar ongeveer mijn leeftijd maar dan iets Younger. Hahaha.Leuk verzonnen he’? Gr.en liefs Evelyn en EduKlik rechtsop filmpje

Indorock op BaliHoi lieve mensen,Dit bericht geldt merendeels voor de vakantiegangers die toevallig het paradijselijkeeiland Bali aan doen.Degene die er al zitten en degene die als nog moeten gaanen ook daar zin in hebben om te gaanpoco-pocoen,line dance,cumbia enz kunnen terecht in de „COUNTRY CLUB SANUR „ Jln.Danau Tandakan no 4 SANURwaar elke Woensdag en Zaterdagavond een dansavond plaats vindt.De muziek wordt verzorgt door de nu al meer en meer bekendeIndoRock formatie :“ ONCE “Dus lieve mensen het zou voor beide partijente gek zijn om ook daar elkaar te ontmoeten.Gr.Edu

De winnaars van de 1e Indisch-Molukse artiesten Award zijn bekend!Uit handen van Directeur John Franke van de Prins Bernhard Hoeve te Zuidlarenkregen de genomineerde artiesten op 17 maart 2012 jl.de Trofee uitgereikt.Dankzij Organisatie Time Out Eventskan teruggekeken worden op een geslaagd evenement,wat zeker voor herhaling vatbaar is.De uitslag: Meest populaire Zanger: Ray Smith, Meest populaire Zangeres: Melanie Foëh,Meest populaire Band: Eastern Aces, Meest populaire Dansgroep: Hawaiian FantasyPostuum Trofee voor: George de Fretes, Rudy Wairata en Andy Tielman

pasar- Cultuurfestival Zeist trekt landelijke aandacht. 1-2-3 juni 2012Het driedaagse pasar- Cultuurfestival in Zeist wordt dit jaar sterk uitgebreid en zet zich in voor de redding van eenbelangrijk Nederlands cultureel erfgoed; de oude stad Semarang op Midden-Java, Indonesië.Het festival ontstijgt daarmee het regionale niveau.Met een ongekend aantal topmuzikanten, dansers, een grote Oosterse markt en vele culturele workshops zet ditfestival zich op de kaart als toonaangevend festival voor zowel witte als Indische - Nederlanders en in andere in Aziëgeïnteresseerden.De uitbreiding van dit festival krijgt vorm met het nieuwe Semarang Paviljoen. Daarin een extra 4e podium, waaropo.m. met een studiedag, film en tentoonstelling aandacht wordt gegeven aan het wegrotten van de prachtige oudebinnenstad ( Kota Lama) van Semarang.Meer dan 200 topartiesten werken mee aan dit festival dat deels binnen en deels in de openlucht plaatsvindt.Cultuuroverdracht loopt als een rode draad door de programmering. In het theater kan men deelnemen aan workshopsals: kooklessen, taallessen, gamelan, angklung en toehoorder zijn bij verhalenvertellingen. Op de andere podia valtop dat naast dans alle uiteenlopende muziekstijlen vertegenwoordigd zijn in een Northsea Jazzachtige aanpak. Datbetekent: veel Jazz, Latin, Rock & Roll, Soul & Funk, Indorock, Country, Keroncong, Pencak en koorzang.De toegang voor het driedaagse festival bedraagt € 12,50 en voor kinderen vanaf 6 jaar € 5, -Op vrijdag is de toegang € 6, - voor 65- plussers. Reserveren vooraf is niet noodzakelijk.Voor alle informatie zie www.wnproductions.nl of tel. 0343-517371 Wout Nijland.

PersberichtHet is nu weer bijna 2 jaar geleden dat de Herdenking voor de 1ste keer werd georganiseerd in Raamsdonksveer.De feedback die wij als medewerkers daarna kregen waren geweldig van de bezoekers, artiesten, standhouders en de media.Helaas zijn er binnen een jaar na deze eerste Herdenking, 3 medewerkers van het evenement overleden. Met name: SimonTitaley, Oscar Rexhäuser en Dolf de Vries. Ik werd bijgestaan- en werkte nauw samen vanaf het allereerste begin, metArmand Filon (decorbouwer), Oscar (muzikaal leider v.d. Indo-Rock Revival Band) en Simon (stagemanager / licht &geluid technicus).Dolf deed net als Oscar en vele andere legendarische Indo-artiesten mee aan de Indo-Rock Revival Band, waarbijuiteindelijk ook Simon een paar liedjes meezong. Ja, zo zie je maar... hoe vergankelijk alles is in het leven.Nu in Baarn herdenken wij op 21 & 22 april a.s. wederom onze voorouders- en dierbaren die ons in deze laatste 2 jaar zijnvoorgegaan. De organisatie in zijn geheel- en alle medewerkers hieraan in het bijzonder, zullen m.b.t. het thema: de'Kunst & Cultuur' van onze samenleving trouw blijven en zeker proberen het door te geven aan de 'jongere generaties'.In 2010 hadden wij naast Dolf de Vries en Oscar Rexhäuser tevens andere 'klinkende namen' vanuit omstreeks dezelfde tijdop de bühne, n.l.: Alphonse Faverey, Benny Poetiray, Daan Hoyer, Eddy Chatelin, Robby Latuperisa en Woody Brünings.Het was een geweldige afsluiting met deze legendarische artiesten. Het vreemde is dat Edu Schalk, die eigenlijk ook totdeze generatie artiesten behoort er niet bij was omdat hij natuurlijk nog steeds samenwerkt met 'The Entertainers'. Dit jaarkan Edu wederom niet meedoen met het afsluiten op de 22ste april, omdat hij naar Spanje vertrekt. Enfin, volgend jaarsleuren wij hem op het podium om met zijn 'tijdgenoten' mee te doen.Dit jaar zullen er naast de populaire muziekgroepen zoals: Ginger, AfterTouch, Straight, The Entertainers, The JavaGuitars, op de 21ste, gastoptredens zijn op de 22ste met Shorty Miller (Rolf Pichèl) en bij The Rollers Revival Band ookeen legendarische Indo-muzikant Bart Carels (van de autenthieke 'Rollers' uit Zaandam), Hot News, The Crazy Rockers enlast but not least een jam session van unieke, legendarische artiesten zoals: Alphonse Faverey, Daan Hoyer, Eddy Chatelin,Hans Bax, Radja Dalimonthee en Woody Brünings. Als laatste groet aan onze overleden 'muziekbroeders' heb ik gevraagdof Nono de Vries en Reggy Tielman een afscheidslied willen zingen om de Herdenking af te sluiten. Wij allen hopen dat ditook zal geschieden, het zal in elk geval voor een heleboel muzikanten een geweldig weerzien zijn na ontzettend vele jaren.Unieke bezetting van onze legendarische vertolkers in de muze.Naast muziek, dans, eten en drinken zal er op de 21ste ook een Oriëntaalse danseres optreden. De Pencak Silat demonstratiezal op de 22ste uitgevoerd worden door leerlingen van de Aliran Manyang o.l.v. Don Kessing.Tenslotte deel ik u hierbij met trots mede dat de Burgemeester van Baarn, Jhr. M.A. Röell en 2de loco-burgemeester- tevensWethouder voor Kunst & Cultuur J. Baerends, op de 21ste april de Herdenking om 15:00 uur officieel gaan openen. Ditbinnen het kader van het jaarlijks plaatsen, als zijnde een 'Historische Herdenking' op de Gemeentelijke EvenementenAgenda van Baarn, Gooi- en Eemland e.o. Eindelijk de erkenning en waardering voor onze voorouders verkregen, waar wijzo lang op gewacht hebben. Namens alle medewerkers aan deze Herdenking, hoop ik u te mogen verwelkomen op 21 en 22april 2012 in Sportcentrum 'De Trits' te Baarn. Met hartelijke groet, Maureen ten Hoorn

GedichtANTWOORD VAN TANTE NOES IN INDONESIEOP EEN HEIMWEE BRIEF VAN TANTE MARIE UIT HOLLANDAduh Marie, ik heb jouw brief ontvangen, Jij bent in Holland dus niet erg senang,Ik merk dat jij daar bij de totoks, Nog altijd naar jouw ouwe Oost verlang.Jij denkt nog altijd aan voorbije dagen, En aan die lekkere warme tropenzon,Je ruime huis, je kuda's en je wagen, Je trouwe babu, kokkie en kebon.Je moet nu zelf de hele dag maar sjouwen, Boenen en poetsen uren lang,Je bent haast heel het jaartje snotverkouwen, En bòsen van die eeuwige kentang.En met je buurlui kun je 't ook niet pruimen, Die hebben, naar je schrijft, op jou de pik,En jij verploft het om te dansen naar hun luimen, En denkt natuurlijk op z'n Indisch: stik!Waarom Marie ben je zo ontevreeje, Waarom moet jij zo mopper-mopper sèh,Anders dan vroeger Rietje, want toen zee je, Bij elke tegenvaller: kom terèh!Jij hebt een hoogstmoderne flatje, Je ziekenfonds, je vette A.O.W.,En als je tamu hebt, Marietjelief, dan zet je, Een bakje lekker van Nelle thee.Mooie gordijntjes heb je voor je ramen, Een lekker bed, je bent nog fit en rond,Maar ik - ach meid, je zou er je voor schamen, Slaap op een tikar op de kale grond.Wanneer je hier nog es kon komen kijken, Bij tante Noes, die in een gudang woontEn bij de sumur baadt, zou jòù dat lijken? En niemand die je hormat betoont.Tuan besar is lang reeds overleden, En kandjeng nyonya is verleden tijd,En de bedienden? nichtjelief, och heden, Ik ben allang mijn eigen keukenmeid.Waarvan ik leef? Ik breng wat klanten, Soms wat ketupat, lemper en kwee-kweeEn in mijn dapur maak ik bubur-santen, Daar eet ik zelf dan maar een hap van mee.Ik dacht in toko of kantoor te werken, Maar bleek daarvoor al veel te oud,Men liet het mij heel minzaam merken, Dat men daar meer van mooie meisjes houdt,Ach lieve kind, m'n klambu zit vol gaten, En heel m'n kleerkast draag ik aan mijn bast,En mijn gebit toont banyak veel hiaten, Sinds mijn dentist naar Holland is verkast.O nee, Marie, die goeie bruine mensen, Die leggen mij geen stroobreed in de weg,Wat zouden die me nog voor lelijks wensen, Nu 'k nooit meer "orang bodok" zeg.

GedichtSudah, ik wéét ik heb verkeerd gekozenIk ben betul een domme spijtoptantMaar kom, al gaat mijn pad niet over rozenEen ouwe boom moet immers niet verplant.En daarom kin, míj hoor je nimmer klagenAl ben ik arm en eenzaam in dit land,Ik zal ook nooit om ondersteuning vragenAl heb 'k allang mijn laatste ring verpand.Nee Rietjelief, ik moet je eerlijk zeggenJe brief heeft mij enorm teleurgesteld,Je moet nog maar es eerlijk overleggenKan dan van Holland niets dan beroerds verteld?Ronduit gezegd, je moest je echt generenJij daar in veilig NederlandWaar jij je dag aan dag kunt amuserenBij televisie, radio en krant.Jij eet jouw buik nog rond en hebt geen klagenIn 't land van patat frites en appelmoes,Eén goeie raad: leer beter te verdragenWat anders is dan hier. Gegroet! Je tante Noes.HEIN BUITENWEGMOESSON: 1 April 1980 (al 32 jr oud, maar ach toch wel leuk)

Lezers rubriekIk lees zo vaak in de Indo Privé van mensen die zeggen dat we onze traditie en het gevoel van Indo zijn over moetendragen aan de volgende generatie. Ik begrijp het verlangen om dat te doen, omdat ik in dezelfde positie ben.Hier volgt mijn verklaring waarom dat onmogelijk is.De Joden hebben hun eigen land, wij hebben dat niet.Zij spreken hun eigen taal waar hun kinderen in opgroeien, wij hebben dat niet.Onze kinderen groeien op in een land dat geen Indische taal spreekt. Zij voelen zich Indisch op een andere manier.De omgeving waarin zij opgroeien bepaalt waar hun interesse naar uit gaat en waar hun toekomst ligt.Het land van geboorte bepaald dat. Of het Braziliaans, Amerikaans, Hollands of een andere natie is bepaalt hoe zij zichvoelen en gedragen. De invloed van de omgeving is onmiskenbaar. Zij spreken de taal van het land van geboortevloeiend en zonder enig accent. Net zoals wij de Indische taal vloeiend en zonder enig accent kunnen spreken, omdatwij daarin opgegroeid zijn. Meestal te beginnen met: " Loh, waarom ben je hier? Allang niet meer gezien Peh. "Vergelijk jezelf met de Transvaalse boeren, die ondanks hun apartheid politiek zichzelf Zuidafrikaan noemen en geenNederlander zijn. En ook hun eigen taal spreken dat helemaal niet Hollands klinkt.Zij hebben het voordeel dat zij een aparte gemeenschap hebben gevormd en zich gevestigd hebben in het land vangeboorte, wat wij niet hebben kunnen doen.Realistisch gesproken is de Indische gemeenschap uitgestorven met het vergaan van onze generatie.En mijns inziens is daar niets meer aan te doen. Wij spreken de taal waar wij ons gevestigd hebben met een accent datniet te verbergen is. Dit accent is ons eigen en dat kunnen wij niet overdragen aan onze kinderen.Het gevoel van een Indo zijn is ook niet over te dragen omdat onze ervaring uniek is voor onze generatie.Wij kunnen de Indische gastvrijheid over dragen aan onze kinderen, maar het is onmogelijk om de " dongeng dongeng "( over koetjes en kalfjes praten ), een geliefkoosde tijdpassering van onze ouders en grootouders, aan hun over tebrengen. Dat was een tijd waar wij naar toe refereren, onbewust en met enige weemoed, als " tempo doeloe. "Een verleden tijd met herinneringen die ons eigen zijn en een stempel hebben geplaatst op onze generatie.Een tijd waar wij in opgroeiden en die niet meer te herhalen is of te reconstrueren.Dus, ondanks alle pogingen ben ik tot de slotsom gekomen dat het onmogelijk is om de Indische cultuur in het leven tehouden. Het is onmogelijk om de klok terug te draaien en tot overmaat van ramp worden wij benadeeld door de regeringvan een land waar wij voorheen solidariteit aan hebben getoond. Wat wij nu te horen krijgen is: " het was uw keusgeweest om te emigreren. "Ja, het schijnt dat het ook onze keus is geweest om als Indo's ter wereld te komen.Als u van mening verschild is dat o.k. De tijd zal het uitmaken wie er gelijk heeft.Auteur: Anoniem

Here is my version of an Indo and what it means to be an Indo. ( for those that have doubts: " a unique human being. " )I often read in the Indo about people who say that we should transfer our tradition and the feeling of being an Indo to thenext generation. I understand the desire to do so, because I am in the same position.Here follows my explanation why it is impossible to do it.The Jews have their own land, we don't have that.They speak their own language in which their kids grow up, we don't have that.Our kids grow up in a land that does not speak the Indo language. They feel being an Indo in a different way.The surroundings in which they grow up determines what is of interest to them and where their future takes them.The land of their birth determines that. Whether it be Brazilian, American, Dutch or another nation determines how theyfeel about themselves and how they behave. The influence of their surroundings is undeniable.They speak the language of the land of their birth fluently and without accent. Just like we can speak the Indo languagefluently and without accent, because we grew up in that atmosphere.Most often it starts with: " Loh, why are you here? Haven't seen you in a while Bro ( Peh ). "Compare yourself with the Transvaal farmer ( from Dutch origin ), who in spite of their separatists policy namedthemselves South African and are not Dutch. And also speak their own language that does not sound Dutch at all.They have the advantage that they formed their separate community and settled in the land of birth, which we could notdo. Realistically speaking is the Indo community a thing of the past with the passing of our generation. And in my viewirreversible. We speak the language of the land where we settled with an accent that we cannot hide.This accent is ours and not transferable to our kids. The feeling of being an Indo is also non transferable because ourexperience is unique for our generation.We can transfer the Indo hospitality to our kids, but it is impossible to give them the same feeling that we experiencedwhen our parents and grandparents got together at the end of the day to relax and talk about non essentials as a favoritepass time while the sun was setting and they settled down after dinner.That was a time that we refer to subconsciously and with some melancholy as " tempo doeloe " ( old times ).A time in the past with memories that are ours and which made a lasting impression on our generation. A time in which wegrew up and which is not to be repeated anymore nor reconstructed.Thus, in spite of all efforts, I have come to the conclusion that it is impossible to keep the Indo culture alive. It isimpossible to turn back the time and to make matters worse we have been short changed by a government of a country towhich we pledged solidarity. What we hear now is: " it has been your choice to emigrate ".Yes, it appears that it was also our choice to enter this world as Indo's.If you differ in opinion, it's o.k.The time will tell who is right.The dying Indo community

Anekdotes van een oude Indo Rocker (Balorig)Na een optreden van de Crazy Rockers in het Friesche Giekerk, met als gasten Freek Franken en Nico Fioole, bleefde hele meute bij mij in Sibrandabuorren overnachten, een idyllisch dorpje met nog geen vierhonderd inwoners, waarik toen woonde. Van slapen kwam natuurlijk niet veel terecht, dat begrijpen jullie wel. Ik zal niet te veel uitweidenover alle onzin, die er uitgehaald werd, sterke verhalen en onduidelijke versnaperingen, die rond gingen. Maar eengag wil ik jullie beslist niet onthouden:Het optreden was zoals meestal op een zaterdag. Tegen de ochtend (uurtje of vijf) toen de sterke verhalen en de dranksteeds minder sterk werden, werd er besloten, dat het tijd werd langzaam aan onder de zure lappen te kruipen. Zogezegd zo gedaan en iedereen zocht zijn plekje..„‟Whaaaduh‟‟ klonk het plotseling van boven. Het was Nico. „‟Mijn toiletartikelen vergeten in den Haag, hoe dan?‟‟„‟Geen probleem toch‟‟ probeerde Harry Berg hem purah purah gerust te stellen.. „‟Hoe zo geen probleem‟‟ counterdeNiek.‟‟ Moet zeker jouw vieze tandenborstel gebruiken… geen tijd seh‟‟.„‟Tuurlijk niet zegt Har, niet zo dan ken toch niet met de zelfde tandenborstel poetsen‟‟. „‟Maar ik bedoel ,hier aan deoverkant ister Albert Heijn. Morgen vroeg om acht uur hij is al open mek‟‟.„‟Ach je lult uit je nek‟‟, countert Niek… morgen is zondag tolol‟‟. „‟Hier in Friesland zijn de supermarkten altijdopen, ook zondag‟‟ beweerde Harry met gespeelde volle overtuiging.Nou moeten jullie weten, dat je van uit mijn toenmalige huisje over een weids weiland uitkeek, dus zeker niet tegeneen Albert Heijn vestiging, maar ik en de anderen hielden ons wijselijk van de domme, of knikten instemmend.Leuke grap dachten wij grinnikend en ieder kroop vermoeid maar voldaan onder zijn eigen zure lap. Tot mijnverbazing werd ik om een uur of acht uit mijn slaap gewekt door enig behoedzaam geschuifel en gestommel sssjjjretsjjjrot…. tjeblak tjebloek. Ik deed een oog open en zag in de schemering Niek zijn kleren voorzichtig …sssjrr… aandoen en de trap naar beneden schuifelen. Krrrek krrek.Klitik hij opent de deur en kijkt tot zijn stomme verbazing over het serene wijde Friesche landschsap. Zwijgend, nietsbegrijpend en hoofdschuddend sloop hij weer de trap op en kroop in zijn mandje. Had hij si Har wel goed begrepen?Hij had het toch wel goed gehoord? Enfin tidoer maar weer.Toen we tegen de middag allemaal, na een paar koppie tubruk, weer aanspreekbaar waren, riep Niek si Har streng terverantwoording. „‟Hé jij…. je lult uit je nek seh, vanmorgen ik zoek si Albert Heijn, maar in geen wegen of lanen tebekennen en volgens jou hier aan de overkant ister een‟‟.„‟Ken toch niet‟‟ antwoordde Harry schijnheilig… „‟Heb je wel goed gekeken?‟Masa je moet niet zo… tuurlijk heb ik goed gekeken.. ik ben niet gek…. ister niet Albert Heijn‟‟.„‟Lo..wat gek‟‟ deed Harry verbaasd.‟‟ Ik weet zeker gisteren stond ie er nog.‟‟ De dag begon weer goed met enormgelach en geplaag. Niek kon gelukkig de grap wel waarderen. Vandaag de dag nog heeft Nico het over de mysterieuzeverdwijntruc van de Sibrandabuorsche Albert Heijn vestiging.Woody

Anekdotes van een oude Indo Rocker (Cultuur verschillen)Jeffry en zijn band begonnen ergens in 1963 met frisse moed aan een „‟mini tournee‟‟ door Frankrijk. In die tijd wasdat nog een gigantisch avontuur. Op de eerste avond in een Parijs hotel echter stuitte Jeff al op de aanmerkelijkeverschillen tussen Nederlandse en Franse toiletgewoonten.Wat was het geval? De held van dit verhaal moest heel erg nodig naar het toilet. Dat is niets ongewoons en was danook niet het echte probleem, want toiletnja hij heet ook toilet in Frans of in Nederlands dus makkelijk te vinden op degang toch? Maar .. verdorie.. lichtknopnja mana hier? mopperde hij in het donker overal tegenaan stuiterend.Vloekend riep hij de bandleider om hulp. Enfin, gelukkig, deze hij weet precies hoe steelnja steek in vork .„‟Beste Jeff‟‟ doceert hij, met kennis van zaken, „‟ Het licht gaat pas aan, als je de grendel op de deur doet ‟‟.‟‟ Masa zo‟‟, moppert si Jeff, „‟ rare lui die Fransen seh, maar bedank‟‟.Het lichtprobleem was opgelost, maar zo als je weet: Ongeluknja kom nooit alleen, want wat blijkt? Ister geenbottol cebok en wattemeer, die rare Fransozen hebben een overvloed aan toiletpotten op de plee. In ieder geval keuzegenoeg. Dus nu maar juiste keus maken.Si Jeff….. hij kies, maar hij weet niet, hij kies bidet.Op zijn dooie gemak hij gaat djonkok en na een poosje hij pak met tegenzin toiletpapiernja zo dik als schuurpapier ja.Tegelijkertijd hij druk op knop voor spoelen. Tot zijn grote schrik si Jeff hij krijgt een koude douche tegen zijn ballen.Whaduuuuu!!!De rest van het verhaal kunt u er wel bij verzinnen. Ik wil jullie in ieder geval de details en de scheldkanonnades vanonze Jeff besparen. Ik wil nog wel mededelen, dat dit het einde van het tournee door Frankrijk was voor hem. Hijwilde niets meer met Fransen te maken hebben en reisde de volgende dag regelrecht terug naar het vertrouwdemoederland, waar het toiletgebeuren een stuk minder gecompliceerd is.Alle overeenkomsten met bovengenoemde personen berusten op zuiver toeval.Woody

Indo Privé Top 20 video’s1x klikken hieronder om de video’s te bekijken1 Donau wellen / Carioca ….The Crazy Rockers en de Mariniers Kapel2 Ajoh Den Haag .…Hans ( Antje Miemat ) en Jody ( HDSoundstudio)3 Somewhere ….Andy Tielman4 Just out of reach ….Eddy C5 I‟m Comming home ….Woody Brunings, Pim Veeren en Eddy C6 God dank ik ben een Indo Boy ….Ricky Risolles7 Beautiful Hawai ….Stella Makadoero en Eddy C8 I‟m in love again ….Jim Pownell and The Hot Jumpers9 Ramona ….Blue Diamonds10 In the still of the night ….Jack Jersey11 Juanita ….Nick Mackenzie12 18th century rock ….Andy en Reggy Tielman13 Kasian Den Haag ….Wieteke van Dort14 Waktu potong padi ….Edu Schalk op Bali15 Shake rattle and roll ….The Black Dynamites16 Sepanjang jalan ….Yuni Shara17 What I say ….Eddy Chatelin18 To soon to know ….Benny Poetiray19 Indonesië ik hou van jou ….Anneke Grönloh20 Waarom daarom ….Ed Brodie

Indo PRIVÉtot ziensRedactie medewerkers :Drs. W. BruningsR. SimonsArmand FilonIndo Privé steunpunt : Edu SchalkDirecteur en supervisor: E. B. ChatelinHeeft u nog interessante nieuwtjes die het waard zijn om gelezen te worden,stuur ze dan naar onze redactie.indoprive@gmail.com